Reisverslag
2022 deel 2 .
Vaartocht Nederland
naar de Middellandse zee.
---------
2 gedeelte
van de reis, van Baiona naar Alvor zuid
Portugal
Ongeveer 360 mijl over de rechte stukken gemeten.
-----------------------------------------
Maandag 13 juni
Vandaag wordt het weer 25 graden met heel
weinig wind. Ik ga proberen mijn verslag op internet te zetten en wat
boodschapjes doen. Bij de “MRYC” even aangelegd. De wifi code gekregen en mijn
verslag op internet gezet. Nog wat boodschapjes bij de super gedaan en twee
watersport winkels gevonden, open na 16:00 uur. (het is nu 14:00 uur). In de
middag winkelen??? Het is hier toch siësta!! Mooie gelegenheid om nog wat rond
te fietsen. De baai heeft wel een unieke ligging en layout, met hoekjes en
gaatjes en schiereilandjes. Zie voor meer info
Google Earth en internet. Google Earth doen het beter dan ik, hoef ik
ook niks over te schrijven.
Het beeld van het stadje, is een beetje
hetzelfde als andere strand / haven plaatsjes. Langs de boulevard veel terrasje
en winkeltjes Kom je in het oude gedeelte met de smalle straatjes, dan zijn
daar veel restaurantjes, cafeetjes en kleine winkeltjes. Alles toegesneden op
het toerisme.
Het is nu nog geen vakantie tijd. Kan ik
heerlijk met mijn fietsje overal tussendoor zonder veel te hinderen. Om 16:00 bij de watersportwinkel. Die is niet
open, niet op maandag. Dan maar een andere keer. Terug naar de boot, water getankt en weer op
een koel plekje achter het anker gegaan. Een niet al te warme douche genomen en
dat frist weer lekker op. Huishoudelijke werkzaamheden gedaan en genieten van
een mooie zomeravond. Morgen is er ook
weinig wind maar om de hoek, zo’n 20 mijl verder is er een kleine baai. Ben ik
nog niet geweest. Dus als de wind het af laat weten kan ik daar terecht en
anders blijf ik op zee. Of ik nou achter mijn anker aan het dobberen ben of op
zee Het is ongeveer hetzelfde maar wel anders.
Dinsdag 14 juli
De dag begin met zon en geen wind.
Uitslapen tot een uur of tien maar dan gaat toch wel het anker op. Motortje aan
en zeiltjes omhoog. Zo varen we de baai uit. Op zee zie ik in de verte een rol
grijze lucht. Daar komt mist uit. Deze kruipt tegen de berg op en als vlak bij
de laatste “kaap” ben, die ik nog moet passeren, voordat ik echt alle obstakels
vrij vaar, zit ik in een coconnetje van mist. Nog wel redelijk zicht dus geen
paniek. Via AIS zien we dat er geen bootjes in de omgeving zijn. We kunnen dus
ongehinderd een slag de zee in maken. De wind gaat ook zijn werk doen en met 4
a 5 Bft veren we over rustig vaarwater.
Het verwachting patroon was anders,
dobberen in het zonnetje en zien waar we uitkomen. Nee dus!!! Varen in de
mist/laaghangende bewolking. Weer even wennen. Vertraagde flexibiliteit,
Ouderdomverschijnsel??. Ik
bemerk dus dat ik geen behoefte heb aan verandering en het aangaan van reeds
ervaren uitdagingen. Dat weten we nu ook weer. Dus de volgende keer…. Gewoon
in-spelen op de dingen die komen en verder niet zeuren over wat ik wel niet
verwacht had etc.etc.
Nu het 24 uurs ritme oppakken, elk half
uur de wekker en AIS check. Buiten zitten is niet leuk. Het is fris en grijs.
De beste plek op het schip is de zeekooi en daar maken we gretig gebruik van.
Als ik in de middag weer een slagje kust
maak komt de zon er weer bij en heb ik mooi uitzicht op de kust. La Gauardia is
in zicht. Daar is een baai afgeschermd door twee pieren. Het was een mogelijke
uitwijk plaats maar nu vaar ik door langs de kust. Aan de ingang van de grensrivier van Portugal
en Spanje is een klein eiland en …., op dat eiland, nog een “verdedigingfort” .
Hoe zou het leven er op aarde eruit zien
als we niet zoveel energie besteden aan forten, kastelen bouwen en vechten, om
elkaar af te slachten, en dat vaak nog onder het mom van “Heb uw naasten lief”.
Ik kom nu wel erg dicht onder de kust. Dus
een slagje zee in. De wind neemt wat af maar het schip blijft desondanks lekker
door varen. Hoe lang nog?? Hoe is het met de getijde stroom?? Ook al zou ik het
weten, het veranderd niks. Gewoon zes uur mee en zes uur tegen. Resultaat “nul”
, daar ga ik me toch geen zorgen over maken. Go with the flow!!
Woensdag 15 juli
Vannacht nul opgeschoten maar wel
uitgerust. Geen wind wel golfjes. De zeiltjes strak gezet, dan klappert dat het
minst. Na een tijdje gaat dat ook vervelen. Dan maar alles naar beneden. Is ook
niet alles, Met de zeilen op geeft dat een bepaalde demping op het slingeren.
Dat valt nu weg . Het schip gaat nu meer rollen. Vrije keus van de twee alternatieven.
Als de ochtend aanbreekt zit ik in een
grijze cocon. Geen enkel punt van oriëntatie, geen zon geen wolken geen kust.
Het gevoel zegt dat in naar het zuiden vaar maar als ik op het kompas kijk ,
gaan we naar het noorden. Heroriënteren en een koers uitzetten richting kust.
Ook dat duurt even voordat je door de grijsheid enige contouren zit. Het is dan
al in de middag.
Vandaag was weer en wind zeer wisselvallig. De wind heeft alle
hoeken van de kompasroos afgestruind. De windkracht wisselt van 2 Bft tot 6
Bft. Dat alles over maar korte perioden.
Eind van de middag komt er veel wind los. Het loopt tegen 25 à 26 knopen. Wat
gaat de wind doen?? Voor alle zekerheid
het grootzeil naar beneden. Dat kan na
een halfuurtje wel weer omhoog. We liggen nu voor Leixo. Een industrie haven
waar ik naar binnen zou kunnen gaan. Ik kijk nog even naar de wind verwachting
en zie een melding “Thunderstorms”. Dat hebben
we vandaag nog niet gehad. Door een hittegolf in Spanje weet het weer ook niet
welke kant het uit moet. Dus zeer aannemelijk dat we dit soort weerbeelden te
verwerken krijgen. Maar is het onweer ook op mijn plekje of is alleen op het
land??
Ik hoor wat gerommel. Hoewel de meesten mensen
denken “vlug de veilige haven in” hoeft dat niet altijd zo te zijn. Ik ken de
haven niet. Op de kaart is te zien dat er een kleine recreanten haven is , alleen
voor kleine vis bootjes?? Ik weet het niet. De kans dat ik onder onbekende en
lastige weersomstandigheden, harde wind en regen, problemen krijg is zeker
aanwezig. Op het water, kan er , onder
de juist zeilvoering, weinig gebeuren. Zolang het schip blijft drijven is er
niks aan de hand. Dus we blijven buiten. De bui komt dichter bij maar niet angstwekkend.
Voor alle zekerheid ontkoppel ik wel de
antennes van marifoon en AIS. Ook al heb je geen directe inslag, (de
Raaf is van staal en heeft veel verstaging en is daardoor relatief veilig).
Toch kan je “lek”stroom door de antenne krijgen die de apparaten niet leuk vinden.
Gebruik van marifoon en AIS zijn op dit
moment niet aan de orde. Die kunnen dus uitgeschakeld zijn.
We krijgen wat wind en doe voor alle
zekerheid het grootzeil weer naar beneden. Het beetje harde wind is van korte
duur, maar voor alle zekerheid houd ik het grootzeil naar beneden. Met zo’n
onweersbui weet je het nooit. Aan land is het donker, in het westen is het
redelijk schoon. De bui trekt wellis waar naar het noorden maar komt na een
tijdje toch weer terug. Ver op zee zie
ik enorme lichtflitsen en even later een denderend kabaal. Het zit dus niet dicht bij maar is wel
heftig!. De wind kom nu met 6 BFT uit het noorden en op bezaan en genua lopen
we toch 8 knoopjes. Wel zo relaxed zo
zonder grootzeil. Voorlopig pak ik deze wind naar het zuiden mee. Tegen tienen
als het donker wordt en het maantje erbij komt, moet ik mij toch wel gaan
bedenken hoe ik nacht door zal brengen. Ik ben de hele dag buiten geweest. De
hele dag lekker met het weer en schip in de weer geweest. Ik kan geen overmatige
moeheid constateren. Dat moeten we zo houden, dus eerste prioriteit is de rust
pakken. Ik haal de bezaan naar beneden. En de Raaf kan zich redelijk redden met
alleen het fokje op. Mogelijkheid is ook nog om, bij voor de windse koers, trossen
uit te gooien om koers te houden, maar dat was niet nodig. Het gaat goed zo.
Ik heb gedurende een uurtje contact met
het thuisfront en het schip houdt zich goed. Even het laatste weer bericht,… om
ongeveer 01:00 vannacht gaat de wind van Noord naar Zuid!! Hoe verzin je het.
En inderdaad na mijn slaapje van 01:00 uur kom ik buiten en moet ik mij even
heroriënteren. We varen, keuring met de genua zoals deze er steeds bij stond ,
naar het noorden. Dat is waar ik vandaan kwam. De bezaan erbij zetten en we
kunnen aan de wind naar het zuiden. Het klaart weer wat op en de maan komt
erbij. Met 14 knopen wind en alleen de genua en bezaan en daar bij nog een onrustig
zeetje, dat vindt de Raaf niet fijn. Er moet gevaren worden! Het grootzeil
erbij en iedereen is weer tevreden. we kunnen rustig de rest van de nacht door brengen.
Donderdag 16 juni.
Rond negen uur in de morgen valt de wind
weg en kunnen we voorlopig dobberen. Ik neem de tijd om het verslag te
schrijven. Ik hoor wat geruis en ga buiten kijken. Er zijn hier duinen en een
lang strand. Maar zo dicht bij dat ik de branding kan horen??/ hoeft voor mij
ook weer niet. De Raaf vaart recht op het strand aan!! Overstag, motortje erbij,
en wegwezen.
Dom van me. Als ik mijn slaapjes doe, zet
elk half uur de wekker om polshoogte te nemen. Nu, als ik geconcentreerd bezig ,
maar dat kan ook als je een boek aan het lezen bent, heb ik dat verzuimd. Voor
je het weet ben je meer dan een uur verder en zit je op het strand een ijsje te
eten. Gewoon dom, dom, dom en dat heeft niks met leeftijd te maken.
In de middag wat meer wind en regen. Het
schiet nog niet op. Omdat er wat regen
opkomst is en ik nu voor het lapje vaar,
gaat de bezaan er af en gebruik ik het zonnezeil als regen zeil .Wel zo
comfortabel. Je krijgt dan niet de volle plens op je hoofd . Dan steekt ook nog
eens een onweersbuitje de kop op. Toch maar weer het zonnezeiltje weg. Bij een
onweersbui weet je nooit wat eruit komt. Het valt mee en als er wat westen wind
wordt (voor zo lang als het duurt), gaat de bezaan er weer op. Tegen de avond
zijn we vlakbij Figuera da Foz. Nog tien
mijl, maar er is geen wind. De nacht doorbrengen zonder wind is ook niet alles.
Op de motor doen we het laatste stukje. Omdat de motor aangesloten is op de
centrale verwarming met ventilatie systeem wordt het schip warm en droog, De
vochtige kleding die in de doucheruimte hangen, worden nu warm en droog. En…..
er is warm water om te douchen. De accu’s en de 220 volt apparatuur zijn weer
opgeladen. Om 21:00 uur meer ik af in de
jachthaven. Een borreltje, een douche en een warme en kajuit (28 graden) nodigt
uit om lekker te gaan slapen.
Volgende trajecten: Figuera da Foz - Nazaré
30 mijl
Nazaré - Peniche 20 mijl
Peniche
- Cascais 60 mijl
Vrijdag 17 juni
Als ik om negen uur wakker wordt is het
blad stil en mistig. Haasten heeft geen zin want in de middag wordt pas wat
wind verwacht. Ik duik weer lekker in de
kooi. Om uur of tien is de slaap op en neem ik mijn ontbijtje. Behoefte om het
stadje in te gaan heb ik niet. Vorige keer uitgebreid bekeken. Over het
algemeen altijd hetzelfde beeld; winkelstraatjes met cafeetjes, restaurantjes,
boetiekjes en winkeltjes. Dus…. na ontbijt en de huishoudelijke werkzaamheden
gedaan, even achtendertig euro naar de havenmeester brengen omdat ik mijn boot
aan de steiger heb vast gemaakt, ( Donatie voor onderhoud steigers en de loon
voorzieningen!) en… vertrekken.
Als de wind gunstig uitpakt kan ik de
nacht in Nazare doorbrengen, zo niet,
blijven we lekker op zee. Buiten is er weinig wind…. toch maar een stuk op de
motor. Als dat gaat vervelen…. dobberen met een klein beetje wind. Gelukkig
brengen enige dolfijnen enige afleiding. Zij hebben ons een hele tijd
geëscorteerd. Wel zo leuk.
Eind in de middag komt er een redelijk
windje uit het noorden maar meer dan 4 knopen vaarsnelheid wordt het niet. En
zo tuttelen we langs het lange strand met lage duinen, die deze kust rijk is.
Temperatuur is aangenaam en de zon doet zijn best om af toe door de
sluierbewolking heen te kijken. Goed genoeg om de was te laten drogen en omdat er weinig wind is
kan mijn huid ook nog aan de zonnestralen worden blootgesteld..
Tegen tienen in de avond blijft er wind
uit het noorden komen. Ik wil ook mijn slaapjes oppakken. Bezaan en grootzeil
naar beneden en met het fokje op worden we, met wat stroom mee, richting het
zuiden gebracht.
Nazaré wordt dus niet aangelopen. We zijn
er al geweest en hebben daar, bij het vuurtorentje gezien, hoe onder bepaalde
omstandigheden, wind en getijde stroom, voor de hoogste surf golven van de
wereld kunnen zorgen. Spectaculair!!!
Bezoekje aan Google is best de
moeite waard.
Zaterdag 18 juni.
In
de nacht kentering van het tij … richting noord. We gaan toch niet terug naar
Nederland?? Om een uur of drie komt er enige wind uit het ZW. Goed genoeg om de
Raaf zelf zijn werk te laten doen. Onder het genot van een bijna volle maan,
gaan de zeiltjes weer omhoog en kan ik mijn slaapjes weer oppakken. Rond negen uur
schijnt het zonnetje in de kajuit. Ik val niet meer in slaap, dus ben ik
uitgeslapen. In de kuip met het zonnetje erbij, het ontbijtje genuttigd en dag heeft
weer op een plezierige manier zijn aanvang genomen. De hele dag is het ZW
windje vier Bft. Mooie kust , een muziekje en verrekijker erbij, ik vermaak we
wel. Als ik voor de kaap bij Peniche ben kan ik er wel erg ruim voorbij. Het is
bij drieën in de middag.
De weersomstandig nog eens bekeken en
besloten om door te varen naar Cascais. Vanavond een beetje regen maar dat
bleek niets voor te stellen. De wind zou naar het westen gaan en in de nacht
wegvallen. Morgen ruimschoots de tijd om Cascais aan te lopen?. Maandag middag
/ dinsdag komt er behoorlijk wind uit het noord westen!!!. Het
hele windgebied begint bij het Engels kanaal. Vrienden van ons liggen in Saint-Vaast in de buurt van
Cherbourg. Zij blijven daar nog lekker even liggen totdat het ergste voorbij
is. De wind trekt door de Golf van Biskaje langs de Spaanse en Portugese kust.
In Cascais lig ik in de luwte achter hoge bergen. Ziet er niet slecht uit. Na
de harde wind blijft het een aantal dagen NW 4 – 5 Bft . Eerst de nacht nog
maar door en dan zien we verder.
Zondag 19 juni
De nacht was niet een van de plezierigste.
Golven die tegen elkaar opstonden en er is geen wind. Dus of klappende zeilen
of rollenbollen. Beide is niks. We komen de nacht door en in de ochtend is er nog
steeds geen wind. Ter afwisseling de motor er maar bij. Kunnen we meteen wat
hoogte pakken. Pas in het eind van de middag komt er wat wind uit het westen.
Bij de kaap komt er meer wind en het laatste stuk van de kaap
naar Cascais hebben we ruime wind, kracht 5. Zo nu lopen we lekker en kunnen
bij Cascais zo de baai binnen varen. Het is
zes uur in de avond en de wind blijft aanhouden, Keurig op tijd
binnen. Achter het anker en klaar is Kees.
Morgen fourageren en kijken wanneer we
verder varen.
Maandag 20 juni
De hele nacht was er veel wind. Hier in
Cascais liggen we lekker beschut dus geen probleem. In de ochtend de zon er bij
en het beloofd een mooie dag te worden.
Over slapen, uitgerust zijn, vermoeid zijn
etc.
E.e.a kwam bij mij onder de aandacht omdat
velen het idee hebben nadat ik een paar dagen op zee ben geweest ik wel toe zou
zijn aan goede nachtrust.
Als dat zo zou zijn dan ben ik wel fout
bezig. Want wat gaat het worden als ik door de omstandigheden langer op zee
moet zijn ?? Dan zou ik uitgeput raken met desastreuze gevolgen van dien.
Helaas zijn daar voorbeelden genoeg van.
Ik zal proberen uitleg te geven hoe ik
daar mee omgaan met de wetenschap dat het dan over mijn persoonlijk
omstandigheden en mogelijkheden gaat.
Een aantal uitgangspunten bij het solo
zeilen
Als je meerdaagse tochten op zee maakt,
dan verblijf je op zee en ben je af en toe, als het zo uitkomt, aan de wal.
Het
eerste wat je doet als je op zee bent en zodra dat mogelijk is. Ga slapen!!!
En waarom?? Je dient ten allen tijde genoeg
fysieke en geestelijke reserves te hebben om onvoorziene omstandigheden het
hoofd te bieden. Lichaam en geest moeten in evenwicht zijn om bij calamiteiten
de juiste beslissingen te kunnen nemen!.
Zoals: Drukke scheepvaart / visvangst, in
de dag of in de nacht. Veranderende weersomstandigheden. Beslissing nemen om af
te wijken van het oorspronkelijke plan en het kunnen overzien van de daaraan
gekoppelde consequenties zijn. Aanpassing van de zeilvoering. Oplopen van
blessures klein of groot?? Er kan ook
iets kapot gaan wat zo goed mogelijk hersteld moet worden. Nu of later???? Hoelang en intensief ben je bezig
om het probleem op te lossen en is er dan vaarruimte genoeg en gelegenheid om
te slapen c.q. rust te pakken.
Wanneer is er vaarruimte genoeg?? Als het onmogelijk is om binnen het uur tegen
één of ander obstakel aan te varen.
Als er niks is kan je er ook niet tegen
aan varen.
Dan is er tijd om aan slapen/ rusten te
denken.
Met deze wetenschap en het besef dat je
dagen lang achtereen op zee bent en dat ook nog eens veel langer kan duren dan
verwacht, dan kun je begrijpen dat je er altijd voor moet zorgen dat, op welk
momnet van de dag dan ook, je geestelijk en lichamelijk uitgerust moet zijn om
deze situaties het hoofd te kunnen bieden..
Als je dagtochten maakt verblijf je aan de
wal en ben je af en toe op zee.
Bij een goede weersvoorspelling en een
goede tocht voorbereiding is het heel goed te doen om dagtochten van 50 zeemijlen te maken.
Een addertje onder het gras!! Als door calamiteiten
de vaar tocht langer wordt dan 10 uur, is met daar veelal niet op voorbereid.
Lichamelijke en geestelijke rust is dan al aardig opgerekt en kan niet zomaar
ingehaald worden. Daar komt bij dat in de meeste gevallen daar ook geen
ervaring in is opgedaan.
Het kan gevaarlijk worden als de
dagtochten opgerekt worden naar langer verblijf op zee waarop niet op gerekend
is!!!.
Hoe ga ik daarmee om: 1e slaap
pakken wanneer dat kan. Lichaam en geest geven tijdig genoeg aan wanneer je
rust moet nemen. Dat is dan ook een eerste prioriteit. Wijk af van al je
genomen voornemens en creëer een situatie waarin je uit kunt rusten. Zoek vrij
vaarwater op. Ga over tot een minimale zeilvoering. Bij beperkte voorgang heb
je ook minder zorgen. Of ga bij liggen, je vaarsnelheid is dan nagenoeg nul.
Gelukkig heb ik geen last van zeeziekte en heb ik geen probleem om langdurig op
een hevig slingerend schip te verblijven.
De Witte Raaf is een heel stabiel
schip met een rustige en dempende zeegang. Voor mij een optimale combinatie om
dit soort tochten nog te kunnen ondernemen.
------------------------------------------------
Het zal duidelijk zijn dat als ik in een
haven of rustig ankergebied kom ik dan al uit gerust ben!!. Neemt niet weg dat
je wel heerlijk kunt ontspannen. Als je
op zee bent ben je 24 uur alert op allerlei zaken die kunnen gebeuren. Achter
het anker of aan de kade kan je dat loslaten en dat is wel een aangename
ontspanning wat uiteraard ook in het slaapgedrag naar voren komt.
Je aandacht richt zich nu op de mogelijkheden
die omgeving te bieden heeft. Op fourageren en het schip weer in orde maken
voor het vervolg van de reis. Je verblijft nog wel aan boord maar met één been
op de wal. Een welkome afwisseling en dat is ook het mooie van deze vaartochten.
--------------------------------------------------
Patric, schipper van een andere boot, kwam
langs om een praatje te maken. Hij komt van
de Kanarische eilanden en heeft vannacht veel wind gehad.( dat zat er dik in!).
In de morgen ging hij hier achter zijn
anker. Ik moet nog boodschappen doen dus we spreken af dat hij na de
boodschappen aan boord komt.
De bijboot gaat weer te water. Vuilnis zak
er in, rugzak mee, fiets er boven op en zo vaar ik naar de kant. Daar is een
ponton waar de plaatselijke vissers gebruik van maken. Mooie plek voor de
bijboot.
Fietsen
Normaal heb ik twee mountainbikes aan
boord. De fietsen worden gedemonteerd en in de bakskist opgeborgen: twee
frames, vier wielen en twee zadels. Alles is dan goed opgeborgen. Het enige
lastige is: het is passen en meten om de
zaak netjes opgeborgen te krijgen.
Vlak voor vertrek in IJmuiden moest ik
over een hele lange steiger naar de havenmeester. Zo’n eind lopen is, met mijn
versleten heup, niet handig. Dus één van de twee fietsjes er uit. Ik zat
behoorlijk te hannesen om dat voor elkaar te krijgen. Dat resulteerde in de
vraag “waarom moet ik, “in hemelsnaam”, twee fietsen
meenemen en voor wie”. Waarom; als er logés aan boord zijn is het leuk om met zijn tweeën
te fietsen. Dat geldt ook als Yvon aan boord is. Maar fietsen en Yvon gaat niet
meer zo goed samen. Met een elektrische fiets kan Yvon beter uit de voeten. Of beter, we huren een scooter of een auto.
Dus…. Voor mij is het veel handiger om één fiets mee te nemen. Scheelt een heleboel
gedoe…… Maar…….De volgende morgen ging ik de zee op en waar laat ik dan dat
tweede fietsje?? ….Eerst maar naar de
havenmeester. ….
Rijd ik net een stukje op de steiger, hoor
ik achter mij “Ha die Wouter” . Het is
Frans Huissen die met zijn Victoire en paar boten verderop lag. We hebben het gezellig
bij hem aan boord en de vraag, of hij mijn fietsje onder zijn hoede kon nemen,
liet ik niet op zijn beloop. Frans vond het geen enkel probleem. Later hoorde
ik dat het fietsje ( gedemonteerd), ook
in zijn bakskist paste. Een probleem opgelost en hopelijk heeft Frans er
plezier mee.
Vandaag, in Cascais pluk is daar de
vruchten van. Ik hoef veel minder handelingen te doen om het een en ander voor
elkaar te krijgen. In een mum van tijd ligt het fietsje op de bijboot. Met dank
aan Frans!!
--------------------------------
We
gaan de kant op. Cascais is een plezierige plaats om in rond te fietsen. Natuurlijk
zijn hier ook de karakteristieke straatjes vol met toeristen restaurantjes. Daarachter
zijn nog genoeg “gewone straatjes” en steegjes en dat is wel zo leuk. In deze
stad ontbreekt het ook niet aan parkjes en groen. Geeft een mooie afwisseling.
Buiten de toeristen plekken zijn er nog genoeg restaurantjes die de “volks”
buurt voorzien. Daar is het goed lunchen.
In de Marina is het druk. Gisteren zag ik
al in de verte wedstrijd boten op het water.
Het circus is dus hier geconcentreerd.
De Rolex TP52 World championship Super series Cascais 2022
Negen gelijke boten van 52 foot strijden
tegen elkaar. Als je mee wilt doen staat er het volgende op je lijstje:
-
Een
wedstrijdboot met het beste van het beste materiaal.
-
Eén
tot twee containers voor opslag van de diverse wedstrijd zeilen en werkplaats,
-
Goed
betaald personeel, want dat moet ook het beste van het beste zijn,
-
De
nodige volgboten met voldoende PK’s en ruimte om reserve zeilen mee het water
op te nemen.
-
Als
het even kan heb je het moederschip bij je voor opvang van alle bemanning en
medewerkers.
-
Totaal
kosten: als je een onbeperkt budget hebt speelt dat
geen rol. Het gaat om het winnen van de wedstrijd en de daarbij behorende
feestjes.
-
Na de
wedstrijd….. op naar het volgend Rolex
evenement!
Prachtig om dit te aan schouwen, maar de
verdeling op deze aarde is wel een beetje uit zijn voegen geraakt, of .. was
dat altijd al zo??
Dan maar een supermarkt opzoeken, ik moet
genoegen nemen met een buurt super. Beperkt assortiment maar voldoende om mijn
voorraden aan te zuiveren.
Alles in het bootje geladen, even langs Patric
gevaren en die komt over een half uurtje aan boord. Hij heeft geen bijboot maar
een simpele onzinkbare kano. Gaat ook uitstekend.
Patric , van Ierse oorsprong, heeft dertig jaar op de Kanarische eilanden als
leraar gewerkt. Kinderen zijn uit huis. Inmiddels gescheiden. Heeft nu een
appartementje in Noord Spanje en een vriendin in Denemarken.
Is nu voor het eerst solo van de Kanaries
naar Cascais gevaren. Gezellig gepraat, morgen ga ik naar het zuiden, Patric,
als het weer hem aanstaat, naar het Noorden.
Schip klaar gemaakt om morgen vroeg te
vertrekken. Sines kan het worden, westen wind
4BFt, 50 mijl varen. Er is daar een grote industrie haven met daarin een
mooie baai met Marina. Het is daar ook goed ankeren. Morgen zien we wel hoe ver
we komen. Of we ankeren aldaar, of toch gewoon door varen. Morgen weer een
nieuwe dag.
Dinsdag 21 juni
De hele dag aan het roer maar het was
bezeild en ik hoef alleen maar af en toe een beetje te corrigeren. Om 20:00 uur
ligt de Raaf veilig achter het anker in Sines.
Morgen is de afstand groter 60 mijl en aan
het eind van de dag minder wind. Vandaag merkte ik duidelijk dat bij een ruime
winds rak en een niet gereefde bezaan er voor meer zeil moet staan om het
zaakje goed in evenwicht te hebben.
Voor morgen wil ik de vaart erin te
houden. Vanavond toch maar even de kluiver aanslaan. Komt er zo’n 30 m2 bij. De
kleine genua kan bij halve en ruime wind als kotterfok gebruikt worden dus die
zet ik maar over op de kotter stag. (Bij een aan de winds rak kan de genua niet
goed dicht trekken omdat dan de verstaging in de weg zit.) Alles weer klaar
voor een bijtijds vertrek morgenochtend.
Woensdag 22 juni
Het is goed weer. Noordwesten wind tot
west, rond 4 Bft. Dat moet goed te doen zijn en dat was het ook.
Half acht gaat de wekker en om acht uur is
het schip onderzeil en varen met 7 knoopjes naar het zuiden. Voor vandaag: af
en toe zon en af en toe een bui. Die bui kwam, na een uur op zee te zijn, met
een beetje extra wind, even hevig plenzen en de bui is voorbij. Normaliter, als
de stuur automaat het doet, zit ik, lekker droog binnen in de kajuit. Maar nu
moet ik aan het roer: regenkleding aan en om het niet erger te maken dan het al
is, gewoon een paraplu om er voor te zorgen dat ik zelf niet de volle laag krijg.
Prima zo.
Na de bui valt de wind weg. Omdat we een
behoorlijke afstand moeten afleggen, toch maar de motor bij. Er komt weer wat
wind , motor uit. Maar het is niet overweldigend. De wind zwakt weer af en ik
accepteer maar dat ik de ankerplek nabij Sagres, vandaag niet zal bereiken en
ik nog een nachtje op zee blijf. Als de wind helemaal wegvalt kan ik, in de
kuip, met één oog op het kompas, nog een paar slaapjes doen. Volgens de laatste
weervoorspelling komt er aan het eind van de dag weer wat meer wind. En…die
komt er. We lopen nu zo’n 5 knoopjes, aan de wind, de Raaf stuurt zich zelf,
toch nog maar, in het zonnetje een slaapje pakken. Dan valt de wind weer weg.
Klaperende zeilen dus grootzeil naar beneden. Na een halfuurtje toch meer weer
wind. Grootzeil erbij en het “hoekje “ (de ZW punt van Portugal) komt in zicht.
Toch haalbaar?? Met de wind een meer naar ZW moet ik dan wel de genua vervangen
door de originele kotterfok, dan kan de Raaf goed aan de wind zijn werk doen. Het
windje blijft en ik besluit om door te
varen. Met donker passeer ik de vuurtoren en twee mijl verder is een
ankerplaats. 23:30 is alles geregeld en liggen we achter het anker.
Toch net iets beter dan vlak voor kust de
nacht doorbrengen.
Morgen weer een dag.
Donderdag 23 juni
Achtentwintig duizend vierhonderd en
negenentachtig dagen verblijf ik nu op deze planeet en kan ik weer aan een
nieuw jaar beginnen.
In de morgen wordt ik wakker met het
zonnetje in de kuip. Begint de dag aangenaam. Na mijn ontbijtje even lekker in
de zon uitslapen. Nee dus, druppels, het is maar even maar de kuip is nat. Dan
maar naar binnen. De hele dag ben ik gewoon lui. Ik krijg de nodige felicitatie
apjes en ik heb nu de tijd om daar uitgebreid op te antwoorden. Ga de
voorzeiltjes weer opbergen. Morgen een klein stukje naar Alvor en daar zijn we
voorlopig een aantal dagen. Dinsdag avond om 18:00 uur land Yvon op Faro en
daar haal ik haar op. Zij blijft een tijdje aan boord en dan tuttelen we langs
de kust naar de Guardania rivier, voordat ik richting Gibraltar vertrek.
Vrijdag 24 juni
Acht uur staat de wekker want ik moet met
hoogwater bij Alvor naar binnen en dat is rond het middaguur. Na een halfuurtje
komt er wind en omdat het een vlak zeetje is , ´à la Loosdrechtse plassen” . loopt
de Raaf als een tierelier. De kust is aan de wind bezeild en het is dan
ook genieten van deze mooie en
variërende kust. Het achterland is vlak
en bij de zee, door eeuwenlange corrosie ontstaan, gaat rotsachtige wallenkant
recht omlaag. Ik denk op sommige plekken wel honderd meter. Dit zijn ook van
die momenten die je graag met anderen wilt delen. Kom aan boord !!! maar ja op dat moment is er niemand en moet
ik er in mijn eentje van genieten, jammer.
Bij Lagos is de steile wallenkant / muur
van poreus materiaal. Daardoor ontstaan er grotten en doorkijkjes van mooi rotspartijen. Een toeristentrekker bij
uitstek. Duidelijk te zien aan de hoeveelheid huurkano’s, rondvaartbootjes en snelle rubberboten. Het is
nou een maal zo. Zie internet en Google
Earth
Vandaar nog een klein stukje naar de in
zee stekende pieren van de lagune bij Alvor. De wind is inmiddels gedraaid van noord
naar zuid en ik heb geen behoefte om voor de wind naar binnen te varen. Dus op
zee de zeiltjes naar benden en op de motor naar binnen.
Er
zit een “vaargeul” met slechts twee
boeien betond. Je moet maar net weten hoe de geul loopt. Ten opzichte van de
kaart zijn de twee boeien verplaatst. Even zoeken wat nou precies te bedoeling
is. Ik houd een beetje de dieptes van de kaart aan en uiteraard ook de diepte
meter. Maar dan binnen een paar seconden schiet de diepte meter omhoog en lopen
we vast. Niet zo lekker bij hoog water. Beetje gokken waar diep water is en met
vol gas bakboord uitsturen en dan weer stuurboord en dan weer bakboord etc. Het
lukt mij, al kwispelend dieper water te vinden. De rest van de vaargeul en
beetje “kruisend” afgetast. Wordt het aan bakboord ondieper dan maar weer
opsturen naar stuurboord, wordt het daar weer ondieper dan weer naar
bakboord. Het gaat allemaal goed en ik
heb nu weer een beeld kunne krijgen hoe de geul loopt.
Bij Alvor aangekomen liggen er beduidend
meer boten dan in 2017. De meeste passanten ankeren al bij het begin van de
“kom” maar ik ga toch even achterin kijken. Daar is wel een plekje te vinden. Het
is krap maar het lukt. De wind gaat weer naar het noorden en ik lig vrij dicht
bij de stijger van her vissers haventje, maar voldoende ruimte voor het varend
verkeer.
Tegen de avond komt er een catamaran
aanvaren en legt bij de steiger aan. Even daarna komt een bijbootje met vier
personen langszij. Twee Nederlandse dames, waarvan één de schipper is en nog
twee mannen. Zij komen met het verzoek
of ik wat op kan schuiven. Het is een charterboot. Één van de twee motoren doet
het niet al te best.Ze liggen aan lagerwal en hebben wat manoeuvreer ruimte
nodig. Ik stel voor om morgenochtend een lijntje uit te gooien dan kan de kop
van de steiger getrokken worden en kunnen ze makkelijk wegvaren. Ze waren ook
geïnteresseerd in de boot en van de uitnodiging om aan boord te komen werd
gretig gebruik gemaakt.
Het is toch altijd wel leuk om aan
geïnteresseerden het verhaal van de Raaf te doen, dit maal inclusief de
restauratie film van de Raaf.
Ik vertelde dat ik nog een paar dagen
blijf liggen omdat Yvon dinsdag aan boord komt en die moet ik in Faro ophalen.
Zij hebben een oud Fiatje met gebruiksaanwijzing. Die zou ik wel kunnen lenen.
Aardig aanbod waar we komende dagen wel op verder in gaan.
Aan hun catamaran en belevenissen kleeft
ook nog een verhaal maar dat ga ik verder uitdiepen en nader omschrijven. Het is tijd om te gaan slapen. Dat lukt niet.
Op de kant is er één of andere processie
optocht met muziek aan de gang. Het lukt mij toch niet om in slaap te
vallen. Dus maak ik dit verslag maar weer verder af.
Zaterdag 25 juni
De catamaran gaat niet weg. Ook goed. Ik
maak de bijboot klaar en aan de wal doe ik met de fiets, enige verkenning
van,,, ,, Hoe was het ook al weer. Alles
komt op zijn pootjes. Hier en daar zij er appartementen complexen bijgebouwd
maar ik heb geen interesse. Verder verkenning laat ik achterwege. Voor degen
die meer willen weten over Alvor en omgeving verwijs ik naar mijn reisverslag
2017 - deel XI te vinden in deze blog..
Boodschappen doen in de bekende
supermarkten en daarna enige huishoudelijke werkzaamheden verrichten. Verder
geen bijzonder activiteiten.. In de namiddag wakkert de wind aan en dat zal de
komende week ook zo blijven .Windkracht 5 tot 7 Bft.
Zondag 26 Juni
Vandaag
naar de wasserette. Is alles lekker schoon. In de middag bezoek gebracht aan de
Cartamaran “Spindrift” . Nog even wachten op het hele verhaal. De schipper (22
jaar) is de dochter van de eigenaar en zij neemt nu de honneurs waar.
Oorspronkelijk beoefend zij de paardensport op redelijk hoog niveau. Zij heeft
vliegtuigtechniek gestudeerd. Waarom dan nu op een bootje?? Van de week komen
haar ouders en dan komen er wel weer puzzel stukjes op tafel. De schipper is
met haar vriend en zijn vader aan boord. De mannen gaan morgen weer huiswaarts.
Blijft nog over haar vriendin. Heeft weinig zeilervaring maar is wel heel geïnteresseerd.
Heeft een opleiding horeca gedaan en bedrijfkunde. Nu ze heeft ze nog de
gelegenheid om wat “anders” te doen. Pluk de dag. Ik mag dat wel!
Iedereen heeft veel te vertellen maar ik
weet nog lang niet alles. Mensen die je in deze omstandig ontmoet hebben altijd
aparte levens verhalen. Geen kantoorbaantje van
acht tot vijf. Niet te veel denken maar gewoon pakken en beleven wat op
je weg ligt. …. Ik ga weer terug naar de
Raaf en de was opbergen. Avondmaal en nog wat telefoontjes naar Nederland.
Bellen van buitenland naar Nederland zit in de bundel en ik mag onbeperkt
bellen. Dus is het best wel leuk om weer, met wie dan ook, even bij te praten.
In Nederland heb je meestal te veel omhanden en komt het er niet van. Nu heb ik
alle gelegenheid.
Maandag 27 juni
We beginnen met het oppakken van een goede
gewoonte als ik achter het anker lig. “De vijf Tibettaantjes”. Normaal in de
huiselijke omstandigheden doe ik onder de douche de nodige lichaamsoefeningen
om de spiertjes, die gedurende de nacht vastgeroest zijn, weer los te werken.
Als ik op zee vaar krijgt mijn lijf genoeg beweging als gevolg van de contra reacties van de bewegingen van
het schip. Achter anker heb je weinig beweging, geen warmwater om lekker te
douchen en oefeningen te doen. Wat je wel hebt zijn vastgeroeste spiertjes. “De
vijf Tibettaantjes”. (zie internet) zijn een paar yoga oefeningen waarbij je
het spul weer los kan werken. Daarnaast doe ik dagelijks boodschapjes op de
fiets. Genoeg aandacht voor het lijf. Morgen gaan we Yvon ophalen. In de
ochtend krijgt het autootje van de schipper nieuwe banden en verzekering
technisch is het beter als zij rijd. Erg aardig en wel zo gezellig. De dag is weer bijna ten einde.
Yvon is er klaar voor dus die zie ik morgen weer.
Dinsdag 28 juni
Vandaag land het vliegtuig waar Yvon en de
poes in zit om 18:00 uur op het vliegveld in Farao. De schipper van de
Spindrift had toegezegd dat ik hun autootje kon lenen, maar nadat zij overleg
had met haar vader was het, verzekerings technisch , toch wel beter dat zij zou
rijden. Om vijf uur was ik paraat
kennelijk een uur te vroeg. Nog maar eens checken, want het is niet leuk als
Yvon een uur met de poes moet wachten. Mijn automatische datum en tijd
instelling werkte in Engeland en Frankrijk , maar nu stond hij op “uit”. Het
probleem is opgelost. Om 18:00 uur stonden we op het vliegveld. De vriendin was ook mee en met enig passen en
meten ging alles in het autootje. Poes weer aan boord en deze onderwierp het
schip aan de nodige inspecties. Of alles nog is zoals het was. Het had haar
goedkeuring en ze is weer helemaal “thuis”. Nog een avond borrel en dan lekker
slapen.
Woensdag 29 juni.
Vandaag uitslapen. In de ochtend was de
wind wat gaan draaien en lagen we naast een klein bootje. Niet zo handig dus
toch maar even anders geankerd. Ik ben nog bezig om het extra ankerketting
gewicht uit te proberen. De oorspronkelijk uitvoering werkte niet goed. Ik kon
het gewicht over de ketting naar beneden laten glijden en dat ging goed, maar
na verloop van tijd kwam het gewicht, wat af en toe op de bodem ligt. los van
de anker ketting.
De procedure wordt nu anders. Het gewicht
wordt aan een ketting schalm gehaakt en dan wordt de ankerketting verder uit
gevierd. Terwijl ik aan het
experimenteren was en kennelijk de
ankerketting aan de korte kant was en de wind inmiddels 180 graden gedraaid,
kwam het anker los en dreven we weg. Ik
had dat niet in de gaten maar Yvon kon mij tijdig daarop attenderen. Meteen de
motor bij en wegwezen. Met het spiegeltje kwamen we nog tegen een ander schip
maar er was gelukkig verder geen schade aan dat schip. Verkast naar een ander
plekje en daar doe we het dan maar mee.
De dames hadden een drukke dag en gisteren
hadden we ze al uitgenodigd voor het avondmaal.
Heel gezellig en het nodige weer afgekletst. De vriendin gaat
vrijdagmorgen vroeg weer naar huis. De schipper blijft nog even. Haar ouders
zouden komen om het over te nemen maar hebben met de auto pech onderweg. Het
wordt later. Er waren charterafspraken dus moet de dochter nog maar even doorbijten.
In de avond zag ik al dat het anker toch iets aan het krabben was geweest. De
nacht brengt weinig wind dus met het ankeralarm de nacht door om morgen vroeg
te gaan verkassen.
Donderdag 30 juni
Vandaag weer hetzelfde weerbeeld. In de
morgen weinig wind in de middag veel wind. Zon met af en toe een wolkje.
Vroeg uit de kooi en een ander ankerplaatsje
gezocht. Een dame , die op haar schoenergetuigd scheepje leeft kwam al naar mij
toe roeien. Ze is overdag niet op haar
boot omdat zee moet werken of ik maar elders kan ankeren. Zie ” DDG-yacht.com.”
Eerst maar even kijken hoe het e.e.a.
uitpakt. De plek waar we nu zijn is bij de uitstroom van het riviertje en met
getijde stromen en weinig wind in de morgen is het lastig in te schatten waar
precies de ankers van de schepen liggen.
Het bleek geen gelukkige keuze. Een plekje verder op. Daar kwam een
Engels man weer in het geweer. Ga maar een andere plek zoeken. Dus niet, eerst maar kijken hoe het uitpakt.
Het pakt goed uit en Andrew, de Engelsman kom later zijn excuses aanbieden
. Prima dus. Later krijgen we bezoek van
een paar Nederlanders die een stukje verderop liggen . gaan voor het eerst de
Middellandse zee op en wilden best wel
horen wat alzo onze ervaringen waren.
Bescherming
van je territorium /je gratis ligplek.
Het wordt steeds drukker in onze wereld ,
zo ook op mooie en beschutte ankerplekken.
Vijf jaar geleden was het hier nog
redelijk maar nu is er tussen “wringen”.
Dat wordt, door sommigen, niet op prijs gesteld.
Mijn persoonlijke analyse is als volgt;
Er zijn een aantal belanghebbende
partijen:
1- De
oorspronkelijke bewoners/ vissers. De ze hebben een ligplaats in de vissers
haven. Zij moeten door die kluwen van boten naar zee om hun werk te kunnen
doen. Hebben dus geen enkel belang bij al die bootjes.
2- De ondernemers die chartervaarten doen
voor de toeristen organiseren. Dat zijn er niet zoveel, maar ook zij moeten door die kluwen heen om
op tijd weer terug kunnen zijn. Het belang is betrekkelijk, hun brood komt van
de toeristen. De toeristen komen o.a. naar de baai met zijn eb en vloed
bewegingen en al die leuke bootjes die achter hun anker liggen.
3- De “live a board’s”. Het zijn meestal mensen die hun huis verkocht
hebben of hun huis voor langere tijd verhuurd hebben. Zij wonen en leven op het
schip. Je hebt mensen die lange tochten maken. Van de ene plek naar de andere
plek gaan en zo de wereld verkennen. Er zijn er ook die zijn blijven plakken.
Zij hadden voornemens om een lange reis te maken, maar dan toch op een plek terecht
gekomen waar ze langer blijven. Het bevalt dan goed, het schip is inmiddels een
” huis” geworden en er is dan heel wat voor nodig om schip in orde te krijgen
om weer te vertrekken. Zij zijn erg
gesteld op hun verworven plek! Komt er iemand te dicht bij “hun territorium”
ankeren, dan wordt dat niet als prettig ervaren en kan dat mogelijk in de
toekomst ook problemen geven.
4- De langparkeerders. Zij liggen met hun
boot, wat meer gezien en ervaren wordt als een vakantie woning, gratis op een
mooie plek. Veel langparkeerders maken weinig of geen gebruik van hun boot. Het
eet geen brood dus….
----------
Bij het eiland Culatra, vlak bij Faro, is
dat, destijds, uit de hand gelopen en is alles door de overheid
“schoongeveegd”. Dat zou hier ook kunnen gebeuren. Het zelfde kan ook nog op de
Guardania rivier gebeuren. Daar is nog veel ruimte maar de ene oever is
Portugees en de andere oever is Spaans.
Vul maar in.
5- De passanten. Zij willen hier een paar
dagen verblijven, omgeving verkennen en dan weer verder trekken. Zij hebben
alleen belang bij een beschutte ankerplek. Maar die is inmiddels moeilijk te
vinden. Dus……. wringen en hopen op een beetje medewerking van lotgenoten. Nou
zijn watersporters onderling best wel loyaal en zorgzaam voor elkaars spullen,
maar als het krap wordt en bedreigend……??
6- De overheid: Voor zover ik dat ervaar is er nagenoeg geen
regelgeving en moeten de belanghebbenden het maar samen uitzoeken. Charterschepen hebben inkomsten van de
toeristen en als zij regelmatig afmeren aan de steiger van de van de gemeente
dan moet daarvoor een jaarlijks bedrag betaald worden. Zou er regelgeving zijn,
daar weten we in Nederland alles van, dan moet er ook gehandhaafd worden
etc.etc. Voorlopig is er duidelijkheid door de onduidelijkheid. De visser hebben tegenwoordig snelle
motorboten en gaan op maximum speed tussen de boten door. So far so good. De
langparkeerders met hun moorings, regelgeving, juridische aspecten etc. ga er
maar aanstaan. So far so good.
Ik heb ook gehoord dat als je een mooring
aanlegt je dat moet laten registreren. Daar kan ik mij iets bij voorstellen. Er
zijn een hoop boten die hier lange tijd aan hun mooring liggen zonder dat er
verder aandacht aan wordt besteed. Voor de registratie betaal je iets van een paar honderd euro per
jaar. Wat gebeurt er als net niet betaald?? Dat is dan ook lange termijn werk. In mijn verslag van 2017 kun je lezen dat een
grote Scandinavische kotter was gezonken. Dan is het toch wel plezierig als de
overheid weet, wie verantwoordelijk is voor het verwijderen van het wrak. Van
David , die al jaren op zijn trimaran verblijft en dit ziet als zijn
paradijsje, kon mij vertellen dat het admiraalsbootje van Nick ook gezonken
was. (Verhaal Nick zie mijn verslag 2017). Dat bootje is gelicht en op de kant
gezet en gesloopt. In Portimao wil ik
nog kijken of Nick er nog is en hoe het met hem gaat.
--------------------
Wat is een mooring: Een mooring boei is een boei waar je een schip aan vast kunt
leggen. De boei is middels ankers en of betonblokken stevig in de bodem
verankert. De verankering kan ook met een soort van lange spiraalboor gedaan
worden. Deze wordt 1à 2 meter de grond ingedraaid. Aan een oog wordt dan de
ketting / stevig touw vastgemaakt die op zijn beurt weer aan de boei vast zit. Meestal
ligt er en boot aan zo’n mooring. Bij sommige havens zijn de boeien genummerd
en moet je voor het gebruik maken, betalen, of de naam van de boot staat op de
boei geschreven. Als iemand een dagje aan het varen is hangt meestel het
bijbootje aan de mooring. Zijn er geen kenmerken dan kan je het er op wagen om
je boot daaraan vast te maken. Maar… je
weet niet of de eigenaar op komt duiken en….. je weet ook niet hoe zwaar de
verankering is. Dus …. Lastig.
Vrijdag 1 juli
Het is rustig weer, goed om samen met de
bijboot naar de kant te gaan en even de benen strekken. We hebbe maar één fiets
, lastig?? Naar honderd meter gaat het
straatje steil omhoog en moet je toch lopen. De route naar de supermarkt is
niet interessant, dus Yvon lekker op een terrasje en ik doe, op de fiets, de
boodschappen. Een terrasje aan de baai met een beetje wind is erg aangenaam. In
de schaduw nog het e.e.a. genuttigd en de Engelse toeristen bewonderd, wel zo
relaxed. Terug naar de boot en daar de dag, met gepaste bezigheden doorbrengen,
dachten we . In de middag kwam Rory langs, een Ier die in Leiden heeft gewoond
en Nederlands spreekt. Hij zit hier al heel lang heeft een huis hier in de
omgeving. Hij heeft een Sun Odyssey 45DS aan een mooring liggen . Hij wist ons,
aangaande de moorings, het nodige te vertellen waardoor ik mijn verhaal weer
wat verder aan kan scherpen. De berging
van Nick zijn bootje was op 20.000 euro geschat. Iedereen wist waar hij zat
maar niemand kon hem vinden??? Ra.. ra . (Er is toch niks te halen). Arie (een Nederlander) ligt met zijn grote
trimaran op de zandbank en doet daar reparaties aan. Is heel handig met
polyester etc. Mogelijk dat we die ook
nog wel treffen. Andrew heeft een stalen S-spant . Een ontwerp van Frans Maas.
Hij heeft dat schip helemaal opgeknapt / gerestaureerd op de werf in Faro De
rest van het verhaal schrijven we niet op. We zijn weer aardig bijgepraat.
Zaterdag 2 juli
Gewoon een luie dag gehad. Wel met de poes
de kant op geweest. Met al die mensen en vreemde geluiden was het wel
spannend. Nog een klusje gedaan en dat
was alles. De middag wind wordt wat minden en van de Spindrift, de catamaran
hoorde we daar haar ouders tot woensdag in Spanje moeten wachten op onderdelen
voor de auto. Ik denk dat wij dan al richting Ferraguda zijn maar dat is vijf
mijl verder . Of we haar ouders nog zullen ontmoeten?? We zien het wel.
Zondag 3 juli.
Er is markt op het pleintje. Lokale
ondernemers met groente en fruit. Leuk om even rond te lopen en een terrasje te
doen. De zon hebben we nog niet gezien . De wind komt van zee . Het is fris
vandaag.
Vanmiddag F1 Silverstone. Mogelijk dat het
restaurantje de TV aan heeft staan. Kan ik ook dit verslag, via de Wifi , weer
de ruimte in sturen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten