Reisverslag 2017  deel XII Algarve –Ria deAlvor,Portugal.

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

En er is ook een webcam: Alvor webcam

http://beachcam.meo.pt/livecams/alvor/

 Maandag  9 oktober,  Alvor. hele dag mooi weer! 

Om 8:30 krijgen we een telefoontje dat een goede vriend van Yvon er slecht aan toe is. Zijn leven is een kwestie van dagen.  We boeken een vlucht voor morgen. Vandaag met de camper naar Faro een morgen vertrekt het vliegtuig om 9:30 uur. We rijden langs het vliegveld om te informeren of alles oké is. Omdat we geen print hebben van de boekingsgegevens moeten we twee uur voor vertrek ingecheckt worden. Dus morgen vroeg op. We gaan naar de werf in Faro waar de boot half november op de kant gaat. Daar kunnen we de camper stallen. Morgen ochtend om 8:00 uur gaat het hek weer open. We overnachten op een camperparkeerplaats een stukje verder. Slapen valt niet mee het is warm in de camper en er is geen frisse wind.

Dinsdag 10 oktober,   Faro  (met de camper).

Als de wekker afgaat is het nog donker. We maken ons klaar en gaan naar de luchthaven. En half uurtje en we zij er. De poes gaat met Yvon mee en zit lekker op mijn schouders. Er is veel voor hem te zien en hij neemt geen aanstalten om zelfstandig te gaan wandelen. Zelfs bij het inchecken, in de lange rij die al voor ons staat, vindt hij het prima. Na het inchecken neem ik afscheid van Yvon en de poes. In Amsterdam wordt Yvon opgehaald door Renée die brengt haar met poes en al naar Blaricum.

Ik neem de camper en ga naar de werf. Daar maak ik de camper klaar voor stalling en ga met de fiets naar het station. 5 minuutjes en ik ben er. Met de trein enkele reis Portimao  70 km verder.          € 6,00 inclusief  fiets. Met de Camper rijdt je door straatjes en dorpjes en zie je niet wat daar er achter verscholen is. Met de trein zie je dat wel, je kijkt als het ware in de “huiskamer”. Goed uitzicht over boomgaarden, golfvelden, landerijen, heuvels en natuurschoon. Zoals al eerder gezegd, dat moet ik meer  doen. Van het station van Portimao langs de havens, ankerplekken, (waar ik de botter Alkatraz zie liggen), strand , toeristen boulevard en kust, via zoveel mogelijk schaduw plekken (want het is warm op de fiets), weer terug naar Alvor. 

Een boot zonder Yvon en een poes die je altijd vriendelijk begroet en om de nodige aandacht vraagt .  Het wordt weer even wennen. Eerst maar weer een tukje doen en dan de boot weer inrichten voor een één persoonshuishouden. Om vier uur krijg ik een telefoontje van Yvon dat ze op weg zijn naar Blaricum.

Woensdag 11 oktober,  Alvor. hele dag mooi weer…. Alhoewel……

Er zijn wat witte vlekken voor de zon. Als ik de encyclopedie er op nasla en zoek onder natuurverschijnselen dan blijken dat wolken te zijn . Niets om mij ongerust over te maken.
Komende tijd staat in het teken van onderhoud aan het schip. Speciaal bewaard voor als ik in deze omstandigheden zou verkeren. Elke dag een stukje. 

Maar eerst even de vlucht boeken. Zaterdag 18 november ben ik weer in Nederland,  donderdag 18 januari vertrek ik weer naar Portugal. Voor Yvon moeten we nog een retour vlucht boeken. Als we in Portugal zijn gaan we met de camper een paar weken op stap.
Daarna de boot weer vaarklaar maken en dan willen we naar de Rio Guadiana gaan voor verder onderhoud aan het schip. Een rivier waar je zo’n 20 mijl op kunt varen. Daarna zien we wel weer.

Donderdag 12 oktober,  Alvor. hele dag mooi weer

Geen bijzonderheden.

Vrijdag 13oktober,  Alvor. hele dag mooi weer, zon en wat sluier bewolking.

Het krab- en schuurwerk is gedaan, nu nog een paar lagen lak opbrengen. De laatste lagen worden opgezet als ook het schilderwerk van de kajuit is gedaan. Verder geen bijzonderheden in Alvor.

Zaterdag 14 oktober,  Alvor. hele dag mooi weer, zon en wat sluier bewolking.

Schip ontdoen van de laatste krullen ontstaan door krab en schaafwerk. Er kan weer gelakt worden. Elke dag een beetje.
Ik ga naar de wal om e-mail te bekijken. Een melding van de werf: de boot gaat de 13^e november het water uit.

Toen ik terug ging zag ik vanuit het dorp dat er iemand bij de boot was. Toen ik bij de steiger kwam bleek dat mijn buurman, een Engelsman te zijn die hier al drie jaar met zijn trimaran ligt. Mijn bijbootje was weggedreven en hij had het bootje opgepikt. Mooie gelegenheid om kennis te maken en hem aan boord uit te nodigen. Toen kwamen ook nog Hollanders langs die ook al een geruime tijd hier liggen en David, mijn buurman goed kenden. Ook zij kwamen aan boord om kennis te maken. En zo is de avond weer snel voor bij. Wat ik had moeten doen (opruimen en zo) doe ik morgen.  Carpe Diem.

Zondag 15 oktober,  Alvor. hele dag zon maar “veel” wind.

                                   “Van het één komt het ander.”

Eerst een paar lijstjes schuren en in de lak zetten en dan naar de groente en fruit markt die hier aan de haven is....Het loopt wat anders, nadat ik de lijstjes geschuurd had en ik even binnen was hoorde ik een toeter. Ik ging naar buiten en zag dat het anker van de Raaf aan het krabben was. De buurman, ditmaal een Fransman had dat opgemerkt en op heeft op zijn toeter geblazen,.. met dank aan de Fransman.
Ik start de motor en haal het anker omhoog. Halverwege zat mijn Danfortanker, geheel in de knoop om de ankerketting, vergezeld van touwen met een stenen eraan, lappen en blikjes.
Door de getijden draait het schip steeds een rondje en zo heeft dit kunnen gebeuren. Ik ontwar de zaak en maak het een en ander weer op orde en anker opnieuw. Dan komt André langs en verteld mij dat er achter zijn schip nog een boei vrij is. Die is weliswaar van een Engelsman , (Sheldon) maar die komt voorlopig niet terug, die ligt met zijn boot al geruime in Faro tijd op de kant. Ik neem de bijboot om bij de boei polshoogte te nemen. André  die met zijn boot vlak bij de boei van Sheldon licht, zal mij even helpen met het vast maken. Hij weet hoe de ankers van de boei hier geplaatst zijn en ook dat de boei in een kommetje ligt wat diep genoeg is. Aan de rand van het ankergebied en vlak aan de rand van het wadplaten, naast het schip van Jaap uit Hindelopen. We liggen nu met drie Nederlanders op een rijtje. Mooier kan het niet.
Mijn nieuwe ankerplek met fraai uitzicht

Weer een geheel andere plek om de omgeving te observeren.

Ik heb nu een “eigen” boei, want zo vertelde André mij, het water is een soort niemands gebied. Het haventje voor lokale bevolking met motorbootjes en visbootjes, heeft hier niets mee van doen. Wel is er een soort lidmaatschap voor gebruik van water en stroom als dat even nodig mocht zijn.  € 15,00 per maand voor de “verenigingskas”……. Als gisteren mijn bijbootje niet afgedreven was, had ik deze contacten nu niet gehad en was dit vandaag niet zo gelopen.

                                    ------------------------------------------------

Als ik alles geklaard heb, ben ik nog net op tijd om het laatste fruit en groente van de markt te halen. Terug aan boord neem ik een warme douche (de motor heeft weer zijn best gedaan) en doe tevens de vaat en een wasje. Nu maar weer genieten van mijn nieuwe omgeving.

Met deze plek en toezicht van de diverse “buren” is Faro eigenlijk niet meer zo noodzakelijk.

Maar die ervaring willen we ook niet missen en als je niet oppast….. je blijft hier dan zomaar “plakken”.  Dat is nog niet de bedoeling.  (misschien op de terugweg over een paar jaar).

 Maandag 16 oktober,  Alvor.

Het is bewolkt en het dek is vochtig en zout. Geen goede omstandigheden om te lakken. Het wordt ook hoogtijd dat ik het afplakband verwijder, helaas toch een beetje te laat. Geeft een hoop werk (en ik heb het alzo druk!). Ik maak de boot nu netjes vast aan de boei en kan ik de geleende landvast van André weer teruggeven. Ik doe de nodige opruimwerkzaamheden (het wordt steeds netter in de boot)  en doe boodschappen. Daarna ga ik langs André en Helène en breng de landvast terug en vraag of ze de Rosé willen proeven. Geen probleem en tot in de donkere uurtjes hebben we genoeg om over te babbelen.

Dinsdag 17 oktober,  Alvor. Redelijk weer.

Het heeft vannacht geregend en aangezien het schip bedekt was met stof, is dat aardig te zien. Hoog tijd dat de tuinslang met zoet water gebruikt gaat worden. Vanmiddag maar naar de “havenmeester”. Ik maak in ieder geval de zonnezeiltjes en de sprayhood alvast schoon. Op dat licht beige zie je snel de vervuiling en dat is niet fraai. Inmiddels ook al de onderdelen voor de pomp binnen. Kan ik vandaag ook aandacht besteden aan de vuilwaterpomp. Alles is nu weer in orde. De oude onderdelen bewaar ik voor alle zekerheid en als ik in Nederland ben haal ik nog een reserve setje.

Met  Helène ga ik naar de havenmeester, hij spreekt alleen Portugees en Helène kan zich redelijk verstaan baar maken. Met moeite kan ik morgen 300 liter water tanken. Begrijpelijk want er heersen nu al aardig wat bosbranden, het is een hele tijd droog geweest en er is weinig water voorhanden. Ik wordt door Helène en André uitgenodigd voor het avond eten, wel zo gezellig en dat blijkt. Rond middernacht , in het donker met enige regen keer ik  “huiswaarts”.

Woensdag 18 oktober,  Alvor.  Bewolkt maar redelijk weer.

Het heeft vannacht nog geregend, goed voor het gras en goed om het zout van de boot te halen. Dek schoonspuiten met leiding water wordt duidelijk, en terecht gezien de droge omstandigheden, niet op prijs gesteld. Maar om  vier uur in de middag kan ik bij de steiger water tanken.

Donderdag 19 oktober,  Alvor.  

Vannacht heeft het goed geregend, schoon schip! Van Helène krijg ik het telefoon nummer van

Sheldon om hem te verwittigen dat ik van zijn boei gebruik maak. Hij is momenteel in Engeland en is ziek. Hij is geld aan het verdienen om het liggeld in Faro te kunnen betalen. Hij stelt het op prijs dat ik hem informeer dat ik aan zijn boei lig. Als ik hem aanbied zijn bijboot, die aan de boei ligt, schoon de maken zodat het geheel er verzorgd uitziet, is hij helemaal blij, voor hem een zorg minder. Een verjaarscadeau vindt hij, want hij is vandaag jarig, zo ook mijn kleinzoon Dominic. Dus vandaag bijboot grondig schoonmaken en visdraadjes over de boot spannen opdat de meeuwen de boot niet meer als toiletplaats gebruiken.

Vanavond komen Helène en André aan boord voor de Irish coffee, daar was gisteravond geen gelegenheid meer voor. Om acht uur komt Jaap aan de steiger, die is terug uit Nederland. Ik haal hem op. Zet hem af op de boot want hij wil een borrel en slapen. Morgen zien we wel verder.

Vrijdag 20 oktober,  Alvor.  Zon en bewolking.

Divers lakwerk en onderhoud gedaan en na gedane arbeid, bij Jaap met André en Helène en biertje gedronken.

Zaterdag 21 oktober,  Alvor.  Zon en bewolking.

De ochtend begint met een stralende zon. De dauwdruppels van mijn lakwerk en boot verwijderd, de zonnepanelen goed plaatsen en de dag kan weer beginnen. E-mail verzorgen en boodschappen doen. Eerdaags vertrek ik naar Portimao. De middag ligt noch voor mij en ik besluit om met de fiets naar Portimao te gaan en met een trein retourtje naar Lagos te nemen. Als ik om drie uur op het station ben krijg ik te horen dat de eerst volgende trein om vijf uur gaat. En de laatste trein terug om acht uur. Dan is het donker ……gaan we dus maar niet doen.

Morgen weer een dag. Ik fiets wat door Portima en kom een grote bazar winkel tegen. Daar kun je van alles kopen. En inderdaad dingetjes die al lang op mijn boodschappenlijstje stonden kon ik hier krijgen. Ik ben tegen de avond weer terug en met donker komt Jaap nog een biertje halen. Hij is boordwerktuigkundige geweest op schepen en offshore. Hij verteld graag over zijn ervaringen…………… Het wordt toch weer laat.

Zondag 20 oktober,  Alvor.  Een hele mooie zonnige dag.

Eerst maar naar de groente en fruit markt voor de nodige inkopen.
Daarna op de koffie bij Jaap met Helène en André en dan stap ik op de fiets . De trein stopt om 13:59 op het perron van het dorpje  Mexilhoeira Grande. Dat ligt ten noorden van de lagune. Met de fiets langs steile rotsen en smalle dijkpaadjes kom ik ruimschoots op tijd bij het station. Er is een sinasappelboom met enige rijpe sinasappelen. Goed voor een dosis vitamine C. Als de trein komt gaat mijn fiets er in en met de conducteur reken ik €2,80 af voor een retourtje. De trein is vol toeristen met koffers, van Faro op weg naar Lagos. Onderweg rijden we langs het wadden gebied en ik zie c.q. veronderstel dat een aantal zoutpannen omgebouwd zijn tot kweekvijvers vis. Een mooie herbestemming. Voor een grootstuk duin gebied is er ook een “herbestemming” een prachtig mooie en grote golf baan met veel glad groen gras. De eindhalte is Lagos. Met de fiets er op uit. Eerst de haventjes en dan de rest.
Bij het strand staat een “kattenflat”  een mini flat waarin zwerfkatten hun plek kunnen vinden. Daarbij een uitleg hoe men met het een en ander om te gaan aangaande donatie, katten meenemen  en katten plaatsen. Een mooi initiatief met en de katten voelden zich er wel bij. 

Lagos is een veel leukere “toeristen” plaats dan Portimao. Pleintjes smalle straatjes, allen met een eigen karakter. Een herademing t.o.v. Portimao en een lust om hier doorheen te fietsen. Toch ga ik met de boot naar Portimao. Aan de andere kant van de rivier ligt het plaatsje Ferragudo met een haventje voor kleine schepen en een goede ankerplaats voor wat grotere schepen. Wat houdt mij tegen!. Om vijf uur gaat de trein terug. Ik zorg ervoor op tijd op het perron te zijn. De volgende trien gaat om 8 uur en dan is het donker.

Inmiddels weet ik goed de weg van het station naar Alvor via het wad en de nodige paadjes. Aan boord heb ik het avond maal bij een volle ondergaande zon. Mooie afsluiting van de dag.

Zondag 20 oktober,  Alvor.  Alweer een hele mooie zonnige dag en dat de komende dagen ook zo blijven. (Mijn voeten branden op het teak dek).

Vandaag staat in het teken van vertrek. Afval wegwerken, fiets van de wal meenemen, afscheid nemen van Helène en André, Jaap en David.
Daarna de boot weer “zeeklaar maken”. Buitenboordmotor opbergen, bijbootje aan dek, zonnepanelen zeevast, zonnezeil opbergen, genua aanslaan, huiken verwijderen, navigatie checken etc.      Het is maar 4,5 mijl en er is weinig wind uit het zuid oosten, maar je weet nooit. Als het tegen zit en alles is niet zeeklaar kan je in de problemen komen. Als het rond een uur of drie nagenoeg hoogwater is gooi ik los van de boei. Met getoeter wordt ik uitgezwaaid. Ik kom ruimschoots over de ondiepten en als ik tussen de pieren zit komt er toch een aardige deining. De wind is afgenomen en de zeiltjes doen weinig. Ik kan wel mooi vlak langs de kust varen, een totaal andere indruk dan met de fiets langs rotsen en stranden.

Bij Alvor zijn er nog mooie rotsformaties, maar bij Portimao zijn er strandjes met daarachter een rechte rotswand daarbovenop enorme blokkendozen met vierkante gaatjes (raampjes) waarin de toeristen opgeslagen worden. Voor een weekje er  tussenuit is het zo’n appartement bij het strand prachtig, maar het is niet mijn ding. Als ik binnen de pieren van Portimao ben wordt het water weer vlak, gaat de motor uit en laat ik mij op het staartje van het ingaand tij naar binnen drijven.
Bij Ferraguda  (Portimao ligt aan de west kant van een rivier en aan de oostkant ligt Ferraguda) vind ik een geschikte ankerplek. De toeristen info spreekt van een nog oorspronkelijk vissersdorp (???).  Bij een ondergaande zon nuttig ik mijn avond diner. Morgen gaat de fiets op de kant en gaan we het één en ander aanschouwen.

Einde reisverslag 2017 deel XII Algarve Ria de Alvor. Portugal.

Terugblik op het verblijf in de Ria de Alvor.

Ankerplek: er zijn een aantal plekken en allen zijn de moeite waard om (gratis) te liggen. Mooi uitzicht op het natuurgebied met zijn eb en vloed bewegingen en tevens zicht op het plaatsje Alvor. Nadat je tussen de pieren bent geweest is er een open plek die (waarschijnlijk) ook met laag water vanuit zee te bereiken is. Daarna is er een ondiep gedeelte met  twee boeien maar het geheel is wisselend. Hoogwater is nodig om daar overheen te komen. Dan is er een gedeelte voor het landgoed waar geankerd kan worden. De botter Alkatraz heeft daar met zijn diepgang van 2.60 mtr gelegen. Verder naar het dorp Alvor is er een grote ankerkom waar ook de nodige vaste moorings liggen.

 Alvor: het oorspronkelijke plaatsje en strand met visbootjes is bewaard gebleven. De “hoofdstraten" zijn ingepikt door souvenirs winkeltjes en restaurantjes. Achter het plaatsje is het tot aan Portimao volgebouwd met appartementen van allerlei aard. Gelukkig is er vanuit de ankerplaats weinig van te zien. Het overgrote deel van de toeristen zijn Engelsen. Dat heeft duidelijk zijn invloed op de menu kaart, breakfast met bacon en witte bonen in tomaten saus is standaard. De Inter Marché (supermarkt) heeft een geheel Engels assortiment als ook de nodige winkeltjes. Het haventje met bijbehorende loodsen met units van zo’n 30 m2 voor de oorspronkelijke bevolking is onaangetast. Daar zijn geen souvenirs winkeltjes en patat zaken.

De units worden gebruikt als dagverblijf en opslag plaats voor het “visserij” gebeuren wat hier op kleine schaal plaats vind.

Aan de zeekant is er een fantastisch mooi strand , ideaal voor de witte Engelsen die rood weer terugkeren naar Great Brittan.

Tussen strand en de Ria is een laag duin gebied met mooie aangelegde paden en vlonders om ongeschonden het natuurgebied te aan schouwen. De noordkant van de Ria is “verboden” gebied. Op één mooi landgoed na zijn daar geen menselijke activiteiten.

Het verblijf achter het anker:

stroom voorziening: via de zonnepanelen, watervoorziening: dat heeft zo zijn obstakels maar via via is er wel wat te regelen. Alternatief, jerrycans of flessen water. Geen overige accommodatie.

Vaargebied:

Je zit een beetje “gevangen”. Alleen met hoog water kan je de Ria in of uit en dat is één keer per dag.
Als je wat langer verblijft krijg je connecties en weet je de weg in het dorp goed te vinden. Het gevaar bestaat dat je dan blijft “plakken”. Je boot wordt dan een aantrekkelijke, goedkope verblijfplaats. Een aantal mensen is dat overkomen. En laten we wel wezen voordeliger en een mooiere plek is er hier niet te vinden. Ik ervaar hetzelfde gevoel maar heb gelukkig ook nog de onrust om meer te ontdekken.

Toeristische activiteiten :

Diverse soorten vaartochten naar de mooie grotten aan de kust bij Lagos en Alvor. Parachute springen wordt hier zeer actief bedreven. Parasailing: zo’n parachute met een motortje en propeller op je rug c.q. karretje voor een tweepersoons ritje.
En natuurlijk het strand gebeuren en site seeing.

Kortom een zeer aantrekkelijk gebied, voor elk wat wils.