Reisverslag 2018  deel 178  De laatste twee maanden verblijf in de baai van Vlicho .

13 december 2018, om 22:00 , op een koude regenachtige dag, arriveerden Rob en zijn zoon Dominic, in de Yachtclub. Zij waren al een lange tijd onderweg.

12 December om 22:00 uur Engelse tijd, zijn zij per trein van Southampton  vertrokken naar Gatwick Airport. Rond een uur of zes, in de morgen, na enige vertraging, vertrokken met het vliegtuig naar Athene (twee uur tijdsverschil). Vandaar nog twee ritjes van 2- en 5 uur met de bus naar Lefkas en dan nog met de Taxi naar Vlicho.

                            ---------------------------

Mijn terugreis:

Voor mij is het makkelijker. Met de bus (07:00 uur) naar Lefkas, dan de bus (09:30 uur) naar Athene en vandaar met dan de bus naar het vliegveld. Inchecken om 18:45 uur.

De reis naar het vliegveld wordt nog aangenamer:

Aan de bar van de Yactclub kwam ik in gesprek met een echtpaar die  hier met de boot liggen en daarop wonen. Toen ik vertelde dat ik 19 december naar Nederland ging vertelden zij mij dat zij twee Engelsen  naar het vliegveld van Athene zouden brengen. Zij vertrekken rond 19:00 van de luchthaven. Ik kan met hun meerijden. Vertrek rond 10:00 uit Vlicho en dat is heel aantrekkelijk. 

De landing in Amsterdam is gepand om 23:25 uur. Alwaar Yvon op mij staat te wachten.

We hadden een fantastisch mooie auto rit. Zon, helder zicht, sneeuw op de bergtoppen in het achterland en mooi vergezichten.  Van mooi Athene is niets gezien. De auto snelweg gaat via een rondweg van Athene door industrie- en woon gebieden, naar het vliegveld. Grote delen van de weg zijn afgeschermd met geluidswanden.

Royaal op tijd op het vliegveld. Wat wil eens mens nog meer.

                            ------------------------------

Na aankomst van Rob en Doninic nemen we nog een biertje en  onder bescherming van de paraplu, met de “nieuwe” bijboot naar de schepen.

Tijd om te gaan slapen.

Deze periode, van 23 oktober tot19 december, heeft hoofdzakelijk in het teken gestaan van de gedeeltelijke restauratie van de motor.

Dit kon pas plaats vinden nadat het 33kg zware Rocna anker, door Rob besteld, aangekomen was.  Immers mijn motor zou voor langere tijd buiten gebruik zijn en dan kan ik niet mijn elektrische ankerlier naar behoren gebruiken.

 

Het anker gebeuren:

Het Rocna Anker houdt de Arcas en Witte Raaf uitstekend op zijn plaats en dat geeft vertrouwen. 

 

Asl het echt gaat doorwaaien dan wordt een tweede anker, zijnde een gewicht, aan de ketting uitgevierd. Dan is er nog een uitwijk: het Danfort anker van de witte Raaf bijzetten, eventueel de ketting verzwaren met het CQR anker.

Als dat niet voldoende is mogen we hopen dat de schepen verdagen op de ondiepe kleigronden.

Voor de Witte Raaf schip is een 25 kg Rocna voldoende. Echter de schacht van dat anker past niet in de opvang van de Raaf. Alternatief: zelf replica maken met een passende schacht. Dat gaat gebeuren. Ik heb de maten opgenomen en in Leeuwarden kan ik het anker maken en dan maar meteen in RVS.

Met het vliegtuig mag ik maximaal een pakketje meenemen van 32 kg. Dus eind februari gaat het anker mee naar Vlicho

Restauratie van de motor.

De monteur, Theodor, doet hoofdzakelijk vervanging van onderdelen. De cilinderkop, die geheel gerestaureerd is,  werd naar Athene gestuurd.  Daar zijn de kleppen opnieuw geslepen, de kop gevlakt en de vriesdoppen en anodes vervangen.

De werkzaamheden/activiteiten gaan hier (cultuur, communicatie in het houtje touwtje Engels is voor techneuten lastig, etc.)   volg ordelijk en niet parallel. 

Nadat de cilinderkop weer terug was moesten er siliconen ringetjes besteld worden, toen die binnen waren moest er nog een koppakking gemaakt worden. Na de kopmontage was het resultaat nog niet naar mijn zin en werd alsnog de brandstof pomp van cilinder 1 nagekeken. Die bleek in orde maar na montage, met een afstandspakking minder, was er een redelijk resultaat.

Na zo een reparatie ben je extra kritisch. Hoe langer je naar het geluid van de motor gaat luistern hoe meer geluidjes opvallen waar je eerst geen aandacht aan bestede.

Voorlopig eerst maar zien hoe de motor zich nu gaat verdragen.

Volgend jaar misschien nieuwe zuigerveren etc . aanbrengen.

 

Van buiten ziet de motor er mooi uit!

Eigenlijk wilde de monteur ook de zuigerveren  en dan meteen enige lagerschalen vervangen. Dan moet de motor uit het schip plus de nodige kosten. Voorlopig een brug te ver.

Als laatste werd er nog de koppelingsplaat besteld (een alternatief van het origineel die ik hebben wilde). Deze heb ik die zelf kunnen monteren.

De oude had enige slijtage plekken maar geen ernstige zaken. Heb ik een mooie reserve plaat.

Al met al is het overwegen waard om nieuwe  zuigerveren etc. te plaatsen. De motor is inmiddels zo’n 36 jaar oud en heeft er 4500 draai uren op zitten. Het voordeel van een motor uit die tijd is dat zij robuust zijn, opgetrokken uit gietijzer en er geen corrosie gevoelig aluminium gebruikt is. Ook wordt er geen gebruik gemaakt van moderne elektronica. Alles bij elkaar zijn het motoren die altijd wel met beperkte middelen/onderdelen, draaiend te houden zijn.

Moderne diesels zijn zuiniger en schoner, maar als er wat mee is, is het moeilijk om in den vreemden een oplossing te vinden.

Na zo een reparatie ben je extra kritisch. Hoe langer je naar het geluid van de motor gaat luistern hoe meer er geluidjes opvallen waar je eerst geen aandacht aan bestede.

Voorlopig eerst maar zien hoe de motor zich nu gaat verdragen.

Volgend jaar misschien nieuwe zuigerveren etc . aanbrengen.

Als de boel uit elkaar ligt heb je aan boord ook niet zoveel bewegingsvrijheid meer. Energie voorziening is alleen via zonnepanelen, nodig voor verlichting waterpompen , laden van laptop, telefoon etc.  Als er zon is kan je wat apparatuur gebruiken heb ik aan andere klusjes niet zoveel kunnen doen.

Wat wel weer leuk is, is het volgende:

Mijn witte rubberen bijbootje heeft toch wel wat te lijden met het regelmatig vervoer van en naar de kant.

Onder een boom lag een fraai gelijnd polyester spiegelsloepje van ongeveer drie meter.

Weliswaar verweerd, maar toch.

Na enig navragen had ik het bootje voor  €150,00  in mijn eigendom.

Nieuwe roeispanen en dollen, een paar roestvrije stalen strips en enig polyester werk en wat verfraaiingen, bij elkaar met nog eens €150,00 , heb ik een mooi (werk) bootje. Bij het oppoetsen en schilderwerk van de motor onderdelen kon ik dat mooi in het bootje doen.

De wasmachine was ook al enige tijd defect, een vervangend exemplaar is niet meer op de markt. Daarbij komt ook  nog dat er nu veel meer wasserettes zijn dan 20 jaar geleden toen ik de wasmachine installeerde.

De wasmachine gedemonteerd en in stukjes naar de kant gebracht.  In ruimte die nu vrij kwam heb ik een opbergkist gemaakt.

Voor het schaaf en schuurwerk van de kist was het bootje een mooie uitkomst.

Wat nog in het voorjaar gedaan wordt is het rubberen van de naden in kuip en deksels. Enig cosmetisch schilderwerk en dan nog het opschuren van het dek.

Controle en reparatie van slijtplekken op de zeilen en dan zijn we weer vaarklaar. Dat gaat dan in maart/april, als er meer zon is, gebeuren.

Het weer in deze periode:

De nachten zijn meestal windstil, aan de wal slaapt ook iedereen, wel zo relaxed. In deze periode was het half om half voor wat betreft dagen met zon en enige bewolking en dagen met bewolking en wat regen en soms behoorlijke wind.

Harde wind, 5 tot 6 Bf, is er meestal voor een paar uur en dan is het leed ook weer geleden. Afhankelijk van de windrichting en omstandigheden wordt dan tijdelijk op een meer beschutte plek geankerd.

Wat de Engelsen hier zeggen: de winter is het zelfde als in Engeland maar dan wel wat milder gestemd.

Wat wel een rol speelt is dat in deze baai, tussen de bergen, de wind nogal eens draait. Extra zorg voor het ankergebeuren omdat de ketting met het ankerballetje c.q. het ankergewicht, in de knoop kan raken.

De sociale omgeving:

De Vliho Yachtclub ( zie internet) is geen vereniging doch slechts een suggererende naam. Neemt niet weg dat de klanten kring hoofd zakelijk Engelsen zijn die op Lefkas eiland een huis hebben. Mensen die aan boord  wonen zijn er weinig, ongeveer 4 a 5 boten.

Met mijn beperkte Engelse taalervaring kan ik de rap sprekende Engelsen moeilijk volgen. Daarbij komt ook nog dat ze  ietwat op een andere golflengte zitten. Bejaarden entertainment!

Gezien de werkzaam heden aan boord heb ik ook niet zoveel behoefte om nauwe contacten te onderhouden. De Grieken zelf zijn sterk toeristen georiënteerd, de toeristen komen en gaan en daar wordt geen band mee opgebouwd.

Voor anderen misschien een probleem maar voor mij niet.

De contacten die ik nodig heb geven geen problemen en kan ik komen waar ik wezen wil.

Einde reisverslag 2018  deel 18.

 De laatste twee maanden verblijf in de baai van Vlicho .

.