Reisverslag
2022 deel 1 .
Vaartocht Nederland
naar de Middellandse zee.
---------
1e
gedeelte van de reis, van IJmuiden naar Finisterre
/
Ongeveer mijl over de rechte stukken gemeten
-----------------------------------------
Algemeen:
Het reisverslag maak ik in principe voor
eigen herinnering, voor later of, zoals
nu weer, tijdens de reis, een naslag van vorige ervaringen.
Neemt niet weg dat ik mijn ervaringen, van
mooie kusten en heerlijk zeilgenot tot technische problemen en
oplossingen, graag met anderen deel.
Interesse van anderen zijn divers. Voor de één heel interessant en voor de
ander niet. Veel lees
plezier!!
Het ouder worden:
You
don’t stop sailing when you get old!
You get
old when you stop sailing!!!
Voor mij is het belangrijkste bij het
ondernemen van deze tocht, het monitoren van mijn fysieke en geestelijk
conditie. Met het ouder worden lever je
elke dag wat in. Dat is niet zo erg als je maar weet wat er over blijft en wat daarmee
kan doen.
Regelmatig toets ik mijzelf daarop en dat
komt ook in mijn verslagen terug. In het
voorjaar nog 20 km tegen harde wind in gefietst dat gaat goed. Van mijn rechter
heup heb ik al jaren wat last. Een foto geeft aan dat er slijtage is. Bij veel
lopen heb ik daar last van maar aan boord hoef ik geen lange wandelingen te
maken. Het blijkt dan ook dat ik aan boord daar weinig last van heb. (in het najaar
lagers vervangen??).
Wat wel minder is geworden is de soepelheid
van spieren en gewrichten. Eenvoudig op te lossen door niet te veel onnodige
handelingen te doen en deze zorgvuldig uit te voeren. Zeilen wisselen …alleen
als het nodig is dan wel bijtijds, dan maar een dagje later in de Mediterrane. Daar is het warm en uit ervaring weet ik dat
mijn spieren en gewrichten dat erg op prijs stellen. (Eén van de redenen om
daar naar toe te gaan).
Niet te onderschatten is het verwerken van
tegenslagen. Naarmate de jaren verstrijken wordt dat steeds lastiger maar
onderweg zal dat zeker de kop opsteken. Eerste reactie is, wat nou weer, dat moet je weg poetsen en vervangen door,
wat zijn de alternatieven en hoe gaan we dat oplossen . “Puntje van aandacht.”
Met een positieve benadering wordt je weer helemaal blij.
Het geheugen is soms ver te zoeken,
gelukkig heb ik een hoop van het schip gedocumenteerd, (als ik het terug kan
vinden,) Klussen lijstjes en boodschappenlijstjes zijn daar een oplossing voor.
Genieten
van ouder worden, genieten van het leven.
Schaatsen op natuurijs, door kreekjes en
vaarten is één van de dingen die ik graag doe. De laatste vorst periode
realiseerde ik mij dat het wel eens de laatste keer in mijn leven zou zijn dat
ik op natuurijs schaats. De winters willen we zoveel mogelijk in warme gebieden
doorbrengen en de kans dat ik in Nederland ben als er natuurijs is, is klein.
Ik heb tot de laatste minuut doorgeschaatst!. Denken aan de dood wuiven we vaak
weg. Je kan ook positief over het leven denken waarbij de dood onlosmakelijk
verbonden is. Dus het komt!. .. Met
die wetenschap geniet ik van elke dag die mij gegund is. Deze reis zal ik geen derde
keer meer doen. Dat realiserende geniet ik zoveel meer van Arbe Watch, het
Channel du four, de zon, de zee, de wind,
heerlijk.
CARPE
DIEM!!
-----------------------------------
Omdat ik de vaarroute ken, gaat de
voorgenomen reis regelmatig door het hoofd, de afstanden en omstandigheden, welke
havens, wat als…en wat dan….etc.
Van Leeuwarden ben ik naar Loosdrecht
gevaren en van daaruit naar IJmuiden. Een goede gelegenheid om het e.e.a uit te
proberen: Leeuwarden – Lemmer, smalle vaartjes met bruggen etc., waar mogelijk
zeiltjes omhoog en bij de bruggen weer naar beneden etc. Gaat allemaal
goed. Van Lelystad naar Muiden ZW 6 en
met kleine genua, grootzeil en bezaan gaat de ook als gesmeerd. Dan de Vecht en
Loosdrecht. Vise versa, gaat gewoon lekker.
Op Loosdrecht achter het anker een nacht
mijn half uur slaapjes getest. Gaat goed
maar dient wel enige zorgvuldigheid. Het wakker worden en het opstaan gaat wat
moeizamer dan drie jaar geleden. Niet ernstig maar behoeft wel extra aandacht. Buitenboordmotor
doet het niet1 Shit!! Dat wil ik
niet….had ik maar!... ertc. Hoe was het
ook alweer….. Gewoon…Bootje op de kant, brandstofsysteem schoon maken en hij
doet het weer. Jippie!!
Van Muiden naar Amsterdam staat er een
stevige ZW 6 met kleine genua en bezaan is dat een eitje. Op het buiten IJ is
de wind pal tegen. Toch even kijken of opkruisen
geen problemen geeft. De korte slaagjes gaan als van een leien dakje. Net
voordat de brug bij Schellingwoude open gaat gaan de zeiltjes naar beneden. Al
met al vertrouwen voor de toekomst.
Natuurlijk heb ik voor de aanvang last van gezonde
plankenkoorts en dat is goed. Nu heb ik daar wat meer last van dan voorheen omdat
ik qua leeftijd toch wel wat ingeleverd heb en ik niet zit te wachten op
tegenvallers. (daar heb je ze weer). Maar
ze komen wel, groot en klein, vast en
zeker.
Het
schip:
Met het schip is alles goed, het kan
altijd beter. Het dilemma van de zwakste schakel, die is er altijd! en als je niet oppast kom je nooit weg. Sommige
niet noodzakelijke dingen kan je ook onderweg doen. Blijft er nog wat te doen als
ik me verveel.
Het
vertrek:
Als je het zeegat uitgaat is
de eerste vraag die jij jezelf stelt
Wat gaat wanneer kapot en hoe kan ik dat
verhelpen.
Ook die scenario,s zijn regelmatig de
revue gepasseerd. Al met al … We
gaan!, …en hiermee bedoel ik, de Witte Raaf en mijzelf. Aan de wal zorg ik
voor het schip en op het water zorgt het schip voor mij.…Een prettige
gedachte…. Samen moeten we de reizen volbrengen.
Al weken voor vertrek houd ik de
weersvoorspellingen bij. Ik ben niet aan tijd en agenda gebonden dus kan ik
een gunstig moment kiezen om te
vertrekken.
De
praktijk:
De Noordzee is lastigste traject van de
reis: variabele weersvoorspelling, veel obstakels , lastige golfslag , fris/koud
op het water. (daarom ga ik naar het zuiden!)
Fysiek is het wat minder geworden dat houdt
in dat ik minder bewegelijk ben dan drie jaar geleden. We moeten nog
inslingeren, dat wil zeggen wennen aan de bewegingen van het schip. Na een
tijdje loop je weer geheel in cadans van het schip. Zorgvuldig over het schip verplaatsen en
tijdig op je gemak zeilen wisselen is het credo. Kracht in de spieren is goed,
dus het bedienen van de lieren is geen probleem.
Zeeziekte: vroeger weinig tot geen
probleem. Nu had ik de eerste dag en nacht bij een rommelige zee wat last van katterigheid.
Eten waar je mond om vraagt is leuk maar let op!! Vind je maag dat plezierig. Ook
daar weer goed naar geest en lichaam luisteren. En met kleine beetjes voeding
tot je nemen. Sabbelen op zuurtjes helpt mij ook. Het “inslingeren” heeft wat
meer tijd nodig. (Na twee dagen weer op ritme.)
Slapen: met de voorgenomen zorgvuldigheid
gaat dat goed, zeker als je wat meer in “de gewoonte” komt.
Op de Noordzee.
De weersvoorspelling blijven aan
verandering onderhevig. Eerst op woensdag 25 mei weg dan donderdag,
uiteindelijk wordt het vrijdag. Wind noordwest 5 a 6.
De bedoeling is om zoveel mogelijk westwaarts
te varen, om dan, als ik over de shipping-line heen ben zuidwaarts te varen.
Daar zit het minste aan rommel zoals platforms windmolen parken shipping-lines en wat dies meer zij..
Vrijdag 27 mei.
Rond
08.00 uur het zeegat uit!!!
Onder de beschutting van de Noorder pier
wordt de bezaan en kleine genua gehesen. Maar op zee blijkt de golfslag lastig
te zijn en met de twee zeiltjes is er te weinig power om soepel door de golven
te gaan. De wind neemt iets af (19 /20
knopen) en dat is een goede gelegenheid om het grootzeil bij te zetten. De wind
neemt weer toe tot 24 knopen met uitschieters
maar daar heeft de Raaf niet zoveel problemen mee en we gaan nu tussen de 7 en
8 knoopjes lekker door de golven. De wind zit toch meer in het westen en
we varen ruim evenwijdig aan kustlijn
onder de windmolen parken door. De oversteek shipping-line kunnen we vergeten. Bij
de Maasmond wordt het voor de verkeersleiding lastig. Er zijn regels maar met
een aan de windse koers is niet alles mogelijk en tegen wind en golven op het
motortje, de formele vaarroute volgen,…. gaat niet lukken eris nagenoeg eggn
vaarverkeer dus…. Ze zullen mij wellastig vinden. Na de aanloop van de Maasmond
varen we door het anker gebied. Voor Walgeren zie ik dat het windmolen park
daar wel erg lang is geworden. Tot de aanloop van Antwerpen / Zeebrugge aan
toe. Gelukkig neemt tegen de nacht de wind af en zit ik op een plek zonder obstakels
zodat redelijk relaxed mijn half uur
slaapjes kan doen.
Zaterdag 28 mei.
In de ochtend komt er wind, trekt wat aan
en voordat ik de aanloop oversteek en het volgende ankergebied weer in ga haal
ik het grootzeil er vanaf . ( toen ik nog jong en fit was ging dat
anders.) De wind stabiliseert zich en
gaat van uit Noordwest tot Noord waaien en zo kan ik, buiten de Belgische
zandbanken om, mooi richting Calais varen.
Hoogwater Dover is voor het middag uur.
Dat ga ik niet redden dus wordt het stroom tegen en zie ik gedurende lange tijd
Duinkerken en Calais aan de horizon.
Een tragedie doet zich voor:
Ter hoogte van Duinkerken / Calais komt er
een vermoeide zwaluw aan boord. Het vogeltje (een zij?) verplaats zich naar de
ingang van de kajuit en ze vindt uiteindelijk een plekje in de kajuit. Ik houd de ingang dicht, als
we dicht bij land zijn kan ze weer uitvliegen. Zij heeft een piep klein snaveltje,
dus maak ik koekjes wat kruimeltjes. of ze wat gegeten heeft weet ik niet.
Af en toe zoekt zij een ander plekje. Op
een geven moment ben ik haar kwijt. Aaaaach, ze licht in het gootsteen bakje…..
verdronken…..
Vanwege het zorgvuldig watergebruik heb ik af en toe een paar cm
water in de bak staan voor algemeen gebruik. Ze heeft zich, met die kleine
pootjes, niet aan de gootsteenrand vast
kunnen houden en is daar in gevallen, helaas. Niks meer aan te doen. Wat nog over blijft
is EEN…TWEE..DRIE…en in GODS naam
gaat het vogeltje over boord……
Had ik maar…. Dan was het allemaal anders
gelopen. Maar dat heb ik wel meer in mijn leven bedacht, ook deze keer ging dat
niet goed.
Dan maar het oversteekje richting Dover
maken. Onderweg kreeg ik een melding op de telefoon “simkaard niet geregistreerd”.
Wat is dat nou weer. Bij de kust van Engeland krijg ik ook geen contact. Niet
bellen met het thuisfront? geen weersinformatie ?? Afwachten maar. Plotseling enige tingeltjes
uit de telefoon en de watts appjes kwamen weer binnen. Pfff…Gelukkig weer
contact met de buiten wereld.Het werkt dus nog!
Na Dungeness kom ik in de luwte van het “Brexit”
eiland. Het schip loopt lekker onder de kust door. Met weinig golven en een
lopend windje wel zo relaxed maar wel met stroom tegen. (Met
een juiste timing op “hoogwater Dover”, heb je twee keer stroom mee.)
Zondag nacht/morgen 29 mei
We zijn onderweg van Dover naar Alderney een
voor de winds koersje. Als ik uit mijn halfuurs slaapje kom is de automaat
overgeschakeld op Stand-by. Als de automaat weer aanzet valt hij weer terug op
Stand-by. Na drie poging gaat alles uit.
Diepte meter, log windsnelheid, roerstand
aanwijzing windsterkte meting en de stuur automaat. Met een goede trim kan ik, halve wind, tussen
de kust en de shipping-line een goede koers varen en mijn halfuur slaapjes weer
hervatten. Bij het ochtendgloren lig ik voor Brighton . Wel zo verstandig om
daar de haven in te gaan en orde op
zaken te stellen. Engeland zit niet meer bij de Eurostaten dus moet er
ingeklaard worden. Gele vlag in het wand, ten teken dat je van buiten het Koninkrijk
komt en aan wal gaan. De nodige internet handelingen en telefoontjes moeten afgehandeld
worden. Vroeger kwam de douane langs en noteerde alles. Nu moet een digibeet
het maar uitzoeken. Het is ten dele gelukt. Eerst maar aan boord orde op zaken
stellen. Lekker bijslapen, zonder wekker!,
dan een goed ontbijtje en een opgeruimd schip maken, voor ik op technisch onderzoek
ga.
De koerscomputer, een zwarte doos, die
alles aanstuurt, is veilig weggeborgen onder BB kooi. Goed bereikbaar, maar de
weg moet wel vrij zijn. In dat kastje zit een zekering. Deze vervangen en het
zaakje doet het weer. Het is goed weer dus geen reden om in deze haven te blijven
liggen. Ik krijg nog wat havengeld terug omdat ik maar een paar uur van de
gastvrijheid gebruik heb gemaakt. Met een zuidelijk windje 3 a 4 en een aan de
winds koersje, stroom tegen, vervolgen we onze tocht naar Alderney. Honderd
mijl verder. Aldaar zien we wel weer hoe de weersomstandigheden zijn voor
volgende stappen..
Maandag 30 mei.
Het weer blijft redelijk, wolkjes met af
en toe zon maar wel fris. Op zee, rond
de 15 graden.
De afgelopen nacht was het windstil, geen
maneschijn een beetje heiig maar wel af en toe sterren aan de hemel.
Ik lag bij het grote windmolen park voor Brighton.
De stroom brengt mij westwaarts en dan wind oostwaarts. Opletten dat ik vrij blijf
van dat park. De zee is rustig en de golven worden volgens mij alleen
veroorzaakt door de grote scheepvaart.
De instrumentweergave valt weer weg,
zekering dus niet de oorzaak. Bij de volgende stopplaats maar eens zien of het
p[robleem elders ligt..
In de ochtend komt er wat zuiden wind, de
stuurautomaat is niet meer te gebruiken
maar met een beetje goede trim blijven we keurig westwaarts varen. Morgen komt
er een zwak windje uit het westen en kunnen we verder aan de wind het kanaal
uitvaren.
Ruim onder de Engelse kust vaar ik tot aan
Swansey. De voorspelling is dat de wind naar het Nw gaat en daar anticipeer
ik maar op. We gaan zuid maar door de
ingaande stroom en afnemende wind, die in de avond toch nog een beetje naar het
zuiden gaat, gaan we koersje zuid oost. Zo, in de nacht, de shipping-line over
is niet handig. Overstag en dan toch maar westwaarts. Dat gaat goed en blijf ik
vrij van de shipping-line. Als ik op het scherm kijk gaan we oostwaarts (dus
achteruit). Dat kan wel kloppen de stroom naar het oosten toe is groter dan
mijn vooruitgang naar het westen maar dat
weet de plotter niet. Straks komt al het
water weer terug en worden we naar de uitgang van het kanaal gebracht,
etc. Maar het is goed zo, voorlopig geen
gemier met de shipping-line en als morgen de wind weer aantrekt naar het NW
gaat maken we wel een klapje naar het zuiden. Goed bestuurbaar kunnen we dan de
shipping-line oversteken.
In nacht gaat de wind naar NW overstag dus
, koersje zzw het gaat lekker. De wind
gaat weer terug naar west. De oversteek
shipping line gaat goed. Bij het ochtend gloren krijg ik Alderney in zicht.
Ruimschoots te bezeilen maar er komt straks weer een oostelijke stroom!
Dinsdag 31 mei.
De
wind neemt wat af, de stroom doet zijn
werk en Alderney is niet meer bezeilbaar. Dichter bij het eiland krijg ik weer
contact met de windfinder voor het weer bericht, dat is fijn!!. Komende week over
het algemeen noord en noord oosten wind
afgewisseld door periodes met weinig wind. Geen harde windverwachtingen (meer
dan 6) In de golf van Biskaje, twee daagjes zuid maar dan weer uit de goede
hoek. We gaan richting het eiland Ouessant en pikken daar het weer bericht wel
op. Geschat met deze weersomstandigheden:
nog 2 dagen.
Bij Alderney aangekomen kan ik bijna op de
zelfde koers zo de havenkom (baai) invaren. Dat doen we niet, de wind is prima,
4 west en ik maak weer een slag naar de shipping line. Van daar weer overstag
richting Franse kust. We zijn in ons 24 uur ritme: een slaapje en regelmatig de
voortgang bijhouden ivm, stromingen en andere scheepvaart. De omstandigheden om
verder door te varen konden niet beter zijn.
Met
7 knoopje over de grond kan Guernsey ruim gepasseerd worden.
Woensdag 1 juni.
In één van de halfuur controles sta ik met
mijn scheenbeen tegen de kuipbank aan. Als er een “alternatieve” golf komt die
stevig tegen het schip aan duwt, ga ik iets te ver voorover waardoor de hamstrings
van mijn rechter been, een beetje te ver uitgerekt worden. Dat is pijnlijk en
lastig. Maar als ik mijn knie gebogen houdt kan ik er nog redelijk mee weg.
Veel rusten zal de dokter wel zeggen. Dat doe ik dan ook. Tegen een uur of vier in de nacht valt de
wind weg.
------------------
Bij het doen van mijn gebruikelijke
halfuur controle zegt het scherm van mijn AIS “geen kaart gegevens” en er verschijnt een
beeld met wel het schip maar alleen grove contouren van de kust.
Wat is AIS:
Automatic
Identification System. Dit
apparaat zendt mijn positie, snelheid, koers en diverse scheeps gegevens via
VHS, de ether in. Andere schepen ontvangen die informatie, zo ontvang ik ook
die informatie van de omliggende om liggende schepen. Het AIS apparaat is
gekoppeld aan mijn (boord) laptop. Daarop krijg ik een kaart te zien met de
bootjes die, 20 tot wel 40 mijl, in mijn omgeving zijn. Het apparaat rekent ook
uit hoe lang het duurt totdat wij elkaar dichtst benadert hebben en hoe groot
die afstand dan is .( CPA Closes:t Point of Approach.) Bij
voorbeeld: Het cruise schip Seven Seas. Is op een afstand van 20 mijl…. Over 50 minuten is hij het dichts
bij mij te weten op een afstand van 3 mijl . Ik kan nog rustig een half uurtje
slapen.
--------
Ja… daar zit ik niet op te wachten. Op
mijn eigen labtop heb ik nog een kopie, een paar jaar gelden nog een keer
uitgeprobeerd maar dit programma wil
niet met mijn AIS communiceren. Schiet ook niet op. Het scherm geeft wel de
posities van de andere schepen met hun CPA gegevens, dus er is geen man
overboord. De basis is nog aanwezig en met de I-pad zeekaart kan ik het circus
weer compleet houden. De komende trajecten is voor wat betreft de zeevaart ook
een stuk stiller en dus eenvoudiger. En.. het menselijk oog kan ook weer eens
aangesproken worden. 40 jaar geleden was
er nog helemaal geen digitale ondersteuning. We kunnen ons er mee redden.
Zolang het schip nog een zeil heeft kunnen we alle kanten uit..
Zo zie je maar weer, stuurautomaat kapot, verrekte spier, kaart
uit je computer?? (waar is hij nu??) je
kunt proberen alles vòòr te zijn maar dat is dus dit keer weer niet gelukt.
------------------
Ik doe mij
slaapjes weer. De zon komt op en de deining wordt minder. Rond een uur
of negen zet ik de motor bij en gaan grootzeil en de genua naar beneden. Na een
uurtje ben ik het zat, inmiddels digitaal contact met de kust. De motor verwarmt
het schip en boiler. Ik heb 40 liter warmwater om te douchen. De douche partij gebruik
ik ook om de was te doen. Met de was in de douche bak en het douche water erbij
heb ik de voorwas al gedaan. Alles uitspoelen en wringen, naspoelen en met een “na
douche” laat ik het wasgoed met een beetje Biotex nog lekker spoelen in het schommelend
schip. Vanmiddag uitspoelen, wringen en drogen in de zon. Het is lekker weer en
bijna geen wind. Met een stralend blauwe lucht en de zon kan in mijn blootje lekker
uitdampen. Niks is zo lekker als een droge huid met schoon ondergoed. Nog even de stoffer door het schip en we
kunnen er weer tegen. Buiten in de kuip het verslag bijwerken. De wind trekt
aan en voor het lapje gaan we op ruime afstand langs de Franse kust, richting
Chanel du Four. Dit gebied is wat lastig om ‘s nachts door te varen maar zijn
wel mooi op tijd om bij Aber Wrac’h naar binnen te gaan. Dat doen we en om
21:00 liggen we achter een ankerboei. In Aber Wrac’h zijn wij nog niet geweest,
op de kaart bij westen wind is lastig aan te lopen, maar nu ken ik de situatie
en valt het best mee.
Het eten, dat ik onderweg al voorbereid
had, kan op het vuur. De maag kan weer gevuld worden.
Het plan is om morgen door het Chanel du
Four, met veel stroom mee, naar Camaret sur Mer te gaan. De dag daarop, als het
weer de komende dagen acceptabel is, kan de oversteek naar Spanje gemaakt
worden. We gaan dan door de Raz du Seine , eveneens met veel stroom mee, de
Oceaan op. Morgen zien we wel hoe de weersomstandigheden er dan weer voor
staan.
Donderdag 2 juni.
Om zes uur word ik wakker het is hoogwater
maar ook hoogtijd om nog even onder de wol te kruipen. Half tien is de volgende
halte. Aan de late kant om met stroom mee door het Channel du Four te gaan.
Schepen aan de steiger zijn allang vertrokken. Een Muesli ontbijtje en dan weg.
De was en de afwas komt later wel. Het
word een prachtige dag. Voor het lapje, rustig vaarwater als of het op het IJsselmeer
is. Blauw water, zon met af en toe een sluierwolkje, ruim zicht op deze mooie
kust. Dorpjes groene heuvels, strandjes met rotspartijen. Etc.. Als we de
gelegenheid hebben toch maar ook weer van af de kant de kust verkennen.
Ik krijg wat stroom tegen. Eigenlijk een
cadeautje, dan kan ik wat langer van dit mooie zeilweer genieten. Het is de
zesde keer dat ik hier doorheen ga. Drie keer heen en twee keer terug. De derde
keer, op terugreis, was buiten om het eiland Ouessant. Pluk de dag!! Ik prijs mij gelukkig dat ik
dit nog kan doen. Rond een uur of vijf ben ik bij Camaret sur Mer en vindt een
ankerplekje. Geen behoefte om aan de kant te gaan. Vorige keer al de omgeving
uitgebreid met de Mountan bike verkent.
Nu met wat landwind en het zonnetje in de kuip, is het nog lekker warm
we laten de blote buik maar weer zien.
Morgen vertrekken we naar Spanje. Het weer
beeld is wisselvallig qua windrichting en kracht maar boven windkracht vijf zal
het wel niet komen. We gaan het zien en
als het lastig wordt: bijliggen en mijn slaapjes doen. Er is weinig scheepvaartverkeer
dus het moet allemaal kunnen. Vier daagjes onderweg tot aan Cape Finisterre? We
gaan het zien. Deze dag hebben we weer te pakken.
Vrijdag 3 juni.
Gisteravond toch nog maar even mijn koerscomputer
(dat zwarte kastje) vervangen door mijn reserve. Bijna alles doet het, wind snelheidsmeter,
diepte meter, log (snelheidsmeter door het water), elektronisch kompas,
roerstand aanduiding, maar wat het niet doet is de stuur automaat. Als ik de
knop indruk geeft hij hard stuurboord
roer en stopt niet. Een elektronisch gebeuren waar ik geen verstand van
heb. Van Engeland hier naar toe gaat
goed, dus hiervandaan verder kan ook.
Dit
maal de wekker wel gezet. Weersverwachting: dag één- noord 5, dag twee-
noord 5 dag drie- een kleine windstilte boven
Spanje en dan wisselende wind. Geen zwaar weer voorspellingen. Dus gaan!!.
Het
eerste stuk tot aan de Raz du Seine is er niet zoveel wind. Bootjes voor mij
zetten de motor bij dat doe ik ook maar. Als je te laat bij de Raz bent krijg
je 6 uur stroom tegen en dan maar afwachten waar je dan uitkomt. Dat risico wil
in niet nemen. Na de Raz zet het windje lekker door eind 5 tot 6. Gaat prima
met wind achter moet de Raaf (zonder stuur automaat) af en toe even geholpen
worden om niet te ver uit de koers te gaan. De hele dag lopen we 7 tot 8
knoopjes. Tegen de nacht ga ik bijliggen, alleen de fok blijft staan. Dan liggen
we dwars op de golven en is het hotsen klotsen. Het is niet anders. Kan ik in
ieder geval mijn slaapjes pakken. In de ochtend is het minder wind kracht 4 Bft.
Grootzeil omhoog en de genua gaat te
loevert.
Het zonnetje komt er bij en ik kan mij
weer uitpellen. Eerst het vlies jack dan mijn vest dan mijn warmte ondergoed en
mijn lange broek. Het beloofd een
relaxed dagje te worden. Als de wind nog naar het westen gaat komt de bezaan er
bij en varen we halve wind. De Raaf kan dat met een goede trim, goed koers
houden, af en toe een kleine correctie maar dat is alles. In de zon en in de
kuip pak ik mijn slaapjes. Altijd zorgen dat je uitgerust bent.!..
Zaterdag 4 juli
De
hele dag rond windje 5 met zon er bij kan ik af en toe mijn blote buik laten
zien.
Een klein vogeltje komt aan dek, vliegt
wat rond en komt weer aan dek. Ik zet de kajuit ingang open en het vliegt naar binnen.
Deurtje dicht. Na enige tijd bevalt dat kennelijk niet en wordt het vogeltje
ongeduldig. Wie ben ik om haar vast te houden tot we land zien. Ik doe de deur
open en ze vliegt een paar rondjes en komt weer terug. Eventjes en dan vliegt
ze weer op en verdwijnt. Het vogeltje zal wel eerder in Spanje zijn dan ik....of..
niet?
Zondag 5 juni
In de ochtend de bezaan er weer bij en aan
de wind verder. De wind zit rond 4, het is bewolkt met hier en daar een blauw
streepje, in de middag komt de zon er bij maar met de wind verandert er niets.
Rond 5 uur in de middag zie ik de grijze Pico’s van de Pyreneeën. Oppassen geblazen,
als ik deze nacht door blijf varen kan ik morgen ochtend zo op de kust afstappen,
….. nog70 mijl. Ik ben wat te laag uitgekomen en moet sowieso nog een slag
maken, hoe dichter bij je doel hoe overzichtelijker. Dus als het donker wordt
een slag de zee in en bij het ochtendgloren zien we wel waar we zitten. Over de
marifoon kreeg ik van de Spaanse kustwacht een heel verhaal in hun moedertaal te
horen. Tussen door wel een kleine Engelse vertaling. No gale warning, dat
hadden we al gedacht maar de bevestiging na 4 dagen is wel zo plezierig. Het is
fris in de ochtend. In de avond is het binnen 19 graden bij Engeland was dat 14 graden we maken progressie!!
Wat
is zoal het dag vertier aan boord van zo’n wiebelend schip?
Naast de huishoudelijke boord en navigatie
werkzaamheden houd ik mij bezig met slapen, lezen, muziek via de I-pod waar
meer dan genoeg op staat. Een concert beluisteren in een wiegend schip is geen
straf en als ik een boek interessant vind: lezen. Zo af en toe zien we
dolfijntjes maar geen uitgebreid spektakel. Natuurlijk ook als de Raaf lekker
in het vel zit en het weer is mooi, genieten van zeilen, wind, zon en water!!.
---------------------------------
Tegen de nacht valt de wind weg en komt
later uit het zw . De keus is dan
snelgemaakt. Onder wisselende omstandigheden: een slag in zee. Er is nagenoeg
geen scheepvaart, twee of drie
vrachtvaarders op de AIS gedetecteerd maar niet gezien, te ver weg.
Maandag 6 juni.
Door golven, wind, stroom, etc blijven we lang voor de kust hangen. Er moet toch wel weer een
slag naar de kust gemaakt worden elk half uurtje stel ik het uit totdat rond
een uur of tien het schip zelf maar de wind van de andere kant laat komen.
Fokje naar de andere kant en we krijgen en westelijke wind naar kust. Tegen 6
Bft aan. Knobbelige golven en nog steeds stroom tegen. Coruna is zelfs nog niet bezeild de wind is
wat afgezwakt tot een kleine vijf. Als we dichter bij de kust zijn kan ik weer
een lange termijn weerbericht ontvangen even contact met het thuisfront en dan
zie ik wel wat we verder gaan doen. In deze omstandigheden vertoef ik meestal
in de zeekooi, laag in het midden van het schip, wel zo relaxed. Een dutje doen lezen of muziek luisteren. Het
is gewoon je tijd uitzitten. Het schip zorgt voor mij en dat is een heel
plezierige gedachte. Door dat gerommel op het water krijg je wel een bepaalde moeheid
die met de dutjes gecompenseerd worden, maar de grens van oververmoeid is
volgens mij nog ver weg.
Het wordt wat rustiger op het water ik moet
de motor bijzetten omdat de energie voorziening op raakt, geen zon, geen
schroefas generator, dan maar
stroomdraaien, (dat is een tijd geleden!).
Het is niet zo lekker buiten en ik blijf
binnen. Als het een beetje opklaart zie ik duidelijk de kust. Er komen ook WhatsApp
signaaltjes op de telefoon dus is er weer contact met de andere wereld. Het
weerbericht kan ik ook binnenhalen. Komende dagen 3 à 4 uit zw (dus pal tegen) tot
west. Na donderdag veel wind uit het noorden en dat duurt dan een paar dagen.
Toch maar doorgaan en na Finisterre bij Corcubion
achter het anker. (iedereen zegt altijd voor anker, maar volgens mij lig ik
alttijd achter mijn anker). Ik bel Yvon
om te vertellen hoe de omstandigheden zijn en dat het nog wel even kan duren.
Zij zit nog in de Ardennen op het jaarlijks familie evenement maar is vanavond
weer thuis.
De nodige appjes verwerken. Dat is wel
lastig op een wiebelend schip. maar enig contact is ook wel plezierig. Katja
mijn dochter was voor haar werk in New York en is nu in Italië om televisie
serie “de vertrekkers “ verder in beeld te brengen. Pa op stap en dochter op
stap. Mogelijk dat van de zomer onze
wegen op de middelde zee elkaar nog kunnen kruisen. Dick, de schoonzoon van
Yvon maakt zich zorgen om de koerscomputer en doet zijn best een oplossing te
vinden, staan we er toch niet helemaal allen voor.
Bij de kust aangekomen een slag in zee
maken. Alle tijd om het avond maal voor te bereiden. Het is rustig water dus is
het diepgevroren biefstukje het haasje, samen met sperzieboontjes.
Daarna toch maar een slagje naar de kust,
blijven we in de buurt en houden we contact met de wal. Tegen de nacht een slag de zee in tot morgenochtend. Dan zien we wel waar we
dan uithangen.
Dinsdag 7 juni
De nacht is minder rustig dan verwacht,
maar met z.w. wind op dit stukje van de aardbol is niet het meest ideale. Met
een slag naar de kust kom ik uit bij Ria de Camarinas (Muxia) een beschutte
baai . Voor mij nog onbekend terrein. Ik kan daar naar binnen gaan en de komende
dagen zien of ik verder de hoek om ga. Maar de situatie ter plekke ken ik niet.
Met wind dik ZW 5 de baai inschieten ??
Waarom zou ik het avontuur aangaan (Leeftijd verschijnsel??. Op zee is het veilig en daar blijf ik. Ik
blijf lekker door bikkelen en uiteindelijk is Cape Finisterre goed bezeild en
voer ik daar om 18:00 uur langs. Om de kaap is het afvallen geblazen en met ruime
wind naar Corcubion. Als ik de hoek
omdraai, trekt het dicht een miezer regentje komt naar beneden. De contouren
van de ingang van baai blijven in zicht. Relaxed, onder het genot van een regenbuitje,
die het schip ontdoet van al het zout, vaar ik de baai binnen. Voor het dorpje
laat ik het anker vallen. Om acht uur ben ik gedoucht, de was staat in het sop,
zaakjes opgeruimd, kaarsjes aan muziekje er bij, rest nog het avondmaal. Buiten
is het nat en somber.
Woensdag 8 juni
Vooruitzichten vandaag bewolkt en nat,
morgen donderdag het zonnetje, goed om de was te drogen, vrijdag bewolkt met af
en toe zon, harde noorden wind die blijft voorlopig staan, we zien het wel. Hier
lig ik goed in de luwte met leuk uitzicht. Mogelijk vertrek: blijft een verrassing.
Ik neem de tijd om het probleem: “geen kaart gegevens” op mijn AIS scherm te verhelpen.
Eureka
!!!!!!!!!!
Het AIS scherm is weer compleet, het is
mij gelukt om met de instellingen op mijn eigen laptop de kaarten weer terug te vinden en op de oude
plek weer terug te zetten. Ook is het mij gelukt het AIS scherm op mijn eigen
laptop operationeel te krijgen zodat ik ook weer een back up heb.!!!!! Wat een
opluchting!!!! Hi , Ha, Hoi
------------------------------------------------------
Donderdag 9 juni
Ik kon gisteravond de slaap niet te pakken
krijgen, teken dat ik niet oververmoeid ben, dacht ik zo , wel tot 10 uur uitgeslapen. De zon schijnt er vrolijk op los en de was is
droog. Buiten is het rond de twintig graden en binnen zelfs hoger. Het warmte
ondergoed is schoon en kan opgeborgen worden. De zonnepaneeltjes goed in
stelling brengen goed voor 4,5 amp bij 24 volt. Kan alles weer opgeladen
worden. Huikjes over de zeilen want de komende week is het harde wind lang de
hele Spaanse en Portugese kust. De kade
is bezet door vissersschepen dus blijf ik lekker achter het anker. Ik maak de
bijboot klaar, vuilnis zak en petflessen mee, en niet te vergeten mijn
mountainbike.
Op de kant is het bekend terrein. Even
rond fietsen en herkenning opdoen. Het supermarktje hier is goed voor dagelijks
junkfood en schoonmaak middelen. Van de week maar naar Carrefour in het nabij
gelegen plaats Cee. Vijf minuutjes met
de fiets dat is goed te doen. Verder “lui”
zijn en genieten van de oude dag.
Vrijdag 10 juni.
Gisteren,toen ik het motortje van de
bijboot wilde starten, zweeg die in alle talen. Een tegenslag waar we, zoals al
eerder gememoreerd, positief mee om moeten gaan. (even de knop omzetten). Vandaag
met gereedschap etc. naar de kant geroeid. Een plekje opgezocht waar ik het
motortje kan demonteren en schoon maken. 1e vraag is : werkt de
ontsteking goed. Ik kon geen vonkje van de bougie ontdekken maar voelde wel
schokken. Een beetje benzine boven de zuiger gedaan, bougie geplaatst en
nogmaals geprobeerd. Het motortje loopt! Dus:
geen elektra probleem maar een brandstof probleem. In Loosdrecht had ik hetzelfde probleem maar
wat weinig tijd om e.e.a. wat grondiger na te kijken. Nu heb ik dat wel.
Benzine tankje goed schoongespoeld. Een klein benzine filtertje goed
schoongemaakt en doorgeblazen. Het carburateurtje verwijdert en schoon gemaakt.
Niks significants gevonden maar na montage van alle onderdelen deed het
motortje het weer. Nog een positief
bericht: Jan Paul, mijn steun en toeverlaat als het gaat om zaken op internet
uit te zoeken, heeft, net zoals Dick, zijn best gedaan en een aanbieding van
een juiste koerscomputer gevonden. Geweldig,
hij gaat dat verder in orde maken en als alles naar wens verloopt komen zij het
apparaat naar de Algarve brengen.
Het is mooi weer vandaag, dus na de motor reparatie
naar het nabijgelegen plaats Cee
gefietst. De zon is er en de wind is niet koud, heerlijk om weer even
door bekende straten en pleinen te fietsen.
Bij terugkomst met de bijboot en een werkend motortje, naar de Raaf
gevaren. In de middag begint de wind wat aan te trekken. Ik had al 30 meter ketting
gestoken bij een hoogwaterstand van 6 meter. Het Rocna anker houdt geweldig en
daar ben ik heel blij mee. ( Mijn vorig anker een CQR was een stuk minder
betrouwbaar en daar slaap je niet lekker op). Toch maar 10 meter extra
ankerketting erbij steken. Heb ik nog 40 meter over. De golven zijn niet hoog (
Loodrechtse plassen) maar de windvang is
er wel.
Vorig jaar had ik een ankerketting gewicht
van 14,5 kg gemaakt maar in praktijk nog
niet uit kunnen proberen. Zo’n gewicht laat je over de ketting een stuk naar
beneden zakken. Daardoor komt er een knik in de ketting waardoor de ketting bij
het anker vlakker op de grond komt te liggen. Een tweede bijkomstigheid is dat het
rukken van het schip opgevangen worden door het gewicht en de krachten op het
anker dempt.
Zaterdag 11 juni.
Het weer en wat eten we vandaag.
De volgende stop is Baiona, de Ria’s
hebben vorige keer al uitgebreid gedaan, Ik, met de boot en Yvon met de camper.
Baiona is ” het” zeilcentrum van het Spaanse noorden. Vorige keer nog
wedstrijden van klassieke 6 meters gevolgd. Omgeving nog niet verkent en daar
is nu mogelijkheid voor. Vandaag nog harde wind, Maandag in de ochtend nog wind
maar tegen de middag begint, onder de kust althans, een aantal dagen van weinig
of geen wind. Naar Baiona is het 60 mijl. een dag varen bij goede wind. Zondag
is dan de gelegenheid. Een staartje van harde wind kan de Raaf en de schipper
nog wel hebben. De zon komt er ook bij.
Een dagje lekker varen bij noord tot noord oostenwind.
Vandaag heb ik nog een stronkje Hollandse
lof met ei. Dan is de verse groente op. In de ochtend toch maar even naar de
super. Vers groente en fruit. Het is vandaag bewolkt en frisser dan gister dus
toch maar een stevig vest meenemen. Bij terugkomst meteen maar de fiets mee aan
boord genomen. De wind is nu nog redelijk maar als het aantrekt komt er buiswater over de bijboot.
Onder weg naar Spanje, kreeg ik de indruk
dat de bilge pomp het liet afweten. Ik heb een test schakelaar en inderdaad nul komma nul. Ik heb nu de tijd en ik heb weer wat te doen.
Het zaakje uit elkaar gehaald en het bleek dat de koolborstels door slijtage
stof/vuil vast waren gaan zitten. Alle
onderdelen goed schoongemaakt. Het zaakje gemonteerd en alles functioneert
weer.
Moment van bezinning etr lering en
vermaak!:
In het begin van het verslag schreef ik
het volgende: Als
je het zeegat uitgaat is de eerste vraag die jij jezelf stelt: “wat gaat
wanneer kapot en hoe kan ik dat verhelpen. “
De voorbereidingen doe je
zo goed mogelijk omdat je onderweg geen malheur wil hebben. Wat gebeurd er……
De koerscomputer valt uit, heeft altijd
goed gefunctioneerd en preventief onderhoud is niet aan de orde. Het gebeurt
dus wel. De reserve koerscomputer, ooit nog eens als goed werkend, als gebruikt
onderdeel bij een dealer gekocht, deed het net niet goed genoeg. Ik had ……had……
afgelopen jaar op het schip nogmaals kunnen testen. Oké, Oplossing is onderweg.
De zeekaarten van het AIS scherm. De
software en de hardware heeft jarenlang probleemloos gewerkt. Geen wijzigingen
aangebracht. (never change a winning team!). en dan verdwijnt plotseling de
kaart. Is opgelost!
De buitenboord motor zwijgt in alle talen.
Een verstopt brandstoffilter kan zelfs bij een nieuwe motor storing
veroorzaken. Kan je niet altijd vòòr zijn. Is opgelost!
De bilge pomp zegt “doe het zelf maar”,
dat kan want ik heb nog twee handpompen. Maar een automatische pomp is wel zo
plezierig. Voor vertrek is de bilge pomp nog getest en gebruikt. Nu dus niet!!Kan
gebeuren!!. Is gerepareerd en met de wetenschap dat de koolborstels nog een beperkt levensduur hebben,
kopen we bij eerste gelegenheid een reserve pomp, omdat in het buitenland, “niet
zoals in Nederland” op ieder hoek een watersportwinkel tye vinden is.
Een goed vriend van ons laat, voor een
lange reis, zijn boot helemaal nakijken, voldoet aan alle eisen van de verzekering
en wil niets aan het toeval overlaten. Inmiddels is hij heel technisch geworden
en weet hoe zijn schip in elkaar zit.
Zondag 12 juni Corcubion - Baiona
Een zeildag in optima forma!! Wind noord
tot noord-oost van 3 Bft tot dik 7 Bft. en……de hele dag zon!
De wekker stond op 8 uur maar even na
zeven was ik al wakker. Even omdraaien?? Toch maar niet.
Eruit, natte lap over de kop, ontbijtje en
schip gereed maken. De wind valt mee en het is bewolkt. Voorspelling algemeen:
langs de kust tot aan Ria de Muros de eerste Spaanse “fjord”, harde noordelijke
wind, daarna in de luwte van het land afnemend tot 4 a 5. Voorspelling lokaal: veel wind met grote
uitschieters. We gaan het zien voorlopig is het nu goed genoeg om de kleine genua
en grootzeil bij te zetten en moet we het doen met wat we voorgeschoteld
krijgen.
We varen de baai uit een de wind neemt
toe. Buiten de baai laten we de wolken achter ons en geven we de zon de ruimte.
Op zee, bij de , zijn een aantal rots partijen waar we royaal lans kunnen caren
maar met de wisselende wind is het oppassen geblazen. De wind trekt door tot af
en toe 25 knopen. Mede doordat we vlak onder de kust zitten met hoge bergen en
daartussen lage stukken. Dat geeft veel variatie in de windkracht . Tussen twee rotspartijen kan ik koersje zee
pakken. We varen nu ruime wind, de wind zet door af en toe 33 knopen en regelmatig
surfen we, met aan beide zijden een grote witte snor en met vijftien ton scheepsgewicht,
de hoge golven af, max gemeten vaarsnelheid:… 11,9 knopen.
Kicken van
de bovenste plank!!
Dat zijn van die unieke zeilmomenten die
je maar zelden overkomt. Het schip heeft daar zin in en is goed onder controle
te houden, wat wil een schipper nog meer.
Jippie!!!
De wind neemt wat af en bij Muros valt de
wind zelfs even weg. Komt gelukkig weer terug . Het eerste deel schiet lekker
op 5 tot 6 en daarna windje 4 tot dikke 5 .
Voor positie en koersbepaling zet ik zo af
en toe de I-pad aan om te kijken of er geen ondieptes op mijn koers liggen. Onder
deze omstandigheden, neem ik uit voorzorg, ruime afstand van de kust, Ongemerkt,
omdat die bergen zo hoog zijn en je de afstand moeilijk in kunt inschatten, ben
ik ver van de kust verwijdert, 15 mijl voor Baiona moet ik toch echt even
opsturen om weer dichter onder de kust te komen. Dan zie ik ook weer strandje
en de branding ten teken dat ik nog op redelijke afstand ben. Tegen vijf uur
kom ik voor de baai in de luwte van een
berg en valt w de wind weg
