woensdag 31 augustus 2022

 

 

Reisverslag 2022  deel 6 .

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Van Mallorca naar  Sardinie / Corsica

Ongeveer   250     mijl over de rechte stukken gemeten.

-----------------------------------------

Het laatste stukje van het vorig verslag:

Als ik Windfinder raadpleeg ,(de weersvoorspelling app)  zie ik dat er morgen een gelegenheid is om naar Menorca te varen.  Dan…na een paar dagen verblijf op Menorca, een oversteekje naar Corsica / Sardinië. Dat is ongeveer 250 mijl. Twee etmalen varen.  Het weer is de laatste dagen wat wispelturig . De voorspellingen kunnen veranderen. We gaan het zien!!

Note: Ik doe mij best om de tekst in zo goed mogelijk Nederlands te verwoorden . Helaas.. , ik heb geen talenknobbel, wel iets met wiskunde. Onvolkomenheden in spelling, taalgebruik, stijl, grammatica,  etc etc , horen dus bij de charmes van mijn schrijven.

 

Dinsdag 16 augustus

De zon laat zich weer zien en ik ben ook wakker!

s’Morgens ligt er vaak dauw op de kajuit. Mooie gelegenheid om met een doek het zout een beetje weg te nemen. Het lakwerk is dan ook weer mooi schoon. De zonnepanelen kunnen dan ook hun best weer doen. Het schip verder gereed maken voor anker op…. en daar gaan we.  

Het is zuiden wind en als we uit de luwte van de bergen zijn loopt het lekker. Aan lij zijn ook nog twee zeilboten die naar Menorca gaan. Gidsjes zijn altijd welkom. Hoef ik me niet zo erg met de navigatie te bemoeien. Dat stelt ook  niet zoveel voor.  Koers 70 graden en dat in één rechte lijn. Ruim aan de wind bezeild. De zonnepanelen doet het uitstekend en de dynamo is ook in een goed stemming. Een zorg minder!. Tegen het eind van de ochtend gaat het wat doorwaaien. Naar 5 Bft. Ik heb 4 zeiltjes op staan . Kluiver , kotterfok, grootzeil en bezaan. De Raaf is weer in zijn element!! Eén van de bootjes haalt zijn voorzeil naar binnen. Dat wordt dan 30 mijl motoren…lekker.!! Met het andere schip varen we gelijk op maar als de wind wat ruimer invalt loopt hij ietsjes uit.  De aap erbij zetten?? Scheelt altijd weer een beetje. … Vroeger deed ik dat wel …. Nu niet meer. Het is me te veel werk. Dat is één reden. Een tweede reden is, dat als het te hard gaat waaien ik veel zeiltjes moet gaan wisselen.

Voor ons, aan de horizon, zien we nog een zeiltje. Die gaat niet zo hard. Als we in de buurt komen is het een kleiner zeilschip. Fok een stukje ingerold en een rif in het zeil. Zo mag ik het zien. Het lijkt er op dat het een solo zeiler is. Over de kuip heeft hij een hele tent gebouwd om schaduw te verkrijgen. Wel zo praktisch! Na een tijdje is hij weer uit zicht. De hele middag varen we al tussen de 7 en 8 knoopjes. Het is een perfect zeildagje . Met een boot die gebouwd is om te zeilen en daarmee mooie plekjes kunnen ontdekken. Wat wil ik nog meer. Alle sores van de vorige dagen de prullenbak in!!!! en met volle teugen genieten van de dag van vandaag!  Tegen drieën zijn we bij de kust nog 10 mij te gaan om bij de baai te komen waar ik wil zijn.  Het eiland is relatief vlak. Een rotswand van 50 tot 100 meter hoog en dan vlak golvend land. Mogelijk in gebruik voor landbouw maar dat kan ik niet goed  zien .

We komen in de luwte. De golven worden minder. De wind , maar neemt wel de warmte van het eiland mee. Verderop komen er wat bergen maar niet zo groots als Mallorca.  Er zit nog een landtong in de weg waar we omheen moeten en dan kunnen we de op de baai aansturen die ik voor ogen had.  Het is een ruime binnenbaai met een smalle ingang. Ik ben nieuwsgierig hoe daar de omstandigheden zijn. Langs het stuk kust, waarlangs we nu gevaren hebben zijn wel wat strandjes met anker mogelijkheden,  wel bij open zee.  Geen massa toerisme te zien. Eén plek gezien waar wat huizen / appartementen te zien waren.

Als ik in de baai kom zie ik veel witte huisjes en appartementen maar geen hoogbouw!!. Toch wel redelijk “recent”. Zou er nog wat over zijn van een oud dorp??



 Op zo’n locatie moet toch wel al heel lang bewoners activiteiten zijn geweest. Ik kan het zo vlug niet ontdekken. De baai ligt aardig vol. Hoofdzakelijk zeiljachten. Mijn schatting is honderd plus!! Geen motorboten die veel golven maken. Prima!!Toch maar een stuk naar binnen varen. Voorbij het “dorp”  Fornells,  aan het einde van de baai is een watersport vereniging met een villawijk. Ses Salines. Mooie plek om te ankeren.

Het water ziet wat zwart. Zal wel. Er staat nog behoorlijk wat wind. Eerste zorg: anker maar uit . ( maar geen check gedaan of het anker goed houd!!!)  /. Zeiltjes op orde brengen en net als ik een slaapje wil doen gaat de boot er vandoor. Anker omhoog en dan zie ik dat er een heel grasveld aan het anker hangt. Het Rocna anker pakt altijd goed . Even niet goed nagedacht. Ik had nog geen ervaring met ankeren in zeegras. Nu wel!!.  Natuurlijk …. met een zandbodem is het water mooi helder blauw en zie je waar het anker valt. Hier is het water wel helder maar de ondergrond is groen/zwart van het zeegras met een slappe bodemstructuur.  Ook niet de beste bodem om ankeren. Er zijn hier de nodige Moorings. Boeien die goed verankerd zijn en waar je de boot kunt afmeren. Er is mooring vrij. Die pak ik maar en dan zie ik wel.  Na een uurtje komt en zeilschip zijn mooring opeisen. Toch maar weer op een ruime plek het anker er uit. Het anker houdt maar extra aandacht is vereist. 

Het wordt bewolkt en het koelt ook een beetje af. Wel zo lekker. Ik doe de zeilen onder de huiken. Bij de oversteek gaat de kleine Genua er weer op. Wel zo relaxed varen met een minimale kans op zeilwissel. De kluiver en kotterfok kunnen opgeborgen worden.  Er vallen wat druppels. Airco opbergen en de sprayhood van het voorluik er op. Krijg toch nog frisse lucht van buiten. Ankeralarm er op en we kunnen de nacht in.

Woensdag 17 augustus.

In de nacht komt er wat regen. Wel fijn kan het zout een beetje van het schip spoelen. In de ochtend is het bewolkt en er zijn ook wat spetters. Draai ik me nog maar even om!!. Als ik naar buiten ga is de Raaf niet wit maar geel van het(Sahara?) stof!  Daar zit ik niet op te wachten! …. Maar omdat alles nog nat en vochtig is, moeten we de kans pakken   om schoon schip te maken. Heb ik er zin in….. Nee!!….. Akkerman::: Dat hadden we niet afgesproken. Schop onder de kont en de dekspuit te voorschijn halen.  We spuiten en schrobben het schip weer schoon. Het teak dek was erg vuil. Een vochtig dek neemt veel stof op, dat van de bergen/land komt. Toch nog maar even met vim en een zachte dekschrobber het dek bewerken. Zo.. als het nu weer gaat regenen heb ik een schone ondergrond. Tijd om aan het verslag te werken. Ook al heb je weinig beleefd , er valt altijd wel wat te vertellen.  Het houd mij van de straat!!  Het weer is nog steeds een beetje wisselvallig. Bewolkt en af en toe een sprankje zon. De wind draait alle kanten op. Af en toe valt er een drup. Eind van middag wordt het even serieus. De wind komt uit het noorden en een zware grijze lucht, in het zuiden, hangt boven het land. Er vallen weer druppels. Toch maar de sprayhood op het voorluik aanbrengen. De sprayhood boven de kajuit ook maar in positie gebracht . De computer waar ik in de kuip mee bezig was ook maar naar binnen.  Zetten de druppels door of niet. Zo niet kan alles weer terug. We hebben noorden wind en we krijgen regen uit een bui die van land uit het zuiden komt.  Geen druppels meer …  heel veel water van boven. Zicht nog 50 meter. In eerste instantie zit er wel stof in de regen. De dekspuit maar klaar leggen. De regen wordt zo heftig dat de dekspuit niet nodig is. Het schip wordt lekker met zoet water schoon gewassen. In feite kunnen we ons een mooiere douche niet voorstellen. Dus… even lekker inzepen en dan maar op het dek gaan staan en de regen zijn werk laten doen.  Als ik dan een handdoek uit de kast pak is dat ook niet vervelend. Lekker warm, inmiddels zo’n dertig graden!. In welk hotel vindt je zoiets!!

Jammer dat de zeilen niet omhoog zijn. De zeilen zijn door het zout inmiddels zo stug geworden dat ze best wel een spoelbeurtje met zoetwater kunnen gebruiken. Zeilen hijsen??Verstandig???? Eigenlijk niet. Het zal maar eens enorm hard gaan waaien en dan ook nog uit een verkeerde hoek……  Nee….Laat de zeiltjes maar lekker onder de huiken.  Wel heb ik de schoten, die inmiddels ook al aardig hard werden, op het dek gelegd  om ontzout- en schoon gespoeld te worden

Af  en toe een donderslag maar dat is ver weg. Toch maar even de antennes ontkoppelen. Je kan nooit weten. De wind blijft matig, maar net als bij een vuurwerk….de knaller komt op het eind. Ook hier nog even een fikse harde wind er overheen,  met schuim op het water. Daarna wordt alles weer rustig. Komen er buien terug??  Of was het dit voor vandaag.  … Het is zes uur in de avond. Het weer wordt rustig en af en toe zien we het zonnetje.  Een borrel… en de bevindingen van vandaag maar digitaliseren.

Het anker heeft het goed gehouden. Wel zie ik een paar bootjes verkassen.  Ik denk dat 80% aan een mooring ligt. De 20% (meest passanten), hebben het goed overleefd.   Geeft vertrouwen voor morgen. Dan is er wind, regen, zon en onweer voorspeld. Vandaag geen gelegenheid naar de kant te gaan. We laten het bootje nog zeevast op het dek liggen. Na het wisselvallige weer van morgen zien we wel weer.

Laat inde avond komt er weer wind. Ik haal het zonnezeil en bimini weg. Klapperende afdekzeiltjes doen geen dienst, dus opbergen. Ook leg ik het grote Danforth anker op het voordek klaar voor gebruik.

Donderdag 18 augustus.

Rond een uur of drie in de ochtend wordt het serieus. Er komt veel wind en ik kom ook wat te dicht bij mijn achterbuurman. Ik zoek nog een ruime plek. Laat het Rocna anker vallen en daarna ook het Danforth. Ik geef 40 meter ketting op een diepte van 6 meter . Dat moet genoeg zijn. Vraag is alleen…. Hebben de ankers voldoende houvast aan de bodem. Ik blijf voorlopig wakker. Op de ankerapp.  (Anchor Lite), kan ik zien dan we niet veel van plaats veranderen.  Uiteraard  heb je ook een beetje referentie aan de omliggende schepen en lichten op de wal.   We gieren wel een beetje maar dat is alles. Door de wolken zie je continu bliksemlichten maar geen donderslagen. Het onweer zit dus ver weg, maar zo af en toe komt er ook een regenbui .   Ik zie meer schepen in beweging komen. Ik ben dus niet de enige die moeite heeft om zich aan moedertje aarde vast te klampen.

Hier, aan het einde van de baai, is genoeg ruimte. Een aantal krijgen hun schip weer goed achter het anker en een aantal blijven gewoon rondvaren tot het ergste voorbij is.  De grootte van de baai is te vergelijken met de tweede plas op Loosdrecht en/of  de helft van het Paterswoldse meer.

Als het even droog is ga ik naar het voordek, dan zie ik dat het Danforth anker goed zijn werk doet. Het Rocna is stand by. De wind neemt wat af en ik pak een halfuur slaapje. Het anker alarm gaat niet af.  Prima..  Het is nu 05:30 uur. Een controle rondje, alles is nog in orde. Op naar het volgen hafuurtje. Na dit halfuur is het rustig en gaat de wekker op standje  “uit”.  Als ik wakker word laat de zon zich vergezellen met schapenwolkjes, gedreven door een fatsoenlijk windje.

Ik krijg bezoek van mijn buurman. Een Nederlander op een Spaans schip. Zij hebben het schip, gehuurd en moeten uiterlijk zaterdag weer terug zijn in   Mahon . Dertig mijl naar het zuid oosten.  Ze zijn met twee echtparen en hij is de enige die kan schipperen. Wel jammer dat je in zo’n korte vakantie,  verwaaid liggen. Zondag vliegen ze terug. Zelf heeft hij een Lemsteraak in de vissersman uitvoering waarmee hij vanuit Muiden chartert.  We hebben wat bij gepraat.

Tegen de middag doen de weergoden het nog eens dunnetjes over. Een fikse onweersbui met wind en regen. Daarna is het rustig. Het slechte weer is weg dus breng ik bootje in gereedheid. Kan ik even naar de buren. Te laat!.... De buren laten zich ophalen voor een avondje aan de wal. Dan maar de fiets op het bootje. Bij  Ses Salines is een heel vlak strand. Dertig meter van de kant loop de bb motor al aan de grond. De rest maar lopen.     Bij het strand is een nautische club en naar ik later heb vernomen een eindje verder op dit strandje zit een Engelse club met bootjes. Er wordt hier, fanatiek, met veel  kleine zeilboten van allerlei aard gevaren. Daarnaast alle vormen van windsurfen beoefend. Twee waterskiboten zijn ook van de partij. Mooi om die watersport activiteiten hier te treffen. Heel wat beter dan die “dozen” met veel PK’s en comfort bij Ibiza!! Ik trek het bootje op het strand en ik fiets naar Fornells.   Op de “boulevard”  tref ik de Nederlanders . De schipper wist mij te  vertellen dat de golven “buiten” twee meter hoog waren en een paar schepen rechtsomkeer gemaakt hebben. Het bezoekje aan Fornells is even vluchtig want het loopt al tegen de avond. Heb ik in ieder geval een eerste indruk. Het plaatsje doet mij heel plezierig aan. Naast de authentiek bebouwing, zijn er in de loop der jaren, woningen bij gebouwd. Daarna werd de plek wat meer “ontdekt” en zijn er vakantie woningen gebouwd. In  Ses Salines zijn het hoofdzakelijk  (vakantie) bungalows. In Fornells zijn naast de royale (vakantie) bungalows,  wat kleinschalige appartementen gebouwen neergezet. Maar geen massale hoogbouw. 



Het is nu gewoon een gezellige plaats met centraal een havenkom met kleine (motor)bootjes. Als de zon ondergaat snel weer terug naar de boot om de nacht door te brengen.

Vrijdag 19 augustus

In de morgen het schip weer eens op orde brengen. Huishoudelijk werk! Ik ga nog even bij de buren langs. Zij maken zich gereed voor vertrek. De golven bij de ingang zijn minder geworden. Het moet kunnen. Goede vaart !!

Vandaag wordt het mijn fietsdag.  Fomells en omgeving verder verkennen. Mijn oude ritme oppakken. Aankomen en met de fiets op stap. Lekker!!!  Ook vandaag is in Fornells gezellig druk. Een herademing t.o.v. Ibiza en Mallorca!. Ik heb een landkaart van Menorca bemachtigd en zie daarop dat de oost en zuidkant van de baai natuur gebied is. Er gaat ook een pad door dat gebied. Cami de Cavalls. Volgens mij betekend dat een paardenpad. Je kan er ook met de mountanbike door of met een Fourwheeldrive. Eerst maar terug naar de boot en siësta vieren!! Daarna  ….. toch maar de fiets pakken. Het is en mooi natuurgebied. Ik kom bij de zuidkant van de baai. Daar zie ik dat hier voorheen zoutpannen waren. Er worden nu , denk ik, opknap werkzaamheden verricht. Ook  bij Ses Salines zijn voorzieningen van deze aard. De vertaling van Salines is zoutoplossing. Ik zie hier ook een jachtje dat in het ondiepe water gestrand is. Vanuit de boot dacht ik dat het achter het anker lag. Maar nu weet ik wel beter. Ik ga het pad verder af. Alles, na zo’n grote regenbui, is prachtig frisgroen met hier en daar een verdord akkertje. De kwaliteit van het pad gaat wat achteruit. 



Soms is het net een  met stenen bedekte droge rivierbedding. Niet leuk voor de paarden. Dan is het weer acceptabel voor de mountanbike, dan is de weg een grote plas water. Aan de zijkant begroeiing van struikgewas en een oevertje van één voet breed. Gaan of niet doorgaan. …. Ik kan het niet laten…. Steunend op de fiets , die tot de as in het water staat, en lopend over de “oever” kom ik aan de andere kant. Een tweede plas gaat makkelijker.  Het is een mooi stukje natuur. Google maps geeft alleen een grijs gebied. Ik weet dus niet wanneer ik weer op een “normaal “ pad terecht kom. Even een pauze nemen en dan een verstandig “ouderdoms”  besluit….. Ik ga dezelfde weg , (die ik al gezien heb), weer  terug.  Kortom: ik heb weer even lekker gefietst. De weersvoorspelling geeft aan dat vertrek naar Corsica op zondag, een goede optie is.

-----------------------------------------------------------------------------------

 Kiki, mijn kleindochter,  22 jaar oud, heeft, muziek,  songwriting en alles wat daarbij hoort, gestudeerd. Een behoorlijk breed gebied waar ik geen verstand van heb. Eerst een jaar in Manchester en daarna bij dezelfde universiteit in Berlijn. Ze wil nu meer kennis nemen van de aparte samenstelling  van de Corsicaanse muziek  en de oorspronkelijke uitvoeringen en akoestiek. Dat is alleen te vinden in de kerken waar deze musziek van oudsher gezongen wordt.  Zelf zingt ze zeker niet onverdienstelijk en treedt ze regelmatig op.

Een paar dagen op de Witte Raaf, helemaal wat anders en verder even niks!!! 

Voor haar komt het goed uit als zij woensdag avond met het vliegtuig in Olbia , Sardinië, aankomt.  De afstand Sardinië -  Corsica is op het kortste punt ongeveer 17mijl. Theoretisch past het allemaal. 

-------------------------------------------------------------------------------------

Voor mij blijft er een “vrije”dag over om Menorca te verkennen.  Dan wil ik morgen naar Mahon. Een plaats aan de ZO kant van Menorca. De plaats ligt aan een lange smalle baai. Dat wil ik wel even zien. Niet met de boot maar met een scooter. Die kan ik in Formells huren . 

-------------------------------------------------------------------------------

Als ik weer aan boord ben zie ik dat er mensen om de vastgelopen boot lopen. Dat is niet best. De boot ligt recht op. Wel hebben ze een lijn vanuit de masttop verweggebracht om het schip te krengen maar volgens mij schiet dat niet op.  Als je om het schip kunt lopen ( knie hoogte) dan ligt de romp op het zand/ modder/   en de kiel met roer steekt daar lekker in.

 Krengen heeft geen zin. Volgens mij moeten een of twee ankers in diep genoeg water uitgebracht worden. Vervolgens de lijnen op de schootlieren beleggenen en deze constant onder spanning houden. Dan maar wachten op golf bewegingen. Zoals het schip in de storm,  een “geul” heen heeft gegraven. Zo kunnen met behulp van ankers en golven (als die er zijn) een geul terug gegraven worden. 

Het is echter niet mijn probleem . Ik hoop dat ze het kunnen redden. Waarschijnlijk heeft het schip geen schade. De avond besteden we nog aan dit verslag en dan gaan we de nacht weer in. Wel te rusten.

Zaterdag 20 augustus

Bijtijds uit de veren en naar  Formells, scootertje ophalen. Om 10 uur ben ik op pad.

De scooter. Het is een 125 CC Peugeot. Automatische versnelling en koppeling. Alles doe je dus met het gashandvat. E.e.a is niet soepel afgesteld. Dat is even wennen. Als je, bij het wegrijden, een beetje te veel gas geeft en je bent er niet op voorbereid, schiet dat ding zo onder de kont vandaan. Even wennen. Voorlopig is 30 km per uur al veel!!. Later, als je het beestje beter gaat kennen, rijden we 40 tot 50 km per uur.  Inmiddels rijden we dan ook meer ontspannen. Het fijne van een scooter is dat je makkelijk kan parkeren. Wil je een foto maken is er altijd wel een plek waar je ongehinderd kan stoppen.




Het verkeer: Op dit eiland zijn er alleen maar tweebaanswegen. Het is naar onze begrippen niet druk en men rijdt hier heel netjes. Bij passeren van fietsers en scooters moet je 1,5 meter afstand houden. Daar houden ze zich goed aan. Als ik 40 rij en zij kunnen niet royaal passeren, blijven ze gewoon achter je rijden. Je wordt ook niet opgejaagd of wat dan ook!!. Een prettige ervaring.

Het eiland;…Ik houd niet zo van doorgaande wegen. Als er een afslag is  neem ik die vaak. Ik rijd dan achter mijn “natte “duim aan. Vaak kom ik op de leukste plekjes. Soms rijd je rondjes. Jammer dan. Zo’n zijweg gaat door het natuurgebied richting zee. Een bosrijke omgeving en met de laatste grote sproeibeurt is het heerlijk fris. En….. het groen ziet er patent uit!

Even een stukje toeristische historie:   Het eiland Menorca is altijd redelijk selfsupporting geweest. Het is een heuvelachtig landschap waar landbouw en veeteelt goed mogelijk is. Daarnaast is er ook de ambachtelijke industrie. Behoefte aan toeristische inkomsten was dus niet zo nodig. Maar het is niet tegen te houden. Naar mijn idee word het toerisme zorgvuldig en langzaam ingevoerd.

Zo rijd ik door een vakantie plaats, voorzien van een grote golf baan.

Geen grote flatgebouwen maar een nette “finnex” locatie. Hier en daar laag appartementen maar niet boven op elkaar.  Ook kom ik een van oudsher gegroeide villa wijk tegen . Oudere villa’s met hier en daar wat nieuws ertussen.  De stranden bij de baaien zijn niet groot. Nodigt dus niet uit voor grootschalige aanpak. Het doet mij heel wat plezierigere aan dan in de Algarve. Ook de natuur behoudt zijn plaats. Het Heuvellandschap is voorzien van veel groen. Afgewisseld door landbouwakkers. Geploegd of gemaaid.

We komen in de buurt van Mahon, (ook wel Mao genoemd  of andersom) . Mahon ligt aan een heel diepe landinwaartse baai. Aan het einde zijn industriële activiteiten. Dus vrachtschepen komen hier ook! Er is ook ruimte voor cruise schepen. Groot of klein dat weet ik niet . Vandaag waren ze er niet. Daarnaast is er ruimte zat voor de pleziervaart. De grote jongens zijn hier in de minderheid.



Aan de westkant van Mahon is er langs de baai, één richting verkeer De weg gaat langs de kades waar bootjes liggen en restaurantjes zijn. Een weg terug is alleen  bovenlangs door het oude stadje.  Ik heb me daar, met het scootertje, heerlijk vermaakt.

Het wordt weer tijd om terug te gaan. Ik ga nu een stuk over het midden van het eiland. Ik kom bij Alaior. Ik rij daar niet omheen maar doorheen. Het is uitgestorven.. Zaterdag 27 graden en rond siësta. Eigenlijk wel logisch. Redelijk grote supermarkten zijn er niet zoveel,. Gezien de historie van zelfredzaamheid op lokaal niveau is dat wel begrijpelijk. Toch zie ik er een. Ik moet wat broodjes hebben maar de bij de meeste winkeltjes ben ik wat aan de late kant. Hier maar proberen. Er is wel wat maar niet wat ik zoek. Goed genoeg om te overleven!!  Het eiland is ook niet royaal voorzien van benzine pompen. De scooterjuf zei dat ik bij Es Mercadal moet tanken want hierin Fornells is geen benzine pomp. (wel bij de kade voor de pleziervaart, maar die is hartstikke duur.) dus  in Es Mercadal maar tanken om de scooter weer “vol”af te leveren.

Om vijf uur lever ik de scooter weer in en dan op de fiets weer terug. Ook weer even wennen. Half zes , ben ik , moe en voldaan weer op het schip. Even het luie zweet afspelen en…..een slaapje doen. Het verslag bijwerken en het schip zee klaar maken . Morgen vroeg vertrekken.

Zondag 21 augustus  t/m dinsdag 23 augustus.

Drie minuten voor zeven word ik wakker en om zeven uur gaat de wekker af.  Alles is klaar voor vertrek dus anker naar binnen en……… gaan. In de baai is er nog weinig wind. Zeiltjes alvast omhoog en als we om half acht “buiten”zijn varen we nog even door op de motor. Er is, onder invloed van het eiland, hier nog weinig wind. Twee mijl uit de kust krijgen we wind  De voorspelling was wind uit het noord oosten. Zondag 4 tot 5 en maandag 5 tot 6 dinsdag als we in de buurt van Sardinië zijn blijft er nog weinig wind over. Voorlopig varen we ruim halve wind. Dat betekend dat de stuurautomaat of ik zelf de koers vast moeten houden. In de ochtend hebben we nog geen zon op de zonnepanelen omdat deze in de schaduw van het grootzeil liggen. Dan maar met de hand. Zoveel werk is dat nou ook weer niet. De Raaf houdt redelijk koers maar loopt af en toe naar loef of naar lij weg. Een klein tikje aan het stuurwielen en we kunnen weer een stuk verder.  

 

We krijgen bezoek aan boord. 50 mijl uit de kust land er een landvogeltje op de boot. Doet zijn verkenning aan dek en vliegt af en toe tsjilpend weg, maar komt dan weer terug. Kruimeltjes eet ze niet en water ziet ze ook niet zitten. Tegen de avond vliegt ze weg.

 

Rond een uur of tien komt er meer wind. De bezaan drukt wat te veel op het achterschip. Eerst maar een rif erin . Gaat prima. Het gaat toch verder doorwaaien. Bezaan eraf. Wat zondag overdag aan wind zou komen komt nu kennelijk in de nacht. Het wordt nu wel erg hard. Uitschieters naar zeven worden gewoon.. De stuur automaat houdt het prima bij. Ik kan mijn slaapjes blijven doen. Om iets relaxter te varen zou een rif in het grootzeil  beter zijn. Voor de Raaf is dat niet nodig, Sterker nog , als dit een zeilwedstrijd was, zou er nog een voorzeiltje bijkomen. Het risico van reven in de nacht met harde wind, weegt niet op tegen het voordeel. We laten het voor wat het is. Het gaat prima zo, geen wedstrijdzeilen wel mijn slaapjes doen.

We varen nu steeds tussen de 8 en 9 knoopjes. Dat schiet lekker op. Om half acht hebben we 140 mijl achter de kiezen! In de ochtend wordt het minder  en in de middag is het ongeveer 4 Bft.

Tegen de avond zijn we  bij de NW punt van Sardinië. Naar Palau , het noorden van Sardinië, is het nog zeventig mijl. Aankomen in donker is lastig. Maar de wind neemt af. Met een klein gangetje gaan we mooi de nacht door. In de ochtend wat meer wind en rond een uur of twaalf gaat het anker bij Palau de grond in.

Het is hier druk op het water. Onderweg van M


enorca naar Sardinië  slechts twee boten gezien. Een  cruiseschip,  een vrachtvaarder en één zeiltje aan de horizon. Hier is het gekkenhuis weer volop aan de gang. Dat merk ik ook als rond de klok van vier de toeristen boten weer terug komen in Palau’. Voorlopig heb ik mijn ankerplek.

 

Als de rust en de golven op het water wat weergekeerd is ga ik met bijboot en de fiets naar de kant. Alvast wat boodschappen doen. Helaas. De supers sluiten om 20:00 . Even informeren om water te tanken. Dat kan. Als de toeristenbonden weg zijn kan ik aan de kade liggen  en vol tanken. Kosten…… vijftig euro!!! Dat is waar ook. We hebben het over een toeristen industrie!!. Geld halen waar je het halen kan. Ik heb nog genoeg water aan boord. (meer dan  300 liter).Op het eiland aan de overkant zal het wel voordeliger zijn en anders bij een andere gelegenheid  

 

Woensdag  24 augustus.   

Als de ochtend drukte voorbij is,… met de was naar de wasserette. Om de hoek is een super. Kan mooi gecombineerd worden.

Op een klein stationnetje s’morgens in de vroegte…. Helaas, het nostalgische  treintje, waar ik vorige keer nog mee door het berglandschap gereden heb, is niet meer.  Het terrein van het eindstation bij de ferry, ligt er braak bij. Bij het tweede station zag ik nog wel een stapel nieuwe bielzen liggen voor het smalspoor van dit treintje. Of de hele route opgeheven wordt?? Ik weet het niet.

 

Vanavond, rond een uur of tien,  komt Kiki.  Het schip moet er dan wel netjes uitzien. De nodige huishoudelijke werkzaamheden gedaan en daar doen we het maar mee. De fiets is al opgeborgen. Rest nog met de kleine “ferry”  Kiki ophalen.

 

Er is wat tegenslag: Kiki wil met de bus mee maar er kan alleen contant betaald worden en dat heeft zij niet voorhanden. Dan een pinautomaat opzoeken. Ja, die is er… maar die is defect//.Toch noch een ander gevonden. Bus inmiddels weg maar er komt en volgende bus ( de laatste van vandaag1)/  Ze kan daar niet contant betalen, dat moet met een app., het wordt lastig maar ze kan mee. Om 0030 uur is ze in Palau.   We gaan aan boord , even bijpraten en dan slapen.

 

 

Donderdag  25 augstus

 

Uitslapen …. In Maddelena het plaatsje op het eiland Maddelena is een kerk daar willen  naar toe. Een klein stukje op de motor. We kunnen daar aan een kade  afmeren. Niet golfvrij maar het is iets . Van de havenmeester mogen we daar even blijven liggen. Ik kan ook water tanken     à  ??? euro per meter schip.  Tevens wil ik uitzoeken hoe het nou zit, om met het schip in het natuurgebied te verblijven.  Op internet kan ik geen connectie vinden.

De havenmeester wijst mij een vierkant gebouw een eind verder op . Goed met de fiets te bereiken.

 Kiki gaat naar kerk en ik naar “kantoor”.

Op kantoor is er siësta. Half vier kan ik daar terecht. Dan Kiki maar even opzoeken. De kerk is wel open maar geen “pastoor” of enig aanknopingspunt om wijzer te worden. We nemen een lunch en ik ga weer terug naar “kantoor”. Met gebrekkig Engels komen we iets verder en kan ik er het volgende uit opmaken. . Een vuilwatertank moet op het schip aanwezig zijn. Je moet toestemming hebben om in het gebied te varen en te verblijven.  Er komt een formulier op tafel.

Mag je ankeren??  Er zijn gele boeien….. Moorings??   Boeien.. Ankeren mag maar alleen overdag.  Dan komt de vraag wanneer wilt u dat zijn. Dat weet ik nog niet. Op het formulier wordt een website opgeschreven  : www.lamaddalenapark.it    en als je daar niet uit komt zij er altijd nog de “gidsen “op het water. Het is mooi. Ik heb een formuliertje voor “als”,    dat is voor mij voorlopig genoeg. Hier wordt ik toch niet wijzer. Een eenvoudig overzicht van wat wel en niet mag is niet boven water gekomen.  Of toch….. Ik had een folder meegekregen en dat geeft, achteraf gezien, meer duidelijkheid.

 

Ik ga naar de boot om water te tanken.  Vraag toestemming bij de haven meester . Een oudere dame geeft een formulier om in te vullen. Bootnaam lengte  , eigenaar etc.etc.  Zij snapt het niet helemaal en heeft overleg met haar collega.  Een ligplaats voor de nacht kost  2 euro de vierkante meter schip. Dat is dus ongeveer 84 euro. Ik wil alleen wat water tanken…. Nu wordt het moeilijk…..  Tankt u maar water en dan is het goed. Ook  mooi en ik bedank de vriendelijke Italianen. Ik ga Kiki weer opzoeken. We doen nog een terrasje hebben nog enige rondgang door het stadje en gaan dan weer terug naar onze ankerplaats in Palau. Morgen naar Corsica, Frankrijk. Bonifatio.

 

 

Vrijdag 26 augustus.

s’Morgens vroeg is er weinig wind maar genoeg om te vertrekken. Kiki blijft nog lekker  slapen en met een rustige vaart gaan we richting “natuur “ gebied. Als Kiki wakker wordt zitten we tussen de eilanden.

We hebben alleen maar een doorvaart van het gebied. Op open zee hebben we een lekker windje. Wel tegen… Met een paar slagen bereiken we de mooie en aparte kust bij Bonifatio.  





We  maken een rondje haven en gaan dan naar een kleine baai die in de baai van Bonifatio is gesitueerd. Daar moet je een lijn oppikken die aan de berg vast zit. Het andere eind zit aan een betonblok ergens in het midden van de smalle baai.

 

We hebben net genoeg ruimte om de lijn op te pikken . Achteruit naar de berg , niet vastlopen maar net dicht genoeg om met de pikhaak de lijn op te pakken . Met de lijn naar de steven lopen en daar de lijn aan het schip vast maken. Dezelfde lijn maak je achter ook vast en je ligt perfect. Gelukt. …

Daar na komt er een grote Catamaran. Met behulp van de werkboot van de havendienst zijn ze wel lang aan het trutten om dat ding…... zo’n  serre op twee drijvers  en 50 voet lang, op zijn plek te krijgen

 Maar het lukt.

 

Wij laten de bijboot te water en gaan naar de kade om Bonifatio te verkennen. Eerst, via trappen,  een heel eind naar boven lopen en dan de kerk opzoeken. Daar vinden we  helaas hetzelfde resultaat als in Maddelena.    Wat veel erger is ….en dat is erg…  gisteren was hier een  zanguitvoering, precies waar Kiki op zoek naar is. De volgende uitvoering is 1 december en dan is Kiki weer in Berlijn. Jammer dan. dan . Kiki vond nog wel wat anders. Bij een restaurant spelen en zingen twee musici oude Corsicaanse muziek. Dat begint om zeven uur in de avond. Dat is mooi we nuttigen daar ons avond maal en beluisteren de gebrachte muziek.. Daarna met de kleine ferry terug naar het schip.

 

Zondag doen we Bonifatio nog even dunnetjes over. Maandag varen we weer terug naar een mooi ankerplekje valk bij Palau. Dinsdag moet Kiki de bus van vier uur hebben. Dat is allemaal goed te doen.

 

 

Kiki is een naam van vier letters. Dat zegt nog niks wie mijn kleindochter eigenlijk is.

Bij deze een nadere kennismaking.



                                        Hallo… dit is Kiki

 

Kiki’s verhaal

 

Beste lezers, opa heeft mij gevraagd of ik wat wilde wauwelen over mijn huidige toestand en belevenissen aan boord. Zet u schrap. Oordelen is toegestaan.

 

Ik ben bang dat ik vast zit in een Carry Slee boek. Vijf jaar geleden ben ik het nest uitgevlogen, en na een half decennium aan representatief  “de jeugd van tegenwoordig” mogen te zijn kom ik er achter dat niemand eigenlijk weet hoe het moet. Men doet een poging, maakt keuzes en slaat wegen in, maar uiteindelijk is het een gokspelletje. Niets is per definitie goed, niets is per definitie slecht.

 

De boel is behoorlijk turbulent geworden in Berlijn waar ik de afgelopen jaren een thuis(je) heb opgebouwd. Ik moet vertrekken en iets anders verzinnen. Het grappige aan mijn levensfase is dat er geen draaiboek voor bestaat. Ik ben niet oud genoeg dat men verwacht dat ik het allemaal op orde heb, maar mijn studententijd en de daarbij horende levensstijl is absoluut afgelopen. En nu? Werken, harder werken, mezelf de absolute naad in werken, hypotheekje, schulden, scheiding, burn-outje, rijtjeshuis en wachten tot ik eindelijk de pijp uit mag? Doorstuderen tot ik 30 duizend euro later uiteindelijk voor hetzelfde blok kom te staan? Of nog erger, settelen? Ik heb werkelijk geen flauw benul en al helemaal geen antwoorden. Opa ook niet. Maar opa heeft een schip dat toevallig in de kraakheldere middellandse zee lag, dus ik besloot met quarter-life crisis en al aan boord te stappen om de existentiële crisis voorlopig even op pauze te zetten. Nu zit er natuurlijk geen pauzeknop op zoiets, maar de innerlijke misère is beter te behappen op het achterdek met een Irish coffee in de hand. Of twee. Of drie.

 

Het genetische zeilenthousiasme heeft mij helaas overgeslagen (of gespaard, dat is maar net hoe je het ziet.) Begrijp me niet verkeerd, ik heb mijn halve jeugd op Loosdrecht afgespetterd maar ik wist vorige week nog niet wat een fok was. Als iemand met verbazingwekkend weinig ruimtelijk inzicht en de motoriek van een kleuter was ik ervan overtuigd dat “dat botengedoe” nou eenmaal niet mijn ding is. Ik ben allround musicus geworden, ik hou van schilderen, bloemen, goeie koffie en stempels in mijn paspoort. Het is beter voor iedereen als ik niet aan het roer van een zeilschip ga staan.

 

Toch heb ik afgelopen week een connectie gevonden met de Witte Raaf en het doen en laten hier aan boord. Het schoot me een avond op eens te binnen. “Opa, kan je zomaar de Atlantische oceaan over met dit ding?” Kan gewoon. “Istanbul?” “De Andaman eilanden?” “Nieuw Zeeland?” Kan gewoon. De wind is gratis. (Note: niet zomaar en je moet het allemaal wel kunnen, dat begrijp ik natuurlijk ook wel) De Witte Raaf is geen voertuig of een hobby, het is een hele alternatieve levenswijze. En daar vind ik mezelf als solo backpacker wel in. Het is vrijheid. (Ik weet nog steeds niet echt hoe een fok werkt.)

 

Opa en ik hebben een hoop veel te rijke mensen in veel te dikke jachten uitgelachen. We zijn het erover eens dat de wereld oneerlijk verdeeld is, en de consumptiemaatschappij ons onder het duimpje houdt terwijl de planeet om zeep geholpen wordt. Het was een amuserende  realisatie dat mijn opa, zoveel generaties ouder en nogal van een bèta kant waar ik niet bij kan. In feite net zo’n vuile marxist is als ik. We hebben het gehad over waar we waarde plaatsen in ons leven, hoe we de controle over onszelf kunnen behouden en hoe de verwachtingen van de maatschappij niet absoluut niet hoeven na te leven als we creatief genoeg zijn. Nou hebben we het ook over UFOS gehad, maar dat vond ik toch ietwat heftig worden.

 

De manier waarop mijn opa leeft is behoorlijk inspirerend. Ik neem het mee op mijn metaforisch schip waarmee ik uiteindelijk een toekomstpad voor mezelf ga bezeilen. Mijn frustratie liet ik achter in het zoute water.

 

“I don’t know where I’m going from here, but I promise it won’t be boring.” – David Bowie

 

p.s Ik heb mijn zinnen gezet op New York, tips en adviezen zijn erg welkom! Ook ben ik op zoek naar tijdelijke woonruimte en werk in de omgeving Utrecht, wellicht kan iemand mij helpen. Mijn nummer is +31623994173. Ik heet Kiki.

 

Dinsdag 30 augustus .

Uitslapen en daarna een klein stukje op de motor naar Palau.

Uiterlijk vier uur aan de wal voor de bus. Dat is royaal te doen.

De bus komt en Kiki is op weg.

 

Ik kom weer terug op de boot. Een ouderdoms confrontatie… Kiki is weg en ik ben weer alleen op de boot.  Met Kiki filosoferen over alles wat in je gedachten komt gaat niet meer. Dat is weer even wennen. Een klein houvast zijn de dagelijkse verslagen, maar dat is één richting verkeer. .  Maar….. 12 september komt Katja, mijn dochter met nicht Joyce nog een paar dagen zeilen. Ook goed.

 

Woensdag 31 augustus .

De kuipkussen worden nu wel erg hard van het zoute water, wasserette opzoeken en de rest ook maar meenemen. Is alles weer fris aan boord. Boodschapjes doen, huishoudelijk werk, schip klaar maken voor vertrek . Morgen een ander baai opzoeken. Inmiddels heb ik het hier wel gezien.

 

Einde van dit verslag.

donderdag 18 augustus 2022

 

Reisverslag 2022  deel 5 .

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Van Formentera naar Mallorca

Ongeveer   150     mijl over de rechte stukken gemeten.

-----------------------------------------

 

Het laatste stukje van het vorig verslag:

De hoge bergen van de vaste wal blijf je zien, ook al zit je op 50 mijl uit de kust. Maar als ik op een gegeven moment naar voren kijk zie ik aan stuurboord een berg. Dat moet Ibiza zijn! We varen dus kennelijk niet meer noord!  De wind is gaan draaien en omdat de Raaf getrimd is op aan de wind varen , draait de Raaf keurig met de wind mee! Het Raaf doet haar werk, waar bemoei ik me mee!!

De winddraaiing zet door en later zie ik Ibiza aan de bakboord zijde van de Raaf. Nergens mee bemoeien. De uiteindelijke koers is richting anker plek. De laatste vijf mijl op de motor tegen de wind in. Kan ik de zeiltjes opbergen en rond tien uur in de avond , tussen andere geankerde boten, gaat het anker naar beneden.

Vrijdag 5 augustus

Als ik wakker word is het al aan het eind van de ochtend. Eerst even bij komen van één van mijn meest  trage tochten.  De afstand gemeten over de rechtstreekse punten is 400 mijl. Ik heb nu ongeveer 550 mijl gevaren onder trage omstandigheden om bij Formentera te komen.

Het  uitzicht is niet verkeerd. Naar het oosten zien we de landtong met een paar rotsachtige bergjes en de rest is strand met lage duinen. Naar het zuiden is het beeld hetzelfde omdat daar een uitstulping van de landtong is. Daar achter is ook een ankergebied wat veel dichter bij de haven plaats,  La Savina, ligt. Aan de west kant zien we zee , azuurblauw, dat strekt zich tot de Spaanse westkust, ter hoogte van Benidorm, 50 mijl verderop. Het noorden geeft zicht op het eiland Ibiza. Dat wordt beheerst door een groot berggebied.

Het is inmiddels warm en maak ik mij toch maar klaar om een duik in het natte water te maken. Lekker…. In Gibraltar was het water wat aan de koude kant , maar daar koel je lekker van af . Hier is het aan de warme kant. De snorkel er bij en kijken of het anker goed ligt. Dat is het geval maar de bodem bestaat hier uit fijn zand. Optimale houdbaarheid??? Geeft mij dan maar klei!!.

Het zal lang duren voordat je in dit water onderkoelt raakt . Beter dan oververhit raken in de zon. De temperatuten zijn hier nog steeds rond de 30 graden. Het verkoelend windje is een weldaad.

Vorige keer (2019)  zeiden mijn collega’s al  “in juli en augustus moet je niet op de Balearen zijn, want dan is het vol!!”   Gisteravond , toen ik aankwam was het redelijk en ik kon makkelijk een plaats vinden tussen de andere geankerde boten. Ik werd al snel uit de droom gehaald . Tegen de middag loopt het hier vol van de boten die alleen overdag achter het anker liggen. Er is haast geen gaatje meer te vinden.


Wat vaart hier zoal rond……  De Hiswa te water is daar slechts een  aftreksel van.  Lastig te omschrijven maar het begint bij kleine huurbootjes . Een plastic bakje met een stuurwiel, een bb motortje met een bimini boven je hoofd tegen de zon. Je ziet er maar een paar. Veel meer zie je de grotere , dagrecreatie motorboten / speed boten. Volgens mij veelal gecharterd. Te groot om door leken gevaren te worden. Lelijk of niet lelijk…. “design” of extra afwijkend van wat we gewend zijn.  


Op dat soort schepen zit er meestal wel een professionele  schipper, eventueel met een hulpje. Je ziet het aan het tenue. Bemanning heeft meetstal een witte polo aan en een korte broek, de gasten  of misschien ook wel de eigenaar,  zwemtenue en blote buik. Dit nieuwe type “schepen” vind ik niet mooi. Ik zou ze willen omschrijven als doosjes met veel PK’s en comfort. Een klasse verder zijn de grote “strijkijzers.” Van 10 meter tot zo’n 20 meter. Daar boven de grote luxe jachten. 


De zeilboten zijn in de minderheid. Een midden categorie zoals we ook wel op het IJsselmeer zien.  Daar boven … grote zeiljachten tot wel 30 a 40 meter. 



Dan nog de categorie Catamarans. Niet de “cats”  die gebouwd zijn op snelheid , deze zijn  gebouwd op luxe, ruimte en comfort . Ik noem het “ een serre op twee drijvers”. Als ze een nog een beetje groter worden komt er nog een verdieping bovenop. 



O ja , niet te vergeten…ook nog een mast en een zeil. Voorlopig genoeg gezeurd!. En dan nog een eenzame solozeiler,….. ik heb geen soortgenoten kunnen ontdekken.  Kortom voor elk wat wils.

In de kuip onder het zonnezeil met een beetje wind is het goed toeven. Ik kan nu op mijn gemak observeren wat er hier vandaag allemaal gaande is.

Wat mij als eerste opviel was dat er een aantal Ribs rondvaren waarvan de schipper een marifoon bij zich heeft. ( een Rib is een stevige rubberboot met vaste bodem). Hij stuurt staande in de rib, op maximum snelheid,  de boot tussen de geankerde schepen door. Eerst dacht ik… dat zijn mensen van de orde dienst die er op toezien dat alles netjes verloopt. Later kwam ik er achter dat het watertaxi’s zijn.. Ik denk dat daarmee  goed geld te verdienen valt.!!  Geef ze eens ongelijk. Het gros van de motorboten van klein tot groot en erg groot komt hier zo rond het middag uur achter het anker liggen. Zoeken naar een plekje waar je nog vrij ligt.  Dan is het verkoeling zoeken in het water. 

Door al die scheepbewegingen zijn er aardig wat golven. De schepen , tot zelfs de grote catamarans liggen toch nog aardig te hossen. Lunchen aan boord op een wiebelend schip is ook niet alles.  Nu komen de watertaxi’s in beeld. 


Zij brengen de gasten, naar het strand alwaar een restaurant is waar het niet hobbelt. De uitgebreide lunch staat klaar om geserveerd te worden. De “gewone” strandgasten zitten met de billen in het zand onder een parasolletje.

Als de gasten weg zijn maakt de bemanning van de schepen de boot weer netjes op orde. Nuttigt zijn lunch pakket wat door de taxi afgeleverd is en…. dan maar wachten totdat de gasten weer teruggebracht worden.

Vorige keer in 2019 was ik hier in juni , voor de vakantie periode , Maar wat er inmiddels aan “andersoortige “ en nieuwe ontwerpen (zogenaamd “Design” etc.)   is bijgekomen, is enorm.

Tegen de avond gaat het gros weer terug naar de haven, die dan volgepakt ligt. Reserveren zal wel een must zijn. Voor mij wordt het dan weer wat overzichtelijker.

Vandaag heb ik niet zoveel gedaan. Maar wel gezien dat als ik boodschappen wil doen , ik dat in de vroeg morgen moet doen. Dan zijn er niet zoveel  “ kunstmatige” golven om met het bootje doorheen te ploegen .

Zaterdag 6 augustus

Om acht uur ben ik al op. De bijboot moet nog te water en de fiets moet ook mee. Mijn voorband is lek. Dat had ik al in Agua Dulce gezien. Toen had ik de gedachte .. plakken doe ik onderweg wel. Ouderdoms kwaal!!… totaal vergeten dus…. nu ben ik de klos.

 Ik heb nog een nieuwe binnen band die gebruik ik maar de oude kan ik dan wel weer, als ik dat niet vergeet, weer bijtijds repareren.

Tip: je kan mijn reiservaring een beetje virtueel mee beleven op de volgende manier:  neem naast het reisverslag (of print het eerst uit) een scherm met Google Earth, (google maps gaat ook, of beide). Neem vervolgens plaats in een schommelstoel. Als er een hitte golf is ga dan onder een parasolletje in de tuin zitten. Plaats daarnaast een ventilator. Is er geen hitte golf, neem dan een hete straal kachel. Als je echt fanatiek bent doe dan de voeten in een emmer met zout water. De condities zijn nu ideaal om het verslag te gaan lezen en op Google te volgen, incl de streetview! …… Een prettige vakantie gevoel gewenst.

Alles is klaar en we gaan naar het strand. Langs het strand liggen gele boeien. Dichter bij het strand mag je niet ankeren en andersom, van het strand af mag je niet verder zwemmen. Er is een gemarkeerde “vaarweg” gemaakt van zee  naar het strand . Special voor de bijboten. Kunnen er geen ongelukken gebeuren met de motorboten en de zwemmers. Goed geregeld!!  De vaarweg komt uit bij het restaurant  en dat is ook het einde van de landweg hier naar toe. Bootje op het strand getrokken. 


Fiets in elkaar en karren maar. Uiteraard een leuke weg door het lage duin gebied.  Aan het begin van de weg is een ”tolhuis”. Iedereen die verder wil moet betalen, behalve voetgangers en fietsers.  Ik kom bij de havenplaats La  Lavina. Bekend terrein! Vorig keer heb ik het hele eiland al omgespit. Met deze hitte ben ik dat niet van plan. Ik doe nog wel een rondje haven. Het ziet er allemaal prima onderhouden uit. Perfect georganiseerde toeristen industrie. Ik vind een supermarkt. Net groot genoeg om mijn lijstje af te werken. O.a. verse groente, fruit en frisdrank.  De rugzak vol (en zwaar) plus nog een tas aan de hand, maar ik ben weer op niveau  en de koelkast kan weer gevuld worden. Zwaar bepakt en inmiddels warmer geworden, fiets ik weer terug naar het strand. Toch weer zo’n 15 km afgelegd. Even afzien, goed voor de conditie.  Boodschappen in het bootje,  fiets er op,  bootje door de branding duwen. Stelt niet zoveel voor! Als ik toch in het water sta even kopje onder om af te koelen. Het bootje inklimmen en terug varen naar het de Raaf. Alle boodschappen snel opbergen in de koeling en dan weer even zwemmen.

Als alles weer op orde is en het verslag is bij gewerkt ga ik mij bezinnen wat de volgende stappen zijn. Lui zijn en hier blijven liggen is een optie. Gaat snel vervelen.  Eigenlijk ben ik ben ik die kermis wel een beetje zat.  Mijn boord accu’s storten een beetje in. Ik moet nieuwe hebben. Op dit eiland zie ik dat niet zitten. Morgen naar Ibiza  stad en kijken wat de mogelijkheden zijn.

Zondag 7 augustus.

Bijtijds op. Voordat de golven weer komen. Het bootje moet weer aan dek. Gisteren niet gedaan omdat er tot laat in de avond de golven zijn. Ze zijn verraderlijk. Grote lange golven van de veerboten. Dan nog de grote “strijkijzers” met daar tussendoor onze taxi piloten.  Voor je het weet verlies je het evenwicht en mag je ongewild even gaan zwemmen.!

Alles netjes kunnen regelen. Er is weinig wind maar ik doe toch alle zeiltjes omhoog. Ongeveer 11 mijl varen. Ik word geconfronteerd met de snelweg. Aan het eind van de ochtend gaan er hééééél veel boten en bootjes van Ibiza haven naar het strand van Formentera.  Zodra ze tussen de haven pieren uit zijn:….vol gas en dan een plek zoeken langs het 2,5 mijl lange strand. De co2 uitstoot per persoon zal hier wel hoog liggen. (na mij de co2 zonvloed!!) Tussen al die lastige golven doorvarend moet ik af en toe de motor bijzetten om met de kop door de golven te kunnen gaan. Ik kom de ruim bemeten havenkom binnen. Plaats voor Cruiseschepen , grote veerboten , superjachten en dan nog drie jacht havens en kades voor kleine veerboten. T.a.v mijn nog te scoren accu’s neem ik polshoogte bij één van de jachthavens. Heb overleg met een jonge havenmeester/student. Hij wist zo geen adres waar je accu’s kan kopen. De haven is vol. Geen aanleg mogelijkheden. Afgesproken dat ik morgen ochtend terug kom, dan is zijn baas er ook. Ik hoef alleen accu’s te scoren en dan weer weg. Dus een paar uur aan de kade of een vrije ligplaats. Moet kunnen. Overnachten?? Buiten op zee aan de oostkant van het havencomplex is een ankerplek.    Cala Talamanca .  Daar ga ik naar toe en vind een plaatsje. Voorbereiding getroffen voor de accu wissel. Het vierde verslag verstuurd.  De dag loopt weer naar het einde.

Maandag 8 augustus.

Het “doel” voor vandaag is accu’s scoren en de oude vervangen.

De weg er naar toe is interessant zo niet bijzonder interessant.

Af en toe ben ik misschien was cynisch. Ik heb net een boek gelezen over de joodse getto’s in Polen, de concentratie kampen en de uiteindelijke overleving door de tewerkstelling op  “Schindlers List” . Menselijke verhoudingen zijn daar totaal zoek. Daar wordt ik , in deze welvarende tijd ook een beetje mee geconfronteerd.

Ik vaar van de ankerplaats weer terug naar de haven waar ik gisteren ben geweest. Eerst maar even zoeken waar ik aan kan leggen. Dat werd opgemerkt door één van de havenmeesters / ordebewakers of wat het ook zijn mogen. Ik leg mijn probleem uit. Voor een paar uur aan de wal, accu’s regelen en weer weg. Not possible! Meneer ik heb een probleem, er zijn lege ligplaatsen, kunt u mij helpen. Not possible. Privat!  Waar kan ik dan terecht!! Misschien daar of daar!! Vlak bij is een jachtclub. Daar maar eens proberen. Ik vind een kade bij een scheepkraan voor “kleine “boten” en er is ook nog een andere vrije steiger. Er zijn geen activiteiten zichtbaar.  Er moet wat te regelen zijn. De havenmeester opgezocht. Spreekt een beetje Engels. Probleem uitgelegd. Not possible sir!. Nogmaals proberen iets uit te leggen. Toch maar met de havenmeester naar mij  boot gegaan. De lig plek is toch oké. Kan niet! het is hier ondiep. Meneer ik lig hier toch! Not possible.  En de ander vrij steiger bij de slipway??.   No sir Impossible. Go to the big Marina. ( er zijn een aantal jachthavens in dit gebied).Hij geeft mij een alternatief… Kanaal 09 op de marifoon van  de havendienst. Voordat ik al uitgesproken ben:    Not possible.  Dan maar de big Marina. Daar zie een lange kade met  allemaal grote motorjachten stijf tegen elkaar.  Dan vind ik nog een vrije steiger. Aangelegd en een gesprek aangegaan met één van de schoonmaakboys.  Dagelijks worden hier schepen met zoetwater afgespoeld en droog gewreven. Inderdaad, als je sommige auto’s ziet die wat langer gestaan hebben zitten die onder het stof. Voor een auto kan dat maar voor een luxe jacht… no way!. Dus lopen er nog wel wat van deze mensen rond. En de klant heeft kennelijk genoeg geld om dat allemaal te bekostigen. Ik vraag naar het haven kantoor. Dat is een heel eind verder dus met de fiets op stap. Achter de balie ziet drie mensen. Eén ervan . ik den k een jong studentje, staat mij te woord. Ik leg het probleem uit en vermeld dat ik geen “nee” antwoord wens , maar een oplossing. Hij kijkt eens naar zijn collega’s . No possebility’s. Dat antwoord is niet wat ik wil horen ik wil een oplossing horen en er zijn lege ligplaatsen.. Privat sir ‘... no possebility’s’’.. In de oorlog waren er ook mensen die serieus in de problemen waren en hulp zochten. Vaak werden ze met de nek aangekeken en het bos in gestuurd. Daar ging dan vaak over leven en dood en eigenbehoud. Dat is hier niet aan de orde. Ik vind geen enkel klankbord die de wil heeft om iemand met problemen te helpen.  Met de accu’s kan mij voorlopig wel redden. Maar hoe zit het dan als iemand echt een groot probleem met zijn boot of bemanning heeft??

Dan kijk je om je heen.. aan welvaart geen gebrek, maar iemand de helpende hand toesteken?? 


Waarschijnlijk komt dan je baantje in gevaar. In de oorlog werd je afgeschoten, als je hier niet perfect je werk doet t.b.v. het grote geld, dan krijg je zomaar ontslag?? Ben je dan een slaafje van het grote geld?? Ik krijg de indruk dat de macht van het grote geld toch wel erg ver doorwerkt.  …. Genoeg hierover.. ………………………………………………………………………

Ik heb zoiets van …..bekijk het maar….Laat de boot liggen waar die ligt en ga lekker fietsen. Ik zie het wel. Een stukje verderop kom ik bij een kade waar vissersboten liggen. Daar is een vrij plekje. Het is stil en er zijn geen activiteiten c.q. mensen die daar bezig zijn. Meestal valt dat onder de gemeentelijke verantwoordelijkheid en liggen de machtsverhoudingen t.o.v. het grote geld wat anders.  Ik ga de boot ophalen en leg de Raaf daar neer!!  Als ik bij de kade komt is er net een catamaran gaan liggen. Oei,  jammer. Maar ik heb even overleg en zij liggen daar niet voor lang. Ik leg de Raaf langszij de vissersboot en kom met hen in gesprek. Een samengestelde familie. Zij is Deens, hij is van Duitse en Portugese ouders en zijn dochter studeert in Maastricht.  Zij hebben een probleem met de buitenboord motor en met vier opgeschoten kinderen aan boord is dat wel lastig. Dus zoeken zij een reparateur. Zij wisten mij de vertellen dat deze maandag een soort bank holiday is maar dan alleen voor Ibiza stad. De meest zaken zijn gesloten, ook grote super markten. Op Google staat dat ze open zijn maar als je voor de deur staat zijn ze dicht. Mooi! Op deze plek hebben zij al eerder gelegen en geen probleem ondervonden . Achter het hek van een werf is ook een waterslang dus….. Zij gaan naar een volgend havenplaats. Daar hun geluk proberen. Ik ga toch maar even fietsen . Ik heb een adres gevonden van een automaterialenzaak, waar mogelijk accu’s te vinden zijn. Als ik daar al geweest ben kan morgen daar misschien wel terecht. Ik fiets richting stad. Op een uitstekende berg in zee is het oorspronkelijke vesting stadje gebouwd. Toch maar even kijken . 


De fiets in zijn laagste versnelling en de berg op. Er zijn veel toeristen Engels en Duits. Was te verwachten,  er liggen twee cruise schepen voor de wal.



 Overal doorheen gecrost maar op een gegeven moment heb je het wel gezien. Na het nuttigen van een drankje “daal “ ik af naar het normale leven. Toch maar even naar die automaterialenzaak. Ligt buiten de stad en is, volgens Google, nog geen tien minuten fietsen. Als ik daar aankom is de winkel open !!!!  hiep hiep!!. En   zij hebben ook accu’s . 2x 180 amph. Iets afwijkend dan ik had. Ik heb overleg met Bram. Mijn steun en toeverlaat bij elektronische zaken.  Geen probleem zegt Bram dus het licht staat op groen!!  Terug naar de balie. Daar staat inmiddels iemand anders. Dus.. Ik wil graag de accu’s hebben (567,50 euro inclusief de korting van 35 % ) dus dat is mooi. Zijn hier ook mensen die het snappen. Eureka! Maar ik heb een ander probleem:…. ik ben op de fiets en de accu’s moeten naar de boot. Die meneer zit te denken  (het is allemaal in een beetje gebrekkig Engels.  Hij heeft een oplossing maar het duurt even.

In deze landen moet je geen haast hebben, dus zetten we de tijd even op nul. Zij hebben een eigen besteldienst en een paar uur later wordt en bestel wagen volgeladen. Toch nog maar even naar de balie .  Toevallig staat er ook een Nederlander aan de balie die al 8 acht jaar op Ibiza woont en werkt. Hij kan het probleem beter uitleggen. Inmiddels is ook de baas terug van zijn siësta . Het wordt nu meteen geregeld . Een chauffeur met bestelwagen brengt de accu’s en de fiets en mijzelf naar de boot. Fantastisch. Dat heeft de baas prettig geregeld. Zijn er ook mensen die van goed wil zijn. Mijn dag is weer helemaal goed gemaakt.

 De chauffeer, een jonge , niet al te pienter knul is blij dat hij weer kan rijden. Er zit airco in de auto. Wat minder voor hem was dat de accu’s van de parkeerplaats nog een stuk gedragen moesten worden naar de kade. Daarvoor heb ik hem uiteraard gestrikt. Ik had geen behoeft om de accu’s van 30 kg per stuk in mijn uppie te versjouwen.

We zijn weer een stuk verder en ik kan de oude accu’s uit het schip halen. Wordt er op een gegeven moment op het schip geklopt:  politie!! …Meneer u mag hier niet liggen….. Dat kan zijn , maar ik heb een probleem. Ik moet mij accu’s vervangen en dan ben ik weg, Kijk daar staan mijn nieuwe accu’s. Hoelang duurt dat???. Ik weet inmiddels dat dit soort ambtenaren geen genoegen met een vaag antwoordt zoals ….als ik klaar ben ga ik weg…nee.. harde feiten!!!.   Mijnheer de politieagent,   over een uur ben ik klaar. Oké. Dat wordt geaccepteerd. Zij blij en ik kan weer verder. Als ik de accu‘s geplaatst zijn, constateer ik dat ze niet geheel opgeladen zijn. Bram had mij daar al voor gewaarschuwd. Het is wel zo prettig als ik volle accu’s heb als ik vertrek!. Op de kade is een paal met stopcontact. Stekker er insteken en ik zie niemand aan wie ik kan vragen of dat wel kan. Voorlopig worden mijn accu’s via mijn eigen acculaders opgeladen. De zaak verder afgemonteerd  maar wel de vlonders open gelaten.  Hoofd schakelaar van de motor uit. Als de politie weer terugkomt kan ik de motor nog niet starten!!!! Dat moet ik nog even uitzoeken!!. Voorlopig gaat het laden van mijn accu’s door.  Ik zie iemand op een  vissersboot lopen. Ik spreek hem aan om te zeggen dat hij mijn oude accu’s wel mag hebben. Die brengen toch nog wel wat op en vraag hoe het zit met de elektriciteit. In rap Spaans krijg ik antwoord maar ik snap er geen reet van. Het enige wat ik eruit op kon maken dat bij de loods /visafslag??  de capitaineri was.  Mooi. Ik wacht nog met daar naar toe te gaan. Na een tijdje doe ik dat wel . Altijd de goed wil tonen. Kom ik bij de deur, is er een briefje opgeplakt. Volgens mij staat daar dat er op 5,6,7,en 8 augustus de zaak dicht is. Dat klopt een beetje met wat mijn collega zeilers vertelden over bankholiday. Waar niet is verliest de keizer zijn recht.  Ik heb mijn best gedaan.

Een ander optie om te rekken;…..  Ik ben zo moe en bezweet ik ga even liggen om bij te komen..   Laat ik nu in een diep slaap vallen.   Mooi smoesje voor als…….. Voorlopig hebben we nog steeds laadstroom!.

Het loopt tegen de avond. Naast de visserskade is een stukje kade van een werf. Er zit een hek tussen. Aan die kade liggen twee grote jachten. Eentje ven 30 a 35 meter en eentje van  20 meter. Toen ik terug kwam met mijn accu’s was de boot van  20 meter weg. Tegen de avond, net voordat ik weg wilde gaan , want een smoes voor de nacht heb ik niet, kwam de 20 meter boot weer afmeren. Volgens de bootsman, kon ik hier wel blijven liggen. Zijn  ervaring is dat er vannacht geen schepen meer komen. Wel vòòr 8 uur weg zijn.!!!! Geweldig. Hoef ik in het donker geen ankerplaats te zoeken. En…. Ik kan ook nog gebruik maken van de waterkraan en  ….. de  accu’s kunnen verder bijgeladen worden.   Als alles klaar is ga naar bed.

Het was mij wel opgevallen dat er veel mensen en op de kade kwamen. Zal wel een dagelijkse gewoonte zijn of zoiets zijn. Een soort van hangplek! Rond een uur of twaalf… een enorme knal… De “vier Ibizastad dagen”  worden afgesloten met een gigantisch vuurwerk . Hebben ze toch nog een aardig afscheid voor mij bedacht.

Dinsdag 9 augustus.

Ik had de wekker op 6:45 staan . Na zessen hoorde ik lawaai op de kade. Voor mij was er een klein vissers scheepje afgemeerd en loste daar zijn vangst. Tegen de vissersman zei ik dat ik nu wegging. “Uiteraard” waren ze niet vriendelijk!! U mag daar niet liggen, het vissersbootje ging weer weg. Ze hadden wel stekker uit het stopcontact getrokken. Was niet zo erg.. Om twaalf uur vannacht waren mijn accu’s al vol!!.

Het was nog donker. Maar op mijn gemak ben ik de grote havenkom uitgevaren. Buiten lag er al een grote veerboot te wachten om naar  binnen te gaan.

Buitengaats waren er behoorlijk wat golven. Dus eerst maar even een stuk vrij varen van het haven. De zon komt uit het water en bij mij gaan de zeiltjes erop. De wind is ongeveer Noord Oost  De kust is redelijk bezeild en met af toe een kort slagje naar de kust, of om rotseilandje heen varen, ga ik richting Oosten . In tegenstelling tot de Spaanse oostkust, is dit eiland groen en heeft daarbij ook een mooie gevarieerde kust met veel anker mogelijkheden.  Logisch dat dit voor de toerist een aantrekkelijk eiland is.

Aan de oostkant van Ibiza zit een landtong /berg.  Navily wijst mij de weg:  Cala Boix. Daar is een mooie ankerplek.

Navily, is een app op de telefoon die je de ankerplekken laat zien en welke condities er zijn. Wel zo handig.


Een klein strandje  met parasolletjes en ligstoelen. Een paar huizen met mooi uitzicht en een terrasje met parkeerplaatsen. Een oud botenhuisje maakt de zaak kompleet. Dat lijkt er een stuk meer op . Een herademing. Ik ben daar al rond een uur of tien. Er was een mooi windje . Een optie was om door te varen naar Mallorca   maar dat is nog een s 50 mijl en dan kom je, als de wind gunstig blijft,  in de avond aan.  Morgen zijn de windverwachtingen goed .  Dus hier even lekker genieten. Beginnen met snorkelen en een landing op het strand.  Het is hier wat ongerepter.

 Toerist en natuur zijn hier in goed evenwicht. Later komen er nog wat ankeraars bij . Opvallend is dat er onder de zeilers weinig buitenlanders te vinden zijn. Het is allemaal Spaans.

Woensdag 10 augustus.

De nacht was erg onrustig, veel zwel vanuit zee. Desalniettemin toch goed geslapen. Bij het ochtendkrieken staat er een zuiden windje . Pal op de ankerplaats. Op de motor varen we tot het hoekje , we kunnen afvallen en naar het oosten varen. Aan de ZO kant van Ibiza ligt ook nog een grote berg in het water. Isla de Tagomago. Onbewoond maar wel voorzien van vuurtoren en twee grote bijgebouwen. 

Ik vind het leuker om tussen de berg en het eiland door te varen , vlak langs de kust. Daar krijg ik wel te maken met thermische luchtstroming. De wind komt nu uit het noorden. Dan maar even het motortje erbij. De weervoorspelling gaf aan dat ten noorden van de lijn Ibiza … Mallorca , er weinig wind zal zijn. We varen het eiland vrij en maken daarom een slag naar het zuiden. De vuurtoren van de “berg” is nu goed te zien! Daarna gaan we overstag. De wind zit nog in het oosten maar zou in de loop van de dag naar het zuiden draaien. Het is windje vier Bft . Weinig golven! De Raaf loopt er weer lekker doorheen. Op een gegeven moment zie ik aan bakboord, aan de wolken loze hemel, een schapenwolkje. Dan moet daaronder een eiland liggen. Dat zal vast Mallorca zijn!  De Raaf vaart de goede kant . Hoef ik nergens op te letten .  Ik doe mijn slaapjes, besteed aandacht aan het verslag, wat moet je anders nog doen. En… genieten van een mooi zeildagje. We lopen zo’n  tot 6 knoopjes. Mooi toch!.  Het voordek blijft droog en het voorluik staat open om lekker door te tochten. Tegen het eind van de middag varen we wel erg naar de zuidkant van Mallorca.

Voor morgen is de keus:  met zuiden wind langs de zuidkust van Mallorca , naar De NO punt van Mallorca, ….of… met ”windstilte” via de noordkust naar de NO punt. Voor zover ik geïnformeerd ben is de zuidkust vlak, heeft stranden maar weinig ankergelegenheid en het is dan ook nog eens lagerwal. De noordkust is voorzien van een hoge bergketen. Afwisselend en een genot om naar te kijken..  Hier en daar anker mogelijkheden. Er zijn maar weinig strandjes vanaf het land bereikbaar. Dus….nagenoeg geen strandtoeristen met bijbehorende appartementencomplexen. Dat trekt mij veel meer.. dus …..het wordt de noordkust.   

Toch maar even de “water Tom-Tom” erbij. Ik wil een ankerplek wat een goed vertrekpunt is voor morgen. Het wordt Port d’Andratx  We kunnen royaal afvallen om ons doel te bereiken.

In 2018 heb ik hier ook gelegen en uitgebreid de omgeving bezocht. Een scooter gehuurd en de noordkust van de Mallorca verkend. ( zie voorgaande verslagen.).

Rond acht uur in de avond valt het anker in Port d’Andratx


Donderdag 11 augustus. 

Lekker geslapen en niks houd ons hier. De wind komt uit het westen . Eerst pal tegen de wind in de baai uitvaren. De zeiltjes omhoog en dan afvallen om het eiland te “ronden”. Ten noord westen ligt net zo’n berg in het water als bij Ibiza.  Parque Natural de Sa Dragonera.  Dat laten we links liggen. Nu krijgen we weer een beetje noorden wind. Motortje er bij en als we om de hoek zijn blijft er weinig wind over.

Halverwege de noordkust is een leuke ankerplek. Eén van mijn favorieten!.  Cala Deia.  Ongeveer 20 mijl varen. Dat wil zeggen.. af en toe dobberen of een windje oppakken of toch maar even de motor bij. Het uitzicht is prachtig. Om de hoek een steile bergwand van wel 300 meter hoog.


 Vorige keer ben ik er vlak langs gevaren. Vrienden van me, die een eindje verderop zeilden, dachten al dat ik misschien onwel geworden was.   Nee dus , maar wel een bijzondere ervaring om met een klein bootje langs zo’n enorme steile rotswand te varen.

We moeten af en toe een slag in zee maken, maar van een afstand zie je ook meer wat er achter de bergen zit.  De bergwanden zijn behoorlijk steil. Weinig plaats voor huizen en dorpjes, laat staan appartementen gebouwen.  Er loopt maar één weg. De weg die ik vorige keer met de scooter heb gedaan en waar ik nu weer herkenbare punten zie. Kortom het is geen straf om met weinig wind hier langs te varen. We rommelen wat aan en tegen het einde van de middag krijgen we wind mee. Dat gaat lekker . Ik doe nog een slaapje maar voor ik het weet zijn we voorbij mijn favoriete anker plek. Ik had mijzelf een verkeerd oriëntatiepunt aangemeten. Dan maar terug , het was gelukkig maar 1 mijl. Er is plek om te ankeren. Vlak bij de bergwand die op het westen ligt. Dat is wel lekker, als de zon dan een beetje zakt lig je lekker in de schaduw. Eerst even afkoelen in het water. Het anker ligt mooi in het zand, dus geen beschadigingen van het groen onder water.  



Vorige keer heb ik de wallenkant uitgebreid verkend.  Er is geen behoefte omdat nogmaals te doen en te ontdekken wat ik al gezien heb. Lekker genieten van een mooie zwoele zomeravond met mooi uitzicht.

Vrijdag 12 augustus. 

De hele nacht was er een landwindje. Koele wind die door mijn “airco” naar binnen geblazen wordt en het binnenschip goed ventileert. 

Van een kleine spinaker heb ik een slurf gemaakt. Deze wordt in het voorluik gehangen. De slurf gaat naar binnen en door de vernauwing ontstaat er een aangename luchtstroom.


Een relaxed ochtend ontbijtje en als alles op orde is. Van het anker af. Er stond een lekker windje maar, nu ik wegga wordt dat aanmerkelijk minder. Het wordt dus weer net als gister, dobberen, windje zoeken of motoren. Ook hier is de kust weer bijzonder fraai. Veel steile bergwanden met holen en grotten. Een stukje verderop kom ik langs  Port de Soller.  Een natuurlijke inham/baai, met wat vlakkere bergwanden. Een prima plek om een stadje te laten ontstaan. De militairen vinden dit van strategisch belang dus heeft de marine daar een dependance.   Niet ver van de hoogste berg van Mallorca. 1445 meter hoog maar ook interessant voor  defensie. Die hebben op de top van de berg de nodige voorzieningen getroffen ter verdediging van vriend en vaderland.  Niet toegankelijk voor publiek! Op de top kan je wel heel Mallorca overzien. Vanuit zee heb ik de berg dan ook al heel lang op de “korrel” gehad.  Na Soller is het bergmassief  kaal en  nagenoeg onbewoond. Te weinig aarde voor de bomen om te kunnen blijven staan en leven. Blijft een dor maanlandschap over. …..Ik word een beetje depri. Maar dat heeft een andere oorzaak.

Alleen zijn en eenzaamheid.

Gisteren, op mijn favoriete ankerplek was ik alleen. Daar heb ik niet zoveel problemen mee. Vandaag merkte ik dat eenzaamheid ook een rol speelt. Er is een gezegde “eenzaam maar niet alleen”  en dat klopt! Op mij eerste reis hier naar toe had ik veel contacten. In de eerste plaats met Yvon die mij met de Camper volgde en onze dagelijkse ontmoetingen in de havens.  Daarnaast pakte ik bij een nieuwe omgeving het fietsje en ging ik op onderzoek uit. In Spanje, bij Mar Menor, ontmoette ik nog een aantal soortgenoten. Mensen die langere tijd op hun schip verblijven /wonen. We hebben een tijdje met elkaar opgetrokken. De terugtocht was gefocust om snel thuis te zijn . Dat is in zes en een halve week gelukt….. Ik wil terug waar ik in 2019 gebleven was. Griekenland. Nu hoef ik niet snel terug.  De route is wel bekent en daar waar ik onderweg kom ben ik al geweest. Daar naast is het nu nog eens vakantie tijd en vindt je geen soortgenoten. De vakantiegangers zijn  meestal met 4 tot 6 man aan boord . Geen aanknopingspunt.  Dit constaterende,  weten we wat er nu op tafel ligt en kijken we wat we daarmee kunnen doen. Feit is wel dat Yvon in de Algarve heeft meegevaren. Daar hebben we ook nog bekenden ontmoet. Bekenden met hun schip in Gibraltar, waren in Zweden en London. Dus ook niks. Wat wel komt en als het past qua weer en ontmoetingsplek, komt er nog familie en/of vrienden in Corsica / Sardinië,   aan boord.  Uiteindelijk is Malta, waar ik de winter wil doorbrengen,  dan ook nog een mooie en interessante ontmoetingsplaats met goed vlieg mogelijkheid..

Einde eenzaamheid!!

…………………………

Tegen het middag uur krijgen we toch een mooi windje van achter en maken we vorderingen. Het zou prettig zijn als ik vanavond het anker in Port de Pollenca kan laten vallen.  In de baai is ruime ankergelegenheid en je ligt daar redelijk beschut. Mijn voorraden raken op en die moeten echt wel weer aangevuld worden.

Tegen een uur of zes zie ik dat het erg laat zal worden om bij Pollenca het anker te laten vallen. Aan de kust zijn drie anker plekken. Ik kies voor Cala Sant Vicenc. Een leuke plek. 



Goed om te ankeren en niet druk. Mooie omgeving die helaas een beetje ontsiert wordt door een groot appartementen gebouw.  Een stukje van het oorspronkelijke dorp is nog te zien. Valt wel een beetje onder “favoriet”.

Zaterdag 13 augustus

In de ochtend, als ik wakker word,  hebben we weer een lekker land windje. Nu gaat het anker op en ben ik weg. Hebben we in ieder geval een paar mijl te pakken voordat er weer minder wind komt.  En dat komt er……. Als het uitzicht, met de toch wel mooie, maar kale bergen, gaat vervelen, gaat de motor aan. Kunnen we een beetje verderop naar de kust staren. Toch komt er wel wind… en .. van achteren. We ronden de noord oost punt van Mallorca en beginnen de “terugtocht “naar Port de Pollenca. 


We  moeten nu westwaarts varen. Het is een grote baai . Ongeveer zo groot als de helft van het Markermeer. Door de bergen, de zon  en ook wel wat onrustiger wordend weer, heb ik hier, bijna alles wat een zeiler kan bedenken, meegemaakt.

IJsselmeer golfjes en wind tot zes Bft,  een kwartiertje later geen wind,  dan weer wind uit een andere hoek, dan weer kruisen, dan weer ruime wind. En zo voorts , en zo voorts……. Dat bij een temperatuur van rond  de 35 graden. Nadat ik het anker heb laten vallen eerst maar even in het water afkoelen. 

We liggen hier mooi beschut . Een tijdje zeewind uit de oosthoek. Dat was te doen . Later, warmere wind van over de bergen.  Puff …Pufff..  Dus….. niet veel bewegen en de tijd uitzitten. Dan wordt het ook nog eens grijs bewolkt. De zon komt er net een beetje doorheen . De vochtigheidsgraad zit dan wel op het maximum.!! Aangevuld met koele frisdrank. Daar doen we het maar mee.  Geen puf om het bootje te voorschijn te halen en boodschappen te doen. Morgen is er weer een dag. ….Dat is al jaren zo!......

Zondag  14 augustus

Vannacht toen het rustig op het water was, toch maar even het bootje tevoorschijn gehaald. Daarna weer proberen de slaap te vatten.  Gisteren ook geconstateerd dat de zonnepanelen niet doen wat ik gewend was. Nu de zonnepanelen netjes opgesteld staan, en het niet zooooo…. warm is,,, kan ik wat metingen verrichten. Ik heb zes setjes van twee zonnepanelen. Twee stuks in serie om de 24 volts accu’s te kunnen bevoorraden. Vijf setjes gaven 40 volt bij 0,8 amp. Dat is goed. De zesde was nul. De stekkerverbinding van dit setje, bleek niet goed te zijn. Stekkerpennen los en een soldeerverbinding niet goed. ….      Drie sets zijn samen gevoegd op één stekker die aan dek in een stopcontact gedaan kan worden.   Het bleek dat deze verbindingen door een beetje corrosie niet altijd goed werkte. 1,5 amp is niet wat we gewend waren. De zaak goed schoon gemaakt. Nog eens nagekeken en getest. Nu kwamen we , bij een goede opstelling van de panelen , al uit op 3,5 amp.  Voor het zesde setje heb ik nog nieuwe stekkers, ook nog een setje reserve. Eerst maar kijken of we deze stekker kunnen repareren. Dat lukt. Het setje geeft zelfs 1,0 Amp. Mogelijk door een wat gunstiger opstelling dan in de ochtend.  Nu hebben we de 4,5 amp aangeraakt.!!! ….

Note;  De inkomende spanning van 40 volt en de gecumuleerde amperages  worden door een “regelunit” geschikt gemaakt om de twee in serie geplaatste accu’s van 12 volt, van de nodige energie te voorzien. ….De opstelling van de panelen t.o.v de zon kan wel 50% van de opbrengst uitmaken. Ook een schaduwstreep kan aardig wat roet in het eten strooien. Dus vandaag extra aandacht besteden aan de opstelling van de panelen.

Omdat het vandaag ook zo warm was, is het arbeidsritme aan gepast. Een beetje klussen, een beetje  buiten slapen, een beetje drinken, het bootje vaarklaar maken, even slapen, naar de kant , plekje zoeken waar ik aan land kan, noodzakelijke boodschapjes doen, toch maar weer naar de boot, een beetje binnen slapen, weer een beetje klussen, verslagje doen,   zo komen we deze warme dag wel door.

Wat wel weer leuk is dat er hier blusvliegtuigen gestationeerd zijn. Regelmatig maken ze een oefenvlucht. Zeer behendige toestellen met idem piloten . Van een plateau rijden ze het water in. Zoeken , tussen de bootjes door een geschikte ruimte om op te stijgen en weg zijn ze. 


Als ze terug komen vliegen  ze een paar rondjes over de baai om een geschikte “landingsstrip “ te vinden. Ze landen in het water en klauteren daar na de kant weer op.  Een mooi schouwspel om dat gade te slaan. Prachtig!

Maandag 15 augustus

Er zijn wat vieze plekjes op de romp die ik schoon wil maken. Het is nu nog rustig straks hebben we weer de nodige vakbewegingen en golven. De dynamo van de motor laad ook niet bijster goed. Toch maar weer de moed oppakken om uit te kijken waar dat aan ligt. We beginnen bij de dynamo zelf. De oorzaak is duidelijk, een te slappe v- snaar. In orde gemaakt motor gestart en de boord accu’s worden met 11 ampère geladen en dat is wat we bij halfvolle accu’s gewend zijn….. De laatste dagen hebben we de accu’s wel wat leeg getrokken en van bijladen was nauwelijks sprake. Als het probleem nu niet opgelost was dan hadden we een ander problemen. Met lege start accu’s kan je de motor niet starten, maar ook mijn ankerlier maakt (als de motor draait ) gebruik van de start accu’s.  Zo kunnen we nog wel wat bedenken.  Maar goed ….Alle beren op de weg kunnen naar huis. Ik ben opgelucht en nu mijn energie voorziening weer op orde is , heb ik ook weer energie!!!  We gaan fourageren. Fiets mee en als we aan de kant zijn haal ik bij de buurtsuper flessen water en frisdrank. Die zet ik vast in het bootje. Ik wil nog wat verslagen van de voorgaande reis uit laten printen. Wel een adres op Google gevonden maar ter plekke  kon ik niks vinden. Dan maar niet. Ik vind wel een grote supermarkt. Een herademing t.o.v. van zo’n buurtsuper. Airco en ruim assortiment. Ik kan mijn slag slaan. En…. Er zijn  Sushi’s !!! Dat is lekker voor de lunch. Aan de overkant van de super zijn bomen en bankjes en er is ook een beetje wind. Met deze warmte is dit een best alternatief voor het nuttigen van deze lekkernij.

We gaan weer naar het bootje. Port de Pollenca zelf is gelijk aan zoals  zo vele  anderen plaatsen. Vorige keer heb ik hier al de nodige kilometers op de fiets afgelegd. Voor mij niet meer interessant.

Boodschappen en fiets weer op het bootje en terug. Als ik Windfinder raadpleeg ,(de weersvoorspelling app)  zie ik dat morgen, 16 augustus,  een gelegenheid is om naar Menorca te varen.  Dan…na een paar dagen verblijf op Menorca, een oversteekje naar Corsica / Sardinië. Dat is ongeveer 250 mijl. Twee etmalen varen.  Het weer is de laatste dagen wat wispelturig . De voorspellingen kunnen veranderen. We gaan het zien!!

De ouderdom toets!!

We houden de vinger aan de pols. (hartslag is nog normaal).    In de loop van de tijd gaat de hersenscherpte achteruit, evenals het geheugen. Dat ben ik nu tegen gekomen bij het onderkennen van de energie problemen.  

Het praktijkvoorval. ….Bij Agua Dulce lag ik aan de kade. Met water en stroom. De haven meester zij nog hier is elektra!. Waarop ik antwoordde .. niet nodig ik heb zonnepanelen !!  Op dat moment had ik ook nog geen energie problemen. Als ik wat scherper was geweest, had ik op zijn minst een algemene inspectie uitkunnen voeren en alsnog de accu’s aan de lader kunnen zetten. Het toeval wil dat zowel mijn dynamo alsook mijn zonnepanelen gelijktijdig minder opbrachten.  Oude accu’s  (vijf jaar geleden in Portugal gekocht) in combinatie met het warme weer.????    We nemen geen risico en nemen nieuwe accu’s. Weer geen technische controle gedaan.  Ik bedenk het wel maar de stap nemen.!! Al gauw is er een excuus  om de controle niet te doen. Ik heb er ook niet zo’n zin meer in!!.   Toen mijn vader ouder werd, wist hij mij altijd wel te vertellen wat ik moest doen. Hij had de kennis en de tijd! Maar als ik dan zei, pa, wat let je, doe het dan…… dan liet hij het afweten. Nu zeker herkenbaar!!!!  Gelukkig maar, nu weet ik  dat ik mijzelf een schop onder de kont geven in plaats van excuses bedenken …. Op ouder leeftijd zie  je meer beren op de weg! Logisch want in je leven heb je al wat meegemaakt en het is dan niet moeilijk om de keerzijde van de medaille te tonen als excuus.  Je wilt ze ook niet altijd zien!…  We zijn weer wat wijzer geworden, dat gebeurd ook als je ouder wordt.  Dank zij mijn engeltje, die mij altijd wel helpt, kan ik een negatieve ervaring weer omzetten in een positieve ervaring. Carpe Diem!

De gezondheid.  Ik heb weinig last van stramme spieren. Komt waarschijnlijk omdat ik nu lange tijd in een warme omgeving ben. Daarnaast reageren je spieren ook op het continue bewegen van het schip.  Prima so far so good. Mijn versleten rechter heup. Veel lopen is niet goed voor mijn heup. Daar en tegen heb ik met fietsen geen enkel probleem. Die sleep ik dan maar steeds mee. Aan boord totaal geen last. Het enige wat zich manifesteert is pijn bij het opstaan vanuit een bepaalde zithouding. Bij liggen soms last van wat zeurderige pijn . Omdraaien en het gaat weer beter. Verder geen kwaaltjes.

You don’t stop sailing when you get old.                        You get old when you stop sailing.

So far so good!                   Carpe Diem!

                                     ----------------------------------

Einde van dit verslag