Reisverslag 2022  deel 3 .

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Alvor zuid Portugal naar de Gibraltar

Ongeveer  150  mijl over de rechte stukken gemeten.

-----------------------------------------

Maandag 4 juli.

Vandaag willen we naar Ferragudo, een klein plaatsje dat tegen over Portimao ligt.  Maar om bij Alvor weg te komen moet het wel tegen hoog water zijn anders lopen we vast. Dat is in de middag. We hebben nog genoeg tijd om met de poes het strandje te verkennen. Ze is wel nieuwsgierig maar is wel op haar hoede voor vreemde dingen. Ze heeft in ieder geval even de benen kunnen strekken. Het is wel lastig om in te schatten wat ze vreemd vindt en wat ze wel of niet leuk vindt. Met enig geduld komen we er wel achter.

De fiets ophalen die nog op de kant staat. De bijboot opbergen en het schip weer zeewaardig maken. Als dat allemaal klaar is en we hebben de lunch achter de kiezen gaat het anker omhoog. Zoals ik al eerder vermelde is de vaargeul niet betond. Een rode en groene ton ter oriëntatie , dat is alles.  De vaar geul kronkelt een beetje en omdat hoogwater nog niet bereikt is,…… ik denk dat het water nog één meter stijgt….. is het voorzichtig manoeuvreren geblazen. Het ondiepste gedeelte was  ….     30 cm onder de kiel. Tussen de pieren is het diep genoeg en kan het bezaantje omhoog. Eenmaal buiten kan ook het grootzeil en de genua naar boven.

Met ruime wind en windkracht 4 en de zon erbij, is het een relaxed tochtje ( +/- 5 mijl) langs de kust naar de monding bij Portimao. Het eerste stuk bij Alvor is een lang stuk strand en dan de nodige rotspartijen zoals ook bij Lagos te zien is. Bij Portimao zijn achter het strand heel veel appartementen gebouwen . Gezellig met zijn allen op het strand, het restaurant en de kroeg. Wij zitten liever in ons  bootje. Bij Portimao aangekomen zijn er twee ankerplaatsen.  Achter de pieren en voor het dorpje Ferraguda. Eerst maar bij de pieren, daar is ruimte genoeg. We krijgen daar last van de zeegang.

 Dan maar naar Ferragudo , dat is beter maar wel weer meer last van getijdenstromen. …….Het leven is zwaar aan boord….. Dan moet er ook nog gekookt en gegeten worden. Het is ons allemaal gelukt!.

Dinsdag 5 juli

Bij Ferraguda is er geen aanleg plaats voor kleine bootjes. Als we aan land willen moeten we met de bijboot het strand op. Krijg je natte voeten dat is alles. Wel het bootje goed ver het strand optrekken want als de vloed komt kan het zomaar wegdrijven.  Yvon neemt een terrasje, kan ik boodschappen doen. Eerst even naar de jachtwerfjes in Portimao.

Kijken of Nick er nog is. Hij is aan boord, wil mij wel aan boord uitnodigen maar het is niet opgeruimd dus beter van niet. Ik kan me er iets bij voorstellen. Dat soort huishoudens groeit alleen maar aan. Op een terrasje iets drinken vindt hij ook niet verstandig want hij is opgehouden met drinken. Navraag gedaan naar zijn motorboot in Alvor.

 Zij is gezongen en gesloopt. Verder heb ik maar niet gevraagd. Zijn partner van destijds is uit beeld dus hij leeft alleen met zijn hond op de boot die op de kant staat en nooit meer het water zal aanraken. Beetje teveel laswerk aan de romp.

De gezonken kotter (zie verslag van 2017) staat er nog en het onderwaterschip wordt voorzien van nieuwe gangen. 

Een hoop werk en dat wordt dan bevestigd op de oude spanten. Ze kunnen hier goed overweg met houtbewerking maar staal??? Niet aan te bevelen.

Op de werfjes is van alles aan boten te zien. Boten in verre staat van ontbinding wachtend op enige aandacht tot restauratieobjecten waar serieus aan gewerkt wordt tot grote luxe schepen die een refit krijgen. Mijn indruk is dat de meeste boten van derde of vierde eigenaar zijn. Niet al de duur gekocht maar het werk krijgen ze er gratis bij. Zij doen dan weer veel moeite om het geheel nieuw leven in te blazen. Voor mij leuk om dar rond te neuzen te zien wat er zoal gepresteerd wordt.

Vlak bij Ferragudo is een grote Lidl en daar zijn de boodschappen gedaan. Yvon weer gevonden op een terrasje in Ferragudo en daar lekker geluncht.

Terug naar de boot. De boot is wat verplaatst . Op dit specifieke plekje is de ankergrond niet zo best . Vorige keer ook al ondervonden en anderen hebben daar ook last van. Toch maar weer een stukje verderop een plekje gevonden.  We hebben veel last van golven, niet veroorzaakt door de wind maar door grote rubberboten die met toeristen tochtjes maken over zee, veel paardenkrachten, snel langs de mooie kust, dolfijntjes kijken (die er veelal niet zijn), dan snel weer terug voor de volgende lading. Alle begrip dat zij een boterham daarmee verdienen en dat de toeristen het leuk vinden om hun vakantiegeld daar aan uit te geven.. Maar……. de golven de ze maken mogen ze van mij houden. Interesse in zo een vaartochtje?  Zie:   www.seabookings.com  

Vorige keer was ik hier in oktober. Toch wel een stukje rustiger. Je had toen wel de rondvaart boten maar die snelle rubberboten hebben toch wel een enorme vlucht genomen. Voor de toeristen leuk maar voor ons niet. In de avond haal ik mijn fiets nog even op die ik op het strand gestald had en dan gaan we morgen naar Albufeira. Ongeveer 16 mijl verder oostwaarts.

Woensdag 6 juli

De nacht en ochtend zijn rustig. Mooie gelegenheid om de koerskomputer, die Jan Paul geregeld heeft,  te installeren. 

Na installatie moet je, op rustig water, een kalibratie rondje maken om het elektronisch kompas goed in te stellen. In Alvor was daar geen ruimte voor en hier wel. Aldus gedaan en……Alles werkt inclusief de stuur automaat. Toch wel een opluchting. Maakt het voor de tochten op de Middellandse zee weer een stuk makkelijker.  

Er is niet veel wind een beetje uit het zuiden en later uit het westen . De vaarsnelheid komt niet boven de 3 knopen . Was ook niet nodig. De zon een prachtige kust wat wil een mens nog meer. Nou ja…. de toeristen industrie viert hoogtij. Je vaart hier niet alleen.  Tegenwoordig moet alles snel en hard gaan . Wij hebben de last van de golven daar houdt niemand rekening mee. Ruimte genoeg maar toch nog vlak langs je varen.  In de middag komen we bij Albufeira. Eerst maar achter het anker.  De haven zelf is geheel omsloten door wat gebergte en appartementen. Als je het echt warm wil hebben moet je daar nu naar binnen gaan. Tegen achten in de avond gaan we naar binnen. Alle papieren moeten op tafel komen om een ligplaats te krijgen.  We hebben walstroom , kunnen dus aan boord met warmwater uitgebreid douchen . Een super markt is ook van de partij. Kunnen we  de voorraden weer op peil brengen om straks een aantal dagen bij het eiland Culatra te kunnen “ overwinteren”.

Dat zijn de plannen. We liggen nog maar net in de box of er komt een enthousiaste Spanjaard.  Hij chartert hier met  een iets grotere tweemaster dan de Raaf. Hij is ook nog een boot aan het opknappen. Wil uiteraard wel even aan boord komen en na dat gezien te hebben vond hij het wel lastig om mij bij hem aan boord uit te nodigen. Er moest nog het nodige aan het schip gedaan worden. Zijn vriendje komt ook nog even kijken en de avond is weer geheel gevuld.

Donderdag 7 juli.

We hebben genoeg water van de steiger en walstroom om de boiler op temperatuur te brengen. Heerlijk om uitgebreid te douchen en het wasgoed een beurtje te geven. Aan de “promenade” zijn veel terrasjes en…er is en Spar super. Niet uitgebreid maar voldoende. Als alles weer op orde is nog even de watertanken vullen en dan maken we aanstalten om te vertrekken. Richting Vila Mora of Culatra.

 Er is niet zoveel wind uit het westen, wel veel zon. We zien wel hoe ver we komen. Eind van de middag liggen we voor Vila Mora en… er is wat wind. Gisteren heeft het avond wind zijn best gedaan. We gaan er vanuit dat de avond wind dat nu ook doet.

Tussen het eiland Culatra en de vaste wal is een wadden gebied. Bij eb stroom dat leeg en bij vloedstroom wordt dat weer gevuld. Het is wel zaak om met de vloed stroom naar “binnen” te gaan. Bij de ingang zijn de nodige diepte verschillen , van twee tot vijftig meter diep, dat geeft veel wervelingen.  Hoogwater is om 21:00 uur. Zijn we er later dan kunnen we achter de pier voor de kust van het eiland het anker laten vallen. Met weinig wind moet dat geen probleem zijn. In de nacht naar binnen gaan is geen verstandige optie. Stroom tegen met de nodige rafelingen. Een vaargeul die niet al te makkelijk is met daarnaast ondiepe gedeelten waar je ook niet op wilt zitten en wachten tot het vloed wordt. Dan nog tussen veel / of weinig boten een geschikte ankerplaats zoeken. Niet doen.

We redden het niet. Het laatste stuk de motor erbij. Dan maar een geschikte ankerplek zoeken. Dat lukt, goede ankergrond en vlak bij de vuurtoren. Plezierig voor oriëntatie in de nacht. De halve maan is er ook bij. Dus alles zit goed. Er is echter één probleem. In de avond begon ook de oceaandeining zijn best te doen. De luwte van de pier gaf onvoldoende bescherming. Dus de hele nacht liggen “rolle-bollen”.  Wel veilig maar niet comfortabel. De wind heeft ons alle vier windstreken laten zien . Het schip veranderd dan van plaats. Het anker alarm doet dan zijn plicht. Dat moet ook want bij veranderende wind veranderen ook de omstandigheden en moet je even kijken of alles nog naar wens is.

Vrijdag 8 juli.

Bij dageraad is het ingaand tij. Het moment om het anker op te halen en naar “binnen” te gaan . Het is nu overzichtelijk. We vinden een plek. Vlak bij de Alcatraz.

Een stalen botter van bekenden waar we in 2017 /2018 veel contact mee hebben gehad.  Anker naar beneden en lekker slaap inhalen. Voor Yvon, Muis de poes en ook voor mij.  Als we weer bij de mensen zijn en genieten van de zon, komen Tom en Karina langs en praten we weer even bij.

Het wordt warm vandaag en de komende dagen zal het kwik oplopen tot 35 graden. Een hitte golf!!  Dus alle zonnezeiltjes in stelling gebracht om de komende dagen geriefelijk door te komen. In de middag even het eiland op. Dan merk je dat siësta geen slecht idee is. Het is gewoon te warm. In de ochtend en de avond zal het wel lukken. Over het eiland valt best wel wat te vertellen . Ik heb dat in mijn vorig reisverslag (2017) ook al gedaan. Nu ben ik wat lui. Ik vond een blog op internet die een leuke beschrijving van deze omgeving maakte.   Hoef ik het niet nog een keer op te schrijven. Zie: https:/www.g-w-r.eu/blog/363427_het-wonder-van-eb-en-vloed-de-culara-slinger

Zaterdag 9 juli   tot 18 Juli

Bij het voorluik heb ik een “windhapper” aangebracht die de “koele “ wind naar binnen blaast. Wordt de lucht in het schip in ieder geval goed ververst. De temperatuur binnen blijft echter wel op 30 graden hangen. De zonnepaneeltjes leveren meer dan voldoende energie voor de koelkast en het vriesvak. Zolang de waterflessen bevriezen is alles oké.

’s Avonds een douche met koud water en we kunnen weer fris de nacht in.

De volgende dag een bezoekje aan Tom en Karina gebracht De stalen botter, die Tom jaren geleden in eigen beheer geel opnieuw opgebouwd heeft, ziet er nog perfect uit. Mijn werkzaamheden aan de Witte Raaf vallen daarbij in het niet.  Als excuus brengt hij naar voren dat hij jarenlang bij jachtwerf Jongert  heeft gewerkt en daar ook de nodige middelen en mogelijkheden had . Maar toch….

Tegen de avond is het in het dorp uit te houden. Dus… als we zin en puff   hebben en er geen disco muziek is gaan we naar de wal. Het wordt dan wat levendiger en een terrasje pakken is best gezellig. We treffen Tom en Karina. Zij hebben gezelschap van Steve en zijn vrouw. Steve werkt en woont hier al zo’n 40 jaar en is werkzaam geweest als scheepstimmerman. Heeft een huisje op Culatra en een stacaravan op het vaste land. Samen met zijn echtgenoot , waarmee hij drie jaar geleden in het huwelijk trad, genieten zij van een zorgeloze oude dag. Hij heeft een zwak voor klassieke schepen dus spraakwater genoeg.

Bijtijds weer terug naar de boot want als je geen lantaarn bij je hebt moet je wel voor donker aan boord zijn. Zonder verlichting in het donker varen met de nodige snelle bootjes om je heen is niet aan te bevelen. Aan boord nog even uitzakken en dan naar bed.

We komen tot de conclusie dat met deze weersomstandigheden het geen handige optie is om naar de Guardania rivier /Alcoutim te gaan. De wind blijf uit het ZO komen en op de rivier is het 40 graden plus. Dan moet Yvon , met deze warmte, ook nog, met de poes, terug naar Faro om daar het vliegtuig te pakken. Wordt allemaal wat lastig.

Als het, in de avond, op het water een beetje rustig is gaan we met Muis, de poes, in het bijbootje naar het stand.  Een beetje van niet doen ik heb het zo graag. Muis heeft tijd nodig om te wennen aan de omgeving en dan…… op onderzoek. Wel spannend,  veel te zien maar dat is ook niet alles. !. En dan weer terug in dat kleine bootje…. Dat is toch geen katteleven!!

Yvon heeft haar vlucht geboekt. Maandag avond vertrekt ze van Faro vliegveld. Vertrek ik dinsdag naar Gibraltar.

Uitstapje Ohaio!  Ik moest nog benzine halen voor de BB motor. Dan kan niet op het eiland maar wel in Ohaio. Dus met de ferry naar Ohaio. Even in een andere omgeving. Een terrasje pakken, winkeltjes kijken nog wat boodschapjes doen, de hitte ontvluchten en dan weer terug. Zo komen we de dagen wel door.

Zaterdag verkassen we van Culatra naar een ankerplek bij Faro.  Bekend terrein omdat we daar vorige keer , door de werf, opgehaald  werden om de Raaf op de kant te zetten.  Met het bijbootje naar kant om de kijken hoe lang we er over doen om bij het busstation te komen en of het openbaar vervoer nog het zelfde is gebleven. Buslijn 16 is gebleven en het tarief is van   €1,60 naar €2,35 gegaan. Tom en Karina die ook verkast zijn, komen nog een uitgebreide borrel halen ter afscheid van Yvon. Gezellig dus.

Dinsdag 19 juli.

Gisteravond Yvon en de poes met het bijbootje naar het busstation gebracht. Twintig minuten varen en dan nog vijf minuten lopen naar het busstation. Dan nog 20 minuten met de bus en Yvon is op het vliegveld. Haar vlucht zou om 21:40 zijn.. vertraging…. het werd 23:30.   Verder is de reis voorspoedig verlopen.

Nadat ik Yvon bij het busstation uitgezwaaid heb ik, voor de komende dagen,  boodschappen gedaan. Met het bootje weer terug en het schip weer in zeewaardige staat gebracht.

De afgelopen  dagen was het bij de “ingang” van de straat van Gibraltar steeds veel wind uit het oosten. Niet het ideale plaatje om relaxed naar Gibraltar te gaan. Eb en vloedstroom spelen ook een belangrijke rol en dan is er ook nog intensief scheepvaart verkeer. Komende dagen is er een ander weerbeeld: Wind uit het NW / Noord afgewisseld met weinig wind uit verschillende richtingen.  De afstand is  ongeveer 150 mijl  maar dat gaan we niet in één etmaal redden.

In de ochtend, toen ik één oog open deed, was de zon al opgestaan. Ook de wind deed zijn best. Een matig windje uit het noorden. Geen reden om mij nog eens lekker om te draaien. Anker op en varen.

Het eerste stuk is lastig. Het is hoog water dus de vaargeul kon je niet zien en het eerste stuk van de vaargeul is heel summier betond. De Water-Tom-Tom en diepte meter zijn dan waardevolle hulpmiddelen.

Tom was ook al wakker . Hij kon op zijn beurt mij weer uitzwaaien. 

Bij de uitgang de zeiltjes omhoog en koersje gezet richting Cadiz. Omdat de wind wisselvallig kan zijn heb ik daar eventueel nog een plekje om gunstige omstandigheden af te wachten. “Buiten” wordt de wind minder en valt weg. Toch kwam er eind van de ochtend weer wind . Niet uit het noorden maar ZW en dat werd later W 4 tot 5Bft. Dat schiet lekker op.

En….. wat ga je dan een werkende stuurautomaat weer waarderen. Met ruime wind heeft de stuurautomaat het  goed onder controle, de zonnepaneeltjes zorgen voor meer dan voldoende energie. Zorgeloos varen! Eind van de avond lag ik voor Cadiz en kon ik meer zuidwaarts varen.  Als het windje was blijven staan had ik mooi de ingang van de straat kunnen halen.

Woensdag 20 juli

Niets is zo veranderlijk als her weer. In de nacht valt de wind weg. Na de ochtend mist krijgen we een beetje ZO wind.  Dat schiet niet op, eind van de ochtend hebben we windkracht drie. Dus vandaag geen straat van Gibraltar.

Ik richt mij nu op de kust van Barbate tot Tarifa. Als ik dichter bij de kust ben kan ik het weerbericht weer oppikken en als het zo uitkomt kan ik wel een ankerplekje vinden.

Bijkomstigheden: omdat ik voor de kust vaar en hier zo ongeveer de tijdslijn ligt tussen Portugal en Spanje (1 uur verschil), is het opletten geblazen met de wekker te zetten. Op mijn telefoon is een automatische tijdsweergave ingesteld. Als ik het alarm instel op een half uur en ik ga binnen het half uur over de tijdslijn , dan verandert wel de tijdsaanduiding maar niet mijn alarm instelling. Dus gaar mijn alarm niet af. Dus kan het wel eens heel lang duren voor ik weer wakker wordt!!.. Op mijn I-pod heb ik wel een vaste tijdsaanduiding en dat is mijn  reddende engel!. 

Nog een dingetje,.. vandaag , op deze grote watervlakte, ben ik drie keer vlak langs een sportvisser gevaren die met een klein boort achter hun anker aan het vissen waren. Is de oceaan niet grootgenoeg???  Blij dat ik een stalen boot heb!!

Het windje blijft zwak,  maar genoeg om vorderingen te maken.

Het was rond vier uur in de middag dat ik dit verslag schreef. Maar hierna , toen ik een oostelijke koers voer, ontstonden er plotseling korte, hoge en steile golven, gevolgd door veel wind 5 a 6 Bft uit het ZO. De harde wind , hier ter plekke was voorspelt maar tot heden uitgebleven. Het zij zo. Alleen op de wind door die steile en korte golven  op de kop van het schip is geen succes. Elke golf stopt de Raaf aardig af. Het motortje er bij en zien of we uit deze lokale wastobbe kunnen komen.  Wel even de Bimini vervangen door de sprayhood. Krijg ik niet zoveel water over mij heen. Slag overstuurboord lijkt mij niet handig want dan krijg je die golfslag dwars en dan wordt de Raaf helemaal een springpaard.   We komen uit de wastobbe en de volgende vraag is … hoe verder.

Naar Barbate is een eind terug. Een veilige ankerplek, onder deze omstandig heden, is alleen bij Tarifa te vinden….

Doorgaan ? ….

Volgende aspecten worden overwogen: ….Is het schip in orde:…..ja . Is de zeilvoering goed: ….. kleine genua, grootzeil en bezaan:…..ja.   Aanpassing zeilvoering indien nodig:…. Rif in de bezaan, grootzeil wegnemen. ..ja.  Voel ik mij goed en uitgerust:….. ja . Ben ik gestrest: .. nee.  Ben ik goed in staat om de zeilvoering aan te passen: ….ja. Blijft het wind richting en kracht zoals het nu is…. ja  . Zijn er spectaculaire weersverwachtingen aan de orde :….. nee  . Hoe is het met de getijde stroming:…. kan niet veranderd worden en wachten op een gunstig getijde moment is niet aan de orde. Met stroom tegen duurt de tocht wat langer en met stroom tegen duurt de tocht wat korter. … Wat is de afstand naar Tarifa (mogelijke ankerplek) en wat is de afstand van Tarifa naar Gibraltar: ….Tot aan Tarifa is het ongeveer 15 mijl rechtstreeks gemeten en tot de Gibraltar is het ook ongeveer 15 mijl rechtstreeks gemeten. Geen bijzonder grote afstanden.  Is er veel vaarverkeer: ….nee. Wat is het weer morgen: …..Morgen is de kans aanwezig dat het weer heftiger is dan nu.  Wat is de uitwijk bij calamiteiten:….. voor het lapje terug naar open zee.  Al met al…. Het is beter om door te varen dan  een lastig alternatief te vinden en morgen een goede uitgangspositie creëren om de straat te bedwingen.  

Conclusie : …..we varen door.

Als we bij de kust zijn maken een slag over stuurboord. Golfslag is nu geen probleem en de Raaf doet “haar” werk. Dat is de taak verdeling. Ik zorg voor een goede zeilvoering en doe de overstag manoeuvres. De Raaf doet de rest en ik heb dan mijn handen vrij voor navigatie en andere zaken.

Als we meer naar het midden van de straat komen trekt de wind aan. Naar zes Bft met uitschieters. Voor een goede balans van het schip is het beter als de bezaan een rifje heeft dus dat wordt aangebracht en dan een slag terug naar de kust. Dan valt de wind wat weg en gaat de wind naar het NO ( die zat in ZO).Wat nu weer…. Blijven over stuurboord varen met aangepaste koers. Het duurt maar even. Na een kwartier valt de wind weer terug in de oude situatie. Alsnog overstag en richting kust waar het wat rustiger zal zijn. Met een knik in de grootschoot en de Raaf heeft geen probleem met uitschieters naar 7 Bft. 

Ik moet daar bij aantekenen dat als ik op open zee zou zitten, ik het grootzeil naar beneden zou doen. Dan is er rust aan boord en kan ik ook mijn slaapjes kan doen. Dat is nu niet aan de orde. Als de wind minder wordt , wat in de avond best wel het geval kan zijn, dan moet het grootzeil er weer bij om een goede bestuurbaarheid te kunnen handhaven wat bij deze omstandigheden van groot belang is.

Met deze zeilvoering kunnen we, met een paar slagen,  netjes doorvaren naar Tarifa. Af en toe wat uitschieters van de wind (28 knopen) en soms raken we de 8 knopen vaarsnelheid aan.  Mooi toch!!

Bij Tarifa, het is dan omstreeks tien uur in de avond,  gaat de zon naar de ander kant van deze planeet. Er ligt een scheepje achter het anker onder de luwte van de landtong,  voor mij zijn er geen redenen om hier te blijven en we varen we lekker door. Het wordt donker. Er  is bewolking bij gekomen. Het wordt een beetje blind varen. Als je op de kust aan vaart zie je een zwart silhouet van een berg. Het wateroppervlak is zwart. Er is geen onderscheidt tussen water /oevers en berg.

Het lijkt lastiger dan het is. De Water-Tom-Tom geeft aan waar je vaart en op dat scherm kan je ook zien wat de aangegeven te kan zijn. De diepte meter geeft exact de werkelijke dieptes ter plekke aan. Dus als er minder dan 15 meter onder de kiel ziet wordt het tijd om overstag te gaan en weer van de kust weg te varen.  Na de vijftien meter dieptelijn gaat de zeebodem wat snel omhoog en daarom nemen we geen risico’s. Via mij AIS scherm, waar ook de zeekaart op staat en mijn positie wordt aangegeven, kan ik ook zien welke schepen er in de buurt zijn en welke koers zij varen. Hier in de straat is het niet druk en blijf ik buiten de vaarroute van de grote schepen.  Bij de baai wordt dat anders . Het is dan inmiddels één uur in de nacht. Er is dan nog redelijk wat in- en uitgaande vaart. Onder andere van veerboten maar ook van andere grote schepen. De Raaf vaart zijn koers en ik heb dus alle gelegenheid om de omgeving in de gaten te houden. Als we de baai  “vrij varen” en binnen lopen valt de wind wat weg en is er gelegenheid om de zeilen te strijken. De motor erbij en dan nog 5 mijl naar het einde van de baai, waar de ankerplek is. Er liggen de nodige grote schepen achter het anker. Ze zijn meestal royaal verlicht maar je moet er wel om heen varen. De situatie hier is mij al bekend . Als je voor het eerst hier binnenvaart onder deze omstandigheden wordt het wat lastiger. Al met al kan ik om 02:00 uur het anker laten vallen. Ik heb warm water. Onderweg was het niet al te koud maar als je niet veel beweegt moet je toch opletten dat je niet te veel afkoelt. Dus bijtijds toch maar een warme broek opgedoken , ik dacht dat ik die voorlopig niet nodig had, zo ziemaar weer!! Ik had ook nog een hemd met polo shirt aan en een dun neopreen jollen anorak aangetrokken. De lange broek was netjes droog gebleven maar de rest had af en toe wat zout spray water gekregen.   Nou… lekker met kleren aan onder de warme douche en de kleertjes uit spoelen. Kunnen ze weer lekker schoon en opgedroogd opgeborgen worden en ik kan lekker gaan slapen.

De ouderdom balans

Heb ik hinder ondervonden van spieren gewrichten , stress, overmatige vermoeidheid etc. ….Niet in het geheel .

Het enige wat parten speelde was bij het ankeren. Ik heb een uur gestaan en ben geconcentreerd bezig geweest om tussen de scheepvaart door te varen. Bij een langdurige vaste houding verstijven mijn spiertjes. Als ik dan in actie kom om de anker manouver uit te voeren… dan piept het hier en daar. Maar dat was al bekend.  Was ik over vermoeid?? …. Nee. Met dien verstande dat je na zo’n lange dag wel aardig “gaar” bent. Dat kan als normaal beschouwd worden.

You don’t stop sailing when you get old.

                                      You get old when you stop sailing!

Dus……. We gaan nog lekker van de Middellandse zee genieten!!!  

We hebben tijdens de tocht geen schade of mankementen gehad. Er is alleen  een kuipkussen is uit de kuip gewaaid.  Ik heb nog twee hoezen. Schuimrubber scoren en het leed is geleden.   

Mosterd na de maaltijd!

Toch maar even kijken hoe het met de getijde stroom uit kwam.

Door de bodemgesteldheid in de straat van Gibraltar zijn er  zijn drie stroombewegingen te onderscheiden: te weten:  De noord stromingen , de midden stromingen en de zuid stromingen. Ik bevond mij in de noord stroming en daar geld : varend van west naar oost: drie uur voor en drie uur na hoogwater in Gibraltar heb je de stroom mee.  20 juli 2022 was het hoogwater omstreeks negen uur in de avond. Dank zij mijn engeltje was ik dus keurig op tijd.

Komende dagen blijf ik hier. Prima ankerplek, grote schoonmaak voor het schip, soppen , poetsen , technische controle, etc. Winkels bij de hand en ik wil Gibraltar ook nog even bezoeken.

                  Eind van dit verslag.    

 

Reisverslag 2022  deel 2 .

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

2 gedeelte van de reis, van Baiona naar  Alvor zuid Portugal

Ongeveer  360   mijl over de rechte stukken gemeten.

-----------------------------------------

Maandag 13 juni

Vandaag wordt het weer 25 graden met heel weinig wind. Ik ga proberen mijn verslag op internet te zetten en wat boodschapjes doen. Bij de “MRYC” even aangelegd. De wifi code gekregen en mijn verslag op internet gezet. Nog wat boodschapjes bij de super gedaan en twee watersport winkels gevonden, open na 16:00 uur. (het is nu 14:00 uur). In de middag winkelen??? Het is hier toch siësta!! Mooie gelegenheid om nog wat rond te fietsen. De baai heeft wel een unieke ligging en layout, met hoekjes en gaatjes en schiereilandjes. Zie voor meer info  Google Earth en internet. Google Earth doen het beter dan ik, hoef ik ook niks over te schrijven. 

Het beeld van het stadje, is een beetje hetzelfde als andere strand / haven plaatsjes. Langs de boulevard veel terrasje en winkeltjes Kom je in het oude gedeelte met de smalle straatjes, dan zijn daar veel restaurantjes, cafeetjes en kleine winkeltjes. Alles toegesneden op het toerisme.

Het is nu nog geen vakantie tijd. Kan ik heerlijk met mijn fietsje overal tussendoor zonder veel te hinderen.  Om 16:00 bij de watersportwinkel. Die is niet open, niet op maandag. Dan maar een andere keer.  Terug naar de boot, water getankt en weer op een koel plekje achter het anker gegaan. Een niet al te warme douche genomen en dat frist weer lekker op. Huishoudelijke werkzaamheden gedaan en genieten van een mooie zomeravond.  Morgen is er ook weinig wind maar om de hoek, zo’n 20 mijl verder is er een kleine baai. Ben ik nog niet geweest. Dus als de wind het af laat weten kan ik daar terecht en anders blijf ik op zee. Of ik nou achter mijn anker aan het dobberen ben of op zee Het is ongeveer hetzelfde maar wel anders.

Dinsdag 14 juli

De dag begin met zon en geen wind. Uitslapen tot een uur of tien maar dan gaat toch wel het anker op. Motortje aan en zeiltjes omhoog. Zo varen we de baai uit. Op zee zie ik in de verte een rol grijze lucht. Daar komt mist uit. Deze kruipt tegen de berg op en als vlak bij de laatste “kaap” ben, die ik nog moet passeren, voordat ik echt alle obstakels vrij vaar, zit ik in een coconnetje van mist. Nog wel redelijk zicht dus geen paniek. Via AIS zien we dat er geen bootjes in de omgeving zijn. We kunnen dus ongehinderd een slag de zee in maken. De wind gaat ook zijn werk doen en met 4 a 5 Bft veren we over rustig vaarwater.

Het verwachting patroon was anders, dobberen in het zonnetje en zien waar we uitkomen. Nee dus!!! Varen in de mist/laaghangende bewolking. Weer even wennen.         Vertraagde flexibiliteit, Ouderdomverschijnsel??.        Ik bemerk dus dat ik geen behoefte heb aan verandering en het aangaan van reeds ervaren uitdagingen. Dat weten we nu ook weer. Dus de volgende keer…. Gewoon in-spelen op de dingen die komen en verder niet zeuren over wat ik wel niet verwacht had etc.etc. 

Nu het 24 uurs ritme oppakken, elk half uur de wekker en AIS check. Buiten zitten is niet leuk. Het is fris en grijs. De beste plek op het schip is de zeekooi en daar maken we gretig gebruik van.

Als ik in de middag weer een slagje kust maak komt de zon er weer bij en heb ik mooi uitzicht op de kust. La Gauardia is in zicht. Daar is een baai afgeschermd door twee pieren. Het was een mogelijke uitwijk plaats maar nu vaar ik door langs de kust.  Aan de ingang van de grensrivier van Portugal en Spanje is een klein eiland en …., op dat eiland,  nog een “verdedigingfort” .

Hoe zou het leven er op aarde eruit zien als we niet zoveel energie besteden aan forten, kastelen bouwen en vechten, om elkaar af te slachten, en dat vaak nog onder het mom van “Heb uw naasten lief”.

Ik kom nu wel erg dicht onder de kust. Dus een slagje zee in. De wind neemt wat af maar het schip blijft desondanks lekker door varen. Hoe lang nog?? Hoe is het met de getijde stroom?? Ook al zou ik het weten, het veranderd niks. Gewoon zes uur mee en zes uur tegen. Resultaat “nul” , daar ga ik me toch geen zorgen over maken. Go with the flow!!

Woensdag 15 juli

Vannacht nul opgeschoten maar wel uitgerust. Geen wind wel golfjes. De zeiltjes strak gezet, dan klappert dat het minst. Na een tijdje gaat dat ook vervelen. Dan maar alles naar beneden. Is ook niet alles, Met de zeilen op geeft dat een bepaalde demping op het slingeren. Dat valt nu weg . Het schip gaat nu meer rollen.   Vrije keus van de twee alternatieven.

Als de ochtend aanbreekt zit ik in een grijze cocon. Geen enkel punt van oriëntatie, geen zon geen wolken geen kust. Het gevoel zegt dat in naar het zuiden vaar maar als ik op het kompas kijk , gaan we naar het noorden. Heroriënteren en een koers uitzetten richting kust. Ook dat duurt even voordat je door de grijsheid enige contouren zit. Het is dan al in de middag. 

Vandaag was weer en  wind zeer wisselvallig. De wind heeft alle hoeken van de kompasroos afgestruind. De windkracht wisselt van 2 Bft tot 6 Bft.  Dat alles over maar korte perioden. Eind van de middag komt er veel wind los. Het loopt tegen 25 à 26 knopen. Wat gaat de wind doen??  Voor alle zekerheid het grootzeil naar beneden.  Dat kan na een halfuurtje wel weer omhoog.   We liggen nu voor Leixo. Een industrie haven waar ik naar binnen zou kunnen gaan. Ik kijk nog even naar de wind verwachting en zie een melding  “Thunderstorms”. Dat hebben we vandaag nog niet gehad. Door een hittegolf in Spanje weet het weer ook niet welke kant het uit moet. Dus zeer aannemelijk dat we dit soort weerbeelden te verwerken krijgen. Maar is het onweer ook op mijn plekje of is alleen op het land??

Ik hoor wat gerommel. Hoewel de meesten mensen denken “vlug de veilige haven in” hoeft dat niet altijd zo te zijn. Ik ken de haven niet. Op de kaart is te zien dat er een kleine recreanten haven is , alleen voor kleine vis bootjes?? Ik weet het niet. De kans dat ik onder onbekende en lastige weersomstandigheden, harde wind en regen, problemen krijg is zeker aanwezig.  Op het water, kan er , onder de juist zeilvoering, weinig gebeuren. Zolang het schip blijft drijven is er niks aan de hand. Dus we blijven buiten. De bui komt dichter bij maar niet angstwekkend. Voor alle zekerheid ontkoppel ik wel de  antennes van marifoon en AIS. Ook al heb je geen directe inslag, (de Raaf is van staal en heeft veel verstaging en is daardoor relatief veilig). Toch kan je “lek”stroom door de antenne krijgen die de apparaten niet leuk vinden. Gebruik van  marifoon en AIS zijn op dit moment niet aan de orde. Die kunnen dus uitgeschakeld zijn.

We krijgen wat wind en doe voor alle zekerheid het grootzeil weer naar beneden. Het beetje harde wind is van korte duur, maar voor alle zekerheid houd ik het grootzeil naar beneden. Met zo’n onweersbui weet je het nooit. Aan land is het donker, in het westen is het redelijk schoon. De bui trekt wellis waar naar het noorden maar komt na een tijdje toch weer terug.  Ver op zee zie ik enorme lichtflitsen en even later een denderend kabaal.  Het zit dus niet dicht bij maar is wel heftig!. De wind kom nu met 6 BFT uit het noorden en op bezaan en genua lopen we toch 8 knoopjes.  Wel zo relaxed zo zonder grootzeil. Voorlopig pak ik deze wind naar het zuiden mee. Tegen tienen als het donker wordt en het maantje erbij komt, moet ik mij toch wel gaan bedenken hoe ik nacht door zal brengen. Ik ben de hele dag buiten geweest. De hele dag lekker met het weer en schip in de weer geweest. Ik kan geen overmatige moeheid constateren. Dat moeten we zo houden, dus eerste prioriteit is de rust pakken. Ik haal de bezaan naar beneden. En de Raaf kan zich redelijk redden met alleen het fokje op. Mogelijkheid is ook nog om, bij voor de windse koers, trossen uit te gooien om koers te houden, maar dat was niet nodig. Het gaat goed zo.

Ik heb gedurende een uurtje contact met het thuisfront en het schip houdt zich goed. Even het laatste weer bericht,… om ongeveer 01:00 vannacht gaat de wind van Noord naar Zuid!! Hoe verzin je het. En inderdaad na mijn slaapje van 01:00 uur kom ik buiten en moet ik mij even heroriënteren. We varen, keuring met de genua zoals deze er steeds bij stond , naar het noorden. Dat is waar ik vandaan kwam. De bezaan erbij zetten en we kunnen aan de wind naar het zuiden. Het klaart weer wat op en de maan komt erbij. Met 14 knopen wind en alleen de genua en bezaan en daar bij nog een onrustig zeetje, dat vindt de Raaf niet fijn. Er moet gevaren worden! Het grootzeil erbij en iedereen is weer tevreden. we kunnen rustig de rest van de nacht door brengen.

Donderdag 16 juni.

Rond negen uur in de morgen valt de wind weg en kunnen we voorlopig dobberen. Ik neem de tijd om het verslag te schrijven. Ik hoor wat geruis en ga buiten kijken. Er zijn hier duinen en een lang strand. Maar zo dicht bij dat ik de branding kan horen??/ hoeft voor mij ook weer niet. De Raaf vaart recht op het strand aan!! Overstag, motortje erbij, en wegwezen.

Dom van me. Als ik mijn slaapjes doe, zet elk half uur de wekker om polshoogte te nemen. Nu, als ik geconcentreerd bezig , maar dat kan ook als je een boek aan het lezen bent, heb ik dat verzuimd. Voor je het weet ben je meer dan een uur verder en zit je op het strand een ijsje te eten. Gewoon dom, dom, dom en dat heeft niks met leeftijd te maken.

In de middag wat meer wind en regen. Het schiet nog niet op.  Omdat er wat regen opkomst is  en ik nu voor het lapje vaar, gaat de bezaan er af en gebruik ik het zonnezeil als regen zeil .Wel zo comfortabel. Je krijgt dan niet de volle plens op je hoofd . Dan steekt ook nog eens een onweersbuitje de kop op. Toch maar weer het zonnezeiltje weg. Bij een onweersbui weet je nooit wat eruit komt. Het valt mee en als er wat westen wind wordt (voor zo lang als het duurt), gaat de bezaan er weer op. Tegen de avond zijn we vlakbij  Figuera da Foz. Nog tien mijl, maar er is geen wind. De nacht doorbrengen zonder wind is ook niet alles. Op de motor doen we het laatste stukje. Omdat de motor aangesloten is op de centrale verwarming met ventilatie systeem wordt het schip warm en droog, De vochtige kleding die in de doucheruimte hangen, worden nu warm en droog. En….. er is warm water om te douchen. De accu’s en de 220 volt apparatuur zijn weer opgeladen.  Om 21:00 uur meer ik af in de jachthaven. Een borreltje, een douche en een warme en kajuit (28 graden) nodigt uit om lekker te gaan slapen.

Volgende trajecten: Figuera da Foz   -       Nazaré        30 mijl

                                 Nazaré                 -        Peniche     20 mijl

                                 Peniche               -        Cascais      60 mijl

Vrijdag 17 juni

Als ik om negen uur wakker wordt is het blad stil en mistig. Haasten heeft geen zin want in de middag wordt pas wat wind verwacht.  Ik duik weer lekker in de kooi. Om uur of tien is de slaap op en neem ik mijn ontbijtje. Behoefte om het stadje in te gaan heb ik niet. Vorige keer uitgebreid bekeken. Over het algemeen altijd hetzelfde beeld; winkelstraatjes met cafeetjes, restaurantjes, boetiekjes en winkeltjes. Dus…. na ontbijt en de huishoudelijke werkzaamheden gedaan, even achtendertig euro naar de havenmeester brengen omdat ik mijn boot aan de steiger heb vast gemaakt, ( Donatie voor onderhoud steigers en de loon voorzieningen!) en… vertrekken.

Als de wind gunstig uitpakt kan ik de nacht in Nazare doorbrengen,  zo niet, blijven we lekker op zee. Buiten is er weinig wind…. toch maar een stuk op de motor. Als dat gaat vervelen…. dobberen met een klein beetje wind. Gelukkig brengen enige dolfijnen enige afleiding. Zij hebben ons een hele tijd geëscorteerd. Wel zo leuk.

Eind in de middag komt er een redelijk windje uit het noorden maar meer dan 4 knopen vaarsnelheid wordt het niet. En zo tuttelen we langs het lange strand met lage duinen, die deze kust rijk is. Temperatuur is aangenaam en de zon doet zijn best om af toe door de sluierbewolking heen te kijken. Goed genoeg om de was  te laten drogen en omdat er weinig wind is kan mijn huid ook nog aan de zonnestralen worden blootgesteld..

Tegen tienen in de avond blijft er wind uit het noorden komen. Ik wil ook mijn slaapjes oppakken. Bezaan en grootzeil naar beneden en met het fokje op worden we, met wat stroom mee, richting het zuiden gebracht.

Nazaré wordt dus niet aangelopen. We zijn er al geweest en hebben daar, bij het vuurtorentje gezien, hoe onder bepaalde omstandigheden, wind en getijde stroom, voor de hoogste surf golven van de wereld kunnen zorgen. Spectaculair!!!  Bezoekje  aan Google is best de moeite waard.

Zaterdag 18 juni.

 In de nacht kentering van het tij … richting noord. We gaan toch niet terug naar Nederland?? Om een uur of drie komt er enige wind uit het ZW. Goed genoeg om de Raaf zelf zijn werk te laten doen. Onder het genot van een bijna volle maan, gaan de zeiltjes weer omhoog en kan ik mijn slaapjes weer oppakken. Rond negen uur schijnt het zonnetje in de kajuit. Ik val niet meer in slaap, dus ben ik uitgeslapen. In de kuip met het zonnetje erbij, het ontbijtje genuttigd en dag heeft weer op een plezierige manier zijn aanvang genomen. De hele dag is het ZW windje vier Bft. Mooie kust , een muziekje en verrekijker erbij, ik vermaak we wel. Als ik voor de kaap bij Peniche ben kan ik er wel erg ruim voorbij. Het is bij drieën in de middag.

De weersomstandig nog eens bekeken en besloten om door te varen naar Cascais. Vanavond een beetje regen maar dat bleek niets voor te stellen. De wind zou naar het westen gaan en in de nacht wegvallen. Morgen ruimschoots de tijd om Cascais aan te lopen?. Maandag middag / dinsdag komt er behoorlijk wind uit het noord westen!!!.    Het hele windgebied begint bij het Engels kanaal. Vrienden van ons  liggen in Saint-Vaast in de buurt van Cherbourg. Zij blijven daar nog lekker even liggen totdat het ergste voorbij is. De wind trekt door de Golf van Biskaje langs de Spaanse en Portugese kust. In Cascais lig ik in de luwte achter hoge bergen. Ziet er niet slecht uit. Na de harde wind blijft het een aantal dagen NW 4 – 5 Bft . Eerst de nacht nog maar door en dan zien we verder.

Zondag 19 juni

De nacht was niet een van de plezierigste. Golven die tegen elkaar opstonden en er is geen wind. Dus of klappende zeilen of rollenbollen. Beide is niks. We komen de nacht door en in de ochtend is er nog steeds geen wind. Ter afwisseling de motor er maar bij. Kunnen we meteen wat hoogte pakken. Pas in het eind van de middag komt er wat wind uit het westen. Bij de kaap  komt  er meer wind en het laatste stuk van de kaap naar Cascais hebben we ruime wind, kracht 5. Zo nu lopen we lekker en kunnen bij Cascais zo de baai binnen varen. Het is  zes uur in de avond en de wind blijft aanhouden, Keurig op tijd binnen.  Achter het anker en klaar is Kees.  Morgen fourageren en kijken wanneer we verder varen. 

Maandag  20 juni

De hele nacht was er veel wind. Hier in Cascais liggen we lekker beschut dus geen probleem. In de ochtend de zon er bij en het beloofd een mooie dag te worden.

Over slapen, uitgerust zijn, vermoeid zijn etc.

E.e.a kwam bij mij onder de aandacht omdat velen het idee hebben nadat ik een paar dagen op zee ben geweest ik wel toe zou zijn aan goede nachtrust.

Als dat zo zou zijn dan ben ik wel fout bezig. Want wat gaat het worden als ik door de omstandigheden langer op zee moet zijn ?? Dan zou ik uitgeput raken met desastreuze gevolgen van dien. Helaas zijn daar voorbeelden genoeg van.

Ik zal proberen uitleg te geven hoe ik daar mee omgaan met de wetenschap dat het dan over mijn persoonlijk omstandigheden en mogelijkheden gaat.

Een aantal uitgangspunten bij het solo zeilen

Als je meerdaagse tochten op zee maakt, dan verblijf je op zee en ben je af en toe, als het zo uitkomt, aan de wal.

 Het eerste wat je doet als je op zee bent en zodra dat mogelijk is. Ga slapen!!! En  waarom?? Je dient ten allen tijde genoeg fysieke en geestelijke reserves te hebben om onvoorziene omstandigheden het hoofd te bieden. Lichaam en geest moeten in evenwicht zijn om bij calamiteiten de juiste beslissingen te kunnen nemen!.

Zoals: Drukke scheepvaart / visvangst, in de dag of in de nacht. Veranderende weersomstandigheden. Beslissing nemen om af te wijken van het oorspronkelijke plan en het kunnen overzien van de daaraan gekoppelde consequenties zijn. Aanpassing van de zeilvoering. Oplopen van blessures klein of groot??  Er kan ook iets kapot gaan wat zo goed mogelijk hersteld moet worden. Nu of  later???? Hoelang en intensief ben je bezig om het probleem op te lossen en is er dan vaarruimte genoeg en gelegenheid om te slapen c.q. rust te pakken.

Wanneer is er vaarruimte genoeg??  Als het onmogelijk is om binnen het uur tegen één of ander obstakel aan te varen.

Als er niks is kan je er ook niet tegen aan varen.

Dan is er tijd om aan slapen/ rusten te denken.

Met deze wetenschap en het besef dat je dagen lang achtereen op zee bent en dat ook nog eens veel langer kan duren dan verwacht, dan kun je begrijpen dat je er altijd voor moet zorgen dat, op welk momnet van de dag dan ook, je geestelijk en lichamelijk uitgerust moet zijn om deze situaties het hoofd te kunnen bieden..

Als je dagtochten maakt verblijf je aan de wal en ben je af en toe op zee.

Bij een goede weersvoorspelling en een goede tocht voorbereiding is het heel goed te doen om dagtochten van  50 zeemijlen te maken. 

Een addertje onder het gras!! Als door calamiteiten de vaar tocht langer wordt dan 10 uur, is met daar veelal niet op voorbereid. Lichamelijke en geestelijke rust is dan al aardig opgerekt en kan niet zomaar ingehaald worden. Daar komt bij dat in de meeste gevallen daar ook geen ervaring in is opgedaan.

Het kan gevaarlijk worden als de dagtochten opgerekt worden naar langer verblijf op zee waarop niet op gerekend is!!!.

Hoe ga ik daarmee om: 1^e slaap pakken wanneer dat kan. Lichaam en geest geven tijdig genoeg aan wanneer je rust moet nemen. Dat is dan ook een eerste prioriteit. Wijk af van al je genomen voornemens en creëer een situatie waarin je uit kunt rusten. Zoek vrij vaarwater op. Ga over tot een minimale zeilvoering. Bij beperkte voorgang heb je ook minder zorgen. Of ga bij liggen, je vaarsnelheid is dan nagenoeg nul. Gelukkig heb ik geen last van zeeziekte en heb ik geen probleem om langdurig op een hevig slingerend schip te verblijven.  De Witte Raaf is  een heel stabiel schip met een rustige en dempende zeegang. Voor mij een optimale combinatie om dit soort tochten nog te kunnen ondernemen.

------------------------------------------------

Het zal duidelijk zijn dat als ik in een haven of rustig ankergebied kom ik dan al uit gerust ben!!. Neemt niet weg dat je wel heerlijk kunt ontspannen.   Als je op zee bent ben je 24 uur alert op allerlei zaken die kunnen gebeuren. Achter het anker of aan de kade kan je dat loslaten en dat is wel een aangename ontspanning wat uiteraard ook in het slaapgedrag naar voren komt.

Je aandacht richt zich nu op de mogelijkheden die omgeving te bieden heeft. Op fourageren en het schip weer in orde maken voor het vervolg van de reis. Je verblijft nog wel aan boord maar met één been op de wal. Een welkome afwisseling en dat is ook het mooie van deze vaartochten.

--------------------------------------------------

Patric, schipper van een andere boot, kwam langs om een praatje te maken.  Hij komt van de Kanarische eilanden en heeft vannacht veel wind gehad.( dat zat er dik in!).  In de morgen ging hij hier achter zijn anker. Ik moet nog boodschappen doen dus we spreken af dat hij na de boodschappen aan boord komt.

De bijboot gaat weer te water. Vuilnis zak er in, rugzak mee, fiets er boven op en zo vaar ik naar de kant. Daar is een ponton waar de plaatselijke vissers gebruik van maken. Mooie plek voor de bijboot.

Fietsen

Normaal heb ik twee mountainbikes aan boord. De fietsen worden gedemonteerd en in de bakskist opgeborgen: twee frames, vier wielen en twee zadels. Alles is dan goed opgeborgen. Het enige lastige is:  het is passen en meten om de zaak netjes opgeborgen te krijgen.

Vlak voor vertrek in IJmuiden moest ik over een hele lange steiger naar de havenmeester. Zo’n eind lopen is, met mijn versleten heup, niet handig. Dus één van de twee fietsjes er uit. Ik zat behoorlijk te hannesen om dat voor elkaar te krijgen. Dat resulteerde in de vraag   “waarom moet ik, “in hemelsnaam”, twee fietsen meenemen en voor wie”. Waarom;  als er logés  aan boord zijn is het leuk om met zijn tweeën te fietsen. Dat geldt ook als Yvon aan boord is. Maar fietsen en Yvon gaat niet meer zo goed samen. Met een elektrische fiets kan Yvon beter uit de voeten.  Of beter, we huren een scooter of een auto. Dus…. Voor mij is het veel handiger om één fiets mee te nemen. Scheelt een heleboel gedoe…… Maar…….De volgende morgen ging ik de zee op en waar laat ik dan dat tweede fietsje??     ….Eerst maar naar de havenmeester. ….

Rijd ik net een stukje op de steiger, hoor ik achter mij  “Ha die Wouter” . Het is Frans Huissen die met zijn Victoire en paar boten verderop lag. We hebben het gezellig bij hem aan boord en de vraag, of hij mijn fietsje onder zijn hoede kon nemen, liet ik niet op zijn beloop. Frans vond het geen enkel probleem. Later hoorde ik  dat het fietsje ( gedemonteerd), ook in zijn bakskist paste. Een probleem opgelost en hopelijk heeft Frans er plezier mee.

Vandaag, in Cascais pluk is daar de vruchten van. Ik hoef veel minder handelingen te doen om het een en ander voor elkaar te krijgen. In een mum van tijd ligt het fietsje op de bijboot. Met dank aan Frans!!

--------------------------------

 We gaan de kant op. Cascais is een plezierige plaats om in rond te fietsen. Natuurlijk zijn hier ook de karakteristieke straatjes vol met toeristen restaurantjes. Daarachter zijn nog genoeg “gewone straatjes” en steegjes en dat is wel zo leuk. In deze stad ontbreekt het ook niet aan parkjes en groen. Geeft een mooie afwisseling. Buiten de toeristen plekken zijn er nog genoeg restaurantjes die de “volks” buurt voorzien. Daar is het goed lunchen.

In de Marina is het druk. Gisteren zag ik al in de verte wedstrijd boten op het water.  Het circus is dus hier geconcentreerd.

De Rolex TP52 World championship  Super series Cascais 2022

Negen gelijke boten van 52 foot strijden tegen elkaar. Als je mee wilt doen staat er het volgende op je lijstje:

-         Een wedstrijdboot met het beste van het beste materiaal.

-         Eén tot twee containers voor opslag van de diverse wedstrijd zeilen en werkplaats,

-         Goed betaald personeel, want dat moet ook het beste van het beste zijn,

-         De nodige volgboten met voldoende PK’s en ruimte om reserve zeilen mee het water op te nemen.

-         Als het even kan heb je het moederschip bij je voor opvang van alle bemanning en medewerkers.

-         Totaal kosten:   als je een onbeperkt budget hebt speelt dat geen rol. Het gaat om het winnen van de wedstrijd en de daarbij behorende feestjes.

-         Na de wedstrijd…..  op naar het volgend Rolex evenement!

Prachtig om dit te aan schouwen, maar de verdeling op deze aarde is wel een beetje uit zijn voegen geraakt, of .. was dat altijd al zo??

Dan maar een supermarkt opzoeken, ik moet genoegen nemen met een buurt super. Beperkt assortiment maar voldoende om mijn voorraden aan te zuiveren.

Alles in het bootje geladen, even langs Patric gevaren en die komt over een half uurtje aan boord. Hij heeft geen bijboot maar een simpele onzinkbare kano. Gaat ook uitstekend. 

Patric , van Ierse oorsprong,  heeft dertig jaar op de Kanarische eilanden als leraar gewerkt. Kinderen zijn uit huis. Inmiddels gescheiden. Heeft nu een appartementje in Noord Spanje en een vriendin in Denemarken.

Is nu voor het eerst solo van de Kanaries naar Cascais gevaren. Gezellig gepraat, morgen ga ik naar het zuiden, Patric, als het weer hem aanstaat, naar het Noorden.

Schip klaar gemaakt om morgen vroeg te vertrekken. Sines kan het worden, westen wind  4BFt, 50 mijl varen. Er is daar een grote industrie haven met daarin een mooie baai met Marina. Het is daar ook goed ankeren. Morgen zien we wel hoe ver we komen. Of we ankeren aldaar, of toch gewoon door varen. Morgen weer een nieuwe dag.

Dinsdag 21 juni

De hele dag aan het roer maar het was bezeild en ik hoef alleen maar af en toe een beetje te corrigeren. Om 20:00 uur ligt de Raaf veilig achter het anker in Sines.

Morgen is de afstand groter 60 mijl en aan het eind van de dag minder wind. Vandaag merkte ik duidelijk dat bij een ruime winds rak en een niet gereefde bezaan er voor meer zeil moet staan om het zaakje goed in evenwicht te hebben.

Voor morgen wil ik de vaart erin te houden. Vanavond toch maar even de kluiver aanslaan. Komt er zo’n 30 m2 bij. De kleine genua kan bij halve en ruime wind als kotterfok gebruikt worden dus die zet ik maar over op de kotter stag. (Bij een aan de winds rak kan de genua niet goed dicht trekken omdat dan de verstaging in de weg zit.) Alles weer klaar voor een bijtijds vertrek morgenochtend.

 

Woensdag 22 juni

Het is goed weer. Noordwesten wind tot west, rond 4 Bft. Dat moet goed te doen zijn en dat was het ook.

Half acht gaat de wekker en om acht uur is het schip onderzeil en varen met 7 knoopjes naar het zuiden. Voor vandaag: af en toe zon en af en toe een bui. Die bui kwam, na een uur op zee te zijn, met een beetje extra wind, even hevig plenzen en de bui is voorbij. Normaliter, als de stuur automaat het doet, zit ik, lekker droog binnen in de kajuit. Maar nu moet ik aan het roer: regenkleding aan en om het niet erger te maken dan het al is, gewoon een paraplu om er voor te zorgen dat ik zelf niet de volle laag krijg. Prima zo.

Na de bui valt de wind weg. Omdat we een behoorlijke afstand moeten afleggen, toch maar de motor bij. Er komt weer wat wind , motor uit. Maar het is niet overweldigend. De wind zwakt weer af en ik accepteer maar dat ik de ankerplek nabij Sagres, vandaag niet zal bereiken en ik nog een nachtje op zee blijf. Als de wind helemaal wegvalt kan ik, in de kuip, met één oog op het kompas, nog een paar slaapjes doen. Volgens de laatste weervoorspelling komt er aan het eind van de dag weer wat meer wind. En…die komt er. We lopen nu zo’n 5 knoopjes, aan de wind, de Raaf stuurt zich zelf, toch nog maar, in het zonnetje een slaapje pakken. Dan valt de wind weer weg. Klaperende zeilen dus grootzeil naar beneden. Na een halfuurtje toch meer weer wind. Grootzeil erbij en het “hoekje “ (de ZW punt van Portugal) komt in zicht. Toch haalbaar?? Met de wind een meer naar ZW moet ik dan wel de genua vervangen door de originele kotterfok, dan kan de Raaf goed aan de wind zijn werk doen. Het windje blijft en ik besluit om door  te varen. Met donker passeer ik de vuurtoren en twee mijl verder is een ankerplaats. 23:30 is alles geregeld en liggen we achter het anker.

Toch net iets beter dan vlak voor kust de nacht doorbrengen.

Morgen weer een dag.

Donderdag 23 juni

Achtentwintig duizend vierhonderd en negenentachtig dagen verblijf ik nu op deze planeet en kan ik weer aan een nieuw jaar beginnen.

In de morgen wordt ik wakker met het zonnetje in de kuip. Begint de dag aangenaam. Na mijn ontbijtje even lekker in de zon uitslapen. Nee dus, druppels, het is maar even maar de kuip is nat. Dan maar naar binnen. De hele dag ben ik gewoon lui. Ik krijg de nodige felicitatie apjes en ik heb nu de tijd om daar uitgebreid op te antwoorden. Ga de voorzeiltjes weer opbergen. Morgen een klein stukje naar Alvor en daar zijn we voorlopig een aantal dagen. Dinsdag avond om 18:00 uur land Yvon op Faro en daar haal ik haar op. Zij blijft een tijdje aan boord en dan tuttelen we langs de kust naar de Guardania rivier, voordat ik richting Gibraltar vertrek.

Vrijdag 24 juni

Acht uur staat de wekker want ik moet met hoogwater bij Alvor naar binnen en dat is rond het middaguur. Na een halfuurtje komt er wind en omdat het een vlak zeetje is , ´à la Loosdrechtse plassen” . loopt de Raaf als een tierelier. De kust is aan de wind bezeild en het is dan ook  genieten van deze mooie en variërende kust.  Het achterland is vlak en bij de zee, door eeuwenlange corrosie ontstaan, gaat rotsachtige wallenkant recht omlaag. Ik denk op sommige plekken wel honderd meter. Dit zijn ook van die momenten die je graag met anderen wilt  delen. Kom aan boord !!!  maar ja op dat moment is er niemand en moet ik er in mijn eentje van genieten, jammer.

Bij Lagos is de steile wallenkant / muur van poreus materiaal. Daardoor ontstaan er grotten en doorkijkjes van  mooi rotspartijen. Een toeristentrekker bij uitstek. Duidelijk te zien aan de hoeveelheid huurkano’s,  rondvaartbootjes en snelle rubberboten. Het is nou een maal zo.  Zie internet en Google Earth

Vandaar nog een klein stukje naar de in zee stekende pieren van de lagune bij Alvor. De wind is inmiddels gedraaid van noord naar zuid en ik heb geen behoefte om voor de wind naar binnen te varen. Dus op zee de zeiltjes naar benden en op de motor naar binnen. 

 Er zit een “vaargeul”  met slechts twee boeien betond. Je moet maar net weten hoe de geul loopt. Ten opzichte van de kaart zijn de twee boeien verplaatst. Even zoeken wat nou precies te bedoeling is. Ik houd een beetje de dieptes van de kaart aan en uiteraard ook de diepte meter. Maar dan binnen een paar seconden schiet de diepte meter omhoog en lopen we vast. Niet zo lekker bij hoog water. Beetje gokken waar diep water is en met vol gas bakboord uitsturen en dan weer stuurboord en dan weer bakboord etc. Het lukt mij, al kwispelend dieper water te vinden. De rest van de vaargeul en beetje “kruisend” afgetast. Wordt het aan bakboord ondieper dan maar weer opsturen naar stuurboord, wordt het daar weer ondieper dan weer naar bakboord.  Het gaat allemaal goed en ik heb nu weer een beeld kunne krijgen hoe de geul loopt. 

Bij Alvor aangekomen liggen er beduidend meer boten dan in 2017. De meeste passanten ankeren al bij het begin van de “kom” maar ik ga toch even achterin kijken. Daar is wel een plekje te vinden. Het is krap maar het lukt. De wind gaat weer naar het noorden en ik lig vrij dicht bij de stijger van her vissers haventje, maar voldoende ruimte voor het varend verkeer.

Tegen de avond komt er een catamaran aanvaren en legt bij de steiger aan. Even daarna komt een bijbootje met vier personen langszij. Twee Nederlandse dames, waarvan één de schipper is en nog twee mannen.  Zij komen met het verzoek of ik wat op kan schuiven. Het is een charterboot. Één van de twee motoren doet het niet al te best.Ze liggen aan lagerwal en hebben wat manoeuvreer ruimte nodig. Ik stel voor om morgenochtend een lijntje uit te gooien dan kan de kop van de steiger getrokken worden en kunnen ze makkelijk wegvaren. Ze waren ook geïnteresseerd in de boot en van de uitnodiging om aan boord te komen werd gretig gebruik gemaakt.

Het is toch altijd wel leuk om aan geïnteresseerden het verhaal van de Raaf te doen, dit maal inclusief de restauratie film  van de Raaf.

Ik vertelde dat ik nog een paar dagen blijf liggen omdat Yvon dinsdag aan boord komt en die moet ik in Faro ophalen. Zij hebben een oud Fiatje met gebruiksaanwijzing. Die zou ik wel kunnen lenen. Aardig aanbod waar we komende dagen wel op verder in gaan.

Aan hun catamaran en belevenissen kleeft ook nog een verhaal maar dat ga ik verder uitdiepen en nader omschrijven.  Het is tijd om te gaan slapen. Dat lukt niet. Op de kant is er één of andere processie  optocht met muziek aan de gang. Het lukt mij toch niet om in slaap te vallen. Dus maak ik dit verslag maar weer verder af.

 Zaterdag 25 juni

De catamaran gaat niet weg. Ook goed. Ik maak de bijboot klaar en aan de wal doe ik met de fiets, enige verkenning van,,,  ,, Hoe was het ook al weer. Alles komt op zijn pootjes. Hier en daar zij er appartementen complexen bijgebouwd maar ik heb geen interesse. Verder verkenning laat ik achterwege. Voor degen die meer willen weten over Alvor en omgeving verwijs ik naar mijn reisverslag 2017  - deel XI te vinden in deze blog..

Boodschappen doen in de bekende supermarkten en daarna enige huishoudelijke werkzaamheden verrichten. Verder geen bijzonder activiteiten.. In de namiddag wakkert de wind aan en dat zal de komende week ook zo blijven .Windkracht 5 tot 7 Bft.

Zondag 26 Juni

 Vandaag naar de wasserette. Is alles lekker schoon. In de middag bezoek gebracht aan de Cartamaran “Spindrift” . Nog even wachten op het hele verhaal. De schipper (22 jaar) is de dochter van de eigenaar en zij neemt nu de honneurs waar. Oorspronkelijk beoefend zij de paardensport op redelijk hoog niveau. Zij heeft vliegtuigtechniek gestudeerd. Waarom dan nu op een bootje?? Van de week komen haar ouders en dan komen er wel weer puzzel stukjes op tafel. De schipper is met haar vriend en zijn vader aan boord. De mannen gaan morgen weer huiswaarts. Blijft nog over haar vriendin. Heeft weinig zeilervaring maar is wel heel geïnteresseerd. Heeft een opleiding horeca gedaan en bedrijfkunde. Nu ze heeft ze nog de gelegenheid om wat “anders” te doen. Pluk de dag. Ik mag dat wel! 

Iedereen heeft veel te vertellen maar ik weet nog lang niet alles. Mensen die je in deze omstandig ontmoet hebben altijd aparte levens verhalen. Geen kantoorbaantje van  acht tot vijf. Niet te veel denken maar gewoon pakken en beleven wat op je weg ligt. …. Ik ga weer  terug naar de Raaf en de was opbergen. Avondmaal en nog wat telefoontjes naar Nederland. Bellen van buitenland naar Nederland zit in de bundel en ik mag onbeperkt bellen. Dus is het best wel leuk om weer, met wie dan ook, even bij te praten. In Nederland heb je meestal te veel omhanden en komt het er niet van. Nu heb ik alle gelegenheid.

Maandag 27 juni

We beginnen met het oppakken van een goede gewoonte als ik achter het anker lig. “De vijf Tibettaantjes”. Normaal in de huiselijke omstandigheden doe ik onder de douche de nodige lichaamsoefeningen om de spiertjes, die gedurende de nacht vastgeroest zijn, weer los te werken. Als ik op zee vaar krijgt mijn lijf genoeg beweging als gevolg  van de contra reacties van de bewegingen van het schip. Achter anker heb je weinig beweging, geen warmwater om lekker te douchen en oefeningen te doen. Wat je wel hebt zijn vastgeroeste spiertjes. “De vijf Tibettaantjes”. (zie internet) zijn een paar yoga oefeningen waarbij je het spul weer los kan werken. Daarnaast doe ik dagelijks boodschapjes op de fiets. Genoeg aandacht voor het lijf. Morgen gaan we Yvon ophalen. In de ochtend krijgt het autootje van de schipper nieuwe banden en verzekering technisch is het beter als zij rijd. Erg aardig en wel  zo gezellig. De dag is weer bijna ten einde. Yvon is er klaar voor dus die zie ik morgen weer.

Dinsdag 28 juni

Vandaag land het vliegtuig waar Yvon en de poes in zit om 18:00 uur op het vliegveld in Farao. De schipper van de Spindrift had toegezegd dat ik hun autootje kon lenen, maar nadat zij overleg had met haar vader was het, verzekerings technisch , toch wel beter dat zij zou rijden.  Om vijf uur was ik paraat kennelijk een uur te vroeg. Nog maar eens checken, want het is niet leuk als Yvon een uur met de poes moet wachten. Mijn automatische datum en tijd instelling werkte in Engeland en Frankrijk , maar nu stond hij op “uit”. Het probleem is opgelost. Om 18:00 uur stonden we op het vliegveld.   De vriendin was ook mee en met enig passen en meten ging alles in het autootje. Poes weer aan boord en deze onderwierp het schip aan de nodige inspecties. Of alles nog is zoals het was. Het had haar goedkeuring en ze is weer helemaal “thuis”. Nog een avond borrel en dan lekker slapen.

Woensdag 29 juni.

Vandaag uitslapen. In de ochtend was de wind wat gaan draaien en lagen we naast een klein bootje. Niet zo handig dus toch maar even anders geankerd. Ik ben nog bezig om het extra ankerketting gewicht uit te proberen. De oorspronkelijk uitvoering werkte niet goed. Ik kon het gewicht over de ketting naar beneden laten glijden en dat ging goed, maar na verloop van tijd kwam het gewicht, wat af en toe op de bodem ligt. los van de anker ketting.

De procedure wordt nu anders. Het gewicht wordt aan een ketting schalm gehaakt en dan wordt de ankerketting verder uit gevierd.  Terwijl ik aan het experimenteren was  en kennelijk de ankerketting aan de korte kant was en de wind inmiddels 180 graden gedraaid, kwam het anker los en  dreven we weg. Ik had dat niet in de gaten maar Yvon kon mij tijdig daarop attenderen. Meteen de motor bij en wegwezen. Met het spiegeltje kwamen we nog tegen een ander schip maar er was gelukkig verder geen schade aan dat schip. Verkast naar een ander plekje en daar doe we het dan maar mee.   

De dames hadden een drukke dag en gisteren hadden we ze al uitgenodigd voor het avondmaal.  Heel gezellig en het nodige weer afgekletst. De vriendin gaat vrijdagmorgen vroeg weer naar huis. De schipper blijft nog even. Haar ouders zouden komen om het over te nemen maar hebben met de auto pech onderweg. Het wordt later. Er waren charterafspraken dus moet de dochter nog maar even doorbijten. In de avond zag ik al dat het anker toch iets aan het krabben was geweest. De nacht brengt weinig wind dus met het ankeralarm de nacht door om morgen vroeg te gaan verkassen.

Donderdag 30 juni

Vandaag weer hetzelfde weerbeeld. In de morgen weinig wind in de middag veel wind. Zon met af en toe een wolkje.

Vroeg uit de kooi en een ander ankerplaatsje gezocht. Een dame , die op haar schoenergetuigd scheepje leeft kwam al naar mij toe roeien.  Ze is overdag niet op haar boot omdat zee moet werken of ik maar elders kan ankeren. Zie ” DDG-yacht.com.”    Eerst maar even kijken hoe het e.e.a. uitpakt. De plek waar we nu zijn is bij de uitstroom van het riviertje en met getijde stromen en weinig wind in de morgen is het lastig in te schatten waar precies de ankers van de schepen liggen.  Het bleek geen gelukkige keuze. Een plekje verder op. Daar kwam een Engels man weer in het geweer. Ga maar een andere plek zoeken.  Dus niet, eerst maar kijken hoe het uitpakt. Het pakt goed uit en Andrew, de Engelsman kom later zijn excuses aanbieden .  Prima dus. Later krijgen we bezoek van een paar Nederlanders die een stukje verderop liggen . gaan voor het eerst de Middellandse zee op  en wilden best wel horen wat alzo onze ervaringen waren.

Bescherming van je territorium /je gratis ligplek.

Het wordt steeds drukker in onze wereld , zo ook op mooie en beschutte ankerplekken.

Vijf jaar geleden was het hier nog redelijk  maar nu is er tussen “wringen”. Dat wordt, door sommigen, niet op prijs gesteld. 

Mijn persoonlijke analyse is als volgt;

Er zijn een aantal belanghebbende partijen:

1-    De oorspronkelijke bewoners/ vissers. De ze hebben een ligplaats in de vissers haven. Zij moeten door die kluwen van boten naar zee om hun werk te kunnen doen. Hebben dus geen enkel belang bij al die bootjes.

2-   De ondernemers die chartervaarten doen voor de toeristen organiseren. Dat zijn er niet zoveel,  maar ook zij moeten door die kluwen heen om op tijd weer terug kunnen zijn. Het belang is betrekkelijk, hun brood komt van de toeristen. De toeristen komen o.a. naar de baai met zijn eb en vloed bewegingen en al die leuke bootjes die achter hun anker liggen.

3-   De “live a board’s”.  Het zijn meestal mensen die hun huis verkocht hebben of hun huis voor langere tijd verhuurd hebben. Zij wonen en leven op het schip. Je hebt mensen die lange tochten maken. Van de ene plek naar de andere plek gaan en zo de wereld verkennen. Er zijn er ook die zijn blijven plakken. Zij hadden voornemens om een lange reis te maken, maar dan toch op een plek terecht gekomen waar ze langer blijven. Het bevalt dan goed, het schip is inmiddels een ” huis” geworden en er is dan heel wat voor nodig om schip in orde te krijgen om weer te  vertrekken. Zij zijn erg gesteld op hun verworven plek! Komt er iemand te dicht bij “hun territorium” ankeren, dan wordt dat niet als prettig ervaren en kan dat mogelijk in de toekomst ook problemen geven.

4-   De langparkeerders. Zij liggen met hun boot, wat meer gezien en ervaren wordt als een vakantie woning, gratis op een mooie plek. Veel langparkeerders maken weinig of geen gebruik van hun boot. Het eet geen brood dus….

----------

Bij het eiland Culatra, vlak bij Faro, is dat, destijds, uit de hand gelopen en is alles door de overheid “schoongeveegd”. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Het zelfde kan ook nog op de Guardania rivier gebeuren. Daar is nog veel ruimte maar de ene oever is Portugees en de andere oever is Spaans.  Vul maar in.

5-   De passanten. Zij willen hier een paar dagen verblijven, omgeving verkennen en dan weer verder trekken. Zij hebben alleen belang bij een beschutte ankerplek. Maar die is inmiddels moeilijk te vinden. Dus……. wringen en hopen op een beetje medewerking van lotgenoten. Nou zijn watersporters onderling best wel loyaal en zorgzaam voor elkaars spullen, maar als het krap wordt en bedreigend……??

6-   De overheid:  Voor zover ik dat ervaar is er nagenoeg geen regelgeving en moeten de belanghebbenden het maar samen uitzoeken.  Charterschepen hebben inkomsten van de toeristen en als zij regelmatig afmeren aan de steiger van de van de gemeente dan moet daarvoor een jaarlijks bedrag betaald worden. Zou er regelgeving zijn, daar weten we in Nederland alles van, dan moet er ook gehandhaafd worden etc.etc. Voorlopig is er duidelijkheid door de onduidelijkheid.  De visser hebben tegenwoordig snelle motorboten en gaan op maximum speed tussen de boten door. So far so good. De langparkeerders met hun moorings,   regelgeving, juridische aspecten etc. ga er maar aanstaan. So far so good.

Ik heb ook gehoord dat als je een mooring aanlegt je dat moet laten registreren. Daar kan ik mij iets bij voorstellen. Er zijn een hoop boten die hier lange tijd aan hun mooring liggen zonder dat er verder aandacht aan wordt besteed. Voor de registratie  betaal je iets van een paar honderd euro per jaar. Wat gebeurt er als net niet betaald?? Dat is dan ook lange termijn werk.  In mijn verslag van 2017 kun je lezen dat een grote Scandinavische kotter was gezonken. Dan is het toch wel plezierig als de overheid weet, wie verantwoordelijk is voor het verwijderen van het wrak. Van David , die al jaren op zijn trimaran verblijft en dit ziet als zijn paradijsje, kon mij vertellen dat het admiraalsbootje van Nick ook gezonken was. (Verhaal Nick zie mijn verslag 2017). Dat bootje is gelicht en op de kant gezet en gesloopt.   In Portimao wil ik nog kijken of Nick er nog is en hoe het met hem gaat.  

--------------------

Wat is een mooring:  Een mooring boei  is een boei waar je een schip aan vast kunt leggen. De boei is middels ankers en of betonblokken stevig in de bodem verankert. De verankering kan ook met een soort van lange spiraalboor gedaan worden. Deze wordt 1à 2 meter de grond ingedraaid. Aan een oog wordt dan de ketting / stevig touw vastgemaakt die op zijn beurt weer aan de boei vast zit. Meestal ligt er en boot aan zo’n mooring. Bij sommige havens zijn de boeien genummerd en moet je voor het gebruik maken, betalen, of de naam van de boot staat op de boei geschreven. Als iemand een dagje aan het varen is hangt meestel het bijbootje aan de mooring. Zijn er geen kenmerken dan kan je het er op wagen om je boot daaraan vast te maken. Maar…  je weet niet of de eigenaar op komt duiken en….. je weet ook niet hoe zwaar de verankering is. Dus …. Lastig.

Vrijdag 1 juli

Het is rustig weer, goed om samen met de bijboot naar de kant te gaan en even de benen strekken. We hebbe maar één fiets , lastig??  Naar honderd meter gaat het straatje steil omhoog en moet je toch lopen. De route naar de supermarkt is niet interessant, dus Yvon lekker op een terrasje en ik doe, op de fiets, de boodschappen. Een terrasje aan de baai met een beetje wind is erg aangenaam. In de schaduw nog het e.e.a. genuttigd en de Engelse toeristen bewonderd, wel zo relaxed. Terug naar de boot en daar de dag, met gepaste bezigheden doorbrengen, dachten we . In de middag kwam Rory langs, een Ier die in Leiden heeft gewoond en Nederlands spreekt. Hij zit hier al heel lang heeft een huis hier in de omgeving. Hij heeft een Sun Odyssey 45DS aan een mooring liggen . Hij wist ons, aangaande de moorings, het nodige te vertellen waardoor ik mijn verhaal weer wat verder aan kan scherpen.  De berging van Nick zijn bootje was op 20.000 euro geschat. Iedereen wist waar hij zat maar niemand kon hem  vinden???  Ra.. ra . (Er is toch niks te halen).  Arie (een Nederlander) ligt met zijn grote trimaran op de zandbank en doet daar reparaties aan. Is heel handig met polyester etc.  Mogelijk dat we die ook nog wel treffen. Andrew heeft een stalen S-spant . Een ontwerp van Frans Maas. Hij heeft dat schip helemaal opgeknapt / gerestaureerd op de werf in Faro De rest van het verhaal schrijven we niet op. We zijn weer aardig bijgepraat.  

Zaterdag 2 juli

Gewoon een luie dag gehad. Wel met de poes de kant op geweest. Met al die mensen en vreemde geluiden was het wel spannend.  Nog een klusje gedaan en dat was alles. De middag wind wordt wat minden en van de Spindrift, de catamaran hoorde we daar haar ouders tot woensdag in Spanje moeten wachten op onderdelen voor de auto. Ik denk dat wij dan al richting Ferraguda zijn maar dat is vijf mijl verder . Of we haar ouders nog zullen ontmoeten?? We zien het wel.

Zondag 3 juli.

Er is markt op het pleintje. Lokale ondernemers met groente en fruit. Leuk om even rond te lopen en een terrasje te doen. De zon hebben we nog niet gezien . De wind komt van zee . Het is fris vandaag.

Vanmiddag F1 Silverstone. Mogelijk dat het restaurantje de TV aan heeft staan. Kan ik ook dit verslag, via de Wifi , weer de ruimte in sturen.