Reisverslag 2023  deel 4.

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Verblijf in het vaargebied Lefkas.

 

Maandag 5 Juni.

Weer terug naar Griekenland. Peter, de oppas vriend van Roger en Lee, komt mij van het vliegveld ophalen. Als ex.. taxichauffeur krijgt hij het toch voor elkaar om voor de tweede keer de rechter spiegel van de auto te rijden. Niet zo leuk. Voor mijn lol heeft hij mij opgehaald met de auto van Roger en Lee. Roger komt donderdag weer thuis. Het is wel zo netjes als er weer een nieuwe spiegel op zit. Morgen ga ik met Peter op stap om een nieuwe spiegel te regelen.

Eerst maar op de boot zien te komen. Als we in de Vliho baai aankomen is het inmiddels donker. Peter helpt mij nog even om het bootje te water te laten en dan zien we elkaar morgen weer. 

Aan boord is alles nog oké. Lekker slapen.

 

Dinsdag 6 juni.

Het is prima weer! Neemt niet weg dat ik toch nog vrij laat wakker word. Dekzeil eraf halen, boodschapjes voor ontbijt doen en dan, op de fiets, naar Peter. Het lukt ons om in Lefkada bij een automaterialen zaak een nieuwe spiegel te bestellen. Morgen kan die er zijn en ze willen de spiegel ook nog wel monteren. Dat is fijn. Omdat we toch in Lefkada zijn kan ik meteen boodschappen doen bij de Lidl. Wel zo handig.

 

Terug op de boot neem ik een ankerplek vlak bij de Arcas van Rob. Morgen avond komt Jan Paul aan boord en donderdag komen er gasten van Rob. We combineren de zaak en huren een auto voor woensdag avond tot donderdag avond.

De dag vullen met schip op orde maken.

------------------------------------------

Voordat ik van ankerplaats verwisselde kreeg ik van Rosa  een appje  met de vraag hoe het mij vergaat. Rosa hebben we vorig jaar in Alvor /Portugal ontmoet. Haar vader is goed in het opknappen van catamarans. Voor weinig geld koopt of krijg hij een “afgekloven” catamaran en maakt daar weer een goed schip van.  Dat heeft hij ook met de  Catamaran “Spindrift” gedaan. Daarmee worden nu door zijn dochter/schipper dagtochtjes gemaakt langs de mooie kust van de Algarve. We hadden leuke contacten zie reisverslag  2022 deel 2.

""Het vergaat mij goed en ik ben nu in de Vliho baai op Lefkas.""

Daarop krijg ik een reactie:…  

De Spindrift ligt op de kant voor onderhoud. Haar buurman heeft nog een catamaran in Vliho liggen. Hij is daar inmiddels tien jaar niet meer geweest. Als ze wil mag ze hem wel hebben . Is hij van de zorg af. Maar is het wat???? Dat is de vraag en….ligt hij daar nog???. Ze geeft mij de laatste positie door . Als ik anker op ga,  ga ik op zoek. En…. zowaar…. na tien jaar ligt de catamaran er nog. Het ziet er niet zo best uit. Ik beloof haar dat als Jan Paul weer naar huis is, ik een voorlopige expertise zal doen.

Tot zover.

-----------------------------------------

 

 

Woensdag 7 juni.

Met Rob en Julie doen we nog wat boodschappen bij de Lidl en rijden dan door naar het vliegveld. Het toeristenseizoen is aangevangen en dat kan je merken. Het is behoorlijk druk bij het vliegveld lastig om de auto te parkeren. Daarnaast is er ook nog controle van de politie. We hebben drie kwartier en gaan naar een restaurantje, een eindje verderop. Jan Paul meld zich. Hij had een voorspoedig vlucht en was wat eerder geland dan gepland.

We rijden terug naar Vliho. Rob en Julie gaan hun boot bevoorraden .

 Jan Paul en ik nemen het terrasje van het Laminiki restaurant.

We hebben het nodige om bij te praten. Afsluiten met een goed menu. Een fijn weerzien. Met donker gaan we naar de boot en  vallen, nadat we een flesje wijn soldaat hebben gemaakt, heerlijk inslaap .

 

Donderdag 8 juni.

Het is de bedoeling dat we een ontspannen vakantie hebben met niet te veel zeemijlen. Dat gaan we doen. Het vaargebied hier is daar uitermate geschikt voor.

In de ochtend is saai weer. Bewolkt en geen wind. Niet zo erg, kunnen we een beetje wennen. Als alles in orde is gaat het anker op en dobberen we de Vliho baai uit.

“Buiten “ krijgen we een matig windje en zo kunnen we, bezeild, naar Vhati op het eiland Meganisi.

Bij de kade van het dorpsplein is er nog een plekje over en met de kont naar de kade, meren we af.

 

Jan Paul is specialist in restaurantjes en hij weet er één uit de velen te kiezen waar het perfect georganiseerd was met plezierig personeel en waar heerlijk eten op tafel word gezet.

De avond brengen we in gepaste hoedanigheid door.  Afsluiting van een fijne dag.

 

Vrijdag 9 juni.

We willen naar Vathi op het eiland Ithaca.  Komend weekend is daar een treffen van Kitsen. (zeilboten met twee masten) .  

Als ik mijn koelwater controleer is het expansievat leeg. De koelvloeistof ligt in de bilge onder de motor.

De bilge leeg pompen en het koelsysteem vullen. We starten de motor en constateren de waterpomp een weinig lekt. Niet iets om direct zorgen over te maken maar wel een puntje van aandacht. Uiteindelijk hebben we een zeilschip en geen motor boot.

 We vertrekken met heel weinig wind. Op zee krijgen we later op de dag een goed windje aantrekkend naar een 5 bft en draaiend naar west noord west.

Vathi halen???? Zover komen we niet. Na een mooi zeiltochtje vinden we het mooi om bij Kioni, waar we een paar weken geleden ook waren naar binnen te varen.

De kade ligt vol dus vinden we een ankerplekje in het front van de kade. Met het bootje naar de kant, dorpje verkennen, boodschapjes doen. En dan????  na gedane arbeid is het goed eten en rusten!!

 

Morgen naar Vathi op het eiland Ithaki.

 

Zaterdag 10 juni.

In de ochtend worden we opgeschrikt door iemand die met zijn pikhaak op de reling slaat.

Gooit zijn ongenoegen ondersteund met de nodige krachttermen over het water. (een goede morgen van een mooie dag!)

Hij vindt dat ik te dicht bij hem geankerd heb. Hij lag achter zijn anker met zijn kontje tegen de kade en had het kennelijk wat moeite om weg komen. Voor mij was er ook niet veel ruimte dus het is dan altijd even passen en meten.

Naar mijn idee is dat het gevolg van overvolle kades en baaien.

Op het laatste moment de huurboot inleveren en dan ligt er nog zo’n stomme Hollander in de weg!!! Genoeg om het lontje aan te steken.

 

Helaas kreeg ik geen gelegenheid om de beste meneer nog een plezierige vakantie toe te wensen . Vol gas stoof hij weg.

 

Het is een beetje bewolkt maar de temperatuur is goed. We gaan op zeil naar buiten. Er is weinig wind en de afstand die we moeten varen is niet zo groot. Tussen mijn oortjes had ik het idee dat we langs die landtong, in de verte, moeten varen en dan is daar de ingang van de baai. 

Afstanden schatten is wel eens lastig. Jan Paul kwam op het idee om toch maar even de “water Tom Tom” er bij te halen. Een verstandig besluit want al dobberend, was ik toch te ver door gevaren. Met weinig wind tuttelen we de baai binnen. Afgewisseld met een paar  stevige vlagen wind die tussen de bergen doorschieten. Je kan natuurlijk ook de motor bijzetten en snel naar binnen varen!!  Maar waarom?? Er zijn geen afspraken…  het op je gemak binnen lopen heeft ook zijn bekoring. Als je snel naar binnen vaart lig je wat langer achter je anker en mis je andere dingen. Een onderdeel van onthaasten. Uitstappen uit de sneltrein van meer… meer en sneller!!  Ontspan…  go with the flow!!.

 

Het is een fantastisch mooie baai , waar je een behoorlijk stuk naar binnen moet varen om bij Vathi te komen. Er was ook een Vathi op het eiland Meganisi. Toch even opzoeken… De Griekse vertaling voor Vathi is diepte. Dat zou een aanwijzing kunnen zijn naar diep water maar geloofwaardiger is dat de naam Vathi, die je wel meer tegenkomt, aangeeft dat je diep de baai in moet varen om bij een beschut dorpje te komen.  

Aldaar aangekomen is er genoeg ruimte om een goede ankerplek te vinden . Niet te ver van de kade en dat is prima. Hoeven we niet zover te roeien.

 

Waar waren we ook al weer gekomen… Het Kitsen weekend…. Er is niets te merken van enige activiteiten.  Het zal wel. 

Vathi is een leuke plaats en locatie om aan te doen. We vermaken ons wel.

Inmiddels ben ik er wel achter gekomen dat Jan Paul , thuis , het leuk vindt om te koken en daar dan ook zijn kunsten vertoond. Op vakantie heeft Jan Paul andere specialiteiten. Uitzoeken van goede restaurantjes met daarbij een uitgebreide menu kennis maakt het dat we aan het eind van de vakantie beter maar niet op de weegschaal kunnen gaan staan.  

 

We pakken eerst maar een biertje doen wat boodschappen en komen tot de ontdekking dat er geen vers brood beschikbaar is, misschien morgen krijgen we te horen, maar dan is het zondag. We gaan het zien.

 

Zondag 11 juni

Jan Paul gaat dinsdag vroeg van boord. Vandaag , gezien onze doelstelling… een behoorlijk stukje varen . Een kleine 20 mijl.

 

Maar eerst vers brood zien te scoren.  Zo hier en daar vraag ik waar je vers brood kan krijgen.  In Frankrijk is dat geen probleem, maar hier hebben ze daar geen kaas van gegeten.

Uiteindelijk ingepakt brood bij de supermarkt gehaald. Beter dan geen brood. Zonder brood geen spelen!.

Na een relaxed ontbijtje nemen we aanstalten om te vertrekken.

Er is weinig wind en een beetje veranderlijk. De weerberichten geven wel aan dat er vandaag windje vijf tot zes verwacht kan worden uit noord westelijke richting. Dat is aan de wind over een stukje open zee. Om het niet al te ingewikkeld te maken wordt de kluiver en kotterfok opgeborgen en de kleine genua aangeslagen. Met weinig en veranderlijke wind tuttelen we een beetje vooruit. Als we voorbij Noini komen komt er toch wel verandering in het weerbeeld en krijgen we wat beloofd was.  Noordwest 5 bft. Een prachtig windje voor de Raaf. Stuur automaat niet nodig want de Raaf houdt zelf netjes koers.

We worden achtervolgd door een speedboot. Als we goed kijken is dat het bootje, die in vol planee achter ons aankomt. 

Het bootje heeft waarschijnlijk nog nooit met acht knopen snelheid gevaren. Het gaat allemaal goed, maar nadat we geankerd hebben zien we dat er toch wel veel buiswater naar binnen is gekomen. Voor langere tochten is een dekzeiltje wel een must. Een klusje voor als ik weer in Nederland ben.

 

We komen ruimschoots op tijd bij het eiland Lefkas. Gaan niet direct naar Vliho maar gaan nog een avond en nachtje doorbrengen in de Sivota baai.   Daarna nog 10 mijl naar Vliho . Daar hebben we morgen nog de hele dag voor.

We varen de baai in en ik zie dat er, sinds ik hier eind april aankwam, de nodige pontoons geplaatst zijn. 

Inmiddels allemaal nagenoeg vol bezet. Ik zoek een ankerplekje en omdat het hier redelijk bekend terrein is, rustig weer en schip niet in de goed hoek ligt t.o.v. de ankerketting, doe ik niet de ankertest om te zien of het anker goed houdt. We doen een slaapje en gaan daarna met de bijboot naar een nabij gelegen strandje, trekken de bijboot op de kant en wandelen naar een restaurant waar we op de waranda met uitzicht over de baai een biertje pakken. We kunnen de Raaf goed zien. Eigenlijk zien we ook dat de Raaf t.o.v van ons buurschip wel wat is verplaatst, of is niet?? . Het zal wel. Als we de boel in de gaten houden zien we toch wel dat de Raaf zich langzaam verplaatst. Dus toch maar terug naar de boot om polshoogte te nemen. Wel eerst even ons biertje opdrinken, er is geen reden tot paniek!

Als we bij het strandje komen, komt er een bezorgde man , in een rubberbootje naar ons toe…. Zijn jullie van de Witte Raaf???   Ja..   Het schip is aan het driften!!   Dat hadden we ook al gezien. Wel aardig van die menneer om een oogje in het zeil te houden en zolang wij nog niet aan boord waren bleef hij bij de Raaf. Er zijn in dit overvolle vaargebied ook plezierige mensen met goede bedoelingen! 

 

Bij het anker ophalen zie ik dat het anker royaal versierd is met bodemgras en veel modder. Logisch dat het anker niet zo goed houdt.

 

Opnieuw proberen.   Als ik het anker laat vallen en vol gas achteruit sla trek ik anker gewoon door de ondergrond.  Het Rocna moet toch wel goed kunnen houden. Het is een modderige ondergrond.  Een goed anker is één voorwaarde , een goede ankergrond is een tweede voorwaarde. Aan beide  voorwaarden moet worden voldaan om veilig te kunnen ankeren!! Als ik niet te hard trek houdt het anker wel voldoende . Goed genoeg om onder deze rustige omstandig heden de nacht door te brengen. Zouden de omstandigheden slechter zijn, zoals ik vorig jaar op Menorca heb meegemaakt. (gemeten winkracht 9 tot tien in de vlagen), dan geeft mijn extra uitgebrachte  Danforth anker de nodige extra veiligheid. Voor deze nacht wordt het ankeralarm wel aangezet. 

 

We gaan weer terug naar het restaurant voor het avond eten. De tafeltjes op de waranda zijn allen bezet. We doen het maar met een tafeltje aan de kade en af en toe loop ik het ponton op om te kijken of et schip er nog goed bij ligt. Alles oké. Het menu, wat Jan Paul uit gezocht heeft is prima. Genieten!!

 

 

Maandag 12 juni

De nacht hebben na het nuttigen van een flesje wijn goed doorgebracht. Ook de Raaf is op haar plaats blijven liggen.

Na het ontbijt een relaxed tochtje naar Vliho baai.  Onder zeil en af en toe als de wind wegzakt, ondersteuning van de motor. Aan de oostkant Vliho baai is Dimitris restaurant. 

Daar zijn we nog niet geweest maar dat is een prima plek om een lunch te nuttigen. Dat wordt het niet. Dimitrisis op maandag gesloten!  Dan maar naar het nabij gelegen restaurant Elionora.

Achteraf niet zo’n goede keus. De lunch is acceptabel, daar doen we het maar mee.

Resteert ons nog, voordat Jan Paul morgen vroeg gaat vertrekken, een biertje te pakken bij de Yachtclub en daar  het avond maal  te nuttigen. Dat is altijd hier altijd uitstekend.

Aan boord, ter afscheid, het laatste flesje wijn soldaat gemaakt.

 

Dinsdag 13 juni

Vroeg op. De wekker staat op kwart over zes. Zeven uur staat de taxi voor de Vliho Yachtclub. Het gaat allemaal volgens plan. Jan Paul vertrekt weer is weer naar huis. We kunnen terug kijken op een fijne week. 

 

Ik ga weer aan boord om de nachtrust voort te zetten. Toch moet er wel wat gebeuren. Mijn regelmatige voornemens om “morgen” met het nodige onderhoud aan te vangen moet dan toch wel vandaag worden. Ik heb geen zin om de komende dagen in de Vliho baai door te brengen. In 2019 waren we bij Atherins Port, in de baai oostelijk van Vathi op Meganisi. Daar zijn, denk ik, mogelijkheden om de stootrand van het kleine bootje verder onderhanden te nemen. Ik doe nog wat boodschappen en verzamel nog wat materialen voor het noodzakelijk onderhoud en werkzaamheden. Nog even bij Peter langs waar inmiddels Roger en Lee ook weer terug zijn van hun camper vakantie. Zij zijn druk bezig met het opzetten van een zwembad. Lekker voor de warme/hete dagen die nog komen. Daar kunnen ze nog enige hulp bij gebruiken . Daarna naar de boot om die weer in te richten voor het één mans huishouden. 

 

En…..zoals beloofd een vluchtige expertise uit voeren op de verlaten catamaran. Dat vind ik ook leuk om te doen.

                            Zoals het schip er tien jaar gelden uitzag.

Tien jaar een schip achterlaten en dan geen onderhoud / controle te plegen is killing. Het is geen opknappertje meer. Ik neem de nodige foto’s.

 

Op de catamaran hing ook nog een ladder. Die kan ik wel gebruiken als de Raaf op de kant staat. Dus ook een foto’s van de ladder en een verzoekje gaan richting Portugal. Rosa ziet bij nader inzien toch af van de schenking van een catamaran. (nieuw bouwen is waarschijnlijk minderwerk!!) Ik mag wel van de ladder gebruik maken. Ook dat is geregeld.

 

 

Tegen de avond staat er nog een lekker windje. Ik ga naar de Atherinos Port op het eiland Maganisi  .

 

Tegen donker kom ik daar aan. Het valt op dat er veel boten achter hun anker liggen. Veel meer dan ik had kunnen bedenken.

 

Eind april 2019 toen we hier ook waren lag ik met een andere boot langszij aan de kade, van overbevolking nog geen sprake.

 

nu is de kade vol bezet!!!

Ik wil wel in de buurt van de kade liggen. 

Kijken of ik daar een plekje kan veroveren om het onderhoud te doen.

Tussen de kade, waar de schepen mannetje aan manneetje liggen, en de ankeraars laat ik het anker vallen. Het anker houdt goed. Als ik alles op orde aan het maken ben, komt er vanaf een “kadeschip” een enorme kanonnade en scheld partij van een Engelsman. Ik lig over “zijn” anker of ik maar op wil rotten.  Op Ithaki had ik al eenzelfde voorval gehad.  Bescherming van eigen territorium!!. Symptomen van een wereld waar mensen op een kluitje zitten. Eigenlijk niet verwonderlijk. 

 

In Griekenland zijn veel zwerfkatten en als het om hun territorium gaat vechten ze elkaar ook  de tent uit. Eenzelfde gedrag!

 

Het heeft geen enkele zin om daar enige aandacht aan te besteden.  Natuurlijk is het best mogelijk, als hij zijn anker erg ver uitgebracht heeft , ik met mijn anker, achter zijn anker ketting lig.  Een vermeend probleem oplossen door schelden gaat niet lukken.  Morgen ochtend bij daglicht, zien we wel verder.

 

Ik hoop voor hem, dat hij alsnog, een plezierige nacht heeft.

Ik ga lekker onder zeil!!.

 

Woensdag 14 juni

 

Als het licht wordt, word ik ook wakker. Ik ga met het bootje op verkenning uit. Aan de kade geen aanleg mogelijkheden en ook al zou het kunnen, ik heb geen zin om op een kluitje te zitten.

 

Aan de overkant van de baai vindt ik een stukje ondiepe oever. Prima geschikt om het bootje gedeeltelijk op de kant te trekken. Met mijn voetjes in het water kan ik daar de werkzaamheden aan de stootrand verrichten. Ik vaar naar de kade. Een “langparkeerder”,  die hier al 12 jaar rondvaart, wist mij te vertellen dat de kade boten van een aantal dagen tot lang… aan de kade blijven liggen. Als er één vertrekt wordt de plaats direct door een ander ingenomen.  Ze doen hun best maar.  Ik ga aan boord en haal het anker, zonder enig probleem, aan boord. Aan de overkant is een prima plek. In de loop van  de ochtend vertrekken nagenoeg alle ankeraars. De baai is niet interessant voor de charterschepen. Er is geen dorp en geen mogelijkheid om plekken aan de wal te reserveren. 

Er zijn twee restaurantjes, waarvan één actief. Dat is alles. Geeft ruimte voor zeilers met eigen boot die langere tijd in de Griekse wateren vertoeven. Ongeveer dezelfde bloedgroep als ik. ( op één na).

Deze keer heb ik geen behoefte om contact te zoeken. Onderhoud doen en dan naar Nederland is het devies. Vandaag in ieder geval een zonovergoten dag.

 

Ik kan aan de oever goed werken aan het bootje. Het polyesterwerk aan het beschadigde deel van de stootrand is al gedaan. De restanten van de oude rubber stootrand worden verwijderd. Voor mijn nieuwe kunststof stootrand moet de rand wat opgedikt worden. 

Dat doe ik met een nylon touw wat middels plakband voorlopig bevestigd wordt. Dan wordt het geheel met polyester hars “vastgelijmd. “ Als de hars uitgehard is kan er een  vijf centimeter brede glasvezelband om de rand aangebracht worden.

 

Donderdag 15 juni.

Het is wat bewolkt en af en toe vallen er wat druppels.  De hars is goed uitgehard en ik kan het plakband verwijderen. Ziet er allemaal prima uit. Nog wat tijd om verder uit te harden en ik kan verder. Helaas de bewolking gaat niet weg maar laat wel  druppels vallen. Tot in de avond blijft het nat. Wel lekker wordt het schip ontzout.

Tijd om het verslag bij te werken. De batterij van de computer laat het afweten. Met de 220 volt omvormer en twee à drie keer opstarten, houden we de computer een beetje aan de praat. Regelmatig het bestand safen en af en toe een kopie naar een memorystick sturen.

 

Tegen de middag komt er ook wind. Ik heb hier geen verbinding met internet. Dus heb ik ook geen weerberichten. Via via heb ik wel vernomen dat Italië en Griekenland geteisterd worden door slecht weer. Nederland is momenteel het warmste land van Europa. Met zuiden wind heb ik hier geankerd op 8 meter diepte. Ongeveer40 meter ankerketting gestoken en de het anker goed in laten graven. Als er weinig wind is en de wind draait dan blijf de boot meestal al op het gewicht en of een lus van de ketting op de bodem,  op zijn plaats. Nu komt er een matige wind uit het NO. De open kant van de baai. Dus wind en golven. De ketting komt strak te staan en de oorspronkelijk plek van de boot verschuift dus. Daar komt nog bij dat het anker, dat achterste voren ligt. Los getrokken kan worden en zich weer opnieuw moet ingraven. E.e.a afhankelijk van de soort ankergrond. Dat gebeurt nu ook en de boot verplaatst zich een aanzienlijk stukje verder. Als het anker ingegraven is lig ik vrij van schepen en oever. Maar bij oosten wind, wat niet te verwachten is, zou ik in contact kunnen komen met de oever. Voor de zekerheid leg ik het Danforth anker stand by. Zo gaan we de avond en nacht in. Het anker alarm is ingesteld op 10 meter. Dat wil zeggen, als de GPS constateert dat de positie van de boot buiten deze 10 meter komt het alarm af gaat. Het alarm kan ook afgaan als de GPS nauwkeurigheid veranderd. Dat heeft te maken met de stand van de satellieten. De GPS nauwkeurigheid kan van 2 tot 14 meter zijn. Dus boven de 10 meter nauwkeurigheid begint het alarm ook te gillen.  De constante wind, die tussen de twee bergen van de baai komt,  zorgen ervoor dat de boot keurig op zijn plaats lijft. Een nachtje met voorzorgsmaatregelen waar we geen gebruik van hoeven te maken.

 

Vrijdag 16 juni.

In de ochtend is het nog wat bewolkt maar in de loop van de dag komt de zon door. Mooi kan ik verder aan het bootje. De vijf centimeter brede glasvezel band kan om de “opgedikte” stootrand rand aangebracht worden.  Het valt op  dat de “kadeliggers” wel een aantal dagen blijven liggen. De meeste ankeraars gaan de volgende dag weer naar een volgende plek. Het verschil tussen mensen die de tijd hebben en de mensen die een beperkte tijd hebben om deze wateren te verkennen.

 

Zaterdag 17 juni

Bij het ondiepe gedeelte van de baai waar alle kleine vissers bootjes liggen is ook een slipway. Die wordt ook gebruikt als opknapplek voor bootjes. Daar ga ik gebruik van maken!.

 

Als ik terug roei  , na gedane arbeid is het goed roeien!,.. heeft er naast mij een Nederlands schip geankerd . We hebben wat contact over de Raaf en ik wordt bij hen uitgenodigd voor een biertje. Vier mannen die lekker, van  Marseille via Sicilië hier naar toe gezeild zijn. Hun avond eten komt op tafel en ik ga naar mijn eigen schip.

 

Zondag 18 juni

Als uitgeslapen ben, de zon in kracht toe neemt doe ik nog wat voorbereidende schuurwerkzaamheden. Daarna nuttig ik het één en ander bij het restaurantje verderop. Mijn oogklepjes vallen een beetje dicht. Ik heb de fiets bij me en besluit om aan boord mijn siësta uit te zitten. Op weg naar het bootje zie ik nog een zij weggetje… Even kijken. Nog een bocht, nog een heuveltje.. wat zou daar achter zijn???  Uiteindelijk kom ik bij een dorp uit wat boven op de berg ligt. Eindelijk een dorp zonder rijen terrasjes en toeristen winkeltjes.  Een gewoon Grieks dorpje. Wel een hotel maar dat is dan voor gasten die een beetje verderop van het “toeristen gebeuren”, de rust zoeken. Weer een leuke ervaring. Ik kom uit op de weg die naar Vathi gaat. De weg naar de boot gaat alleen maar naar beneden.  Relaxed fietsen!! Als ik aan boord ben komt de buurvrouw zwemmend langszij. Een mooi schip meneer !! Genoeg om de mevrouw aan boord uit te nodigen . Haar in het water laten liggen is ook niet zo elegant. Zij zijn met zijn vieren op een Nauticat die ook regelmatig in de Vliho baai vertoefd. Zij  komen uit Schotland /Ierland. Daar zijn wij ook geweest dus hebben we gezellige gesprekstof. Zij gaat met een plons te water. Als zij weer boven komt geeft ik haar petje aan en zwemt ze weer terug naar hun eigen schip.

 

Maandag 19 juni

Rode draad is nog steeds de werkzaamheden aan het bootje . Niet veel maar elke dag een beetje. Vandaag oneffenheden weg plamuren en dan maar weer laten uit harden. Ik moet wat boodschapjes doen. Hier zijn geen winkels maar in Vathi wel. De kortste weg met de fiets is overeen steile heuvel . Daar heb ik geen zin in . Er is ook nog een weggetje langs de oevers van de baaien. Dat is leuker maar wel langer, en…  ik weet niet waar ik precies uitkom. 

Het gaat ook niet om het doel van de reis maar ook om de “reis” naar Vathi.

Er zijn  vele inhammen/baaien. Over het algemeen allen redelijk bezet met ankeraars die een lijn naar de wal hebben. 

Dus geen ondiepe baaien!! Wel met strandjes en oplopende oevers.

Op “mijn reis” kom ik de nodige heuveltjes tegen. Sommigen zijn niet te bedwingen met de laagste versnellingen van de mountainbike. Dan is het lopen geblazen.

 Met 30 graden is het dan ook echt wel uitblazen!!.

Uiteindelijk kom ik op de weg naar Yathi uit.  Eureka  de weg gaat naar beneden en ik kom, via de achterdeur, op bekend terrein.

Ik kan boodschapje scoren maar vers brood???  Morgen ochtend om 07:00 uur bij de bakker.  

 

Op het pleintje onder de bomen met een verkoelend windje neem ik even rust. Naast mij zitten Nederlanders. In het kader van mijn opgedane “eenzaamheid ervaringen” van vorig jaar, knoop ik een gesprek aan. Zij logeren iets ten noorden van Nydri . Zij zijn met de veerpond naar Meganasi gekomen en zijn wandelend naar Vathi gegaan. De boot vertrekt weer  om zes uur.    Nog een aardige tippel. Maar dat moet zij kunnen,.. zij komen uit de ervaring stad Nijmegen!!!

 

Op de terugweg neem ik een ander weggetje langs de oevers. Er zijn hier nog al wat optrekjes in aanbouw. De wegen zijn navenant.   Geen ANWB fietsroute.  Bij een volgende baai kan ik de oevers niet volgen en moet ik omhoog!! Land inwaarts. Zie ik niet zo zitten. 

Via een bouwplaats en hellinkjes met los gestorte keien , kan ik met de fiets en de boodschappen op mijn nek, naar boven klauteren.  Het lukt allemaal.  Lekker een stuk  afgesneden!!  Ik vervolg de weg . Dan zie ik weer een baai…. en een doorgaande weg.  

Vathi is weer in beeld. Kennelijk heb ik een mooi schiereiland verkent. Begint en eindigt bij Vathi.

Dan maar de “normale” weg terug nemen. Ook die is steil en met lopen en af en toe uitrusten in de schaduw onder de bomen, kom ik boven.

                            

                Uitzicht op het dorpje waar ik gisteren verzeild raakte.

  De weg naar beneden is relaxed. Niet te hard van stapel lopen!!  De wegen hier hebben de nodige oneffenheden. Aan blessures heb ik geen behoefte!!

 

Bij het bootje aangekomen, de fiets op voordek gelegd en naar de boot geroeid die nu een stuk verder op ligt. Eerst maar even zwemmen en afkoelen in het aangenaam frisse water.

Zo deze triatlon is weer volbracht. Vandaag geen last van heup en spieren. Morgen maar rustig aan doen. Geen vers brood halen.

 

Dinsdag 20 juni

Het plamuur werk van het bootje geschuurd. Morgen vroeg de rand maar in de nette verf zetten. 

Daarna kan ik me bezighouden met het voorbereiden en aanbrengen van de nieuwe kunststof stootrand.

Het is warm ik laat het bootje op de slipway liggen en met de bijboot roei ik terug. Die roeit wat lastiger en omdat ik het BB motortje een tijd niet heb gebruikt, hang ik die er maar achter . gaat allemaal goed.

 

Woensdag 21 juni

Vroeg uit de veren. Nu het nog niet zo warm is kan ik het laatste plamuur werk nog schuren en als de dauw verdwenen is , ook het lakwerk doen. Eerst het wit aan de bovenzijde van de stootrand. Dan met rode pigment de witte werf bijkleuren totdat de verf rood is. Dat gaat niet helemaal goed . te weinig pigment. Kleurtje roze blijft over.

Eind van de middag is de lak uitgehard. Het beslag kan gemonteerd worden.

Aan boord heb ik al voorbereiding getroffen om de kunststof stootrand rond te buigen. De neus heeft een nagenoeg haakse bocht.  Met deze hevige hitte is de kunststof zo zacht als koek. Een fijn bijkomstigheid. Normaliter moet je het spul in heet water leggen om soepel te worden.

  

Donderdag 22 juni.

Met enig hulpgereedschap lukt het om de stootrand aan te brengen. 

Voorlopig zit het goed genoeg. Maar met het warme weer zoals vandaag kan je de stootrand er makkelijk aftrekken. Volgen de stap .. maar van later zorg… is…. borgpennen aanbrengen en met kit/ polyester hars de stoot rand opnieuw aanbrengen. Eerst maar geschikt kit zien te vinden. 

 

Blijft nog over….. enig lakwerk kaal maken (oplappen geeft geen bevredigend resultaat)   en gereed maken voor het lakken . Tussendoor doen we . zoals elke dag, een beetje siësta. Niet op de vaste uren maar als dat zo uitkomt!. Carpe Diem!!

 

Vrijdag 23 juni.

Het is mijn verjaardag en zoals meestal… ben ik onderweg. Gelukkig bestaat er watts app en krijg ik de nodige felicitaties.

Ik was al vroeg uit de veren om in Vathi boodschappen te doen. Toch nog ergens een verkeerde afslag genomen maar via een omweg kom ik toch bij de bakker in Vathi. Genoeg vers witbrood ….. bruinbrood??? Dat wordt morgen gemaakt. Dan maar wit. 

 

Aan boord een slaapje doen en als weer bij de mensen ben ga ik de mal voor het dekzeiltje van het bootje maken.

Zonder dekzeil is het slepen op groot water onverantwoord. Door het buiswater loopt het bootje vol met alle gevolgen van dien.

 

Op de Raaf moet ik nog een klein stukje lakwerk krabben en schuren om een aanvang te maken met het lakken. Ik ben hier lang genoeg geweest. Het is mooi geweest . Schip klaar maken voor vertrek naar Vliho. Krabben en lakken kan morgen ook!

 

 

Zaterdag 24 juni.

Het is rustig weer, anker op, zeiltjes omhoog en met een relaxed tochtje lig ik om 11:00 uur al achter het anker bij Nydri. Ik wil voor de zomerstalling toch nog wel een zeiltje over het bootje trekken.

Ik weet niet tot hoe laat deze winkel open is, maar binnen is binnen.

Gelukkig hij is de winkel open en na enig zoeken vind ik een zeiltje van 2 x 3 meter. Precies goed!! Anker op en even doorvaren naar Vliho.

Het is winderig en een aardig stukje roeien naar de Catamaran. Het laddertje ophalen doen we in de avond als de wind minder wordt. Nog even mijn  uitgeleende zeilboeken ophalen. Flessen drinkwater scoren, en de “Malta” fiets op het bootje . Voorlopig komen we hier niet meer terug.

 

Zondag 25 juni.

Er is een klein windje in de baai genoeg om netjes weg te komen.

Onderweg naar Preveza hebben we wisselende wind van windkracht nul tot een viertje.

                      In de middag kan ik door de brug bij Lefkada.

Dat schiet lekker op. Tegen de avond lig ik achter het anker bij de boten stalling!.

 

Maandag 26 juni.

Om 8:30 ben ik op kantoor, een weekje te vroeg. Maar ze hebben een gaatje. Om 11:00 uur staat de boot op de kant. Schip in de zomer “winterklaar” maken .

Dekzeil er op,  schoonmaken, stofzuigen, boot afspoelen etc. Om drie uur heb ik overzicht. Vlucht boeken!! Morgen kan ik om 14:05 met het vliegtuig mee naar Schiphol.

 

 

Tot zover maar weer…. Eind augustus begin september zien we wel weer hoe de vlag ervoor staat.

 

                                 Reisverslag 2023  deel 3.

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Verblijf in het vaargebied Lefkas.

-----------------------------------------

                                                                                                      

Algemeen:

De werkelijke reden om weer terug te gaan naar Griekenland / Lefkas was omdat mijn “Lefkas matje” wat oud werd. In Nederland kon ik er geen kopen. Helaas….. de enige mogelijkheid die overbleef was een nieuw matje ophalen. 

Aldus is geschied.

Dinsdag  18 april

Roger en Lee nemen mij mee naar Lefkada. Op zoek naar een Power file . Een gereedschap wat ik heel goed kan gebruiken om de polyester reparatie aan het bootje te doen.

Vijf gereedschapszaken bezocht. Geen één die dat heeft. In Griekenland nog niet ingeburgerd.

Bestellen via internet is ook nog een mijl op zeven. Dus ga ik gewoon naar Holland om daar zo’n ding te kopen.

Jammer want ik had graag in de komende week de werkzaamheden aan het bootje willen doen. We hebben nog een hele zomer vòòr ons.

 

Woensdag 19 april

De kleine bijboot een goede onderhoudsbeurt gegeven. Was  wel even nodig na langdurig gebruik op Malta. Ziet er weer tip top uit. Die kan voorlopig weer aan dek opgeborgen worden.

Deze  avond Rob en Julie ontmoet. Lekker gegeten bij het restaurantje Liminaki. Zij zijn zondag uit de UK aangekomen. Na 5 jaar… een heel gezellig weerzien. Zij hebben de kits “Arcas” die ik bij aankomst in Nydri heb zien liggen. 

Vorig jaar hebben zij aan het schip een hoop werk verricht op een werf in Marmaris /Turkije.

 

Donderdag 20 april.

Het Griekse bijbootje heeft wel wat aandacht nodig. Een gedeelte van de stootrand is door schavielen tegen de kade verdwenen. Dat moet eerst gerepareerd worden. 

Dat vraagt een zorgvuldige opbouw van nieuw poleyster.  Voorbewerken, een laagje polyesteren, dat weer uitlaten harden. Zo een aantal malen totdat de basis is gelegd voor het afwerken en het aanbrengen van een  nieuwe kunststof stootrand. Het zijn veel kleine stapjes achtereen. Waar je ook weer de nodige materialen voor nodig hebt.

 

Anne –Margo   opgezocht. Een Nederlandse vrouw , die de Witte Raaf zag liggen. Ze heeft een voorliefde van klassieke schepen. Via internet heeft ze mijn telefoon nummer gevonden en we hebben contact gehad. Zij heeft een boot op de werf  Konidaris liggen en zou eerdaags te water gaan. Vandaag ga ik op de fiets naar Nidry onderweg even de afslag genomen naar de werf.  Ik heb haar gevonden. Ze was druk bezig met het tuigen van een ander  schip. Haar boot lag al in het water. Even kort met elkaar gesproken. Zij kent Rob en Julie.  Daarna naar Rob en Julie op de Arcas. Wat hebben zij veel aan het schip gedaan. Ziet er allemaal goed uit!!.. In Vliho is er een clubje  gelijkgestemden zo ook in Nydri. Zij hebben de winter en ook de corona tijd, met hun schepen aan één pontoon doorgebracht. Zij vormden als zodanig een soort van “bubbel”. Ook organiseerden zij een wekelijkse barbecue. Omdat het zo gezellig was , kreeg het welaan meer aanwas  van buitenstaanders/genodigden.

Zaterdag vieren zij het einde van het winter seizoen, Rob heeft mij uitgenodigd  ook te komen. Anne Margot zal ook van de partij zijn.. Leuk!!

Op de terugweg nog even langs Roger en Lee gegaan en heerlijk in het zonnetje gezeten. De laatste twee dagen is het mooi weer. In de ochtend en avond nog wat fris maar als de zon schijnt…..

 

---------------------------------

Ouderdom en gezondheid.

Hoe was het ook al weer.  De heup operatie is goed verlopen. Revalidatie gaat wat trager dan ik gedacht had. In Malta werkte alles redelijk naar wens. Goed genoeg om de overtocht naar Griekenland te maken. In de Vliho baai zijn  de loopafstanden naar de Yachtclub kort. Ook aan boord zijn het maar een paar stappen. Dus zonder krukken. Toch geen goed idee. De heup protesteerde weer. Bij het “opstarten”…. opstaan na langdurig zitten of liggen…, het meest. Ik kan geen logica vinden t.a.v. oorzaak en gevolg.  Toch maar weer serieus de krukken gebruiken, ook aanboord. Daarbij komt ook nog dat in de boot met je benen veel twist bewegingen maakt. Niet bevorderlijk voor de revalidatie.  Te veel fysio oefeningen is ook niet goed. Dan heb ik ook nog last van stijve rugspieren en tintelende voeten, verhoogd cholesterol , te weinig ijzer, rusteloze benen, te dikke buik, en knikkende knieën.

Het plaatje van een oude man is compleet.

Dan ook nog de prostaat problemen erbij….   Dus….   feest!!! 

 

De chirurg had al vermeld dat het wel een jaar kan duren voordat alle pijntjes weg zijn. Zetten we de tijd lijn maar op februari 2024.

 

Neemt niet weg dat ik alles nog kan doen wat ik wil doen.

Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik dit allemaal op mijn leeftijd nog mogelijk is!

 

Gewoon de zorgvuldigheid in acht nemen. Het gaat nu weer steeds een beetje beter. De zon komt er weer meer bij….   dus  … Carpe Diem!!    En… morgen is er weer een dag!

--------------------------------Vrijdag 21 april.

De dag begint met zon, het blijft de hele dag lekker warm.

Dacht ik bij de Yachtclub een lekkere warme douche te hebben, niks hoor. De zonneboiler heeft , denk ik, zijn werk nog niet gedaan.

Overigens is de “Yachtclub” geen vereniging maar een particuliere onderneming van een Engels echtpaar. Zij doen het goed! Werken hard en overvragen niet. Om hun bedrijf Vliho Yachtclub te noemen is een handige zet. Veel Engelsen die hier ook op het land bivakkeren komen hier vaak. 

 

Een gezellig ontmoetingscentrum. Naast het bar/ restaurant, hebben ze ook een watersport onderneming . Verzorging van schepen en hun eigen  charterschepen. De service is prima, douches, wasserij, pakket en post ontvangst voor de bootjes mensen, regelen van de vaar belastingen en vervoer naar en van het vliegveld. Alles waar bootjes mensen behoefte aan hebben. Aan boord de huiken aan gebracht, genua opgeborgen. Dat had nog niet gedaan omdat het zeil zoveel zout bevatte dat het wel karton leek. De regen en de dauw heeft het e.e.a. een beetje opgelost. Maandag avond ga ik, voor de trouwerij van de kleinzoon van Yvon, terug naar Nederland. Maandag overdag een goed ankerplek zoeken. Ik gebruik dan twee ankers achter elkaar. Eerst het Danfort anker dat met een lange lijn aan het Rocna anker vast zit. Mocht bij enorme harde wind het Rocna toch nog gaan krabben dan vangt het Danfort anker de rest weer op. Van het Rocna anker naar het schip een ketting, 30  meter is genoeg. Het is hier ondiep   +/- 3 tot 4 meter met vaste klei als ankergrond. Moet allemaal gaan lukken. Vandaag een stevige RVS  “D”-sluiting gehaald om een goede verbinding met de ankers te waarborgen. Nog wat kleine klusjes, een biertje bij de Yachtclub en de dag zit er weer op.

                                    

Zaterdag 22 april

In de ochtend wat kleine klusjes gedaan. Gevolgd door het netjes schoonmaken van het teak potdeksel. Het werd warm vandaag. Het dek was te heet om met de blote voeten op te lopen. Ik wilde eigenlijk wat meer doen maar een andere Robert kwam ”even” langs. Koud biertje en een lekker zonnetje, plus het nodige om over te praten….. neemt wat tijd in beslag.  Morgen dan maar het teak dek nog een schoonmaak beurtje geven. 

Vanavond een gezellig etentje met de “pontooners”.  Het clubje gelijkgestemden uit Nydri. Vandaag dus hun  afsluiting van het winter seizoen.

Ik ontmoete daar Jim. Bekend vanuit mijn vorig verblijf in Griekenland, Anne Margo met haar partner, een Italiaan die goed Grieks spreekt. Marie Louise, een Nederlandse die een Engelse partner heeft, De “andere “ Robert. Paul met zijn vrouw. Uiteraard Rob en Julie , de “pontoonbaas”, Conny, plus nog twee anderen waar ik verder geen nadere kennis heb gemaakt.  Allemaal met een eigen levens verhaal. Meestal geen kantoorbaan van acht tot vijf. Een aangenaam weerzien/contact.

De prijzen van de menuutjes zijn hier in Griekenland erg schappelijk, tussen de tien en twaalf euro heb je een prima menu. En… als het een beetje wil, ook nog een rondje van het huis!!  Best goed te doen en voor herhaling vatbaar.

Laat in de avond op de fiets weer van Nydri naar Vliho. Weer een leuke dag gehad.

 

Zondag 23  april.

 Mooie zonnige dag. Het teak dek goed schoon gemaakt.  Daarna spulletjes gepakt voor Irish Coffee. Met de “left overs” naar Roger en Lee gegaan en hun verrast met Irish Coffee. Het was lang geleden dat zij dat genuttigd hadden. Na twee glaasjes dient  een late siësta zich aan. Terug naar de boot. Slaapje gedaan en de boot verkast naar een goede ankerplek. Avond maal bereid en de dag is op. 

 

Maandag 24 april

 Het is zover , vandaag terug naar Nederland. Boot opruimen, nog een paar kleine klusjes. Nog even genieten van de zon. Dekzeil erop en met de  bijboot naar de kant. 

Deze op de kade getrokken. Kan er geen schade ontstaan door golven etc. Nog een drankje bij de Vliho Yachtclub. En om 18:00 uur stond Lee voor de deur die mij naar het vliegveld bracht.

Onderweg worden we geconfronteerd met de schaal vergroting van het toerisme. Veel drijvende steigers (pontoons) zijn erbij gekomen met navenant veel charter boten. Veel bouw activiteiten aan restauratie en nieuwe (recreatie??)  bungalows. De nieuwe snelweg van het eiland Lefkas naar het vliegveld is inmiddels ook al bijna voltooid. Dit alles t.b.v. de verwachte groei van het toerisme.

 

De vlucht heeft wat vertraging , De aankomst wordt dus wat later. Yvon heeft mij opgehaald en 01:00 uur waren we thuis. Op tijd om woensdag de trouwpartij van Tom en Marjon, bij te wonen. Tom is de kleinzoon van Yvon. Tot zover.  

 

Het verblijf in Nederland.

Woensdag 26 april.

Het is zover, vandaag zullen Tom en Marjon elkaar trouw beloven en dat bekrachtigen met hun ja- woord. De weervoorspelling vertelde ons dat het bewolkt zou zijn. In werkelijkheid was het veel beter, zon met wat wolkjes.

 Wel zo fijn want de huwelijks plechtigheid werd in een boomgaard van het “Landgoed de Olmenhorst”. Ook de party “after” werd daar gehouden. Een bijzonder mooie en geslaagde dag om op terug kijken.

 

 

Mijn Matra Murena 2.2.

Een andere bijkomstigheid was, dat op 30 april een “Matra” dag  georganiseerd werd. Matra is de merknaam van een Frans automobiel.  Daar zit een heel verhaal aan vast . Dus ……, voor de lezers die niet in automobielen geïnteresseerd zijn , die kunnen dit gedeelte beter overslaan.

----------------------------------------------

Ik zei toch overslaan!!

 

Rond 1990 kreeg ik een baan als consultant bij Nixdorf computers.

Omdat ik een technisch opleiding heb gehad en in militaire dienst nog een aanvullende automonteurs opleiding heb gehad, reed ik altijd in kleine, niet al te recente auto’s.  ( De gezinsauto was bestemd voor het gezin!!). Met zo’n auto kun je als consultant niet vòòr komen rijden. De mogelijkheid werd geboden om een lease auto te rijden. Kilometer declaratie trok mij meer, maar dan moet er wel een andere auto voor de deur staan. Mijn keus is toen gevallen op een Matra Murena 2.2.   Een leuke auto waarop je wat lastig ingeschaald kan worden.  Te duur… te patserig… te simpel.. etc.

Het is gewoon een leuke auto om mee te rijden. That’s all!

 

Ik heb daar jaren met veel plezier in gereden.  Tijdens de restauratie van de Raaf, medio het jaar 2000, kreeg de auto een lekke koppakking. Ik had de nodige kilometers gereden en een motor revisie / vervanging zou best op zijn plaats kunnen zijn.

Ik had genoeg werk van de Raaf en zat niet te wachten op een beetje werk erbij.  Auto aan de kant en omdat ik inmiddels andere werkzaamheden had, een simpele werkauto gekocht.

 

In 2006 heb ik mijn werkplaats in Leeuwarden betrokken. Die was nog kaal en behoefde enige aanpassing. Een verdieping vloer en voorziening treffen voor wekelijks verblijf.    Douche , toilet , keuken, zit gedeelte, slaapmogelijkheid en natuurlijk de inrichting van de werkplaats en mogelijkheid om een “zeilmakerij” te creëren voor het maken en onderhouden van mijn (dek)zeilen.

 

De Raaf is weer vaarklaar, werkplaats met opslag in orde. Tijd om aandacht te besteden aan de Matra.

Inmiddels was te Matra bijna 25 jaar oud (2007) en dan kom je in aanmerking voor de oldtimers regeling .. geen wegen belasting meer betalen!!. Dat is wel interessant. Revisie van de orginele motor kost zo’n 5000 tot 7000 euro. En dan nog heb je een auto met Franse elektronica etc. Ik reed inmiddels in een Mazda Diesel en dat beviel mij erg goed. Dus…. een goede optie… een dieselmotor in de Matra plaatsen

Na enig onderzoek bleek dat de Golf diesel een geschikte motor had om in te bouwen. De Matra heeft een dwars geplaatste midden motor en de Golf diesel een dwars geplaatste vòòr motor. Motor verplaatsen naar het midden moet kunnen. Dat is ook gebeurd.

 

Van de sloop een schade Golfje diesel gekocht met 130.000 km op de teller. De afspraak was, dat alles wat ik niet nodig had van de Golf, interieur, plaatwerk etc. weer terug zou gaan naar de sloop en als ik nog andere kleine onderdelen nodig had deze kon ophalen. Alles incl.  aankoopprijs.

------------------------------------------

Toch wel veel werk geweest om alles over te plaatsen want niet alleen de motor maar ook de draadboom (elektradraden) en elektronica , met alles wat daar aanvast zit werd over gezet. O.a. ABS, elektrische deurvergrendeling, dashboard, airbags, elektrische spiegels etc. 

 

Toen het technisch gedeelte nagenoeg gereed was kon de auto getart worden. Starten en lopen.

Eureka!!

Er deed zich echter wel een probleem voor. Er zat een resonantie in de karosserie vermoedelijk veroorzaakt door de ophanging van de motor. Ik had even geen zin meer om dat verder ter hand te nemen. Er wacht ook nog een schip waarmee gevaren moet worden en dat ook de aandacht nodig heeft.

Voorlopig maar het project Matra in de ruststand. ….

 

 

Januari 2023.

Ik lig met de boot op Malta.  Wat te doen met de Matra. Inmiddels is de vrijwaring van Oltimer belasting verruimd naar 40 jaar ouderdom van het voertuig. 2022 was het zover en kan ik weer gebruik maken van het “belasting voordeel” .

 

Eerst het project afronden.!!!!???? Heb ik daar nog zin in en heeft dat voor mij nog nut.

 

Inmiddels ben ik 78 jaar geworden. Als ik de Matra klaar wil maken ben ik nog wel een jaartje of meer onderweg. Zeilen op de Middellandse zee heeft toch wel de voorkeur. En dan…… als de auto klaar is…. Dan zal ik er weinig mee rijden en houd ik er toch nog een zorg bij.

 

Toch maar kijken of ik een gemotiveerde nieuwe eigenaar kan vinden. Dat is gelukt. De nieuwe eigenaar heeft meerdere Matra’s en heeft derhalve ook goede contacten met technische mensen die het project af kunnen maken. De bedoeling is dat de auto gereed gemaakt wordt voor dagelijks gebruik van zijn schoondochter. En dat was nou juist ook mijn bedoeling met deze auto.

 

Inclusief 10 dozen onderdelen is de Matra vertrokken.

 Geeft voor mij weer ruimte in opslag en in het hoofd. Als ik tijd heb kan ik mij nu bezig houden met de Pampus (zeilboot) en een klein motorvletje die ook al een hele tijd op mij wachten. Dat heeft geen haast en vind ik leuk!.

 

De nieuwe eigenaar had een  ” Matra dag”  georganiseerd en kon nog wel een chauffeur gebruiken voor één van zijn Matra’s. Die uitnodiging is met twee handen aangenomen en na 25 jaar heb ik met Yvon dus weer heerlijk dagje,  samen met ongeveer 25 ander Matra’s, een mooie toertocht door de Betuwe gemaakt. 

Een onvergetelijke dag. Een bijkomend voordeel….. alle Matra bezitters hebben zo hun bekommeringen om hun Matra in goede conditie te hoeden, daar heb ik nu geen zorgen meer om!

 

-------------------------------------------------------------------------------------

 

Donderdag 4 mei is het weer zover.

 

Jeroen, mijn oudste zoon,  heeft een grote auto en met Katja mijn dochter, worden wij, Yvon, Muis de poes en ik naar Schiphol gebracht. We zo relaxed!

De vlucht gaat voorspoedig en iets over de geplande tijd arriveren wij op het vliegveld  bij Lefkas. (Aktion Airport vlak bij Preveza). Daar werden we opgewacht door  Lee, de vrouw van Roger, die ons, met het staartje van de hevige regenbuien van de afgelopen dagen,  naar Vliho bracht. De plek waar de Raaf achter haar anker ligt.

 

Het is inmiddels aarde donker geworden. Het bijbootje wat op de kant stond, eerst maar, na al die hevige hoosbuien, leeg gehoosd.

Inmiddels is de regen opgehouden wordt het bootje te water gelaten en gaat de bagage, de poes en Yvon in de bijboot naar de Raaf. Alles een beetje wakker schudden en dan maar slapen.

 

Vrijdag 5 april

Zoals beloofd, hebben wij het mooi weer uit Nederland meegenomen. He t is heerlijk zonnig weer. De laatste dagen heeft het hier behoorlijk geplensd tot aan dikke hagelstenen elders op het eiland.

Nu kan alles drogen. Het dekzeil kan van de boot af en wordt het weer leefbaar aan boord. Boodschappen doen in Nidry zodat de vers voorraden weer op peil komen.

 

Zaterdag en zondag 

Aandacht besteedt aan het Grieks bijbootje.

Het dek en romp zijn op elkaar gepopnageld. Daaromheen zit de oude kunststof/rubber  stootrand, die nu verhard is en zijn diensten niet meer goed uit kan voeren.  Ik heb inmiddels alle ingrediënten om het beschadigde polyesterwerk van het beschadigde deel te repareren en dat verloopt naar wens. Iedere dag een stukje verder.

Vorig jaar heb ik al vanuit Nederland een nieuwe stootrand meegenomen. De maatvoering is afwijken zodat ik de “basis” stootrand nog wat aan moet passen. Op zich leuk werk. Heb ik wat te doen als ik niets te doen heb. Voorlopig hebben we veel plezier van het bootje. In de middag zijn we uitgenodigd bij Roger en Lee . Zij vertrekken maandag met hun camper naar Engeland en komen eind juni weer terug. Peter een vriend van hun, die in een piep klein appartementje in Londen woont, past zolang op het huis en de honden. Het is wel zo leuk als er af en toe even iemand in deze periode bij hem langs gaat. Dat gaan we dan ook doen. Er waren meerder gasten wat ons een gezellige middag bracht.

 

Maandag 8 mei

Het schip geheel vaarklaar gemaakt. Vanavond komt Winny, een golf vriendin van Yvon, een weekje vertoeven op de Raaf. Wel zo leuk als we met de boot wat van de andere eilanden kunnen zien.

Auto gehuurd om haar van het vliegveld op te halen. Dat is goedkoper dan een taxi. De auto staat vanavond klaar. Morgenavond  weer inleveren.

Het is donker als het vliegtuig land . Straatverlichting is er ook niet veel, dus in donker naar de boot. Muis, de kat, op ons staat ons al op te wachten. Een gezellige ontvangst.

De nachtrust roept ons!! 

 

Dinsdag 9 mei.

Rob en Julie komen in de ochtend, op de Raaf, een kopje koffie halen. Omdat we toch de auto nog hebben kunnen we vandaag naar de Lidl  in Lefkada. De hoofdstad van het eiland Lefkas. Julie de vrouw van Rob die op hun schip de Arcas ook in dit gebied verblijven gaat met ons mee.

Voorlopig weer voorraad genoeg voor de komende week.

Op de terugweg naar de  Kataraktis watervallen op Lefkas geweest. 

(zie internet voor meer info en foto's). 

Vijf jaar gelden ben ik hier ook geweest, maar wederom een mooie belevenis van dit prachtig stukje natuur.

 Daarna lekker gegeten bij de Vliho Yachtclub en de dag is weer voorbij.

 

Woensdag 10 mei 

We gaan varen!!

 Het is zonnig en er is een beetje wind . Genoeg om een “oversteekje” naar het eiland Meganisi te maken. Daar is een leuk plaatsje., Vhati, dat ligt aan een besloten baai.

  (foto van de vorige keer dat we daar waren)

Vhati, is net als op het eiland Lefkas, aan verandering onderhevig. Oude karakteristieke huisjes worden opgeknapt tot recreatie bungalows. In het voor - en na seizoen zijn de luiken dicht. Vanwege de beperkte voorraden oude huisjes wordt er veel nieuwbouw gepleegd. Gelukkig geen hoogbouw. Hoogten tot twee/drie verdiepingen worden toegestaan. Het algemene beeld blijft daar mee wel acceptabel.

 

Ook de aanleg van “boot” faciliteiten worden uitgebreid. Dat is ook wel nodig . Toen wij rond een uur of vijf aankwamen was de kade bij het dorpsplein al volledig bezet. Aan de visserskade konden wij nog een prima plek bemachtigen.

De grote catamarans nemen ook aardig wat plaats in. Twee drijvers met een vierkante serre daarboven op,,,,, en o-ja  er moet ook nog een mast op met een paar lapjes zeildoek.

Wat zal dat worden in het hoogseizoen ???? en…er komen steeds meer schepen bij. Tijdig een ligplaats bespreken.!! De charter bedrijven zijn je meestal voor.

Neemt niet weg dat het nu best wel gezellig is en niet al te druk.

Donderdag 11 mei

We gaan vandaag naar  Kioni op het Ithaca.  Rechtstreeks gemeten 20 mijl . Er is een zwak tot matig windje uit het zuiden en de zon is er bij. Houdt wel in dat we een paar slagen moeten maken. Vroeg weg dan hebben we nog een lange avond.

Op het water is het erg rustig . Winny voelde zich niet lekker. Gisteren hadden we aan boord een heerlijke Griekse salades met daarbij een portie  noodles. De maag van Winny vond dat kennelijk geen goed plan. Ze heeft tijdens de tocht heerlijk geslapen. Maar niet veel van het zeilen meegekregen. Bij aankomst gaat het wat beter en de goede kant op. Even rustig aan doen.

De kade bij Kioni is nog aardig leeg zodat we royaal af kunnen meren. Ik zie wel duidelijk de veranderingen t.o.v vijf jaar geleden. Huisjes perfect gerestaureerd tot het steriele af. Dat geld ook voor de kade en terrasjes. Wel opletten geblazen. Op de kaart staat een chickenburger voor tien euro ….. er staat elf op de rekening. Geen excuses of wat dan ook. Duidelijk signalen dat er op het kortstondig massa toerisme is overgeschakeld. De gezellige rommelige kneuterigheid is niet meer.

In de dorpsstraat van Vliho vinden we dat nog wel  terug. De “oudjes” houden nog stand, maar dat zal ook niet lang meer duren. In de Vliho baai is een enorme grote jachthaven gepland voor ongeveer 800 boten. Een kwestie van tijd. Het hele vaargebied wordt omgetoverd tot een toeristen paradijs. Ik geef de nieuwe generatie Grieken geen ongelijk. Voor mij hoeft het niet.  Op zoek naar andere plekken. Die zijn vast nog wel te vinden.

 

Vrijdag 12 mei

De weersverwachting zijn niet bijzonder. We nemen een rustdag. Kan Winny aansterken. Is er tijd om de nodige wandelingetjes te maken.

 

Zaterdag 13 mei

We hebben een lopend windje richting Nidry. Dinsdag ochtend vroeg brengen we Winny naar het vliegveld. We hebben nog overwogen om de Sivota baai aan te doen. Dat wordt voor maandag wat krapjes en er is ook meer wind voorspeld. Een stukje aan de wind over zee is dan niet prettig. 

We varen, voor de wind, een stukje langs de kust van Ithaca  en “steken” dan, met ruime wind, over naar het eiland Lefkas. Windje rond matig tot een kleine vijf af en toe een beetje zon en soms een paar druppels regen. Bij Nidry aangekomen gaan de zeiltjes er af en tegen de wind in, op de motor, varen we de Vliho baai binnen. Ankeren vlak bij de Arcas. Daar is alleen Julie aan boord. We gaan even langs en later komt ook Rob met hun zoon Dominic aan boord. Vrijdag werd Julie 64 jaar, dat hebben we gemist, knuffelen kan nog wel. Daarna nog even naar de kant op jacht naar eitjes voor het avondmaal. Die zijn wel lekker bij de asperges en de aardappeltjes. Temperatuur was nog aangenaam. Lekker buiten gegeten. Nog wat opera geluisterd, boekje lezen en dan is het weer mooi voor vandaag.

 

Zondag 14 mei

Nog even een ankerplekje opzoeken de Yachtclub. Kunnen de dames morgen vroeg nog even douchen en een dagje relaxen.

 

Maandag 15 mei

We varen naar Nidry. Vlak bij de kant vinden we een mooi ankerplekje en een goed pontoon om de dames op de kant af te zetten. Kunnen ze de hele toeristische winkelstraat onveilig maken.

Ik gebruik  de gelegenheid om schoon schip te maken. Het  nodige woestijn stof en “landvuil” verwijderen van het schip. De huid en stootrand schoonmaken inclusief de waterlijn. Alles met zout water nog even goed schoonspuiten. Het scheepje ziet er weer mooi uit.

 

Morgen vroeg moeten we om zeven uur met de huur auto naar het vliegveld. Winny gaat weer huiswaarts en haar eigen kat opzoeken.

 

Maar omdat we om vijf uur in de middag de auto al hebben, kunnen we bij het familie restaurant “Liminaki”, een paar kilometer verder, in het dorp Vliho, samen met Rob , Julie en Dominic aan afscheid etentje organiseren. Bijtijds weer naar de boot, slapen en terug zien op een gezellig avondje.

 

 Dinsdag 16 mei

Als we ontbeten hebben en we varen, met de bijboot, naar de kant regent het ligt. Onder weg krijgen we meer regen maar we kunnen droog de vertrekhal in. Als alles geregeld is en we Winny zonder zorgen achter kunnen laten gaan we naar Ionion Marine. Een werf met heel veel staanplaatsen op het land. Gesitueerd op 2,5 km vanaf  het vliegveld. Met de fiets goed te doen, lopend wat langer. Aan de overkant van het water is de plaats Preveza.

Bij Ionion Marine maak ik  een reservering voor de Raaf voor juli en augustus…want dan ga ik van de zomer in Nederland genieten.  Zo dat is geregeld.

Op de terugweg hebben we veel regen. Nog even boodschappen doen bij de Lidl in Lefkada. Als we uitgeshopt zijn en we naar buiten gaan is het droog. In de middag komt de zon door en het wordt nog een heerlijke middag. De boot is schoon geregend. De zeiltjes nog even drogen en dan kunnen die ook onder de huiken verstopt worden. Tegen de avond zoeken we onze oude ankerplek op  bij Vliho. Morgen ga ik verder werken aan de stootrand voor het Griekse bootje.

 

Woensdag 17 mei

En dat heb ik dan ook gedaan. Het dekgedeelte zit met popnagels aan het rompgedeelte vast gezet. Het is een koude verbinding, zonder kit of polyester. Als ik de oude rubber stootrand verwijder loop ik het risico dat de verbinding niet meer goed blijft.

Dat wordt als volgt opgelost: Het bootje wordt op zijn kant gezet en van binnenuit wordt de naad tussen dek en romp alsnog met polyester aan elkaar gelijmd.  Vandaag was de bakboord zijde aan de beurt morgen stuurboord . De polyester moet dan nog even uitharden. Tijd om een biertje te pakken bij de Yachtclub.

 

Via wattsapp krijg ik een vervelend bericht door van Marcus. Tjoppe, de Zweedse schipper en eigenaar van het zeilschip Wilma  (mmsi 265630800)  is plots overleden. Marcus is bij de begrafenis in Halmstad Zweden. Moet toch wel even op je inwerken. Het kan allemaal gebeuren maar je zit niet te wachten op dit soort berichten. Pffff.

----------------------------------

 

Onze belevenissen.

In 2018 heb ik op het binnenmeer Mar Menor, vlak bij Cartagena in ZO Spanje, een aantal mensen met boten ontmoet. Samen zijn we naar de Balearen gevaren en hebben een tijd met elkaar daar doorgebracht.

 

Op het meer Mar Menor had ik contact met een aantal schepen

-          Marcus met zijn boot  de “Bonduca” en vriend. Zij zeilden ongeveer gelijk met mij op van Gibraltar naar Mar del Mer.

-         De Good Vibes van Margriet (een Nederlandse en een Zuid Afrikaan John) verdienden hun daggeld met computerwerk via internet. Zij hebben nog een leuk verslag op internet staan zie: Een plezierige ontmoeting met de Goodvibes:    http://www.sailinggoodvibes.com/nl/2018/05/27/witte-raaf/

 

-         Susan.!!. Zij kwam van Schotland. Zeilend, in haar eentje met een klein bootje en weinig middelen, naar Mar Menor.

 

-         De “Wilma” bemand door Tjoppe en zijn vrouw  Helena. Hij doet onderweg wat onderhoud aan schepen om een centje bij te verdienen en leuk bezig te zijn. Op onze tocht naar de Balearen werden zij geënterd door een bootje met tien emigranten. S/Y Helena heeft een kleine documentaire over een voorval  met emigranten gemaakt. Deze is op Youtube te vinden onder:  https://www.youtube.com/watch?v=jWVHLjZlWxg    (of zoeken op youtube onder :    Man Overboard S/Y Wilma  .)

  

Voor meer van onze belevenissen zie verder op deze blog onder nummer ,  2018  nr 4, 5 en 6.

 

 

Als ik weer een beetje bij de mensen ben ga ik naar het bootje. De polyester is inmiddels voldoende uitgehard en kan het bootje weer te water. Morgen weer verder.

  

Donderdag 18 mei

De zon schijnt en er is weinig wind.

Debby die bij de Yachtclub werkt regelt ook de transfers van en naar het vliegveld. Toch maar even bespreken. Als er meerder gegadigden zijn kunnen de kosten gedeeld worden. Zo niet dan zijn het de volle taxi kosten. We wachten wel af wat het gaat worden.

 

Het reparatie werk moet nog wat opgedikt worden. Voor bewerken, polysteren uitharden en dan daarna weer een volgend gedeelte. Het houdt je de hele dag zoet. Tussen door even uitzakken bij de Yachtclub waar Yvon een boek aan het lezen is en dan weer doorgaan.

 Zo doen we iedere dag een paar stapjes. Met dit weer is het geen straf.

 

Vrijdag 19 mei

Gisteren bij het aan land trekken van het bootje een borstspier verrekt. Het voelt hetzelfde als een gekneusde rib maar dit herstel duurt hopelijk niet zo lang. Even rustig aan doen, niet tillen en geen rare weer bewegingen maken.

Vandaag toch maar naar de kant om verder te werken aan het bootje. Yvon kan haar boekjes bij de Yachtclub verschalken.

Voor de verandering nemen we Muis mee. Daarvoor is enig geduld nodig. Voor Muis, een geheel vreemde omgeving en haar eerste reactie is altijd zo snel mogelijk een veilige plek vinden. Inmiddels heeft ze wel zoveel vertrouwen in ons waardoor ze redelijk luistert en ze niet bij het minste geringste wegrent. Als ze een tijdje, in een redelijk beschut plekje, de omgeving in zich opgenomen heeft wordt ze wat vrijer en kunnen we wat verder het “gebied “verkennen. Uiteindelijk blijft ze bij Yvon bij de Yachtclub en went ze aan de mensen die af en aan lopen. Heeft Muis ook weer wat anders meegemaakt. De hele dag alleen op de boot is ook niet alles.

 

Ik ga nog even langs bij Peter. Kijken hoe het met hem gaat. We hebben wat gesprekken over de toestand in de wereld. We zijn het samen wel eens. Het is ongelijk verdeeld in deze wereld met het resultaat van vandaag de dag.

Als hij hoort dat we maandag voor twee weken terug gaan naar Nederland biedt hij spontaan aan om ons naar het vliegveld te brengen en weer op te halen. Toch wel een genereus aanbod. Ik kan beter de taxikosten aan hem betalen dan aan de taxichauffeur. Daar wilde hij niets van weten ook de vergoeding van de benzine wilde er niet in. Maakt het wel lastig.! Na enig twijfelen vind ik het wel fijn als hij dat zou willen doen. Dus neem ik het aanbod met twee handen aan.

  

Zaterdag 20 mei

Er wordt een oud gezonken bootje bij de kade op de kant getrokken. Teken dat er schaarste ontstaat ten aanzien van lig plekken. Vijf jaar geleden lag het bootje al voor langere tijd onder water. Nu pas ligt het in de weg en wordt het weggehaald.

 

Ziet er eerst nog uit als een leuk bootje, maar nadat de “schop” het bootje geheel gekraakt heeft , blijft er niet veel van over. 

Je zal maar een polyesterbootje hebben.

 

Nog wel even de taxi afspraak afzeggen. Beetje werken aan het bootje en dan naar  Peter, vragen of hij zin heeft bij ons aan boord het avond maal te nuttigen. Hij stelt dat zeer op prijs maar prevaleert toch om thuis te blijven. We hebben weer wat gesprekken over onze werkervaringen en levens ervaringen. Leuke gesprekstof. Als we alles van te voren al wisten???  Dan…. Zag de wereld er heel anders uit!!

In ieder geval een gezellige conversatie.

Voor de rest een milde bewolkte dag. We sudderen de dag uit met een borrel.

 

Zondag 21 mei

Het weerbeeld is hetzelfde als gister. Beetje zon wat bewolking en er komt nog een beetje regen.

Ik doe nog wat voorbereidend werk aan de nieuwe stootrand. In Leeuwarden wil ik nog wat hulpgereedschap maken om een goede verbinding te kunnen maken met de nieuwe stootrand en bootje. Moet ik wel zorgen dat ik goede meetgegevens heb.

 

En als laatste… het publiceren van dit verslag. Dat doe ik op de Yachtclub. Daar is WiFi. Wel zo handig want het invoegen van de foto’s neemt veel tijd in belslag.

 

Morgen, maandag 22 mei,  verkassen naar een veilige ankerplek. Schip klaar maken om goed verzorgd achter te laten. Dekzeil erover en om 18:00 uur komt Peter ons ophalen. 

In Nederland aangekomen gaan we met de Pinkster naar de jaarlijkse familie reünie van Yvon. Een groot gedeelte van haar familie woont in Zwitserland, haar dochter en schoonzoon wonen in Frankrijk en een gedeelte woont in Nederland. Ontmoetingsplaats???  De Ardennen!

 

5 juni gaan we weer terug naar de Raaf. Het accent ligt dan op dagtochtjes bij mooi weer. Werk aan het bootje komt dan later wel!

 

 

O-ja. Hoe was het ook weer met de gezondheid. Afgezien van mijn verrekte borstspier gaat het met mijn heup de goede kant op. Af en toe wat opstart problemen maar dat wordt steeds minder. Ook het “symmetrisch“ lopen gaat steeds beter. Door de beperkte mobiliteit wordt je wel langzamer en wat stijver. Wordt tijd om wat meer aandacht aan mijn conditie te besteden.

Nu nog alleen de prostaat problemen op lossen en alles is weer op orde. Daarvoor is in Nederland bloedprik afspraak gemaakt en daarna een bezoek aan de huisarts. We gaan zien wat daar  weer uitkomt.

 

Tot…..   het volgend verslag.

PS. bij het maken van dit verslag merk ik dat ik wat weinig actuele foto's heb.

Ik was hier al eerder, dat heeft me er een beetje van weerhouden om meer foto's te maken. Volgende keer zal ik daar meer op letten. Maakt het verhaal wel wat leuker.