Reisverslag 2017  deel I Zuid Bretagne – Noord Spanje.

Voorbereidingen en het begin van de reis.

Vorig jaar heb we genoten van de mooie vaargebieden van Zuid Bretagne. Dit jaar hebben we  voornemens om nu de Witte Raaf in Spanje / Portugal te laten overwinteren. Dat geeft een  andere voorbereiding dan voorheen. Onderhoud aan het schip in den vreemden is geen probleem op zich maar materialen gereedschap etc. moet je dan wel bij je hebben. Ben je weer in Nederland dan liggen die gereedschappen op de boot, dus… niet te veel en niet te weinig meenemen.

Eén van de voornemens is het vervangen van het deknadenrubber. Als het warm en droog weer is krimpen de dekdelen en dat is het momnet om de naden opnieuw te rubberen. Gereedschap en kitpatronen zijn daarom nu aan boord. Ook het schilderwerk van de kajuit en het potdeksel hebben na vijftien jaar een opknappertje nodig. Daarvoor heb ik tweecomponenten verf meegenomen.

Inmiddels heb ik een nieuwe kluiver gemaakt, een nieuwe sprayhood en een kleine bimini, een zonnezeil dat ook met harde wind gevaren kan worden.

  

Als laatste is de bekleding ook nog vernieuwd. 

Kleding moet ik ook niet teveel meenemen, als ik met het vliegtuig naar Nederland ga is het wel zo plezierig als ik in Nederland ook nog wat kleding heb. Kortom wikken en wegen om een juist evenwicht te vinden..

Yvon gaat, net als voorgaande jaren, weer met de camper naar het zuiden. 

We gaan zien  in welke havens/vaargebieden we elkaar treffen. Een optie is om, in het najaar de camper ook in  Spanje /Portugal te laten staan. 

De winterperiode willen we met de camper in Portugal doorbrengen dus tegen die tijd vliegen we weer terug, Waarschijnlijk eenvoudiger dan met de camper heen en weer te rijden. Het zijn allemaal mogelijkheden, wat het echt gaat worden merken we vanzelf wel.

Het  vertrek:

Alle vertrek is moeilijk, een veel gehoorde klacht van mede zeilers die voor langere tijd weggaan. Nog even dit, nog even dat, dan nog laten zaken weer op zich wachten etc. Zo ook in mijn het geval.

Natuurlijk denk je in de winter tijd genoeg te hebben om alle voorbereidingen te doen. Prioriteiten wijzigen dan. Van deze winter periode met dat slechte weer, werd ik ook niet zo vrolijk en dat werkt ook nog deprimerend. Het schiet dan niet op.

Het voornemen om 7 juni te vertrekken is dan ook niet gerealiseerd. Achteraf niet erg want het weer was er ook niet naar. Twee weken later waren er een aantal dagen noord oosten wind, eitje om dan door de trechter bij Dover te varen. Yvon was al met de camper vertrokken, maar helaas het lummelbeslag, een cruciaal onderdeel van de mast giekverbinding was nog niet klaar. Dat had ik ook in de winter kunnen doen maar een aantal      “ja…maren”     hebben dat verhinderd.  Uiteindelijk toch op 22 juni uit Lelystad vertrokken.

Donderdag 22 juni 2017.  Amsterdam  --- IJmuiden
Gisteren heb ik in Leeuwarden het lummelbeslag af kunnen maken. Vanochtend gemonteerd en met een mooi westen wind naar Amsterdam gevaren. Vandaag op de motor naar IJmuiden.

De weervoorspellingen zijn een aantal dagen Zuid West 5 tot 6 beaufort. 5 tot 6 Beaufort schiet lekker op maar  Zuid Westen wind is pal tegen en dat schiet helemaal niet op. Wachten op beter weer??? Ik mag wel wat afvallen, maar wachten tot ik een ons weeg, daar heb ik het geduld niet voor.  Dus morgen de zee op!!

Vrijdag 23 juni 2017. Droog, wind ZW 5-6. IJmuiden- Eastbourne    220  mijl.

Gisteren geconstateerd dat het morgen een tijd gelden is dat ik geboren ben.

Ook niet verkeerd, een mooi zeiltochtje als verjaardagcadeau!.

Rond tien uur ben ik buiten de pieren. Eerst langs de nodige betonning en windmolen parken varen en daarna de vrije ruimte in.

Hoe verloopt nou zo een dag als je solo zeilt.  Wel dat gaat als volgt:

Het is niet zo warm meer als gisteren, op het water redelijk fris. Warme broek en jack aan en het is goed uit te houden. In de kuip achter de sprayhood is het droog en heb ik geen zeilkleding aan. Als alles op orde is en het schip vaart zichzelf een constante koers vaart en er zijn geen obstakels in de nabije omgeving, heeft het geen zin om buiten in de kuip te zitten. O den duur wordt het ongemakkelijk zitten en je wordt stijf van de kou.

Dan maar binnen zitten, binnen wiebelt alles, het schip moet tegen de golven opboksen en wordt aardig heen en weer geslingerd. De stuurboord bank is tot zeekooi ingericht is, ligt laag in  het schip, en dat is de meest comfortabele plek van het schip.
Met kleding aan te kooi gaat wel maar je rust niet volledig uit, van koud tot warm en knellende kleding.

Uit ervaring weet ik dat ik dan beter mijn pyjama aan kan trekken en gewoon onder het dekbed gaan liggen. Uiteindelijk moet je op zo’n lange tocht zorgen dat je goed uitgerust blijft, dan heb je altijd reserves om op cruciale momenten adequaat te kunnen handelen. 

Als je moe bent val je vanzelf wel in slaap, en als je niet meer in slaap valt ben je niet moe.

Hoe lang blijf je dan slapen??? Het schip vaart ongeveer 5 knopen (+/_ 10 km ) per uur.

Het zicht is 10 mijl en als ik  aan de horizon niks zie dan kan ik 2 uur slapen voordat ik een stilstaand object zou kunnen raken, die zijn er niet zoveel, wel varende schepen. Als deze 15 mijl per uur pal op mij afvaren dan is de naderingsnelheid 20 mijl per uur. Na een half uur zullen wij elkaar dan treffen. 20 minuten slapen is dan geen probleem. Als na 20 minuten de wekker afgaat, trek ik mijn vliesjack aan en kan ik buiten een rondom de horizon verkennen. Zijn er geen bijzonderheden dan kan ik weer mijn volgende dutje doen. Vergelijkbaar met thuis in bed slapen en af en toe opstaan om naar het toilet te gaan. De overstag manoeuvre kan ik vanuit de bescherming van de sprayhood doen, het is dan niet nodig oliegoed aan te trekken. Mochten er calamiteiten zijn kan ik alsnog mijn zeiloverall en lifeline om doen om het e.e.a. te klaren.
Basis uitgangspunt:  conditie op pijl houden, droog en warm lijf en goede voeding.

Een ander, zeer handig hulpmiddel is het AIS systeem waarvan elk beroepsvaartuig verplicht  is dat in werking te hebben. Niet voor recreatie zeilers maar wel zo veilig om er een aan boord te hebben.

Wat doet het AIS systeem:  (Automatic Identification System).

Het apparaatje is aangesloten op een GPS antenne en een VHF antenne.

De GPS geeft aan waar mijn schip, met de naam "Witte Raaf" zich bevind, welke koers zij vaart en met welke snelheid het schip “over de grond” gaat.

Deze gegevens zend hij via de VHF antenne uit naar omliggende schepen. Via een computer programma op de laptop zie ik mijzelf en anderen varen. Omgekeerd ontvangt mijn AIS systeem de namen van schepen, hun posities, koers en snelheid.

Het programma rekent dan uit  wanneer wij elkaar het dichts zullen benaderen. Het CPA  ( Closest Point of Approach /  dichtste punt van benadering).

Is de CPA tussen mijn schip en een ander schip 1 mijl na 40 minuten bereikt dan kan ik rustig een half uur gaan slapen er van uitgaande dat koersen en snelheid gehandhaafd worden, en dat is in de meeste gevallen zo. Uiteraard is het dan ook mogelijk om via de marifoon contact met het betreffend schip te hebben.

Op deze manier kan ik voldoende aan mijn rust toe komen. Na elk half uur of 20 minuten al naar gelang wat een veilige periode is, kijk ik buiten of er geen bijzonderheden zijn en op de laptop zie ik welke schepen om mij heen varen en welke schepen attentie behoeven.

Op deze manier kan ik hele afstanden veilig overbruggen zonder uitgeput te raken,

Er is tijd voldoende de voor persoonlijke verzorging en zorg voor het schip.

Aan de wal zorg ik voor het schip en op het water zorgt het schip voor mij.

Dit nu uiteen gezet hebbende vaar ik als eerste koers West tot aan de Engelse kust.

Daarna ga ik overstag en vaar ik Zuid richting Dover.

PS. ’s Nachts zie je de verlichte schepen veel beter dan over dag en bij slecht weer heb ik ook nog een radar tot mijn beschikking om obstakels te lokaliseren.

Zaterdag 24 juni 2017. Noordzee,  Droog, wind ZW 5-6.

Rond een uur of zeven in de ochtend ben ik op 3/4 de Engelse kust genaderd en ga ik overstag richting het zuiden naar Dover. De nacht breng ik (zeilend) door ter hoogte van de Thames monding.

Zondag 25 juni 2017, Noordzee --- Engels kanaal, Droog, wind ZW 5-6.

Als het ‘s morgens licht begint te worden  draait de wind van het zuidwesten naar het westen. Een mooi cadeautje, hoef ik niet op het smalle stuk voor Ramsgate tussen de banken, windmolen parken en de shipping lijn, te manoeuvreren.

Na het smalle stuk, als er weer ruimte is, keurig op tijd, draait de wind weer naar het zuid westen.

Met stroom mee ik ga vlot langs Dover tot aan Dungeness, het zuid oostelijke puntje van Engeland.

De voorspelling is dat in de middag de wind enige tijd aan kan trekken tot 7 BF.

Van Hendrik heb ik 20.000 boeken meegekregen, bij deze boeken zat ook Hollands glorie, een verhaal over de opkomende zeesleepvaart begin 19^e eeuw. Vroeger had ik het boek al eens gelezen eens gelezen en ook de  TV serie daarvan gezien.
Ik lees niet zoveel omdat ik meestal wat anders te doen heb, maar nu…… het boek bijna in één keer uitgelezen.  Het is wel gevaarlijk…. Bij een tukje doen zet ik de wekker, maar voor je het weet ben je met lezen een uur verder, dus ook hiervoor de wekker zetten!.

De wind meld zich en wordt serieus BF 7. Het grootzeil naar beneden en met kleine genua en gereefd bezaan vaar ik relaxed langs Dungeness. Ook onder deze omstandigheden , bij een goede trim, vaart het schip zichzelf  bijzonder goed bij een aan de windse koers.

Met stroom tegen en  6 à 7 knoop snelheid maken we redelijke progressie.

Ik had geen zin om in de morgen al in Dover of Ramsgate te blijven hangen. Eastbourne is een beter alternatief als stopplaats.

In de avond valt de wind weg en kruisen met stroom tegen geeft een vordering van nul.

Het restant op de motor, recht tegen de wind met weinig golfslag, rond een uur of één

 ‘s nachts in Eastbourne aan gekomen.

Goed geslapen en in de ochtend ontwaakt met zon en oosten wind.

Eastbourne is een projecten stad. (Zie google earth).  

Uit de kust is een groot gat gegraven voor een luxe haven met daarbij vanuit nostalgische oogpunt, een kleine haven voor de lokale vissers vloot. Goed voor het toerisme en verse vis in de restaurants..

Er zijn dure appartementen om de haven heen gebouwd  met daarachter, complete nieuwe, woonwijken. Dat geeft weer de nodige gezelligheid en bedrijvigheid. 

Na jaren is het nieuwe er een beetje van af en is een aardig stuk project ontwikkeling gerealiseerd. 

Een paar jaar geleden heb ik met de fiets deze omgeving al geheel verkent. Deze keer sla ik over.

Mooi om de boot op orde te brengen, dek schoon spuiten en ontdoen van zout, accu’s bijladen, wasje doen, is ik heb weer schoon lijfgoed. Nog wat klusjes  doen en rond een uur of vier ben ik klaar om niks te doen.  ----------      Niks doen gaat mij slecht af.  -------------

Nog een overnachting á 41 euro is mij te veel van het goede.   Gezien de weersverwachting is er bij Ile deOuessant, dat nog eens 140 mijl verder ligt dan Alderney, slecht weer. Alderney is dan een leukere tussenstop. Met nog een nacht goede oosten wind vertrek ik weer. Dus.. trossen los en gaan!

Maandag 26 juni 2017.  Eastbourne  Alderney   120 mijl

Rond de klok van 5 uur ’s middags vertrokken uit Eastbourne. De sluis, die de haven met de zee  verbind, liet nog even op zich wachten.

Mooie  gelegenheid om het avondmaal voor te bereiden.  Aardappeltjes , bloemkool met roomsaus en een biefstukje uit de koeling. 

Het is nog steeds mooi weer, wind uit het oosten en met de zon erbij en een vaartje van 7 knopen en een goede maaltijd, vaar ik langs de krijtrotsen bij Beachy Head. Op deze steile en hoge kliffen zijn er mensen die het tijdelijke voor het eeuwige verwisselen. Zij springen zonder parachute naar beneden en het kaartje enkele reis is ingewisseld.

Omdat  we ( het schip en ik) in de luwte van de kust varen is er weinig golfslag,  het loopt als een trein en een fantastisch uitzicht over de kust.

Dit zijn weer van die fantastische mooie momenten die je graag wilt delen met anderen.

Ik maak er maar een paar foto’s van,  maar dat is slechts een matig aftreksel van de belevenis.

De weersvoorspelling is dat het tot de volgende middag uit het oosten blijf waaien en de het tijdelijk op kan oplopen tot 6 beaufort. Dat schiet lekker op. Na vlak langs de kust gevaren te hebben gaat het bij Brihton/ Shoreham richting zuidkust van White.  De nacht valt in en de automaat doet uitstekend zijn best. De schroefas generator produceert bij meer dan 6 knopen snelheid redelijk stroom om de accu’s op peil te houden. Geeft mij alle vrijheid om de rust te pakken .

Dinsdag 27 juni 2017.  Eastbourne  Alderney   120 mijl.

Na de ochtend  neemt de wind af en zoals voorspelt komt tegen de middag de wind uit het westen . Alderney is goed bezeild. Met de motor er bij zijn we redelijk voor de kentering om 9 uur in Alderney.  
NB: met weinig wind zonder motor, vaar ik  het laatste stukje op zeil, genieten van het mooie uitzicht, genieten van een eiland op afstand.

Het leven is geen snelweg tussen de wieg en het graf maar ruimte om te parkeren in de zon.

De weersvoorspelling voor komende dagen is niet uitdagend. Donderdag en vrijdag is er harde wind bij Ouessant, 7 BF met uitschieters naar 8. Hier… Woensdag /donderdag weinig wind en regen. Een snelle overtocht zit er ook niet in.

Ik blijf voorlopig achter de boei in de baai van Alderney liggen in afwachting van tot betere omstandigheden.  (gewoon even parkeren in de zon!)

Woensdag 28 juni 2017.  Alderney

In de ochtend schijnt de zon, (dan slaap ik nog). Rond half tien komt de havenmeester met zijn bootje langs en maakt mij wakker.  Ik krijg een uitgebreid douane formulier om in te vullen,  “Guernsey Border Agency  … Bailiwick of Geurnsey” nu weten ze weer alles van mij.

Kennelijk heeft dit Engels territorium een aparte status binnen het koninkrijk!.

Er is weinig wind en het begint ook nog  te regen.

Een aantal schepen zijn inmiddels vertrokken, ik denk met de grote ebstroom op de motor naar Geurnsey. Daar waar er geen Britse ponden zijn maar Geurnsey ponden met daarbij natuurlijk de nodige financiële instellingen zoals de banken etc..

Aan boord begin ik te ontwaken. Gedurende winter werkzaamheden kwam er alleen maar stof en vuil naar binnen. Nu in dit zeegebied is dat vele malen minder en loont het zich zo af en toe een stukje inwendige van het schip op te poetsen. Komt het er allemaal weer tip-top uit te zien. Ontbijtje,  muziekje, de tijdschakelaar uitzetten, geen agenda  ----  niks moet   ----  alles mag.

Het klaart een beetje op, de bijboot klaargemaakt, fiets erin en naar de wal, de douane papieren inleveren. Het liggeld valt mee, 17 euro per nacht en dat is uit te houden.

In 2003 was ik hier voor het laatst met Engelse vrienden, sindsdien is het allemaal wat netter geworden en is het hele eiland opgeknapt.

Een verkennend rondje door het dorp gefietst, maar het begon serieus te regenen. Snel terug naar de boot. Eitje bakken en het mijzelf gezellig gemaakt. De toerist info bekeken en nu maar mijn best doen op het verslag en het verzenden daarvan.

Einde reisverslag 2017  deel I Zuid Bretagne – Noord Spanje.