Reisverslag 2018  deel 8 . Menorca  en de overtocht naar  Sardinië tot aan Olbia

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Baaien en winden

Voor de begripsvorming geef maar een paar eigen definities.

-          Een inham is een trechtervormig  baai die vaak ontstaat door de uitloop van een rivierbedding

-          Een “open” baai, ius een baai die half cirkelvormig is en met bepaalde winden geen beschutting bied.

-          Een “gesloten”baai is een baai die bijna cirkelvormig is, alleen bij wind die op de opening staat kan dat enige hinder geven.

De baaien kunnen zowel, “groot” als “klein” zijn.

In de open baaien heb je vaak wel last van “zwel”. Lange deining, op zee ontstaan, die lang blijft “staan”. Lichte schommeling van de boot is niet erg, golven op de kop van de boot is prima te doen,  maar als de zwel dwars op het schip staat kan de boot aardig gaan slingeren. En zelfs in cadans komen. All in the game!.

De winden:

Wat ik zoal meegemaakt heb is dat de winden in de baaien  sterk onder invloed staan van de bergen en dalen in de omgeving  en de zonnewarmte.

Alleen bij echt harde wind is de invloed te verwaarlozen.

Over het algemeen is de wind in de ochtend en avond zwak tot zeer zwak. De windrichting is variabel hetzij landwind of zeewind, e.e.a. door de temperatuur verschillen van zeewater en op het land. In de middag is er meestal wel wind van de voorspelde windrichting en kan het oplopen tot 5 bf.

Zaterdag 16 juni.     Port Pollenca  - Menorca /Cala Fontanelles    (aan de noordwest kant) -  40 mijl.   mooi zomers weer wisselende winden.

Het begint met windstil weer. Dat is mooi want dan kan ik op de motor naar de andere kant van de baai waar de Goodvibes, de Wilma en Susan liggen.

Ik meld ze wat mijn plannen zijn en wellicht dat we elkaar later wel ergens ontmoeten.

Via hun MMSI nummer zijn ze altijd weer op te sporen. 

De eerste zes mijl vaar ik op de motor. In de baai wachten op wind is niet handig.

Inderdaad als ik om elf uur “buiten “ ben komt er wind uit het zuiden. Zeiltjes omhoog en met een zwak windje richting Menorca . Dat is maar een half uurtje dan weer niks. Blijven dobberen en wachten op betere tijden. Die komen, na een half uur komt er weer wind uit het zuiden en die blijft.  Loopt zelfs op tot een dikke 4.

Onderweg zie ik nog een onbemande stootwil ronddrijven, kleine moeite om die op te pikken. De eerste poging mislukt. De afstand van twee en een halve meter is net te ver weg voor mijn pikhaak. De tweede poging is succesvol. Even oppoetsen en ik heb weer een mooie stootwil erbij.

Als we rond vijf uur in de buurt van Menorca komen staat er een knobbelig zeetje, de wind neemt af en draait naar her westen, dus wind van achter. Ideale omstandigheden voor het hobbelpaard. Motor er maar bij.

Zo te zien is Menorca een groot rotsplateau.

 

Aan de randen steil afgebrokkeld en rond  de 100 meter hoog. Aan de noordkust enige vorm van bergen maar zeker niet zo heftig als op Mallorca. Het is maar een eerste indruk

Onder de kust gekomen worden de golven aangenamer en ook de wind neemt wat toe, we kunnen weer gewoon zeilen.

De eerste baai/inham die ik tegen kom is acceptabel om de nacht door te brengen.

Morgen ga ik hiervandaan naar de  NW punt van Sardinië.

Er zijn een paar strandjes met wat oude boothuisjes/schuurtjes, een kade en aan de andere kant,  ergens in een hoekje nog een klein restaurantje en dan is de toeristenkoek op. Geen telefoonverbinding, geen internet, geen auto’s, geen lawaai. Vrijspel voor bomen, vogels en vissen.

Overigs heb ik bij Pollenca haast geen vis gezien. Maar als ik hier een stukje brood naar een meeuw gooi zijn de vissen er als de “kippen” bij.

Weer een aparte baai met een eigen karakter.

Tegen de avond neemt de wind weer af en wordt het redelijk rustig.

Zeekooi klaarmaken en slapen.!

Zondag 17 juni.    Menorca /Cala Fontanelles -   NW punt Sardinië. 200 mijl. Eerste stuk

14 tot 24 knopen wind noord tot noord west. Zon.

-------------------------------------

 

Het is maar een kort bezoekje aan Menorca maar er komt wel weer een andere gelegenheid.

Er zijn nog zoveel mooie plekjes en nu kan ik meer aandacht aan Sardinië besteden.

-------------------------------------

Geen wind in de morgen maar wel dauw op het schip maar even aflappen. Ik heb nog warm water mooi voor een douche. Ontbijtje en dan komt er wind uit het noorden. Danfort anker opbergen en gaan. Om half tien ben ik buiten. Eerst een stukje noordwest want ik moet een uitsteeksel van het eiland vrijhouden. Als ik overstag ga lig ik op koers naar NW punt van Sardinië, koers:   70 graden.

Even later gaat het fiks door waaien. Er is een nare golfslag . 10 mijl uit de kust gaat de zeebodem van ongeveer 110 ,meter naar 2000 meter. Dat zal wellicht invloed hebben. Grootzeil naar beneden en ik kan relaxed doorvaren. Van die nare golfslag wordt wel wat katterig en weeïg, dat was een hele tijde gelden dat ik daar last van had.  Hoort er nou eenmaal bij.

Dan krijg ik een telefoontje van Bram, hij volgt mij op de voet  en staat mij met raad en daad bij. Af toe moeten we even bijpraten.. Goed te weten dat ik verbinding heb, dan kan ik Yvon en Katja nog even contacten. Ook de weerberichten haal ik binnen. Voor Menorca is het bericht t.o.v. gisteren aangepast, komende dagen noorden wind van 11 tot 13 knopen wind en maandag van 14 tot  22 knopen.  Voorspelling NW punt van Sardinië: maandag zwakke westen wind, dinsdag NNO 14 tot18 knopen wind.

De wind is wat minder geworden en al een tijdje constant . Het grootzeil er maar weer bij en we gaan twee knoopjes harder.  Over de hele tocht scheelt dat aanmerkelijk.  Mooi….

Het schip is goed uitgetrimd en vaart zichzelf. Mooie gelegenheid om mijn slaapjes te doen.

In de middag draait wat naar het NW  en de aan de windse koers wordt 30 graden, dat is 40 graden noordelijker dan ik moet varen. Later gaat nog iets harder  waaien. Ik kan deze koers blijven varen en het grootzeil eraf doen n later een ruime koers gaan varen, of ik val nu af en ga met ruime wind varen. Met deze zeilvoering kan de Raaf dat goed aan, dus ik kies voor het laatste.  Het zaakje is goed uitgebalanceerd en we schieten door het water.

De stuurautomaat heeft alles onder controle, dus ik kan rustig door gaan met mijn slaapjes. Dat loopt zo de hele nacht door, zelfs bij 24  knopen doet de Raaf het werk goed.  Af en toe lopen we over de negen knopen. Ik moet alleen in de gaten houden dat er niets veranderd, want  dan moet ik aan de bak!

Het was een stevig nachtje. En klein maansikkeltje, een paar sterren en verder donker. Aan het einde van de ochtend wordt het rustiger.  De koppen zijn van de golven en om twaalf uur zakt de wind helemaal weg.   Nog 60 mijl voor er vaste land is. Dat gaan we vandaag niet redden. Het blijft een tijd windstil, af en toe de motor bij omdat ik het gehobbel zat wordt.. Aan het einde van de middag komt er een matig windje en kan ik aan de wind, goed koers houden. Er staat alleen nog een lange deining, geen plenzen water meer aan dek, dus lekker ontspannen zeilen.

Als de zon onder gaat zie ik door de nevel de contouren van Sardinië. Ik ben dus in de buurt. De wind valt helemaal weg en een nachtje buiten blijven gaat het niet worden. Als het grootzeil er af haal om bij te gaan liggen wordt het gewiebel nog erger. Er zit niets anders op . dan op de motor doorvaren naar de dichtstbijzijnde ankerplek. Dat is nog zo’n 20 mijl langs het schiereiland. Omdat ik altijd goed voor mijn rust zorg is even “doorhalen”  geen probleem en kan ik rustig de nacht aan dek door brengen.  Er is een klein maantje die weldra achter de horizon verdwijnt. Blijven de sterren over en voor de rest is het donker. Geen flauw idee hoe de kust en oevers er uit zien. Met de water-tom-tom, de radar en het overzicht van schepen met AIS vaar ik langs de vuurtoren die op het puntje staat. Deze omgeving is geheel natuurgebied en daar zijn diverse regeltjes voor, dus enige zorgvuldigheid is geboden. Niet te dicht langs de oevers varen, niet te hard varen, geen lawaai maken etc..  Na de vuurtoren vaar ik 10 mijl zuidwaarts en nog vijf mijl naar het westen. Op de “blind” vaar ik naar het ankergebied. De nare golfslag is hier verdwenen.   Op de AIS heb ik gezien dat daar een Engelsman achter zijn anker ligt, dat moet lukken..

Ik zie wat lichtjes op de wal en het ankerlicht van twee schepen. Als ik vlak bij ben laat ik in vlak water  op een diepte van 6 meter mijn anker vallen. Het is half drie in de morgen. Hoogste tijd om naar bed te gaan.

Om 10 uur maakt de haven meester mij wakker. Verboden te ankeren!!  … er liggen boeien waar ik mag afmeren. Die had ik vannacht nog niet gezien.

Ik vraag om informatie met de regeltjes en het is aardig dat hij waarschuwt, niet wetende dat even later  de waterpolitie langs  komt, waarschijnlijk om een boete te incasseren. Ik lig keurig achter een boei 10 meter verderop.

Via de AIS weten zij mijn positie en veronderstelden dus dat ik niet achter een boei lag (maar er wel vlak bij). Reden voor hen om op onderzoek te gaan. Helaas, dank zij de havenmeester ben ik gered.  Maar als ik weer wegga moet ik wel 36 euro havengeld afrekenen. Het zij zo, allemaal weer even wennen.

Even de informatie bestuderen:

Veel mag er in dit natuur gebied niet. Eigenlijk wel zo goed  en wel om het volgende.

Zonea is alleen bestemd voor wetenschappelijk onderzoek en daar mag niemand komen.

Zone B. daar mag je niet ankeren, wel zo goed voor de bodemflora, je mag er niet hard varen, max 5 knopen dus ook geen waterscooters, speedboten. etc, uitstekend! je mag er niet vissen, goed voor de visstand, je mag niet met je bijboot zomaar rondjes varen. Alleen naar de kant en weer terug. Prima.

Zone C mag je maximaal 18 knopen varen.

Wat wel mag is: aan de boei liggen daarmee is een beperkt aantal bezoekers op eigen gelegenheid aan banden gelegd. Vol = vol.

Je mag er wel zeilen, surfen, snorkelen duiken, zwemmen, kanoën

Voordeel:  het is altijd rustig, geen toeristische activiteiten, en alles is onder controle.

Nadeel van de regeltjes: als je niet goed geïnformeerd bent kan je zomaar een fikse boete aan je broek hebben.

Het is nog voor seizoen, dan is er plaats genoeg. Op de eilanden waar je ook met een veerboot kan komen kan je wandelen en fietsen.

---------------------------------

Dinsdag 19 juni.    Cala Reale - Santa  Teresa ongeveer 40 mijl  

Vandaag, dinsdag 19- juni, is een beetje wind voorspeld en daar wil gebruik van maken.

Ik wil naar de overkant van de ASINARI baai, naar de noordkant van Sardinië. Vandaar afzakken naar Olbia. Naar de overkant is 40 mijl. Daarna zijn er veel mooie ankerplekken. Nog een aardig stukje .

Als ik van mij ankerpl.... sorry,… als ik van de boei los ben kan ik, omdat er geen rimpels op het water zijn, heel goed de bodem zien. Tot op een diepte van 10 meter zie ik de schaduw van de Raaf meevaren. Fantastisch!.

 

Het is ruim aan de wind bezeild, dus met vijf zeiltjes op gaan we op weg.

Het loopt allemaal lekker maar net niet goed genoeg om voor donker op een ankerplek te zijn.

Het laatste stukje op de motor. Bij een strandje vind ik een redelijke ankerplek. Morgen is er weinig wind, dus veel kan er niet gebeuren.

Morgenochtend zien we de rotspartijen wel waar ik omheen gevaren ben en het kasteel met fortificaties die hier op de berg staan.

Woensdag 20 juni.    Van Santa  Teresa tot voor Porto Servo ongeveer 18 mijl    No wind zwak tot matig . Zon.

Ik wordt wakker door het gekwetter op het strand en het anker alarm. De zwaai die de Raaf maakt rond de ankerketting is groter dan de ingestelde radius. Dat is goed want dan weet ik dat er verandering is en ik kan dan meteen zien of ik maatregelen moet nemen. De zon schijnt al volop en er is weinig wind. De zeiltjes gaan omhoog en ik maak een slag richting Corsica. Dit eiland heeft veel hogere bergen dan Sardinië, maar voorlopig is hier ook een mooie kust. Er is behoorlijk wat zeilverkeer en als ik de hoek   om ga en tussen de eilanden terecht kom gaat de gemiddelde prijs per boot omhoog. Het is een prachtig vaar gebied.

In 2012 was onze vriend  hier met zijn Lemmeraak de Alcedo. In zijn verslag schrijft hij het volgende.:

De kust is in de zestiger jaren door een consortium onder leiding van de Aga Khan ontwikkeld tot een luxe vakantieoord.

Door de plannen met aandacht voor het milieu en de omgeving is het een mooie kust gebleven en de eilanden zijn gespaard gebleven van extreme toeristische ontwikkelingen omdat ze uitgeroepen zijn tot nationaal park.

Ik kan het daar helemaal mee eens zijn. De stranden zijn niet verpest door boulevards door terrasjes en winkeltjes maar zijn oorspronkelijk gebleven. De appartementen gebouwen , voor zover die er zijn, zijn mooi weggewerkt in de vorm en kleur van de omgeving.

Het zelfde geld voor villa wijken etc.   de witte gebouwen en huisjes die er staan, zijn waarschijnlijk van voor die tijd. Het is daardoor een mooi vaargebied geworden en dat is te merken. Er zijn veel boten op het wateren ook de hele luxe jachten zijn goed vertegenwoordigd. 

De wind is zwak tot matig en wisselt nog wel eens van richting. Ik vind dat leuk. Heb ik wat te doen met het aanpassen van de zeiltjes,  af en toe een kruisrakje en met weinig wind wil ik toch nog een beetje snelheid uit het schip halen. Ik heb geen haast en er zijn hier zoveel ankermogelijkheden dat als tegen de avond de wind wegvalt ik best wel een plekje kan vinden. En dat gebeurd ook. Ik heb een prive kommetje.  70 cm onder de kiel en de meesten durven dat niet aan.

Het is prachtige zomeravond en omdat het zo warm is ga ik eerst even snorkelen. Niet veel bijzonders te zien. Ik heb nu wel een mooie gelegenheid om met zoet water de zeilen en het schip een beetje te ontzouten. Komende dagen verwacht ik geen zwaar weer meer en kan ik aandacht aan het lakwerk besteden. Zon en zout houdt  mij aan het werk. Het beloofd een heel rustige nacht te worden.

Donderdag 21 juni.  Van een plekje voor Porto Servo naar een plekje voor Olbia ongeveer 20 mijl    ZO  wind zwak tot matig . Zon.

’s Nachts is het muisstil, geen wind geen golfjes geen geluid…. Niets!  . ik zie alleen de sterren. In de ochtend als het licht mijn oogjes activeert, hoor ik twee meeuwen met elkaar communiceren. Dan is het weer stil. Er komen wat golfjes,waarschijnlijk van een motor boot ver weg. De golven slaan hun koppen stuk op de rotsblokken en dan is het weer stil. Er fluiten vogeltjes, een man zit op een rotsblok het leven te overdenken. Het wordt warm in bed dus strek ik de benen. Mijn wasje uitspoelen en te drogen hangen, kastje in het toilet ook maar even schoon maken. Dan yoghurt met muesli in de kuip nuttigen en dan zie ik veel snelle boten van bestemming veranderen.  Het zal wel nodig zijn.

Rond elf uur moet ook het strandje zijn rust en prive leven prijs geven aan de eerste badgasten. Zij zoeken hun plaatsje, hetzij in de zon of in de schaduw. Verderop  is er een motorjacht dat wil ankeren maar het lukt niet, dan maar naar het plekje waar de Raaf ligt. Maar met al zijn technische snufjes lukt het hem ook hier niet een plaatsje naast de Raaf te bemachtigen. Het wordt weer  “druk”, dat brengt mij geen positieve energie.

De wind wordt actief en dat maakt mij blij. Tijd om de zeiltjes hun werk te laten doen.

Richting Olbia is een beetje tegen de wind. De wind is ook een beetje zwak tot matig. Ik vind het wel mooi een beetje langs de kust rommelen.

Voor Olbia is een grote baai die voor een deel wordt beschermd door een groot eiland. Alleen bij NO wind is de baai “open”.  Ik zoek een anker plek maar op de kaart zijn er nog al wat restricties. Verboden te ankeren verboden te vissen, afgeschermd visgebied etc. Ik vindt een plek waar ik wel kan ankeren. Prima. Morgen kan ik hier de nodige klusjes doen.

Vrijdag 22 juni.    Daar waar ik gisteren aan gekomen ben.  Zon met nevel bewolking, maar benauwd warm.

Ik doe klusjes, beschadigde lakwerkplekjes bijwerken, rvs poetsen, sluiting aan de giek maken, kasten opruimen, etc. Het is binnen dertig graden, buiten iets beter, maar het beste wat overblijft is een uitgebreide siësta en daar geef ik aan toe.

.

Zaterdag 23 juni.    Eind van de dag naar Olbia +/- 8 mijl. Zon zwak windje uit het NO.

Ik doe nog wat klusjes, navigatie verlichting maken ,(oxidatie). Rvs poetsen, nieuwe elastieken aan dekzeiltjes maken zeilen wisselen, binnen opruimen.

Er vaart nog een “politie” bootje voorbij. Ik roep hem aan en vraag of men Engels spreekt. Één van de drie spreekt Engels. Mijn vraag wat zijn de regels t.a.v. ankeren, in deze omgeving en in de natuurgebieden waar ik vandaan kom.  Hier waar we nu zijn mag je aankeren. Dat wist ik  al. Via de kaart op de laptop konden ze mij ook niet veel vertellen. De regels van de natuurgebieden zijn verschillend. Het beste is om via kanaal 16 om inlichtingen te vragen.

Ik ga het allemaal wel avonturen.

Eind van de middag klaar maken voor vertrek. Even het laatste weerbericht checken via de telefoon. Die is helemaal leeg. Het stekkertje deed zijn werk niet meer en het ankeralarm, dat constant aan is, heeft de batterij helemaal leeggemaakt. Ander stekkertje er aan en er kan weer stroom geladen worden.

Als ik de telefoon weer wakker maak, zie ik een heleboel berichtjes. Omstreeks deze tijd moet ik weer verjaren. De datum in mijn verslag liep achter, dus….. wat was het vandaag ook al weer….. Dat is nu duidelijk!!!     Vandaag, zaterdag  23 juni 2018 ga ik aan mijn 74ste jaar beginnen. Een ieder heeft mij daarmee gefeliciteerd, mijn dank daarvoor.

Vorig jaar zat ik op de Noordzee onder de Engelse kust, windkracht zes uit het zuid westen en koud. Nu is het wat aangenamer.

Als ik alle felicitaties beantwoord heb kan ik vertrekken. Een klein stukje varen en dan de      ” trechter”  in naar Olbia.  

Van de baai voor Olbia loopt een smalle trechter naar Olbia. In deze ondiepe trechter  is een vaargeul ontstaan waardoor grote ferry- en vrachtschepen tot aan Olbia door kunnen varen. Buiten de vaargeul is het ondiep en deze gebieden worden voor visvangst gebruikt. Aan het einde , vlak voor de stad, is er een ankergebiedje. Een schipper heeft met zijn bijboot  de hond op een eiland uitgelaten, aan hem stel ik de vraag hoe e.e.a.  geregeld is. Ankeren is prima en vrij, aan de oude kade mag je,  gedurende drie dagen gratis afmeren. Maar geen beveiliging en faciliteiten. De vraag is of je daar je boot alleen achter wilt laten. Ik ga, net zoals de collega schipper, achter het anker.

 

Ik ben nu een week niet meer aan de wal geweest. De laatste aardappelen en worteltjes worden soldaat gemaakt. Morgen op verkenning de stad in. Zoeken naar: Toeristenbureau, een warme bakker, (ik verlang weer naar een lekker broodje met kaas), supermarkt (een hele lijst met boodschappen), winkel voor telefoonkabeltjes, automaterialen zaak voor twaalf volt autostekker,  één aansluiting werkt niet zo goed meer (roest?) en ik kan in de voorhut ook nog eentje monteren, (altijd handig met al die USB aansluitingen), wasserette, een winkel voor snorkel spullen (voor de dames), kunnen die spullen  meteen aan boord blijven voor volgende gelegenheden, een WIFI spot, . Voorlopig genoeg te doen.

Zondag  24 juni.    Olbia bewolkt en wat gerommel boven land.

Olbia verkent en 1^e rit boodschapjes gedaan.

Maandag  25 juni.    Olbia de zon komt er weer bij

2^e en 3^e  rit boodschapjes gedaan.

Maandag  25 juni.    Olbia de zon

Om drie uur in de middag landen Katja en Mel.

Einde reisverslag 2018  deel 8. Menorca en de overtocht naar Sardinië tot aan Olbia

Reisverslag 2018  deel 7  de Balearen - Mallorca

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Dinsdag 5 juni.   Cala Xucla / Ibiza  - Palma Nova/ Mallorca  ca 60 mijl.  Zw wind 4 a 5 .Grijs wolkendek waar af en toe de zon door breekt.

De overtocht.

60 mijl is als je redelijke weersomstandigheden hebt in een dag te doen. Het eerste wat je in de morgen doet is varen, dan tellen de mijltjes al vast.

Om half acht ging mijn linkeroog open en mijn rechter oog zag door het dekluik dat de vlag aan het wapperen was. Er is dus wind. Natte doek over het gezicht, Anker op en zeiltjes omhoog. Er staat redelijk wat deining maar er is ook wind en als ik op koers lig vaar ik ruim voor de wind. Kluiver op, kleine genua op de kotterstag  want met deze kleine genua kan ik mijn spinakerboom gebruiken om de genua te loevert uit te bomen. Bulletalies op de gieken, de stuurautomaat doet zijn werk en we zijn klaar voor de komende 60 mijl.

Tijd voor het ontbijtje.

Als ik een paar mijl uit de kust ben zie ik aan de horizon bergen!. Toch maar even op de kaart kijken of ik een eiland over het hoofd heb gezien. Dat is niet zo, dus dat moeten de bergen van Majorca zijn.

Het lijkt dichtbij maar 60 mijl is toch wel ver. Ik kan in ieder geval niet zo gauw meer verdwalen. Bij aankomt van een nieuwe bestemming is het altijd even spannend . Waar is een goed anker c.q. ligplaats, moet ik voor de aanloop nog mijn zeilen verwisselen. Is er veel of weinig wind. Heb je tijd om op je gemak te kunnen oriënteren etc.  De kaart en /of pilots geven wel voldoende informatie maar een  relatie met de omgeving is er niet.

Zijn er hoge bergen? Hoe is de bebouwing, hoge of lage havenpieren, hoe is de golfslag terplekke , wat zijn mijn manoeuvre mogelijkheden , noem maar op.

Via mijn hotspot op de telefoon heb ik internetverbinding en via internet kan ik zien waar de Wilma en Goodvibes liggen. Dat geeft al een indicatie van de omstandigheden.  Als ik de grote baai bij Las Palmas binnen vaar kom ik al wat in de luwte en valt de golfslag weg.

Ook de wind neemt af, dus relaxed kan ik vlak langs de kust varen en foto’s maken. Daar waar de Wilma en  de Goodvibes liggen is ankerplaats genoeg. 

Om zes uur lig ik achter mijn anker. Even zwaaien en dan de boel opbrengen. De boot van Susan zie ik niet. Gisteren bij het water tanken heb ik nog een aantal lege flessen met water gevuld, zal ze best wel kunnen gebruiken op haar kleine bootje.

Geen van allen hebben de bijboot er uit, dus morgen zien we wel verder.

Mallorca algemeen

Woensdag 6 juni.   Palma Nova/ Mallorca  -     Santa Ponga   ca  12 mijl.  wind Z 3-4 . Grijs wolkendek  in de namiddag zon.

 In de ochtend  werk ik wat roest aanslag weg. E.e.a. is officieel wel roestvast staal maar niet altijd roestvrij. Met wat zout water erbij komt er op sommige plakken wat roestaanslag te voorschijn en dat vind ik niet leuk. Met een eenvoudig middeltje is dat te verwijderen en dan ziet er alles weer spic en span uit. De Goodfibes komt voorbij en zegt dat zij i.v.m.  de aanhoudende wind een andere baai opzoeken. Dat lijkt mij een goed plan. Ik doe mijn zeiltjes omhoog en ga ook naar Santa Ponga. Veel golven weinig wind. Daar aangekomen ligt ook Susan achter haar anker.

Allen uitgenodigd voor de borrel. Kan Susan meteen haar water mee terugnemen. De golven blijven ook in deze  “toeristenbaai” baai doorzetten .  Het wordt een nachtje schommelen.

Donderdag 7 juni.     Santa Ponga   wolkjes en zon weinig wind.

Omdat er niet zoveel wind is ga ik een scooter (125 cc) huren om de bergen in te gaan.

Eerst het bootje gereedmaken en dan naar de kant. Dan val je in de toeristen fabriek. Strandje, keurig verzorgd, de hele straat langs de baai is voorzien van terrasjes, restaurantjes en winkeltjes met prullaria. Het is gezellig druk maar alles is nog lang niet volledig bezet. Hoe zal dat in het hoogseizoen zijn??  

Ik vind een verhuurbedrijf en na enige summiere instructies rijd ik met zo’n ding weg. Ik heb nog nooit met zo’n ding gereden, eerst maar even de villawijk in, bijna geen verkeer en mooie pandjes. Alles gaat goed . Ik wil naar port Andratx. Zit ik zomaar op de autoweg. Rustig aan dan breekt het lijntje niet en kennelijk zijn de automobilisten aan deze huurscooters gewend. Port Andratx ligt aan een mooie besloten baai. Er zijn goede haven faciliteiten maar ik zie geen vrije ankerplaatsen.

Het voordeel van de scooter is dat je makkelijk even kan stoppen om rond te kijken of om een foto te maken. Ik rijd een stuk door de bergen en kom daarna bij de noordwest kust. En dat is heel wat gemakkelijker dan met de fiets. Evenals Ibiza zijn de bergen hier behoorlijk steil. Geen baaien en geen strandjes. Wel een kustweg die tussen de twee en driehonderd meter boven het zeeniveau ligt.

Een kronkel weg,

leuk om te rijden maar het geeft ook fantastisch mooie uitzichten. Er zijn maar een paar dorpen en dus ook maar één verbindingsweg.   Via Estellencs

kom ik bij Banyarbufar en daar moet ik de kust verlaten.

Via een klein weggetje ,dwars door het gebergte, ga ik naar Puigpunyen.

Veel hoogte verschillen en omdat de bergen redelijk steil zijn er de nodige haarspeld bochten. Inmiddels ben ik aardig gewend aan zo’n ding en is het leuk om deze weg te rijden.. Via Calvia kom ik weer bij Santa Ponga. Vlak daarvoor is een groot industrie terrein met de nodige nautische bedrijfjes, Het lukt mij om een breekpen voor de schroef van de BB motor  en nog een paar zekeringen te scoren

Om zeven uur  uiterlijk, moet ik de scooter weer inleveren. Ik heb nog een uurtje… kan ik nog even rondcrossen. Daarna boodschappen doen in zo’n minimum supermarkt en dan weer terug naar de boot. Morgen gaan we om de hoek naar Soller. Een mooi besloten baai gelegen in het midden van de noordwestkust.

Vrijdag 8 juni.     Santa Ponga   - Cala d Deia,  zon weinig en variabele wind.

De wind staat nog in de “ochtendstand” dus weinig wind en vanaf het land.( Oost). Ik haal de huiken van de zeilen anker op en wegwezen. De Wilma is al op pad, De Goodvibes moet nog diesel tanken en Susan blijft hier. Die zullen we over een paar dagen / weken wel weer ergens ontmoeten. Buiten staat een onplezierig knobbelig zeetje en weinig wind uit het zuid westen, dus wind van achter. Het schiet niet op en  af en toe zet ik de motor bij. Bij de westpunt is een onbewoond eiland met een paar hoge bergen. De kust heeft ook een hoge berg en we krijgen door het tunneleffect een lekker windje. Dat is mooi. Volgens de verwachting zal het zo blijven ….Niet dus. Om de hoek, in de luwte van de Mallorca berg (491 m hoog), valt de wind weg, maar ook op zee.

Vanaf dit momnet is het kwakkelen geblazen zij het met een iets vriendelijker golfgedrag. Ik vaar vlak langs de rots wanden. Het is een imponerend gezicht zo vlak bij, die enorme hoogten, de variatie van steen partijen en begroeiing.



De natuur maakt nergens een kopie van, elke meter is weer anders. Voor mij is dat volop genieten en ik moet oppassen dat ik niet te veel foto’s maak.

De Goodvibes maakt zich zorgen, zij zijn verder op zee en roepen mij via de marifoon op, of ik wel weet dat ik vlak bij de rotsen vaar. Voor hetzelfde geldt is er met mij wat mis, maar dat is niet zo. Met mijn volle verstand en een goede zeekaart (water tom-tom) is alles onder controle. Met dank voor de bezorgdheid. 

Ik kan nu mooi zien waar ik gisteren met de scooter heb gereden en dat is wel zo leuk.

Wat mag ik mij gelukkig prijzen dat ik, met goede gezondheid (afgezien van wat piepen en kraken) dit onder deze omstandigheden mag doen en beleven. 

In de kajuit van de Bonduca hangt een spreuk,  “ Elke dag die je gegund wordt is een cadeautje” en zo is het ook.

Ik zie hoog boven mij, op de rand van de berg, het restaurant dat gisteren gesloten was.  

Vandaag is het open want door de verrekijker zie ik dat er onder het afdak de nodige mensen zijn die hun lunch verorberen. Wat mag ik mij gelukkig prijzen dat ik, met goede gezondheid (afgezien van wat piepen en kraken) dit onder deze omstandigheden mag beleven.  In de kajuit van de Bonduca hangt een spreuk,  “ elke dag die je gegund wordt is een kadootje” en zo is het ook.

Van het plaatsje Estellencs, waar gisteren heb geluncht, heb ik toch wel wat gemist, het is niet anders want ik moest op tijd terug zijn.  Nu zie ik dat er oorspronkelijk terrasvormige tuinbouwgronden gemaakt zijn, dat er een klein grindstrandje is met de specifieke botenhuizen en…. dat er water uit de rotsen komt en dat is voor een huishouden wel zo plezierig. Een ideale plaats om je daar te vestigen en in het levens onderhoud te voorzien.

Nu is het een mooie trekpleister voor het toerisme. De lunchkaart is dan ook viertalig opgesteld. Neemt niet weg dat het oorspronkelijke beeld is blijven bestaan en dat is mooi..

De wind is nagenoeg weg en als ik, op de motor, bij Cala de Deia kom, zie ik bootjes achter hun anker. Toch maar even van dicht bij bekijken. Vannacht en morgen is er ook weinig wind en dit vind ik een fantastisch mooi plekje om te blijven.

Ik meld de Goodvibes dat ik hier achter mijn anker lig. Dat is mooi want de  Goodvibes meldt mij weer dat de baai bij Soller vol was en dat zij een ankerplekje verderop hebben gevonden. Cala Tuent. Kunnen we allemaal weer op een plezierige manier de nacht doorbrengen.

Zaterdag 9 juni.     Cala de Deia,  zon en weinig wind uit het z-o.

 ’s morgens wordt je wakker met de fluitende vogeltjes en het geblair van de geiten. Als de dagjes mensen weg zijn komen ze weer terug.

Overwegingen

Als ik wakker wordt schijnt de zon en is het warm. Meteen maar het zonnezeiltje opzetten.

Als ik weer een beetje wakker ben komt altijd de vraag wat ga ik vandaag doen? Het weer is daarin een bepalende factor. Vandaag weinig wind en als ik met de kijker zo rondkijk zie ik toch wel dingetjes die nader wil bekijken. Ik kan ook op de motor naar Soller kunnen gaan. Het is weekend en het zal druk zijn. Ook wil ik de romp weer netjes maken want bij de waterlijn begint het wit een beetje geel te worden, niet overeenkomstig met een Witte Raaf.

Er staat nog wel wat deining, nu nog maar even afwachten wat het weer en golven verder gaan doen.

Ik vind het toch wel leuk om tussen de steen partijen wat rond te neuzen dus besluit ik om hier te blijven. Dan moet wel het bootje in het water leggen  en de huiken nog maar even over de zeilen doen.

                                                 Streep door de rekening!

Aan boord heb ik een zoet watercircuit met koud en warm water, maar ik heb ook een “buiten”water circuit. Als je water nodig hebt wat geen drinkwater/zoetwater hoeft te zijn dan kun je dat gebruiken, b.v. het voorspoelen van de vaat en dat spaart weer drinkwater.

Als ik de pomp voor het buitenwater aanzet blijft hij draaien en kont er water in de bilge.

Dat is niet goed.

Het makkelijkste is om het euvel op een to-do lijstje te zetten en het later op te lossen. Een overweging die in de huidige omstandigheden geen hout snijdt. Gewoon oplossen en de ander plannen opschuiven…….

Op zoek naar het mankement, verfblikken en rooster weghalen opdat ik onder in het schip kan kijken. Als ik de pomp weer aan zet spuit een loze slang, onder mijn accubakken water. Dat is niet zo geweest maar waar zat deze slang dan aan vast?? Vanaf deze kant is dat niet te zien. Aan de andere kant van de accubak zit de bilge en daar komen nagenoeg alle slangen centraal bij elkaar. Als ik goed kijk dan is de loze slang de toevoer van het buitenwatersysteem naar de kranen op de wastafels/gootsteen. Ik vind de T aansluiting waar de slang aan vast heeft gezeten en als ik de ty-rap losknip kan ik de T aansluiting vrij maken. De toevoerslang maak ik bij de pomp los en kan deze weer, vanuit de bilge, onder de accubak doorschuiven naar de pomp. Nu heb ik ruimte om de slag weer vast te maken. De oude slangklem is van roestvast staal maar het boutje niet, dat is gaan roesten. Nu maar een kompleet roestvaste slangklem er op. Het T stuk met een ty-rap weer vast zetten, de slang naar de pomp vast maken en het euvel is verholpen. Het rooster en de verfblikken weer op zijn plaats zetten en we kunnen naar het volgende hoofdstuk.

                                                         ----------------------------------------------

Als ik naar de kant ga neem ik alleen de roeispanen, mijn snorkeluitrusting en het fototoestel mee. Het is niet verstandig om met al deze steen de buitenboordmotor te gebruiken en de afstand is ook niet zo groot. Bovendien kan je dan het bootje makkelijk op een kei of iets dergelijks parkeren.

Het eerste project! 

Met de verrekijker had tussen de keien netjes opgestapelde stenen gezien die een muur/hutje vormde. Waarom, maakt iemand op deze ontoegankelijke plek een soort vaan onderkomen? 

Het tweede project.

Een stukje verder zie ik drie boten huizen, en zoals we al op Ibiza hebben gezien twee muurtjes tegen de bergwand, een stevig dak erop ter bescherming van  de steenval een hellinkje en je hebt een botenhuis. Hier zie ik alleen een botenhuis met daarin een boot die net als een oud mandje helemaal uiteen gevallen is. Er is slechts een stukje helling en daarna gaat het naar beneden tot aan het water en daar zie afgezien van wat roestige pennen niets dat op een helling lijkt.

Het derde project.

Ook een botenhuis maar met een groot karrenwiel. Wat moet dat daar nou weer.  Bij nader onderzoek blijkt dat het karrenwiel als slinger voor een lier mechanismen is. O het wiel is een langhandvat gemonteerd. En als dat wiel met een kabeltrommel gelagerd is ,, kan je daarmee een boot de helling optrekken. Maar ook hier verdwijnt het spoor van de helling naar mate je  dichter bij de oever komt.

Het vierde project.

Dat is duidelijk ook een botenhuis geweest maar ook hier geen sporen meer van een heling.

Aan de overkant van de inham is wel een authentieke slipway/ helling met botenhuizen..

In tegenstelling tot Ibiza ,waar men twee balken als een spoorrails de zee ingaan en zo als zodanig als helling gebruikt wordt. Hebben ze hier alleen maar dwarsbalken. Ik vermoed dat zij bij deze moeilijk bereikbare botenhuizen een soortbalken frame hebben gebouwd die als helling dienst deed. Enige sporen zien daar nog van te zien.

Maar de tand des tijds zal het een en ander wel verwijdert hebben.

Aan de overkant waar de authentieke hellinkjes zijn, vind ik een mini hellinkje en daar kan ik mooi mijn bootje neerleggen.

Het restaurant ziet er gezellig uit. Ik heb geen geld bij me maar dat is zo op te halen. Eerst maar even kijken. Het is erg druk en de voertaal is Engels / Duits.

Ik zie wel glazen met heerlijke sangria maar ach ….. aan boord heb ik nog een Mateus rosé, een rauwkost salade  en de nodige liflafjes. Wie doet mij wat.

Eerst een stukje wandelen. Al eerder heb ik mij verbaasd over de kunstig in elkaar passen de steen van de muren die ze hier maken. Brokken steen genoeg. Een huis in aanbouw laat mij zien hoe ze dat doen.

In dit geval worden  tegen een reeds gestorte betonmuur de keien “geplakt”. Blijft over…. de kunst om de juiste steen op de juiste plek te leggen. Dat heet vakmanschap.

Ook de muurtjes die hier al heel lang staan en die dienen om terrassen te kunnen vormen voor land- en tuinbouw zij zo gestapeld, maar dan zonder betonmuur. 

Aan boord heb ik een alua vera plant en die had wat aarde nodig. Als ik bij zon terras de aarde probeer weg te schrapen valt dat niet mee. Het is leemachtige en vormt als zodanig een stevige substantie. Verklaart ook waarom ik zoveel grote brokken steen zie die opgebouwd zijn uit keien, steentjes en steengruis bij elkaar gehouden door deze leensoort.   vast op Verklaart ook waarom deze muurtjes een zo lang leven beschoren is.

Op de terrassen heb ik mooi uitzicht, morgen nog maar een keer en het fototoestel meenemen.

Het talud van de bergen hieromheen zijn wat vlakker en uitermate geschikt om mooie vakantie bungalows te bouwen. Dat gebeurt mijns inziens op een goed manier. Enigszins verscholen tussen groen en gebouwd met de bruin gele stenen zijn het geen dominante bouwsels. E.e.a verklaart ook waarom het op deze kleine interessante inham zo druk is.

De late avond en nacht zijn vermoeiend. Er zit onweer in de lucht de wind draait nogal. Vlak bij mij ligt een andere boot. Dus de radius van het anker alarm maar wat korter in gesteld opdat ik bij elke noemenswaardige verandering gewaarschuwd wordt. Het anker zit stevig maar toch is het goed om bij elke verandering even polshoogte te nemen.

Er zij ook hevige windstoten en als mijn zonnezeil als spinaker gebruikt wordt haal ik dat toch maar weg. De wind, die van de bergen komt, is lekker warm, voorlopig zal ik niet onderkoeld raken. Zo tussendoor valt er nog wat regen maar daar lig ik niet wakker van.

Zondag 10 juni.     Cala de Deia,  bewolkt, een klein zeewindje en af en toe regen met later nog wat gerommel van boven.

Om elf in de morgen ben ik in staat om enige vorm van leven weer op te pakken.

Als ik buiten kom is het schip behoorlijk vervuilt met fijn bruin stof…. Dat werkt zo…. De wind blaast het stof vanaf de bergen de lucht in en brengt dat richting mijn boot. De regen vangt het stof op en legt dat netjes verspreid over mijn boot. Dacht ik dat al het zout mooi door de regen weggespoeld is, krijg ik er stof voor terug.

Het leven is niet eenvoudig, maar….. de pomp voor mijn dekspuit functioneert goed, dus met buitenwater het dek schoonspuiten, dat is niet genoeg een lap een boender en de luiwagen moeten er aan te pas komen. Het schip is weer schoon en zout!. Toch maar even een aanslag plegen op mijn zoetwatervoorraad (nog 700 ltr) en het dek met de zonnepanelen naspoelen met zoet water.  Aflappen en de  Witte Raaf mag weer “wit” wezen. Tijd voor ontbijt.

 Er komt een apart bootje langs varen. Ik denk dat het een vuilnisbootje is. Aan twee kanten een roestvast stalen “mand” die in het water kan zakken. Op deze manier kun je dan plastic, vuil etc. uit zee vissen. E.e.a. verklaard ook waarom de stranden hier zo schoon zijn. Fatsoenlijke toeristen zijn op de hoogte van de milieu problematieken en zullen zich als zodanig gedragen. Vuile stranden zullen zij ver mijden. De toeristenindustrie van de Balearen weet daar beter mee om te gaan dan de Spanjaarden op het vaste land.

Inmiddels zijn de badgasten gearriveerd. In badpak wachten zij op de zon die niet komt.

Met mijn verrekijker kan dat allemaal mooi observeren.

Er komen nog enige mede ankeraars (duurdere categorie bootjes) maar dat is van korte duur. Een lunch pakken in het strand restaurant en dan weer weg wezen.

Er is enige golfslag en met dit weer heb ik geen zijn om naar de kant te roeien. Morgen is er weer volop zon, nu wordt de middag nog afgesloten met regen en enig “gerommel”van boven. Die meneer die dat regelt heet Wodan. Ik ken hem niet persoonlijk maar mij weet hij wel te vinden.

Als het een beetje opgeklaard is en ik naar buiten ga is er, ondanks dat de wind uit zee kwam weer het nodige fijn stof op de boot. Dan maar, zolang het nu nat is, met zout water afspoelen, en dat is zo gebeurd.

De rest van de tijd besteed ik met het verslag te maken, en de reisverslagen van de Alcedo na te lezen.

De Alcedo is een tweemast Lemsteraak, die gedurende de restauratie van de Witte Raaf  op dezelfde werf ook gerestaureerd is. De eigenaar heeft een zeiltocht gemaakt naar Griekenland en de verslagen zijn  voor mij een houvast om de zien wat mij nog te wachten staat.  Zijn reisverslagen zijn gepubliceerd in het watersportblad  “de Spiegel der Zeilvaart”. (zie ook Lemmeraak Alcedo .. op internet)

Tegen de avond wordt het rustig en wordt de nacht , naar verwachting ook rustig.

Maandag 11 juni.     Cala de Deia, -  Port Pollenca  …     mijl.  een beetje bewolkt, een klein zeewindje uit het westen / zuid westen  3 en af en toe een beetje 4..

Vannacht eenzelfde nacht als gister, onweer en een paar behoorlijke windvlagen verder rustig.

Het lukt mij niet altijd om ’s avond de slaap te pakken . Ook nu ben ik  klaar wakker en het onweer met regen is voorbij. Ik kijk buiten naar het kajuitdak en met de regen is stof meegekomen. Als ik morgen  (strakjes) wakker wordt dan is dat stof opgedroogd. Mijn dekverlichting werkt weer uitstekend, dus pak ik de dekspuit en spoel het stof eraf. Scheelt voor morgen een hoop werk.

De voorspelling voor de komende dagen zijn zonnig maar omdat er veel vocht gevallen is moet de zon dat eerst wegwerken. Ik heb het hier wel gezien, maar voor ik vertrek wil ik nog wat foto’s maken. Even naar de kant en wandelen door lucht met een hoge vochtigheidsgraad. De foto’s zijn gemaakt en ik maak het schip weer zeeklaar. Met en zwak tot matig windje ga ik langs de kust. Ik zie wel hoe ver ik kom, en als er geen goede ankerplek te vinden is, kan ik altijd nog op zee overnachten.

Eerst maar even een kijkje nemen in de baai van Soller.

Onder zeil vaar ik de besloten baai binnen. Er is een jachthaven een mooi strand en na het weekend redelijk ruimte om te ankeren.

Wil ik hier blijven???? Dan wil ik ook naar de kant om een goede WIFI  te vinden en moet het bootje er weer het water in. De directe omgeving is standaard toeristisch. …..Ik ga hier niet blijven.

Verder langs de kust kom ik bij de inham Cala Tuent.

Daar hebben de Goodvibes en Wilma gelegen. Een mooi strand  en wat ik vanuit de kuip met verrekijker kan zien, zijn er weinig tot geen toeristische activiteiten. De volgend interessante inham is Cala de sa Calobra.

Daar zie ik een strandje dat je alleen via een tunnel door een rotspunt kunt bereiken en ik zie ook een rivierbedding met oude botenhuizen. Twee restaurantjes en dat is alles. Ik vaar wel door maar als de landkaart erbij pak denk ik, dat ik misschien nog wel een scootertje huur en door het bergmassief hier naartoe rijdt. 

Het windje blijft staan en op een relaxte manier met het windje in de rug vaar ik vlak langs de rotspartijen. Langs deze kust zijn eigenlijk maar een paar inhammen met strandjes en dan nog is de vraag of je daar fatsoenlijk kunt ankeren. Soller is de enige behoorlijke baai . Soller is ook heelgoed van Palma over de weg te bereiken. Vandaar ook de “standaard” toeristen uitrusting. De kust is en blijft adembenend mooi. Variatie alom .  Tegen het eind van de middag ben ik bij het meest noordelijke puntje van Mallorca. Het einde van het hoog bergmassief.  Om de hoek kom ik in de luwte van dit bergmassief en zet de moltor aan om net voor donker nog bij port Pollenca te kunnen ankeren. De Wilma en de Goodvibes liggen daar ook.

De baai van Pollenca

Omdat de baai behoorlijk besloten is en bij Port Pollenca de baai over een groot gedeelte ondiep is 2-6 mtr. Is deze baai bijzonder geschikt voor sportieve activiteiten Een uitgebreide  zeilschool met catamarans , kleien zeilboten, surfplanken, sup-planken etc. Er wordt actief zeilles gegeven.

Verder op zijn er verschillen de scholen die lesgeven in kite surfen, en omdat dit gedeelte tussen twee uitlopers van bergketens ligt is het land gedeelte vlak.

Goed om te fietsen, wat dan ook veel gedaan wordt.

Op één groot hotel na zijner geen grote appartementen gebouwen. Hoog uit drie tot vier verdiepingen, enige bungalows, afgewisseld met groen en een groot stuk natuurreservaat. Ook zien we hier geen grote luxe jachten. Dit gebied heeft naar mijn idee een aangename toeristische belasting. Een aanrader voor langer verblijf.

Dinsdag 12 juni.     Port Pollenca  een beetje bewolkt en in de middag zon.

’s Morgens nog maar even verkassen. Het is van deze plek een eind varen met het bootje dus gaan we wat dichter bij de “bewoonde” wereld voor anker.

Maar voor ik wegga zie ik dat hier drie grote watervliegtuigen, bestemd  voor bluswerkzaamheden, gestationeerd zijn. Gisteren vloog er al eentje heel laag langs de Raaf maar ik was net te laat bij mijn fototoestel.

De vliegtuigen staan op de wal en rijden langzaam het water in, dan worden de wielen in getrokken en als er ruimte tussen de bootjes is stijgen ze op.

Ze maken een rondje en maken dan een waterdip.  Met hun kontje raken ze het water en kunnen zo op deze manier behoorlijk wat water in nemen wat elders, omdat ze aan het oefenen zijn. weer geloosd gaat worden.  Zo zijn ze en pa uur bezig. Great fun voor de piloten.

Als ze landen zoeken ze weer een vrij plekje tussen de boten en varen dan weer terug naar de basis. Wieltjes uit, het land oprijden en de missie is weer volbracht.

Toch maar naar de overkant!

Bootje er uit en met de fiets op verkenning. Bij de jachthaven is een wasserette, goed om te weten. Langs de boulevard zijn mini super marktjes. Toch maar even verder fietsen. Het plaatsje Pollenca ligt zo’n 7 km verder landinwaarts. Te bereiken oven een vlakke weg en dat is mooi met de fiets te doen. Daar zie ik ook een Lidl,  dus op de terugweg even foerageren.

Pollenca is geen onaardig plaatsje. Op het stadsplein is vrij WIFI  maar zonder labtop heb ik daar niets aan. Ik fiets door het plaatsje nuttig een Spaanse omelet en maak de nodige foto’s.

Ik doe boodschappen, de rugzak is weer vol met boodschappen en de terugtocht kan aanvaard worden. Heen had ik wind tegen nu het windje in de rug.

Als ik naar de boot ga laat ik de fiets op de kant staan en ga weer naar het schip. Er is weinig golfslag dus de gelegenheid om de romp schoon te maken. Het roestvast staal krijgt toch door het vele zout enige roest aanslag en daar wordt de Raaf  niet mooier op. Na de poetsbeurt ziet het er al weer beter uit.

Het is inmiddels donker, tijd om naar bed te gaan.

Woensdag 13 juni.     Port Pollenca   Heerlijk zomers weer.

Ik heb de bimini opgezet, dat geeft schaduw maar de wind waait er onder door en dat is heerlijk verfrissend. Ook het zonnezeiltje gaat erop en het is in de kuip aangenaam vertoeven.

Het roestvast moet nog in de was gezet worden en dat is als eerste aan de beurt.

Daarna wasgoed verzamelen, laptop mee en op naar de wasserette en WIFI.
De wasserette geeft geen probleem maar voordat ik mijn blogspot op tafel heb duurt het even. Het lukt om foto’s in te voeren. Eureka!  Halverwege stoppen om mijn wasje in de droger te stoppen en dan weer terug naar de WIFI spot weer verder gaan. Het lukt om mijn verslag van Formentera te completeren, maar achter af blijkt dat het nog niet verstuurd is. Als ik met het verslag van Ibiza bezig ben geeft de blogspot aan de er problemen zijn met het downloaden van de foto’s. Waarschijnlijk maak ik te lang gebruik van de wifi. Morgen maar weer opnieuw proberen. Stapje voor stapje komen we er wel. Het is een heerlijke zomeravond Carpe Diem!

Donderdag 14 juni.     Port Pollenca   Heerlijk zomers weer.

Het gaat zoals het gaan moet. Je kunt plannen wat je wilt, tijdschema’s maken etc. Maar uiteindelijk gaat het zoals het gaan moet. Zo ook deze dag.

Ik zou het roestvast staal van de skepters en de preekstoelen poetsen. Op de preekstoel zit een molen om vis te vangen. Deze werkt niet geheel goed en omdat ik hem niet gebruik wilde ik die, goed werkend, opbergen.  Dus nazien wat olie toevoegen en alles loopt weer als een klein naaimachinetje. Ik wilde ook nog op de I-pad kijken, waar mijn digitale zeekaarten op staan,  wat de zeilafstand naar Menorca is. Helaas….. de batterij lading is nog maar 1 %. Het lukt de i-pad niet om op te starten. Hij heeft wel met een kabel aan de stroom gelegen en als ik de kabel verwijder regeert de I-pad wel. Batterij ter ziele???

Op naar het toeristenbureau om te vragen waar een reparateur is.

Halverwege het strand weigert de BB motor…. Probleem voor later….. Dan het noodaggregaat maar te voorschijn halen. (twee roeispanen) en we kunnen naar de kant.

In Alcudia is een reparateur te vinden. Een plaatsje dat aan de andere (zuid) klant van de baai, ligt, 7 km verder. De winkel gaat om 16:30 weer open.

De vlakke weg daar naar toe gaat langs de oever van de baai en een gedeelte langs een natuurgebied.

Ik had al in gedachte dit gedeelte te fietsen maar het is nu een mooie combinatie.

Bij Alcudia aangekomen blijkt het een oude vesting stad te zijn. De poorten en de verdedigingsmuren staan er nog bijna allemaal.

Vlakbij één van de poorten is de winkel. Het is 15:30. Mooie gelegenheid om langs dit toeristenbureau te gaan, dat schuin tegen over de winkel is. Hier kan ik informeren waar een goede WIFI is. …… In de bibliotheek  100 meter verder op. De bibliotheek gaat om 17:00 uur open.  Kan ik mooi nog even door de vesting fietsen.

Het is weliswaar tot wandelgebied verklaard, maar het is  nog vòòrseizoen en bovendien siësta, dus erg rustig. Ik hoef niemand te hinderen. Scheelt weer slijtage van mijn gewrichten.

De vesting is niet zo groot en om vier uur is het tijd voor een Tapas, een klein hapje. Deze keer worden dat scampi’s met knoflook en een stukje stokbrood. Na half vijf ben ik bij de winkel… Die kijken niet zo vrolijk,… of ik het ID nummer van de I-pad heb dan kunnen zij contact maken met Apple. Ik zoek  in mijn laptop, maar ik heb hem niet.

Dan Yvon maar bellen of zij dat in de archieven op kan zoeken.

Yvon zou vandaag met James, de kat, naar de dierenkliniek in Utrecht gaan. Hij was al een tijdje niet helemaal fit. Zijn linker oog en de tekening daaromheen, was duidelijk afwijkend geworden en uit zijn linker neusgat was hij aan het snotteren. De dierenarts had Yvon door verwezen naar de kliniek. Daar constateerden ze uitgezaaide kanker in het hoofdje. …….James hebben ze niet meer wakker gemaakt……. even slikken.

Voor James het beste,  voor ons toch afscheid nemen en de confrontatie met het onherroepelijke. Het onherroepelijke, de enige zekerheid is in ons leven. Het zal ons allemaal overkomen. Reden te meer om van elke dag die ons gegund is te genieten. Doen waar je zijn in hebt, maar dan niet ten koste van anderen.

Het leven staat niet stil. Ik ga naar de bieb en kan daar mijn laatste verslagen verwerken.

Alsnog foto’s  voor verslag nummer vier inpassen, lukt niet. Een andere keer dan maar. De bieb gaat sluiten en ik ga naar de winkel of er nog iets gevonden is. Er is niets met de I-pad aan de hand!. Met een nieuwe kabel hebben zij inmiddels de I-pad weer iets opgeladen en alles werkt als vanouds.  Pfff    …. Opluchting…  Een nieuwe kabel en het probleem is opgelost.  Ik bel Yvon op  die bij een vriendin is , er is geen haast meer voor de ID.

Renee, haar dochter, komt naar Yvon, wel zo fijn, dan is het voor Yvon niet helemaal thuiskomen in een leeg huis. Morgen praten we wel verder.

In de avond krijg ik een telefoontje van Katja, mijn dochter. Zij had voornemens om naar Ibiza te komen maar dat paste niet. Alternatief: mogelijk begin juli, een paar dagen Corsica.

Dat wordt nu 26 juni en dan komt zij met een vriendin die er even tussen uit wil en niet in een toeristen opvang wil verblijven.  Is de Raaf toch een mooi alternatief.

Blijven tien dagen over om 300 mijl te overbruggen.

Nu maar weer proberen te slapen

                                       (…. “ Het gaat zoals het gaan moet! “…)

Vrijdag 15 juni.     Port Pollenca   mooi zomers weer.

Nog een paar klusjes klaren voor vertrek naar Corsica.

1^e de BB motor. Ik had een eenvoudige onderbreking schakelaar gemonteerd maar deze maakte kortsluiting door zout water. Als de stroom kortgesloten wordt, maakt de bougie geen vonk meer en stopt de motor.

 Aangezien de stationair sproeier verstopt en vast zit, stopt de motor vanzelf als je de gasklep dicht doet. De onderbreker schakelaar is dus niet meer nodig. Draadjes los en het probleem is opgelost. Starten en lopen, maar niet meer langzaam stationair.

Wil ik het allemaal netjes voor elkaar hebben dan moet ik een nieuwe carburateur hebben …. en…. waar haal ik die vandaan ??? Met een beetje handigheid  functioneert alles ook prima.

2^e  de Radarpot die bij de zaling van de bezaan mast gemonteerd is, zit een beetje los. Een boutje moet aangedraaid worden. De topclimber ( zie youtube) biedt weer uitkomst. Ik kan nu alleen, op een veilige manier de bezaanmast in. Voorheen had ik daar een ladder voor nodig.

Boutje aandraaien en borgen met tien seconden lijm het geheel nog even afkitten en ook deze klus is geklaard.

3^e  bij de motor komt er een geringe hoeveelheid dieselolie vrij. Ik heb nog niet gevonden waar dat vandaan komt. Nog maar eens serieus op zoek. Diverse leidingen ingepakt met droog wc papier. De motor goed laten draaien en weer op zoek. Ik vindt niks bijzonders. Geen zorg maar wel een puntje van aandacht.

Inmiddels krijg ik ook door dar de vliegbestemming Olbia (NO Sardinië) wordt, dat is geen problemen. Volgens mij ook een mooi vaargebied met voldoende mooie ankerplekken.

Tijd over om de laatset boodschappen te doen.

Op de fiets ga ik ook nog even richting parkeerplaats watervliegtuigen.
Verder dan een groot hek:  militair terrein.. kom ik niet.

Vanaf het strand kan nog wel iets zien en zie ook dat op het “militair” terrein de nodige villa’s staan.
Op een schiereiland aansluitend aan de militaire basis, staat een fraaie zomerrecidance. Mogelijk dat dit voor het koninklijk huis van Spanje bestemd is. Het zou mij niet verwonderen.

De beheerders en personeel van het militair terrein hebben volgens mij, ook geen slecht leven.

Terug aan boord weer het e.e.a in gereedheid gebracht voor vertrek morgen.

Ongeveer 300 mijl te gaan.

 Einde reisverslag 2018  deel 7 de Balearen – Mallorca.