Reisverslag 2018  deel 10.  Z- Corsica.

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Woensdag 4 juli     Porto Vecchio  zon en warm.

Vandaag aandacht besteed aan het verslag en foto’s.  Huishoudelijke werkzaamheden verrichten en in de avond, toen de golven weg waren, fiets vast naar de kant gebracht en een kijkje in de haven genomen. Daar liggen een aantal superjachten (30 a 40 mtr) en veel ribs. In alle soorten en maten . Die doen het goed in de verhuur, van 300 tot 1300 euro per dag.

 Exl. benzine en schipper natuurlijk.

Vlak bij is er ook nog een stukje delta gebied met bomen en zandpaden. Lekker om daar met de fiets doorheen te gaan.

Donderdag 5 juli     Porto Vecchio  zon en warm.

Op de fiets ga ik naar het oorspronkelijke stadje Porto Vecchio. Een hele klim want het stadje  ligt op een hoge heuvel in de delta.

Maar dan heb je ook wat. .. In ieder geval WIFI! …Op een koel terrasje lukt het mij het laatste verslag op mijn blogspot te zetten. Het verslag is klaar maar de foto’s moeten op de een af andere manier in het verslag online gedownload worden en dat vraagt veel tijd. Als je teveel foto’s tegelijk wil downloaden gaat dat ook niet altijd goed.  Kortom, na een biertje, een heerlijke salade, een verse jus d’orange en een grote ijscoup is het verslag toch verzend klaar. Ogen dicht en versturen.

Het stadje……. toeristisch zoals ander gelijksoortige plaatsjes. Toch even rond fietsen en de nodige beelden digitaal vast leggen, (voor later!).   Maar… er is ook een Boulangerie, de verse franse broodjes zijn toch een stuk lekkerder dan de Italiaanse en Spaanse broodjes.

Buiten het stadje en de haven vinden we nog een supermarkt met een prettig assortiment. Vandaag een paar lekkere dingetjes. Later komen de noodzakelijke boodschappen wel weer.

De dagelijkse sleur is het elke dag een beetje hetzelfde,…….wat brengt het weer ons en wat eten we vandaag. ..…dus voor vanavond, als ik aan boord ben en het nog warm is…..… Franse broodjes met Franse kaas en lekkere paté, vergezeld met een koel drankje. 

 Katja heeft het filmpje ook op mijn facebook gezet. Ik doe niet veel met facebook.

Het koste meer tijd om het kaf van het koren te scheiden dan de leuke berichten er uit te halen.  

Maar toch…………

Een jeugdvriendinnetje (1959) meld zich. Is geëmigreerd naar Canada en is geïnteresseerd hoe het mij vergaat.   We zijn ruim vijftig jaar verder sinds onze laatste vluchtige ontmoeting. Mijn leven passeert (voor de zoveelste keer) de revue. 

Om een serieus beeld te geven moet je toch wel even de nodige aandacht besteden aan wat, voor haar, een plezierige en volledige berichtgeving zal zijn.

Op de één of andere manier zit er, na zoveel jaar, toch een mooi vriendschapsbandje zonder dat daar jeugdige verliefdheid een rol in speelt.

De nodige herinneringen komen weer boven water en dat moet allemaal een goed plaatsje krijgen. 

Zo langzamerhand komt er enige structuur in het gedachten patroon en kan ik het één en ander op “papier”zetten. Morgen en overmorgen maar weer verder.

Vrijdag 6 juli     Porto Vecchio  zon en warm en “veel”wind.

 De voorspellingen voor vandaag en morgen zijn windkracht 5 tot 6 met uitschieters en 30 graden in de schaduw. Aan de westkust is er nog meer wind. Dat ligt aan lagerwal hier lig ik prima beschut. Geen lastige golven van de speedboten want die varen vandaag niet! Wel zo comfortabel.

Ik blijf aan boord.

De twee ankers doen hun werk uitstekend, met deze draaiende en veranderlijke winden weet je maar nooit. Genoeg dingetjes te doen en tussendoor uitpuffen van het warme weer. 

Ook binnen meet ik 30 graden. Daarvoor heb ik een milieu vriendelijke airco.

Van een oude spinaker heb ik een fuik gemaakt. De grote opening vangt op het voordek de wind op.

De andere kant gaat door het voorluik naar binnen.

Binnen ontstaat er nu een aangename windstroom.

 

Deze gaat over de vochtige huid waardoor het vocht verdampt. Om te verdampen heb je warmte nodig en die wordt aan je huid onttrokken. Zo wordt je huid op een aangename manier afgekoeld.

Op mijn I-pod heb ik nog de nodige Nederlandse luisterliedjes, geen vreemde talen om mij heen.. Het gaat echt wel lukken om de dag door te komen.

Tegen de avond gaat de wind liggen en als ik dan de weerberichten er op na sla is er morgen nog wind uit ZW tot W  4 tot 5 en de volgende dagen weinig wind.

Wil ik, tegen de wind in, om het zuid puntje van Corsica gaan dan moet ik dat morgen doen.

Met de bijboot naar de kant en nog even een supermarktje doen. Omdat het nog lekker weer is en hier veel vlakke wegen zijn plak ik er nog een klein fiets tochtje (met volle bepakking) aan vast.

  

Zaterdag 7 juli     Porto Vecchio  -  Bonifatio  dat wordt het niet. Een mooie ankerplek op Sardinië  30  mijl. Zon en een prettige temperatuur op het water. Meer wind dan voorspelt.

Om half twaalf vaar ik weg van Porto Vecchio. Bij de “uitgang” nog wat wisselende wind door de hoge bergen, maar op zee wordt de wind constant en kan ik heerlijk tussen eilandjes en de kust door, zuidwaarts varen.

 De wind trekt aan en dan is het even afwachten of dat eventjes is of dat de wind doorzet. De windmeter blijft rond de 24 /25 knopen. (windkracht 6). Het grootzeil er maar af dat vaart wat rustiger.  Zowel op het “vaste land”als ook op de eilanden zijn goede anker mogelijkheden. Dus uitwijk genoeg, maar de vraag komt steeds weer op….  Wat zal ik doen!! Doorvaren of een ankerplekje zoeken. …….Voorlopig blijf ik door varen.

De wind blijft staan en als ik bij de zuidelijke eilandjes van Corsica kom lijkt het mij niet verstandig om daar te ankeren. Er zijn mooie plekjes maar wel tussen de stenen en het is redelijk druk met andere boten. Met deze wind en onbekend gebied….. waarom zou ik problemen opzoeken.

Aan de wind vaar ik mooi onder de eilanden door. Als ik voorbij het laatste eiland,   lazaret ben heb  keus. Overstag gaan naar Bonifatio of doorvaren naar Sardinië. Bonifatio ligt aan lagerwal en als ik daar over een paar uurtjes aankom is er nog steeds veel wind. Pas in de avond kun je verwachten dat de wind minder wordt. Bovendien zal het, omdat het zaterdag is wel druk zijn. Er zijn daar wel ander ankerplekken maar ook aan lagerwal. Als ik gewoon doorvaar kom ik bij een ruime baai op Sardinië, geheel  in de luwte.

Ik vaar door .

Van een rumoerige zee kom ik in geheel rustig vaarwater. Nabij een groot strand waar veel badgasten zijn. Drie bootjes achter hun anker, dus ruime keuze om een goed ankerplek te vinden. In helder water in de luwte van de bergen kan ik precies zien waar mijn anker het zand in gaat. Dat 10 minuutjes geleden zat ik nog op de hoge golven op zee. Wat een heerlijk contrast!

 

Een aantal van de badgasten varen met hun kindertjes rond op waterfietsen, een aantal zijn aan het snorkelen en er zijn geen speedboten en luxe motorkruisers. Toch wel weer een herademing, zonder lawaai en golven van die mannen met hun boytoys en hun spierballen gedoe. Ik verwen mijzelf meteen hapje, een drankje en de dag kan niet meer stuk.

Zondag 8 juli     Van mooie ankerplek op Sardinië      naar Bonifatio 12 mijl. Zon en een prettige temperatuur op het water. Windje 3 tot 4

Het is relaxed wakker worden, geen lawaai en geen golven. Het beloofd een prachtig zeildagje te worden. Windje drie tot vier en Bonifatie is nagenoeg aan de wind bezeild.

Als ik daar in de buurt kom zie ik dat moedertje naruur daar maar een paar fraaie krijt(zand) rotsen neergelegd heeft. Een variatie  op de krijtrotsen van Zuid Engeland en de krijtrotsen van het Deense eilandje Mon.

Ik kan het niet laten om vlak langs te varen de oever te varen maar moet wel even uitwijken voor een rotsblok dat net onder water ligt.

Een stukje verder op is een steile rotswand met op de overhangende stukken rots het vesting stadje Bonifatio.

De ligging van Bonifatio is uniek want achter die rots is een lange smalle inham en met voldoende diepgang. Voor een piratennest en fantastische plek. Aan de ene kant uitzicht over zee zodat je de “vijand” kan zien aankomen en aan de andere kant de natuurlijke haven die goed onder schot te houden is. Daarbij komt nog dat de ingang van buiten af haast niet te zien is omdat deze smal is en direct een bocht maakt.

 

De lange inham is voorzien van aanleg mogelijkheden voor superjachten en dan blijft er nog ruimte genoeg over voor het “kleinere” segment. Ik wordt opgevangen door “junior” havenmeestertjes, studenten die in kleine bootjes rondvaren om je een plek aan te wijzen. Maar ik wil eerst weten wat een overnachtingplaats, aan de boulevard met veel lawaai en hard varende toeristenboten die af en aan komen,   kost!.

Dat wordt even over geïnformeerd . 70 euro voor een bootje van 13 meter. Maar er is een alternatief. Die lange inham heeft nog een klein zijslurfje. Daar kun je met de kop aan een mooringlijn liggen  (een mooringlijn is een lijn die aan een blok beton vast zit die op de bodem ligt). De kont van het schip wordt met een lijn aan een oog in de rotsen vast gelegd. Dat kost maar 25 euro.  Zonder  lawaai en geen golven.

Afmeren valt niet mee. De wind staat dwars op de ligplek, je moet achteruit varen tot vlak bij de rots. Dan moet je de achterkant van het schip vastmaken aan een ring die aan de rotsvast zit  een mooringlijn die ook aan d kant vast zit, oppikken en die neem je mee naar de voorkant van je schip,  De mooringlijn trek je aan en je hebt een prima ligplaats. Makkelijk gezegd. Maar met de Raaf gaat het niet lukken. Achteruit insteken is al lastig maar met de wind op de kop waait de neus zo weg. Ik kan gelukkig eerst even afmeren naast een franse boot . Nu kan ik het water in om de achterlijn vast te maken en de mooringlijn oppikken en voor vast maken. Zo gaat dat prima.

 Nu maar het bootje te water en naar Bonifatio. Eerst de trap op want het vestingstadje ligt aardig wat meters boven zeeniveau.

Smalle straatjes en hoge huizen, goed voor de schaduw   en de windventilatie. Het toeristisch gedeelte, terrasjes en winkels lopen ik snel doorheen.

De vestingwerken en de militaire regimentsgebouwen staan er nog inclusief een groot kerkhof. In oorsprong bedoeld voor de heldhaftige jongens die de vijand bestreden. Maar nu zijn er ook veel familie graven. Ik loop langs de achterafjes en langs de mooie uitzichtplaatsen dat vind ik veel interessanter. Overigens een apart plaatsje wat zeker een bezoekje waard is. Voor overige info over Bonifatio: zie internet. 

Met de pet op de kop in de warme zon wordt mijn “haarmatje” in mijn nek wel wat klef. Dat voelt niet zo lekker. Goede raad is duur maar een tondeuse die ik aan boord heb is goedkoper. Het is wel lastig om “in the blind” dat haar fatsoenlijk te verwijderen maar het lukt en voelt weer fris aan. Als een net geschoren lammetje dartel ik weer over het dek!..

Maandag 9 juli     van  Bonifatio naar Cala de Paragnano kleine baai om de hoek.  1,5 mijl her vandaan.

Om negen uur komen de jongetjes van de havendienst langs. Even afrekenen en ik mag in de haven water tanken. Het is niet noodzakelijk maar het schept weer mogelijkheden..

Dat verandert de plannen. Het schoonmaken van het dek had ik al steeds uitgesteld, bovendien zit er nu weer het nodige zout op het dek en kajuit. Ik heb nog genoeg water in de tanken om goed schoon schip te maken. Het teakdek, dat inmiddels door het vele schoonmaakbeurten wat geribbeld is geworden en als zodanig een goede antisliplaag gevormd heeft, neemt nogal wat vuil op. Kennelijk is in dit klimaat toch veel stof in de lucht want als ik gedoucht heb is dat water ook aardig zwart.

Dus het werd tijd om daar aandacht aan te besteden en dat komt dan nu goed uit.

Een grote catamaran komt de zijslurf binnen en wil vast maken aan de mooringlijnen. Die heeft hetzelfde probleem als ik gisteren had. Bemanning genoeg aan boord maar het lukt niet. Ze komen tegen mij aan liggen en met mijn bijboot breng ik de lijnen voor ze uit. Zo is het weer prettig geregeld.

Als ik klaar ben met schoonmaken ga ik met de Raaf naar de haven, ik krijg een ligplaats om te water te tanken. Ik wil ook nog wat boodschappen doen, dat kan, in totaal mag ik twee uur blijven liggen. Kan ik mooi met de fiets nog even naar de supermarkt vers brood, groente en fruit halen.

Als alles op orde is laat ik Bonifatio met al zijn grote jachten en toeristen achter mij.

Op de kaart had ik een mooi ankerplekje gezien 1,5 mijl vanaf Boniftiia.

Dat is het een grote kom, afgedekt door twee eilanden met prachtige rotsformaties. Maar….ook interessant voor de toeristenbootjes en de grote speedboten die af en aan varen. Tegen het einde van de avond houdt dat op.  Dan zitten al die toeristen op de terrasjes uit te rusten van de belevenissen en is het hier rustig.

Met het bootje en roeiend, dat is lekker rustig, de rest van deze kom verkennen.

Achter het eiland ligt nog een strandje en er liggen een zestal lesboten. Even bij de zeilinstructeurs informeren hoe het zit met de regeltjes voor het ankeren.

Dat is hier geen probleem. Bij de zeilschool is het mooi beschut plekje en zij vinden niet erg als ik daar ga liggen. Zeilers zijn meestaal geïnteresseerd in klassieke schepen. Dus  nodig ik ze uit om aan boord te komen. Dat vinden ze een goed idee. Maar zij zitten in het jeugdkamp en weten niet of het gaat lukken. Ik ga verkassen maar kan niet ankeren op het diepe stuk bij het zeilschooltje. Er zit een drempel voor het diepere stuk, maar ik lig nu wel in de luwte van het eiland. Een mooi plekje.  In de avond komen twee dames naar mij toe gepeddeld. Het is hun gelukt om er even tussen uit te gaan. Eerst even in de boot rond kijken en dan bij het nuttigen van een glaasje koude rosé de achtergrond verhalen van de Raaf vertellen. Zij moeten weer terug, “avond activiteiten voor de jeugd”. Morgen zien we elkaar wel  weer als de leerlingen in de boten gaan.

Dinsdag 10 juli     van Cala de Paragnano  naar  Baie de Figari,  12 mijl  .Zon en een prettige temperatuur op het water.

Om tien uur komen de toeristenbootjes weer door de smalle “achterdeur”de baai binnen varen. Het gas er af en bij het binnenvaren gaat alles nog rustig.

Dan gooit de schipper wat brood in het water, vissen vechten in het glasheldere water om een stukje brood en dat doet het goed bij de toeristen, foto’s maken en dan het gas er weer op. Hoge golven  maken en snel naar de volgende  “place of interest “.

De zeilschool lessen nemen ook weer een aanvang en dat doet mij weer aan oude tijden denken toen ik zelf les gaf op de zeilschool in Loosdrecht.

Vanuit de kuip kan ik daar heerlijk van genieten. Als ze klaar zijn met optuigen zwaai ik ze uit en dan haal ook mijn anker omhoog. Op zee, als ik mijn zeiltjes omhoog heb, doen ze mij weer uitgeleide. 

Het is mooi weer met een windje drie tot vier met een golfslag alsof ik op het IJsselmeer vaar met een te  vergelijken drukte aan schepen. Toch een enorm verschil met de Noordzee, waar stromingen zijn, hogere golven en waar ankeren voor het strand van Scheveningen niet verstandig is. Laat staan met je bijbootje even naar de wal.  

Op de kaart heb ik lange inham gezien.



Die geeft waarschijnlijk voldoende beschutting voor de wind die komen gaat (5 a 6 uit het westen) .  Onder zeil vaar ik de Baie de Figari in en bijna aan het einde, waar een jachthaven gesitueerd,  gaat het zeil eraf. Op de motor vaar ik een stukje terug omdat ik daar een redelijke ankerplek zag. Het blijkt niet ideaal. Maar volgens de kaart is er tegenover de jachthaven, Port de Pianotolli Caldarello, achter een klein eiland, wel een ankergebiedje.  

Die is er, een stukje de niemandsland waar van alles ligt. Verlaten bootjes, kleine motorbootjes en een paar kajuitzeilboten. Vanwege ondieptes is het een lastige om een plekje te vinden …. laat ik  dat nou leuk vinden.

Een plek waar ik als enige passant, een plaatsje heb gevonden. Dat is wel zo fijn, lekker rustig.

In eerste instantie vind ik een plek met 10cm onder de kiel. Maar als ik zie dat het water niveau door windstuwing wel iets kan wisselen en de Raaf niet vrij achter het anker kan draaien, neem ik aan ander plekje 20 meter verderop met 2 meter onder de kiel dat is beter.

Deze inham is een uitloop van een riviertje dat uit een breed, langgerekt dal komt. Mooie plek om een vliegveld aan te leggen, en dat is er dan ook.

Airoport de Figari-sud-Corse vlak bij de plaats Figari. Er zijn regelmatig vluchten t.b.v.  het mooie toeristen gebied van zuid Corsica. Op de fiets is het vliegveld hier 9 km vandaan en naar Fiagri is dat 6,5 km..

Op 50 m is een ruime parkeergelegenheid een kade en een slipway maar daar kan ik niet met de Raaf komen. Wel met de bijboot een de fiets. Omdat dit een delta gebied is zijn er tot aan de zee veel strandjes eilandles en ondieptes.

Via een landweggetje zijn die strandjes bereikbaar en zijnde ondiepe gedeelten een eldorado voor windsurfers, dus zodra er wind is kunnen ze aan de bak. Zo te zien een mooie omgeving waar ik wel een paar daagjes kan vertoeven en als het even kan enig klein onderhoud aan het schip te doen.

Wat staat er zoal op mijn lijstje:

-          De elektrische bilgepomp nakijken, die doet het niet meer.  Inmiddels gedaan.

-          Diverse beschadigende plekjes van epoxyverf voorzien

-          Twee 12 volt stekkers monteren, makkelijk voor usb opladers.

-          Anker aanpassen. Inmiddels gedaan

-          Rubber zuignap op de zwemtrap monteren. Inmiddels gedaan

-          Rafels van de vlag wegwerken. Inmiddels gedaan

-          Snoer van de zonnepanelen verlengen

-          Een beetje lakwerk in de voorhut.

-          Een beetje lak en schilderwerk in de kajuit

-          Lakwerk buiten nakijken op kleine plekjes / beschadigingen.

-          Elastiek aan grootzeillier maken.

-          Knopen in de bekleding aanbrengen

-          Schroefgenerator nakijken, die geeft op het ogenblik geen spanning meer. (riempje los??)

-          Verslagen en foto’s verwerken. In bewerking

-          En …… wat vandaag niet is kan morgen komen. Zo zal deze lijst nooit “leeg “zijn.

Woensdag 11 juli     Baie de Figari.  Zon, veel wind en een prettige temperatuur op het water.

Vandaag is er windkracht zes uit het westen vandaar dat ik dit plekje heb opgezocht. Geen golven maar wel wind. Omdat het hier een beetje “krap”is blijf ik aanboord. Een poging doen om wat klusjes te doen. Verslag aanvullen, de vlaggen weer netjes maken en uitzoeken waarom de bilgepomp niet werkt.

De bilgepomp,

De bilgepomp komt automatisch in werking als er te veel water onder in het schip komt. Dit gebeurd hoofdzakelijk als ik met veel wind aan de wind zeil. Dan komt het nodige water over de voorplecht en via het kluisgat van de ankerketting komt er dan water in de ankerbak wat op zij beurt weer afgevoerd  wordt naar de bilge. Als de watertanken pas gevuld zijn komt het overtollige water ook in de bilge uit, dat gebeurd pas als het schip scheef ligt.

Voor de bilgepomp heb ik een controle schakelaar en toen ik deze aanzette gebeurde er helemaal niks. Vandaag op zoek naar het euvel!

Als de controle schakelaar aan staat,  krijgt de pomp voldoende spanning. Dan de pomp maar losmaken en verder nakijken. Ook met de plus en de min van de pomp op 24 volt gebeurd er niks. De as van de pomp zit niet vast, dus mankeert er wat aan de elektromotor van de pomp.

Deze gedemonteerd en geconstateerd dat één van de twee koolborstels vast zat. Oorzaak: een beetje vuil en oxidatie. Alles schoongemaakt en weer gemonteerd. Testen en de pomp loopt weer als een zonnetje. Kan alles weer ingebouwd worden.

Einde verhaal bilgepomp.

Zo een reparatie stelt niet zoveel voor, maar voordat  je alles uitgezocht, gedemonteerd en weer gemonteerd is de dag zo weer voorbij. Uiteraard neem ik er het gemak van, tussendoor  luieren in de kuip, een fijn muziekje en een koel drankje, een mooie manier om relaxed oud te worden.

Aan het einde van de dag als de wind is gaan liggen ga ik met het bootje naar de kant. Morgen wil ik wat lippen van het anker verbuigen en daar moet ik een harde ondergrond voor hebben en een zware hamer c.q. steen. De mogelijkheden zijn aanwezig dus morgen, als er weinig wind is kan ik het CQR anker met het bijbootje mee naar de kant nemen. Het andere anker houdt het schip wel op zijn plaats.  Tevens even een wandelingetje gemaakt en de nodige “verlaten “ scheepjes bekeken.


Er was één leuk rompje waar best wel wat van te maken was.

Ik heb mijn handen op de rug gehouden, het scheepje ligt er nog steeds.

De delta is onderdeel van een natuurgebied en vindt dat heerlijk om daar een beetje doorheen te struinen. Een jonge witte aalscholver had ook zijn plekje gevonden.

Ik weet niet of hij ziek was, maar hij bleef rustig op zijn plekje zitten. Helaas heb ik geen visjes voor hem. Morgen kijk ik wel of hij er nog zit.
           

Na de huishoudelijke werkzaamheden het CQR anker ophalen. De boot blijft wel aan het andere anker hangen. Mijn Franse buurman komt langs. Zijn boot ligt hier permanent en weet mij te vertellen dat het hier veel blubber met begroeiing is. Dus niet al te beste ankergrond.

Iemand verder op , die permanent op zijn motorboot woont, heeft een blok beton van 2000 kilo op de grond liggen. Dat mag hier niet meer. Mijn buurman heeft met een duiker een grote grondboor in de bodem gedraaid en dat houd goed. We komen wat aan de praat en is geïnteresseerd in de Raaf. Ik nodig hem uit maar wil eerst mijn anker even aanpassen.

De anker modificatie!

Algemeen: Er zijn in de loop der tijden de nodige ankers ontwikkeld. Afhankelijk van de bodemgesteldheid voldoet het ene anker weer beter dan het andere. Ook de methode van ankeren en de situatie ter plekke, maakt verschil. De één is daar weer handiger dan de ander.

Kortom er is geen standaard oplossing voor alle situaties.

…………………

Mijn CQR anker pakte niet altijd lekker. Omdat mijn Danforth anker met zijn twee bladen meestal wel  goed pakt en veel kan hebben, heb ik aan mijn CQR anker ook twee bladen vast gelast.

Het gaf enige verbetering maar spontaan vastpakken gebeurde niet altijd. Van collega’s die een Rockne- of een Bruce anker hebben, hoor ik goed verhalen. Ik kan mij redden, maar toch, het zet je aan het denken. Toen ik bij de zeilschool ankerde zag ik duidelijk dat mijn anker over de vlakke zandbodem gleed  maar niet met de punten het zand in ging.

Als een buldozer schoof hij wat zand voor zich uit en dat was alles. Het Danforth anker is dan weer een goede backup, die gaat met zijn punten direct het zand in!.

Een mogelijke oplossing!

Als ik de bladen van de twee punten die ik aan het anker heb gelast iets naar beneden buig, dan ligt het anker niet meer vlak op de boden maar prikken de  bladen in de ondergrond.

En ….. als die een beetje de grond in gaat duikt vanzelf de rest er achteraan. Ik doe enige proefjes in het zand van het strand.

Ik buig de punten om en als ik dan weer een paar proefjes neem zie ik een aanmerkelijke verbetering.

de punten geen meteen het zand in.

Ook als het anker dwars op de grond ligt,  wordt het anker de grond ingetrokken.

Het anker weer aan de ankerketting bevestigen en opnieuw ankeren. De eerste poging mislukt omdat ik op het randje van dieper water het anker had laten vallen. ( met de golven en de donkere ondergrond is het moeilijk te zien waar het anker valt. Maar met de tweede poging was het raak. Anker vallen, ketting geven en dan…… in de remmen.  Op de motor achteruitslaan en het anker houdt.  Het Danforth anker ligt er nu werkloos bij. Dat geeft vertrouwen voor de toekomst. Hebben we weer wat om naar uit te kijken.

Einde anker modificatie!

Als we de siësta achter de rug hebben komt Alain met zijn vrouw Corine langs. Zij zijn hevig geïnteresseerd in de Witte Raaf. Zelf hebben ze een Hallberg Rassy 31 Monsun n°43  met de naam " MOTU". Het oude klassieke type met lange kiel. Zelf heeft hij het zeilen in een optimisten geleerd. Hoef je verder niet te vragen wat zijn zeilervaringen zijn, hij weet dus wat zeilen en het bezitten van een zeilboot is. Als midden in het verhaal/ discussie de wind180 graden draait laten voor wat het is. De Raaf ligt met zijn kiel tegen een modderrand aan en er kan dus niks gebeuren. De film willen ze graag zien en ook komen de archieven op tafel. Het is weer een leuke ontmoeting.

Het lukt mij niet op de motor los te komen. Als ik met de bijboot het anker wil uitbrengen Komt Alain met zijn bootje en een lange lijn. Hij heeft aan de motorboot eigenaar gevraagd of we de lijn aan zijn schip vast konden maken. Dat is geen probleem. Als de lijn via de elektrische winch aangetrokken is geef ik wat gas en de Raaf komt weer vrij van de Corsicaanse modder. Een kind kan de was doen. Nu de wind gedraaid is, zijn er in dit “moddergat” geen reële anker mogelijkheden. Alain wijst mij een ankerplaats aan het begin van de inham vlak bij de Caldarello tower.

De dag is weer anders verlopen. Geen fietstochtje en verkenning van de omgeving. Ook de boodschappen laten even op zich wachten. Morgen weer een dag!

PS. Via de mail kreeg ik  van Alain nog een bedankje voor de gezellige middag.

Vrijdag 13 juli     Baie de Figari. -  Campomoro    23 mijl. Wind  ZW tot W zwak.  Zon en erg warm.

……..Een verrassend schouwspel……

Bij het ontwaken kwam er een grote mooie tweemaster naast mij liggen. 

Schepen zoals jachtwerf  Jongert  die maakte. Ik schat zo’n 40 meter lang en in perfecte conditie.  Een hydraulisch kraantje kwam uit het dek om de tender (het bijbootje) te water te laten. Op dat moment  begon ook een privéjet met de landing, of het hier wat mee temaken heeft weet ik niet, maar het zou kunnen. Twee families met kleine kinderen namen plaats in de tender en deze werden door de bemanning uitgezwaaid en naar de haven aan het begin van de slurf gebracht. De tender kwam terug en werd weer netjes op zijn plaats op het dek teruggezet. De vierkoppige bemanning had nu de gelegenheid om het ontbijt te nuttigen. Daarna ging het anker weer op en op de motor verdwenen zij richting zee.  Even later gevolgd door een privéjet de lucht weer in ging.

Logistiek gezien is dit een prachtige plek om opstappers aan boord te nemen of af te zetten. Vlag bij het vliegveld en geen gedoe van een grote haven. Van de luchthaven zie ik ook wel helikopters opstijgen, deze kunnen op een helikopterdek van een groot motorjacht landen. Bij een zeilschip gaat dat niet lukken. Dan maar op deze manier.

……..Einde sprookjes verhaal……

Het wordt warm vandaag. Om elf uur in de morgen was het dek al te heet om met de blote voeten op te lopen. Dan maar wat water in de kuip om de voetjes weer af te laten koelen.

Vandaag gaan we zeilen richting het noorden. De wind is zwak en wisselvallig maar er is tegen de avond altijd wel een ankerplek te vinden. Komende twee dagen is er weinig wind voorspeld. De kust is mooi om langs te varen hier en daar een klein strandje met bootjes en dagtoeristen.  Haast geen bebouwing / dorpjes en met de hoge bergen op de achtergrond een mooi decor. Veel strandjes zullen wel het makkelijkst en met deze warmte het meest aangenaam, te bereiken zijn met een snelle motorboot.

’s Avonds weer terug in de haven of op een beschutte ankerplek zoals ik hier bij Campomoro gevonden heb.

 Ik ben niet de enige. Er zijn al veel schepen en ook de nodige schepen met kinderen aan boord, de vakanties zijn begonnen!  Een plekje is er nog wel te vinden, hoe zal dat in augustus zijn?? Dan zijn alle Franssen met vakantie!  Wie dan leeft!!! ………. Deze dag en avond was weer een mooie belevenis.

Zaterdag 14 juli     Campomoro  - Ajjacio  28 mijl. Wind ?????  Zon

Een bijzonder zeiltochtje.

In de morgen was er geen wind en ik draai  mij nog even om. Half twaalf als de oogkleppen open gaan. Mooi toch! 

Maar er komt ook wind.  Eerst maar het water op den dan de rest. De voorspelling was  een beetje westen wind to 8 knopen.  Genoeg om enige vorderingen te maken. Het water is vlak en met weinig wind komt de gang er lekker in. Als ik buiten de baai kom zie ik witte kopjes op de golven staan. De wind is noord west en de golven gaan van zuid naar noord.   Het zijn ook geen golven van motorboten etc.   Ra Ra  . Ik vaar aan de wind en de golven komen van opzij, slingert het schip lekker, maar de wind valt weg en met de motor ga ik NW. De golven komen dan van schuin achter en als ik de vaart er in zet loop ik lekker met de golven mee en dat gaat redelijk goed.  De diepte meter weet het niet meer en is het dus dieper dan 100 meter. Als ik op de kaart kijk is dat 700 meter. Een verklaring voor het golfgedrag.  Er zijn hier weliswaar geen getijden, maar in de baai van Tarifa heb ik gezien  dat er wel enig verschil inwater niveau is  10 tot 15 cm. Niet veel maar genoeg om stromingen te veroorzaken met als gevolg dat er op “rare “plekken rare golven kunnen ontstaan.  zie ook het golf gedrag aan de Portugese westkust bij het plaatsje Nazaré . Hier zijn er echter niet de omstandigheden ernaar dat er bij de kust zich hele hoge golven kunnen ontwikkelen.

Er komt wat meer wind uit het noorden de motor kan uit. Ik kan de koers handhaven. Maar de wind zet door en loopt tegen de zes Bf. Een wedstrijdjacht van +/_ 15 meter dat op de motor dezelfde koers vaart kan mij nauwelijks in halen. Voorbij kaap Muro bedenkt hij zich en laat zich niet kennen. De zeiltjes gaan omhoog en is dan uiteraard sneller dan de Raaf. We zijn een van de weinigen die echt zeilen. De rest heeft een zeiltje erbij en vaart op de motor. Als ik aan de noordkant van de baai Ajaccio baai kom zie ik desbetreffende jacht naar een ankerplaats zoeken. Tot vlak bij de kust is het diep water en met dit weer zie ik ook geen mogelijkheden. Dan maar verder de baai in tot aan Ajaccio. Daar is ankermogelijkheid, ik zie wat restricties op de kaart (men zou geautoriseerd moeten zijn, maar ik sluit mij gewoon bij de rest aan.

Ik lig vlak bij een strandje en daar kan ik met de bijboot en fiets naar toe. Dan nog een stuk door het zand en ik zou de weg op kunnen.

Als ik met de kijker nog een rondkijk zie ik bij de kade een supermarkt van Le Clerc. Dat biedt andere mogelijkheden.  Gewoon met het bootje naar de supermarkt en daar het bootje parkeren. Morgen zien we verder. Tot laat in de avond blijft er veel strand bezoek. Niet zo vreemd Als de zon weg is het aangenaam fris. Een welkome afwisseling op een hete namiddag.

Maar dan komt de klap op de vuurpijl. …………Het is Quatorze Juillet. op deze dag wordt de bestorming van de Bastille-gevangenis gevierd .   Dat is wel een vuurwerkje waard.

Zondag 15 juli     Ajjacio  Zon en warm. 

Een dag met een gaatje.  

Even de kant op geweest. Alles is op loop afstand. Bij het treinstation informatie gekregen over een treinreisje naar het midden van het eiland: . 10:30 vertrekken en 15:30 weer terug. Moet wel het weer zodanig zijn dat ik de boot zo achter kan laten. Een vers stokbroodje gescoord, de supermark was net dicht en dan dwingt de hitte mij om maar gauw terug te gaan naar de boot. Een ander ankerplekje, dichter bij de jollen kade gevonden, alleen wat dieper, 16 meter. Het CQR anker doet het goed. Het Danforth anker  heb ik er wel bij maar die heeft niet hoeven te werken. De warmte maakt je loom. Dus veel doe ik niet. Op de kajuitbank binnen, waar de koele lucht van mijn “airco” over heen stroomt, is het goed uit te houden, zelf iets beter dan buiten in de kuip. In de namiddag veel gejuich en getoeter. Frankrijk is wereldkampioen voetballen geworden. Proficiat!  Daarna doe ik nog wat schrijfwerk en gaat de dag als een kaarsje uit.

Einde reisverslag 2018  deel 10.   Z- Corsica.