Reisverslag 2018  deel 1 Algarve –Portugal.

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Wat vooraf ging:

18 November 2107 de boot staat veilig op de kant en ik kan, voor even, terug naar Nederland.

Het To-Do lijstje voor Nederland verder afwerken. De feestdagen met familie en vrienden doorbrengen.

18 Januari weer terug naar Faro. Yvon komt 20 januari met James de kat naar Faro. Dan is het circus weer compleet.

 Het weer:  In de periode januari februari.

 Zoals hier gebruikelijk wordt de gevoelstemperatuur bepaald door wolken wind en zon.

Geen wolken en geen wind: > van elf uur tot 4 uur in de middag kan je met je blote buik in de zon liggen.

Met wind: > eerst een beschut plekje opzoeken en met bewolking erbij, een trui aantrekken. Als er geen bewolking is zijn de nachten koud en vooral in het binnenland kan er vorst aan de grond optreden.

Wat verder:  (Ik dacht over deze periode een kort verslagje te maken maar dat pakt weer anders uit).

Het To-Do lijstje Faro/ Witte Raaf  meldt zich aan en na anderhalve week zijn we zover dat we met de Camper op stap kunnen. Eerst nog even naar vrienden uit Leeuwarden, die voor de wintermaanden, vlak bij Lagoa, een appartementje gehuurd hebben. Daar hebben we twee dagen een plezierig samenzijn en hebben we de omgeving via de kenners blik mogen aanschouwen. De zee van land af gezien is weer eens wat anders.  (zie www.yvonopreis.blogspot.com)

We nemen nog een dagje om bootjesvrienden in Alvor op de borrel te vragen.

Dat is ook een gezellig weerzien en we zijn dan weer aardig bij gepraat als we de volgende dag weer op stap gaan..

Met een wolkenloze hemel en een prachtige bergachtige route gaan we via Monchique naar het noorden.  Het landschap is groen, anders dan in het najaar, rijpe sinaasappelen aan de bomen, de nodige bloemen in het gras en de Mimosa begint zo hier en daar te bloeien. Kortom een heerlijk voorjaarsgevoel.

We constateren dat er op de berghellingen veel nieuwe aanplant is van bomen, dat is waarschijnlijk het gevolg door bosbranden jaren geleden?? 

De ondergrond is zand/zacht gesteente. Sommige plekken van de weg verzakken aardig richting “dal” maar zeker nog veilig genoeg om de camper te dragen. Maar toch?? Hoe lang nog?

Bij een stuwmeer ( Monte da Rocha bij het plaatsje Garvao ) vinden we een nachtplaats voor de camper. Het stuwmeer is bijna droog. Geen goed vooruitzicht van de watervoorzienig van grote delen van Portugal. (klimaat verandering??)

Het autorijden was relaxed bijna geen verkeer en dat is fijn. Kan je het eigen tempo rijden zonder last te hebben van de lokale bevolking die graag wil opschieten.

 De nacht was helder en koud maar zodra de zon er weer bij is wordt het weer warm. Voor vandaag richting Nazaré. Vorig jaar was ik daar met de boot. Toen kwam ik in de avond in de haven en in de morgen, omdat de windverwachting gunstig was, door gevaren naar Peniche. Nazaré staat echter bekend om zijn hoge (surf) golven. O.a. ontstaan deze door een diepe onderwater vallei die tot wel honderden meters diep is.  Bij het aanvaren van Nazaré had ik daar wel al rekening mee gehouden. Gemeten golfhoogten komen tot zo´n 30 meter hoog. Zo een golfje zal de Raaf maar op zijn nek meenemen! Daarom…. Veilige afstand houden.. 

Neemt niet weg dat ik hier nog wel even rond wil kijken en met de camper is dat goed te doen.

De weg naar het noorden gaat door relatief vlak heuvel landschap. Veeteelt, landbouw….olijfboomgaarden en kurkbomen.  Als we dichter bij de kust komen rijden we door zandduinen.  Vanaf de kust had ik al gezien dat boven de rotskust zich duinenrijen gevormd hadden. Kennelijk tot ver het land in.

Als we dichterbij de kust komen wordt het bewolkt en als we bij Lissabon de rivier Taag over zijn, komen we in een gebied met meer beregen en dat brengt ons ook regen. Nazaré halen we niet maar in Alcobaca vinden we een mooie parkeerplaats.

De nacht brengt veel regen maar de ochtend maakt ons wakker met zon en schapen wolkjes. Yvon voelt zich niet zo lekker dus ga ik alleen, te voet, het plaatsje verkennen.

Gedomineerd door een grote kathedraal en een nonnen kloosters is het beeld bepalend voor deze plek. Met weinig  toeristen is het leuk om wat rond te kijken en toch ook het immense gebouw van dicht bij te bezien.

We gaan weer “on the move”. Naar  Nazaré. Als we daar aankomen is het redelijk druk. Bij het strand vinden we een plekje voor de Camper. Yvon blijft binnen (een beetje griep houd haar thuis). Ik pak de fiets en met een kabeltrein ga ik de berg/klif op.

Boven is (denk ik) het originele dorp gevestigd. Althans er staat een grote oude kerk. Hoog en droog. Met de fiets kan ik makkelijk wat afstanden afleggen en wat ik moet lopen omdat het te steil is, doe ik met de fiets aan de hand. Richting de uitstekende rots waar de immens hoge golven kunnen ontstaan. Vandaag was daar geen reden voor. Een mooi zeetje maar geen echte hoge golven. In het gebouw van de vuurtoren was voldoende informatie aanwezig om achter de herkomst van die golven te komen. (zie internet en Youtube).

Als ik weer naar buiten kom is het inmiddels volgelopen met Portugese dagjes mensen. Zondag een mooi weer, wat wil een mens en ook een Portugees, nog meer. Wel resulterend in volle parkeerplaatsen en files.

Omdat het dorp hoog ligt kan ik dankzij de uitvinding van het wiel op een relaxte manier  door de straatjes weer naar beneden tot op strand niveau afdalen.

We nuttigen een “Kebab hap” en gaan verder op stap richting Oliveira do Hospital, daar waar onze vrienden vlakbij wonen.  Dat gaat vandaag niet lukken. Maar we vinden wel een Inter Marche (supermarkt)  met Camper faciliteiten,  (toilet voorziening, water en diesel) met daarbij een mooie parkeerplaats voor de nacht.

De volgende dag mooi weer en als alles weer in gereedheid is gaan we verder. Bij Coimbra komen we in de gebieden waar in oktober de bosbranden geweest zijn. Tot ver in het binnenland zijn de gevolgen te zien.

Het verbrande landschap is anders dan we in gedachten hadden. Er zit geen logica in. Bomen zijn in de voet doorgebrand  

 terwijl de verdorde bladeren nog aan de bomen hangen. Zo ook voor de bomen met dennennaalden.

Olijfbomen hebben bij de voet kennelijk veel brandstof bij zich, de voet is nagenoeg geheel of gedeeltelijk weggebrand en aan de kruin mankeert er niets. Ook zien we bomen waarvan de wortels kompeet weggebrand zijn. Gaten//holen in de grond van de weggebrande stam en wortels.  

Ook zijn er, op onverklaarbare wijze, stukken bos niet verbrand. Boompjes vlakbij een grote boom staan er nog en de grote broeder heeft het loodje gelegd. Gelukkig zijn er veel huizen bespaard gebleven maar de omliggende schuurtjes, tractoren etc. zijn meestal totaal verbrand. Het huis van onze vrienden is gelukkig bespaard gebleven, maar grasmaaier, aanhanger voorraad brandhout etc. is allemaal opgeslokt. Bij elkaar een desolate indruk waar je niet vrolijk van wordt.

Maar goed we zijn nu vier maanden verder en het groene gras laat zich weer zien. Hier en daar zien weer groene blaadjes aan de bomen en is de natuur druk bezig de zaak te herstellen. Wel moeten, van hogerhand, voor de komende droge zomer, de houtresten voor 15 maart opgeruimd en weggebrand zijn.  Dus overal wordt er hard gewerkt om bomen die niet meer levens vatbaar zijn te kappen en weg te werken. Dit laat weer kale vlaktes zien met veel stenen. Stenen waarvan het mos zwart geblakerd is en het geheel een nog sombere indruk geeft.

Bij onze vrienden is het nodige te doen en de komende week kunnen we ons hart ophalen. Onze gastheer, die koken als hobby heeft, maakt zich ook druk om heerlijke warme lunches te bereiden. Tegen zessen, als de zon ondergaat, hebben we vanuit de huiskamer mooi uitzicht over de bergen en de ondergaande zon. Tijd voor een hapje en een drankje. Na een week hebben we de klussen geklaard die we konden doen en wordt het weer tijd om afscheid te nemen.

                                                       

  

                                                             Even tussendoor!

Destijds, na de restauratie, is het schip bij het straal en spuitbedrijf Bouman, professioneel gestraald en zowel van binnen als van buiten kundig van  epoxy coating vcoorzien. Ook nu weer konden zij mij  goede antifouling leveren (verf voor op het onderwaterschip). Het busje van 20 liter weegt maar liefst 60 kilo. Over de antifouling gaat ook nog uierzalf, ( zie discussies op internet) goed tegen de algenaangroei. Als extra probeer ik dat ook maar eens. Die bussen met verf en zalf moeten naar Portugal.

Een goede kennis van onze vrienden uit Portugal, gaat, met een aanhanger, naar Portugal. Vlak bij de woonplaats van onze vrienden.

Begin december vertok hij en nog net op tijd kon hij de bussen verf voor ons meenemen (puf puf!).

Adri heeft ons blij gemaakt, van harte bedankt voor de service. We zijn de bussen verf  niet vergeten mee te nemen naar Faro!.

                                                           -------------------------

Met de camper gaan we oostwaarts, om het  Serra da Estrela  gebergte en dan zuidwaarts waar we  ergens de grens over gaan naar Spanje. In Spanje willen we op Sevilla uitkomen, Daar is een adres waar de camper APK gekeurd kan worden.  En van daaruit gaan we naar Faro.

Bij Caceres, vlak voor de autosnelweg naar het zuiden, brengen we de nacht door.

Gisteren was het bewolkt en vandaag ook. Van hieruit via B-wegen naar Sevilla is honderd kilometer langer dan over de snelweg. We gaan over de snelweg. Het traject gaat over een hoogvlakte, gedomineerd door grote grasvlaktes, begraast door rundvee en schapen, afgewisseld door olijfboomgaarden met hier en daar een heel klein dorpje.

Honderd kilometer verder worden de grasvlaktes ingeruild voor enorme druiven gebieden.

Zo af en toe zien we een redelijk grote stad. De enorme hoeveelheden agrarische producten dienen toch ook verwerkt en verhandeld te worden en daar zijn mensen voor nodig.

Dichter bij Sevilla worden de bergen wat steiler en blijven alleen de olijfbomen nog over en krijgt de wilde natuur ook nog een plekje.

Inmiddels wordt het ook wat warmer en worden de olijfboomgaarden vervangen door sinaasappelboomgaarden. Een plezierige weg om ontspannen lekker op te schieten.

We naderen Sevilla en  melden ons bij het keuringstation en krijgen te horen dat we morgen rond twaalf uur aan de beurt zijn. De dag is weer rond.

Als we ons de volgende dag melden blijkt dat we niet kunnen voldoen aan de administratieve bureaucratie. We beraden ons en besluiten om via Ayamonte naar Faro te gaan. Daar hebben we tijd en gelegenheid om de “Spaanse” administratie in orde te maken. In Spanje zijn er erg weinig mensen die Engels spreken en ze zijn ook nog kort door de bocht. In Portugal is dat anders, er is altijd wel iemand te vinden die Engels spreekt en je wordt dan ook weer op een plezierige manier verder geholpen.

In Ayamonte, op de grens Spanje / Portugal, is een watersportzaak en ik  had behoefte aan een “Topclimber”.

Een “Topclimber” is een bootsmanstoeltje waarmee je op eigen kracht op een redelijk veilige manier de mast in kan. (Zie o.a. op internet / youtube) . In Nederland zijn zij ook te koop maar dat is dan weer extra gewicht en ruimte wat je in het vliegtuig mee moet nemen.

In deze watersportzaak, die eigendom is van een Nederlander, zijn ze op voorraad. Hier wordt mij ook nog een gids aanbevolen om door het nauw van Gibraltar te komen en die komt best van pas.

Vandaag was het mooi weer en ook de volgende dag als we naar Faro gaan is het weer zomerweer. Goed voor Yvon, die vanwege de naweeën van de griep het steeds maar koud heeft.  Yvon is nu weer op “kamertemperatuur!”.

Bij aankomst op de werf is alles nog in goede orde en kan ik me nu werpen op het nalopen van de Camper, voordat deze een grote beurt krijgt.

Contact opnemen met de zeilmaker waar het zeil ter reparatie ligt en het aanschaffen van nieuwe lichtaccu’s voor boot en camper. De oude antifouling laag van het onderwaterschip wegschuren en de nieuwe antifouling opbrengen. Daarnaast nog de rest van het werklijstje met diverse werkzaamheden afwerken. We hoeven voorlopig niet stil te zitten.

Het is inmiddels maandag 25 februari,

We hebben een heerlijke warme week achter de rug. De computer had al een paar maanden start moeilijkheden wat we niet konden lokaliseren. Nu hadden ik ook nog communicatieprobleem tussen laptop en  printer. ‘We hebben een computermannetje gevonden die zich in deze problematiek vastbeet en de zaak geklaard heeft.  Hulde aan die man! 

De Camper heeft een grote beurt gehad met de complimenten van de garagehouder over de goede staat van de camper. Goed dat te horen! De Camper heeft ook een nieuw boordaccu, werkt alle comfort weer zoals het moet. We wachten nog op post uit Nederland en als dat geregeld is kunnen we weer naar Sevilla voor de keuring. Gelukkig hebben we snipperdagen genoeg dus alles zal recht komen!.

Rest ons nog het schuren van het onderwaterschip, dat is een hele klus. Yvon heeft een poging gewaagd maar het valt haar toch te zwaar, maar alle beetjes helpen.

Bij elkaar, wil ik het goed doen, toch nog wel een aantal dagen werk om de oude lagen te verwijderen. ( ongeveer 40 m2). Als ik twee vierkante meter per  dag kan schuren dan………..Uhhh…  ……

Vandaag doen we geen rekensommetjes, gewoon beginnen met schuren! 

Daarna kan de nieuwe antifouling opgezet worden.

We krijgen nu een paar weken met veel wind en regen. Ik heb al meer dan de helft geschuurd dat is mee genomen. Kunnen we niet zoveel buitenwerk doen en vullen we de tijd met andere werkzaamheden binnen in het schip.

De zeilen zijn inmiddels ook gerepareerd en er zijn nieuwe boordaccu’s. Even wachten op goed weer met installatie aan boord.

Dan nog de wasmachine repareren en weer aan boord hijsen en het meeste wat we op de wal wilden doen is dan gebeurd.  Voorlopig, is nu vrijdag 2 maart, de tijd doorworstelen en wachten op beter weertot beter weer.