Reisverslag 2018  deel 17.  De eerste twee maanden verblijf in de baai van Vliho .

Na 28 augustus omgeving verder verkennen. Waar haalt Abraham de mosterd vandaan?.

Genoeg mogelijkheden voor scheepsbenodigdheden en levensonderhoud hier in de omgeving.

Lefkas is hier 20 km fietsen vandaan en daar zijn genoeg winkels om in alle behoefjes te voorzien. Dat kan ook met de bus maar minder goed voor de conditie.

De eerste zorg is het verkrijgen van een vaarpermit om in de Griekse wateren te mogen varen. Dat is nog niet Europees geregeld, ook het politieke beleid ten aanzien daarvan is nog niet geheel duidelijk .  Maar goed. Het kantoor van de vaarpolitie, waar het één en ander geregeld wordt is in Levkas stad en met enige navraag is dat gevonden.

Wat is nodig; de scheepspapieren, je paspoort. je internationaal vaarbewijs en een verzekeringsbewijs waar de Grieken mee uit de weg kunnen.

Het internationaal verzekeringsbewijs is niet voldoende maar mijn verzekeringsagent is op de hoogte van hun wensen dus via internet  (20 km terug fietsen naar de boot) krijg ik een mooi document waar men tevreden mee is. 

Betaling….. dat kan niet op het bureau. Je moet naar de bank  daar kan je dan 50 euro op hun rekening storten en met het betalingsbewijs krijg je uiteindelijk je de vaarpermit documenten. (jaarlijks verlengen!)

Advies: ga niet op maandag naar de bank, wachttijd één tot twee uur.

Levkas is geen bijzondere stad. Er is een grote “project” haven/ maar er zijn ook kades waar je voor de eerste nacht 16 euro betaald en voor de volgende nachten 8 euro. Geen elektra maar wel water.

11 september is Yvon aan boord gekomen. Dat geeft weer een ander dagritme en bezigheden.

Voorlopig heb ik twee prioriteiten:

1^e  Nu het nog goed weer is:  het opnieuw rubberen van de deknaden.

(Voor technische specificaties:  zie een nog volgend verslag.)

                                 

                                       Dat is gelukt, een hele klus.

Half oktober waren alle deknaden behandeld, wat nog rest is het afwerken/ schuren. Dat gebeurd pas als het nodige schilderwerk langs het dek klaar is. Dat heeft geen haast.

2^e  Het vinden van een goede overwintering plaats voor de Raaf

Ook dat is gelukt. Rob met zijn kits, de Arcas, heeft hetzelfde probleem. 

Daar hebben wij elkaar gevonden.

Hij gaat met zijn vrouw Julie, half oktober naar Engeland. Half december komt hij alleen terug om aan zijn boot te werken.

Wij leggen de boten tegen elkaar achter het anker. Zo kan ik op Rob zijn boot passen als hij er niet is.

                          

Een week nadat Rob terug is uit Engeland ga ik voor ongeveer één  à twee maanden naar Nederland. Op zijn beurt kan hij op mijn boot passen.

Daarna hebben werken we samen aan onze boten. Medio april komen Julie en Yvon weer aan boord.

NB: van eind oktober tot begin april is het toeristen seizoen gesloten. Er wordt dan ook niet meer op “Lefkas” gevlogen. Alternatief : via Airport Athene.

------------------------

Wat rest dan nog????         Genoeg om bezig te blijven.

------------------------

Een avondje harde wind leert dat ondanks de modificatie van het CQR anker, ik het anker niet betrouwbaar genoeg vindt.

Na een week goed achter het anker te hebben gelegen krijgen we harde wind. In eerste instantie houdt het anker uitstekend maar op een gegeven moment geeft hij toch op. Met de harde windt weer opnieuw goed ankeren lukt niet met dit anker. Het Danforth anker biedt weer uitkomst en houdt direct goed, de hele storm (van een paar uur) tot de dagen er na.

Omdat ik hier voor langere tijd blijf wissel ik het CQR anker voor het Danfort anker.

                   

Die zit nu aan de ankerketting en als ik dan achter uit vaar trekt het anker de neus van het schip omlaag.  Dat geeft vertrouwen.

Ook de storm van 25 september heeft het anker geen krimp gegeven.

Een zeer goede naam heeft het Rocna anker. Voor mijn schip heb ik een 33 kilo zwaar Rocna anker nodig.

                        

Eén probleem: de schacht van dat anker past niet op de Raaf. Alternatief: zelf een Rocna anker maken. Dus ga ik hier de maten opmeten zodat ik dat anker dan in mijn werkplaats in Leeuwarden kan maken en dan maar meteen in RVS. Bij Transavia mag je 32 kg ruimbagage meenemen. Dus….

Rob heeft inmiddels ook besloten om een 33 kg Rocna anker aan te schaffen. Eind oktober kunnen we daar gebruik van maken.

De dek werkzaamheden:

25 september is er weersomslag  van 30- 35 graden naar 20 tot 25 graden met in de komende week dagen met veel wind en daarna regenachtig weer.

Drie oktober wordt het weer beter en droog.  Kan ik hopelijk weer verder aan de deknaden.

Met 30 tot 35 graden was het te heet om op het dek te lopen. Onder een schaduw zeiltje heb ik wat werk kunnen verrichten. Nu de temperatuur overdag aangenamer is kan ik weer verder. Eind oktober waren de naden met nieuw rubber gevuld en is het dek weer voldoende geconserveerd voor inwateren.

Het mooie eindresultaat is pas zien als het dek, met de bandschuurmachine, weer is opgeschuurd.

Eerst nog het nodige schilderwerk aangrenzend aan het dek, nog onderhanden nemen. Na vijftien jaar is functioneel niet nodig, maar het oog wil ook wat dus wordt dat ook weer netjes gemaakt.  Dus…… nog even wachten met de foto van het eindresultaat.

Wat nog rest zijn de naden in de kuipvloer en de kuipbanken. Maar die zitten goed beschermd onder een dekzeil. Daar is geen druk op.

De volgende prioriteit is een oplossing voor de “overwintering”.

Voor Griekse begrippen is het seizoen afgelopen en gaat alles  dicht. Het weer is, gezien de mooi zomers, “slecht”. Dat wil zeggen vergelijkbaar met ons najaars- en voorjaarsweer.

Langdurige stormen zal je hier in Vliho niet zo gauw treffen maar kort en heftig behoort tot de mogelijkheden en daar moet je wel je voorbereidingen voor treffen.  Zowel Rob als ik zijn er van bewust, dat als je twee schepen aan elkaar achter het anker hebt liggen je in die omstandigheden wel aanwezig moet zijn.

Alternatief is de schepen op de kant of in een beschutte haven. Dat geeft geen zekerheid en de kosten gaan dan gauw naar de tweeduizend euro. Rob heeft vorig jaar ervaring opgedaan in de haven van Mesolongi. Een dag varen hiervandaan. 

Na het inwinnen van de nodige informatie heeft hij  meer vertrouwen in de Vliho baai dan de haven/ankerplek in Mesolongi.  Hij heeft mij wel nieuwsgierig gemaakt. We huren een auto en maken er een mooi dagje van om naar Mesolongi  te gaan.

We ontmoeten daar vele bekenden van Rob en op zich is deze plek zeker geen slecht alternatief. Alles bij elkaar genomen besluiten we om deze winter in Vliho door te brengen.

Mijn Danforth anker houdt goed. Rob heeft een delta anker, ongeveer gelijk aan mijn SQR anker. Met de harde storm is zijn anker gaan krabben. Op een andere plek heeft zijn anker goed gehouden. Omdat hij nog lang met dit schip wil blijven varen heeft hij besloten om ook een 33kg Rocna anker aan te schaffen. Eind oktober wordt dat hier bezorgd. (in Engeland, inclusief vracht was het anker €100,- goedkoper dan hier. )

Dat is wel zo een plezierige gedachten, want toen ik beide schepen achter zijn delta anker had liggen begon het zaakje toch op een gegeven moment te krabben.  En weer was ik blij met mijn Danforth anker dat uitkomst bood. Met het Rocna anker en het Danfort anker moeten we hier veilig de winter door kunnen komen.

11 december heb ik Yvon van het vliegveld opgehaald. Een taxi kost €50,-  Een huur auto voor de avond €25,- euro plus benzine. 

Er is hier betrekkelijk weinig te beleven. Vliho heeft de “Yachtclub” als sociaal ontmoetingscentrum. Engelsen die hier een huisje hebben en hier wonen, enige “live aboards” en wat passanten. Over het grootste deel Engels!.

Wat wel prettig is dat alle bedenkbare functionele faciliteiten bij de Club aanwezig zijn.  

De communie gedachte zoals we die in Alcoutim (Portugal) hadden ervaren is hier niet van toepassing. Een verkleide vorm daarvan vonden we wel in de haven van Mesolongi.

Uiteindelijk is ons verblijf hier (dat van Rob en van mij), gericht op functioneel onderhoud van het schip. Rob  en zijn vrouw Julie zijn 17 oktober naar Engeland vertrokken. Mooie gelegenheid om een auto te huren en ze naar het vliegveld te brengen. De resterende tijd goed voor boodschappen bij de Lidl in de plaats Lefkas en een rondrit over het eiland zelf. Het berglandschap is fraai en toch weer anders dan we gewend zijn. Een tochtje dat zeker de moeite waard was.

                                      

                                        

Nydri is een toeristen plaats, 5 km van Vliho. Puur toeristisch, het kan ook Spanje of Portugal zijn. Dezelfde formules, winkeltjes en restaurantjes. Het gros van de toeristen is hier veertien dagen om te genieten van het mooie weer. Er is een redelijke supermarkt en veel autoverhuurbedrijven. That’s all.  

Wat zoek ik hier dan???

Als thuisbasis een prima plek en als het schip weer op en top is kunnen we de mooie baaien en kusten verkennen, want dat is exclusiviteit van dit gebied. Nog even geduld.

23 oktober is Yvon weer huiswaarts gekeerd. De huurauto komt dan weer goed van pas. Boodschappen bij de Lidl, in Lefkas nog wat klus materialen voor de winter gekocht en dan kunnen we er voorlopig weer tegen. Komende anderhalve maand ben ik weer op mij zelf. Dat  is geen straf. Kan ik doen wat ik wil doen zonder anderen daarmee lastig te vallen.

Wat staat op mijn lijstje.

1^e . Rob heeft zijn motor een service beurt laten geven. Omdat wij naast elkaar lagen heb ik de monteur gevraagd naar mijn motor te kijken.

Hij constateerde dat de koppelingdemper schijf niet helemaal goed meer was. (oorzaak van het rammeltje?) en dat de eerste cilinder niet goed zijn best doet.

Ten aanzien van de eerste cilinder houdt dat in de cilinderkop eraf moet en gereviseerd moet worden. Op zich geen moeilijke operatie. Kunnen meteen de verstuivers en de injectie pompen nagekeken worden.  

Voor de koppeling plaat moet de keerkoppeling verwijderd worden en ook dat is geen moeilijke klus. Dat heb ik al eens eerder gedaan.

Het grootste probleem is onderdelen te vinden. De koppakkingset is voorhanden maar de schijf  is nog een vraagteken. In Leeuwarden heb ik nog een oude schijf, mogelijk dat ik van twee defecte weer één goede kan maken.

Ik heb wel de gelukkige omstandigheid dat als mijn motor buiten gebruik is ik met de  boot van Rob altijd nog “bewegingsmogelijkheid” heb.

Dat houdt in dat ik pas aan mijn motor ga werken, die nog goed functioneert, als het Rocna anker van Rob  binnen is.

2^e rubber naden van de kuip.

3^e schilderwerk en afwerken van het dek

4^e opknappen voorhut, voornamelijk lakwerk.

5^e het lakwerk /regulier onderhoud van teak delen van kajuit en kuip.

Voorlopig hoef ik  mij niet te vervelen.

13 december komt Rob weer hier om het stokje over te nemen en 19 december vertrek ik naar Nederland.

Kan ik daar de nodige klusjes doen om dan medio februari Rob weer te gaan vergezellen.

Einde reisverslag 2018  deel 17.

 De eerste twee maanden verblijf in de baai van Vliho .

.