Reisverslag
2022 deel 6 .
Vaartocht
Nederland naar de Middellandse zee.
---------
Van
Mallorca naar Sardinie / Corsica
Ongeveer 250
mijl over de rechte stukken gemeten.
-----------------------------------------
Het laatste stukje van het vorig verslag:
Als ik Windfinder
raadpleeg ,(de weersvoorspelling app)
zie ik dat er morgen een gelegenheid is om naar Menorca te varen. Dan…na een paar dagen verblijf op Menorca,
een oversteekje naar Corsica / Sardinië. Dat is ongeveer 250 mijl. Twee etmalen
varen. Het weer is de laatste dagen wat
wispelturig . De voorspellingen kunnen veranderen. We gaan het zien!!
Note: Ik doe mij best om de
tekst in zo goed mogelijk Nederlands te verwoorden . Helaas.. , ik heb geen
talenknobbel, wel iets met wiskunde. Onvolkomenheden in spelling, taalgebruik,
stijl, grammatica, etc etc , horen dus
bij de charmes van mijn schrijven.
Dinsdag 16 augustus
De zon laat zich weer zien en ik ben
ook wakker!
s’Morgens ligt er vaak dauw op de
kajuit. Mooie gelegenheid om met een doek het zout een beetje weg te nemen. Het
lakwerk is dan ook weer mooi schoon. De zonnepanelen kunnen dan ook hun best
weer doen. Het schip verder gereed maken voor anker op…. en daar gaan we.
Het is zuiden wind en als we uit de
luwte van de bergen zijn loopt het lekker. Aan lij zijn ook nog twee zeilboten
die naar Menorca gaan. Gidsjes zijn altijd welkom. Hoef ik me niet zo erg met
de navigatie te bemoeien. Dat stelt ook
niet zoveel voor. Koers 70 graden
en dat in één rechte lijn. Ruim aan de wind bezeild. De zonnepanelen doet het
uitstekend en de dynamo is ook in een goed stemming. Een zorg minder!. Tegen
het eind van de ochtend gaat het wat doorwaaien. Naar 5 Bft. Ik heb 4 zeiltjes
op staan . Kluiver , kotterfok, grootzeil en bezaan. De Raaf is weer in zijn
element!! Eén van de bootjes haalt zijn voorzeil naar binnen. Dat wordt dan 30
mijl motoren…lekker.!! Met het andere schip varen we gelijk op maar als de wind
wat ruimer invalt loopt hij ietsjes uit.
De aap erbij zetten?? Scheelt altijd weer een beetje. … Vroeger deed ik
dat wel …. Nu niet meer. Het is me te veel werk. Dat is één reden. Een tweede
reden is, dat als het te hard gaat waaien ik veel zeiltjes moet gaan wisselen.
Voor ons, aan de horizon, zien we nog
een zeiltje. Die gaat niet zo hard. Als we in de buurt komen is het een kleiner
zeilschip. Fok een stukje ingerold en een rif in het zeil. Zo mag ik het zien.
Het lijkt er op dat het een solo zeiler is. Over de kuip heeft hij een hele
tent gebouwd om schaduw te verkrijgen. Wel zo praktisch! Na een tijdje is hij
weer uit zicht. De hele middag varen we al tussen de 7 en 8 knoopjes. Het is
een perfect zeildagje . Met een boot die gebouwd is om te zeilen en daarmee
mooie plekjes kunnen ontdekken. Wat wil ik nog meer. Alle sores van de vorige
dagen de prullenbak in!!!! en met volle teugen genieten van de dag van
vandaag! Tegen drieën zijn we bij de
kust nog 10 mij te gaan om bij de baai te komen waar ik wil zijn. Het eiland is relatief vlak. Een rotswand van
50 tot 100 meter hoog en dan vlak golvend land. Mogelijk in gebruik voor
landbouw maar dat kan ik niet goed zien
.
We komen in de luwte. De golven worden
minder. De wind , maar neemt wel de warmte van het eiland mee. Verderop komen
er wat bergen maar niet zo groots als Mallorca.
Er zit nog een landtong in de weg waar we omheen moeten en dan kunnen we
de op de baai aansturen die ik voor ogen had.
Het is een ruime binnenbaai met een smalle ingang. Ik ben nieuwsgierig
hoe daar de omstandigheden zijn. Langs het stuk kust, waarlangs we nu gevaren hebben
zijn wel wat strandjes met anker mogelijkheden, wel bij open zee. Geen massa toerisme te zien. Eén plek gezien
waar wat huizen / appartementen te zien waren.
Als ik in de baai kom zie ik veel witte huisjes en appartementen maar geen hoogbouw!!. Toch wel redelijk “recent”. Zou er nog wat over zijn van een oud dorp??
Op zo’n locatie moet toch wel al heel lang bewoners activiteiten zijn geweest. Ik kan het zo vlug niet ontdekken. De baai ligt aardig vol. Hoofdzakelijk zeiljachten. Mijn schatting is honderd plus!! Geen motorboten die veel golven maken. Prima!!Toch maar een stuk naar binnen varen. Voorbij het “dorp” Fornells, aan het einde van de baai is een watersport vereniging met een villawijk. Ses Salines. Mooie plek om te ankeren.
Het water ziet wat zwart. Zal wel. Er staat
nog behoorlijk wat wind. Eerste zorg: anker maar uit . ( maar geen check gedaan
of het anker goed houd!!!) /. Zeiltjes
op orde brengen en net als ik een slaapje wil doen gaat de boot er vandoor.
Anker omhoog en dan zie ik dat er een heel grasveld aan het anker hangt. Het
Rocna anker pakt altijd goed . Even niet goed nagedacht. Ik had nog geen
ervaring met ankeren in zeegras. Nu wel!!.
Natuurlijk …. met een zandbodem is het water mooi helder blauw en zie je
waar het anker valt. Hier is het water wel helder maar de ondergrond is
groen/zwart van het zeegras met een slappe bodemstructuur. Ook niet de beste bodem om ankeren. Er zijn hier
de nodige Moorings. Boeien die goed verankerd zijn en waar je de boot kunt
afmeren. Er is mooring vrij. Die pak ik maar en dan zie ik wel. Na een uurtje komt en zeilschip zijn mooring
opeisen. Toch maar weer op een ruime plek het anker er uit. Het anker houdt
maar extra aandacht is vereist.
Het wordt bewolkt en het koelt ook een
beetje af. Wel zo lekker. Ik doe de zeilen onder de huiken. Bij de oversteek
gaat de kleine Genua er weer op. Wel zo relaxed varen met een minimale kans op
zeilwissel. De kluiver en kotterfok kunnen opgeborgen worden. Er vallen wat druppels. Airco opbergen en de
sprayhood van het voorluik er op. Krijg toch nog frisse lucht van buiten.
Ankeralarm er op en we kunnen de nacht in.
Woensdag 17 augustus.
In de nacht komt er wat regen. Wel
fijn kan het zout een beetje van het schip spoelen. In de ochtend is het
bewolkt en er zijn ook wat spetters. Draai ik me nog maar even om!!. Als ik
naar buiten ga is de Raaf niet wit maar geel van het(Sahara?) stof! Daar zit ik niet op te wachten! …. Maar omdat
alles nog nat en vochtig is, moeten we de kans pakken om
schoon schip te maken. Heb ik er zin in….. Nee!!….. Akkerman::: Dat hadden we
niet afgesproken. Schop onder de kont en de dekspuit te voorschijn halen. We spuiten en schrobben het schip weer schoon.
Het teak dek was erg vuil. Een vochtig dek neemt veel stof op, dat van de
bergen/land komt. Toch nog maar even met vim en een zachte dekschrobber het dek
bewerken. Zo.. als het nu weer gaat regenen heb ik een schone ondergrond. Tijd
om aan het verslag te werken. Ook al heb je weinig beleefd , er valt altijd wel
wat te vertellen. Het houd mij van de
straat!! Het weer is nog steeds een
beetje wisselvallig. Bewolkt en af en toe een sprankje zon. De wind draait alle
kanten op. Af en toe valt er een drup. Eind van middag wordt het even serieus.
De wind komt uit het noorden en een zware grijze lucht, in het zuiden, hangt
boven het land. Er vallen weer druppels. Toch maar de sprayhood op het voorluik
aanbrengen. De sprayhood boven de kajuit ook maar in positie gebracht . De
computer waar ik in de kuip mee bezig was ook maar naar binnen. Zetten de druppels door of niet. Zo niet kan
alles weer terug. We hebben noorden wind en we krijgen regen uit een bui die
van land uit het zuiden komt. Geen
druppels meer … heel veel water van
boven. Zicht nog 50 meter. In eerste instantie zit er wel stof in de regen. De
dekspuit maar klaar leggen. De regen wordt zo heftig dat de dekspuit niet nodig
is. Het schip wordt lekker met zoet water schoon gewassen. In feite kunnen we
ons een mooiere douche niet voorstellen. Dus… even lekker inzepen en dan maar
op het dek gaan staan en de regen zijn werk laten doen. Als ik dan een handdoek uit de kast pak is
dat ook niet vervelend. Lekker warm, inmiddels zo’n dertig graden!. In welk
hotel vindt je zoiets!!
Jammer dat de zeilen niet omhoog zijn.
De zeilen zijn door het zout inmiddels zo stug geworden dat ze best wel een
spoelbeurtje met zoetwater kunnen gebruiken. Zeilen hijsen??Verstandig????
Eigenlijk niet. Het zal maar eens enorm hard gaan waaien en dan ook nog uit een
verkeerde hoek…… Nee….Laat de zeiltjes
maar lekker onder de huiken. Wel heb ik
de schoten, die inmiddels ook al aardig hard werden, op het dek gelegd om ontzout- en schoon gespoeld te worden
Af
en toe een donderslag maar dat is ver weg. Toch maar even de antennes
ontkoppelen. Je kan nooit weten. De wind blijft matig, maar net als bij een
vuurwerk….de knaller komt op het eind. Ook hier nog even een fikse harde wind
er overheen, met schuim op het water.
Daarna wordt alles weer rustig. Komen er buien terug?? Of was het dit voor vandaag. … Het is zes uur in de avond. Het weer wordt
rustig en af en toe zien we het zonnetje.
Een borrel… en de bevindingen van vandaag maar digitaliseren.
Het anker heeft het goed gehouden. Wel
zie ik een paar bootjes verkassen. Ik
denk dat 80% aan een mooring ligt. De 20% (meest passanten), hebben het goed
overleefd. Geeft vertrouwen voor
morgen. Dan is er wind, regen, zon en onweer voorspeld. Vandaag geen gelegenheid
naar de kant te gaan. We laten het bootje nog zeevast op het dek liggen. Na het
wisselvallige weer van morgen zien we wel weer.
Laat inde avond komt er weer wind. Ik
haal het zonnezeil en bimini weg. Klapperende afdekzeiltjes doen geen dienst, dus
opbergen. Ook leg ik het grote Danforth anker op het voordek klaar voor
gebruik.
Donderdag 18 augustus.
Rond een uur of drie in de ochtend
wordt het serieus. Er komt veel wind en ik kom ook wat te dicht bij mijn
achterbuurman. Ik zoek nog een ruime plek. Laat het Rocna anker vallen en
daarna ook het Danforth. Ik geef 40 meter ketting op een diepte van 6 meter .
Dat moet genoeg zijn. Vraag is alleen…. Hebben de ankers voldoende houvast aan
de bodem. Ik blijf voorlopig wakker. Op de ankerapp. (Anchor Lite), kan ik zien dan we niet veel
van plaats veranderen. Uiteraard heb je ook een beetje referentie aan de
omliggende schepen en lichten op de wal.
We gieren wel een beetje maar dat is alles. Door de wolken zie je
continu bliksemlichten maar geen donderslagen. Het onweer zit dus ver weg, maar
zo af en toe komt er ook een regenbui . Ik zie meer schepen in beweging komen. Ik ben
dus niet de enige die moeite heeft om zich aan moedertje aarde vast te klampen.
Hier, aan het einde van de baai, is
genoeg ruimte. Een aantal krijgen hun schip weer goed achter het anker en een
aantal blijven gewoon rondvaren tot het ergste voorbij is. De grootte van de baai is te vergelijken met
de tweede plas op Loosdrecht en/of de
helft van het Paterswoldse meer.
Als het even droog is ga ik naar het
voordek, dan zie ik dat het Danforth anker goed zijn werk doet. Het Rocna is
stand by. De wind neemt wat af en ik pak een halfuur slaapje. Het anker alarm
gaat niet af. Prima.. Het is nu 05:30 uur. Een controle rondje,
alles is nog in orde. Op naar het volgen hafuurtje. Na dit halfuur is het
rustig en gaat de wekker op standje
“uit”. Als ik wakker word laat de
zon zich vergezellen met schapenwolkjes, gedreven door een fatsoenlijk windje.
Ik krijg bezoek van mijn buurman. Een
Nederlander op een Spaans schip. Zij hebben het schip, gehuurd en moeten
uiterlijk zaterdag weer terug zijn in
Mahon . Dertig mijl naar het zuid oosten. Ze zijn met twee echtparen en hij is de enige
die kan schipperen. Wel jammer dat je in zo’n korte vakantie, verwaaid liggen. Zondag vliegen ze terug. Zelf
heeft hij een Lemsteraak in de vissersman uitvoering waarmee hij vanuit Muiden chartert.
We hebben wat bij gepraat.
Tegen de middag doen de weergoden het nog eens dunnetjes over. Een fikse onweersbui met wind en regen. Daarna is het rustig. Het slechte weer is weg dus breng ik bootje in gereedheid. Kan ik even naar de buren. Te laat!.... De buren laten zich ophalen voor een avondje aan de wal. Dan maar de fiets op het bootje. Bij Ses Salines is een heel vlak strand. Dertig meter van de kant loop de bb motor al aan de grond. De rest maar lopen. Bij het strand is een nautische club en naar ik later heb vernomen een eindje verder op dit strandje zit een Engelse club met bootjes. Er wordt hier, fanatiek, met veel kleine zeilboten van allerlei aard gevaren. Daarnaast alle vormen van windsurfen beoefend. Twee waterskiboten zijn ook van de partij. Mooi om die watersport activiteiten hier te treffen. Heel wat beter dan die “dozen” met veel PK’s en comfort bij Ibiza!! Ik trek het bootje op het strand en ik fiets naar Fornells. Op de “boulevard” tref ik de Nederlanders . De schipper wist mij te vertellen dat de golven “buiten” twee meter hoog waren en een paar schepen rechtsomkeer gemaakt hebben. Het bezoekje aan Fornells is even vluchtig want het loopt al tegen de avond. Heb ik in ieder geval een eerste indruk. Het plaatsje doet mij heel plezierig aan. Naast de authentiek bebouwing, zijn er in de loop der jaren, woningen bij gebouwd. Daarna werd de plek wat meer “ontdekt” en zijn er vakantie woningen gebouwd. In Ses Salines zijn het hoofdzakelijk (vakantie) bungalows. In Fornells zijn naast de royale (vakantie) bungalows, wat kleinschalige appartementen gebouwen neergezet. Maar geen massale hoogbouw.
Het is nu gewoon een gezellige plaats met centraal een havenkom met kleine (motor)bootjes. Als de zon ondergaat snel weer terug naar de boot om de nacht door te brengen.
Vrijdag 19 augustus
In de morgen het schip weer eens op
orde brengen. Huishoudelijk werk! Ik ga nog even bij de buren langs. Zij maken
zich gereed voor vertrek. De golven bij de ingang zijn minder geworden. Het
moet kunnen. Goede vaart !!
Vandaag wordt het mijn fietsdag. Fomells en omgeving verder verkennen. Mijn oude ritme oppakken. Aankomen en met de fiets op stap. Lekker!!! Ook vandaag is in Fornells gezellig druk. Een herademing t.o.v. Ibiza en Mallorca!. Ik heb een landkaart van Menorca bemachtigd en zie daarop dat de oost en zuidkant van de baai natuur gebied is. Er gaat ook een pad door dat gebied. Cami de Cavalls. Volgens mij betekend dat een paardenpad. Je kan er ook met de mountanbike door of met een Fourwheeldrive. Eerst maar terug naar de boot en siësta vieren!! Daarna ….. toch maar de fiets pakken. Het is en mooi natuurgebied. Ik kom bij de zuidkant van de baai. Daar zie ik dat hier voorheen zoutpannen waren. Er worden nu , denk ik, opknap werkzaamheden verricht. Ook bij Ses Salines zijn voorzieningen van deze aard. De vertaling van Salines is zoutoplossing. Ik zie hier ook een jachtje dat in het ondiepe water gestrand is. Vanuit de boot dacht ik dat het achter het anker lag. Maar nu weet ik wel beter. Ik ga het pad verder af. Alles, na zo’n grote regenbui, is prachtig frisgroen met hier en daar een verdord akkertje. De kwaliteit van het pad gaat wat achteruit.
Soms is het net een met stenen bedekte droge rivierbedding. Niet leuk voor de paarden. Dan is het weer acceptabel voor de mountanbike, dan is de weg een grote plas water. Aan de zijkant begroeiing van struikgewas en een oevertje van één voet breed. Gaan of niet doorgaan. …. Ik kan het niet laten…. Steunend op de fiets , die tot de as in het water staat, en lopend over de “oever” kom ik aan de andere kant. Een tweede plas gaat makkelijker. Het is een mooi stukje natuur. Google maps geeft alleen een grijs gebied. Ik weet dus niet wanneer ik weer op een “normaal “ pad terecht kom. Even een pauze nemen en dan een verstandig “ouderdoms” besluit….. Ik ga dezelfde weg , (die ik al gezien heb), weer terug. Kortom: ik heb weer even lekker gefietst. De weersvoorspelling geeft aan dat vertrek naar Corsica op zondag, een goede optie is.
-----------------------------------------------------------------------------------
Kiki, mijn kleindochter, 22 jaar oud, heeft, muziek, songwriting en alles wat daarbij hoort,
gestudeerd. Een behoorlijk breed gebied waar ik geen verstand van heb. Eerst
een jaar in Manchester en daarna bij dezelfde universiteit in Berlijn. Ze wil nu
meer kennis nemen van de aparte samenstelling
van de Corsicaanse muziek en de
oorspronkelijke uitvoeringen en akoestiek. Dat is alleen te vinden in de kerken
waar deze musziek van oudsher gezongen wordt.
Zelf zingt ze zeker niet onverdienstelijk en treedt ze regelmatig op.
Een paar dagen op de Witte Raaf, helemaal
wat anders en verder even niks!!!
Voor haar komt het goed uit als zij woensdag
avond met het vliegtuig in Olbia , Sardinië, aankomt. De afstand Sardinië - Corsica is op het kortste punt ongeveer 17mijl.
Theoretisch past het allemaal.
-------------------------------------------------------------------------------------
Voor mij blijft er een “vrije”dag over
om Menorca te verkennen. Dan wil ik morgen
naar Mahon. Een plaats aan de ZO kant van Menorca. De plaats ligt aan een lange
smalle baai. Dat wil ik wel even zien. Niet met de boot maar met een scooter. Die
kan ik in Formells huren .
-------------------------------------------------------------------------------
Als ik weer aan boord ben zie ik dat
er mensen om de vastgelopen boot lopen. Dat is niet best. De boot ligt
recht op. Wel hebben ze een lijn vanuit de masttop verweggebracht om het schip te
krengen maar volgens mij schiet dat niet op.
Als je om het schip kunt lopen ( knie hoogte) dan ligt de romp op het
zand/ modder/ en de kiel met roer
steekt daar lekker in.
Krengen heeft geen zin. Volgens mij moeten een
of twee ankers in diep genoeg water uitgebracht worden. Vervolgens de lijnen op
de schootlieren beleggenen en deze constant onder spanning houden. Dan maar wachten
op golf bewegingen. Zoals het schip in de storm, een “geul” heen heeft gegraven. Zo kunnen met
behulp van ankers en golven (als die er zijn) een geul terug gegraven
worden.
Het is echter niet mijn probleem . Ik
hoop dat ze het kunnen redden. Waarschijnlijk heeft het schip geen schade. De
avond besteden we nog aan dit verslag en dan gaan we de nacht weer in. Wel te
rusten.
Zaterdag 20 augustus
Bijtijds uit de veren en naar Formells, scootertje ophalen. Om 10 uur ben
ik op pad.
De scooter. Het is een 125 CC Peugeot.
Automatische versnelling en koppeling. Alles doe je dus met het gashandvat.
E.e.a is niet soepel afgesteld. Dat is even wennen. Als je, bij het wegrijden,
een beetje te veel gas geeft en je bent er niet op voorbereid, schiet dat ding
zo onder de kont vandaan. Even wennen. Voorlopig is 30 km per uur al veel!!.
Later, als je het beestje beter gaat kennen, rijden we 40 tot 50 km per
uur. Inmiddels rijden we dan ook meer
ontspannen. Het fijne van een scooter is dat je makkelijk kan parkeren. Wil je
een foto maken is er altijd wel een plek waar je ongehinderd kan stoppen.
Het verkeer: Op dit eiland zijn er
alleen maar tweebaanswegen. Het is naar onze begrippen niet druk en men rijdt
hier heel netjes. Bij passeren van fietsers en scooters moet je 1,5 meter
afstand houden. Daar houden ze zich goed aan. Als ik 40 rij en zij kunnen niet
royaal passeren, blijven ze gewoon achter je rijden. Je wordt ook niet
opgejaagd of wat dan ook!!. Een prettige ervaring.
Het eiland;…Ik houd niet zo van
doorgaande wegen. Als er een afslag is
neem ik die vaak. Ik rijd dan achter mijn “natte “duim aan. Vaak kom ik
op de leukste plekjes. Soms rijd je rondjes. Jammer dan. Zo’n zijweg gaat door
het natuurgebied richting zee. Een bosrijke omgeving en met de laatste grote
sproeibeurt is het heerlijk fris. En….. het groen ziet er patent uit!
Even een stukje toeristische
historie: Het eiland Menorca is altijd
redelijk selfsupporting geweest. Het is een heuvelachtig landschap waar
landbouw en veeteelt goed mogelijk is. Daarnaast is er ook de ambachtelijke
industrie. Behoefte aan toeristische inkomsten was dus niet zo nodig. Maar het
is niet tegen te houden. Naar mijn idee word het toerisme zorgvuldig en langzaam
ingevoerd.
Zo rijd ik door een vakantie plaats,
voorzien van een grote golf baan.
Geen grote flatgebouwen maar een nette
“finnex” locatie. Hier en daar laag appartementen maar niet boven op elkaar. Ook kom ik een van oudsher gegroeide villa
wijk tegen . Oudere villa’s met hier en daar wat nieuws ertussen. De stranden bij de baaien zijn niet groot. Nodigt
dus niet uit voor grootschalige aanpak. Het doet mij heel wat plezierigere aan dan
in de Algarve. Ook de natuur behoudt zijn plaats. Het Heuvellandschap is
voorzien van veel groen. Afgewisseld door landbouwakkers. Geploegd of gemaaid.
We komen in de buurt van Mahon, (ook
wel Mao genoemd of andersom) . Mahon
ligt aan een heel diepe landinwaartse baai. Aan het einde zijn industriële activiteiten.
Dus vrachtschepen komen hier ook! Er is ook ruimte voor cruise schepen. Groot
of klein dat weet ik niet . Vandaag waren ze er niet. Daarnaast is er ruimte
zat voor de pleziervaart. De grote jongens zijn hier in de minderheid.
Aan de westkant van Mahon is er langs
de baai, één richting verkeer De weg gaat langs de kades waar bootjes liggen en
restaurantjes zijn. Een weg terug is alleen bovenlangs door het oude stadje. Ik heb me daar, met het scootertje, heerlijk
vermaakt.
Het wordt weer tijd om terug te gaan.
Ik ga nu een stuk over het midden van het eiland. Ik kom bij Alaior. Ik rij
daar niet omheen maar doorheen. Het is uitgestorven.. Zaterdag 27 graden en
rond siësta. Eigenlijk wel logisch. Redelijk grote supermarkten zijn er niet
zoveel,. Gezien de historie van zelfredzaamheid op lokaal niveau is dat wel
begrijpelijk. Toch zie ik er een. Ik moet wat broodjes hebben maar de bij de
meeste winkeltjes ben ik wat aan de late kant. Hier maar proberen. Er is wel
wat maar niet wat ik zoek. Goed genoeg om te overleven!! Het eiland is ook niet royaal voorzien van
benzine pompen. De scooterjuf zei dat ik bij Es Mercadal moet tanken want
hierin Fornells is geen benzine pomp. (wel bij de kade voor de pleziervaart, maar
die is hartstikke duur.) dus in Es
Mercadal maar tanken om de scooter weer “vol”af te leveren.
Om vijf uur lever ik de scooter weer
in en dan op de fiets weer terug. Ook weer even wennen. Half zes , ben ik , moe
en voldaan weer op het schip. Even het luie zweet afspelen en…..een slaapje
doen. Het verslag bijwerken en het schip zee klaar maken . Morgen vroeg vertrekken.
Zondag 21 augustus
t/m dinsdag 23 augustus.
Drie minuten voor zeven word
ik wakker en om zeven uur gaat de wekker af.
Alles is klaar voor vertrek dus anker naar binnen en……… gaan. In de baai
is er nog weinig wind. Zeiltjes alvast omhoog en als we om half acht
“buiten”zijn varen we nog even door op de motor. Er is, onder invloed van het eiland,
hier nog weinig wind. Twee mijl uit de kust krijgen we wind De voorspelling was wind uit het noord
oosten. Zondag 4 tot 5 en maandag 5 tot 6 dinsdag als we in de buurt van Sardinië
zijn blijft er nog weinig wind over. Voorlopig varen we ruim halve wind. Dat
betekend dat de stuurautomaat of ik zelf de koers vast moeten houden. In de
ochtend hebben we nog geen zon op de zonnepanelen omdat deze in de schaduw van
het grootzeil liggen. Dan maar met de hand. Zoveel werk is dat nou ook weer
niet. De Raaf houdt redelijk koers maar loopt af en toe naar loef of naar lij
weg. Een klein tikje aan het stuurwielen en we kunnen weer een stuk verder.
We krijgen bezoek aan boord. 50
mijl uit de kust land er een landvogeltje op de boot. Doet zijn verkenning aan
dek en vliegt af en toe tsjilpend weg, maar komt dan weer terug. Kruimeltjes
eet ze niet en water ziet ze ook niet zitten. Tegen de avond vliegt ze weg.
Rond een uur of tien komt er
meer wind. De bezaan drukt wat te veel op het achterschip. Eerst maar een rif
erin . Gaat prima. Het gaat toch verder doorwaaien. Bezaan eraf. Wat zondag
overdag aan wind zou komen komt nu kennelijk in de nacht. Het wordt nu wel erg
hard. Uitschieters naar zeven worden gewoon.. De stuur automaat houdt het prima
bij. Ik kan mijn slaapjes blijven doen. Om iets relaxter te varen zou een rif
in het grootzeil beter zijn. Voor de
Raaf is dat niet nodig, Sterker nog , als dit een zeilwedstrijd was, zou er nog
een voorzeiltje bijkomen. Het risico van reven in de nacht met harde wind,
weegt niet op tegen het voordeel. We laten het voor wat het is. Het gaat prima
zo, geen wedstrijdzeilen wel mijn slaapjes doen.
We varen nu steeds tussen de
8 en 9 knoopjes. Dat schiet lekker op. Om half acht hebben we 140 mijl achter
de kiezen! In de ochtend wordt het minder
en in de middag is het ongeveer 4 Bft.
Tegen de avond zijn we bij de NW punt van Sardinië. Naar Palau , het
noorden van Sardinië, is het nog zeventig mijl. Aankomen in donker is lastig.
Maar de wind neemt af. Met een klein gangetje gaan we mooi de nacht door. In de
ochtend wat meer wind en rond een uur of twaalf gaat het anker bij Palau de grond
in.
Het is hier druk op het water. Onderweg van M
enorca naar Sardinië slechts twee boten gezien. Een cruiseschip, een vrachtvaarder en één zeiltje aan de horizon. Hier is het gekkenhuis weer volop aan de gang. Dat merk ik ook als rond de klok van vier de toeristen boten weer terug komen in Palau’. Voorlopig heb ik mijn ankerplek.
Als de rust en de golven op
het water wat weergekeerd is ga ik met bijboot en de fiets naar de kant. Alvast
wat boodschappen doen. Helaas. De supers sluiten om 20:00 . Even informeren om
water te tanken. Dat kan. Als de toeristenbonden weg zijn kan ik aan de kade
liggen en vol tanken. Kosten…… vijftig
euro!!! Dat is waar ook. We hebben het over een toeristen industrie!!. Geld
halen waar je het halen kan. Ik heb nog genoeg water aan boord. (meer dan 300 liter).Op het eiland aan de overkant zal
het wel voordeliger zijn en anders bij een andere gelegenheid
Woensdag 24
augustus.
Als de ochtend drukte voorbij
is,… met de was naar de wasserette. Om de hoek is een super. Kan mooi
gecombineerd worden.
Op een klein stationnetje s’morgens in de vroegte…. Helaas, het nostalgische treintje, waar ik vorige keer nog mee door
het berglandschap gereden heb, is niet meer.
Het terrein van het eindstation bij de ferry, ligt er braak bij. Bij het
tweede station zag ik nog wel een stapel nieuwe bielzen liggen voor het
smalspoor van dit treintje. Of de hele route opgeheven wordt?? Ik weet het
niet.
Vanavond, rond een uur of
tien, komt Kiki. Het schip moet er dan wel netjes uitzien. De nodige
huishoudelijke werkzaamheden gedaan en daar doen we het maar mee. De fiets is
al opgeborgen. Rest nog met de kleine “ferry”
Kiki ophalen.
Er is wat tegenslag: Kiki wil
met de bus mee maar er kan alleen contant betaald worden en dat heeft zij niet
voorhanden. Dan een pinautomaat opzoeken. Ja, die is er… maar die is
defect//.Toch noch een ander gevonden. Bus inmiddels weg maar er komt en
volgende bus ( de laatste van vandaag1)/
Ze kan daar niet contant betalen, dat moet met een app., het wordt
lastig maar ze kan mee. Om 0030 uur is ze in Palau. We gaan aan boord , even bijpraten en dan
slapen.
Donderdag 25
augstus
Uitslapen …. In Maddelena het
plaatsje op het eiland Maddelena is een kerk daar willen naar toe. Een klein stukje op de motor. We
kunnen daar aan een kade afmeren. Niet
golfvrij maar het is iets . Van de havenmeester mogen we daar even blijven
liggen. Ik kan ook water tanken à ??? euro per meter schip. Tevens wil ik uitzoeken hoe het nou zit, om
met het schip in het natuurgebied te verblijven. Op internet kan ik geen connectie vinden.
De havenmeester wijst mij een
vierkant gebouw een eind verder op . Goed met de fiets te bereiken.
Kiki gaat naar kerk en ik naar “kantoor”.
Op kantoor is er siësta. Half
vier kan ik daar terecht. Dan Kiki maar even opzoeken. De kerk is wel open maar
geen “pastoor” of enig aanknopingspunt om wijzer te worden. We nemen een lunch
en ik ga weer terug naar “kantoor”. Met gebrekkig Engels komen we iets verder
en kan ik er het volgende uit opmaken. . Een vuilwatertank moet op het schip
aanwezig zijn. Je moet toestemming hebben om in het gebied te varen en te
verblijven. Er komt een formulier op
tafel.
Mag je ankeren?? Er zijn gele boeien….. Moorings?? Boeien.. Ankeren mag maar alleen
overdag. Dan komt de vraag wanneer wilt
u dat zijn. Dat weet ik nog niet. Op het formulier wordt een website
opgeschreven : www.lamaddalenapark.it en als je
daar niet uit komt zij er altijd nog de “gidsen “op het water. Het is mooi. Ik
heb een formuliertje voor “als”, dat
is voor mij voorlopig genoeg. Hier wordt ik toch niet wijzer. Een eenvoudig
overzicht van wat wel en niet mag is niet boven water gekomen. Of toch….. Ik had een folder meegekregen en
dat geeft, achteraf gezien, meer duidelijkheid.
Ik ga naar de boot om water
te tanken. Vraag toestemming bij de haven
meester . Een oudere dame geeft een formulier om in te vullen. Bootnaam
lengte , eigenaar etc.etc. Zij snapt het niet helemaal en heeft overleg
met haar collega. Een ligplaats voor de
nacht kost 2 euro de vierkante meter
schip. Dat is dus ongeveer 84 euro. Ik wil alleen wat water tanken…. Nu wordt
het moeilijk….. Tankt u maar water en
dan is het goed. Ook mooi en ik bedank de
vriendelijke Italianen. Ik ga Kiki weer opzoeken. We doen nog een terrasje
hebben nog enige rondgang door het stadje en gaan dan weer terug naar onze
ankerplaats in Palau. Morgen naar Corsica, Frankrijk. Bonifatio.
Vrijdag 26 augustus.
s’Morgens vroeg is er weinig
wind maar genoeg om te vertrekken. Kiki blijft nog lekker slapen en met een rustige vaart gaan we
richting “natuur “ gebied. Als Kiki wakker wordt zitten we tussen de eilanden.
We hebben alleen maar een doorvaart van het gebied. Op open zee hebben we een lekker windje. Wel tegen… Met een paar slagen bereiken we de mooie en aparte kust bij Bonifatio.
We maken een rondje haven en gaan dan naar een kleine baai die in de baai van Bonifatio is gesitueerd. Daar moet je een lijn oppikken die aan de berg vast zit. Het andere eind zit aan een betonblok ergens in het midden van de smalle baai.
We hebben net genoeg ruimte
om de lijn op te pikken . Achteruit naar de berg , niet vastlopen maar net
dicht genoeg om met de pikhaak de lijn op te pakken . Met de lijn naar de
steven lopen en daar de lijn aan het schip vast maken. Dezelfde lijn maak je
achter ook vast en je ligt perfect. Gelukt. …
Daar na komt er een grote
Catamaran. Met behulp van de werkboot van de havendienst zijn ze wel lang aan
het trutten om dat ding…... zo’n serre
op twee drijvers en 50 voet lang, op zijn
plek te krijgen
Maar het lukt.
Wij laten de bijboot te water
en gaan naar de kade om Bonifatio te verkennen. Eerst, via trappen, een heel eind naar boven lopen en dan de kerk
opzoeken. Daar vinden we helaas
hetzelfde resultaat als in Maddelena. Wat veel erger is ….en dat is erg… gisteren was hier een zanguitvoering, precies waar Kiki op zoek naar
is. De volgende uitvoering is 1 december en dan is Kiki weer in Berlijn. Jammer
dan. dan . Kiki vond nog wel wat anders. Bij een restaurant spelen en zingen
twee musici oude Corsicaanse muziek. Dat begint om zeven uur in de avond. Dat
is mooi we nuttigen daar ons avond maal en beluisteren de gebrachte muziek..
Daarna met de kleine ferry terug naar het schip.
Zondag doen we Bonifatio nog
even dunnetjes over. Maandag varen we weer terug naar een mooi ankerplekje valk
bij Palau. Dinsdag moet Kiki de bus van vier uur hebben. Dat is allemaal goed
te doen.
Kiki is een naam van vier
letters. Dat zegt nog niks wie mijn kleindochter eigenlijk is.
Bij deze een nadere
kennismaking.
Hallo… dit is Kiki
Kiki’s verhaal
Beste lezers, opa heeft mij
gevraagd of ik wat wilde wauwelen over mijn huidige toestand en belevenissen
aan boord. Zet u schrap. Oordelen is toegestaan.
Ik ben bang dat ik vast zit
in een Carry Slee boek. Vijf jaar geleden ben ik het nest uitgevlogen, en na
een half decennium aan representatief
“de jeugd van tegenwoordig” mogen te zijn kom ik er achter dat niemand
eigenlijk weet hoe het moet. Men doet een poging, maakt keuzes en slaat wegen
in, maar uiteindelijk is het een gokspelletje. Niets is per definitie goed,
niets is per definitie slecht.
De boel is behoorlijk
turbulent geworden in Berlijn waar ik de afgelopen jaren een thuis(je) heb
opgebouwd. Ik moet vertrekken en iets anders verzinnen. Het grappige aan mijn
levensfase is dat er geen draaiboek voor bestaat. Ik ben niet oud genoeg dat
men verwacht dat ik het allemaal op orde heb, maar mijn studententijd en de
daarbij horende levensstijl is absoluut afgelopen. En nu? Werken, harder
werken, mezelf de absolute naad in werken, hypotheekje, schulden, scheiding, burn-outje,
rijtjeshuis en wachten tot ik eindelijk de pijp uit mag? Doorstuderen tot ik 30
duizend euro later uiteindelijk voor hetzelfde blok kom te staan? Of nog erger,
settelen? Ik heb werkelijk geen flauw
benul en al helemaal geen antwoorden. Opa ook niet. Maar opa heeft een schip
dat toevallig in de kraakheldere middellandse zee lag, dus ik besloot met
quarter-life crisis en al aan boord te stappen om de existentiële crisis
voorlopig even op pauze te zetten. Nu zit er natuurlijk geen pauzeknop op
zoiets, maar de innerlijke misère is beter te behappen op het achterdek met een
Irish coffee in de hand. Of twee. Of drie.
Het genetische
zeilenthousiasme heeft mij helaas overgeslagen (of gespaard, dat is maar net
hoe je het ziet.) Begrijp me niet verkeerd, ik heb mijn halve jeugd op
Loosdrecht afgespetterd maar ik wist vorige week nog niet wat een fok was. Als
iemand met verbazingwekkend weinig ruimtelijk inzicht en de motoriek van een
kleuter was ik ervan overtuigd dat “dat botengedoe” nou eenmaal niet mijn ding
is. Ik ben allround musicus geworden, ik hou van schilderen, bloemen, goeie
koffie en stempels in mijn paspoort. Het is beter voor iedereen als ik niet aan
het roer van een zeilschip ga staan.
Toch heb ik afgelopen week
een connectie gevonden met de Witte Raaf en het doen en laten hier aan boord.
Het schoot me een avond op eens te binnen. “Opa, kan je zomaar de Atlantische
oceaan over met dit ding?” Kan gewoon. “Istanbul?” “De Andaman eilanden?”
“Nieuw Zeeland?” Kan gewoon. De wind is gratis. (Note: niet zomaar en je moet
het allemaal wel kunnen, dat begrijp ik natuurlijk ook wel) De Witte Raaf is
geen voertuig of een hobby, het is een hele alternatieve levenswijze. En daar
vind ik mezelf als solo backpacker wel in. Het is vrijheid. (Ik weet nog steeds
niet echt hoe een fok werkt.)
Opa en ik hebben een hoop
veel te rijke mensen in veel te dikke jachten uitgelachen. We zijn het erover
eens dat de wereld oneerlijk verdeeld is, en de consumptiemaatschappij ons
onder het duimpje houdt terwijl de planeet om zeep geholpen wordt. Het was een
amuserende realisatie dat mijn opa,
zoveel generaties ouder en nogal van een bèta kant waar ik niet bij kan. In
feite net zo’n vuile marxist is als ik. We hebben het gehad over waar we waarde
plaatsen in ons leven, hoe we de controle over onszelf kunnen behouden en hoe
de verwachtingen van de maatschappij niet absoluut niet hoeven na te leven als
we creatief genoeg zijn. Nou hebben we het ook over UFOS gehad, maar dat vond
ik toch ietwat heftig worden.
De manier waarop mijn opa
leeft is behoorlijk inspirerend. Ik neem het mee op mijn metaforisch schip
waarmee ik uiteindelijk een toekomstpad voor mezelf ga bezeilen. Mijn frustratie
liet ik achter in het zoute water.
“I don’t know where I’m going from here, but I promise it won’t be
boring.” – David Bowie
p.s Ik heb mijn zinnen gezet
op New York, tips en adviezen zijn erg welkom! Ook ben ik op zoek naar
tijdelijke woonruimte en werk in de omgeving Utrecht, wellicht kan iemand mij
helpen. Mijn nummer is +31623994173. Ik heet Kiki.
Dinsdag 30 augustus .
Uitslapen en daarna een klein
stukje op de motor naar Palau.
Uiterlijk vier uur aan de wal
voor de bus. Dat is royaal te doen.
De bus komt en Kiki is op
weg.
Ik kom weer terug op de boot.
Een ouderdoms confrontatie… Kiki is weg en ik ben weer alleen op de boot. Met Kiki filosoferen over alles wat in je
gedachten komt gaat niet meer. Dat is weer even wennen. Een klein houvast zijn
de dagelijkse verslagen, maar dat is één richting verkeer. . Maar….. 12 september komt Katja, mijn dochter
met nicht Joyce nog een paar dagen zeilen. Ook goed.
Woensdag 31 augustus .
De kuipkussen worden nu wel
erg hard van het zoute water, wasserette opzoeken en de rest ook maar meenemen.
Is alles weer fris aan boord. Boodschapjes doen, huishoudelijk werk, schip klaar
maken voor vertrek . Morgen een ander baai opzoeken. Inmiddels heb ik het hier
wel gezien.
Einde van dit verslag.
