Reisverslag 2017  deel VII Noord-West Spanje.

  

Maandag 14 augustus. Civitanes Vertrek van uit de Ria de Coruña naar  het zuiden.

Er hangt een dunne grijze deken aan het plafond waar de zon in de middag met moeite doorheen kan komen.

We gunnen ons een mooi ontbijtje en daarna doen we boodschappen, halen de camper op en verhuizen de poes naar de camper. Yvon gaat naar de camping waar ze vorige week heeft gestaan en dan ziet ze wel verder. Ik ga de boot gereedmaken voor “open” water. Bijboot naar binnen alles weer zeevast zetten anker op en zeiltjes omhoog. Het begint met windkracht vijf uit het westen en loopt af en toe op naar 6. Rond één uur ben ik op open zee en laat ik de Ria de la Coruña achter mij. 

Het vaarplan ziet er als volgt uit.

----------

La Coruña  /Civitanes                             ankeren /vertrek 

  Maandag 14-08  35 mijl        N 3 zon      wolken       (35 mijl)

Lage (Laxe)                                              Ankeren (Corme Puerto)

  Dinsdag              20 mijl        N-W 2/3     zon    wolkjes       (55 mijl)

Camarinas                                                Haven / ankeren

                   Woensdag          20 mijl tot de kaap  N 4/5    wolkjes

Finisterre Kaap                                        doorvaren

Donderdag         15 mijl       Z 3-4         wolkjes      (45 mijl)

Muros                                                       Haven / ankeren

     Ria  Donderdag/vrij        24 mijl `    Z 3-4 N 2-3 zon /wolkjes   

Santa Uxia                                                         Haven / ankeren

                   Vrijdag               10 mijl       N 2-3         zon/wolkje

Vilagarcia de Arousa                              Haven   / Yvon            (35 mijl)

----------

De wind neemt af naar constant 4 met een plezierige zeegang. De Raaf heeft er zin in en met 5 a 6 knoopjes gaan we lekker aan de wind eerst een stukje Noord-West en later Zuid-West maar dan komen we wel weer naar de kust toe. Eind van de middag neemt de wind af  en wordt het met de wind kwakkelen geblazen. Het blijft redelijk aangenaam maar wordt wel koud. De gevoerde broek moet er bij aan. Ik heb geen zin om de motor bij te zetten om met spoed naar de eerst mogelijke stopplaats te gaan. 

In werkelijkheid is de windrichting en kracht wat anders dan verwacht. Maar dat hoort erbij. Belangrijk is dat er geen “gekke” dingen voor doen zoals te veel wind, veel regen of mist. Niets is zo veranderlijk als het weer.

----------

Als ik naar de volgende stopplaats zou motoren (nog 15 mijl) kom ik tegen de avond aan en moet ik ook nog een plaatsje zoeken. Het is lekker weer en ik heb nog genoeg te lezen. Vannacht blijf ik op zee.

Dinsdag 15 augustus.  Op zee ten zuiden van la Coruña naar Corcubion

Rond een uur of vier in de nacht  komt er een beetje wind en daarna ook lichte regen. De regen blijf en de wind gaat naar huis.  Dat wordt ik dan wel weer zat, dus de motor erbij. Dan vaart het schip zijn koers en binnen wordt het lekker droog en warm. In de ochtend lig ik voor Laxe maar heb geen behoeft om naar binnen te gaan. De regen is weg en er komt een beetje wind. Met weinig zeegang “loopt” de boot weer. We zien de toekomst vol vertrouwen tegemoet.  Ook weer niet zo lang, de wind is moe,  ik ook, dus toch maar een stuk op de motor. Rond de middag komt de zon maar die neem geen wind mee. Ik wil weer rust. De motor gaat uit en we dobberen maar wat weg. Tijd om verslag te doen van een nacht die je liever overslaat. Het boek wacht. Lekker in de zon en de blote bast het boek uit lezen. Om twee uur lig ik voor Camarinas. Een beetje te vroeg om naar binnen te gaan, maar wat brengt de middag?. Nog maar eens goed naar de weersvoorspelling kijken. Eind van de middag komt er wind uit het Noord-Westen. Ik gok het er maar op. Blijft de wind weg, dan blijf ik ”buiten”. 

Gisteren heb ik weinig van de kust kunnen zien, vandaag is het beter, heuvelachtig met rotsen en strandjes aan de oevers.

Rond de middag komt de zon er goed bij en halverwege de middag ook de wind. Goed voor 2 a 3 knopen snelheid. 

 Als ik bij Finisterre kom loopt de wind op naar 5 Bf.

Ik zou door kunnen varen maar ik zou ook een Ria, 5 mijl ten oosten van Finisterre, kunnen opzoeken. Dat doe ik. Vanaf Finisterre een lekker lopend windje 6  a 7 knopen snelheid en de nacht is weer helemaal goedgemaakt. 

Om zeven uur in de avond ga ik, bij het plaatsje Corcubion  aan de Ria de Corcubion, voor anker.

Morgen ga ik langs de kust naar “beneden”. Ik heb zowaar een echte berg gezien. Voor mij is een berg steil en kan je daar niet zomaar op wandelen. 

  Wil je deze berg op dan moet je hem “beklimmen”. Zo’n berg ligt nu aan de kust, geen plaats voor begroeing, alleen plaats voor echte bergbeklimmers.

Een variatie op het bestaande thema. Morgen gaan we wel zien hoe ver we komen. In ieder geval lig ik nu op een mooie plek.

Woensdag 16 augustus.  Corcubion  -  Muros

Als ik laat in de morgen wakker wordt is de wind 180 graden gedraaid en de zon doet moeite om door de sluier bewolking te komen. Vanochtend werd ik dat om 8 uur al wakker gemaakt.  Regelmatig wordt hier vuurwerk afgeschoten dat in de lucht harde knallen produceert.  Dat weergalmt enorm tussen de bergen, een blikseminslag is er niks bij.

Gister avond was dat het geval,  vandaag, om 8 uur en om 12 uur nog een hele reeks knallen. In Viveiro deed man dat ook. Het zal wel met cultuur te maken hebben. ….Er komt een moment  dat de rede hiervan mij ter ore komt!. …

In de kuip een ontbijtje genuttigd en het dorp geobserveerd.

Er zijn kades met een weg er langs en dan de gebruikelijke bebouwing.  Hier hebben ze de balkons,  die over de hele lengte van het pand is. 

 De balkons zijn met een mooie raampartij dicht gemaakt. Zo te zien een traditionele bouwwijze.

Op de begane grond, niet zoals de meeste (toeristische) plaatsjes, terrasjes en winkeltjes. Nee,  gewoon de oorspronkelijke bestemming van opslag / garages. 

Ik zie wel de nodige campers langs rijden die naar Cape Finisterre gaan. Die plek is toerisme gevoelig, dit plaatsje is kennelijk niet interessant genoeg.

Ik lig aan het uiteinde van de Ria en aan de andere kant ligt ook een dorp, gekenmerkt door een industriële haven en een, naar ik veronderstel, een groot staal verwerkend bedrijf. Het bedrijf krijgt zijn energie uit een verder opgelegen stuw meer en de nodige windmolens.

Er is ook nog vergane scheepswerf met op de kant een oude reddingsboot. (voor de liefhebber). De nodige huizenbouw completeert het dorp. 

Halverwege de Ria zijn, aan beide zijden, destijds nog forten gebouwd. (voor als die Hollanders komen).  Kortom , voor mij althans, de moeite waard om hier even in hoekjes en gaatjes van deze kust te snuffelen.

Om twee uur ben ik weer “buiten”. De zee is vlak en er is geen deining, dat heb ik nog niet meegemaakt. Weinig wind uit het zuidwesten, net genoeg om op gepaste snelheid langs de kust en tussen een aantal rotseilandjes door te varen.

  Het zijn echte puntige rotsen.

De Zweden doen het anders, geholpen door de ijstijd polijsten zij de rotsen tot grote gladde  kiezelstenen. Als die door de zon opgewarmd worden kun je daar heerlijk op liggen zonnebaden. Een vorm van steengrillen.

Uiteraard heb ik nu een pracht uitzicht op de reeds door mij beschreven berg.

De zon is er weer vol bij, wat wil een mens nog meer! ……..      ….Dat de wind blijft blazen en de zon blijft schijnen……

Het e.e.a. wisselt elkaar af, weinig wind geen wind, sluiers voor de zon, dus af en toe de motor er maar weer bij. (niet mijn favoriete bezigheid).

Maar met die vlakke zee kan ik makkelijk vlak langs de kust varen, alsof ik op de Loosdrechtse plassen vaar. Wel met wat meer water onder de kiel en een ander uitzicht, .. maar toch… wel zo aangenaam.

Als ik dan goed met de verrekijker naar dat bergmassief kijk zie ik allemaal muurtjes. Opgebouwd met losse stenen, hetzelfde idee als je ook in Schotland ziet. Weiden voor geiten en schapen.  De geiten en schapen zijn inmiddels vertrokken, industrieel verwerkt en zij vullen nu de schappen van de supermarkt. De muurtjes zijn er nog.

Het stukje bergmassief is anders dan de heuvels. De heuvels zijn goed begroeit met bomen en groen, daar kan je gewoon tegen oplopen. Op de heuvelruggen staan dan ook de nodige windmolens.  Goed bereikbaar voor onderhoud. Als ik verder vaar zie ik mooie stranden, voorzien van enige duinvorming, dat is weer nieuw voor mij.  Als ik om de hoek bij Punta Queixal   de Ria de Muros en Noia invaar krijg ik weer wind en kan ik zeilend naar Muros.

  Hier lig ik, vlak bij het strand, om half zeven achter het anker en krijg ik bezoek van de douane.

Zij willen alles weten wat de zeven andere gouvernements afdelingen ook al weten. Maar zij doen geen scheepscontrole zoals in Engeland, daar controle ze of je drugs en/of explosieven aan boord hebt. Wat op zich een goed zaak is.

Om zeven uur beginnen ook hier in Muras de knallen weer. De laatste knal is om negen uur. Van Yvon hoorde ik dat er twee feestdagen waren, dat zal de reden wel geweest zijn….

Donderdag 17 augustus.  Muros - Santa Uxia

In de ochtend zie ik aan de overkant van de Ria een grote grijze deken. Daarboven zie ik de hoge heuvels en blauwe lucht. 

  De “deken” komt om de hoek van de Ria,  vanaf de zee maar ik kan, vanuit de kom waar ik in lig, niet zien of het op zee ook zo is.

Bij mij is het helder en ik zie blauwe lucht.

Ik wacht wel af, tegen de middag komt er meestal wel verandering.  Om 2 uur geef ik het op, ik ga gewoon en als het niet pluis is ga ik weer terug. Om half drie vaar ik, met een klein briesje aan de wind, richting overkant. De deken / wolkenrand, lost aardig op ik heb goed zicht en met een klapje de zee op kan ik de rest van de kust aan de wind volgen. D.w.z. een beetje wind en een beetje geen wind. Ik doe de motor aan als ik het dobberen zat ben en ik doe de motor weer uit als ik het lawaai van de motor zat ben. Zo simpel is dat. Er is in ieder geval zon en het is heerlijk warm. Blote buiken weer!

  Bij Cabo Corrubedo wordt de kust weer wat anders.

  De landtong waar de vuurtoren opstaat is vlak.

Er zijn de nodige rotseilandjes en rotsen onder water. Het is een vergelijkbare kust met Zuid Bretagne. Dus oppassen geblazen .

  Bij Punta de Area Basta wordt het nog erger.

  Tussen de rots eilandjes is een nauwe doorgang daar moet ik doorheen. 

  Er gaan ook vissers schepen door deze doorgang dus ik moet het ook kunnen. 

De wind trekt weer een beetje aan en met voldoende snelheid (en roerdruk) en met ondersteuning van de “water tom-tom”, kom ik veilig door de passage.

Ik ben nu in de Ria de Arosa deze Ria is zo’n 10 mijl diep en 5 mijl breed. Verderop moet ik  nog tussen twee bakens door en het leed is geleden. Althans… in deze contreien blijf het oppassen geblazen. (Zie Google Earth. )

 Als ik langs de bakens ben trekt de wind nog wat aan en met halve wind en 6,5 knoopjes stuur ik aan op Santa Uxia.

Morgen ga ik verder naar  Vilagarcia de Aruosa. Daar tref ik Yvon weer. De haven van Santa Uxia ingaan heeft geen zin, dus ga ik voor het strand, rond half negen, voor anker.

Borreltje en eten klaar maken. Yvon verwittigen dat ik hier ben. En een mooie zonnige dag is weer om.

Vrijdag 18 augustus.  Santa Uxia - Vilagarcia de Arousa

We worden weer met knallen wakker gemaakt. Er is een beetje zon en er zijn een beetje wolken. Er is geen wind. Als ik echt wakker ben gaat het anker omhoog en ga ik op de motor richting Vilagarcia de Aruosa.  De zon komt er helemaal bij en het wordt warm. De “Water Tom-Tom” is hier wel handig, zo hier en daar een rotsje en heel veel grote vlotten. Die worden gebruikt voor de mosselkweek. Er hangen allemaal touwen aan het vlot en op die touwen nestelen zich mosselen.

  Van tijd tot tijd worden ze geoogst. Zie internet, Mossel kweek, Spanje Vigo.

Als ik halverwege ben krijg ik een SMS dat Yvon er al is. Bij aankomst in de haven wacht de havenmeester mij al op. Ik krijg een plaatsje en in goed Nederlands verteld hij mij dat Yvon op het terras aan de lunch zit.  Hij heeft twee jaar in Amsterdam gewerkt en spreekt nu erg goed Nederlands. Eerst het schip in orde maken, dan nog even een douche pakken maar dan is Yvon al aan boord. We gaan weer terug naar het terras alwaar ik nog mag genieten van een heerlijke mosselsalade. Dan gaan we naar de parkeerplaats waar de camper staat. Een betere plekje zoeken en James mee naar de boot nemen. Er is ook kermis, kunnen we vanavond van genieten. Eind in de middag  komt er wind uit het noorden en die blijft redelijke staan.

Zaterdag 19 augustus.  Ria de Arousa

De wind blijft noord 5 bf maar er zijn geen wolken en de zon neemt zijn kansen waar. We doen boodschappen en vertrekken met de zeiltjes omhoog. 

 Gaan om de vlotten heen en vinden, onder escorte van een groepje dolfijnen,  een mooi beschut ankerplekje.

Hete zon verkoelende wind onder het zonnescherm uitzicht op exotische stranden met de bergen op de achtergrond. Paradijsje op aarde.

Kippenbout met aardappeltjes en koele rabarber voor het avondmaal en voor je het weet is het alweer donker en de dag is voorbij. We hebben ons goed laten voorlichten:  morgen weer zo’n dag. Misschien dat ik dan wat aandacht aan het schip ga besteden. Morgen weer een dag wel te rusten.

Zondag 20 augustus.  Ria de Arousa

De nacht is wat onrustig, we liggen in de luwte van de “kust” en een schiereiland. 

Maar als het hoog water is, staat de verbinding tussen het eiland en vaste wal onder water en daar komt nu ook een stevig windje vandaan. We liggen achter twee ankers dus ik maak mij niet zo druk. De volgende morgen zijn we wel iets opgeschoven maar het tweede anker heeft zijn dienst bewezen We nemen een nieuwe ankerplek nog wat meer in de luwte. De wind neemt wat af en er is geen wolkje te bekennen. Vrij baan voor de zon  puf puf. Onder het zonnenzeil en een beetje koele wind is het voor ons best uit te houden. Op het strand in de luwte van de wind lijkt het mij minder prettig. We brengen de dag door met lezen en een paar kleine klusjes en daar tussendoor zijn we lui. Eind van de middag wordt ook de wind, die uit het NO komt lauw. Het is uit te houden en gelukkig krijgen we afleiding van een aantal dolfijnen die her in de kom rondzwemmen.

Maandag 21 augustus.  Ria de Arousa

De wind is gedraaid naar het zuid westen.  Dat houd in dat er weer vochtige en koelere lucht binnen komt. Alleen de zon kan dat opwarmen en dat gebeurd ook. We gaan naar Isla de Arosa aan de overkant van de baai. 

  Er blijkt een haven kom te zijn die zwaar gedomineerd word door mosselvissers die allen voor anker(meerboei) liggen. Geen plaats voor plezierjachten.

  Er is ook een onderhoudswerf met botenlift. Daar kan de Raaf eventueel de winter doorbrengen.

Een Ier, die daar nu met zijn boot aan de kade lag gaat met de trein van Vilagarcia de Aruosa naar Santiago de Compostella en  daar vandaan met het vliegtuig naar Ierland. Het is een mogelijkheid.

Wij hebben op dit moment het gemak van de camper, dus waar de boot gestald kan worden is voor ons van minder belang. Dat zou een rol kunnen spelen als er een groot prijsverschil is tussen de werven. We gaan weer terug naar de overkant  Puebla del Caraminal. Eerst ankeren we bij een klein strandje, daar ga ik met de bijboot naar toe. 

  Het strand verkennen en het bos wat daar achter licht.

De ankerplaats ligt op een hoek en er zijn wat rotsjes in de buurt. Geen geschikte plaats om de nacht door te brengen. We gaan dichter bij het plaatsje bij het strand voor anker. Een ernstig probleem doet zich voor,   … de whisky is op. Maar gelukkig,.... aan het strand is een GADIS (supermarkt) gevestigd. Daar ga ik met het bijbootje naar toe. Parkeer de bijboot tussen de strandgasten en ga naar de supermarkt. Helaas die is op maandag om deze tijd gesloten.  Ik roei weer terug en zie achter mij een stevige dolfijn opduiken. Ik ben vlak bij de Raaf en attendeer Yvon daar op. Het is een hele familie, groot en klein. We denken een stuk of 10. 

  De kleinste nog geen meter lang, die wordt regelmatig op de neus genomen en de lucht in geduwd. Een geweldig schouwspel.

Al gauw komen er meer bootjes op dit  speel spektakel af. Ze hebben ons een uur bezig gehouden. Daarna kijken of we bruikbaar beeldmateriaal hebben geschoten. 90% kan retour, maar we houden toch nog aardige foto’s over.  Voor echt goede foto’s hadden we Jelle aan boord moeten hebben, maar die was op Terschelling en heeft daar ook hele mooie foto’s gemaakt. De avond valt weer in en we kunnen zonder Whisky maar met een Campari Tonic van de nachtrust gaan genieten. Althans…. Als het donker is, is de kermis in volle gang en is buiten een koude mist. Elke dag voor een ieder wat wils!! En …….Om half één in de nacht vuurwerk !!! Een vlot dat bij ons in de buurt lag diende als platform dus zaten we eerste rang. Alleen de poes vond het niet leuk. 

Einde Reisverslag 2017  deel VII Noord-West Spanje.