Reisverslag 2023  deel 3.

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Verblijf in het vaargebied Lefkas.

-----------------------------------------

                                                                                                      

Algemeen:

De werkelijke reden om weer terug te gaan naar Griekenland / Lefkas was omdat mijn “Lefkas matje” wat oud werd. In Nederland kon ik er geen kopen. Helaas….. de enige mogelijkheid die overbleef was een nieuw matje ophalen. 

Aldus is geschied.

Dinsdag  18 april

Roger en Lee nemen mij mee naar Lefkada. Op zoek naar een Power file . Een gereedschap wat ik heel goed kan gebruiken om de polyester reparatie aan het bootje te doen.

Vijf gereedschapszaken bezocht. Geen één die dat heeft. In Griekenland nog niet ingeburgerd.

Bestellen via internet is ook nog een mijl op zeven. Dus ga ik gewoon naar Holland om daar zo’n ding te kopen.

Jammer want ik had graag in de komende week de werkzaamheden aan het bootje willen doen. We hebben nog een hele zomer vòòr ons.

 

Woensdag 19 april

De kleine bijboot een goede onderhoudsbeurt gegeven. Was  wel even nodig na langdurig gebruik op Malta. Ziet er weer tip top uit. Die kan voorlopig weer aan dek opgeborgen worden.

Deze  avond Rob en Julie ontmoet. Lekker gegeten bij het restaurantje Liminaki. Zij zijn zondag uit de UK aangekomen. Na 5 jaar… een heel gezellig weerzien. Zij hebben de kits “Arcas” die ik bij aankomst in Nydri heb zien liggen. 

Vorig jaar hebben zij aan het schip een hoop werk verricht op een werf in Marmaris /Turkije.

 

Donderdag 20 april.

Het Griekse bijbootje heeft wel wat aandacht nodig. Een gedeelte van de stootrand is door schavielen tegen de kade verdwenen. Dat moet eerst gerepareerd worden. 

Dat vraagt een zorgvuldige opbouw van nieuw poleyster.  Voorbewerken, een laagje polyesteren, dat weer uitlaten harden. Zo een aantal malen totdat de basis is gelegd voor het afwerken en het aanbrengen van een  nieuwe kunststof stootrand. Het zijn veel kleine stapjes achtereen. Waar je ook weer de nodige materialen voor nodig hebt.

 

Anne –Margo   opgezocht. Een Nederlandse vrouw , die de Witte Raaf zag liggen. Ze heeft een voorliefde van klassieke schepen. Via internet heeft ze mijn telefoon nummer gevonden en we hebben contact gehad. Zij heeft een boot op de werf  Konidaris liggen en zou eerdaags te water gaan. Vandaag ga ik op de fiets naar Nidry onderweg even de afslag genomen naar de werf.  Ik heb haar gevonden. Ze was druk bezig met het tuigen van een ander  schip. Haar boot lag al in het water. Even kort met elkaar gesproken. Zij kent Rob en Julie.  Daarna naar Rob en Julie op de Arcas. Wat hebben zij veel aan het schip gedaan. Ziet er allemaal goed uit!!.. In Vliho is er een clubje  gelijkgestemden zo ook in Nydri. Zij hebben de winter en ook de corona tijd, met hun schepen aan één pontoon doorgebracht. Zij vormden als zodanig een soort van “bubbel”. Ook organiseerden zij een wekelijkse barbecue. Omdat het zo gezellig was , kreeg het welaan meer aanwas  van buitenstaanders/genodigden.

Zaterdag vieren zij het einde van het winter seizoen, Rob heeft mij uitgenodigd  ook te komen. Anne Margot zal ook van de partij zijn.. Leuk!!

Op de terugweg nog even langs Roger en Lee gegaan en heerlijk in het zonnetje gezeten. De laatste twee dagen is het mooi weer. In de ochtend en avond nog wat fris maar als de zon schijnt…..

 

---------------------------------

Ouderdom en gezondheid.

Hoe was het ook al weer.  De heup operatie is goed verlopen. Revalidatie gaat wat trager dan ik gedacht had. In Malta werkte alles redelijk naar wens. Goed genoeg om de overtocht naar Griekenland te maken. In de Vliho baai zijn  de loopafstanden naar de Yachtclub kort. Ook aan boord zijn het maar een paar stappen. Dus zonder krukken. Toch geen goed idee. De heup protesteerde weer. Bij het “opstarten”…. opstaan na langdurig zitten of liggen…, het meest. Ik kan geen logica vinden t.a.v. oorzaak en gevolg.  Toch maar weer serieus de krukken gebruiken, ook aanboord. Daarbij komt ook nog dat in de boot met je benen veel twist bewegingen maakt. Niet bevorderlijk voor de revalidatie.  Te veel fysio oefeningen is ook niet goed. Dan heb ik ook nog last van stijve rugspieren en tintelende voeten, verhoogd cholesterol , te weinig ijzer, rusteloze benen, te dikke buik, en knikkende knieën.

Het plaatje van een oude man is compleet.

Dan ook nog de prostaat problemen erbij….   Dus….   feest!!! 

 

De chirurg had al vermeld dat het wel een jaar kan duren voordat alle pijntjes weg zijn. Zetten we de tijd lijn maar op februari 2024.

 

Neemt niet weg dat ik alles nog kan doen wat ik wil doen.

Ik mag mij gelukkig prijzen dat ik dit allemaal op mijn leeftijd nog mogelijk is!

 

Gewoon de zorgvuldigheid in acht nemen. Het gaat nu weer steeds een beetje beter. De zon komt er weer meer bij….   dus  … Carpe Diem!!    En… morgen is er weer een dag!

--------------------------------Vrijdag 21 april.

De dag begint met zon, het blijft de hele dag lekker warm.

Dacht ik bij de Yachtclub een lekkere warme douche te hebben, niks hoor. De zonneboiler heeft , denk ik, zijn werk nog niet gedaan.

Overigens is de “Yachtclub” geen vereniging maar een particuliere onderneming van een Engels echtpaar. Zij doen het goed! Werken hard en overvragen niet. Om hun bedrijf Vliho Yachtclub te noemen is een handige zet. Veel Engelsen die hier ook op het land bivakkeren komen hier vaak. 

 

Een gezellig ontmoetingscentrum. Naast het bar/ restaurant, hebben ze ook een watersport onderneming . Verzorging van schepen en hun eigen  charterschepen. De service is prima, douches, wasserij, pakket en post ontvangst voor de bootjes mensen, regelen van de vaar belastingen en vervoer naar en van het vliegveld. Alles waar bootjes mensen behoefte aan hebben. Aan boord de huiken aan gebracht, genua opgeborgen. Dat had nog niet gedaan omdat het zeil zoveel zout bevatte dat het wel karton leek. De regen en de dauw heeft het e.e.a. een beetje opgelost. Maandag avond ga ik, voor de trouwerij van de kleinzoon van Yvon, terug naar Nederland. Maandag overdag een goed ankerplek zoeken. Ik gebruik dan twee ankers achter elkaar. Eerst het Danfort anker dat met een lange lijn aan het Rocna anker vast zit. Mocht bij enorme harde wind het Rocna toch nog gaan krabben dan vangt het Danfort anker de rest weer op. Van het Rocna anker naar het schip een ketting, 30  meter is genoeg. Het is hier ondiep   +/- 3 tot 4 meter met vaste klei als ankergrond. Moet allemaal gaan lukken. Vandaag een stevige RVS  “D”-sluiting gehaald om een goede verbinding met de ankers te waarborgen. Nog wat kleine klusjes, een biertje bij de Yachtclub en de dag zit er weer op.

                                    

Zaterdag 22 april

In de ochtend wat kleine klusjes gedaan. Gevolgd door het netjes schoonmaken van het teak potdeksel. Het werd warm vandaag. Het dek was te heet om met de blote voeten op te lopen. Ik wilde eigenlijk wat meer doen maar een andere Robert kwam ”even” langs. Koud biertje en een lekker zonnetje, plus het nodige om over te praten….. neemt wat tijd in beslag.  Morgen dan maar het teak dek nog een schoonmaak beurtje geven. 

Vanavond een gezellig etentje met de “pontooners”.  Het clubje gelijkgestemden uit Nydri. Vandaag dus hun  afsluiting van het winter seizoen.

Ik ontmoete daar Jim. Bekend vanuit mijn vorig verblijf in Griekenland, Anne Margo met haar partner, een Italiaan die goed Grieks spreekt. Marie Louise, een Nederlandse die een Engelse partner heeft, De “andere “ Robert. Paul met zijn vrouw. Uiteraard Rob en Julie , de “pontoonbaas”, Conny, plus nog twee anderen waar ik verder geen nadere kennis heb gemaakt.  Allemaal met een eigen levens verhaal. Meestal geen kantoorbaan van acht tot vijf. Een aangenaam weerzien/contact.

De prijzen van de menuutjes zijn hier in Griekenland erg schappelijk, tussen de tien en twaalf euro heb je een prima menu. En… als het een beetje wil, ook nog een rondje van het huis!!  Best goed te doen en voor herhaling vatbaar.

Laat in de avond op de fiets weer van Nydri naar Vliho. Weer een leuke dag gehad.

 

Zondag 23  april.

 Mooie zonnige dag. Het teak dek goed schoon gemaakt.  Daarna spulletjes gepakt voor Irish Coffee. Met de “left overs” naar Roger en Lee gegaan en hun verrast met Irish Coffee. Het was lang geleden dat zij dat genuttigd hadden. Na twee glaasjes dient  een late siësta zich aan. Terug naar de boot. Slaapje gedaan en de boot verkast naar een goede ankerplek. Avond maal bereid en de dag is op. 

 

Maandag 24 april

 Het is zover , vandaag terug naar Nederland. Boot opruimen, nog een paar kleine klusjes. Nog even genieten van de zon. Dekzeil erop en met de  bijboot naar de kant. 

Deze op de kade getrokken. Kan er geen schade ontstaan door golven etc. Nog een drankje bij de Vliho Yachtclub. En om 18:00 uur stond Lee voor de deur die mij naar het vliegveld bracht.

Onderweg worden we geconfronteerd met de schaal vergroting van het toerisme. Veel drijvende steigers (pontoons) zijn erbij gekomen met navenant veel charter boten. Veel bouw activiteiten aan restauratie en nieuwe (recreatie??)  bungalows. De nieuwe snelweg van het eiland Lefkas naar het vliegveld is inmiddels ook al bijna voltooid. Dit alles t.b.v. de verwachte groei van het toerisme.

 

De vlucht heeft wat vertraging , De aankomst wordt dus wat later. Yvon heeft mij opgehaald en 01:00 uur waren we thuis. Op tijd om woensdag de trouwpartij van Tom en Marjon, bij te wonen. Tom is de kleinzoon van Yvon. Tot zover.  

 

Het verblijf in Nederland.

Woensdag 26 april.

Het is zover, vandaag zullen Tom en Marjon elkaar trouw beloven en dat bekrachtigen met hun ja- woord. De weervoorspelling vertelde ons dat het bewolkt zou zijn. In werkelijkheid was het veel beter, zon met wat wolkjes.

 Wel zo fijn want de huwelijks plechtigheid werd in een boomgaard van het “Landgoed de Olmenhorst”. Ook de party “after” werd daar gehouden. Een bijzonder mooie en geslaagde dag om op terug kijken.

 

 

Mijn Matra Murena 2.2.

Een andere bijkomstigheid was, dat op 30 april een “Matra” dag  georganiseerd werd. Matra is de merknaam van een Frans automobiel.  Daar zit een heel verhaal aan vast . Dus ……, voor de lezers die niet in automobielen geïnteresseerd zijn , die kunnen dit gedeelte beter overslaan.

----------------------------------------------

Ik zei toch overslaan!!

 

Rond 1990 kreeg ik een baan als consultant bij Nixdorf computers.

Omdat ik een technisch opleiding heb gehad en in militaire dienst nog een aanvullende automonteurs opleiding heb gehad, reed ik altijd in kleine, niet al te recente auto’s.  ( De gezinsauto was bestemd voor het gezin!!). Met zo’n auto kun je als consultant niet vòòr komen rijden. De mogelijkheid werd geboden om een lease auto te rijden. Kilometer declaratie trok mij meer, maar dan moet er wel een andere auto voor de deur staan. Mijn keus is toen gevallen op een Matra Murena 2.2.   Een leuke auto waarop je wat lastig ingeschaald kan worden.  Te duur… te patserig… te simpel.. etc.

Het is gewoon een leuke auto om mee te rijden. That’s all!

 

Ik heb daar jaren met veel plezier in gereden.  Tijdens de restauratie van de Raaf, medio het jaar 2000, kreeg de auto een lekke koppakking. Ik had de nodige kilometers gereden en een motor revisie / vervanging zou best op zijn plaats kunnen zijn.

Ik had genoeg werk van de Raaf en zat niet te wachten op een beetje werk erbij.  Auto aan de kant en omdat ik inmiddels andere werkzaamheden had, een simpele werkauto gekocht.

 

In 2006 heb ik mijn werkplaats in Leeuwarden betrokken. Die was nog kaal en behoefde enige aanpassing. Een verdieping vloer en voorziening treffen voor wekelijks verblijf.    Douche , toilet , keuken, zit gedeelte, slaapmogelijkheid en natuurlijk de inrichting van de werkplaats en mogelijkheid om een “zeilmakerij” te creëren voor het maken en onderhouden van mijn (dek)zeilen.

 

De Raaf is weer vaarklaar, werkplaats met opslag in orde. Tijd om aandacht te besteden aan de Matra.

Inmiddels was te Matra bijna 25 jaar oud (2007) en dan kom je in aanmerking voor de oldtimers regeling .. geen wegen belasting meer betalen!!. Dat is wel interessant. Revisie van de orginele motor kost zo’n 5000 tot 7000 euro. En dan nog heb je een auto met Franse elektronica etc. Ik reed inmiddels in een Mazda Diesel en dat beviel mij erg goed. Dus…. een goede optie… een dieselmotor in de Matra plaatsen

Na enig onderzoek bleek dat de Golf diesel een geschikte motor had om in te bouwen. De Matra heeft een dwars geplaatste midden motor en de Golf diesel een dwars geplaatste vòòr motor. Motor verplaatsen naar het midden moet kunnen. Dat is ook gebeurd.

 

Van de sloop een schade Golfje diesel gekocht met 130.000 km op de teller. De afspraak was, dat alles wat ik niet nodig had van de Golf, interieur, plaatwerk etc. weer terug zou gaan naar de sloop en als ik nog andere kleine onderdelen nodig had deze kon ophalen. Alles incl.  aankoopprijs.

------------------------------------------

Toch wel veel werk geweest om alles over te plaatsen want niet alleen de motor maar ook de draadboom (elektradraden) en elektronica , met alles wat daar aanvast zit werd over gezet. O.a. ABS, elektrische deurvergrendeling, dashboard, airbags, elektrische spiegels etc. 

 

Toen het technisch gedeelte nagenoeg gereed was kon de auto getart worden. Starten en lopen.

Eureka!!

Er deed zich echter wel een probleem voor. Er zat een resonantie in de karosserie vermoedelijk veroorzaakt door de ophanging van de motor. Ik had even geen zin meer om dat verder ter hand te nemen. Er wacht ook nog een schip waarmee gevaren moet worden en dat ook de aandacht nodig heeft.

Voorlopig maar het project Matra in de ruststand. ….

 

 

Januari 2023.

Ik lig met de boot op Malta.  Wat te doen met de Matra. Inmiddels is de vrijwaring van Oltimer belasting verruimd naar 40 jaar ouderdom van het voertuig. 2022 was het zover en kan ik weer gebruik maken van het “belasting voordeel” .

 

Eerst het project afronden.!!!!???? Heb ik daar nog zin in en heeft dat voor mij nog nut.

 

Inmiddels ben ik 78 jaar geworden. Als ik de Matra klaar wil maken ben ik nog wel een jaartje of meer onderweg. Zeilen op de Middellandse zee heeft toch wel de voorkeur. En dan…… als de auto klaar is…. Dan zal ik er weinig mee rijden en houd ik er toch nog een zorg bij.

 

Toch maar kijken of ik een gemotiveerde nieuwe eigenaar kan vinden. Dat is gelukt. De nieuwe eigenaar heeft meerdere Matra’s en heeft derhalve ook goede contacten met technische mensen die het project af kunnen maken. De bedoeling is dat de auto gereed gemaakt wordt voor dagelijks gebruik van zijn schoondochter. En dat was nou juist ook mijn bedoeling met deze auto.

 

Inclusief 10 dozen onderdelen is de Matra vertrokken.

 Geeft voor mij weer ruimte in opslag en in het hoofd. Als ik tijd heb kan ik mij nu bezig houden met de Pampus (zeilboot) en een klein motorvletje die ook al een hele tijd op mij wachten. Dat heeft geen haast en vind ik leuk!.

 

De nieuwe eigenaar had een  ” Matra dag”  georganiseerd en kon nog wel een chauffeur gebruiken voor één van zijn Matra’s. Die uitnodiging is met twee handen aangenomen en na 25 jaar heb ik met Yvon dus weer heerlijk dagje,  samen met ongeveer 25 ander Matra’s, een mooie toertocht door de Betuwe gemaakt. 

Een onvergetelijke dag. Een bijkomend voordeel….. alle Matra bezitters hebben zo hun bekommeringen om hun Matra in goede conditie te hoeden, daar heb ik nu geen zorgen meer om!

 

-------------------------------------------------------------------------------------

 

Donderdag 4 mei is het weer zover.

 

Jeroen, mijn oudste zoon,  heeft een grote auto en met Katja mijn dochter, worden wij, Yvon, Muis de poes en ik naar Schiphol gebracht. We zo relaxed!

De vlucht gaat voorspoedig en iets over de geplande tijd arriveren wij op het vliegveld  bij Lefkas. (Aktion Airport vlak bij Preveza). Daar werden we opgewacht door  Lee, de vrouw van Roger, die ons, met het staartje van de hevige regenbuien van de afgelopen dagen,  naar Vliho bracht. De plek waar de Raaf achter haar anker ligt.

 

Het is inmiddels aarde donker geworden. Het bijbootje wat op de kant stond, eerst maar, na al die hevige hoosbuien, leeg gehoosd.

Inmiddels is de regen opgehouden wordt het bootje te water gelaten en gaat de bagage, de poes en Yvon in de bijboot naar de Raaf. Alles een beetje wakker schudden en dan maar slapen.

 

Vrijdag 5 april

Zoals beloofd, hebben wij het mooi weer uit Nederland meegenomen. He t is heerlijk zonnig weer. De laatste dagen heeft het hier behoorlijk geplensd tot aan dikke hagelstenen elders op het eiland.

Nu kan alles drogen. Het dekzeil kan van de boot af en wordt het weer leefbaar aan boord. Boodschappen doen in Nidry zodat de vers voorraden weer op peil komen.

 

Zaterdag en zondag 

Aandacht besteedt aan het Grieks bijbootje.

Het dek en romp zijn op elkaar gepopnageld. Daaromheen zit de oude kunststof/rubber  stootrand, die nu verhard is en zijn diensten niet meer goed uit kan voeren.  Ik heb inmiddels alle ingrediënten om het beschadigde polyesterwerk van het beschadigde deel te repareren en dat verloopt naar wens. Iedere dag een stukje verder.

Vorig jaar heb ik al vanuit Nederland een nieuwe stootrand meegenomen. De maatvoering is afwijken zodat ik de “basis” stootrand nog wat aan moet passen. Op zich leuk werk. Heb ik wat te doen als ik niets te doen heb. Voorlopig hebben we veel plezier van het bootje. In de middag zijn we uitgenodigd bij Roger en Lee . Zij vertrekken maandag met hun camper naar Engeland en komen eind juni weer terug. Peter een vriend van hun, die in een piep klein appartementje in Londen woont, past zolang op het huis en de honden. Het is wel zo leuk als er af en toe even iemand in deze periode bij hem langs gaat. Dat gaan we dan ook doen. Er waren meerder gasten wat ons een gezellige middag bracht.

 

Maandag 8 mei

Het schip geheel vaarklaar gemaakt. Vanavond komt Winny, een golf vriendin van Yvon, een weekje vertoeven op de Raaf. Wel zo leuk als we met de boot wat van de andere eilanden kunnen zien.

Auto gehuurd om haar van het vliegveld op te halen. Dat is goedkoper dan een taxi. De auto staat vanavond klaar. Morgenavond  weer inleveren.

Het is donker als het vliegtuig land . Straatverlichting is er ook niet veel, dus in donker naar de boot. Muis, de kat, op ons staat ons al op te wachten. Een gezellige ontvangst.

De nachtrust roept ons!! 

 

Dinsdag 9 mei.

Rob en Julie komen in de ochtend, op de Raaf, een kopje koffie halen. Omdat we toch de auto nog hebben kunnen we vandaag naar de Lidl  in Lefkada. De hoofdstad van het eiland Lefkas. Julie de vrouw van Rob die op hun schip de Arcas ook in dit gebied verblijven gaat met ons mee.

Voorlopig weer voorraad genoeg voor de komende week.

Op de terugweg naar de  Kataraktis watervallen op Lefkas geweest. 

(zie internet voor meer info en foto's). 

Vijf jaar gelden ben ik hier ook geweest, maar wederom een mooie belevenis van dit prachtig stukje natuur.

 Daarna lekker gegeten bij de Vliho Yachtclub en de dag is weer voorbij.

 

Woensdag 10 mei 

We gaan varen!!

 Het is zonnig en er is een beetje wind . Genoeg om een “oversteekje” naar het eiland Meganisi te maken. Daar is een leuk plaatsje., Vhati, dat ligt aan een besloten baai.

  (foto van de vorige keer dat we daar waren)

Vhati, is net als op het eiland Lefkas, aan verandering onderhevig. Oude karakteristieke huisjes worden opgeknapt tot recreatie bungalows. In het voor - en na seizoen zijn de luiken dicht. Vanwege de beperkte voorraden oude huisjes wordt er veel nieuwbouw gepleegd. Gelukkig geen hoogbouw. Hoogten tot twee/drie verdiepingen worden toegestaan. Het algemene beeld blijft daar mee wel acceptabel.

 

Ook de aanleg van “boot” faciliteiten worden uitgebreid. Dat is ook wel nodig . Toen wij rond een uur of vijf aankwamen was de kade bij het dorpsplein al volledig bezet. Aan de visserskade konden wij nog een prima plek bemachtigen.

De grote catamarans nemen ook aardig wat plaats in. Twee drijvers met een vierkante serre daarboven op,,,,, en o-ja  er moet ook nog een mast op met een paar lapjes zeildoek.

Wat zal dat worden in het hoogseizoen ???? en…er komen steeds meer schepen bij. Tijdig een ligplaats bespreken.!! De charter bedrijven zijn je meestal voor.

Neemt niet weg dat het nu best wel gezellig is en niet al te druk.

Donderdag 11 mei

We gaan vandaag naar  Kioni op het Ithaca.  Rechtstreeks gemeten 20 mijl . Er is een zwak tot matig windje uit het zuiden en de zon is er bij. Houdt wel in dat we een paar slagen moeten maken. Vroeg weg dan hebben we nog een lange avond.

Op het water is het erg rustig . Winny voelde zich niet lekker. Gisteren hadden we aan boord een heerlijke Griekse salades met daarbij een portie  noodles. De maag van Winny vond dat kennelijk geen goed plan. Ze heeft tijdens de tocht heerlijk geslapen. Maar niet veel van het zeilen meegekregen. Bij aankomst gaat het wat beter en de goede kant op. Even rustig aan doen.

De kade bij Kioni is nog aardig leeg zodat we royaal af kunnen meren. Ik zie wel duidelijk de veranderingen t.o.v vijf jaar geleden. Huisjes perfect gerestaureerd tot het steriele af. Dat geld ook voor de kade en terrasjes. Wel opletten geblazen. Op de kaart staat een chickenburger voor tien euro ….. er staat elf op de rekening. Geen excuses of wat dan ook. Duidelijk signalen dat er op het kortstondig massa toerisme is overgeschakeld. De gezellige rommelige kneuterigheid is niet meer.

In de dorpsstraat van Vliho vinden we dat nog wel  terug. De “oudjes” houden nog stand, maar dat zal ook niet lang meer duren. In de Vliho baai is een enorme grote jachthaven gepland voor ongeveer 800 boten. Een kwestie van tijd. Het hele vaargebied wordt omgetoverd tot een toeristen paradijs. Ik geef de nieuwe generatie Grieken geen ongelijk. Voor mij hoeft het niet.  Op zoek naar andere plekken. Die zijn vast nog wel te vinden.

 

Vrijdag 12 mei

De weersverwachting zijn niet bijzonder. We nemen een rustdag. Kan Winny aansterken. Is er tijd om de nodige wandelingetjes te maken.

 

Zaterdag 13 mei

We hebben een lopend windje richting Nidry. Dinsdag ochtend vroeg brengen we Winny naar het vliegveld. We hebben nog overwogen om de Sivota baai aan te doen. Dat wordt voor maandag wat krapjes en er is ook meer wind voorspeld. Een stukje aan de wind over zee is dan niet prettig. 

We varen, voor de wind, een stukje langs de kust van Ithaca  en “steken” dan, met ruime wind, over naar het eiland Lefkas. Windje rond matig tot een kleine vijf af en toe een beetje zon en soms een paar druppels regen. Bij Nidry aangekomen gaan de zeiltjes er af en tegen de wind in, op de motor, varen we de Vliho baai binnen. Ankeren vlak bij de Arcas. Daar is alleen Julie aan boord. We gaan even langs en later komt ook Rob met hun zoon Dominic aan boord. Vrijdag werd Julie 64 jaar, dat hebben we gemist, knuffelen kan nog wel. Daarna nog even naar de kant op jacht naar eitjes voor het avondmaal. Die zijn wel lekker bij de asperges en de aardappeltjes. Temperatuur was nog aangenaam. Lekker buiten gegeten. Nog wat opera geluisterd, boekje lezen en dan is het weer mooi voor vandaag.

 

Zondag 14 mei

Nog even een ankerplekje opzoeken de Yachtclub. Kunnen de dames morgen vroeg nog even douchen en een dagje relaxen.

 

Maandag 15 mei

We varen naar Nidry. Vlak bij de kant vinden we een mooi ankerplekje en een goed pontoon om de dames op de kant af te zetten. Kunnen ze de hele toeristische winkelstraat onveilig maken.

Ik gebruik  de gelegenheid om schoon schip te maken. Het  nodige woestijn stof en “landvuil” verwijderen van het schip. De huid en stootrand schoonmaken inclusief de waterlijn. Alles met zout water nog even goed schoonspuiten. Het scheepje ziet er weer mooi uit.

 

Morgen vroeg moeten we om zeven uur met de huur auto naar het vliegveld. Winny gaat weer huiswaarts en haar eigen kat opzoeken.

 

Maar omdat we om vijf uur in de middag de auto al hebben, kunnen we bij het familie restaurant “Liminaki”, een paar kilometer verder, in het dorp Vliho, samen met Rob , Julie en Dominic aan afscheid etentje organiseren. Bijtijds weer naar de boot, slapen en terug zien op een gezellig avondje.

 

 Dinsdag 16 mei

Als we ontbeten hebben en we varen, met de bijboot, naar de kant regent het ligt. Onder weg krijgen we meer regen maar we kunnen droog de vertrekhal in. Als alles geregeld is en we Winny zonder zorgen achter kunnen laten gaan we naar Ionion Marine. Een werf met heel veel staanplaatsen op het land. Gesitueerd op 2,5 km vanaf  het vliegveld. Met de fiets goed te doen, lopend wat langer. Aan de overkant van het water is de plaats Preveza.

Bij Ionion Marine maak ik  een reservering voor de Raaf voor juli en augustus…want dan ga ik van de zomer in Nederland genieten.  Zo dat is geregeld.

Op de terugweg hebben we veel regen. Nog even boodschappen doen bij de Lidl in Lefkada. Als we uitgeshopt zijn en we naar buiten gaan is het droog. In de middag komt de zon door en het wordt nog een heerlijke middag. De boot is schoon geregend. De zeiltjes nog even drogen en dan kunnen die ook onder de huiken verstopt worden. Tegen de avond zoeken we onze oude ankerplek op  bij Vliho. Morgen ga ik verder werken aan de stootrand voor het Griekse bootje.

 

Woensdag 17 mei

En dat heb ik dan ook gedaan. Het dekgedeelte zit met popnagels aan het rompgedeelte vast gezet. Het is een koude verbinding, zonder kit of polyester. Als ik de oude rubber stootrand verwijder loop ik het risico dat de verbinding niet meer goed blijft.

Dat wordt als volgt opgelost: Het bootje wordt op zijn kant gezet en van binnenuit wordt de naad tussen dek en romp alsnog met polyester aan elkaar gelijmd.  Vandaag was de bakboord zijde aan de beurt morgen stuurboord . De polyester moet dan nog even uitharden. Tijd om een biertje te pakken bij de Yachtclub.

 

Via wattsapp krijg ik een vervelend bericht door van Marcus. Tjoppe, de Zweedse schipper en eigenaar van het zeilschip Wilma  (mmsi 265630800)  is plots overleden. Marcus is bij de begrafenis in Halmstad Zweden. Moet toch wel even op je inwerken. Het kan allemaal gebeuren maar je zit niet te wachten op dit soort berichten. Pffff.

----------------------------------

 

Onze belevenissen.

In 2018 heb ik op het binnenmeer Mar Menor, vlak bij Cartagena in ZO Spanje, een aantal mensen met boten ontmoet. Samen zijn we naar de Balearen gevaren en hebben een tijd met elkaar daar doorgebracht.

 

Op het meer Mar Menor had ik contact met een aantal schepen

-          Marcus met zijn boot  de “Bonduca” en vriend. Zij zeilden ongeveer gelijk met mij op van Gibraltar naar Mar del Mer.

-         De Good Vibes van Margriet (een Nederlandse en een Zuid Afrikaan John) verdienden hun daggeld met computerwerk via internet. Zij hebben nog een leuk verslag op internet staan zie: Een plezierige ontmoeting met de Goodvibes:    http://www.sailinggoodvibes.com/nl/2018/05/27/witte-raaf/

 

-         Susan.!!. Zij kwam van Schotland. Zeilend, in haar eentje met een klein bootje en weinig middelen, naar Mar Menor.

 

-         De “Wilma” bemand door Tjoppe en zijn vrouw  Helena. Hij doet onderweg wat onderhoud aan schepen om een centje bij te verdienen en leuk bezig te zijn. Op onze tocht naar de Balearen werden zij geënterd door een bootje met tien emigranten. S/Y Helena heeft een kleine documentaire over een voorval  met emigranten gemaakt. Deze is op Youtube te vinden onder:  https://www.youtube.com/watch?v=jWVHLjZlWxg    (of zoeken op youtube onder :    Man Overboard S/Y Wilma  .)

  

Voor meer van onze belevenissen zie verder op deze blog onder nummer ,  2018  nr 4, 5 en 6.

 

 

Als ik weer een beetje bij de mensen ben ga ik naar het bootje. De polyester is inmiddels voldoende uitgehard en kan het bootje weer te water. Morgen weer verder.

  

Donderdag 18 mei

De zon schijnt en er is weinig wind.

Debby die bij de Yachtclub werkt regelt ook de transfers van en naar het vliegveld. Toch maar even bespreken. Als er meerder gegadigden zijn kunnen de kosten gedeeld worden. Zo niet dan zijn het de volle taxi kosten. We wachten wel af wat het gaat worden.

 

Het reparatie werk moet nog wat opgedikt worden. Voor bewerken, polysteren uitharden en dan daarna weer een volgend gedeelte. Het houdt je de hele dag zoet. Tussen door even uitzakken bij de Yachtclub waar Yvon een boek aan het lezen is en dan weer doorgaan.

 Zo doen we iedere dag een paar stapjes. Met dit weer is het geen straf.

 

Vrijdag 19 mei

Gisteren bij het aan land trekken van het bootje een borstspier verrekt. Het voelt hetzelfde als een gekneusde rib maar dit herstel duurt hopelijk niet zo lang. Even rustig aan doen, niet tillen en geen rare weer bewegingen maken.

Vandaag toch maar naar de kant om verder te werken aan het bootje. Yvon kan haar boekjes bij de Yachtclub verschalken.

Voor de verandering nemen we Muis mee. Daarvoor is enig geduld nodig. Voor Muis, een geheel vreemde omgeving en haar eerste reactie is altijd zo snel mogelijk een veilige plek vinden. Inmiddels heeft ze wel zoveel vertrouwen in ons waardoor ze redelijk luistert en ze niet bij het minste geringste wegrent. Als ze een tijdje, in een redelijk beschut plekje, de omgeving in zich opgenomen heeft wordt ze wat vrijer en kunnen we wat verder het “gebied “verkennen. Uiteindelijk blijft ze bij Yvon bij de Yachtclub en went ze aan de mensen die af en aan lopen. Heeft Muis ook weer wat anders meegemaakt. De hele dag alleen op de boot is ook niet alles.

 

Ik ga nog even langs bij Peter. Kijken hoe het met hem gaat. We hebben wat gesprekken over de toestand in de wereld. We zijn het samen wel eens. Het is ongelijk verdeeld in deze wereld met het resultaat van vandaag de dag.

Als hij hoort dat we maandag voor twee weken terug gaan naar Nederland biedt hij spontaan aan om ons naar het vliegveld te brengen en weer op te halen. Toch wel een genereus aanbod. Ik kan beter de taxikosten aan hem betalen dan aan de taxichauffeur. Daar wilde hij niets van weten ook de vergoeding van de benzine wilde er niet in. Maakt het wel lastig.! Na enig twijfelen vind ik het wel fijn als hij dat zou willen doen. Dus neem ik het aanbod met twee handen aan.

  

Zaterdag 20 mei

Er wordt een oud gezonken bootje bij de kade op de kant getrokken. Teken dat er schaarste ontstaat ten aanzien van lig plekken. Vijf jaar geleden lag het bootje al voor langere tijd onder water. Nu pas ligt het in de weg en wordt het weggehaald.

 

Ziet er eerst nog uit als een leuk bootje, maar nadat de “schop” het bootje geheel gekraakt heeft , blijft er niet veel van over. 

Je zal maar een polyesterbootje hebben.

 

Nog wel even de taxi afspraak afzeggen. Beetje werken aan het bootje en dan naar  Peter, vragen of hij zin heeft bij ons aan boord het avond maal te nuttigen. Hij stelt dat zeer op prijs maar prevaleert toch om thuis te blijven. We hebben weer wat gesprekken over onze werkervaringen en levens ervaringen. Leuke gesprekstof. Als we alles van te voren al wisten???  Dan…. Zag de wereld er heel anders uit!!

In ieder geval een gezellige conversatie.

Voor de rest een milde bewolkte dag. We sudderen de dag uit met een borrel.

 

Zondag 21 mei

Het weerbeeld is hetzelfde als gister. Beetje zon wat bewolking en er komt nog een beetje regen.

Ik doe nog wat voorbereidend werk aan de nieuwe stootrand. In Leeuwarden wil ik nog wat hulpgereedschap maken om een goede verbinding te kunnen maken met de nieuwe stootrand en bootje. Moet ik wel zorgen dat ik goede meetgegevens heb.

 

En als laatste… het publiceren van dit verslag. Dat doe ik op de Yachtclub. Daar is WiFi. Wel zo handig want het invoegen van de foto’s neemt veel tijd in belslag.

 

Morgen, maandag 22 mei,  verkassen naar een veilige ankerplek. Schip klaar maken om goed verzorgd achter te laten. Dekzeil erover en om 18:00 uur komt Peter ons ophalen. 

In Nederland aangekomen gaan we met de Pinkster naar de jaarlijkse familie reünie van Yvon. Een groot gedeelte van haar familie woont in Zwitserland, haar dochter en schoonzoon wonen in Frankrijk en een gedeelte woont in Nederland. Ontmoetingsplaats???  De Ardennen!

 

5 juni gaan we weer terug naar de Raaf. Het accent ligt dan op dagtochtjes bij mooi weer. Werk aan het bootje komt dan later wel!

 

 

O-ja. Hoe was het ook weer met de gezondheid. Afgezien van mijn verrekte borstspier gaat het met mijn heup de goede kant op. Af en toe wat opstart problemen maar dat wordt steeds minder. Ook het “symmetrisch“ lopen gaat steeds beter. Door de beperkte mobiliteit wordt je wel langzamer en wat stijver. Wordt tijd om wat meer aandacht aan mijn conditie te besteden.

Nu nog alleen de prostaat problemen op lossen en alles is weer op orde. Daarvoor is in Nederland bloedprik afspraak gemaakt en daarna een bezoek aan de huisarts. We gaan zien wat daar  weer uitkomt.

 

Tot…..   het volgend verslag.

PS. bij het maken van dit verslag merk ik dat ik wat weinig actuele foto's heb.

Ik was hier al eerder, dat heeft me er een beetje van weerhouden om meer foto's te maken. Volgende keer zal ik daar meer op letten. Maakt het verhaal wel wat leuker.