Zeilen met de Witte Raaf: 2018

vrijdag 21 december 2018

Reisverslag 2018 deel 178 De laatste twee maanden verblijf in de baai van Vlicho .

13 december 2018, om 22:00 , op een koude regenachtige dag, arriveerden Rob en zijn zoon Dominic, in de Yachtclub. Zij waren al een lange tijd onderweg.

12 December om 22:00 uur Engelse tijd, zijn zij per trein van Southampton vertrokken naar Gatwick Airport. Rond een uur of zes, in de morgen, na enige vertraging, vertrokken met het vliegtuig naar Athene (twee uur tijdsverschil). Vandaar nog twee ritjes van 2- en 5 uur met de bus naar Lefkas en dan nog met de Taxi naar Vlicho.

---------------------------

Mijn terugreis:

Voor mij is het makkelijker. Met de bus (07:00 uur) naar Lefkas, dan de bus (09:30 uur) naar Athene en vandaar met dan de bus naar het vliegveld. Inchecken om 18:45 uur.

De reis naar het vliegveld wordt nog aangenamer:

Aan de bar van de Yactclub kwam ik in gesprek met een echtpaar die hier met de boot liggen en daarop wonen. Toen ik vertelde dat ik 19 december naar Nederland ging vertelden zij mij dat zij twee Engelsen naar het vliegveld van Athene zouden brengen. Zij vertrekken rond 19:00 van de luchthaven. Ik kan met hun meerijden. Vertrek rond 10:00 uit Vlicho en dat is heel aantrekkelijk.

De landing in Amsterdam is gepand om 23:25 uur. Alwaar Yvon op mij staat te wachten.

We hadden een fantastisch mooie auto rit. Zon, helder zicht, sneeuw op de bergtoppen in het achterland en mooi vergezichten. Van mooi Athene is niets gezien. De auto snelweg gaat via een rondweg van Athene door industrie- en woon gebieden, naar het vliegveld. Grote delen van de weg zijn afgeschermd met geluidswanden.

Royaal op tijd op het vliegveld. Wat wil eens mens nog meer.

------------------------------

Na aankomst van Rob en Doninic nemen we nog een biertje en onder bescherming van de paraplu, met de “nieuwe” bijboot naar de schepen.

Tijd om te gaan slapen.

Deze periode, van 23 oktober tot19 december, heeft hoofdzakelijk in het teken gestaan van de gedeeltelijke restauratie van de motor.

Dit kon pas plaats vinden nadat het 33kg zware Rocna anker, door Rob besteld, aangekomen was. Immers mijn motor zou voor langere tijd buiten gebruik zijn en dan kan ik niet mijn elektrische ankerlier naar behoren gebruiken.

Het anker gebeuren:

Het Rocna Anker houdt de Arcas en Witte Raaf uitstekend op zijn plaats en dat geeft vertrouwen.

Asl het echt gaat doorwaaien dan wordt een tweede anker, zijnde een gewicht, aan de ketting uitgevierd. Dan is er nog een uitwijk: het Danfort anker van de witte Raaf bijzetten, eventueel de ketting verzwaren met het CQR anker.

Als dat niet voldoende is mogen we hopen dat de schepen verdagen op de ondiepe kleigronden.

Voor de Witte Raaf schip is een 25 kg Rocna voldoende. Echter de schacht van dat anker past niet in de opvang van de Raaf. Alternatief: zelf replica maken met een passende schacht. Dat gaat gebeuren. Ik heb de maten opgenomen en in Leeuwarden kan ik het anker maken en dan maar meteen in RVS.

Met het vliegtuig mag ik maximaal een pakketje meenemen van 32 kg. Dus eind februari gaat het anker mee naar Vlicho

Restauratie van de motor.

De monteur, Theodor, doet hoofdzakelijk vervanging van onderdelen. De cilinderkop, die geheel gerestaureerd is, werd naar Athene gestuurd. Daar zijn de kleppen opnieuw geslepen, de kop gevlakt en de vriesdoppen en anodes vervangen.

De werkzaamheden/activiteiten gaan hier (cultuur, communicatie in het houtje touwtje Engels is voor techneuten lastig, etc.) volg ordelijk en niet parallel.

Nadat de cilinderkop weer terug was moesten er siliconen ringetjes besteld worden, toen die binnen waren moest er nog een koppakking gemaakt worden. Na de kopmontage was het resultaat nog niet naar mijn zin en werd alsnog de brandstof pomp van cilinder 1 nagekeken. Die bleek in orde maar na montage, met een afstandspakking minder, was er een redelijk resultaat.

Na zo een reparatie ben je extra kritisch. Hoe langer je naar het geluid van de motor gaat luistern hoe meer geluidjes opvallen waar je eerst geen aandacht aan bestede.

Voorlopig eerst maar zien hoe de motor zich nu gaat verdragen.

Volgend jaar misschien nieuwe zuigerveren etc . aanbrengen.

Van buiten ziet de motor er mooi uit!

Eigenlijk wilde de monteur ook de zuigerveren en dan meteen enige lagerschalen vervangen. Dan moet de motor uit het schip plus de nodige kosten. Voorlopig een brug te ver.

Als laatste werd er nog de koppelingsplaat besteld (een alternatief van het origineel die ik hebben wilde). Deze heb ik die zelf kunnen monteren.

De oude had enige slijtage plekken maar geen ernstige zaken. Heb ik een mooie reserve plaat.

Al met al is het overwegen waard om nieuwe zuigerveren etc. te plaatsen. De motor is inmiddels zo’n 36 jaar oud en heeft er 4500 draai uren op zitten. Het voordeel van een motor uit die tijd is dat zij robuust zijn, opgetrokken uit gietijzer en er geen corrosie gevoelig aluminium gebruikt is. Ook wordt er geen gebruik gemaakt van moderne elektronica. Alles bij elkaar zijn het motoren die altijd wel met beperkte middelen/onderdelen, draaiend te houden zijn.

Moderne diesels zijn zuiniger en schoner, maar als er wat mee is, is het moeilijk om in den vreemden een oplossing te vinden.

Na zo een reparatie ben je extra kritisch. Hoe langer je naar het geluid van de motor gaat luistern hoe meer er geluidjes opvallen waar je eerst geen aandacht aan bestede.

Voorlopig eerst maar zien hoe de motor zich nu gaat verdragen.

Volgend jaar misschien nieuwe zuigerveren etc . aanbrengen.

Als de boel uit elkaar ligt heb je aan boord ook niet zoveel bewegingsvrijheid meer. Energie voorziening is alleen via zonnepanelen, nodig voor verlichting waterpompen , laden van laptop, telefoon etc. Als er zon is kan je wat apparatuur gebruiken heb ik aan andere klusjes niet zoveel kunnen doen.

Wat wel weer leuk is, is het volgende:

Mijn witte rubberen bijbootje heeft toch wel wat te lijden met het regelmatig vervoer van en naar de kant.

Onder een boom lag een fraai gelijnd polyester spiegelsloepje van ongeveer drie meter.

Weliswaar verweerd, maar toch.

Na enig navragen had ik het bootje voor €150,00 in mijn eigendom.

Nieuwe roeispanen en dollen, een paar roestvrije stalen strips en enig polyester werk en wat verfraaiingen, bij elkaar met nog eens €150,00 , heb ik een mooi (werk) bootje. Bij het oppoetsen en schilderwerk van de motor onderdelen kon ik dat mooi in het bootje doen.

De wasmachine was ook al enige tijd defect, een vervangend exemplaar is niet meer op de markt. Daarbij komt ook nog dat er nu veel meer wasserettes zijn dan 20 jaar geleden toen ik de wasmachine installeerde.

De wasmachine gedemonteerd en in stukjes naar de kant gebracht. In ruimte die nu vrij kwam heb ik een opbergkist gemaakt.

Voor het schaaf en schuurwerk van de kist was het bootje een mooie uitkomst.

Wat nog in het voorjaar gedaan wordt is het rubberen van de naden in kuip en deksels. Enig cosmetisch schilderwerk en dan nog het opschuren van het dek.

Controle en reparatie van slijtplekken op de zeilen en dan zijn we weer vaarklaar. Dat gaat dan in maart/april, als er meer zon is, gebeuren.

Het weer in deze periode:

De nachten zijn meestal windstil, aan de wal slaapt ook iedereen, wel zo relaxed. In deze periode was het half om half voor wat betreft dagen met zon en enige bewolking en dagen met bewolking en wat regen en soms behoorlijke wind.

Harde wind, 5 tot 6 Bf, is er meestal voor een paar uur en dan is het leed ook weer geleden. Afhankelijk van de windrichting en omstandigheden wordt dan tijdelijk op een meer beschutte plek geankerd.

Wat de Engelsen hier zeggen: de winter is het zelfde als in Engeland maar dan wel wat milder gestemd.

Wat wel een rol speelt is dat in deze baai, tussen de bergen, de wind nogal eens draait. Extra zorg voor het ankergebeuren omdat de ketting met het ankerballetje c.q. het ankergewicht, in de knoop kan raken.

De sociale omgeving:

De Vliho Yachtclub ( zie internet) is geen vereniging doch slechts een suggererende naam. Neemt niet weg dat de klanten kring hoofd zakelijk Engelsen zijn die op Lefkas eiland een huis hebben. Mensen die aan boord wonen zijn er weinig, ongeveer 4 a 5 boten.

Met mijn beperkte Engelse taalervaring kan ik de rap sprekende Engelsen moeilijk volgen. Daarbij komt ook nog dat ze ietwat op een andere golflengte zitten. Bejaarden entertainment!

Gezien de werkzaam heden aan boord heb ik ook niet zoveel behoefte om nauwe contacten te onderhouden. De Grieken zelf zijn sterk toeristen georiënteerd, de toeristen komen en gaan en daar wordt geen band mee opgebouwd.

Voor anderen misschien een probleem maar voor mij niet.

De contacten die ik nodig heb geven geen problemen en kan ik komen waar ik wezen wil.

Einde reisverslag 2018 deel 18.

De laatste twee maanden verblijf in de baai van Vlicho .

zaterdag 27 oktober 2018

Reisverslag 2018 deel 17. De eerste twee maanden verblijf in de baai van Vliho .

Na 28 augustus omgeving verder verkennen. Waar haalt Abraham de mosterd vandaan?.

Genoeg mogelijkheden voor scheepsbenodigdheden en levensonderhoud hier in de omgeving.

Lefkas is hier 20 km fietsen vandaan en daar zijn genoeg winkels om in alle behoefjes te voorzien. Dat kan ook met de bus maar minder goed voor de conditie.

De eerste zorg is het verkrijgen van een vaarpermit om in de Griekse wateren te mogen varen. Dat is nog niet Europees geregeld, ook het politieke beleid ten aanzien daarvan is nog niet geheel duidelijk . Maar goed. Het kantoor van de vaarpolitie, waar het één en ander geregeld wordt is in Levkas stad en met enige navraag is dat gevonden.

Wat is nodig; de scheepspapieren, je paspoort. je internationaal vaarbewijs en een verzekeringsbewijs waar de Grieken mee uit de weg kunnen.

Het internationaal verzekeringsbewijs is niet voldoende maar mijn verzekeringsagent is op de hoogte van hun wensen dus via internet (20 km terug fietsen naar de boot) krijg ik een mooi document waar men tevreden mee is.

Betaling….. dat kan niet op het bureau. Je moet naar de bank daar kan je dan 50 euro op hun rekening storten en met het betalingsbewijs krijg je uiteindelijk je de vaarpermit documenten. (jaarlijks verlengen!)

Advies: ga niet op maandag naar de bank, wachttijd één tot twee uur.

Levkas is geen bijzondere stad. Er is een grote “project” haven/ maar er zijn ook kades waar je voor de eerste nacht 16 euro betaald en voor de volgende nachten 8 euro. Geen elektra maar wel water.

11 september is Yvon aan boord gekomen. Dat geeft weer een ander dagritme en bezigheden.

Voorlopig heb ik twee prioriteiten:

1^e Nu het nog goed weer is: het opnieuw rubberen van de deknaden.

(Voor technische specificaties: zie een nog volgend verslag.)

Dat is gelukt, een hele klus.

Half oktober waren alle deknaden behandeld, wat nog rest is het afwerken/ schuren. Dat gebeurd pas als het nodige schilderwerk langs het dek klaar is. Dat heeft geen haast.

2^e Het vinden van een goede overwintering plaats voor de Raaf

Ook dat is gelukt. Rob met zijn kits, de Arcas, heeft hetzelfde probleem.

Daar hebben wij elkaar gevonden.

Hij gaat met zijn vrouw Julie, half oktober naar Engeland. Half december komt hij alleen terug om aan zijn boot te werken.

Wij leggen de boten tegen elkaar achter het anker. Zo kan ik op Rob zijn boot passen als hij er niet is.

Een week nadat Rob terug is uit Engeland ga ik voor ongeveer één à twee maanden naar Nederland. Op zijn beurt kan hij op mijn boot passen.

Daarna hebben werken we samen aan onze boten. Medio april komen Julie en Yvon weer aan boord.

NB: van eind oktober tot begin april is het toeristen seizoen gesloten. Er wordt dan ook niet meer op “Lefkas” gevlogen. Alternatief : via Airport Athene.

------------------------

Wat rest dan nog???? Genoeg om bezig te blijven.

------------------------

Een avondje harde wind leert dat ondanks de modificatie van het CQR anker, ik het anker niet betrouwbaar genoeg vindt.

Na een week goed achter het anker te hebben gelegen krijgen we harde wind. In eerste instantie houdt het anker uitstekend maar op een gegeven moment geeft hij toch op. Met de harde windt weer opnieuw goed ankeren lukt niet met dit anker. Het Danforth anker biedt weer uitkomst en houdt direct goed, de hele storm (van een paar uur) tot de dagen er na.

Omdat ik hier voor langere tijd blijf wissel ik het CQR anker voor het Danfort anker.

Die zit nu aan de ankerketting en als ik dan achter uit vaar trekt het anker de neus van het schip omlaag. Dat geeft vertrouwen.

Ook de storm van 25 september heeft het anker geen krimp gegeven.

Een zeer goede naam heeft het Rocna anker. Voor mijn schip heb ik een 33 kilo zwaar Rocna anker nodig.

Eén probleem: de schacht van dat anker past niet op de Raaf. Alternatief: zelf een Rocna anker maken. Dus ga ik hier de maten opmeten zodat ik dat anker dan in mijn werkplaats in Leeuwarden kan maken en dan maar meteen in RVS. Bij Transavia mag je 32 kg ruimbagage meenemen. Dus….

Rob heeft inmiddels ook besloten om een 33 kg Rocna anker aan te schaffen. Eind oktober kunnen we daar gebruik van maken.

De dek werkzaamheden:

25 september is er weersomslag van 30- 35 graden naar 20 tot 25 graden met in de komende week dagen met veel wind en daarna regenachtig weer.

Drie oktober wordt het weer beter en droog. Kan ik hopelijk weer verder aan de deknaden.

Met 30 tot 35 graden was het te heet om op het dek te lopen. Onder een schaduw zeiltje heb ik wat werk kunnen verrichten. Nu de temperatuur overdag aangenamer is kan ik weer verder. Eind oktober waren de naden met nieuw rubber gevuld en is het dek weer voldoende geconserveerd voor inwateren.

Het mooie eindresultaat is pas zien als het dek, met de bandschuurmachine, weer is opgeschuurd.

Eerst nog het nodige schilderwerk aangrenzend aan het dek, nog onderhanden nemen. Na vijftien jaar is functioneel niet nodig, maar het oog wil ook wat dus wordt dat ook weer netjes gemaakt. Dus…… nog even wachten met de foto van het eindresultaat.

Wat nog rest zijn de naden in de kuipvloer en de kuipbanken. Maar die zitten goed beschermd onder een dekzeil. Daar is geen druk op.

De volgende prioriteit is een oplossing voor de “overwintering”.

Voor Griekse begrippen is het seizoen afgelopen en gaat alles dicht. Het weer is, gezien de mooi zomers, “slecht”. Dat wil zeggen vergelijkbaar met ons najaars- en voorjaarsweer.

Langdurige stormen zal je hier in Vliho niet zo gauw treffen maar kort en heftig behoort tot de mogelijkheden en daar moet je wel je voorbereidingen voor treffen. Zowel Rob als ik zijn er van bewust, dat als je twee schepen aan elkaar achter het anker hebt liggen je in die omstandigheden wel aanwezig moet zijn.

Alternatief is de schepen op de kant of in een beschutte haven. Dat geeft geen zekerheid en de kosten gaan dan gauw naar de tweeduizend euro. Rob heeft vorig jaar ervaring opgedaan in de haven van Mesolongi. Een dag varen hiervandaan.

Na het inwinnen van de nodige informatie heeft hij meer vertrouwen in de Vliho baai dan de haven/ankerplek in Mesolongi. Hij heeft mij wel nieuwsgierig gemaakt. We huren een auto en maken er een mooi dagje van om naar Mesolongi te gaan.

We ontmoeten daar vele bekenden van Rob en op zich is deze plek zeker geen slecht alternatief. Alles bij elkaar genomen besluiten we om deze winter in Vliho door te brengen.

Mijn Danforth anker houdt goed. Rob heeft een delta anker, ongeveer gelijk aan mijn SQR anker. Met de harde storm is zijn anker gaan krabben. Op een andere plek heeft zijn anker goed gehouden. Omdat hij nog lang met dit schip wil blijven varen heeft hij besloten om ook een 33kg Rocna anker aan te schaffen. Eind oktober wordt dat hier bezorgd. (in Engeland, inclusief vracht was het anker €100,- goedkoper dan hier. )

Dat is wel zo een plezierige gedachten, want toen ik beide schepen achter zijn delta anker had liggen begon het zaakje toch op een gegeven moment te krabben. En weer was ik blij met mijn Danforth anker dat uitkomst bood. Met het Rocna anker en het Danfort anker moeten we hier veilig de winter door kunnen komen.

11 december heb ik Yvon van het vliegveld opgehaald. Een taxi kost €50,- Een huur auto voor de avond €25,- euro plus benzine.

Er is hier betrekkelijk weinig te beleven. Vliho heeft de “Yachtclub” als sociaal ontmoetingscentrum. Engelsen die hier een huisje hebben en hier wonen, enige “live aboards” en wat passanten. Over het grootste deel Engels!.

Wat wel prettig is dat alle bedenkbare functionele faciliteiten bij de Club aanwezig zijn.

De communie gedachte zoals we die in Alcoutim (Portugal) hadden ervaren is hier niet van toepassing. Een verkleide vorm daarvan vonden we wel in de haven van Mesolongi.

Uiteindelijk is ons verblijf hier (dat van Rob en van mij), gericht op functioneel onderhoud van het schip. Rob en zijn vrouw Julie zijn 17 oktober naar Engeland vertrokken. Mooie gelegenheid om een auto te huren en ze naar het vliegveld te brengen. De resterende tijd goed voor boodschappen bij de Lidl in de plaats Lefkas en een rondrit over het eiland zelf. Het berglandschap is fraai en toch weer anders dan we gewend zijn. Een tochtje dat zeker de moeite waard was.

Nydri is een toeristen plaats, 5 km van Vliho. Puur toeristisch, het kan ook Spanje of Portugal zijn. Dezelfde formules, winkeltjes en restaurantjes. Het gros van de toeristen is hier veertien dagen om te genieten van het mooie weer. Er is een redelijke supermarkt en veel autoverhuurbedrijven. That’s all.

Wat zoek ik hier dan???

Als thuisbasis een prima plek en als het schip weer op en top is kunnen we de mooie baaien en kusten verkennen, want dat is exclusiviteit van dit gebied. Nog even geduld.

23 oktober is Yvon weer huiswaarts gekeerd. De huurauto komt dan weer goed van pas. Boodschappen bij de Lidl, in Lefkas nog wat klus materialen voor de winter gekocht en dan kunnen we er voorlopig weer tegen. Komende anderhalve maand ben ik weer op mij zelf. Dat is geen straf. Kan ik doen wat ik wil doen zonder anderen daarmee lastig te vallen.

Wat staat op mijn lijstje.

1^e . Rob heeft zijn motor een service beurt laten geven. Omdat wij naast elkaar lagen heb ik de monteur gevraagd naar mijn motor te kijken.

Hij constateerde dat de koppelingdemper schijf niet helemaal goed meer was. (oorzaak van het rammeltje?) en dat de eerste cilinder niet goed zijn best doet.

Ten aanzien van de eerste cilinder houdt dat in de cilinderkop eraf moet en gereviseerd moet worden. Op zich geen moeilijke operatie. Kunnen meteen de verstuivers en de injectie pompen nagekeken worden.

Voor de koppeling plaat moet de keerkoppeling verwijderd worden en ook dat is geen moeilijke klus. Dat heb ik al eens eerder gedaan.

Het grootste probleem is onderdelen te vinden. De koppakkingset is voorhanden maar de schijf is nog een vraagteken. In Leeuwarden heb ik nog een oude schijf, mogelijk dat ik van twee defecte weer één goede kan maken.

Ik heb wel de gelukkige omstandigheid dat als mijn motor buiten gebruik is ik met de boot van Rob altijd nog “bewegingsmogelijkheid” heb.

Dat houdt in dat ik pas aan mijn motor ga werken, die nog goed functioneert, als het Rocna anker van Rob binnen is.

2^e rubber naden van de kuip.

3^e schilderwerk en afwerken van het dek

4^e opknappen voorhut, voornamelijk lakwerk.

5^e het lakwerk /regulier onderhoud van teak delen van kajuit en kuip.

Voorlopig hoef ik mij niet te vervelen.

13 december komt Rob weer hier om het stokje over te nemen en 19 december vertrek ik naar Nederland.

Kan ik daar de nodige klusjes doen om dan medio februari Rob weer te gaan vergezellen.

Einde reisverslag 2018 deel 17.

De eerste twee maanden verblijf in de baai van Vliho .

Reisverslag 2018 deel 16. De eerste dagen in Vliho baai .

(Dit verslag is in een hoekje blijven liggen, vandaar de late berichtgeving.)

Zondag 26 augustus:

01:00 er is wat wind, als je niks doet kun je tegen de kust aangezet worden dus gaan we weer zeilen. Ik moet tussen twee eilanden door en met de wind uit het ZO moet dat uitstekend gaan.

Als ik bij de “ingang” kom draait de wind naar het noorden en moet ik laveren. Op de kaart lijkt de afstand tussen de eilanden erg krap maar in werkelijkheid kan ik redelijke slagen maken.

Als ik voorbij het kleine eiland ben is er wat meer ruimte maar dan valt de wind weer weg. De golfslag is hier ook verdwenen en dat is wel zo aangenaam.

Dobberen tot rond 07:00 uur

Bij opkomst van de zon is er ook een beetje wind, genoeg om de hoek om te zeilen naar de ingang van de baai bij Nyvik.

Er liggen veel boten maar met een zuchtje wind wat nog over is kan ik een anker plekje vinden.

Eerst maar de zeilen goed drogen en opbergen.

Dan heb ik weer ”lucht” en ruimte om aandacht aan de keerkoppeling te besteden.

De keerkoppeling controle.

Onderweg had ik al geconstateerd dat als de keerkoppeling in zijn ”vrijstand” staat, de motor prima start en loopt, dus daar zit het probleem niet.

Ook de as tussen koppeling en schroefas draait prima als de schroef door de snelheid van het schip wordt aangedreven. Als de schroef genoeg toeren maakt werkt ook de schroefasgenerator naar behoren.

De tussen as bestaat uit een druklager, twee flexibele koppelingen en een het “uitgaande“ lager van de keerkoppeling. Daar zit het probleem dus ook niet.

De keerkoppeling zelf bestaat uit twee pakketten plaatlamellen en een paar gelagerde tandwielen.

Als één van de lamellen kapot, of gebroken is, zouden er metaal splinters in de keerkoppeling kunnen komen en dat is niet goed.

Eerst maar olie aftappen. Die laat ik in een pannetje lopen en onder de bodem plak ik een stevige ronde magneet. In de olie zie ik dunne zwarte wolkjes die, na enige rust een kring vormen bij de magneet. Als ik de olie weer in beweging breng vermengt het zich weer en blijft er geen kring over. Ik kan geen enkel stukje metaal ontdekken.

De zwarte wolkjes zijn heel fijn ijzerpoeder dat ontstaat door de slijtage van de lamellen. Als de olie uitgezakt is gaat die weer terug in de keerkoppeling.

Motor starten schakelen naar “vooruit” en ik constateer geen bijzonderheden, idem bij schakelen naar “achteruit”.

Dan nog snel schakelen van vóór naar achteruit en visa versa. Alles functioneert goed.

Sterker nog de tingeltjes en piepjes die ik voorheen hoorde zijn ook eventjes??? weg. Ra Ra!!

Voor alsnog heb ik twee verklaringen.

1- Het oliepeil van de keerkoppeling stond royaal boven de merkstreep. Teveel olie zou ook bijgeluiden kunnen geven.

Nu, bij het opnieuw vullen, is er minder olie in de keerkoppeling gegaan en dat zou een reden kunnen zijn.

2- Ik heb gewoon gedroomd dat de keerkoppeling lawaai maakte of het is een ander geluid geweest. Meer kan ik niet verzinnen.

Het probleem is voorlopig opgelost en ook met intensief gebruik bij verkassen van de Raaf naar een andere ankerplek functioneerde alles prima. Gelukkig…. een zorg minder!. Bij de eerste gelegenheid olie verversen. Tijd genoeg!

Einde keerkoppeling controle.

Maandag 27 augustus

De ankerplek hier is mooi maar wel een aanloop voor schepen die Nydri, het plaatsje aan de westkant van deze baai, willen bezoeken.

In de middag begint het wat harder te waaien en alhoewel ik goed achter mijn anker lag gaat die toch krabben.

Een plekje verderop dan maar, weer krabben en als ik mijn Danfortanker er uit gooi houdt ook die niet. Dan maar weer en stuk verder op. Ook dat gaat niet. Ik ben niet de enige, maar er zijn ook boten die wel goed vast liggen. Door het vele ankeren van passanten zal de grond wel aardig los gewoeld zijn. Ik ga maar naar Vlikho.

Via een doorvaart kom je bij een binnenmeer, zo groot als de eerste plas van Loosdrecht met een maximale diepte van7 meter. Daar liggen ook allemaal schepen voor anker, velen al voor langere tijd.

Ruimte genoeg om te ankeren en ditmaal geen anker problemen.

867

Aan de oostkant zijn mooie bungalows aan het watert en aan de westkant is het dorp Vliho.

Een lange kade, stukjes boulevard, een doorgaande weg, huizen met daarachter nog een straat met woningen. Achter de woningrij is een steile bergwand die, aan het eind van de middag als de zon zich daarachter verschuilt, voor verkoelende schaduw zorgt.

In tegenstelling tot Nydri, is het hier niet toeristisch.

Van Fred, die hier 7 jaar geleden met zijn Lemmeraak de Alcedo (zie internet) rond zeilde ondervind ik veel steun van zijn verslagen.

Uiteindelijk wil ik deze plek als uitvalbasis gebruiken voor de komende jaren. Overwinteren, dagtochtjes, langere tochten etc..

Een beetje inburgeren kan geen kwaad.

In de omgeving veel watersportwinkeltjes en werfjes. Wel zo plezierig om het onderhoudsniveau van de Raaf op peil te houden.

De baai is door bergen omgeven en goed beschut.

Op 20 km de grote plaats Levkas met veel faciliteiten.

Op 40 km afstand het vliegveld met verbindingen naar de rest van Europa.

Dinsdag 28 augustus.

Ik ga wat dichter bij de kant achter het anker. Hoef ik niet steeds zover met de bijboot naar de kant.

Voorlopig ben ik nog steeds bezig met het maken van de achterstallige verslagen en huishoudelijke werkzaamheden.

Ik ga met bijboot en fiets naar de kant.

Op de kant ontmoet ik Robert en Julia. Volgens mij Engelse “langparkeerders” die op hun boot wonen. Zij gaan naar de Vlikho Yachtclub. Als ik uit gefietst ben kom ik daar ook naar toe.

Eerst maar even naar Nydri, een standaard toeristische plaats zonder enige bijzonderheden.

Als ik bij de Yachtclub kom zijn Rob en Julie al weg.

Ik zie wel veel Engels ‘bejaarden” met bier aan de bar in drukke gesprekken.

Ik kijk het zo eens aan en de kennismaking doe ik wel op een andere moment. Morgen kom ik weer terug als ik mijn verslagen wil verzenden want er is hier een WIFI verbinding.

Er is een warme bakker en er zijn drie kleine supermarktjes.

Genoeg voor de dagelijkse behoefte en daar maak ik meteen gebruik van.

In Nydri is een grotere supermarkt en in de plaats Levkas is zelfs een Lidl.

Ik ga weer terug aan boord doe een middag slaapje.

Daarna weer verder met dagelijkse werkzaamheden.

11 september komt Yvon aan boord. Meegenieten van het mooie weer en de beschutte vaaromgeving.

Op de Yachtclub ontmoet ik Robert en Julia weer. Hij heeft hier een stalen kitsjacht gekocht. Qua volume een slag groter dan de Raaf.

Het schip heeft 4 jaar in een hoekje gelegen en heeft daardoor enig achterstallig onderhoud ondergaan. Robert wil het schip klaarmaken voor een wereldreis en is al een tijdje bezig om alles weer goed werkend te maken en goede spullen aan te schaffen.

Voorlopig heb ik voldoende werk aan het schip om op een gepaste wijze de dagen door te komen.

De wifi is (erg) traag maar de verslagen zijn nu de deur uit.

Ik verwacht geen dagelijkse verrassingen, dus houd ik de dag verslagen even voor gezien.

Einde reisverslag 2018 deel 16. De eerste dagen in Vliho baai .

vrijdag 31 augustus 2018

Reisverslag 2018 deel 15.Van de straat van

Messina naar Levkas - Griekenland.

De oversteek naar Levkas.

Bij Messina zie ik geen geschikte overnachtingplaats.

Ik vaar door naar de overkant, oostwaarts naar de vaste wal, langs de grote stad Reggio di Calabria, het begin van de oversteek naar Levkas.

Halverwege het uiterste stukje zuidkust van Italië, bij Milite di Porto Salvo, valt de wind weg. Die nacht blijf ik voor Porto Salvo dobberen.

Om op chronologische volgorde de weersveranderingen op te sommen wordt wat saai . Ik zal een beeld geven van de omstandigheden en de belevenissen van de oversteek.

----------------------------------

“Als je vindt dat het weer goed is moet je gaan. Daarna komen de verrassingen wel”.

----------------------------------

De weersvoorspelling: Windguru geeft voor de komende dagen wind uit het NO tot ZO windkrach drie tot af en toe vier.

Passageweather, geeft een geheel overzicht, Voor de komende dagen weinig drukverschillen dus weinig wind. Volgende week dinsdag komt er pas wat meer wind bij Levkas. Eventjes windkracht 6.

De koers is dus tegen de zwakke wind in. De ervaring leert dat de wind overdag veel varieert in richting en kracht. Echt harde wind komt zelden voor en als het komt dan maar voor een korte tijd.

Dus: gaan!

Welke koers kiezen. Zeilen over bakboord of stuurboord

De koers is nagenoeg Oost 80 graden op de kompasroos. Tegen de wind in zeilen gaat niet. De aan de windse koers bij zeegang is voor de Raaf 50 graden t.o.v de windrichting.

Bij en constante windrichting maakt het niet zoveel uit of je nu eerst over bakboord gaat of eerst over stuurboord. Als de wind van richting varieert en de kracht veranderd van nul tot 24 knopen wordt het wat lastiger om de kortste weg te varen en moet je keuzes maken over welke boeg je de kortste route kunt varen.

Koers houden:

Boven windkracht vier, een beetje afhankelijk van de golf bewegingen, kan de Raaf , na goed getrimd te zijn, zelf,,,, zonder automaat, goed aan de wind blijven varen. Wordt de wind minder dan kan de stuurautomaat het overnemen, maar die gebruikt relatief veel energie. E,e,a vraagt veel meer aandacht en dus krijgt mijn lichaam minder rust.

Koers bij schiftende en draaiende winden.

Ook al zijn er redelijke omstandigheden waarbij de Raaf zichzelf kan besturen, bij draaiende winden kan de Raaf dat niet volgen en raakt dan de klust kwijt. Ingrijpen is dan noodzakelijk en dat merk je aan de gedragingen van het schip. Ben je net aan je slaapje begonnen… dus dan nog maar even wachten met slapen,

Golf richting en windrichting.

De gestage continue golfbeweging verandert niet als de wind draait. Dat houdt in dat je over de ene boeg veel soepeler kunt varen dan over de andere boeg. Ook dit is argument wat meespeelt bij het maken van de keuzes, zeilen over bakboord of stuurboord.

--------------------

Nostalgie:

Vroeger zeilde ik wedstrijden in kleine boten op de plassen, Bij weinig wind had je dezelfde problemen als die ik nu ondervindt.
Als het windstil was gebruikte ik een “stinkveter”.
Als je die aansteekt heb je rook en aan de rook kun je zien waar de wind vandaan komt.
Toen moesten we zonder motor over de finish zien te komen. Als je de minste fouten maakte won je de wedstrijd.
Deze uitdaging ligt ook nu weer op tafel en maakt het voor mij best een leuke uitdaging om zo te moeten varen.

------------------------

De oversteek wordt gekenmerkt door : Zwakke en draaiende winden, opeenvolgende onweersbuien met hevig slagregens, gevolgd door windstiltes, met als consequenties, regelmatig de zeilvoering en koers aanpassen.

Note: bij normale wind en koers kun je meestal rekenen met een af te leggen afstand van 100 tot 120 mijl per etmaal.

--------------------

Dinsdag: 21 Augustus:

Op de dag weinige wind uit het oosten en windschiftingen, tussendoor nog een regenbuitje van 5 minuten.

Aan de streep op de horizon kun je zien dat er wind aankomt, hoeveel?? richting??? Altijd weer een verassing!

Een strookje van een servet en een knijper en je kunt goed zien waar de wind vandaan komt.

De dag gevuld met slapen en muziek.

Om vijf uur is Italië uit zicht maar in de avond zien we nog wel de lichtjes aan de kust en op de bergen.

Op afstand is er onweer maar ik heb bijna volle maan als verlichting.

Nog 200 mijl te gaan. Door windschiftingen is het een onrustige nacht.

Woensdag: 22 augustus:

Veel regen, Onweer op afstand. nog 150 mijl

Donderdag: 23 augustus:

In de ochtend een regenbui met donderslagen en wind.

Grootzeil naar beneden en rustig doorvaren, na een halfuurtje krijgen we weer matige wind en je zou zeggen: de spanning is uit de lucht dus voorlopig constant weer. Grootzeil maar weer omhoog. Overigens is de temperatuur aangenaam en loop ik alleen in mijn zwembroek rond.

Als ik nat wordt ben ik zo afgedroogd. Heb je kleren aan dan worden die nat en heb je weer natte spullen aanboord, die, als het droog weer is , uitgehangen moeten worden. Een extra zorg.

Na twee uurtjes weer regen en veel wind. Grootzeil weer naar beneden, maar nu laat ik het grootzeil waar het is. Toch komen er nog twee buien met heftige regenslag.

Bij één bui loopt de wind op naar 33 knopen (dikke zeven) en dat heb ik een tijd lang niet gehad. Ook dit duurt maar een halfuurtje.

Na de buien hebben we een mooie avond. Nog 100 mijl te gaan. Maar na middernacht is het weer af en toe hommeles.

Vrijdag: 24 augustus: Lekker windje, Levkas is nagenoeg bezeild en we schieten lekker op.

Weer een mooie avond maar dat had ik gisteren ook dus ben ik toch wat extra alert.

In de nacht tijdens een windstilte en mijn slaap, heb ik de motor bij gehad. Opeens een raar gerommel bij de keerkoppeling. Motor meteen uitgezet en weer verder gaan slapen.

Uitzoeken wat er aan de hand is heeft geen enkele zin want onder deze omstandigheden kan ik toch geen reparaties uitvoeren. Dat houdt wel in dat ik alles onder zeil moet bevaren.

De grote windjammers van destijds zeilden de wereld rond zonder motor en de Witte Raaf is een uitstekend zeilschip. Dat is geen probleem.

Uitzoeken wat de oorzaak is doe ik wel als ik op de definitieve verblijfplaats ben.

Om twee uur in de nacht zie ik in het oosten lichten, dus ben ik bij de kust van Griekenland.

Ik moet wat ruimer gaan varen en met een lekker windje vaart de Raaf tegen de zeven knopen. Als dat zo door gaat kom ik in het donker bij de eilanden aan en dat is niet zo leuk. In de verte is nog een grijze lucht dus gaat het grootzeil naar beneden. Varen we toch nog ruim vijf en een halve knoop.

Zaterdag: 25 augustus:

Wat erg vroeg gaat de wind liggen. De rest van de dag wordt het een drijfpartij. De windrichting is drie keer de kompasroos door geweest met weinig of geen wind.

Het eiland Levkas.

Slechts één maal, aan de rand van een regen bui, had ik even windkracht 6 maar na 20 minuten was dat ook weer over. Een geschikte ankerplek heb ik niet kunnen bereiken.

Dus de nacht breng ik dobberend en slapend door totdat er wind komt en dan gaan we wel zien wat we dan gaan doen.

Zondag 26 augustus:

01:00 er is wat wind, als je niks doet kun je tegen de kust aangezet worden dus gaan we weer zeilen. Ik moet tussen twee eilanden door en met de wind uit het ZO moet dat uitstekend gaan.

Als ik bij de “ingang” kom draait de wind naar het noorden en moet ik laveren. Op de kaart lijkt de afstand tussen de eilanden erg krap maar in werkelijkheid kan ik redelijke slagen maken.

Als ik voorbij het kleine eiland ben is er wat meer ruimte maar daarna valt de wind weer weg. De golfslag is hier ook verdwenen en dat is wel zo aangenaam.

Dobberen tot rond 07:00 uur

Bij opkomst van de zon is er ook een beetje wind, genoeg om de hoek om te zeilen naar de ingang van de baai bij Nyvik.

853