Reisverslag 2017  deel IV Noord Spanje.                              

Zaterdag 15 juli.  rivier de Vilaine

Als we om half tien weer bij de mensen zijn schijn de zon en hebben een beetje wind in  rug.
Mooi om direct op het fokje te vertrekken. We tuttelen zo de rivier af. Halverwege moet toch te motor bij. De wind komt van voren. Jammer want zonder lawaai van de motor hoor en zie je veel meer.
Als we bij Arzal aankomen tanken we water en kunnen we nog een schutting naar buiten pakken. De weersomstandigheden die ik een paar dagen geleden in Redom oppikte waren gunstig voor de oversteek naar de Noord Spaanse kust. Noord tot noordwesten wind windkracht 3-4  af en toe wisselend en dat gedurende een paar dagen. Nu nog even de laatste bevestiging van de weerberichten ophalen. De WIFI code van de haven heb ik al geregeld en nu nog maar even uitzoeken of het werkt en dan kan ik ook dit verslag versturen.
De bedoeling is dat ik zondag morgen vertrek naar Pasajes  (Pasaia) vlak bij San Sebastian. 250 mijl. Een industrie haven met beperkte accommodatie voor jachten. Zie Google  Earth
We halen de camper op en parkeren die bij de aanloopsteiger van de sluis. Kunnen we morgen e.e.a. weer overhevelen en kan Yvon over de weg de kant van Noord Spanje op.

Zondag 16 juli.   Golf van Biskaje        Arzal – Pasaia,      250 mijl. Wind : NO  N Nw  variërend                                                                                                                          3-4 af en toe weinig wind.

Om 7:30 gaat de wekker af. De zon schijnt en er zijn geen wolken aan de hemel. We nemen een eenvoudig ontbijtje en brengen spullen naar de camper. Aan boord moet ik nog het e.e.a. nalopen. En dan kan ik Yvon en James, de kat, uitzwaaien. Ik vertrek rond 10:00 uur met de wind in de rug (NO) en tij mee de riviermonding uit. Eenmaal buiten staat er niet zoveel wind. En in de middag haast niets. Je kan de motor aanzetten maar ik moet nog 250 mijl. Dat heeft geen zin. Een dagje later is ook niet erg het weer blijft de komende week redelijk constant  en mooi. Dus laat je maar drijven ik lees een boek en ik zie wel. Rond 4 uur komt er wind uit het NW en loopt de Raaf 5 a 6 knoopjes. Via de zonnepanelen krijg ik 4,5 amp laadstroom en via mijn schroefas generator krijg ik 1,5 amp laadstroom. Bij een accu spanning van 27 volt, de koelkast aan en de stuurautomaat aan het werk gaat dat prima zo. Leven als god in Frankrijk! 

Om 6 uur in de avond ben ik voorbij de landtong  bij Croisic. Om zeven uur ben ik door ankergebied en de aanloop route voor grote schepen die naar   st. Nazaire gaan .

Nog één zeilbootje in de verte en ik heb het rijk voor mij alleen. Nou ja, ergens ver weg zie ik nog enige contouren van Ile de Noirmoutier en rond een uur of  9 à 10 zie ik in de verte Ile D’jeu. En nog een paar zeilschepen die daar bij licht naar binnen zullen gaan.

Helemaal vrij ben ik nog niet, er is nog een Plateau de Rochbonne, rotsen vlak onder het wateroppervlak , die liggen nog 43 mijl verwijdert van nu. Daar moet ik omheen maar dat zal rond 4 uur in de morgen zijn. Het gebied is bebakend  en als zodanig goed zichtbaar. Volgens de weersverwachting gaat de wind rond een uur of 10 - 11 in de avond naar het noordoosten nu ziet de wind al in het noorden en vaar ik bijna voor de wind. Dat is geen prettige koers. Ik koers wat meer naar het westen met ruime wind over bakboord, dat is een aangenamere koers en als de wind schifting doorzet dan pas ik de koers weer aan en vaar ik ruime wind over stuurboord. Heb ik morgen ochtend ook weer zon op de panelen!!

In de nacht zet de wind door naar NO tot O en noemt toe tot een 5 Beaufort. Ik ontmoet nog een aantal vissersschepen en dan verleg ik mijn koers weer naar Pasaia. De bezaan gaat er af, op deze koers en met deze golvende drukt de kont vaak weg en moet de stuur automaat meer werken. Alles is nu mooi in evenwicht en met deze koers en deze wind varen we rond de 7  knopen. Dat is mooi want de zon is weg dus ik heb geen stroom van de zonnepanelen. Maar met deze snelheid levert de schroefasgenerator 3 tot 4 amp en blijft de accuspanning op niveau. Er is goed zicht en op de AIS zijn er geen schepen binnen een actieradius van 40 mijl die gevaar op kunnen leveren. Ik verleng mijn slaap perioden naar 1 uur.

Maandag 17 juli.  Golf van Biskaje        Arzal – Pasaia,

De zon is er weer vroeg bij en rond 10 uur, als ik weer een beetje bij de mensen ben, lig ik 60 mijl ten westen van de monding van de Gironde en moet ik nog 140 mijl naar Pasaia. We lopen nog steeds ruim rond de 7 knopen dus dat schiet lekker op. Maar de lokale wind verwachting bij Pasaia is veranderlijk tot zuid en weinig wind. Wanneer dat komt we zien het wel. Voorlopig hebben we dit in de pocket en kan de stuurautomaat het makkelijk aan.

De wind neemt iets af, het water op het dek droogt op en het zout blijft liggen. Met de bezaan er weer bij kunnen we de snelheid tussen 7 en 8 knoopjes redelijk handhaven. Een relaxed dagje die ik vul met lezen en muziek. De dieptemeter had het ook moeilijk, ik vaar over stukken waar het 3000 meter diep is dat heeft hij in zijn hele leven niet meegemaakt. Tussendoor de vissers nog in de gaten houden want die vissen altijd op het traject waar ik wil varen. Het komt allemaal goed. Rond een uur of negen in de avond lig ik 60 mijl ten westen van Arcachion en nog zo’n 80 mijl naar Pasaia.  Hoelang deze wind op open water blijft staan zien we wel. De verwachting is dat het bij de kust zeker zal veranderen.  

Dinsdag 18 juli   Golf van Biskaje        Arzal – Pasaia,

Om 01:00 uur s’nachts komt er aan de wind een hevige windvlaag uit het zuiden en moet ik de koers verleggen meer naar het westen. Dan vaar ik weg van de plaats van bestemming en dat is niet goed. Als er een koopvaardij schip gepasseerd is ga ik over stag maar kan de wind niet meer vinden.

Een half uur op de motor en dan weet de wind weer wat hij moet doen. ZO  rond kracht 3. Voor mij betekend dat:  over bakboord koers op Pasaia. Dat gaat goed tot vroeg in de morgen als de wind wegvalt. Ik laat het schip maar dobberen, doe mijn slaapjes en om 8 uur, als ik weer wakker ben is er nog steeds geen wind maar we wiebelen wel op de golven. We zijn nog zo’n 30 mijl van Pasaia verwijdert. Ik zet de motor bij doe de voorzeiltjes naar beneden en we zien wel wat de wind gaat doen. Schip een beetje droog maken, die is helemaal nat van de dauw, ontbijtje, orde op zaken stellen zonnetje er bij en we kunnen de dag weer aan.

Ik ga aan mijn verslag werken en als ik om half tien naar buiten ga is de nevel, aan den einder opgetrokken en zie ik… wolken velden??? Nee toch niet, het zijn de Pyreneeën!! Dat is mooi!

 

Daarvoor ben ik hier naar toe gegaan. Er is een ZO windje 3 bij gekomen, zeiltjes weer omhoog en evenwijdig aan de kust ga ik richting Pasaia, ook wel Pasajes genoemd.  

Op een gegeven moment trekt de wind weer aan het loopt door naar 25 knopen. Ik zie het even aan en het lijkt of het zo blijft. Kluiver  er maar af, goed opgebonden op de zeereling en we kunnen weer verder. Vijf minuten later zakt de wind weg naar 15  knopen. De kluiver er maar weer bij. Met wind van vanaf de Pyreneeën, wisselt de wind nog wel eens.  Een aantal malen herhaalt zich dat. De  windkracht loopt van 15 tot 25 knopen in een tijdbestek van een half uur en dan weer terug naar 15 knopen. De kluiver laat ik dan maar staan. De Raaf heeft daar geen moeite mee en blijft moeiteloos onder controle.

Door de hoge bergen lijkt de kust dichterbij dan je denkt. Er is wel nevel aan de horizon , de contouren van de bergen kan je goed zien, maar de details niet. 16 mijl is toch nog een behoorlijke afstand.

Als ik dichter bij de kust kom worden de golven iets minder en de landwind wordt warmer, als ook de wind wat minder wordt gaat de bezaan naar beneden en hang ik het zonnezeil op. Zo dat is beter uit te houden. Voorlopig hoef ik niet met een sneltrein vaart naar een hete binnenhaven in en geniet ik van het uitzicht en van wat komen gaat.

In het westen zie wolkjes ontstaan , zo ongeveer halverwege de berg. Dat ontwikkeld zich langzeem tot een nevel die langzaam deze kant op komt. Toch maar even de motor bij het is nog vijf mijl naar de haven. Vòòr mij gaat een groot vracht schip naar binnen. Voor en achter een sleepboot. De aanloop is fantastisch mooi, daarom wilde ik hier ook naar toe, (zie google earth.)  Tussen twee hoge bergen is een nauwe doorgang waarna je in een grote baai komt die tot industriehaven is omgedoopt.

  Een groot schip gaat met behulp van twee sleepboten de baai in.

  Het grote schip met de twee sleepboten, gespot via AIS op de laptop.

De "smalle" ingang naar Pasaia.

Het oude plaatsje aan bakboord ziet knus en gezellig uit. Daar moet ik zeker nog naar toe.

Maar eerst een ligplaats zien te vinden.  Naast de grote industriehaven zijn er wat plekken voor lokale  pleziervaartuigen. Ik vind een plek maar dan moet je wel autorisatie hebben.

Om half vijf  leg ik de  boot daar neer en wandel de steiger af om een havenkantoor te vinden.

  Net als Friesland  .... Tweetalig,   Baskisch en om dat het moet... ook in het Spaans!

Aan het einde van de steiger is een hek die alleen met een sleutel geopend kan worden. Met de bijboot kan ik altijd wel ergens op de kant komen maar dat is van later zorg. Ik geniet van een borrel en een hapje en spuit daarna het zout van de boot. Om zeven uur wordt het donker, onweer opkomst met regen goed om het schip nog even na te spoelen. Vanavond blijf ik aan boord. Yvon is intussen met de camper bij de Spaans Franse grens aangekomen, zij krijgt te maken met veel regen en onweer. Ze gaat naar een camping en morgen treffen wij elkaar hier in Pasaia.

Woensdag 19  juli  Pasaia

Het is bewolkt maar droog. Ik wil mijn zeil even te drogen hangen, het regenwater heeft wel zout weggespoeld maar heeft ook een hoop stof meegenomen. Tussen het hek van de steiger en de kade is nog een stuk vrije steiger, aan de ene kant bestemd voor kanoërs en roeiers en aan de nadere kant is het vrij. Ik heb wel een watertaxi gezien maar die ging daar niet liggen. Dus leg ik mijn boot daar neer en trek de zeiltjes omhoog. Als nog komt de watertaxi naar deze plek. “Aan de overzijde is een drijf steiger, daar kon ik, wat hem betrof,  ook wel liggen. Prima dus…..   Dus niet. 

Yvon is inmiddels gearriveerd en op het nabij gelegen grote parkeerterrein heeft zij een plaatsje kunnen bemachtigen. Ik kom naar de camper we kunnen weer even bijpraten. Een vriendin die zou komen om met de camper mee te reizen, ziet geen mogelijkheid om naar hier te komen. Weet ook niet wat ze mist. (TGV rijdt tot ver in het noorden van Spanje). Met de camper het land door en met mooi weer langs de kust zeilen, mooier kan het niet. Jammer dat ze niet kan komen.

Als ik aan boord terug kom om de zeilen te ordenen komt er een mannetje uit een  auto met een draagbare marifoon (kennelijk iemand van de havenautoriteiten en vertelt mij dat dit de plek is voor een inspectie vaartuig, die komt over een kwartier de haven in. Aan de kop van de steiger, waar ik vannacht had gelegen kon ik wel liggen. ( er wordt weinig tot geen Engels gesproken wel wat Frans maar ik kom wel achter de bedoeling en dat is genoeg.)

Het Inspectie vaartuig komt er aan, ik gooi los en maak plaats.  Op de kade roept iemand dat ik wel naast zijn boot kan komen te liggen. Dat is nog beter. Het is een vissersboot die gebruikt wordt door een nautisch opleiding instituut.  Hij hangt stoot kussen buitenboord en neemt de lijnen aan. Ik stel mij voor en bij mijn opmerking dat ik nu in Spanje ben zegt hij heel vriendelijk dat dit Baskenland is. Er gaat bij mij een lichtje branden,  iets met de ex van Irene van Liepe Biesterveldd??  Natuurlijk de onafhankelijkheidstrijd, ETA etc, dezelfde problematiek als in Bretagne.??  Oké.. ?? 

De haven voor de lokale bevolking, rechts ligt de Raaf  comfortabel naast het opleidingsschip.

Het opleidingsschip blijft liggen, het enige punt is dat ook deze kade achter gesloten hekken ligt maar met de bijboot kan ik naar de “vrije”steiger. Ook dat probleem is weer opgelost. Komt er nog een bemanningslid van het inspectie vaartuig om de zeggen dat ik een mooie boot heb. Hij spreekt alleen Spaans, veel te vertellen heb ik dan ook niet.

Een mooiere plek kan ik mij niet bedenken. Veel beter dan in een “vierkante haven” in het toeristische “beachplaats” San Sebastiaan. Dat is dan mooi geregeld en dit lukt ook alleen als je ter plekke bent.  Een gunstige bijkomstigheid daarbij is dat de Raaf een mooie klassieker is en dat ik daar goed mee overweg kan, dat wordt gewaardeerd!. Aan het einde van de steiger is een groot parkeer terrein. Voor Yvon plaats genoeg om de camper te parkeren.

Wat gaan we doen. Eerst maar met de benenwagen op pad en ontdekken hoe hier het één en ander reilt en zeilt.  We gaan richting ingang van de haven daar is een pontje dat ons naar de overkant van de ingang brengt. Daar is het meest authentieke gedeelte van Pasaia. (Voor beeldende indrukken zie Google Earth.) 

 Pasaia gezien van de andere kant van de baai.

We beginnen een beetje te “proeven”. Tot een uur of vier is het siësta! (dat geld niet voor de dagjes toeristen)
Na vieren is het toeristen bureau weer open alwaar wij ons licht opsteken!
De restaurants  gaan pas ’s avonds laat open, na zessen zoal niet later.

Overdag heb je wel "kroegen" en  terrasjes voor drankjes ,hapjes en ijsjes maar de keuken is dan nog niet   open. 

                                                               De Basken

Als we met de medewerkers van het toeristenbureau het over Baskenland hebben dan proef je duidelijk dat er behoefte is om op te komen voor hun eigen identiteit. Als je over onafhankelijkheid praat wordt men terughoudend, het gehele ETA gebeuren ligt nog vers in het geheugen. En laten we wel wezen, over het algemeen heeft de doorsnee burger geen behoeft aan strijd en ellende.

Juan Carlos, koning van Spanje, heeft meer ruimte gegeven om hun eigen identiteit en trots tot uiting te laten komen o.a. in het voeren van hun eigen vlag, die naast de Spaanse vlag overal te zien is en het gebruik van hun eigen taal. Net zoals in Bretagne, en niet te vergeten ook in ons eigen landje,.... de Friezen,...... hebben een sterke drang om hun eigen identiteit hoog in het vaandel te hebben staan.
Ik vind dat een goede zaak.

Synergiën???….

       De Friezen en momenteel ook de Groningers willen niet dat den Haag "bepaald”!.

       De Bretonners willen niet dat Parijs “bepaald “.

       De Schotten willen niet dat Londen “bepaald “.
       De Basken willen niet dat Madrid “bepaald”.
       De Europese landen willen niet dat Brussel “bepaald”.

       ETC                                                                                                                              

Economisch is samengaan een goede zaak maar politiek-emotioneel dient men zijn eigen identiteit in ere kunnen houden.
Politieke belangen (c.q. eigen belangen van de regeringen) zijn het gif in de vorming van een harmonieuze samenleving van verschillende bevolkingsgroepen.  
Ook de taal van de Basken is anders dan het Spaans. Veel borden zijn tweetalig, Baskies en Spaans. Net als we gezien hebben in Bretagne, Wales en Friesland. De taal doet sterk denken aan de Keltische grondslag die we ook terug zien in Wales en Bretagne.

Voorbeeld:- Pasaiako Portua   … Puerto de Pasaia

- Amarratzea debekaturik baimenduak izan ezik…… Prohibido amarrar expepto autorizados .. en in het Frans:            -     Interdit d’amarrer sauf autorisés.
Overigens vinden we de nodigen namen voor de plaats Pasaia, o.a. Pasaiako, Pasai, Pasajes, Pasaja

                                               Einde   “Basken”   (zie ook wikepedia)

We wandelen verder door het “dorp”. De huizen zijn tegen een bergwand aangebouwd en er is weinig ruimte tussen de oever en de steile berg. Gevolg: een nauw middeleeuws straatje wat door het dorp gaat met de nodige “tunneltjes” en uiteraard de oorspronkelijke bebouwing.
Auto’s kunnen daar nog net doorheen.

Omdat er maar één weg is worden de doorgangen geregeld met verkeerslichtjes die aangeven of bepaalde trajecten vrij zijn.
Het dorpje is zeker een bezoekje waard, veel toeristen maar gelukkig weinig souvenirs winkeltjes en meer van dat soort winkeltjes.
We gaan weer huiswaarts,  verhuizen de nodige zaakjes van de camper naar de boot want de komende dagen willen we hier nog wel door brengen. Het weer blijft bewolkt en dat gaat dan goed samen met het verkennen van deze nieuwe omgeving.

Donderdag 20 juli  Pasaia

Het is bewolkt en regenachtig. We gaan de winkelstraatjes maar verkennen, zijn we in ieder geval in beweging. Zo te zien zijn de prijzen van de supermarkt een stuk voordeliger dan in Frankrijk.  Voor een langer verblijf in Spanje is dat geen verkeerde zaak. Er zijn wel veel gelegenheden, ik noem het maar lokalen, waar je koffie kunt krijgen, je krantje kan lezen, of wat verder in de middag je biertje kunt drinken.  Voor ons is een dat ongezellige kroeg. Duidelijk niet de restaurants waar we het gister over hadden die pas in de avond open gaan voor het diner. ‘s Lands wijs  ’s lands eer. Daarnaast zien we nog wat één mans winkeltjes en winkeltjes waar de gekste dingen kunt verwachten.  We gaan weer terug naar de boot. 

Basken geschiedenis

In het zeilblad de Spiegel der Zeilvaart, zie ik toevallig een artikeltje over Baskenland en hun Nautische verbintenissen. Reeds in 1600 waren zij actief met de walvisvangst nabij Canada. De Basken waren goed scheepsbouwers waar de rest van de wereld nog wat van kon leren. Veel is er niet van bekend Baskenland ligt gedeeltelijk in Frankrijk en gedeeltelijk in Spanje. Zowel de Fransen als de Spanjaarden hadden geen interesse in de Basken en bestede hun aandacht aan hun eigen geschiedenissen. Heden ten dage is er meer aandacht aan besteed en in Canada zijn de nodige Baskische scheepswrakken ontdekt.  De Basken waren daar zeer actief met de walvisvangst. Een replica van zo’n schip is inmiddels hier in aanbouw. Van het type roeiboot wat toen voor de walvisvaart gebruikten is in Amerika een replica gemaakt. Nu wordt er fanatiek geroeid in deze schepen dezelfde rompvorm als weleer maar van moderne materialen gemaakt. Vlak bij de Raaf is de roei- en kanosteiger waar deze schepen, voor zover wij nu kunnen beoordelen, elke avond te water gelaten, fanatiek roeien en er weer uit op de trailer.  Opeen avond zijn er hier meer dan tien teams actief. Maar in geheel noord Spanje wordt er fanatiek met deze boten geroeid. Iedere roeiboot heeft 13 roeiers en één stuur man. De boten zijn 12 meter lang. Als het weer het toelaat roeien zij de zee op. En komen dan weer terug.

Einde Basken geschiedenis

In de namiddag ga nog een wandelingetje maken, richting zeegat. Ik blijf nu aan de westzijde van de baai en kom bij een oude werf waar momenteel een replica van de oud walvisvaarders gemaakt wordt. Maar de zaak is gesloten. Er is een wandelpromenade en aan het eind kan je via een trap naar de vuurtoren lopen die tegen de berg is geplaatst. Als je van zee komt ga je tussen twee hoge bergen door. 

Bij de vuurtoren kun je nog verder naar boven. 

Ingang van de baai

Blij dat ik de fiets niet  bij me heb anders had die ook nog mee moeten sjouwen. Hier en daar heb je mooie vergezichten en daarom klim ik die berg op. Op een gegeven moment kom ik bij een weg die weer naar het dorp beneden gaat, jammer dat ik de fiets niet bij me heb, nu moet ik dat stuk lopen. Ook geen straf want van deze kant van de berg heb je mooi uitzicht op het oude gedeelte van het dorp met de haven en de Dolomieten op de achtergrond.

Links het dorpje Pasaia.

Verder naar beneden lopend kom ik weer uit bij de winkelstraatjes . Het plein wat vanmorgen nog rustig was is nu een gezellige drukte. Weer een stukje van wat men hier gewoon is.

Ik ben weer vlak bij de boot, de roeiers zijn uitgeroeid en ik ben uit gewandeld.

Vrijdag 21 juli.   Pasaia en bezoek San Sebastiaan

Het is nog bewolkt maar droog. We gaan met de Camper naar San Sebastiaan, 6 km verder op. Het is daar druk. We  vinden een plek om te parkeren en gaan te voet verder. San Sebastiaan is gelegen aan een grote baai met mooie stranden en afgeschermd door een eiland. Van oudsher  is San Sebastiaan al een grote stad  met idem zoveel gebouwen. In de baai liggen veel boten achter een boei en er is ook een kleine haven. Voorheen gebruikt voor vissers, momenteel in gebruik door lokale bootjes en jachten.  Ik zie een Hollands jacht liggen, de Gollandsky Kapitan. We kunnen op de steiger komen en we treffen de schipper Willem Blonck. Willem heeft een aantal malen met de Witte Raaf gevaren. Hij is mede partner van de Gollandsky en is actief als dirigent van zangkoren.
Als bemanning heeft hij veelal zangers aan boord en wij worden dan ook vrolijk toegezongen.
Heerlijk als je zo van je talenten gebruik kunt maken. We praten wat bij en verlaten hun. Zij moeten weer verder en een aantal bemanningsleden gaan morgen met de TGV weer naar Nederland. We gaan de stad in. Een geheel andere gewaarwording dan Pasaia.

Het strand van San Sebastiaan

  Het oude gedeelte waar groot is en rijkelijk voorzien van oude grote vierkante woongebouwen met daartussen  de winkelstraatjes, toegespitst op het toeristen die hier in grote getale aanwezig zijn.

In Pasaia  (west), rond de haven, waar de nodige winkeltjes zijn, is nagenoeg geen toerisme. De winkels hier zijn gericht op de lokale bevolking. Note: het “nieuwere gedeelte van Pasaia is tegen San Sebastiaan aangeplakt. (zie Googl Earth).

Uiteraard is het hier in San Sebastiaan ook leuk vertoeven. We komen op een groot vierkant plein met allemaal genummerde appartementen. Het blijkt dat vroeger, bij de stieren gevechten, deze “appartementen” verhuurd werden.  Een soort van VIP loge!
Bij het  toeristenbureau is wifi en kunnen we de weer berichten voor komende week tot ons nemen. Maandag en dinsdag is er windkracht 3 uit NW. Wel met regen maar op zee is het meesstal droog we gaan het zien De gelegenheid om te vertrekken naar elders, overige dagen is er weer weinig wind.

Zaterdag 22 juli.  Pasaia

Het lijkt zonnig te worden, de zonnepanelen doen in ieder geval goed hun best. We nemen een ontbijtje en ik print de weerberichten uit: Zondag weinig wind, maandag en dinsdag meer wind met buien. Wind is dan tussen 3 en 5 Bf uit het NW. Op zich niet verkeerd.

Vandaag gaan we nog even met het pontje naar de overkant.
Op de kade hadden we al veel veel roeiboten gezien, bij navraag horen we dat er vanmiddag om 5 uur roeiwedstrijden zijn. Mooi.

We nemen het pontje naar de overkant en zien dat in veel gelegenheden lange tafels aaneengesloten zijn. Familie lunches, zo te zien een vaste gewoonte. (rond 3 uur in de middag).
Voor de roeiwedstrijden  wordt een lijn van oever naar oever gespannen (+- 100 mtr lang en 3 mtr boven het water). Op 1/3 wordt een boei bevestigd en op 2/3 een koord die naar beneden hangt. De boten starten om de minuut en varen op tijdregistratie. De roerganger neemt het koord in handen en bij het startschot mag hij het koord loslaten, de roeiers hangen in de riemen en boot schiet weg op weg naar open zee alwaar een boei gerond moet worden.

Het ronden van de boei in de haven die aan de lijn hangt, als je goed kijkt zie ook het starttouw aan de lijn hangen.

Daarna nog een rondje naar zee en finishen tussen de boei en de wal..

Totaal deden er twaalf boten mee plus 4 dames boten. Mooi gezicht deze fanatieke roeiers en supporters op de kant.

Na afloop van de wedstrijden gaan de boten weer uit het water en op de trailer.  

In de loop der jaren heb ik reisbeschrijvingen verzameld over zeiltochten langs diverse kusten. De noordkust van Spanje is nu aan de beurt en ik kan hun verhalen nu meebeleven. Hun  ervaringen kan ik goed gebruiken bij het maken van mijn vaarplannen. Naar het westen toe zij er de nodige kleine haventjes. Er is niet al te veel wind dus mogelijkheden te over. De omstandigheden bepalen dan wel welke haven ik aan doe.  Vandaag was er meer wind dan voorspeld 3 Bf i.p.v. 4 Bf. Zondag morgen maar kijken hoe het weer er uitziet.

Einde Reisverslag 2017  deel IV Noord Spanje.