Reisverslag
2022 deel 8 .
Vaartocht
Nederland naar de Middellandse zee.
---------
Van Noord
Sardinië Malta.
Ongeveer 450
mijl over de rechte stukken gemeten.
-----------------------------------------
Nadat Katja en Joyce zaterdag met het vliegtuig naar het koude kikkerlandje vertrokken
waren, heb ik, in afwachting van gunstige weersomstandigheden, mij nog
aangenaam kunnen verpozen met schip en omgeving. We gaan weer verder met de dag
van vertrek!.
Dinsdag 20 september
Gisteren nog wat boodschapjes
gedaan en vandaag steken we om 9:00 van de wal. Het is bladstil. De vaargeul
bij Olbia doen we op de motor. Ook zet ik alvast het “halfuur ritme “ in gang.
Elk half uur loopt de wekker af. Tijd voor de routine controles etc.. Als ik de
nacht in ga is het gewenning proces voor de halfuur slaapjes al op gang. Dat
bevalt goed.
Bij de uitgang van de vaargeul, omstreeks 10 uur, nabij de vierkante vuurtoren, krijgen we wat wind van achter. Kan de motor uit.., rust!!.
Halverwege de Golfo Degli Aranci, om 11:00 uur, gaan we zuidwaarts door een vaargebied met eilanden en rotsen. Het avontuur tegemoet!.
Achteraf niet gerealiseerd dat dit nog een mooi stukje beschutte kust is met mooi vaarwater. Oké, bewaren voor een andere keer. Nu varen we door. De wind draait inmiddels meer naar het noorden maar we blijven nog een tijd onder invloed van dat hoge vierkante rots eiland Tavolara.
Als we op open zee zijn gaan we plat voor de wind. Fok te loevert aan bakboord, grootzeil aan stuurboord en een gestreken bezaan.
Met deze zeilvoering varen we
door tot morgenochtend 07:00 uur.
De windverwachting voor
het komende traject is als volgt:
De kust van Sardinië :
Noord rond de 4 Bft .
Aftstand
ongeveer 130 mijl.
Oversteekje Sardinië - Sicilië: Noord
4à5 Bft
en halverwege draaiend naar noordoost tot oost.
Afstand ongeveer 150 mijl.
Zuidkust Sicilië: Zuidoost evenwijdig aan de kust 4 tot 5 Bft
uitschieters zes is mogelijk .
Afstand ongeveer 140 mijl.
Oversteekje Sicilië – Malta : Zuidoost evenwijdig aan de kust 4 tot 5 Bft
uitschieters zes is mogelijk.
Afstand ongeveer 60 mijl.
De kust van Sardinië is hier weer
wat anders dan bij de Costa Smeralda. Lage oevers die tot aan het water
begroeid zijn met struiken , bomen en bossen. Hier en daar een strandje.
Daarachter de heuvels en hogere bergen. Zo af en toe een bewoond gedeelte of
een grote stad. Het is dun bevolkt.
Mooie kust om langs te zeilen.
Ik denk dat met de camper over land dat veel imponerende is.
De sleepgenerator
Op de dag varen we zonder
stuurautomaat, dus op de hand. De Raaf houd moei koers maar heeft af en toe een
klein correctie nodig. Tegen de avond zie ik dat de accu spanning aan de lage
kant is. Logisch…. De schaduw van de zeilen hebben de hele dag de zonnepanelen
afgedekt.
We kunnen bijladen middels de
dynamo van de motor maar ik kan ook mijn sleep generator te voorschijn halen.
Het is rustig vaarwater dus
een goede gelegenheid om de schroefas generator uit te proberen. Twee jaar
gelden nog een keer getest maar daarna niet meer gebruikt.
Hoe werkt zo’n ding!! Aan een lange sleeplijn zit een propeller en als je dat, bij een varend schip overboord gooit, gaat de sleeplijn draaien.
De sleeplijn wordt aan een dynamo gekoppeld en die kan dan stroom leveren. De dynamo is aan de binnenkant van de spiegel gemonteerd, De as met oog steek door de spiegel naar buiten, daar wordt de sleeplijn aan bevestigd en met een oogje door de spiegel steekt.
Je moet dan wel voldoende snelheid hebben en ook weer niet te hard gaan. Goed.. het zaakje is geïnstalleerd en overboord gezet en…. Het werkt.!! Ik heb vannacht maar twee keer een half uur de motor bij gedraaid omdat we een niet al te grote snelheid hadden. Dat is mooi.
----------------------------
Woensdag 21 sptember
Als het ochtend gloren zich
meld zijn we bijna aan de zuid kant van Sardinië.
Tijd om koers te zetten naar Sicilië. De koers wordt nu ruim maar ook hier moet
de stuurautomaat en de sleepgenerator het werk doen. De wind is als voorspeld dus lekker doorgaan
op de ingeslagen koers. De sleep
generator laat het afweten…… als we
halve wind richting Sicilië varen en de vaarsnelheid oploopt tot 7 knopen , zie
ik dat de kracht te groot wordt voor de kunststof propellers . Ze buigen en doen hun werk niet meer. Hebben
we weer wat huiswerk om beter propellers te vinden.
De zon schijnt, wordt wel gehinderd door een paar
schapenwolken. Wolken?? Die heb ik een tijd niet gezien!. In de middag gaat dat
veranderen. Er komt een grijze sluier boven de wolkjes en de wind gaat meer
naar het NO en varen we ruim aan de wind. De Raaf houdt keurig koers en heeft de
automaat niet nodig. Zo gaan we ook de nacht in en kan ik prima mijn slaapjes
doen.
Donderdag 22 september.
Bij het krieken van de dag, komt
Sicilië in beeld. Aan de west kant liggen voor de kust nog drie eilanden. Onze koers
komt uit tussen het eiland Ispla di Mareettimo en Isoladi Favignana. Dat heeft
de Raaf mooi gedaan. De wind wordt wisselvallig en komt op een gegeven moment
uit het zuiden. Dat wordt dus kruisen. “Even en stukje langs westkust” kunnen
we vergeten . We zij er de hele dag zoet mee. Er komt vanuit het zuiden ook nog
vette grijze wolken. Ik haal de bimini weg en zetten de buiskap weer overeind. Voor alle zekerheid ook maar vast een rifje
in de bezaan. Zijn we op slecht weer voorbereid. Er komt onweer en regen uit de
bui maar die gaat goeddeels over land. De bui blijft hangen en wordt, van
afstand gezien ook wat compacter. Wat in de verwachting zou kunnen zitten…..de
bui, aangesterkt, komt weer terug.
Wat is onder deze
omstandigheden mijn tenue en dat onder het motto: alles wat nat is moet weer
drogen. Als mijn lijf nat is heb ik
alleen een handdoek nodig en heb ik geen natte spullen. Ik wil ook niet koud
worden dus we kiezen een tussenweg. Een onderbroek met en korte short, een hemd
met een dunne trui en daar overheen mij neopreen jollen jack. Dat is soepel en
knelt niet. Dat bevalt mij prima. Voor de harde regen heb ik nog een ouderwetse
zuidwester. Dat is handiger dan een capuchon.
Er komt wat wind uit de bui die
nu van achteren komt. We varen vlak onder de kust. Het bezaantje er maar af want als je voor de wind vaart met
mogelijke windveranderingen is dat alleen maar lastig. De optie grootzeil eraf
en alleen bezaan en fok. Doen we niet. Dat is goed voor de aan de windse rakken
en dat is richting kust. Daar wil ik
niet zijn. ….. Ja hoor…. er komt wind uit en regen, heel veel regen. Het zicht
wordt nihil en we weten dat de koers niet blijvend onder de 120 graden mag
komen want dan varen we richting kust. De wind zet door. Hoeveel en hoelang??
Voor de wind wordt ruime wind en dat kan,
bij een aanhoudende koers, wel eens te
veel worden. Aan de wind is richting kust. We nemen geen risico, er kunnen
alleen maar dingen kapot gaan….Dus…. het grootzeiler af.
Met deze manoeuvres zet ik
altijd de motor bij. Dan is er druk op het roer om het schip goed bestuurbaar
te houden en kan de stuurautomaat goed zijn werk doen….. Ik ook!....
De heftige wind duurt maar even. Voorlopig laten we voor wat het is. De
boot is nu heel goed met zoetwater schoon gespoeld. Een lekkere op frisser.
Het is inmiddels donker en
als het circus voor bij is, zo rond een uur of negen in de avond, blijft er weinig wind over, een lastige
golfslag en een druil regen. Niet iets om over naar huis te schrijven, ( dat
doe ik hierbij toch maar). Ondanks mijn neopreen jollenjack ben ik toch zeiknat
en als ik niks meer te doen heb wordt mijn lijf ook koud. In de warme doucheruimte ontdoe ik
mij van de natte zooi. Droog me af en trek droge kleren aan. Als alles weer een beetje tot bedaren is
gekomen en geen verassingen meer worden verwacht blijft er een miezer regentje
over. Ik doe mijn zeiljack aan en de
zeiltjes gaan weer omhoog.
Met deze golven, die ook niet
weten welke kant ze uit moeten, is er net niet genoeg wind om een aan de windse
goed koers goed vast te houden en zal ik
regel matig even “bij” moeten springen. Neemt niet weg dat ik wel mijn slaapjes
doe.
Later in de nacht wordt het
droog en komen ook de sterren weer te voorschijn... Er is nu net genoeg
snelheid om de boot een beetje op koers te houden richting Malta. We komen de
nacht goed door .
Vrijdag 23 september
De morgen brengt zon maar
geen wind. Ik doe mijn slaapjes tot een uur of elf. Dan val ik niet meer in
slaap. Dan ben ik dus ook niet moe. Zo simpel is dat. De kleine golven die niet
weten waar ze naar toe moeten zijn weggesmolten. Er blijft een lange deining over die vanuit het oosten
komt.
Wij varen naar het oosten dus
tegen de golven in. De Raaf loopt daar soepeltjes over heen, of beter gezegd,
omdat we geen snelheid maken lopen de
golven makkelijk onder het schip door. Soms lijkt het wel alsof we
achteruit varen. Wel fijn dat ze niet van opzij komen want dan is het
rollebollen geslagen.
De zon schijnt vanuit een
helder blauwe hemel, maar de schaduw van
het zeil valt op de zonnepanelen. Het nuttige maar met het aangename combineren:
stroomdraaien en enige voortgang maken.
Verwachting over de
voortgang?? Die is ver beneden peil. Wachten
tot er wind komt!!!!
De voorspelling van gister middag kan in de kast
De voorspelling van vandaag?? ..dat verandert niks aan de situatie dus
die heb ik ook niet nodig. Ik heb het hiermee maar te doen.
---------------------
Wetenschappelijk en wiskundig
bekeken… Als de snelheid nul is en de afstand is honderd mijl dan is de tijd om
daar te komen oneindig lang. Als de snelheid 0,1 mijl per uur is dan is de tijd
om in Malta te komen relatief kort. Ik hoef me geen zorgen te maken..
---------------------
We gaan maar eens aan de
lunch denken. Koude tomaat met mozzarella
en een Balsamico sausje. Hebben we toch nog enig tijdverdrijf!.
Het “drijven” gaat stierlijk
vervelen. Boven Sicilië hangen wolken die geen spat bewegen. Boven Malta hangt
ook een partij wolken “bewegingloos”.
Ik ben 15 mijl uit de kust.
Toch de motor aan en richting kust varen om contact te krijgen met de buiten
wereld. Na een kwartiertje komt er toch wind …. Uit het westen!!! Eureka!!.
…Overstag en een koersje uitzetten 140 graden. De koers komt uit op de
wolken partij die waarschijnlijk boven Malta hangt!!.We zitten goed.
Het zeil is nu aan bakboord
en de zon schijnt op de panelen. Drie tot vier
ampère stroom bij 24 volt. Goed voor koelkast en stuurautomaat. We gaan
weer verder waar we gister gebleven waren. Een glaasje koude cola met citroen
sap. Een snackje, een leesboek van Ben Hoekendijk “ Vrijheid en Eenvoud “. Het leven kan niet meer kapot! Carpe
Diem!!
Note: vroeger.. , toen men mij een beetje
Frans trachten te onderwijzen, kwam deze tekst op tafel, “”Carpe Diem”” “pluk de dag”. Jaren later en nu zeker,
begrijp ik maar al te goed de diepere betekenis en waarheid van dit gezegde.
Tegen het einde van de middag
wordt de wind Zuid Oost en neemt in kracht toe . We krijgen, met een dagje
pauze tussendoor, tocht de voorspelde wind!! De wind gaat wat meer naar het
oosten en we varen varen een koers naar de kust van Sicilië.
Er komen twee vrachtvaarders op mijn weg.
Eén van west naar oost en één
van oost naar west. Bijna haaks op mijn koers!
Met het AIS scherm kan je heel goed zien of je de schepen achterlangs of voorlangs kan passeren.
De schepen varen een vaste koers en een vast snelheid. Maar de koers en snelheid van een zeilschip dat op de golven danst is variabel. Je moet dus constant in de gaten houden of alles blijft zoals het is. Na het eerste schip gepasseerd te hebben krijgen we een stevige opduvel van een golf. Mijn AIS scherm schuift over de navigatie tafel en is even “van de kaart”!! De kaart is niet meer op het scherm! Ik krijg het zaakje niet weer aan de gang en zonder de AIS kaart is het ook niet fijn. Op mijn eigen laptop heb ik een back-up. Ik sluit mijn eigen laptop aan op de AIS apparaat en we hebben weer kaart voor ons neus. Het volgende schip kunnen we veilig passeren. Dan dient zich een derde schip op mijn koers. Meestal is de reactie tijd tot we dicht bij elkaar zijn ongeveer een uur. De CPA ,( het roze lijntje), de afstand waarbij we elkaar het dichtst zullen naderen is dan meestal ook een paar mijl, maar niet altijd. Geen paniek!!
Omdat ik bij de kust overstag
moet besluit ik nu maar overstag te gaan. Van het derde schip heb ik dan geen
last. De AIS laptop en het AIS apparaat
worden opnieuw opgestart en alles is weer zoals het was. Mijn eigen laptop kan
weer terug op zijn oude plek.
We varen nu zuidwaarts. Er is
behoorlijk wat verkeer van de grote scheepvaart. Van Suez naar Gibraltar en
vice versa. Er is hier geen shippingline, een corridor van schepen die naar
west varen en een en corridor van schepen die naar oost varen. Vrije doorgang
tussen Sicilië en Malta!!. Ik kom regelmatig
in kontact met kruisende schepen hetzij van oost naar west of van west naar
oost . De nacht valt en gedurende de nacht heb ik zo’n tien schepen die ik op
redelijke afstand moeten passeren. De nacht is donker het zicht is helder en de
navigatie verlichting van de schepen kan je op afstaand goed zien. De snelheid
inschatten is veel lastiger. Zonder AIS zou je daar verschillende keren op
kunnen verkijken. Hoeft niet gevaarlijk te zijn maar wel lastig,
De schepen zelf hebben
dezelfde AIS informatie als ik en je ziet ook wel dat men daar op
anticipeert. Voor de duidelijkheid
passen ze dan hun koers aan.
De AIS is hier bij een uiterst fijn
hulpmiddel. We komen de nacht goed door. De wind blijft staan en aan de wind
doet de Raaf zijn werk. Verschillende slaapjes heb ik over moeten slaan. Zie
hier ook weer dat het zo belangrijk is om uitgerust te blijven. Als je een
slaapje pakken kan pak het dan!!.
Zaterdag 24 september
In de ochtend ben ik royaal buiten de
“gevaren” zone en komt ook de zon. Ik vaar nog steeds zuidwaarts, nu met de
giek over stuurboord. De zonnepanelen krijgen ruimschoots zon.! Tegen de middag
als de zon zuid staat gaan we overstag en de zonnepanelen hebben weer volop zon.
De koers is nu richting noordkant van de Malta eilanden. Aan het eind van de middag zit ik al aardig dicht
bij de eilanden. Ik zie nog steeds niets aan de horizon!. Zou Malta hier wel
liggen, of zijn ze afgezonken?? Het laatste
nieuws heb ik nog niet ontvangen!. Naar later bleek zijn de eilanden hevelachtig vlak.
Het hoogste punt is 253 meter. Had ik
kunnen weten als ik mij beter had voorbereid!!
Opeens zie ik aan de horizon “krijtrotsen”. Het zijn de rotsen van het eiland Gozo. De wind gaat nog een beetje zuidelijker en het eiland wordt bezeild. Op de kaart zie ik een mooie ankerbaai. Het motortje erbij en hopen dat ik rond 8 uur daar binnen kan zijn want dan wordt het donker. Het is een lastige aanloop voor als je daar niet bekend bent.
Hoge kliffen en daar moet ergens een omsloten baai zijn met twee ingangen, veroorzaakt door een eiland dat in de ingang ligt. Zo ziet dat er op de kaart uit. Het klopt ook wel maar het eiland is een hoge klif. Een verleng stuk van de kliffen aan de kust. Als we vlakbij zijn en we in de luwte van de steile krijtrotsen zijn gaan de zeiltjes naar beneden en op het motortje gaan we langzaam op de noorder ingang af. De zuidelijke kan ik niet onderscheiden. Ik zie ook dat er in de baai een licht is wat af en toen knippert. Mogelijk een geleidelicht?? In het donker kan ik de contouren van de rotsen die bij de ingang liggen goed zien. De water TOM-TOM en diepte meter laten mij precies zien waar we varen. Zo komen we door de ingang. Er liggen nog een paar scheepjes. In de kom gaan de rotsen steil omhoog. Lastig om je goed te oriënteren. Vlak bij een schip waar ik denk.. en voor zover ik dat kan zien, is daar een goede ankerplek.. Ik laat het anker vallen. Ik wordt met een felle schijnwerper in het gezicht geschenen en krijg commentaar dat ik te dichtbij lig. Met zo’n schijnwerper wordt je meteen verblind en kan je niet goed je werk doen. Ik vraag of hij niet in mijn gezicht wil schijnen. Geen reactie maar ik heb ook een schijnwerper klaar liggen en daar moet hij het maar mee doen. Ik heb geen zin om verderop te gaan liggen. Toch weer een aantal malen met die schijnwerper op mijn gezicht. In praktijk zijn er altijd mensen/schippers die alleen met zichzelf bezig zijn. Geen aandacht en begrip voor anderen en zich niet in de situatie van anderen kunnen verplaatsen. ( Onzekerheid???)
Het knipperlicht komt ook bij hem vandaan. Het is zijn anker licht. Een ankerlicht is een rond schijnend wit licht. En geen disco lamp. Men voelt zich kennelijk veiliger als je een afwijkend licht hebt dan zien ze jouw schip beter en komen ze niet zo dichtbij je liggen. Ik zal je vertellen, dat, als er tien schepen met zo’n Disco verlichting voor anker liggen en je wilt daar een weg tussen door zoeken…. dan wordt het pas echt gevaarlijk. Je ogen krijgen geen rust om je goed op de omgeving te kunnen oriënteren. Aanvaringen zijn dan niet uitgesloten.
Zondag 25 september
De nacht is rustig en ik lig best
wel dicht bij de discoboot maar ver genoeg weg om elkaar niet te raken. In de
ochtend als het weer licht is en ik goed kan zien hoe de situatie ter plekke
is, leg ik de Raaf een eindje verder op.
Het heeft wat geregend mooie
gelegenheid het schip even af te nemen en van zout te ontdoen. Ik neem een
ontbijtje en pak nog een paar slaapjes.
“Buiten” neemt de wind weer toe en de golven rollen nu naar binnen.
Lopen tegen de steile rotswanden aan en komen dan weer terug. Het blijft een
beetje rollenbollen. Er wordt niet aan het anker gerukt en de Raaf blijft
netjes op zijn plaats liggen. So far so
good.
Maandag 26 september
Een onrustige nacht. De
deining in de kom blijf aanhouden. Dat komt de slaap niet ten goede. Blijven we
wat langer uitslapen. Vandaag blijft er een stevig windje uit het zuiden komen.
Dinsdag gaat de wind 180 graden draaien en heb ik windje mee naar één van de
baaien bij Valetta.
Ik zou vandaag ook kunnen verkassen naar een
andere baai hier in de buurt. Voor mij nog onbekend. Het is dan de vraag of ik
beter uit ben. Hier heb ik geen last van de wind. Ik blijf hier.
Ik heb Franse buren. Zij
halen anker op en maken een paar rondjes door de baai. Kennelijk op zoek naar
een rustiger plekje, wat er niet is. Uiteindelijk gaan ze de zee op en wat ik
op de AIS kan zien,.. richting Sicilië, 50 mijl verder. Ik ga mijn boek van Ben
Hoekendijk uitlezen. Zijn belevenissen en zijn rondje Atlantic. Morgen vroeg ,
als de wind gedraaid is, ga ik zuidwaarts, twintig tot vijf en twintig mijl.
Over Ben Hoekendijk!
Ben Hoekendijk is een
solozeiler en schrijver. (1938 –2020)
Tijden geleden had ik al een
paar boeken van hem gelezen. Ik heb ze staan in de Witte Raaf bibliotheek. Ik
bedacht opeens .. laat ik nog maar eens een boek lezen. Er was mij wel iets bij
gebleven over de inhoud maar kennelijk lang niet alles. Een leeftijd
verschijnsel.
Interessant om de boeken
opnieuw te lezen. Te meer omdat ik inmiddels ook de nodige ervaring en tochten
heb onder nomen. In het boek komen veel zaken naar voren die ik in mijn
ondernomen tochten ook heb ervaren.
Als schrijver is hij altijd
op zoek naar interessante verhalen.
Ben schrijft over
ontmoetingen met mensen en hun specifieke belevenissen. Gelijk geaarde zeilers
die de consumenten maatschappij de rug toekeren. Een ander leven gaan leiden.
Heeft diepgaande gesprekken over geloof en andere zaken, complicaties aan boord
etc. etc. .
Het solo zeilen op zijn
manier, met al zijn voor en tegens. De tegenslagen en de kracht weer vinden om
tegenslagen om te zetten in wel… slagen!.. Met beperkte omstandigheden en
middelen toch weer zaken oplossen om verder te
kunnen gaan.
Confrontaties met het alleen
zijn en eenzaamheid. De psychische inwerkingen en positieve uitwerkingen
daarvan.
Tussen door nog de smeuïge
verhalen en bijzondere ontmoetingen die ieder schipper wel meemaakt.
Als schrijver kan hij zijn
belevenissen veel beter op papier zetten
dan ik dat kan doen. De boeken die ik in de Raaf bibliotheek heb zijn:
Was het toeval of een
glimlachje van de Hemel. (1997).
Zeekoorts (2001).
Vrijheid en eenvoud (2005).
De golf van Biskaje. Voor de
tiende keer (2012).
Daarnaast heeft hij meerdere,
van dit soort boeken, gepubliceerd. (zie internet)
-------------------------------------
Dinsdag 27 september.
De nacht is even onrustig als
de nacht hiervoor. De wind is gaan draaien naar het westen/ noord westen en
staat dus pal op de ingang van de baai. De golfslag is er niet erger van geworden.
Als ik wakker wordt is de zon al bezig om zich achter de kliffen omhoog te
werken.
Ontbijtje nemen en
vertrekken!. Ik heb de wind op de kop dus doe ik de bezaan omhoog. Bij het
opgaan van het anker houdt de bezaan de kop in de wind. De motor zorgt, in
stationair stand, voor enige voortgang of stilstand. Genoeg om in alle rust het
anker op te halen en goed op het schip te “verankeren”. De stuur automaat kan hierbij geen diensten
verlenen. Die heeft roerdruk en snelheid nodig en dat hebben we wel als we de
baai uitvaren.
De zuidkant van het eilandje. Er zijn stukjes afgebrokkeld.
“Buiten” staat een nog heftiger golfslag. De golven beuken tegen de kliffen en die sturen de golven weer terug. Ik laat de stuurautomaat van tegen de wind in, iets meer aan de wind over bakboord sturen. De richting waar we naar toe moeten. Het grootzeil gaat omhoog en als ik nog iets afval komt er wind in de zeilen en wordt de Raaf stevig tegen de golven gedrukt en komt er meer rust in het schip. De Raaf krijgt er weer zin in!. De kleine Genua er bij en het wordt relaxed varen.
Als we om het westelijk puntje van de Gozo varen wordt het een voor de winds rak en varen we evenwijdig aan de kust. Het bezaantje gaat naar beneden. De zon, vergezeld van een paar wolkjes, is er bij en zo varen we de ochtend in. Als ik op de klok kijk, dat doe ik niet zo vaak, dan is het 08:15, toch nog wel erg vroeg . De morgenstond heeft goud in de mond en dat gaat ook nu weer op. Het eerste stuk kust zijn er de hoge kliffen.
Het lijkt wel op “the white cliffs of Dover” van zuid Engeland. Niet zo wit omdat het hier samengesteld is uit kalk zandsteen, De kliffen in zuid Engeland zijn echt krijtrotsen.. Halverwege wordt de kust glooiend en voorzien van terrasvormige “landbouw’’ plateaus.
Wat daar verbouwd wordt en of het nog intensief gebruik wordt kan ik niet gewaar worden. Er is ook nog een jacht / annex veerhaven. Daar ga ik vlak langs om te kijken of daar eventueel ook overwintering mogelijkheden zijn. Het ziet er niet al te vol uit dus mogelijk een alternatief als het bij Valletta niet gaat lukken.
-----------------------------------------
Veilige plekken.
Het doet mij denken aan onze
kat. ….Als we met de kat in een vreemde omgeving komen, is het eerste wat ze
doet… een veilige plek zoeken. Boven in een kast of onder een boot, of onder de
motorkap van een vrachtwagen, noem maar op. Als ze daar een tijdje heeft gezeten
en de omgeving geobserveerd heeft gaat ze haar territorium uitbreiden. Denkt ze
dat er gevaar is dan gat ze meteen weer terug naar de veilige plek.
Als ik met de boot op stap
ben doe ik in feite hetzelfde. Zoeken naar een veilige (anker) plek en van
daaruit bekijken wat de mogelijkheden zijn.
Voorbeelden van veilig
plekken: de Morbihan en de Vilaine rivier
in zuid Bretagne, De Ria’s in noord Spanje. Alvor en Culatra in de Algarve,
Alcoutim op de scheidingsrivier de Guardania,
tussen Portugal en Spanje, Mar
Menor nabij Cartagene, de Polenca baai
in NO Majjorca, Menorca, de baay bij
Fornells, Vliho bay bij Lefkas en de
nodige plekken die ik nog wil ontdekken..
Zo kwam ik ook terecht bij
Malta. In de Drietand, het clubblad van de kustzeilers, was een artikel over
overwinteren in verre bestemmingen en daar werd Malta genoemd.
Daar over nagedacht en de
volgende argumenten waren voldoende om Malta als eindbestemming voor 2022 te kiezen
1e Vanwege de strategische en historische
achtergrond heeft mij het eiland altijd wel getrokken en stond het dus kennelijk
op mijn Bucketlist.
2e Bij Valletta zijn twee grote beschutte baaien, dat moet
mogelijkheden bieden.
3e De hele winder
door is het eiland per vliegtuig bereikbaar . het vliegveld is vlak bij Valletta.
Bij Lefkas is dat niet het geval.
4e De winter temperaturen
zijn aangenaam. Rond de 15 graden. Er is wel meer regen 50% . Vergeleken bij
ons natte landje een schijntje.
Verder had ik mij niet
verdiept in het wel en wee van Malta en laat ik dat maar als verassing over mij
heen komen. Die waren er ook, maar dat voor later.
-----------------------------------------
We varen door om het “tussen
eiland” Kemmuna en langs de oostkust van Malta. Mooie kust om bij mooi weer
langs te varen. Er zijn daar twee grote baaien die in 90% van de gevallen geen
beschutting bieden. Ook de kleinere baaien geven geen bijzondere beschutting.
Daarbij komt dat ik nu de indruk krijg dat Malta een eiland is van werken en
wonen. Er wordt heel veel hoogbouw gepleegd, flat gebouwen, appartementen, etc. gelijk aan de Spaanse en Portugese
“kustlijn”. Voor mij niet uitnodigend. (Wat zoek ik hier??).
Bij Valletta wordt het
interessanter. Niet omdat daar heel veel grote wooncomplexen gebouwd zijn en
worden maar meer hoe de geografische ligging is. Als ik dichterbij kom en ik zie de oude stadswallen
van Valletta liggen dan maakt dat weer een hoop goed.
Er zij twee grote baaien en ik kies voor de meest noordelijke.
Volgens de info van Navility, de ankerplekken app, mag je daar ankeren. Er zijn ook moorings. We gaan het zien. Ik vaar de Slima Creek (1) naar binnen en doe de zeiltjes naar beneden. Rustig observerend vaar ik verder naar het einde van de meest noordelijke zijarm. Ik zie boten aan boeien afgemeerd. Zij het “officiële” of zelf gemaakt. Ik zie boten die hier langere tijd liggen . Wat ze gemeen hebben is dat ze allen met de kop van het schip naar de uitgang liggen en dat de boten zowel voor als achter aan een lijn vast zitten, aan ankers .. of… blokken beton.. Ik kan het niet gewaar worden. Ik vaar verder naar “achteren” . Ik zie twee verwaarloosde stevige boeien. Zo te zien is er geen eigenaar / gebruiker van deze boeien.
Dus vastleggen. Met de kop naar de uitgang en de Witte Raaf ligt
als een vorst. Dat moet ook. We liggen helemaal in het zicht van hoge
flatgebouwen met terrasjes en boulevard.
De Witte Raaf wil graag gezien
worden, mooier kan het niet.
Aan de zuidkant is een eiland
. Manuel Island. Het eiland wordt deels bezet door de werf. Manuel Island Yacht
Yard.Voor mij ook een aantrekkelijk uitzicht.
Voorlopig lig ik hier goed en
net als de kat. Eerst maar de omgeving observeren en dan zien we wel verder.
Observeren van: Wie maakt er
regelmatig gebruik van een bijboot en verblijven zij continu aan boord. Waar
kan ik goed met de bijboot aan de wal komen. Zijn er vuilcontainers. Waar zijn
er supermarkten. Zijn er watertap punten en kan je daar gebruik van maken.
Handig om daar contacten te leggen om te horen wat hun ervaringen hier zijn.
etc etc.
Eerst maar even
acclimatiseren. Wat eten verzorgen en een paar slaapjes doen. Zeilen netjes onder de huiken opbergen. De
zonnen panelen installeren, en… maar dat doe ik morgen wel, het bijbootje weer
in gereedheid brengen.
Ik ga gebruik maken van een
ongestoorde nachtrust!!..... Hoezo ongestoord!! Ik lig midden in de stad met
terrasjes die zo nodig aan iedereen hun muziek laten horen.
Het wachten is alleen nog op de
komst Yvon en de poes. Haar rijbewijs moet verlengd worden en daarvoor moet ze
oogkeuring ondergaan. Dat gaat op 12 oktober gebeuren en dan nog de
afhandeling. Geduld bewaren!!
Het deurtje dicht en blik op
oneindig . Wel te rusten!!!.
Einde van dit verslag.
