Reisverslag 2017  deel III Zuid Bretagne – Noord Spanje.

                                               Rivier  la Vilaine

Algemeen:  Kennelijk is www.Marinetraffic.com  niet altijd in staat om de Witte Raaf  te traceren. De diagnose van mijn AIS apparatuur laat zien dat alles in orde is. Andere websites die posities van schepen opgeven zijn www.shipfinder.com en www.vesselfinder.com.  MMSI nummer van de Witte Raaf is 244850952.

Donderdag 6 juli 2017  Arzal 

Als ik door de sluis ben en een plekje in de haven heb gevonden komen, Yvon, Mieke en James, onze Siamese kat die met de camper en de boot altijd meegaat, aan boord. Ik doe wat boodschappen bij de watersportwinkel en kan van dat bedrijf een trap lenen. 

Die trap had ik nodig hetgeen ik in het volgend verhaal zal uitleggen. Een wat saaie kost, alleen voor geïnteresseerden. Ook voor de mensen die altijd beren op de weg zien raadt ik aan dit niet te lezen.

Het dilemma van de zwakste schakel.

Als een tandwieltje van je auto afbreekt kan hij niet meer rijden, als een bekende van mij voor alle zekerheid nieuwe banden onder zijn camper zet en dan op de snelweg een klapband krijgt is het voor de camper einde verhaal, (hij en  zij zijn er goed afgekomen) , als een o-ring van een ruimte raket niet goed functioneert ontploft hij. Zo zijn er legio voorbeelden te noemen.

Niet voor niks dat na dergelijke incidenten nauwkeurig onderzoek wordt gedaan wat de oorzaak is om dit later te voorkomen. O.a wat ook wel op TV te zien is reconstructie van vliegtuig ongelukken. Ook bij het varen, renoveren en onderhouden van een schip, c.q. de Witte Raaf, wordt je met dit dilemma geconfronteerd. Door preventief onderhoud, regelmatige controles en alertheid, kun je zaken vòòr zijn. Helaas lukt dat niet altijd.

Dit ondervond ik ook op de heenreis tussen IJmuiden en de Engelse oostkust. Op één van mijn controle rondjes zag ik dat in het lijgangboord een staalkabel van de verstaging liggen. Dat is even schrikken, welk stag is dat en wat zijn de verder consequenties. Het bleek een extra ondersteuningstag van de bezaan te zijn. Een stag die vroeger later is aangebracht want origineel waren daar geen wandputtings ( bevestiging punten op het dek) aangebracht.

Ik heb mij altijd al afgevraagd waarom? Waarschijnlijk en extra stag om de bezaan beter te kunnen trimmen tijdens het wedstrijdzeilen???. Maar goed, bij de restauratie heb ik een extra wandputting voor deze stag aangebracht en verder zo gelaten als het was.

Deze stag komt weinig echt op spanning te staan en kan daardoor “bewegen”, waarschijnlijk de reden waarom deze stag onder de terminal (het oog dat aan de staaldraad bevestigd is ) is afgebroken. Voor de veiligheid heeft het ontbreken van deze stag geen consequenties en hoefde ik geen noodmaatregelen te treffen. De reis is, ook met harde wind,  zonder problemen verlopen. Ook constateerde ik later dat een borgbout van mijn Radarpot, die bij de zaling van de bezaan gemonteerd is, los was. Ook dat had verder geen consequenties.

De eerste fatsoenlijke mogelijkheid om dat te repareren was Eastbourne maar daar waren voor mij de omstandigheden niet zo gunstig. Arzal is een beter optie en daar heb ik voor gekozen.

Hoe lossen we dit probleem op.

A: middels de vallier en een bootsmanstoeltje iemand omhoog hijsen. De vallier, met staalkabel, van de bezaan heeft een rem waardoor als je het zeil omhoog hij het niet naar beneden kan vallen. Als het zeil naar beneden moet dan trek de rem los en “valt“ het zeil, zonder enige controle, naar beneden. Als iemand aan die val in het bootsman stoeltje zit en ongecontroleerd naar beneden gaat is dat een ongezonde situatie.

NB. bij andere schepen heb je een touwval die een aantal slagen om een winch zit, hiermede kun je wel iemand onder controle naar beneden laten zakken. Voor de bezaan op de Witte  Raaf is dat niet mogelijk. Op de grote mast zit een zelf remmende lier, deze lier is uitermate geschikt om dit soort handelingen te doen,  want als de hendel los laat slaat de rem automatisch vast en moet dus de persoon op de lier naar beneden “gedraaid’  worden.

B: de bezaan wordt met behulp van een kraan van het schip gehaald, de reparatie wordt uitgevoerd en de mast weer teruggezet. Een goede oplossing maar wel kostbaar.

C: mij in een bootsman stoeltje door een mastenkraan omhoog laten hijsen. Maar ook hier loopt de taximeter.
D: een ladder tegen de mast plaatsen en goed vastmaken. Dit is een redelijk veilige manier waarbij alle handelingen onder controle zijn.

Bij het watersportbedrijf waar ik boodschappen had gedaan kon ik een ladder lenen en zij kunnen ook een nieuwe terminal aan de staaldraad persen.

De langste trap die ik kon krijgen was goed om de radarpot weer vast te maken ( het borgboutje zat er nog in). Één probleem opgelost. Toch maar informeren of ik nog een langere ladder kon krijgen. Met 6,5 meter zou het moeten lukken.  Helaas, geen langere trap voorhanden. Even goed nadenken……de eerste trap was 4 meter en er stond nog een trap van 2,5 meter waarvan de zijkanten op de tree van de grote trap konden staan.. Samen 6,5 meter.!!

Ik heb het kunstje al eens eerder uitgehaalde en dat heeft de Waterkampioen gehaald.

                                     

                            Voor leken een huzarenstukje, maar dat is het niet. 

Bij deze dan de werkwijze die ongerusten, gerust moeten stellen.

Belangrijk uitgangspunt is dat elke (deel) handeling onder controle moet zijn.

1.     De grote trap wordt schuin tegen de mast gezet en de bovenste trede wordt goed aan mast vastgemaakt. ( de voet van te trap staat op de kuipzitting en kan geen kant uit. Voor een varensgezel is dat een koud kunstje.
2.      Dee tweede trap wordt vertikaal op de laatste trede van de grote trap tegen de mast gezet de derde trede wordt stevig aan de mast verbonden.
3.      De “poten van de kleine trap worden nu onwrikbaar aan de onderste trap vast gezet,
4.      daarna wordt op de 6^e / 7^e trede weer een vaste verbinding met de mast gemaakt., de trappen kunnen geen kant meer uit.

Wat moet ik boven in de mast doen?   …..Een splitpen los maken, een pen uit het mastbeslag trekken en de terminaal uitnemen.  Wat heb ik daarvoor nodig?....  een waterpomptang en een schroevendraaier.   Ik doe een lifeline (harnas) om en als ik boven ben kan ik mijzelf aan de mast vastzetten en de nodige handelingen veilig verrichten. Omdat “het mastbeslag niet “vol geverfd” is en goed bereikbaar/gangbaar is, is de splitpen goed te verwijderen en de pen makkelijk uit te nemen. Zo gebeurd.

Met de restanten naar de winkel en omdat de stagspanner nog voldoende ruimte had kon stag met 7 cm ingekort worden, nodig om een nieuwe terminal aan de stag te persen. 
De stag aan een val met borglijntje, omhoog gehesen tot op de hoogte van het mastbeslag. Hoef ik niet met één hand de stag omhoog te houden en ook nog een pen monteren.
Omdat de stag aan de val hing kon ik nu de terminal in het mast beslag schuiven en had ik de handen vrij om de pen en splitpen voor de borging weer te monteren.

Trap weer in omgekeerde volgorde losmaken en terug brengen naar de rechtmatige eigenaar en het klusje is geklaard.

Einde van: Het dilemma van de zwakste schakel.

Donderdag avond 6 juli Arzal

Yvon en Mieke zijn naar La Baule gereden om Mieke de volgend ochtend op de trein te zetten.  

Vrijdag 7 juli   Arzal,

Toen Yvon weer terug was, was ik klaar met de klus aan de mast en konden wij los van de wal om een mooi ankerplekje op te zoeken.

Met de huiken over de grootzeilen, alle zonnezeiltjes uitgerold en met alleen het fokje voeren wij, met de wind en zon in de rug als een bejaard echtpaar, de Viliane op.                                          

Zaterdag 8 juli  op de Vilaine rivier.

Het is echt warm weer. Bij het plaatsje la Roche Bernard eerst maar een grote coupe ijs genomen en daarna boodschappen gedaan. 

                                          

Roche Bernard is ons bekend maar toch heerlijk om weer even rond te wandelen. We luieren, drinken en eten ons buikje vol, ik doe nog wat lakwerk en we zijn weer klaar voor onze “welverdiende “ nachtrust.

Zondag 9 juli  op de Vilaine rivier.

We liggen achter een boei. ‘s Morgens komt de haven meester langs, dat zijn we hier niet gewend. Ik denk dat de haven overgenomen is door een groot commercieel havenconcern. De steigers zijn opgeknapt en voldoen aan alle moderne eisen en certificeringen. De organisatie heeft een commerciële opzet en de prijsstelling is marketing technisch opgezet. Dat houdt in dat je voor een nacht veel betaald en voor een week relatief veel minder. Op het havenkantoor waren alle gegevens van mij en het schip al bekend.  (Arzal  44 euro en Roche Bernard 35 euro per nacht). Bedrijfstechnisch zou ik het ook zo doen, maar ik zit nu aan de andere kant van de muur en dat houdt je niet lang vol. Ik ben daar altijd erg alert op, immers liggelden is mijn grootste kostenpost en daar moet je creatief mee omgaan. Volgende maar weer ergens voor anker.
Het is warm weer, de Vilaine tot aan Foleux kennen we al, het volgende stuk tot aan Redon nog niet. Daar nemen we nu de tijd voor. Als we Foleux voorbij zijn krijgen we de wind in de rug en kunnen de zeiltjes omhoog. Tot aan Foleux was het vaarverkeer al een stuk minder maar na Foleux, ook op deze warme zondag, hebben we maar een paar bootjes gezien. Het is stil op het water, je hoort alleen het geritsel van de wind door het riet en de bladeren. De vogeltjes zingen daar weer bovenuit. Het land wordt hier vlakker met  de nodige heuvels op de achtergrond.

 

Je zou kunnen zeggen royaal uitgemeten uiterwaarden.

Bij Pont de Cran moeten we door een draaibrug. Een gehucht van een paar huizen, een kroeg en een brug.  

 

                                                          

 

Hier kun je in ieder geval 3x 24 uur gratis liggen, wel zo gastvrij. Het doet mij denken aan Henny en Hendrik die met hun Lemsteraak door Friesland varen, rustige vaartjes hier en daar een brug en veel plekjes waar je voor een paar dagen vrij kunt liggen. We varen toch maar door. Bij het plaatsje Rieux liggen een aantal vrij boeien en daar leggen we de boot aan vast.

Maandag. 10 juli.    Redon

Gisteren was er enige regen verwacht, die is vannacht geweest, de ochtend en de dag is wat koeler maar nu is het een plezierig klimaat om in te vertoeven. De Vilaine zelf is een rivier  die door het landschap kronkelt voorzien van natuurlijke oevers met riet en of bomen daarachter landerijen met gras of, inmiddels, gemaaid koren. Het fraaiste stuk is wel tussen la Roche Bernard en Arzal, maar daar viert de recreatie en toerisme hoogtij.

We komen in de binnen haven van Redon, een allegaartje aan soorten boten, luxe  motorkruisers, oude bootjes , verlaten en wellicht bewoont, “woonboten”… drijvende objecten die tot onderkomen getransformeerd zijn,  etc. Grappig om te zien. 

 

Ook in deze haven heeft de commercie voet aan de grond,  het passanten tarief :  30 euro per nacht, maar voor een hele week betaal je 90 euro. De jaarprijs ligt waarschijnlijk nog gunstiger gezien de variatie aan bootjes die hier liggen.
We halen de fietsen te voorschijn en gaan Redon verkennen. Rond 900 waren er genoeg redenen om hier een de kerk te bouwen. Redon licht op een kruispunt van twee vaarwegen. De ene van Arzal via Rendon en Rennes naar St. Malo en de andere vaarweg het kanaal van Nantes via Rendon naar Brest.

In de vorige eeuw  was de Vilaine nog een getijde rivier en kwamen de zeeschepen evenals de vloed, tot aan Redon, evenzo gold dat o.a. voor Quimpier en Vannes.
Op een gegeven moment waren deze trajecten logistiek niet meer rendabel en is het e.e.a. in verval geraakt.  De Vilaine transporteert één derde van het opgevangen regenwater van Bretagne.   In 1970 is bij Arzal een dam met sluis gebouwd, in hoofdzaak t.b.v. drinkwatervoorziening.
Eind vorige eeuw is de waterrecreatie op komen zetten en dat heeft er toe geleid dat alle vaarwegen weer gangbaar gemaakt worden voor de pleziervaart. Na Redon zij er alleen vaste bruggen en hoe het met de diepte zit (de Raaf heeft 1,80 mtr diepgang), weet ik ook niet.
Van de voorgaande glorieuze tijd als kruispunt van vaarwateren en handel is betrekkelijk weinig te zien.  Enkele oude (handels) gebouwen en winkelstraatjes (voorzien van moderne winkeltjes) en wat oude achterafjes.

Een klooster, een grote kerk, pakhuizen, en niette vergeten een aantal sluizen complexen om het bevaren van de kanalen mogelijk te maken.  Dat zijn zo ongeveer de eerste indrukken.  Een voorproefje voor als we met zeilpensioen zijn en we met de motorboot gaan varen.

Dinsdag 11 juli .   Redon

Vandaag is het bewolkt met af en toe zon. Mooie dag om te gaan fietsen. Als ik  ga fietsen heb ik meestal geen vast plan, zo ook nu weer. Eerst maar langs het water, dan vinden we een opslag terrein voor oude boten. Met die oude industrie terreinen is er plaats zat en een plaatsje op de kant zal ook de kop niet kosten. Scheepsrestauratieprojecten voor later die meestal niet tot uitvoer worden gebracht. Wel leuk om die diversiteit te zien en het optimisme van zo’n eigenaar.
Verderop kom ik een bordje tegen Bellevu, mooi uitzicht. Een hele klim, maar als ik boven ben is er een riant uitzicht over de gangen van de Vilaine. Over een zijtak van de Vilaine zie ik oude brug als ik die kan vinden kan ik daarover heen kan kom ik weer terug bij Redon.
Via landweggetjes, want asfalt trekt mij niet zo, kom ik bij de brug. Als ik goed kijk is de brug samengesteld uit elementen van 2,5 mtr en aan elkaar gemonteerd middels pennen.
Een oude brug van de Engelse / Amerikaanse genie troepen uit de oorlog. Deze bruggen, genoemd naar de ontwerper Bailley, moesten snel in kleine delen aangevoerd kunnen worden, met mankracht, snel in elkaar gezet worden en sterk genoeg zijn om zwaar materieel over te kunnen transporteren.

 

Technisch en logistiek ware hoogstandjes. Qua ontwerp, fabricage, logistiek ben ik altijd zeer geïnteresseerd hoe men in oorlogstijd dit soort zaken in zo een korte tijd hebben kunnen realiseren. Meer informatie over de Baileybruggen geeft Wikepedia op internet.

Ik fiets door de buiten wijken van Rendon en voor ik het weet sta ik voor de binnen haven. Dat was niet de bedoeling. Ik fiets nog een stuk langs het kanaal Nantes  - Brest, doe nog wat boodschappen en land dan weer op de Witte Raaf waar Yvon weer een heerlijke lunch maakt.   We gaan verkassen. Langs de Vilaiane in de buitenhaven is een kade zonder voorzieningen. Daar hoeft geen liggeld betaald te worden. Het enige probleem wat we daar onder vinden is dat er donderdag avond aan de andere oever vuurwerk wordt afgeschoten in het kader van Quatorze Julliet. De Franse feestdag van onafhankelijkheid. De dranghekken zijn al geplaatst en ik wil niet de ellende van het vuurwerk op de boot hebben.  We leggen de boot naast een bejaarde Collin Archer. (zeilboot naar ontwerp van de befaamde Noorse ontwerper Collin Archer) 

                                              

Woensdag 12 juli.   Redon 
Gistermiddag en vannacht regen gehad, vandaag is het bewolkt.  Beter hier bij zo’n stadje dan b.v. in Arzal waar geen alternatieven zijn. Hier kunnen we het mooie weer afwachten om dan weer richting Arzal te gaan. In de loop van de dag komt er bezoek op de Collin Archer. De eigenaar is een 85 jarige Fransman die geen afscheid van het schip kan nemen maar het scheepje behoefd veel onderhoud.  (per definitie is elk bod te laag.) Hij wordt vergezeld door een jonge man en een oudere dame. Ik vraag of het geen probleem is dat we naast hem afgemeerd liggen. Dat is geen probleem , hij vindt de Raaf een mooi schip en we vragen hem aan boord om binnen een kijkje te nemen. Uiteraard moeten we ook zijn trotse bezit bezichtigen. Hij verontschuldigd zich t.a.v. van de rommel aan boord…. maar volgens hem is het met een paar dagen werk alles weer pico bello.
De Collin Archer , een totaal ander ontwerp dan de Raaf, is binnen ook geheel anders ingericht en ingedeeld. Het schop is in 1962 gebouwd van Iroko, een duurzame houtsoort.. Wel een schip om verliefd op te worden, en zoals van deze schepen bekend, als het schip in goede conditie is kan er  veilig alle oceanen mee bevaren. Kortom een interessant schip.  Als het bezoek weer afscheid genomen heeft ga ik nog even wat boodschappen doen. Bij het toeristen bureau kan ik gebruik maken van internet. Weerberichten op lange termijn bekijken en kijken waar collega zeilers zich bevinden.

Donderdag 13 juli.  Redon

De politie maakt mij wakker, een lieftallige agente informeert of wij hier blijven liggen. E.e.a. i.v.m. met het vuurwerk vanavond. Als ik haar vertel dat ik rond 19:00 een ander plekje zoek is zij helemaal tevreden. Over mijn buurman kan ik haar alleen maar vertellen dat hij Hubert heet, 85 jaar is en in Redon woont. Het weer is wat beter droog en af  toe de zon door de wolken. Genoeg om, met de zonnepanelen, de accu’s op peil te houden.

Een dame spreekt ons in het Engels aan. “ Een mooi schip… in de binnenhaven heb ik al een foto gemaakt!”. Wij nodigen haar aan boord. Zij,    Rosdemarie,     komt uit Zwitserland en vaart met haar man op een schoenergetuigde klipper, inmiddels al zo’n 20 jaar. Haar man heeft een lichte atack gehad, ligt in het ziekenhuis maar is aan de beterende hand. Mogelijk dat hij eerdaags weer aan boord komt. Zij heeft vandaag nog het e.e.a. te doen maar nodigt ons uit om de volgende ochtend bij haar aan boord te komen.  We nemen de uitnodiging graag aan. Na de gebruikelijke boodschappen te hebben gedaan wacht ons nog een rustige een aangename middag om door te brengen. Tegen de avond waren de luidsprekers voor de festiviteiten opgesteld en getest, tijd om voor de nacht te verkassen. 

Een stuk verderop is een hoge kade, destijds bestemd voor de kustvaart. Het haven kantoor en loodsen zijn inmiddels zo’n beetje dicht gegroeid. Het terrein wordt nu gebruikt voor stalling van boten.  

 

De meeste boten hadden eens een enthousiaste eigenaar die dachten voor een prikkie een bootje op te knappen. Dat valt tegen.

Er zijn hier vele oude  industriële panden bij het water die niet meer gebruikt worden.  De voorkeur wordt er kennelijk aan gegeven om op braakliggend terrein nieuwe gebouwen te plaatsen. Waarschijnlijk goedkoper dan eerst slopen en dan opnieuw op te bouwen. Het geheel wordt er niet fraaier op.

Wij  gaan naar de voornoemde hoge kade en kunnen afmeren bij een trap. Daarlangs kunnen we naar boven klimmen.

Aan de kade ligt nog een interessant object.  Bij onze aankomst in Redon had ik op deze plek haar al zien liggen.                             Een oude sleepboot. 

                             

Uiteraard ben ik nieuwsgierig en ga kijken of ik op dat schip kan komen. Dat lukt. Vele delen van de opbouw zijn kapot, of door geroest. Op één van de deuren is een verhaal geplakt.

Mois l’ATTIS.

Je suis né le 10 Janvier 1944

Fabriqué à Houston USA

Etc. 

                                                      

Samen met nog 67 andere identieke sleepboten zijn zij naar Europa gevaren om te helpen bij onze bevrijding op D-day in Normandië. De sleepboten hebben ondersteunende werkzaamheden verricht voor de bouw van noodhavens en wederopbouw van de havens van Cherbourg en le Havre. Daarna heeft de ATTIS sleepdiensten gedaan langs de westkust van Europa. Op  4 augustus 1992 is zij opgelegd en niet meer gebruikt. Nu licht zij zonder  motor, nog drijvend, te wachten op wat verder komt.

Evenals de Bailey brug is dit een stukje geschiedenis wat ons de hedendaagse vrijheid heeft gebracht.

Na elfen hebben we nog van het vuurwerk kunnen genieten, een feest van bevrijding.  En daarna  ….. lekker slapen.

Vrijdag 14 juli.   Redon

We gaan weer terug naar ons oude plekje naast de Collin Archer en kijken of Rosemarie nog aan boord is. Wij treffen haar niet. In de middag is zij naar het ziekenhuis. Maar in de avond is zij wel aan boord. Nadat zij jarenlang een schip gehuurd hadden wisten zij wat ze wilden. Het schip heeft haar  man zelf ontworpen. (13 m x 3,80 m) Het casco nabij Basel laten bouwen en zelf afgetimmerd. Daar hebben zij 8 jaar overgedaan. Het is hun huis en sindsdien varen zij nu 20 jaar rond op de Europese wateren, de Spaanse kust en Ria’s zijn hun wel bekend en zij heeft ons veel goede  informatie verschaft. Haar man (inmiddels 75 jaar) moet zo’n half jaar tot een jaar revalideren. Maar zij hebben hun huis bij zich en blijven dus zolang in Redon.
Wij nemen hartelijk afscheid en ons wordt een goede overtocht gewenst.

Zaterdag 15 juli.    Redon  - Arzal

Als we om half tien weer bij de mensen zijn schijn de zon en hebben we een beetje wind in  rug.
Mooi om direct op het fokje te vertrekken. We tuttelen zo de rivier af. Halverwege moet toch te motor bij. De wind komt van voren. Jammer want zonder het lawaai van de motor hoor en zie je veel meer.
Als we bij Arzal aankomen tanken we water en kunnen we nog een schutting naar buiten pakken. De weersomstandigheden die ik ik een paar dagen geleden in Redom van internet oppikte waren gunstig voor de oversteek naar de Noord Spaanse kust. Noord tot noordwesten wind windkracht 3-4  en dat gedurende een paar dagen. Nu nog even de laatste bevestiging daarvan zoeken. De WIFI code van de haven heb ik al geregeld en nu nog maar even uitzoeken of het werkt en dan kan ik ook dit versslag versturen.
De bedoeling is dat ik zondag morgen vertrek naar Pasajes  (Pasaia) vlak bij San Sebastian. Een afstand van 250 mijl. Pasajes is een industrie haven met beperkte accommodatie voor jachten. (Zie Google  Earth).
We halen de camper op en parkeren die bij de aanloopsteiger van de sluis. Kunnen we morgen ochtend e.e.a. weer overhevelen naar de camper en kan Yvon over de weg de kant van Noord Spanje op.

Einde reisverslag 2017  deel III Zuid Bretagne – Noord Spanje.

Reisverslag 2017  deel II Zuid Bretagne – Noord Spanje.

Een tussendoor praatje.

Het verslag maak ik in eerste instantie voor mijzelf, je beleefd de dag nog eens opnieuw en ik heb naslag over voorgaande ervaringen. Het geeft tevens de mogelijkheid om mijn belevenissen met geïnteresseerden te delen. Voor indrukken, foto’s en extra informatie van de gebieden waar ik vertoef geeft Google Earth en internet veel aanvullende informatie. Een aanbevelen om meer over die gebieden te weten te komen.

Donderdag 29 juni 2017.  Alderney  Droog en zonnig weer.

De fiets staat al op de vast wal, de laptop gaat mee want bij de zeilclub is een open WI FI.

Eerst maar de weerberichten bekijken : de kanaal eilanden,  Ouessant en Pen March.

Het geeft het volgende beeld: voor vrijdag kanaal eilanden: wind 5 Bf NW  ‘s avonds iets meer,  af en toe regen, Ouessant: wind NW 6 tot zaterdag morgen, daarna afnemend, naar NWW 4- 5 BF. Droog

Pen March  zondag   NWW 4 Bf en maandag  weinig wind NW tot W,  Droog.

Vandaag genieten van een zonnige dag op Alderney, morgen ochtend vertrekken.

Met de Wifi verbinding kan ik de verslagen versturen en daarna met de fiets er op uit.

-----------------------

Ik denk dat in vroeger tijden de gemeenschap hier selfsupporting was.

Dan komen de strategische belangen naar voren. Bezet  door Fransen, te zien aan de vele franse straatnamen, bezet door de Engelsen en visa versa door de Fransen, de nodige oude vestingwerken zijn hier getuige van. 

Ook de Duisters wilden hun “Atlantic  Wall” goed onder controle houden en hebben maar bezit genomen van de kanaal eilanden. Te zien aan de nodige betonen souvenirs.  En nu??? We zijn weer vriendjes met de Duitsers en de Fransen. Zijn al die verdediging werken voor niets geweest.

Selfsupporting??    In de schappen van de supermarkt liggen allemaal consumenten artikelen van de vaste wal. Er  wonen nu ongeveer 1800 bewoners op dit eiland. Voor zover ik kan inschatten….., veel bejaarden die hier een huisje gekocht hebben en hier hun laatste dagen slijten. Vakantie woningen. Een paar hotels  en restaurantjes voor toeristen.  Het eiland is de bereiken per veerboot en vliegtuig. E.e.a.  geeft weer werkgelegenheid voor  de werkende onder ons die niet op een al te gestreste manier hun geld willen verdienen.

Met mooie weer heb ik het eland weer even kunnen “doen”. 

Voor wie geïnteresseerd is in de wetenswaardigheden en toeristische  attracties van Alderney verwijs ik naar internet , die geeft veel meer “juiste” informatie dan ik kan verschaffen.

Een lekker relaxed dagje op een gezapig eiland. Tegen de avond weer retour naar de boot. Fiets en bijboot opgeborgen en schip klaar gemaakt voor de volgende etappe. Lekker in het avond zonnetje het avondmaal nuttigen en zo kunnen we deze dag weer afronden.

Vrijdag 30 juni 2017.  Alderney – Ouessant 130 mijl. Wind NW 5 af en toe 6 met hier en daar een buitje, en uiteindelijk toch nog naar 7BF. 

In de ochtend vaar ik uit en begin met een koers  naar het noorden .

 WNW van Alderney liggen nog wat eilandjes en rotsen,  daar wil ik vrij van varen. Als ik buiten kom staat er een behoorlijke deining.  Voorlopig alleen op kleine genua en bezaan. Het lijkt erger dan het is maar dat schiet niet op. Te weinig zeil om het schip stabiel in het water te drukken en om fatsoenlijk snelheid te maken. Nadat ik dat even heb aangekeken doe ik grootzeil omhoog en voor het geval dat het toch nog door gaat waaien steek ik één rif. Als alles gestabiliseerd is en ik vrij van rotsen en partijen ben,  kan de zeilkleding weer uit en kan ik mijn rust weer pakken. De zonnepanelen geven toch nog zon 1 amp acculading en de schroef generator doet daar nog eens 2 amp bij.

Beter dat de accu’s langzaam vollopen dan dat ze langzaan leeglopen.

Uiteindelijk nemen de marifoon, de AIS , navigatie apparatuur en koelkast continu stroom af.

Nu de tijd maar uitzitten tot we in de buurt van Ouessant zijn. Het begint door te waaien naar 6. Met een knik in de schoot en een goede trim, houdt de Raaf zichzelf netjes op koers naar Quessant. De zon komt erbij er loopt nu een mooie lange deining. Toch te fris om buiten te zijn.  Ongemerkt loopt de wind toch nog naar 7 Bf. Het schip voelt zich er lekker bij en loopt als een speer door het water. Met de wetenschap dat het na de avond de wind weer iets afneemt laat ik de zeilvoering voor wat het is. We lopen hard , 7 a 8 knopen.  De schroefas generator geeft een stroom opbrengst van van 4 amp bij 24 volt.. ( dat is 8 amp voor een 12 volt systeem). Rond middernacht vermindert de wind maar draaid toch iets meer neer het NW. Ik kom nu te dicht bij de shippingline en zet daarom de stuurautomaat erbij om koers te houden op Ouessant. Ik kan dan rustig mijn slaapjes doen. In de ochtend  is er zon en een wolkenloze hemel en zo  kom ik bij Ouessant en duik ik het Chanel du Four in.

Zaterdag 1 juli 2017  Wind NW naar W afnemend 4 -5 Bf. Zon!

Ouessant - Iles de Glenan  ???    70 mijl.

We hebben hard gevaren maar ik ben gelukkig, niet te vroeg en met daglicht, bij de ingang van Chanel du Four. 

We worden ontvangen door een aantal dolfijnen die ons escorte geven  naar de zuidelijke wateren. 

Altijd weer een heerlijke belevenis. De wind neemt af naar matig vijf en voor de wind met 3 knopen  stroom tegen maar 6 knopen snelheid door het water, kom ik met 3 knoopjes snelheid over de grond, zonder problemen door Chanel du Four.

Als ik hier stroom tegen heb zal over een paar uur de kentering ingaan en heb ik bij de Raz de Seine stroom mee. Het ziet er allemaal comfortabel uit. In 2016 heb ik het gebied wat nu ten oosten van mij ligt, al uitvoerig verkent.  Met name, Camaret sur Mer, Morgat, Douarnenez en de kusten daartussen. Nu heb ik daartoe geen behoefte en vaar lekker door.

Vanaf de Raz de Sein is voor de wind varen, een heerlijke zonnetje erbij en de hele dag wordt buiten doorgebracht. Bij Pen March draait de wind naar het westen en wederom vaar ik voor de wind richting Iles de Glenan. Met een beetje getijde stroom erbij kan ik vanavond  voor anker op Iles de Glenean. 

Voor de eilanden groep krijg ik weer visite van een stuk of 10 dolfijnen. Een half uur wordt ik vermaakt met hun jolig gedrag.

Kruislings over en onder elkaar door , vlak langs de boeg, af en toe op zijn kant met een knipoog naar de zeereling. Mijn armen zijn te kort maar ik kan ze bijna aanraken, Geweldig!!

Het is verwonderlijk hoe snel en geruisloos deze dieren zwemmen, je ziet hun vinnen/ staart amper bewegen. Hoe ze deze snelheden kunnen ontwikkelen is voor mij een raadsel. Ik schat 5 tot 10knopen. Als ik dat met mijn zwemvliezen moet doen  moet ik toch aardig wat spartelende bewegingen maken. Maar het lijkt wel of ze door elektromotortjes voorgedreven worden. En….. geen  CO2  uitstoot!!  ….. Wat heeft moedertje natuur toch mooie dingen gemaakt.!!

Ik wordt helemaal opgeslokt door de speelse dolfijnen en als ik niet oppas schiet ik voorbij de eilanden. De dolfijnen  nemen afscheid en om tien uur lig ik, gedoucht en wel achter een meerboei op Iles de Glenean na te genieten van deze mooie dag.

Zondag 2 juli 2017  Iles de Glenan  - Ile de Crois  23 mijl, westen wind 4 Bf

Als ik om 9 uur wakker wordt is het mistig maar niet onaangenaam, De zon doet zijn best maar het lukt nog niet. Er is hier een zeilschool en vandaag krijgen de leerlingen hun eerste lessen. 

 

 Vandaag,  zondag en voor velen morgen weer een nieuwe werkdag, vertrekken  de meeste boten rond 10 – 11 uur. Even genieten van het feit dat het “werkend leven” voor mij verleden tijd is en dat het plaats gemaakt heeft voor een andere tijdsdimensie. Elke dag opnieuw weer kunnen bedenken ….    wat zal ik nu weer gaan doen….,  Carpe Diem,

Gelukkig ben ik er mij elke dag van bewust dat ik een bevoorrecht mens ben.

Vorig jaar op mijn terugtocht heb ik deze eilanden groep bezocht. Via de nautische kaart is het moeilijk te zien wat wel kan en wat niet kan maar bij rustige weersomstandigheden was dat een goed te doen en een mnooie kans om deze plek te verkennen.

 De eilanden groep bestaat uit een aantal rotsen, eilandjes en zandplaten met uiteraard veel ondiepe plekken.  Soms bij laag water met elkaar verbonden.

Er is hier een jongeren opvangcentrum annex zeilschool. Vroeger was hier actieve visvangst en verwerking. Een aantal lichtbakens t.b.v. veilige zeevaart, een lifeboat onderkomen en uiteraard ook hier weer een fort “ter verdediging van volk en vaderland”.   Nu zijn er nog een paar huisjes over ter bewoning en onderhoud van het eiland. De loods voor de reddingboot is nu restaurant. 

 

De eilanden groep heeft nu, ook in het kader van de vele ondiepe stukken en stranden, een volledig recreatief karakter. Ruimte voor Catamarans, kano’s, surfen, vissen en ideaal voor de snelle rubberboten. Vanaf Concarneau  8 mijl, Benodet 9 mijl en Lorient 25 mijl, zijn de eilanden binnen een paar uur zeilen te bereiken. (vergelijkbaar met de Muiden -  Hoorn expres 18 mijl). Met een snelle rubberboot???....... Fun en lekker luieren op het strand.

 

    bij hoog water!

Overige info: zie internet.

Rond het middag uur is de mist  volledig opgetrokken en komt de zon er door heen. Ik vertrek  zo wie zo richting het oosten. Als ik op het water zit zie ik wel waar ik naar toe ga. Het wordt Ile de Croix. Aan de oostkant kun je goed ankeren (vorig jaar nog overnacht) maar de weervoorspelling geeft aan dat gedurende de nacht en ochtend de wind uit het oosten kan komen, niet aantrekkelijk, om aan lagerwal,  voor anker te liggen. 

 De ankerplek

 Dus gewoon de haven maar in.

 

Om zes uur zit ik, na een mooi en zonovergoten zeiltochtje, achter de Irish koffie..

Maandag 3 juli 2017 Ile de Crois  --- Belle Ile

Het is windstil en bewolkt, maar meestal trekt dat in de middag wel bij. Als het even kan wil ik op tijd in Belle Ile zijn om in de binnen haven, die achter een getijde sluis is, een ligplaats te bemachtigen. Daar is leiding water om de boot te ontzouten. Dat is wel nodig want bij een windje 6 komt er veel spray water over het dek. Als de nattigheid opgedroogd  is zit er overal zout dat dan op zijn beurt weer vocht aantrekt..

Aan lakwerk ben ik dit jaar nog niet toegekomen vanwege het koude weer, maar nu als het houtwerk ontzout is en goed droog is kan ik daar weer aandacht aan besteden.

Maar dan moet er wel even met zoet water gespoeld worden.

Als ik wakker wordt vertrekken de buren, ik er maar meteen achter aan.  De wind blijft zwak uit het oosten dus komt zo af en toe de motor bij. Rond de middag verdwijnen de wolken maar er komt geen wind bij. Als ik bij de haven kom ben ik te laat voor de binnen haven, de sluisdeuren zijn dicht,  dan maar in de buitenhaven aan de boei. 

 

Bijboot eruit en even passagieren in het haven plaatsje Le Palais.

Het weerbericht:  morgenochtend oosten wind 3-4 in de middag nagenoeg geen wind,

Als ik de rivier de Vilaine op wil kan dat alleen met hoog water, (het verval is ongeveer 3,5, mtr) en in de  middag is het hoog water, als ik uit de binnenhaven kom kan dat alleen bij hoog water, dan ben ik te laat mij de monding van de Vilaine,  zo´n 29 mijl verder plus nog de rivier op.

Dan moet ik ‘s morgens weg uit Le Palais. Dinsdag gaat dat niet worden,  oosten wind in de morgen, ik moet richting het oosten, en in middag geen wind. Woensdag is er in de morgen behoorlijke wind uit het oosten en rond een uur of vijf draait de wind naar het zuiden. Dat komt beter uit. Er zijn wel wat regenbuitjes, maar als ik hier toch het zout niet van het schip kan spoelen dan maar spoelen met regen. Bij Arzal, daar waar de sluizen naar de Vilaine zijn is een grote haven met alle accommodatie. Wordt dat probleem ook weer opgelost.

Dinsdag 4 juli 2017  Belle Ile  Hele dag zon!!

De weersvoorspelling klopte, inde morgen een oosten wind, pal op de haven, een beetje kil om ontbijt in de kuip te nuttigen maar het kon net. De zon werd sterker en in de middag viel de wind weg. Blij dat ik hier gebleven ben.

Vandaag huishoudelijk bezig geweest en het nodige schiemanswerk gedaan. In de middag rond twee  uur,  klaar voor vandaag. Naar de kant, liggeld betaald en te voet naar de citadel en deze bezichtigd .  Veel zand en stenen zijn daarvoor nodig geweest. (zie internet). 

 

 

Bij elkaar een behoorlijke tippel maar goed voor de conditie.

Terug aan boord, een borreltje en eten klaargemaakt dan nagenieten in het zonnetje. Morgen naar Arzal, Yvon is er al met de camper. Een weerzien na twee weken.

Woensdag 5 juli 2017 Belle Ile  -  Arzal  35 mijl Wind uit het NO 4Bf in de middag veranderlijk, maar dan komt wel de zon erbij. 

Om 7:00 uur gaat de wekker af…. Vrrroeg… Achter de kade muur staat er weinig wind. Motor starten en gaan. Buiten zie ik wel verder maar dan zijn we in ieder geval op pad. Daar was meer wind dan verwacht, bij het optuigen wordt het dek nog wat besproeid met zout water maar “that was all”. 

De wind is NO en ik moet naar het Noor Oosten. Tussen de monding van de Vilaine en Belle Ile liggen twee eilanden, Ile d’Houat en Hoedic, goed beschermd door de nodige rotsen. Om daar tussendoor te laveren is niet handig. Dat hoeft ook niet want met een oosten koers ga ik onder de eilanden langs.

Ik neem een ontbijtje en zodra ik vrij ben van de kust kan ik mijn slaapjes weer oppakken. Rond een uur of elf kan ik een klap naar het noorden maken en dan kom ik voor de monding uit.  Maar na een half uurtje begint de wind wat te dwarrelen, de voorspelde regen valt op Belle Ile en de zuiden wind blijft uit. Ik had ook de windvoorspelling van Windguru Arzal

op moeten pikken, maar dat is achteraf…... Via windguru  (bv windgur  arzal) op internet kan je voor ieder plaats een windverwachting op vragen. Doe je best!

Bij een veranderlijke wind op Belle Ile kan het 30 mijl verderop wel eens anders uitpakken, zoals nu blijkt.  Motortje bij, want ik moet rond drie uur bij hoog water in de monding zijn. De zon is er inmiddels bij gekomen en omdat er weinig wind is wordt te temperatuur weer aangenaam. Na een uurtje komt de wind uit het oosten. En varen we met een bezeilde koers naar de monding. Tegen drie uur lig ik voor de monding, met wind op de kop vaar ik op de motor de rivier op naar Arzal. Daar aangekomen is er bericht dat de sluis op 4 en 5 juli niet draait. Dan maar overnachten aan de aanloopsteiger. Yvon gebeld en die komt met de camper naar de aanloop steiger. Om vijf uur zitten we onder het zonnezeil aan de borrel met een temperatuurtje van 33 graden.

Yvon en haar reis gezel Mieke, nemen na het avond maal aan boord een warme douche hetgeen de grootste benauwdheid verdrijft. Na de Irish Coffee gaan de dames “huiswaarts” en de poes blijft aan boord.

Morgenochtend om 8:00 uur door de sluis. Mieke vertrekt vrijdag per trein naar Nederland en morgen moeten zij een plekje in de trein reserveren. Heb ik mooi de gelegenheid om de boot te ontzouten. Nog wat lakwerk en het schip is weer gereed om vrienden en bekenden te ontvangen.   Voor hen die nog twijfelen….. komende dagen is er veel zon en met een last minute ben je zo in Arzal om van het mooie weer en omgeving te genieten.

Voorlopig een paar dagen op de Vilaine, luieren in de zon en de nodige klusjes doen.

Einde reisverslag 2017  deel II Zuid Bretagne – Noord Spanje.

PS kennelijk is de ontvangst naar landposten van de AIS niet helemaal goed.

Huidige positie was niet zichtbaar. Maar wij zijn nu,   07-07-2017,  in Arzal op de rivier de Vilaine.

Reisverslag 2017  deel I Zuid Bretagne – Noord Spanje.

Voorbereidingen en het begin van de reis.

Vorig jaar heb we genoten van de mooie vaargebieden van Zuid Bretagne. Dit jaar hebben we  voornemens om nu de Witte Raaf in Spanje / Portugal te laten overwinteren. Dat geeft een  andere voorbereiding dan voorheen. Onderhoud aan het schip in den vreemden is geen probleem op zich maar materialen gereedschap etc. moet je dan wel bij je hebben. Ben je weer in Nederland dan liggen die gereedschappen op de boot, dus… niet te veel en niet te weinig meenemen.

Eén van de voornemens is het vervangen van het deknadenrubber. Als het warm en droog weer is krimpen de dekdelen en dat is het momnet om de naden opnieuw te rubberen. Gereedschap en kitpatronen zijn daarom nu aan boord. Ook het schilderwerk van de kajuit en het potdeksel hebben na vijftien jaar een opknappertje nodig. Daarvoor heb ik tweecomponenten verf meegenomen.

Inmiddels heb ik een nieuwe kluiver gemaakt, een nieuwe sprayhood en een kleine bimini, een zonnezeil dat ook met harde wind gevaren kan worden.

  

Als laatste is de bekleding ook nog vernieuwd. 

Kleding moet ik ook niet teveel meenemen, als ik met het vliegtuig naar Nederland ga is het wel zo plezierig als ik in Nederland ook nog wat kleding heb. Kortom wikken en wegen om een juist evenwicht te vinden..

Yvon gaat, net als voorgaande jaren, weer met de camper naar het zuiden. 

We gaan zien  in welke havens/vaargebieden we elkaar treffen. Een optie is om, in het najaar de camper ook in  Spanje /Portugal te laten staan. 

De winterperiode willen we met de camper in Portugal doorbrengen dus tegen die tijd vliegen we weer terug, Waarschijnlijk eenvoudiger dan met de camper heen en weer te rijden. Het zijn allemaal mogelijkheden, wat het echt gaat worden merken we vanzelf wel.

Het  vertrek:

Alle vertrek is moeilijk, een veel gehoorde klacht van mede zeilers die voor langere tijd weggaan. Nog even dit, nog even dat, dan nog laten zaken weer op zich wachten etc. Zo ook in mijn het geval.

Natuurlijk denk je in de winter tijd genoeg te hebben om alle voorbereidingen te doen. Prioriteiten wijzigen dan. Van deze winter periode met dat slechte weer, werd ik ook niet zo vrolijk en dat werkt ook nog deprimerend. Het schiet dan niet op.

Het voornemen om 7 juni te vertrekken is dan ook niet gerealiseerd. Achteraf niet erg want het weer was er ook niet naar. Twee weken later waren er een aantal dagen noord oosten wind, eitje om dan door de trechter bij Dover te varen. Yvon was al met de camper vertrokken, maar helaas het lummelbeslag, een cruciaal onderdeel van de mast giekverbinding was nog niet klaar. Dat had ik ook in de winter kunnen doen maar een aantal      “ja…maren”     hebben dat verhinderd.  Uiteindelijk toch op 22 juni uit Lelystad vertrokken.

Donderdag 22 juni 2017.  Amsterdam  --- IJmuiden
Gisteren heb ik in Leeuwarden het lummelbeslag af kunnen maken. Vanochtend gemonteerd en met een mooi westen wind naar Amsterdam gevaren. Vandaag op de motor naar IJmuiden.

De weervoorspellingen zijn een aantal dagen Zuid West 5 tot 6 beaufort. 5 tot 6 Beaufort schiet lekker op maar  Zuid Westen wind is pal tegen en dat schiet helemaal niet op. Wachten op beter weer??? Ik mag wel wat afvallen, maar wachten tot ik een ons weeg, daar heb ik het geduld niet voor.  Dus morgen de zee op!!

Vrijdag 23 juni 2017. Droog, wind ZW 5-6. IJmuiden- Eastbourne    220  mijl.

Gisteren geconstateerd dat het morgen een tijd gelden is dat ik geboren ben.

Ook niet verkeerd, een mooi zeiltochtje als verjaardagcadeau!.

Rond tien uur ben ik buiten de pieren. Eerst langs de nodige betonning en windmolen parken varen en daarna de vrije ruimte in.

Hoe verloopt nou zo een dag als je solo zeilt.  Wel dat gaat als volgt:

Het is niet zo warm meer als gisteren, op het water redelijk fris. Warme broek en jack aan en het is goed uit te houden. In de kuip achter de sprayhood is het droog en heb ik geen zeilkleding aan. Als alles op orde is en het schip vaart zichzelf een constante koers vaart en er zijn geen obstakels in de nabije omgeving, heeft het geen zin om buiten in de kuip te zitten. O den duur wordt het ongemakkelijk zitten en je wordt stijf van de kou.

Dan maar binnen zitten, binnen wiebelt alles, het schip moet tegen de golven opboksen en wordt aardig heen en weer geslingerd. De stuurboord bank is tot zeekooi ingericht is, ligt laag in  het schip, en dat is de meest comfortabele plek van het schip.
Met kleding aan te kooi gaat wel maar je rust niet volledig uit, van koud tot warm en knellende kleding.

Uit ervaring weet ik dat ik dan beter mijn pyjama aan kan trekken en gewoon onder het dekbed gaan liggen. Uiteindelijk moet je op zo’n lange tocht zorgen dat je goed uitgerust blijft, dan heb je altijd reserves om op cruciale momenten adequaat te kunnen handelen. 

Als je moe bent val je vanzelf wel in slaap, en als je niet meer in slaap valt ben je niet moe.

Hoe lang blijf je dan slapen??? Het schip vaart ongeveer 5 knopen (+/_ 10 km ) per uur.

Het zicht is 10 mijl en als ik  aan de horizon niks zie dan kan ik 2 uur slapen voordat ik een stilstaand object zou kunnen raken, die zijn er niet zoveel, wel varende schepen. Als deze 15 mijl per uur pal op mij afvaren dan is de naderingsnelheid 20 mijl per uur. Na een half uur zullen wij elkaar dan treffen. 20 minuten slapen is dan geen probleem. Als na 20 minuten de wekker afgaat, trek ik mijn vliesjack aan en kan ik buiten een rondom de horizon verkennen. Zijn er geen bijzonderheden dan kan ik weer mijn volgende dutje doen. Vergelijkbaar met thuis in bed slapen en af en toe opstaan om naar het toilet te gaan. De overstag manoeuvre kan ik vanuit de bescherming van de sprayhood doen, het is dan niet nodig oliegoed aan te trekken. Mochten er calamiteiten zijn kan ik alsnog mijn zeiloverall en lifeline om doen om het e.e.a. te klaren.
Basis uitgangspunt:  conditie op pijl houden, droog en warm lijf en goede voeding.

Een ander, zeer handig hulpmiddel is het AIS systeem waarvan elk beroepsvaartuig verplicht  is dat in werking te hebben. Niet voor recreatie zeilers maar wel zo veilig om er een aan boord te hebben.

Wat doet het AIS systeem:  (Automatic Identification System).

Het apparaatje is aangesloten op een GPS antenne en een VHF antenne.

De GPS geeft aan waar mijn schip, met de naam "Witte Raaf" zich bevind, welke koers zij vaart en met welke snelheid het schip “over de grond” gaat.

Deze gegevens zend hij via de VHF antenne uit naar omliggende schepen. Via een computer programma op de laptop zie ik mijzelf en anderen varen. Omgekeerd ontvangt mijn AIS systeem de namen van schepen, hun posities, koers en snelheid.

Het programma rekent dan uit  wanneer wij elkaar het dichts zullen benaderen. Het CPA  ( Closest Point of Approach /  dichtste punt van benadering).

Is de CPA tussen mijn schip en een ander schip 1 mijl na 40 minuten bereikt dan kan ik rustig een half uur gaan slapen er van uitgaande dat koersen en snelheid gehandhaafd worden, en dat is in de meeste gevallen zo. Uiteraard is het dan ook mogelijk om via de marifoon contact met het betreffend schip te hebben.

Op deze manier kan ik voldoende aan mijn rust toe komen. Na elk half uur of 20 minuten al naar gelang wat een veilige periode is, kijk ik buiten of er geen bijzonderheden zijn en op de laptop zie ik welke schepen om mij heen varen en welke schepen attentie behoeven.

Op deze manier kan ik hele afstanden veilig overbruggen zonder uitgeput te raken,

Er is tijd voldoende de voor persoonlijke verzorging en zorg voor het schip.

Aan de wal zorg ik voor het schip en op het water zorgt het schip voor mij.

Dit nu uiteen gezet hebbende vaar ik als eerste koers West tot aan de Engelse kust.

Daarna ga ik overstag en vaar ik Zuid richting Dover.

PS. ’s Nachts zie je de verlichte schepen veel beter dan over dag en bij slecht weer heb ik ook nog een radar tot mijn beschikking om obstakels te lokaliseren.

Zaterdag 24 juni 2017. Noordzee,  Droog, wind ZW 5-6.

Rond een uur of zeven in de ochtend ben ik op 3/4 de Engelse kust genaderd en ga ik overstag richting het zuiden naar Dover. De nacht breng ik (zeilend) door ter hoogte van de Thames monding.

Zondag 25 juni 2017, Noordzee --- Engels kanaal, Droog, wind ZW 5-6.

Als het ‘s morgens licht begint te worden  draait de wind van het zuidwesten naar het westen. Een mooi cadeautje, hoef ik niet op het smalle stuk voor Ramsgate tussen de banken, windmolen parken en de shipping lijn, te manoeuvreren.

Na het smalle stuk, als er weer ruimte is, keurig op tijd, draait de wind weer naar het zuid westen.

Met stroom mee ik ga vlot langs Dover tot aan Dungeness, het zuid oostelijke puntje van Engeland.

De voorspelling is dat in de middag de wind enige tijd aan kan trekken tot 7 BF.

Van Hendrik heb ik 20.000 boeken meegekregen, bij deze boeken zat ook Hollands glorie, een verhaal over de opkomende zeesleepvaart begin 19^e eeuw. Vroeger had ik het boek al eens gelezen eens gelezen en ook de  TV serie daarvan gezien.
Ik lees niet zoveel omdat ik meestal wat anders te doen heb, maar nu…… het boek bijna in één keer uitgelezen.  Het is wel gevaarlijk…. Bij een tukje doen zet ik de wekker, maar voor je het weet ben je met lezen een uur verder, dus ook hiervoor de wekker zetten!.

De wind meld zich en wordt serieus BF 7. Het grootzeil naar beneden en met kleine genua en gereefd bezaan vaar ik relaxed langs Dungeness. Ook onder deze omstandigheden , bij een goede trim, vaart het schip zichzelf  bijzonder goed bij een aan de windse koers.

Met stroom tegen en  6 à 7 knoop snelheid maken we redelijke progressie.

Ik had geen zin om in de morgen al in Dover of Ramsgate te blijven hangen. Eastbourne is een beter alternatief als stopplaats.

In de avond valt de wind weg en kruisen met stroom tegen geeft een vordering van nul.

Het restant op de motor, recht tegen de wind met weinig golfslag, rond een uur of één

 ‘s nachts in Eastbourne aan gekomen.

Goed geslapen en in de ochtend ontwaakt met zon en oosten wind.

Eastbourne is een projecten stad. (Zie google earth).  

Uit de kust is een groot gat gegraven voor een luxe haven met daarbij vanuit nostalgische oogpunt, een kleine haven voor de lokale vissers vloot. Goed voor het toerisme en verse vis in de restaurants..

Er zijn dure appartementen om de haven heen gebouwd  met daarachter, complete nieuwe, woonwijken. Dat geeft weer de nodige gezelligheid en bedrijvigheid. 

Na jaren is het nieuwe er een beetje van af en is een aardig stuk project ontwikkeling gerealiseerd. 

Een paar jaar geleden heb ik met de fiets deze omgeving al geheel verkent. Deze keer sla ik over.

Mooi om de boot op orde te brengen, dek schoon spuiten en ontdoen van zout, accu’s bijladen, wasje doen, is ik heb weer schoon lijfgoed. Nog wat klusjes  doen en rond een uur of vier ben ik klaar om niks te doen.  ----------      Niks doen gaat mij slecht af.  -------------

Nog een overnachting á 41 euro is mij te veel van het goede.   Gezien de weersverwachting is er bij Ile deOuessant, dat nog eens 140 mijl verder ligt dan Alderney, slecht weer. Alderney is dan een leukere tussenstop. Met nog een nacht goede oosten wind vertrek ik weer. Dus.. trossen los en gaan!

Maandag 26 juni 2017.  Eastbourne  Alderney   120 mijl

Rond de klok van 5 uur ’s middags vertrokken uit Eastbourne. De sluis, die de haven met de zee  verbind, liet nog even op zich wachten.

Mooie  gelegenheid om het avondmaal voor te bereiden.  Aardappeltjes , bloemkool met roomsaus en een biefstukje uit de koeling. 

Het is nog steeds mooi weer, wind uit het oosten en met de zon erbij en een vaartje van 7 knopen en een goede maaltijd, vaar ik langs de krijtrotsen bij Beachy Head. Op deze steile en hoge kliffen zijn er mensen die het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Zij springen zonder parachute naar beneden en het kaartje enkele reis is ingewisseld.

Omdat  we ( het schip en ik) in de luwte van de kust varen is er weinig golfslag,  het loopt als een trein en een fantastisch uitzicht over de kust.

Dit zijn weer van die fantastische mooie momenten die je graag wilt delen met anderen.

Ik maak er maar een paar foto’s van,  maar dat is slechts een matig aftreksel van de belevenis.

De weersvoorspelling is dat het tot de volgende middag uit het oosten blijf waaien en de het tijdelijk op kan oplopen tot 6 beaufort. Dat schiet lekker op. Na vlak langs de kust gevaren te hebben gaat het bij Brihton/ Shoreham richting zuidkust van White.  De nacht valt in en de automaat doet uitstekend zijn best. De schroefas generator produceert bij meer dan 6 knopen snelheid redelijk stroom om de accu’s op peil te houden. Geeft mij alle vrijheid om de rust te pakken .

Dinsdag 27 juni 2017.  Eastbourne  Alderney   120 mijl.

Na de ochtend  neemt de wind af en zoals voorspelt komt tegen de middag de wind uit het westen . Alderney is goed bezeild. Met de motor er bij zijn we redelijk voor de kentering om 9 uur in Alderney.  
NB: met weinig wind zonder motor, vaar ik  het laatste stukje op zeil, genieten van het mooie uitzicht, genieten van een eiland op afstand.

Het leven is geen snelweg tussen de wieg en het graf maar ruimte om te parkeren in de zon.

De weersvoorspelling voor komende dagen is niet uitdagend. Donderdag en vrijdag is er harde wind bij Ouessant, 7 BF met uitschieters naar 8. Hier… Woensdag /donderdag weinig wind en regen. Een snelle overtocht zit er ook niet in.

Ik blijf voorlopig achter de boei in de baai van Alderney liggen in afwachting van tot betere omstandigheden.  (gewoon even parkeren in de zon!)

Woensdag 28 juni 2017.  Alderney

In de ochtend schijnt de zon, (dan slaap ik nog). Rond half tien komt de havenmeester met zijn bootje langs en maakt mij wakker.  Ik krijg een uitgebreid douane formulier om in te vullen,  “Guernsey Border Agency  … Bailiwick of Geurnsey” nu weten ze weer alles van mij.

Kennelijk heeft dit Engels territorium een aparte status binnen het koninkrijk!.

Er is weinig wind en het begint ook nog  te regen.

Een aantal schepen zijn inmiddels vertrokken, ik denk met de grote ebstroom op de motor naar Geurnsey. Daar waar er geen Britse ponden zijn maar Geurnsey ponden met daarbij natuurlijk de nodige financiële instellingen zoals de banken etc..

Aan boord begin ik te ontwaken. Gedurende winter werkzaamheden kwam er alleen maar stof en vuil naar binnen. Nu in dit zeegebied is dat vele malen minder en loont het zich zo af en toe een stukje inwendige van het schip op te poetsen. Komt het er allemaal weer tip-top uit te zien. Ontbijtje,  muziekje, de tijdschakelaar uitzetten, geen agenda  ----  niks moet   ----  alles mag.

Het klaart een beetje op, de bijboot klaargemaakt, fiets erin en naar de wal, de douane papieren inleveren. Het liggeld valt mee, 17 euro per nacht en dat is uit te houden.

In 2003 was ik hier voor het laatst met Engelse vrienden, sindsdien is het allemaal wat netter geworden en is het hele eiland opgeknapt.

Een verkennend rondje door het dorp gefietst, maar het begon serieus te regenen. Snel terug naar de boot. Eitje bakken en het mijzelf gezellig gemaakt. De toerist info bekeken en nu maar mijn best doen op het verslag en het verzenden daarvan.

Einde reisverslag 2017  deel I Zuid Bretagne – Noord Spanje.