Reisverslag 2017  deel X Westkust Portugal.

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Woensdag 20 september,  Sesimbra - Sines  35 mijl 3- beaufort uit het W en..nagenoeg  de hele dag zon.

De zon schijnt en er is wat wind uit het zuiden. Geen haast om te vertrekken.
De gootsteen is verstopt, een opeenhoping van drijvend vet wat niet door de afvoer gaat, die onder de waterspiegel uitkomt. De leiding is demonteerbaar dus een kwartiertje en het euvel is verholpen. Heeft het gootsteenkastje ook meteen een goede schoonmaakbeurt gehad. Dan nog de koppelingskabel van de camper afstellen. Een schermkap losmaken, een moertje vijf millimeter aandraaien en het schakelen gaat nu weer soepel. De treeplank heeft een paar losse schroeven. Aan boord heb ik er nog een paar geschikte schroeven, e.e.a verholpen en ook de treeplank is weer tip top in orde.                                                                                                                       

Wat is het volgende dat kapot gaat.

Ik las een artikeltje over één van de eerste solozeilers die rond de wereld zeilde.

Materialen etc etc. waren toen te niet te vergelijken met die van nu. Ondanks de goede voorbereiding gingen regelmatig dingen kapot.

Als hij ergens een rustige plek had gevonden werd het schip weer helemaal in orde gemaakt.

Maar hij was er zich altijd van bewust “Wat is het volgende dat kapot gaat.”
Ook bij de Volvo Ocean race, waar de professie de boventoon voert, gaan er dingen kapot.
Zo ook bij de toerzeilers die op zeilreis gaan.
Vandaag de nodige klusjes gedaan.  Wat volgt???  Ik Weet het niet. Ik weet wel dat het komt. Daarvoor heb ik reserve onderdelen, materialen en gereedschap om reparaties te verrichten. Dan blijft er nog een vraag…. Als iets niet te repareren is wat is dan een alternatief oplossing??? Soms is het een fluitje van een cent en soms ben je weken onderweg voordat het euvel afdoende verholpen is.  Zie hier de lijdensweg van een zeilreiziger.

 Einde ..Wat is het volgende dat kapot gaat.

Als ik om elf uur de haven uitvaar zie ik een mooie steile rotskust die tot aan Setabal reikt

Vandaag hadden we ook nog naar Setubal kunnen gaan, maar via Google Earth kon ik zien dat daar de nodige industrie en verstedelijking was. In de lagune was slechts nog een klein gedeelte natuur- en zoutwinninggebied. Volgende keer.

Op zee zijn er geen golven en is er geen wind. Eerst maar de motor aan. De kust liet, net zoals bij Aveiro en heel laag vlak gedeelte zien. Op de helft komen er duinen en heuvels in het vizier.

Na een uur komt er wind uit het westen. Dat is mooi want dan kan ik halve wind varen en veel meer zeil voeren dan voor de wind.  Kluiver, kleine genua als stagfok, grootzeil, stagfok als aap en de bezaan. Genoeg vierkante meters, om als de wind die af en toe de 4 BF haalt, lekker in het zonnetje te varen. Met de zon erbij is het behaaglijk en de hele dag zit ik in de zwembroek.

Eind van de dag komt er een dikke sluierwolk voor de zon en dan wordt het meteen fris en vochtig.
Het grootste gedeelte van dag gaat zo voorbij. Ongeveer 10 mijl krijgen we weer deining (door de plaatselijke bodemgesteldheid) en later valt ook de wind weg. Het laatste stuk op de motor.
Met een ondergaande zon in de rug vaar ik de haven van Sines binnen. Om 8 uur wordt het al donker. Nog even naar het havenkantoor, want als ik ingecheckt ben mag Yvon de camper op het haventerrein parkeren. Dat is wel zo plezierig. De volgende trip is 65 mijl. Te lang voor een dagtocht en te kort voor een klein etmaal. Morgen ochtend bekijk ik de windverwachting nog wel.

Donderdag 21 september,  Sines   4-5 beaufort uit het NW en..nagenoeg  de hele dag zon.

Als ik de wind verwachting zie komt er in de avond en de nacht een stevig windkracht 5.
Ik vind het toch wel leuk om de uiterste ZW punt van Portugal ( kaap  Viciente ) bij dag te ronden.
Dat is na ongeveer 50 mijl vanaf Sines. Daarna nog zo’n 15 mijl voor een geschikte ankerplek bij Sagres. Als ik vroeg vertrek zit ik met donker bij de Zuid West punt en moet ik donker ankeren. Kan ik beter later weggaan, de nacht op zee doorbrengen en in de ochtend de kaap ronden. In de avond en de nacht is er meer wind Rond 5 Bf. Morgen is het rustiger op het water.   We blijven nog een dagje in Sines.

Op de haven is een wasserette en ik ga op de fiets het dorp in. Een vergelijkbaar dorp als de meeste vissers dorpen. Smalle straatjes, genoeg voor één auto, met de authentieke bebouwing. Op de A- locaties, winkeltjes en terrasjes. Afgewisseld met steile trappetjes.

 

Er is ook nog een vestigingswerk met kantelen, daar vlaknaast staat het standbeeld van Dom Vasco da Gama.

 

Hij bereikte als eerste India via een route rond Afrika. (zie internet)

Omdat het plaatsje hoog ligt, met mooi uitzicht over de haven, kan ik makkelijk met de fiets weer naar beneden. 

Yvon is de camper aan het opruimen en de was is bijna klaar.

We gaan naar de boot en krijgen bezoek van een oude Engelsman. Hij ligt en woont hier al 12 jaar  op zijn schip. Is blijven ” plakken”. Komt niet meer aan zeilen toe en wil hier wel begraven worden. Iets wat in deze contreien wel meer voorkomt. In de Algarve zullen we dat ook wel tegen komen. En…. waarom ook niet, een mooi klimaat en weinig zorgen. Carpe Diem!

Vrijdag 22 september,  Sines - Sacres  ----- Alvor    65mijl 3-4 beaufort uit het NW en……. nagenoeg  de hele dag zon.

Om half twaalf zit ik op zee. Het eerste deel van de kust zijn er veel stranden met lage duinen, afgewisseld door rotspartijen. Daarna wordt het anders, rotskust met daarbovenop de duinen, Een bijzonder fraai en afwissend uitzicht te meer omdat de kleurschakeringen wel bijzonder van aard zijn.

 

Dit gaat zo door tot Cabo Sardao. 

Daarna wordt de kust zoals we al meer gezien hebben. 

Om half acht wordt het donker en zie ik alleen lichtjes op de kust. Dan valt ook de wind weg en ga ik op de motor door. Uiteindelijk vaar ik te snel om bij dagenraad Cabo de Sao Vicente te ronden.

Ik ga maar bij liggen. Een nacht met veel geslinger en gehobbel, veel golven en geen wind.
Na twaalf uur nacht, om half acht in de morgen, kondigt de zon weer een nieuwe dag aan.  Er is ook weer wat wind gekomen en onder zeil kan in de Cabo de Sao de Vicente ronden.

Het uiterste ZW puntje van Europa

Een voorproefje van de rotsformaties van de Algarve

Yvon heeft de nacht bij Sacres door gebracht, daar is anker mogelijkheid.  

Bij een vissers haventje  een klein stukje verder ( Baleeira),  is er ook anker mogelijkheid.

Allemaal goed om te weten. De omgeving is niet zo bijzonder. Het is mooi weer, geen golven meer maar ook niet zoveel wind.  Alvor is 15 mijl verder en dus besluiten we om elkaar daar te treffen.

  Bij  Lagos zijn er prachtige rots formaties, een toeristische trekpleister puur sang.

Toch maar even met de boot er vlak langs. Het is zeker de moeite waard om dat nogmaals te bekijken.

Bij Alvor is een binnenmeer wat grotendeels droog valt. Alleen bij hoogwater te bevaren. Als ik aankom is het bijna hoog water en weet ik een redelijke ankerplek te vinden.

  Ankerplek op behoorlijke afstand van de kant.
Ik neem het zekere voor het onzekere en ga hier achter het anker.
Als ik Yvon en de kat ophaal varen we langs Nederlanders, die konden mij vertellen dat op de plek waar zij nu lagen, vlak bij de kant en jollensteiger,  diepte genoeg was. Dus toen we aan boord kwamen direct verkassen.

We ankeren bij Hollanders die we al in Cascais ontmoet hebben.
Een afspraak voor de borrel is snel gemaakt. Hun schip heet de Dina   Helena,  Henk en Marja willen, via Patagonie, de wereld mee rond zeilen.  Tijdens de borrel komen nog wat passanten in de kuip en het is een gezellige borrel.  Met donker komen we weer aan boord om het avond maal te bereiden.

Zaterdag 23 september,  Alvor. de hele dag zon.

Het is verrassend hoe anders het klimaat hier is. Warmer maar ook veel minder vochtig en koud. Het klimaat waar we naar uitgekeken hebben. In  de middag komt ook nog de bemanning van de botter aan boord die we al enige tijd in de voorgaande havens gespot hadden plus nog enige “passanten” en het is een volle borrelbak aan boord van de Witte raaf. Uiteraard de nodige rondleidingen door het schip en de nodige wederzijdse verhalen. Henk en Marja blijven eten en in de kleine uurtjes konden zij met een duwtje van de bijboot net bij hun eigen schip komen.

Hoe mooi kan het zijn.

Zondag 24 september,  Alvor. de hele dag zon.

We gaan in Alvor op verkenning uit. Aan de kade staan een paar grote houten loodsen die onderverdeeld zijn in kleine units. Deze zijn in gebruik door de lokale vissers en hier vinden we ( gelukkig) geen souvenirwinkeltjes en restaurantjes.

  Eigen plek voor de plaatselijke vissers/bevolking.

 Op zondag is op het plein aan het strand, een levensmiddelenmarkt waar uit de “kofferbak” verkocht wordt. Lokale bevolking die tegen schappelijke prijzen hun waar aan de man brengen. We hebben dat destijds, bij kennissen, in het midden van Portugal, ook al gezien. Overschotten van te veel geproduceerde groenten en fruit uit eigen tuin.

Vanuit Alvor worden de diverse tochtjes langs de rotsen georganiseerd. Een catamaran met stapels kano’s en surfplanken. Een klassiek vissersschip, motorbootjes etc. Op het voetbalveld is een gemotoriseerde parasailer. V

 oor €75,00 euro kan je 15 minuten over het landschap vliegen. Wij vinden dat wel wat prijzig.

Verderop is een groot strand met een paar grote appartementen gebouwen.  Ver genoeg van onze ankerplek om daar last van te hebben. Overigens, op de plek waar wij liggen , een delta van een kleine rivier, vallen de nodige zandplaten droog en is er een wijds uitzicht over de delta, die slechts voorzien is van één mooie villa aan de ankerbaai. De rest is natuurgebied.

Een plek waar we , denk ik, wel wat langer zullen blijven. Het is een optie voor “overwinteren”.

Maandag 25 september,  Alvor. Weer een hele dag zwembroeken weer!

Na de koffie op de Dina Helena gaan we naar de camper want we willen naar Lagos. Henk en Marja van de Dina- Helena gaan mee. Omdat we aan een delta liggen moeten we een heel eind omrijden op bij Lagos te komen  (maar 20 km). Het land is aardig dor en auto’s die lang stilstaan zijn behoorlijk stoffig. Een indicatie van het klimaat.

We rijden door Lagos en vinden een geschikte parkeerplaats. Een wandeling binnen de stadsmuren brengt ons bij de jachthaven met winkeltjes en restaurantjes met daarnaast een “werkhaven”. Daar staan veel boten op de kant en er is een grote watersportwinkel waar ik wat spulletjes kon kopen.

Het “kleptuitje” heeft 3 tot 5 weken dagen levertijd, …..drie maanden stalling op de kant kost €1650,00 en de accu’s die ik eerdaags nodig heb zijn €350,00 per stuk. In Nederland betaal in voor een Varta accu €239,00 en mijn accu leverancier in Leeuwarden, levert een vergelijkbare accu voor iets meer dan €200,00 per accu. Ik heb twee accu’s nodig.
De winkelier wil proberen om ook een dergelijke accu tegen een redelijke prijs te leveren. 

 De rest van de tijd besteden we aan het verkennen van de binnenstad en proberen we de terrasjes uit.

In Alvor gaan we even langs de supermarkt om de voorraad wijn weer op peil te brengen en net voor donker  (19:30 uur) zijn we weer aan boord en worden we door James begroet.

Dinsdag 26 september,  Alvor. Weer een hele dag zwembroeken weer!

We gaan een kopje thee bij de botter halen .

Het is een stalen botter van 17 meter, de UK 146     

Meestal zijn dat oude schepen die met lapwerk en verf bij elkaar gehouden worden. Mijn verwachting was dan ook niet hooggespannen. Maar toen ik aan boord kwam zag ik al meteen dat ik hier nog wat kon leren.  Tom heeft altijd in de jachtbouw gewerkt (o.a. bij Jongert) en heeft gedurende 18 jaren dit schip geheel grondig en perfect gerestaureerd en verbouwd. Door zijn vaardigheden en goed contacten met de werven waar hij gewerkt heeft is hij in staat geweest dit schip als woning en als zeeschip geheel naar zijn zin en ideeën te bouwen. Hij verdient de hoogste complimenten!!  

Door de jaren heen heeft hij inmiddels al de nodige vaartochten gemaakt o.a. rondje Atlantic.  Om dat hij een goed geoutilleerd schip heeft kon hij ook onderweg de nodige reparaties bij derden uitvoeren en daarmee een inkomen verwerven.

In december gaat hij met pensioen en is de druk van de ketel.
De Algarve kent hij ook goed. Met de botter heeft hij ook op de Guadiana rivier gelegen en bij Faro kent hij een werf waar je tegen hele billijke prijzen op de kant kan staan.

We gaan toch nog een keer met de camper naar Faro om langdurig parkeren met de camper te bekijken en gaan dus ook deze optie verder onderzoeken.

Een andere optie is om voor langere tijd een ´oppas met enige kennis van zaken´ op de boot te hebben.  Voor langere tijd de boot onbeheerd achter anker te laten is niet zo een fijne gedachte. Voor €150 tot €200 euro vlieg je naar Faro visa versa en wij kunnen dan onbezorgd er een paar weekjes tussen uit. Hetzij naar Nederland of hetzij met de camper op stap. Het mes snijdt dan aan twee kanten. 

Tom en Karina blijven hier nog wat langer liggen, wij zullen elkaar zeker nog meer treffen.

Woensdag 27 september,  Alvor. Weer een hele dag mooi weer!

Als ik mijn hoofd naar buiten steek wordt ik  door Henk geattendeerd op het feit dat de oude houten twee mast kotter van zo’n 18 meter lang, de Europa,  hedennacht gezonken is. Er was niemand aan boord en onvoldoende controle op de kennelijke staat van het schip.

 Er steekt nog een stukje romp en dekhuis bovenwater.

Als het eb wordt zakt de kotter nog verder in de modder. Een triest gezicht. Oorzaak onbekend. Het kan van alles geweest zijn.

Je wordt wel weer geconfronteerd met het feit van die zwakke schakel…. Waar zit deze en wanneer openbaart hij zich!. Ik moet er toch even niet aan denken. Toch maar weer alles even nalopen.!

In Lagos had ik twee rvs oogmoeren op de kop kunnen tikken. Een dependance van die winkel is ook in Portimao. Ik heb nog twee oogmoeren nodig, dus een goede gelegenheid om met de fiets naar Portimao te gaan. Ik fiets over een houten vlonder die aan de voet van de lage duinen (een paar meter hoog) neergelegd zijn en de nodige smalle voetgangers paden met mooie uitzichten op stranden en rotspartijen. Gelukkig zijn er bij Alvor, waar wij liggen, geen mogelijkheden om appartementen bij het water/waddengebied te bouwen. Maar hier, verder naar het oosten staan er al 4 kolossen van appartementengebouwen.

Een paar minuten lopen vanaf het appartementen gebouw: een fantastisch mooi strand met aan het eind van het strand mooie en unieke rotsformaties, (zie google Earth).

Ik fietst verder langs de kust en kom eerst in één of ander resort, afgesloten met slagbomen. Daarna komen er gigantische appartementen gebouwen met hun “boulevards” een rijen van winkeltjes en terrasjes aan de beurt. Met de mooie stranden erbij en het goede weer is dit eigenlijk de perfecte formule voor de toeristen industrie. Gelukkig heeft de regering tijdig ingegrepen en grote gebieden van de kust van Algarve tot natuur reservaat gepromoveerd. Wij maken daar met de Witte Raaf graag gebruik van.

Maar…  als er op deze mooie plekken schepen langdurig zonder enig toezicht en onderhoud achter gelaten worden, mogen we hopen dat daar (helaas) goede regelgeving voor komt. Nu ligt er een gezonken kotter, plus nog een aantal zeer onverzorgde boten waar jaren niet naar omkeken is. Aan de andere kant een logisch gevolg van het feit dat je hier voor niks ligt. Jaap, een Fries uit Hindelopen, ligt hier al jaren met zijn schip. Een mooi alternatief voor een appartement! Maar zijn schip ligt netjes en goed onderhouden bij. Zo liggen hier nog een aantal “plakkers” van diverse pluimage.

De andere kant van de medaille is dat de wrakken vaak weer een toerisme trekpleister zijn. Te vergelijken met het schepenkerkhof op de rivier de Deben  in Engeland of het schepenkerkhof  van Camaret-sur-Mer Bretagne.

Ik probeer me niet te ergeren aan deze toeristen industrie, immers het is een belangrijke inkomsten bron voor de staat Portugal en hoe beter zij het doen hoe minder zij door Europese gemeenschap gesteund moeten worden. Jammer is wel dat de oorspronkelijke identiteit van o.a Portimao volledig overruled en verloren gaat. Het zij zo. Ik ben blij met Alvor.

Op het haven terrein, wat aan de andere kant van de rivier bij Portimao ligt, vind ik de watersport winkel en de nodige werfjes, werkplaatsjes en rommel plekjes. Lekker om daar even doorheen te struinen. De oogmoeren zijn er en ik ben weer blij. (in Frankrijk €16,00 per stuk, in Spanje €10,00 per stuk en hier €2,85. en ik heb er vier nodig.) Dus voor de aanschaf van de accu’s neem ik ook nog even de tijd.

In de middag fiets ik weer terug, gewoon over de weg. Bloedheet en ook nog omhoog en naar beneden.  Aan boord een frisse (koude ) douche genomen. Ik ben weer fit, dat moet ook want we zijn op de Dina- Helena uitgenodigd voor het avondmaal. Stein en zijn vrouw van een andere boot komen ook aan boord. Yvon heeft een grote pot Sangria gemaakt  een welkome afwisseling op bier en wijn. Het is gezellig, goede gesprekken en de kleine uurtjes kondigen zich snel aan. Tussen de onze boten (die voor anker liggen), is maar een paar meter. Een fikse duw voor de bijboot en een beetje wrikken en we zijn weer heelhuids op ons eigen schip. Wij worden verwelkomt door James.

Donderdag 28 september,  Alvor. Weer een hele dag mooi weer!

Om negen uur is het hoogwater en dan vertrekt de Dina-Helena.

We zwaaien ze uit, ze komen ongeschonden over de ondieptes en gaan naar Albuvera.

Wij gaan met de Camper naar Faro. Inlichtingen in winnen bij de luchtvaart maatschappijen in verband met poezen vervoer. Mogelijkheden en kosten voor camperstalling  en de stalling mogelijkheden voor de Raaf uitzoeken. We hebben de nodige informatie gekregen en gaan nu lekker broeden op wat we verder gaan doen. Voorlopige  liggen we nog best in Alvor.

Op een “normale” Camperdag zouden we in Faro onze tenten opgeslagen hebben. Nu moeten we in de middag terug en het is wederom bloedheet.  We hebben het gered. Aan boord ging de ijskoude Campari-tonnic ging er goed in. Uitzakken en op tijd te kooi.

                                   Einde reisverslag 2017  deel X Westkust Portugal.