Reisverslag 2017  deel XIII Algarve –Portugal.

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Dinsdag 24 oktober, Ferragudo  . Hele dag zon met veel wind.

 Als ik ’s morgens wakker wordt staat er veel wind. De Raaf is ook wat opgeschoven maar dat geeft voor vandaag geen hinder. Wel blijf ik aan boord, met stroom en veel wind weet je niet wat het gaat doen en de ankergrond is hier niet perfect.  Ik doe wat onderhoud maar door de harde wind doe ik niet wat ik wilde doen. Morgen weer een dag. Tegen de avond valt de wind weg. Ik breng de fiets aan wal en doe een kleine verkenning.

Een verdedigings werk aan de ingang van de rivier

   Aan de overkant ligt Portimão.

Het plaatsje ligt tegen een berg en daar is geen plaats meer over voor grote appartementen gebouwen. De gaatjes zijn wel opgevuld met appartementjes maar het karakter van het dorp is, evenals in Alvor, redelijk goed behouden. Voorlopig heb ik de komende dagen weer voedingsbodem om enige activiteiten te ontplooien. Het wordt inmiddels al weer donker. Morgen gaan we verder kijken.

Woensdag 25 oktober, Ferragudo  . Hele dag een beetje zon met bewolking en iets minder wind.

De dag begint met randjes afplakken, (50 meter). Schuren en lakken. Tegen de middag boodschappen doen bij de Nautic shop in Portimao. En nu ik hier toch ben even een blik werpen naar de “Europa”.

Het schip dat in Alvor gezonken was en hier staat hier op de kant staat.Het onderwaterschip is met de hogedrukspuit schoon gemaakt.

Grote delen van de gangen zijn behoorlijk aangetast door de houtworm. Delen van gangen zijn, nu het slechte hout weggespoten is, aardig dunner geworden. Zo op het eerste gezicht zou ik niet weten wat ik er mee aan moet. Het is gelukkig mijn zorg ook niet. Ik heb het achter de rug, mij rest slechts lakwerk.

Ik ga ook nog even naar de “superbazar”. De versnellingskabel van de fiets staat op springen. Ook de fiets vraagt zo nu en dan enige aandacht. Ze hebben het benodigde artikel  € 1,00.

Ik moet ook nog een nieuwe korte broek scoren. Ik probeer een winkelcentrum te vinden. Er zijn wel wat winkel straatjes, maar wat ik zoek, een C&A bijvoorbeeld, kan ik niet vinden. Dan maar weer terug naar het strandje bij Ferragudo. De beste landingsmogelijkheid voor de bijboot.  Er staat hier geen branding, dat is goed te doen. Het water is niet koud en mijn voetjes kunnen daartegen!. 

Vannacht is er een Cruiseschip binnen gelopen. De gasten zijn vanochtend in Portimao losgelaten maar nu gaan ze weer de zee op, een stukje genieten van de kust, dineren, feesten en morgen vroeg weer op. Het aanschouwen van de volgende bestemming.

Donderdag 26 oktober, Ferragudo  . Hele dag weer volop zon

Ik heb nog lakwerk te doen.  50 meter kajuitlijst afplakken betekend 25 meter schuur- en lakwerk. Met het leefritme wat ik nu heb ben ik daarmee om drie klaar.

Er is hier ergens een Lidl supermarkt, ik heb meer Duits en Frans horen spreken. Dus een Duitse winkel voorziet in de behoefte.

Ik fiets langs de achterkant van Ferragudo, redelijk volgebouwd met “slapende” keurige appartementen. Het is een beetje levenloos, er zit geen ziel in. Verderop fiets in naar de provinciale weg, Portimoa  Albufeira. Daar zijn geen toeristische activiteiten, maar het “normale” Portugese leven heeft hier de overhand. Het is in beweging en het leeft!
Ik kom bij de Lidl, groots opgezet en ik kan hier meer van mijn gading vinden. Onder andere Mozzarella. Ik had in Portimao een tomatensalade genuttigd: tomaat met mozzarella en weinig garnering, dat kan ik ook.

Thuis nog maar inventariseren en morgen weer even lans de Lidl gaan. Aan boord de witte wijn en de kaasjes uit de koeling, Tomaatjes met mozzarella klaar gemaakt. En dat alles bij een ondergaande zon. Na een tijdje vallen mijn oogklepjes naar beneden, tijd om naar bed te gaan.

Vrijdag 27 oktober, Ferragudo  . Hele dag weer volop zon

Het wordt weer eens tijd om de nodige huishoudelijke werkzaamheden te doen.  Voor één bordje maak je geen warm water, …. maar er komt een moment dat de behoefte aan “schoonschip” groter wordt. Na de schoonmaak met de fiets er op uit.

  

Door het dorpje (een paar steegjes,) 

 Zuidwaarts langs de smalle paadjes langs de bovenkant van de rotskust  en tussen door over leuke  kleine strandjes.

De terug weg gaat weer via de “achterkant” van Ferragudo. Hier staan mooie zomerverblijven met voldoende grond er om heen. Daartussen door mooi begroeid natuurgebied. Via Ferragudo naar de Lidl. Ik heb het hier nu wel gezien en met het beetje wind wat er morgen staat wil ik naar nu Albufeira  gaan. 16 mijl verder naar het oosten. Dus doe ik nog wat extra boodschappen wat ik weet niet wat de mogelijkheden bij Albufeira zijn. Blijf ik daar een paar dagen of ben ik de volgende dag weer weg. We gaan het zien. Voorlopig weer terug naar de boot en lekker smullen van een spaghetti schotel.

Zaterdag 28 oktober, Ferragudo  - Albufeira  16 mijl . Hele dag weer volop zon wisselende wind.

In de ochtend is er wind vanaf het land. Boot zeeklaar maken en het zeegat uit. Er is een matig windje maar ik heb een geweldig tochtje naar het oosten. De eerste 6 a 7 mijl zijn geeft een fantastisch mooie kust. 

Vele rotspartijen , strandjes grotten etc. ( zie Google Earth).
Ik voel me gezegend dat ik dit op deze manier dit mag beleven. Jammer dat ik niet met anderen kan delen. Maar er zijn mensen die andere verplichtingen en /of bezigheden hebben . Het zij zo. Van af land is er niet zoveel van deze formaties te zien. Je staat hoog op de steile wand, en als je geluk hebt kun je een mooi strandje met grotten spotten. Vanaf zee is het een totaal ander gezicht. Reden waarom er zoveel toeristenbootjes varen . Grot en grot uit, strandjes die allen vanaf zee te bereiken zijn, noem maar op.

Het eerste deel van de ochtend heb ik een lekker “land” windje. Daarna wordt het kwakkelen. Wind tussen oost en zuid. Ik moet oost. Maar tegen het einde van de dag komt er wat meer wind uit het oosten, (bf 4)  maar ook een korte golfslag. Een mens kan niet alles hebben. Voor Albufeira twijfel ik nog om naar binnen zal gaan. Het ziet er niet aantrekkelijk uit. Maar het is al half vijf, ook maar een “Albufeira” ervaring op doen. De haven zelf is waarschijnlijk een moerasgebied geweest verscholen achter een rotswand van de zee. Moeras uitdiepen, steigers maken, appartementen en boulevard met winketjes creëren. Mogelijk heden voor toeristische bedrijfsactiviteiten  scheppen, de rotswand doorbreken en een paar pieren maken. En het project is weer volledig.

Zakelijk gezien perfect, maar een “betonnen” plek die niet aan mij besteed is. Morgen weer weg. Al met al een mooi tochtje langs een interessant en afwisselde kust. Zeker de moeite waard geweest.

Zondag 29 oktober, Albufeira  Vilamoura  7 mijl . Hele dag weer volop zon weinig wind.

In de ochtend is er veel dauw op het schip. Mooie gelegenheid om al het zout er af te spoelen. Daarna kan ik weer vertrekken. Buiten staan er behoorlijke golven met weinig wind.
Meer uit de kust wordt dat minder en er komt wat meer wind. Golven en winddruk zijn nu in balans en is het goed toeven. Ook hier is de kust weer mooi, ik ga daar heel langzaam aan voorbij.

 Om half drie lig in voor Vilamoura.

Doorgaan heeft geen zin, ik ga naar binnen. Na de administratieve rompslomp krijg ik een mooie plek aan gewezen. Ik neem de fiets en ga er op uit. 

 Ten westen van Vilamoura is een vlak landschap wat geheel natuur gebied is.

Ik zie een klein paadje en die is voor mij. Er is een klein getijde riviertje die voor de watervoorziening zorgt, hier en daar een zoetwater poeltje en allerhande begroeting.

Op mijn pad lig ook nog een sinasappel boomgaard. Het is nog geen oogstseizoen maar toch kan ik nog een rijpe sinasappel vinden. Goed voor de vitamientjes.

Verder op tussen de bebouwing van de appartementen en het natuurgebied een mooie golfbaan.

Ik kom lans een supermarkt, nog even lekkere dingetjes halen. Het is nog niet donker, kan ik nog even doorfietsen naar  Quateira. Een vissershaventje aan de oostzijde van Vilamoura.

Het is zondag en de haven ligt vol met vissersschepen. Van de oorspronkelijke bebouwing is weinig over. Dus ga ik weer richting Vilamoura.

Vilamora is ruim opgezet en ook de haven is niet verkeerd. Door de ruime opzet van boulevard en haven is deze plek toch een paar sterren meer dan Albuveira. 

Het is, vind ik,  gezellig druk.  Maar aan de tafeltjes van de restaurantjes te zien is het seizoen voorbij. Ik schat nog geen 10% van de tafels zijn bezet. Ook de parkeerterreinen zijn leeg en vele appartementen zijn geblindeerd. Mij bevalt die winterslaap wel. Ik betaal nu €23,99 euro voor een nacht in het hoogseizoen is dat een €68,50 per nacht.

Als de zon onder is heb ik aan boord mijn boodschappen heb uitgepakt, kan ik in de kuip, met kaarsjes op  tafel, het avond diner nuttigen. Daar kan geen restaurant tegenop.

Maandag 30 oktober, Vilamoura . Hele dag weer volop zon weinig wind.

Vandaag was er weinig wind voorspeld, voor morgen meer wind. Dus ik blijf nog een dagje in Vilamoura. Fiets nog wat langs de haven boulevard. Het is rustig, ik vind het prima. Kan ik makkelijk overal tussen door fietsen. Er is hier ook een zeilmaker. Daarvan wil ik weten wat de mogelijkheden zijn om in januari reparaties te laten verrichten. Voordat we met de camper op stap gaan kan ik hier mijn zeilen afleveren. Verder een relaxed dagje.

Dinsdag 31 oktober, Vilamoura   Ilha da Culatra         17 mijl Wind ZO 5 bf  Wolken en af en toe een gaatje voor de zon.

Ik ga vroeg op (8:30 plaatselijke tijd). Eerst maar even “dauwtrappen” d.w.z. Er is veel dauw op schip en afdekzeilen, eerst maar even het meeste vocht opnemen dan kan de zon de rest doen. Water tanken en dan naar de aankomststeiger bij de receptie varen, daar kan ik afrekenen en inmiddels zijn dan ook de afdekzeiltjes droog geworden. De voorspelling is 4 bf.  zuid oost en dat is de richting waar ik naar toe moet. Ik sla de kluiver en stagfok aan en maak de rest ook zeilklaar. In de luwte van het enorme hotel wat aan de haven ligt, kan ik de zeiltjes omhoog doen en om half elf ben ik op open zee. Er staat windkracht vijf op open water, prima, daar varen we goed bij. We moeten een aantal lange en korte slagen maken om onder de kust te blijven. Deze is niet zo bijzonder. Bij het natuurgebied Ria Formosa is er  een lang strandeiland met een beetje begroeiing.  Bij cape Santa Maria,  kunnen we bezeild het waadden gebied naar binnen.

Er staat stroom tegen en er zijn diepe gaten op de zee bodem. Dit geeft een mooi wastobbe effect. Korte hoge golven en een stroomrichting die alle kanten opkolkt.

Als we binnen de pieren zijn wordt het rustiger en onder zeil met motor bij kunnen we mooi doorvaren naar het anker gebied dat 3 mijl verderop ligt. 

Ik anker in de luwte van het eiland Culatra. Tegen de tijd dat het schip  het water uitgaat ga ik naar een andere ankerplek dichter bij de werf, ongeveer 4 mijl naar het westen.

Als ik achter het anker lig komen Tom en Karina van de Botter die hier alweer een tijdje liggen, een borrel halen. De dag gaat zo weer snel om.

Woensdag 1 november, Ilha da Culatra         Zon en af en toe wat wolken

Vandaag, voor de komende dagen eerst maar een dagplanning gemaakt. Voor je het weet zit je in het vliegtuig te bedenken wat je allemaal had moeten doen. Vandaag de voorpunt grondig schoonmaken en het eiland bezoeken. De voorhut behoeft extra aandacht en dat is dus een puntje voor komende dagen, voorbewerking  op de kant en nabewerking/afwerking in het voorjaar. De voorhut is weer schoon en dus kan de bijboot weer in gereedheid gebracht worden voor het eiland bezoek. Vandaag waren er ook zeilwedstrijden. Met hoog water, net als in de baai van Morbihan in zuid Bretagne, is er genoeg water om overal te varen.  Met een mooi windje een ideale dag voor de wedstrijdzeilers.

Het eiland is een verhaal apart.

Het is één grote zandbak. Een aantalhuisjes, verbonden met tegel paden. Daartussen allemaal zand. Het vervoer, voor zover dat nodig is, gaat per tracktor over zandpaden. Daar waar de tractoren de tegelpaden  kruisen ( de spoorweg overgang), zijn extra betonnen verhardingen aangebracht.

Het eiland is een onderdeel van het natuurgebied: Ria de Formosa. Ik krijg duidelijk de indruk dat de oorspronkelijke huisjes die hier stonden mogen blijven maar dat er niets bijgebouwd mag worden. Een gedeelte van de huizen is dus voor de oorspronkelijke bevolking die zich bezig houdt met visvangst en toerisme  en  een gedeelte voor  huisjes verhuur en restaurantjes voor de toeristen in komsten.

Er is ook nog een veerdienst van het dorp Culatra naar  het tweede dorpje op hetzelfde eiland: Farol aan de ingang van de zee. Vandaar gaat het veer naar  Olhao op het vaste land. Daar wil ik in één van de komende dagen wel gebruik van maken.   Kan ik met de fiets Olhao   en omstreken verkennen.

Je kan ook te voet door het mulle zand naar Farol, of met een tractor. Een automobiel heeft hier geen bestaansrecht.

Ik maak nog een strand wandeling langs het “wad” en als ik in het “dorpje” terug kom wordt ik aan geroepen door Tom, die zit met een stel Ieren, die hier ook achter hun anker liggen, op een terrasje. Weer hebben een gezellige kennismaking met vrijbuiters die zich van het “dagelijks” leven hebben kunnen losmaken. Zij zijn niet, zoals vele Ieren,  blijven plakken in de Spaanse Ria,s. (Zie vorig verslag van de NW kust van Spanje).  Dan wordt het etenstijd en een ieder gaat zijns weegs.

Donderdag 2 november, Ilha da Culatra         Wolken en af en toe een gaatje voor de zon.

Dag planning afwerken en dan naar de wal.  Culatra is een lang gestrekt eiland dat van oost naar west gaat. Ik lig met de boot aan de noordkant van het gelijknamige dorpje Culatra. Met het bootje naar de wal. Met de voetjes door de zandbak, overal is mul zand met tussen de huizen een verhard wandel gedeelte van een meter breed. De oostkant van het dorp verkennen.

Daar zijn de visloodsjes en opslag van alles en nog wat. Onze consumenten maatschappij produceert allerlei spullen die ook op het eiland van nut kunnen zijn. Wat er daarna met de onbruikbare spullen gedaan wordt zal onze consumenten maatschappij een zorg zijn. Afvoeren van onbruikbare spullen gebeurt dus niet en stapelen zich op. Tractoren, bootjes, plastic kratten , noem maar op, het is hier allemaal te vinden. De overheid zorgt wel voor voldoende afvalbakken voor huisvuil etc. dat wordt wel weggewerkt maar de rest ???  Het is een ingesleten mentaliteit die nog  geen omslag kent. De Denen en andere Scandinavische landen kunnen een voorbeeld zijn . Daar is de bevolking zuinig op hun land. ‘s Lands wijs ‘s lands eer.

Via de oostkant van het dorp ga ik zuidwaarts waar ik in het natuur gebied terecht kom.

Het is hoog water geweest en de “slufters “ lopen leeg. Sommige waterdoorgangen kan ik inmiddels doorwaden en ik  kom een de buitenkant van het eiland , het strand aan zee terecht.

Het is rustig op het strand en via een steiger die door het tijdelijk ondergelopen gebied loopt kom ik weer bij het dorp uit. Al met al een behoorlijk wandeltochtje door het mulle zand.

Vrijdgag 3 november, Ilha da Culatra  in de ochtend een lekker zonnetje, in de middag een stevige regenbui met wind.

 In de ochtend werkzaamheden gedaan, de middag was gebroken, dus wat aan gerommeld.
Tegen de avond komen Tom en Karina langs. Zij gaan morgen naar de  Guadiana   rivier, of ik nog een afscheidsborrel kom halen. Daar heb ik wel zin in. Ik was net met de bereiding van het avond maal bezig, maar dat kan ook wachten. Met de bijboot tussen de druppels door naar de Alkatraz. Karina had de nodige hapjes dus mijn avondmaal schiet er bij in. Heb ik morgen een makkelijke hap. Op de rivier, bij het plaatsje Alcoutim, zullen zij ”winter”doorbrengen.

Rond februari / maart wordt het daar al voorjaar. Wellicht dat wij elkaar omstreeks die tijd wel weer treffen. Het was weer een gezellig avondje en laat in de avond ga ik met de bijboot weer retour.  

Zaterdag 4 november, Ilha da Culatra       Zon met wat wolken en een stevige wind (5bf) uit het noord westen. Rest van de week is het weer droog en geeft het eenzelfde weerbeeld.

Als ik ’s morgens wakker wordt is de wind gaan draaien. De laatste tijd kwam de wind uit het zuid oosten .Om dat ik nu met de boot anders lig net met het achterschip op een zand bank. Op zich geen probleem.

Het water zakt nog en als het schip scheef valt kan ik mooi aan één kant het onderwaterschip gedeeltelijk ontdoen van de aangroei. Ik kan ook bij de schroef, daar zitten wat pokken op en die kan ik ook weghalen. Als ik klaar ben komt het water weer omhoog en ligt het schip recht. Ik kan de dagelijkse gang weer oppakken.  Vandaag 50 meter plakken, 25 meter schuren. Het is te laat om te lakken dus dat kan morgen. Rest nog een 50 meter verder op te ankeren. De maaltijd was al voorbereid en na de maaltijd verwen ik mijzelf met een irish coffe.

Een gedichtje van mijn grote vriend Jan Holtrop dat wel toepasselijk is op dit zeilersleven.:

zingen

geen duidelijk doel voor ogen

en maar doorrijden
dag en nacht
buiten zie je van alles bewegen
soms wordt je verrast door een bijzonder uitzicht
maar de reis gaat door
als je toch al weet, dat je naar Parijs wilt
dan is de weg ernaar toe gauw te lang
en let je niet zo op, waarlangs je rijdt
het gaat om het doel
zo lekker veilig
je weet waar je naar toe gaat.
heel wat anders als er geen doel bepaald is
en je voorttrekt als een zwervende backpacker
dan maak je alles
wat je voorbij ziet komen wel mee
want het doel is ingewisseld voor het moment
het hier en nu
het bewustzijn kan zich dan ook helemaal concentreren
op dat ene moment
en dan zie je veel meer
en beleef je de dingen veel vollediger
dan wanneer je je aandacht verdeelt over zoveel schijven
ik moet dit nog
ik moet dat nog
je komt al gauw in tijdnood
en dan merk je de gehaastheid in jezelf
alsof je achterna gezeten wordt
alsof iemand je op wil jagen
om maar vooral te voldoen aan je verplichtingen
en aan al je ambities
je wilt dit nog
je wilt dat nog
het roept spanning op
een snaar die strak gespannen is
kan knappen
een snaar die slap gespannen is
kun je niet bespelen
het is de kunst die spanning op te roepen
die je doet zingen.

Zondag 5 november, Ilha da Culatra       Hele dag zon en minder wind.

Mooie dag om te lakken. Daarna uitgebreide wandeling door het dorp Culatra en om 13:00 uur met de pont naar Olhao.  Dat is maar eventjes want de pont gaat om 15:00 uur terug en de volgende gaat pas om19:00 uur. Dan is het al donker. De fiets mag niet mee, dat is niet zo erg. In Olhao voldoende tijd voor een korte lunch. Even wennen aan auto’s en toeristen. Net op tijd weer terug voor de pont. Even nagenieten van het avond zonnetje. Om zes uur wordt het al weer fris en gaan we naar binnen. Kaarsjes aan en wachten totdat ik naar bed mag.

Maandag en dinsdag 6 en 7  november, Ilha da Culatra       Hele dag zon en minder wind.

De vlonders van de keuken en voorhut moesten in de 2 componentenlak. Eerst schuren, dat moet met de hand want ik heb hier op mijn ankerplek geen wal stroom. Zwaar schuren en dat is goed voor de conditie. Daarna plekje vinden in de boot om ze te kunnen lakken.   Ook nog even de kajuitrandjes in de laatste laklaag en de twee dagen zijn weer om. Geen tijd om naar de kant te kant te gaan. Het begint op een werkvakantie te lijken. Dat was niet de bedoeling maar het is zo gekomen. Morgen naar de nieuwe ankerplaats vlak bij de werf bij Faro.

Woensdag 8 november, Ilha da Culatra    -  Faro  6,5 mijl   Hele dag zon en een rustig windje.

Vandaag het schip opruimen. Ontdoen van de littekens van schuren en lakken. Daarna op het eiland nog enige boodschappen doen. Ik weet niet hoe de situatie en mogelijkheden in Faro zijn. Beter mee verlegen dan om verlegen. Kan ik de komende dagen in ieder geval overleven.

Aan het einde van de ochtend bij opkomend tij gaat het anker omhoog en op mijn gemakje ga ik op de motor naar de uitgang van het wadden gebied.  Als je vanaf zee naar binnen gaat dan is oostwaarts het eiland Culatra en westwaarts de “vaargeul” naar Faro.

Eerst een beetje stroom tegen en als ik door de splitsing heen been, stroom mee. Kronkelend door het wadden gebied kom ik op de ankerplaats uit. Een kom waar een aantal jachten achter een boei liggen en er maar een klein plekje over is om te ankeren. In de kom komen op verschillende tijden water en wind naar binnen. Het is lastig om de juiste plaats te vinden om het anker te laten vallen. Voorlopig anker naar beneden en dan zien wat er alle maal gebeurd bij het opkomen van het tij. Bij hoog water weet ik wat me te doen staat en weet ik waar ik het anker het beste kan laten vallen.
 

Vanuit deze plek heb ik zicht op het vliegveld, de werf, het trein- en busstation en de plaats Faro. Daarnaast wordt ik nog verwend met een mooi uitzicht over het wadden gebied met zijn getijden.

Met de bijboot toch nog wel een heel stuk varen. Hier blijf ik nog vier dagen liggen.  Om vijf uur wordt er door een medewerker van de werf, een schip opgehaald om op de kant gezet te worden. Vanaf deze plek is lokale kennis nodig om bij de werf te komen. Om half zes is het hoog water.

Ik constateer ook dat de meeste toeristische rondvaarten door het wadden gebied van uit Faro georganiseerd worden. Het plaatsje Culatra blijft daar grotendeels van verschoont.

Om half zeven is het donker, gaan de deurtjes dicht en trek ik mij terug in mijn cocon. Het was weer en mooie en bijzondere dag.

Morgen zien we wel wat ik verder ga doen.

Donderdag 9 november, Faro    Hele dag zon.

Vandaag wat onderhoud en huishoudelijk werk gedaan.

Vrijdag 10 november, Faro    Hele dag zon

Gisteravond kwam mijn buurman even langs.
Hij heeft een klassiek zeiljacht van de Engelse ontwerper Buchanan. Een fraai gelijnd schip , gebouwd in 1960.

Hij wist mij te vertellen dat als je langs een wandelpad gaat, het vliegveld een kwartiertje lopen is. Toch maar even checken met de fiets. Met de bijboot naar de werf alwaar ik mijn aanwezigheid meldt. Dan met de fiets langs het wadden gebied.




Een mooi tochtje maar met de fiets toch ruim een kwartier naar het vliegveld. Als ik met de bus ga moet ik eerst naar het busstation lopen en dan met de  bus. Vorige keer, met de camper, over de normaal aangegeven weg een halfuurtje.
Op de terug weg een klein stukje Faro gedaan. In ieder geval heb ik een “gamma” ontdekt. Wel zo handig als ik nog wat onderhoudsspullen nodig heb. De fiets in de camper geparkeerd en weer terug naar de boot. Van de zon genieten en begonnen met het schuren van de kuiprand.

Zaterdag 11 november, Faro    Hele dag zon

Eerst maar de kuiprand verder schuren. Met fijn schuurpapier (korrel 280) net zolang totdat de laklaag helemaal mat is. Dan krijg je het beste lakresultaat. Helaas, de lak is met de roller opgezet en het was net wat te warm om met de kwast na te strijken. De lak heeft nu een sinaasappelhuid. Oké, de kuiprand heeft in ieder geval weer zijn bescherming. En mocht ik zin hebben…… het kan altijd nog een keer gedaan worden.



Daar na met de bijboot naar de werf, even bij Bob langs die ik vorige keer al had gesproken, hij kan mij heet een en ander vertellen over het reilen zeilen op deze werf. Ladders zijn er niet, lenen is lastig, dus ga ik naar de “gamma”en schaf ik mij een ladder aan. Daarna nog een rondritje door Faro, ziet er best leuk uit. Daar kan ik nog wel wat tijd besteden. Net voor de ondergaande zon ben ik weer aan boord. De kuiprand is er niet mooier op geworden. Jammer dan.

Zondag 12 november, Faro    Hele dag zon.

Het werklijstje afgewerkt, ik en het schip zijn klaar om de kant op te gaan.

Maandag 13 november, Faro    Hele dag zon.

Rond tien uur is het hoog water en is er diepte genoeg om naar de werf te gaan. Eén schip, begeleid door een werfscheepje,  verlaat de werf en een ander schip en de Witte Raaf worden onder begeleiding naar de werf gebracht. De werf heeft twee travelliften zodat wij achter elkaar het water uit gaan. Ik heb er voor gekozen om zelf het onderwaterschip schoon te boenen. Als de werf het onderwaterschip schoonspuit kost dat meer dan €130,00.( Een retourtje met Transavia naar Nederland, kost evenveel) Door zelf het onderwaterschip schoon te maken krijg ik meteen goed inzicht in de staat van het onderwaterschip.
De mond is groter dan de maag. Ik zou eigenlijk een schip moeten hebben met een half onderwaterschip. De tweede kant valt me zwaar, maar gelukkig had ik bij Culatra , toen het schip  half droog viel, al een gedeelte kunnen doen.

Na de schoonmaakbeurt wordt het schip naar haar plaats gebracht.

Zeer zorgvuldig is het schip afgestempeld en voorzien van stormlijnen. De eigenaar van de werf  heeft een heldere blik, weet wat hij wil en daar is geen plaats voor discussie. Daardoor blijft het terrein prima verzorgd en is er  voor rotzooi makers geen plaats. De dochter van de werfbaas doet de administratie en zij wist mij te vertellen dat het hele jaar een komen en gaan van schepen is. Sommigen voor een korte tijd en sommigen voor veel langere tijd.
Er zijn de nodige schepen die “bewoond worden” daardoor is het een klein dorp met de nodige doorstroming van diverse nationaliteiten, interesse, en doelstellingen.  Waarbij vermeld dient te worden dat de meeste doelstellingen naar aanleiding van het voortschrijdend inzicht aangepast worden. Bij aankomst zijn er dan ook de nodige nieuwsgierige blikken van…wat voor een schip komt er nu weer binnen en wat zijn de achtergronden van de “bewoners”. 

Het is vreemd op een  boot te zijn die helemaal niet beweegt.  Als je niet oppast wordt je er landziek van, De boot staat dichter bij het toilet gebouw dan de camper. Vannacht slaap ik aan boord. Morgen wel kijken hoe we het water uit de gootsteen op kunnen vangen. Voorlopig aandacht besteden aan de nodige klusjes die ik voor vertrek nog wil uit voeren. Het laatste deel van de planninglijst voor vertrek.

Dinsdag 14 november, Faro  met schip op de wal .  Hele dag zon.

Klusjes gedaan, ankerketting in zijn geheel naar buiten op een pallet. Ankerbakken schoon gemaakt en kleine roestplekken als gevolg van beschadigingen voorbereid voor behandeling, dan kan ik die plekken in februari weer goed in de epoxy zetten. Onderwaterschip bekeken en testjes gedaan t.a.v. van schuren als basis voor het opnieuw opbrengen van antifouling. Wasmachine naar buiten gehesen en op de grond gezet kan ik morgen kijken waar er kortsluiting is.

Woensdag 15 november, Faro  met schip op de wal .    Hele dag zon.

De besturing van de wasmachine geeft kortsluiting, in Leeuwarden kijken of ik nog reserve onderdelen heb. Nog even bij Bob langs geweest, hij heeft een handicap aan zijn benen en is daardoor slecht ter been . Hij woont hier met zijn partner al een aantal jaren. 

Hij heeft het mooiste plekje van de werf met uitzicht op de lagune (en het vliegveld). Zijn vrouw Haiti is vandaag jarig, morgen een flesje wijn brengen.

In de middag naar Faro alwaar een gezellig centrum is met een oud historisch gedeelte. Als ik met Yvon in februari weer terug ben, gaan we dit gedeelte uitgebreid verkennen. 

Vlak bij de werf is ook nog een groots opgezet winkelcentrum. Ziet er prima uit en het is een plezier om daar rond te lopen. Boodschapjes gedaan en de dag zit er weer op.

Donderdag 16 november, Faro  met schip op de wal .    Hele dag zon.

Het is windstil met een strak blauwe hemel. Eerst nog maar even genieten van de heerlijke ochtendzon. Nog wat klusjes gedaan (even dit en even dat) en het dekzeil op de boot aangebracht. Bij Bob langs en van het mooie uitzicht genieten . Haiti is er niet,  zij brengt haar zusjes ,die op verjaardag bezoek waren, naar het vliegveld. Aan boord de laatste etensrestjes weggewerkt. Na enig laptop werk weer lekker gaan slapen,

Vrijdag 17 november, Faro  met schip op de wal .    Hele dag zon.

Nog wat schoonmaakwerk, o.a. de koelkast droog en schoon, afwas, vegen etc. Als er tijd over is kan ik altijd nog schuren aan het onderwaterschip. Omkleden schip afsluiten, ladder en fiets in de camper zetten en dan naar het busstation.
Ik moet de bus van 16:35 uit Faro hebben maar met de bus van 17:45 moet het ook lukken. Het wordt de bus van 15 :50. Toen alles klaar was had ik geen zin meer om nog wat op te pakken. Afscheid nemen en met een paar minuutjes lopen ben ik bij het bus station.Lopen, via een korte weg naar het vliegveld, is een half uurtje, dat is een alternatief. Het vliegtuig vertrekt om 20:10 uur. Tijd genoeg. Veel te vroeg op het vliegveld waar ook niks te beleven is. Krantje gekocht en de tijden de klok "uit gezet", die zet ik weer aan als ik in Amsterdam, geland ben.

18 januari vlieg ik weer terug naar Faro. Yvon komt een paar dagen later en dan gaan we met de camper een rondje door Portugal en Spanje.

Voorlopig weer het einde van de berichtgeving. Inmiddels heb ik mijn verslagen van foto’s voorzien maar de bestanden zijn te groot om via G-mail te verzenden. Geïnteresseerden kunnen zich melden voor de foto versies.

Tot zover en tot ziens in Nederland.

Groetjes Wouter en Yvon

Einde reisverslag 2017 deel XIII Algarve - Portugal.