Reisverslag 2023  deel 4.

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Verblijf in het vaargebied Lefkas.

 

Maandag 5 Juni.

Weer terug naar Griekenland. Peter, de oppas vriend van Roger en Lee, komt mij van het vliegveld ophalen. Als ex.. taxichauffeur krijgt hij het toch voor elkaar om voor de tweede keer de rechter spiegel van de auto te rijden. Niet zo leuk. Voor mijn lol heeft hij mij opgehaald met de auto van Roger en Lee. Roger komt donderdag weer thuis. Het is wel zo netjes als er weer een nieuwe spiegel op zit. Morgen ga ik met Peter op stap om een nieuwe spiegel te regelen.

Eerst maar op de boot zien te komen. Als we in de Vliho baai aankomen is het inmiddels donker. Peter helpt mij nog even om het bootje te water te laten en dan zien we elkaar morgen weer. 

Aan boord is alles nog oké. Lekker slapen.

 

Dinsdag 6 juni.

Het is prima weer! Neemt niet weg dat ik toch nog vrij laat wakker word. Dekzeil eraf halen, boodschapjes voor ontbijt doen en dan, op de fiets, naar Peter. Het lukt ons om in Lefkada bij een automaterialen zaak een nieuwe spiegel te bestellen. Morgen kan die er zijn en ze willen de spiegel ook nog wel monteren. Dat is fijn. Omdat we toch in Lefkada zijn kan ik meteen boodschappen doen bij de Lidl. Wel zo handig.

 

Terug op de boot neem ik een ankerplek vlak bij de Arcas van Rob. Morgen avond komt Jan Paul aan boord en donderdag komen er gasten van Rob. We combineren de zaak en huren een auto voor woensdag avond tot donderdag avond.

De dag vullen met schip op orde maken.

------------------------------------------

Voordat ik van ankerplaats verwisselde kreeg ik van Rosa  een appje  met de vraag hoe het mij vergaat. Rosa hebben we vorig jaar in Alvor /Portugal ontmoet. Haar vader is goed in het opknappen van catamarans. Voor weinig geld koopt of krijg hij een “afgekloven” catamaran en maakt daar weer een goed schip van.  Dat heeft hij ook met de  Catamaran “Spindrift” gedaan. Daarmee worden nu door zijn dochter/schipper dagtochtjes gemaakt langs de mooie kust van de Algarve. We hadden leuke contacten zie reisverslag  2022 deel 2.

""Het vergaat mij goed en ik ben nu in de Vliho baai op Lefkas.""

Daarop krijg ik een reactie:…  

De Spindrift ligt op de kant voor onderhoud. Haar buurman heeft nog een catamaran in Vliho liggen. Hij is daar inmiddels tien jaar niet meer geweest. Als ze wil mag ze hem wel hebben . Is hij van de zorg af. Maar is het wat???? Dat is de vraag en….ligt hij daar nog???. Ze geeft mij de laatste positie door . Als ik anker op ga,  ga ik op zoek. En…. zowaar…. na tien jaar ligt de catamaran er nog. Het ziet er niet zo best uit. Ik beloof haar dat als Jan Paul weer naar huis is, ik een voorlopige expertise zal doen.

Tot zover.

-----------------------------------------

 

 

Woensdag 7 juni.

Met Rob en Julie doen we nog wat boodschappen bij de Lidl en rijden dan door naar het vliegveld. Het toeristenseizoen is aangevangen en dat kan je merken. Het is behoorlijk druk bij het vliegveld lastig om de auto te parkeren. Daarnaast is er ook nog controle van de politie. We hebben drie kwartier en gaan naar een restaurantje, een eindje verderop. Jan Paul meld zich. Hij had een voorspoedig vlucht en was wat eerder geland dan gepland.

We rijden terug naar Vliho. Rob en Julie gaan hun boot bevoorraden .

 Jan Paul en ik nemen het terrasje van het Laminiki restaurant.

We hebben het nodige om bij te praten. Afsluiten met een goed menu. Een fijn weerzien. Met donker gaan we naar de boot en  vallen, nadat we een flesje wijn soldaat hebben gemaakt, heerlijk inslaap .

 

Donderdag 8 juni.

Het is de bedoeling dat we een ontspannen vakantie hebben met niet te veel zeemijlen. Dat gaan we doen. Het vaargebied hier is daar uitermate geschikt voor.

In de ochtend is saai weer. Bewolkt en geen wind. Niet zo erg, kunnen we een beetje wennen. Als alles in orde is gaat het anker op en dobberen we de Vliho baai uit.

“Buiten “ krijgen we een matig windje en zo kunnen we, bezeild, naar Vhati op het eiland Meganisi.

Bij de kade van het dorpsplein is er nog een plekje over en met de kont naar de kade, meren we af.

 

Jan Paul is specialist in restaurantjes en hij weet er één uit de velen te kiezen waar het perfect georganiseerd was met plezierig personeel en waar heerlijk eten op tafel word gezet.

De avond brengen we in gepaste hoedanigheid door.  Afsluiting van een fijne dag.

 

Vrijdag 9 juni.

We willen naar Vathi op het eiland Ithaca.  Komend weekend is daar een treffen van Kitsen. (zeilboten met twee masten) .  

Als ik mijn koelwater controleer is het expansievat leeg. De koelvloeistof ligt in de bilge onder de motor.

De bilge leeg pompen en het koelsysteem vullen. We starten de motor en constateren de waterpomp een weinig lekt. Niet iets om direct zorgen over te maken maar wel een puntje van aandacht. Uiteindelijk hebben we een zeilschip en geen motor boot.

 We vertrekken met heel weinig wind. Op zee krijgen we later op de dag een goed windje aantrekkend naar een 5 bft en draaiend naar west noord west.

Vathi halen???? Zover komen we niet. Na een mooi zeiltochtje vinden we het mooi om bij Kioni, waar we een paar weken geleden ook waren naar binnen te varen.

De kade ligt vol dus vinden we een ankerplekje in het front van de kade. Met het bootje naar de kant, dorpje verkennen, boodschapjes doen. En dan????  na gedane arbeid is het goed eten en rusten!!

 

Morgen naar Vathi op het eiland Ithaki.

 

Zaterdag 10 juni.

In de ochtend worden we opgeschrikt door iemand die met zijn pikhaak op de reling slaat.

Gooit zijn ongenoegen ondersteund met de nodige krachttermen over het water. (een goede morgen van een mooie dag!)

Hij vindt dat ik te dicht bij hem geankerd heb. Hij lag achter zijn anker met zijn kontje tegen de kade en had het kennelijk wat moeite om weg komen. Voor mij was er ook niet veel ruimte dus het is dan altijd even passen en meten.

Naar mijn idee is dat het gevolg van overvolle kades en baaien.

Op het laatste moment de huurboot inleveren en dan ligt er nog zo’n stomme Hollander in de weg!!! Genoeg om het lontje aan te steken.

 

Helaas kreeg ik geen gelegenheid om de beste meneer nog een plezierige vakantie toe te wensen . Vol gas stoof hij weg.

 

Het is een beetje bewolkt maar de temperatuur is goed. We gaan op zeil naar buiten. Er is weinig wind en de afstand die we moeten varen is niet zo groot. Tussen mijn oortjes had ik het idee dat we langs die landtong, in de verte, moeten varen en dan is daar de ingang van de baai. 

Afstanden schatten is wel eens lastig. Jan Paul kwam op het idee om toch maar even de “water Tom Tom” er bij te halen. Een verstandig besluit want al dobberend, was ik toch te ver door gevaren. Met weinig wind tuttelen we de baai binnen. Afgewisseld met een paar  stevige vlagen wind die tussen de bergen doorschieten. Je kan natuurlijk ook de motor bijzetten en snel naar binnen varen!!  Maar waarom?? Er zijn geen afspraken…  het op je gemak binnen lopen heeft ook zijn bekoring. Als je snel naar binnen vaart lig je wat langer achter je anker en mis je andere dingen. Een onderdeel van onthaasten. Uitstappen uit de sneltrein van meer… meer en sneller!!  Ontspan…  go with the flow!!.

 

Het is een fantastisch mooie baai , waar je een behoorlijk stuk naar binnen moet varen om bij Vathi te komen. Er was ook een Vathi op het eiland Meganisi. Toch even opzoeken… De Griekse vertaling voor Vathi is diepte. Dat zou een aanwijzing kunnen zijn naar diep water maar geloofwaardiger is dat de naam Vathi, die je wel meer tegenkomt, aangeeft dat je diep de baai in moet varen om bij een beschut dorpje te komen.  

Aldaar aangekomen is er genoeg ruimte om een goede ankerplek te vinden . Niet te ver van de kade en dat is prima. Hoeven we niet zover te roeien.

 

Waar waren we ook al weer gekomen… Het Kitsen weekend…. Er is niets te merken van enige activiteiten.  Het zal wel. 

Vathi is een leuke plaats en locatie om aan te doen. We vermaken ons wel.

Inmiddels ben ik er wel achter gekomen dat Jan Paul , thuis , het leuk vindt om te koken en daar dan ook zijn kunsten vertoond. Op vakantie heeft Jan Paul andere specialiteiten. Uitzoeken van goede restaurantjes met daarbij een uitgebreide menu kennis maakt het dat we aan het eind van de vakantie beter maar niet op de weegschaal kunnen gaan staan.  

 

We pakken eerst maar een biertje doen wat boodschappen en komen tot de ontdekking dat er geen vers brood beschikbaar is, misschien morgen krijgen we te horen, maar dan is het zondag. We gaan het zien.

 

Zondag 11 juni

Jan Paul gaat dinsdag vroeg van boord. Vandaag , gezien onze doelstelling… een behoorlijk stukje varen . Een kleine 20 mijl.

 

Maar eerst vers brood zien te scoren.  Zo hier en daar vraag ik waar je vers brood kan krijgen.  In Frankrijk is dat geen probleem, maar hier hebben ze daar geen kaas van gegeten.

Uiteindelijk ingepakt brood bij de supermarkt gehaald. Beter dan geen brood. Zonder brood geen spelen!.

Na een relaxed ontbijtje nemen we aanstalten om te vertrekken.

Er is weinig wind en een beetje veranderlijk. De weerberichten geven wel aan dat er vandaag windje vijf tot zes verwacht kan worden uit noord westelijke richting. Dat is aan de wind over een stukje open zee. Om het niet al te ingewikkeld te maken wordt de kluiver en kotterfok opgeborgen en de kleine genua aangeslagen. Met weinig en veranderlijke wind tuttelen we een beetje vooruit. Als we voorbij Noini komen komt er toch wel verandering in het weerbeeld en krijgen we wat beloofd was.  Noordwest 5 bft. Een prachtig windje voor de Raaf. Stuur automaat niet nodig want de Raaf houdt zelf netjes koers.

We worden achtervolgd door een speedboot. Als we goed kijken is dat het bootje, die in vol planee achter ons aankomt. 

Het bootje heeft waarschijnlijk nog nooit met acht knopen snelheid gevaren. Het gaat allemaal goed, maar nadat we geankerd hebben zien we dat er toch wel veel buiswater naar binnen is gekomen. Voor langere tochten is een dekzeiltje wel een must. Een klusje voor als ik weer in Nederland ben.

 

We komen ruimschoots op tijd bij het eiland Lefkas. Gaan niet direct naar Vliho maar gaan nog een avond en nachtje doorbrengen in de Sivota baai.   Daarna nog 10 mijl naar Vliho . Daar hebben we morgen nog de hele dag voor.

We varen de baai in en ik zie dat er, sinds ik hier eind april aankwam, de nodige pontoons geplaatst zijn. 

Inmiddels allemaal nagenoeg vol bezet. Ik zoek een ankerplekje en omdat het hier redelijk bekend terrein is, rustig weer en schip niet in de goed hoek ligt t.o.v. de ankerketting, doe ik niet de ankertest om te zien of het anker goed houdt. We doen een slaapje en gaan daarna met de bijboot naar een nabij gelegen strandje, trekken de bijboot op de kant en wandelen naar een restaurant waar we op de waranda met uitzicht over de baai een biertje pakken. We kunnen de Raaf goed zien. Eigenlijk zien we ook dat de Raaf t.o.v van ons buurschip wel wat is verplaatst, of is niet?? . Het zal wel. Als we de boel in de gaten houden zien we toch wel dat de Raaf zich langzaam verplaatst. Dus toch maar terug naar de boot om polshoogte te nemen. Wel eerst even ons biertje opdrinken, er is geen reden tot paniek!

Als we bij het strandje komen, komt er een bezorgde man , in een rubberbootje naar ons toe…. Zijn jullie van de Witte Raaf???   Ja..   Het schip is aan het driften!!   Dat hadden we ook al gezien. Wel aardig van die menneer om een oogje in het zeil te houden en zolang wij nog niet aan boord waren bleef hij bij de Raaf. Er zijn in dit overvolle vaargebied ook plezierige mensen met goede bedoelingen! 

 

Bij het anker ophalen zie ik dat het anker royaal versierd is met bodemgras en veel modder. Logisch dat het anker niet zo goed houdt.

 

Opnieuw proberen.   Als ik het anker laat vallen en vol gas achteruit sla trek ik anker gewoon door de ondergrond.  Het Rocna moet toch wel goed kunnen houden. Het is een modderige ondergrond.  Een goed anker is één voorwaarde , een goede ankergrond is een tweede voorwaarde. Aan beide  voorwaarden moet worden voldaan om veilig te kunnen ankeren!! Als ik niet te hard trek houdt het anker wel voldoende . Goed genoeg om onder deze rustige omstandig heden de nacht door te brengen. Zouden de omstandigheden slechter zijn, zoals ik vorig jaar op Menorca heb meegemaakt. (gemeten winkracht 9 tot tien in de vlagen), dan geeft mijn extra uitgebrachte  Danforth anker de nodige extra veiligheid. Voor deze nacht wordt het ankeralarm wel aangezet. 

 

We gaan weer terug naar het restaurant voor het avond eten. De tafeltjes op de waranda zijn allen bezet. We doen het maar met een tafeltje aan de kade en af en toe loop ik het ponton op om te kijken of et schip er nog goed bij ligt. Alles oké. Het menu, wat Jan Paul uit gezocht heeft is prima. Genieten!!

 

 

Maandag 12 juni

De nacht hebben na het nuttigen van een flesje wijn goed doorgebracht. Ook de Raaf is op haar plaats blijven liggen.

Na het ontbijt een relaxed tochtje naar Vliho baai.  Onder zeil en af en toe als de wind wegzakt, ondersteuning van de motor. Aan de oostkant Vliho baai is Dimitris restaurant. 

Daar zijn we nog niet geweest maar dat is een prima plek om een lunch te nuttigen. Dat wordt het niet. Dimitrisis op maandag gesloten!  Dan maar naar het nabij gelegen restaurant Elionora.

Achteraf niet zo’n goede keus. De lunch is acceptabel, daar doen we het maar mee.

Resteert ons nog, voordat Jan Paul morgen vroeg gaat vertrekken, een biertje te pakken bij de Yachtclub en daar  het avond maal  te nuttigen. Dat is altijd hier altijd uitstekend.

Aan boord, ter afscheid, het laatste flesje wijn soldaat gemaakt.

 

Dinsdag 13 juni

Vroeg op. De wekker staat op kwart over zes. Zeven uur staat de taxi voor de Vliho Yachtclub. Het gaat allemaal volgens plan. Jan Paul vertrekt weer is weer naar huis. We kunnen terug kijken op een fijne week. 

 

Ik ga weer aan boord om de nachtrust voort te zetten. Toch moet er wel wat gebeuren. Mijn regelmatige voornemens om “morgen” met het nodige onderhoud aan te vangen moet dan toch wel vandaag worden. Ik heb geen zin om de komende dagen in de Vliho baai door te brengen. In 2019 waren we bij Atherins Port, in de baai oostelijk van Vathi op Meganisi. Daar zijn, denk ik, mogelijkheden om de stootrand van het kleine bootje verder onderhanden te nemen. Ik doe nog wat boodschappen en verzamel nog wat materialen voor het noodzakelijk onderhoud en werkzaamheden. Nog even bij Peter langs waar inmiddels Roger en Lee ook weer terug zijn van hun camper vakantie. Zij zijn druk bezig met het opzetten van een zwembad. Lekker voor de warme/hete dagen die nog komen. Daar kunnen ze nog enige hulp bij gebruiken . Daarna naar de boot om die weer in te richten voor het één mans huishouden. 

 

En…..zoals beloofd een vluchtige expertise uit voeren op de verlaten catamaran. Dat vind ik ook leuk om te doen.

                            Zoals het schip er tien jaar gelden uitzag.

Tien jaar een schip achterlaten en dan geen onderhoud / controle te plegen is killing. Het is geen opknappertje meer. Ik neem de nodige foto’s.

 

Op de catamaran hing ook nog een ladder. Die kan ik wel gebruiken als de Raaf op de kant staat. Dus ook een foto’s van de ladder en een verzoekje gaan richting Portugal. Rosa ziet bij nader inzien toch af van de schenking van een catamaran. (nieuw bouwen is waarschijnlijk minderwerk!!) Ik mag wel van de ladder gebruik maken. Ook dat is geregeld.

 

 

Tegen de avond staat er nog een lekker windje. Ik ga naar de Atherinos Port op het eiland Maganisi  .

 

Tegen donker kom ik daar aan. Het valt op dat er veel boten achter hun anker liggen. Veel meer dan ik had kunnen bedenken.

 

Eind april 2019 toen we hier ook waren lag ik met een andere boot langszij aan de kade, van overbevolking nog geen sprake.

 

nu is de kade vol bezet!!!

Ik wil wel in de buurt van de kade liggen. 

Kijken of ik daar een plekje kan veroveren om het onderhoud te doen.

Tussen de kade, waar de schepen mannetje aan manneetje liggen, en de ankeraars laat ik het anker vallen. Het anker houdt goed. Als ik alles op orde aan het maken ben, komt er vanaf een “kadeschip” een enorme kanonnade en scheld partij van een Engelsman. Ik lig over “zijn” anker of ik maar op wil rotten.  Op Ithaki had ik al eenzelfde voorval gehad.  Bescherming van eigen territorium!!. Symptomen van een wereld waar mensen op een kluitje zitten. Eigenlijk niet verwonderlijk. 

 

In Griekenland zijn veel zwerfkatten en als het om hun territorium gaat vechten ze elkaar ook  de tent uit. Eenzelfde gedrag!

 

Het heeft geen enkele zin om daar enige aandacht aan te besteden.  Natuurlijk is het best mogelijk, als hij zijn anker erg ver uitgebracht heeft , ik met mijn anker, achter zijn anker ketting lig.  Een vermeend probleem oplossen door schelden gaat niet lukken.  Morgen ochtend bij daglicht, zien we wel verder.

 

Ik hoop voor hem, dat hij alsnog, een plezierige nacht heeft.

Ik ga lekker onder zeil!!.

 

Woensdag 14 juni

 

Als het licht wordt, word ik ook wakker. Ik ga met het bootje op verkenning uit. Aan de kade geen aanleg mogelijkheden en ook al zou het kunnen, ik heb geen zin om op een kluitje te zitten.

 

Aan de overkant van de baai vindt ik een stukje ondiepe oever. Prima geschikt om het bootje gedeeltelijk op de kant te trekken. Met mijn voetjes in het water kan ik daar de werkzaamheden aan de stootrand verrichten. Ik vaar naar de kade. Een “langparkeerder”,  die hier al 12 jaar rondvaart, wist mij te vertellen dat de kade boten van een aantal dagen tot lang… aan de kade blijven liggen. Als er één vertrekt wordt de plaats direct door een ander ingenomen.  Ze doen hun best maar.  Ik ga aan boord en haal het anker, zonder enig probleem, aan boord. Aan de overkant is een prima plek. In de loop van  de ochtend vertrekken nagenoeg alle ankeraars. De baai is niet interessant voor de charterschepen. Er is geen dorp en geen mogelijkheid om plekken aan de wal te reserveren. 

Er zijn twee restaurantjes, waarvan één actief. Dat is alles. Geeft ruimte voor zeilers met eigen boot die langere tijd in de Griekse wateren vertoeven. Ongeveer dezelfde bloedgroep als ik. ( op één na).

Deze keer heb ik geen behoefte om contact te zoeken. Onderhoud doen en dan naar Nederland is het devies. Vandaag in ieder geval een zonovergoten dag.

 

Ik kan aan de oever goed werken aan het bootje. Het polyesterwerk aan het beschadigde deel van de stootrand is al gedaan. De restanten van de oude rubber stootrand worden verwijderd. Voor mijn nieuwe kunststof stootrand moet de rand wat opgedikt worden. 

Dat doe ik met een nylon touw wat middels plakband voorlopig bevestigd wordt. Dan wordt het geheel met polyester hars “vastgelijmd. “ Als de hars uitgehard is kan er een  vijf centimeter brede glasvezelband om de rand aangebracht worden.

 

Donderdag 15 juni.

Het is wat bewolkt en af en toe vallen er wat druppels.  De hars is goed uitgehard en ik kan het plakband verwijderen. Ziet er allemaal prima uit. Nog wat tijd om verder uit te harden en ik kan verder. Helaas de bewolking gaat niet weg maar laat wel  druppels vallen. Tot in de avond blijft het nat. Wel lekker wordt het schip ontzout.

Tijd om het verslag bij te werken. De batterij van de computer laat het afweten. Met de 220 volt omvormer en twee à drie keer opstarten, houden we de computer een beetje aan de praat. Regelmatig het bestand safen en af en toe een kopie naar een memorystick sturen.

 

Tegen de middag komt er ook wind. Ik heb hier geen verbinding met internet. Dus heb ik ook geen weerberichten. Via via heb ik wel vernomen dat Italië en Griekenland geteisterd worden door slecht weer. Nederland is momenteel het warmste land van Europa. Met zuiden wind heb ik hier geankerd op 8 meter diepte. Ongeveer40 meter ankerketting gestoken en de het anker goed in laten graven. Als er weinig wind is en de wind draait dan blijf de boot meestal al op het gewicht en of een lus van de ketting op de bodem,  op zijn plaats. Nu komt er een matige wind uit het NO. De open kant van de baai. Dus wind en golven. De ketting komt strak te staan en de oorspronkelijk plek van de boot verschuift dus. Daar komt nog bij dat het anker, dat achterste voren ligt. Los getrokken kan worden en zich weer opnieuw moet ingraven. E.e.a afhankelijk van de soort ankergrond. Dat gebeurt nu ook en de boot verplaatst zich een aanzienlijk stukje verder. Als het anker ingegraven is lig ik vrij van schepen en oever. Maar bij oosten wind, wat niet te verwachten is, zou ik in contact kunnen komen met de oever. Voor de zekerheid leg ik het Danforth anker stand by. Zo gaan we de avond en nacht in. Het anker alarm is ingesteld op 10 meter. Dat wil zeggen, als de GPS constateert dat de positie van de boot buiten deze 10 meter komt het alarm af gaat. Het alarm kan ook afgaan als de GPS nauwkeurigheid veranderd. Dat heeft te maken met de stand van de satellieten. De GPS nauwkeurigheid kan van 2 tot 14 meter zijn. Dus boven de 10 meter nauwkeurigheid begint het alarm ook te gillen.  De constante wind, die tussen de twee bergen van de baai komt,  zorgen ervoor dat de boot keurig op zijn plaats lijft. Een nachtje met voorzorgsmaatregelen waar we geen gebruik van hoeven te maken.

 

Vrijdag 16 juni.

In de ochtend is het nog wat bewolkt maar in de loop van de dag komt de zon door. Mooi kan ik verder aan het bootje. De vijf centimeter brede glasvezel band kan om de “opgedikte” stootrand rand aangebracht worden.  Het valt op  dat de “kadeliggers” wel een aantal dagen blijven liggen. De meeste ankeraars gaan de volgende dag weer naar een volgende plek. Het verschil tussen mensen die de tijd hebben en de mensen die een beperkte tijd hebben om deze wateren te verkennen.

 

Zaterdag 17 juni

Bij het ondiepe gedeelte van de baai waar alle kleine vissers bootjes liggen is ook een slipway. Die wordt ook gebruikt als opknapplek voor bootjes. Daar ga ik gebruik van maken!.

 

Als ik terug roei  , na gedane arbeid is het goed roeien!,.. heeft er naast mij een Nederlands schip geankerd . We hebben wat contact over de Raaf en ik wordt bij hen uitgenodigd voor een biertje. Vier mannen die lekker, van  Marseille via Sicilië hier naar toe gezeild zijn. Hun avond eten komt op tafel en ik ga naar mijn eigen schip.

 

Zondag 18 juni

Als uitgeslapen ben, de zon in kracht toe neemt doe ik nog wat voorbereidende schuurwerkzaamheden. Daarna nuttig ik het één en ander bij het restaurantje verderop. Mijn oogklepjes vallen een beetje dicht. Ik heb de fiets bij me en besluit om aan boord mijn siësta uit te zitten. Op weg naar het bootje zie ik nog een zij weggetje… Even kijken. Nog een bocht, nog een heuveltje.. wat zou daar achter zijn???  Uiteindelijk kom ik bij een dorp uit wat boven op de berg ligt. Eindelijk een dorp zonder rijen terrasjes en toeristen winkeltjes.  Een gewoon Grieks dorpje. Wel een hotel maar dat is dan voor gasten die een beetje verderop van het “toeristen gebeuren”, de rust zoeken. Weer een leuke ervaring. Ik kom uit op de weg die naar Vathi gaat. De weg naar de boot gaat alleen maar naar beneden.  Relaxed fietsen!! Als ik aan boord ben komt de buurvrouw zwemmend langszij. Een mooi schip meneer !! Genoeg om de mevrouw aan boord uit te nodigen . Haar in het water laten liggen is ook niet zo elegant. Zij zijn met zijn vieren op een Nauticat die ook regelmatig in de Vliho baai vertoefd. Zij  komen uit Schotland /Ierland. Daar zijn wij ook geweest dus hebben we gezellige gesprekstof. Zij gaat met een plons te water. Als zij weer boven komt geeft ik haar petje aan en zwemt ze weer terug naar hun eigen schip.

 

Maandag 19 juni

Rode draad is nog steeds de werkzaamheden aan het bootje . Niet veel maar elke dag een beetje. Vandaag oneffenheden weg plamuren en dan maar weer laten uit harden. Ik moet wat boodschapjes doen. Hier zijn geen winkels maar in Vathi wel. De kortste weg met de fiets is overeen steile heuvel . Daar heb ik geen zin in . Er is ook nog een weggetje langs de oevers van de baaien. Dat is leuker maar wel langer, en…  ik weet niet waar ik precies uitkom. 

Het gaat ook niet om het doel van de reis maar ook om de “reis” naar Vathi.

Er zijn  vele inhammen/baaien. Over het algemeen allen redelijk bezet met ankeraars die een lijn naar de wal hebben. 

Dus geen ondiepe baaien!! Wel met strandjes en oplopende oevers.

Op “mijn reis” kom ik de nodige heuveltjes tegen. Sommigen zijn niet te bedwingen met de laagste versnellingen van de mountainbike. Dan is het lopen geblazen.

 Met 30 graden is het dan ook echt wel uitblazen!!.

Uiteindelijk kom ik op de weg naar Yathi uit.  Eureka  de weg gaat naar beneden en ik kom, via de achterdeur, op bekend terrein.

Ik kan boodschapje scoren maar vers brood???  Morgen ochtend om 07:00 uur bij de bakker.  

 

Op het pleintje onder de bomen met een verkoelend windje neem ik even rust. Naast mij zitten Nederlanders. In het kader van mijn opgedane “eenzaamheid ervaringen” van vorig jaar, knoop ik een gesprek aan. Zij logeren iets ten noorden van Nydri . Zij zijn met de veerpond naar Meganasi gekomen en zijn wandelend naar Vathi gegaan. De boot vertrekt weer  om zes uur.    Nog een aardige tippel. Maar dat moet zij kunnen,.. zij komen uit de ervaring stad Nijmegen!!!

 

Op de terugweg neem ik een ander weggetje langs de oevers. Er zijn hier nog al wat optrekjes in aanbouw. De wegen zijn navenant.   Geen ANWB fietsroute.  Bij een volgende baai kan ik de oevers niet volgen en moet ik omhoog!! Land inwaarts. Zie ik niet zo zitten. 

Via een bouwplaats en hellinkjes met los gestorte keien , kan ik met de fiets en de boodschappen op mijn nek, naar boven klauteren.  Het lukt allemaal.  Lekker een stuk  afgesneden!!  Ik vervolg de weg . Dan zie ik weer een baai…. en een doorgaande weg.  

Vathi is weer in beeld. Kennelijk heb ik een mooi schiereiland verkent. Begint en eindigt bij Vathi.

Dan maar de “normale” weg terug nemen. Ook die is steil en met lopen en af en toe uitrusten in de schaduw onder de bomen, kom ik boven.

                            

                Uitzicht op het dorpje waar ik gisteren verzeild raakte.

  De weg naar beneden is relaxed. Niet te hard van stapel lopen!!  De wegen hier hebben de nodige oneffenheden. Aan blessures heb ik geen behoefte!!

 

Bij het bootje aangekomen, de fiets op voordek gelegd en naar de boot geroeid die nu een stuk verder op ligt. Eerst maar even zwemmen en afkoelen in het aangenaam frisse water.

Zo deze triatlon is weer volbracht. Vandaag geen last van heup en spieren. Morgen maar rustig aan doen. Geen vers brood halen.

 

Dinsdag 20 juni

Het plamuur werk van het bootje geschuurd. Morgen vroeg de rand maar in de nette verf zetten. 

Daarna kan ik me bezighouden met het voorbereiden en aanbrengen van de nieuwe kunststof stootrand.

Het is warm ik laat het bootje op de slipway liggen en met de bijboot roei ik terug. Die roeit wat lastiger en omdat ik het BB motortje een tijd niet heb gebruikt, hang ik die er maar achter . gaat allemaal goed.

 

Woensdag 21 juni

Vroeg uit de veren. Nu het nog niet zo warm is kan ik het laatste plamuur werk nog schuren en als de dauw verdwenen is , ook het lakwerk doen. Eerst het wit aan de bovenzijde van de stootrand. Dan met rode pigment de witte werf bijkleuren totdat de verf rood is. Dat gaat niet helemaal goed . te weinig pigment. Kleurtje roze blijft over.

Eind van de middag is de lak uitgehard. Het beslag kan gemonteerd worden.

Aan boord heb ik al voorbereiding getroffen om de kunststof stootrand rond te buigen. De neus heeft een nagenoeg haakse bocht.  Met deze hevige hitte is de kunststof zo zacht als koek. Een fijn bijkomstigheid. Normaliter moet je het spul in heet water leggen om soepel te worden.

  

Donderdag 22 juni.

Met enig hulpgereedschap lukt het om de stootrand aan te brengen. 

Voorlopig zit het goed genoeg. Maar met het warme weer zoals vandaag kan je de stootrand er makkelijk aftrekken. Volgen de stap .. maar van later zorg… is…. borgpennen aanbrengen en met kit/ polyester hars de stoot rand opnieuw aanbrengen. Eerst maar geschikt kit zien te vinden. 

 

Blijft nog over….. enig lakwerk kaal maken (oplappen geeft geen bevredigend resultaat)   en gereed maken voor het lakken . Tussendoor doen we . zoals elke dag, een beetje siësta. Niet op de vaste uren maar als dat zo uitkomt!. Carpe Diem!!

 

Vrijdag 23 juni.

Het is mijn verjaardag en zoals meestal… ben ik onderweg. Gelukkig bestaat er watts app en krijg ik de nodige felicitaties.

Ik was al vroeg uit de veren om in Vathi boodschappen te doen. Toch nog ergens een verkeerde afslag genomen maar via een omweg kom ik toch bij de bakker in Vathi. Genoeg vers witbrood ….. bruinbrood??? Dat wordt morgen gemaakt. Dan maar wit. 

 

Aan boord een slaapje doen en als weer bij de mensen ben ga ik de mal voor het dekzeiltje van het bootje maken.

Zonder dekzeil is het slepen op groot water onverantwoord. Door het buiswater loopt het bootje vol met alle gevolgen van dien.

 

Op de Raaf moet ik nog een klein stukje lakwerk krabben en schuren om een aanvang te maken met het lakken. Ik ben hier lang genoeg geweest. Het is mooi geweest . Schip klaar maken voor vertrek naar Vliho. Krabben en lakken kan morgen ook!

 

 

Zaterdag 24 juni.

Het is rustig weer, anker op, zeiltjes omhoog en met een relaxed tochtje lig ik om 11:00 uur al achter het anker bij Nydri. Ik wil voor de zomerstalling toch nog wel een zeiltje over het bootje trekken.

Ik weet niet tot hoe laat deze winkel open is, maar binnen is binnen.

Gelukkig hij is de winkel open en na enig zoeken vind ik een zeiltje van 2 x 3 meter. Precies goed!! Anker op en even doorvaren naar Vliho.

Het is winderig en een aardig stukje roeien naar de Catamaran. Het laddertje ophalen doen we in de avond als de wind minder wordt. Nog even mijn  uitgeleende zeilboeken ophalen. Flessen drinkwater scoren, en de “Malta” fiets op het bootje . Voorlopig komen we hier niet meer terug.

 

Zondag 25 juni.

Er is een klein windje in de baai genoeg om netjes weg te komen.

Onderweg naar Preveza hebben we wisselende wind van windkracht nul tot een viertje.

                      In de middag kan ik door de brug bij Lefkada.

Dat schiet lekker op. Tegen de avond lig ik achter het anker bij de boten stalling!.

 

Maandag 26 juni.

Om 8:30 ben ik op kantoor, een weekje te vroeg. Maar ze hebben een gaatje. Om 11:00 uur staat de boot op de kant. Schip in de zomer “winterklaar” maken .

Dekzeil er op,  schoonmaken, stofzuigen, boot afspoelen etc. Om drie uur heb ik overzicht. Vlucht boeken!! Morgen kan ik om 14:05 met het vliegtuig mee naar Schiphol.

 

 

Tot zover maar weer…. Eind augustus begin september zien we wel weer hoe de vlag ervoor staat.