Reisverslag 2018  deel 6  de Balearen - Ibiza

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Maandag 28 mei.  Badia de s’Alga (noordpunt Formentera)  ---  Cala de Portinatx   (noordpunt Ibiza)       ongeveer 30 mijl,  ‘In de ochtend en avond een beetje zon voor de rest bewolkt  3 tot 4 BF van zw naar zuid.

Na een rommelig nachtje  kunnen we met niet al te veel wind vertrekken. Ieder op z’n eigen gangetje. Ik ga eerst richting Ibiza om wat dichter bij de kust te varen. Dan kom ik de anderen onderweg wel tegen.

Ibiza is een sterk bergachtig gebied met mooie rotsformaties. Relatief weinig stranden , vandaar waarschijnlijk dat er zoveel dagtoeristen naar de stranden van Formentera komen.

In de verte zie ik Ibiza stad liggen maar ik heb geen behoefte om daar dicht langs te varen.

In de middag zet het windje door tot een lekkere dikke 4 Bf. Dat is weer zeilen op zijn best . Geen zon  maar wind, dat is voor de zeiler belangrijker dan de zon. Het wordt ook fris, voor de zekerheid trek ik maar een lange broek aan.  Aan de oostkant van Ibiza breekt de zon door en kan de lange broek weer uit en buigen we af naar het noorden. Het gaat hier ook harder waaien. Je zou denken,  ik kom in de luwte van de bergen, maar dat werkt niet helemaal zo. Door de bergen en dalen zijn er windtunnels waar behoorlijk wat wind uit kan komen. Niet dat ik dat erg vindt want de Raaf pikt dat prima op.

Hier ontmoet ik de Wilma en de Goodvibes. Susan is met haar kleine bootje laat weggegaan en is een heel eind achter. 

In de baai bij Porinaxt probeert de Wilma  een ankerplaats te veroveren. Als iemand van een serre op twee drijvers, (ik bedoel zo'n catamaran met een comforthuis er op), nog eens boos wordt naar de Wilma  in plaats van te helpen is voor Tjoppe de maat vol.

Ik heb wel vlot een ankerplek dus ik wacht wel even af.

De Wilma en de  Goodvibes kunnen geen goede plek vinden en gaan naar de volgende baai…. Cala Xucla.

Als ze gesetteld zijn, (dat zie ik op mijn AIS scherm), heb ik marifooncontact. Het is daar goed toeven, wat meer  wind maar geen golven en ruimte genoeg. Ik ga daar ook naar toe. Het is daar veel leuker. De vorige baai was ingericht voor toeristen, strandjes  eettentjes, appartementen etc.

In deze baai is er een prachtige kust met bijzondere rotsformaties veel mooier dan bij de buren.

Na een tijdje komt ook Susanne erbij en we zijn weer compleet.

 Avond maaltje maken , verslagje maken en dan , na een warme douche, want ik ben op de motor naar de ander baai gevaren, slapen. Het was weer een heerlijk zeildagje..

Ibiza algemeen;

Een eiland met middel hoge bergen die voor zover ik dat kan overzien bestaat uit een soort kalk zandsteen. Daardoor ontstaat er veel erosie en dat geeft weer fraaie grillige rotspartijen, met grote brokken steen en kleine grotten en spleten. Ware kunststukjes.

 

Omdat het eiland omringt is met water en er t.o.v. dag en nacht veel temperatuur wisselingen zijn is er veel dauw en dus vocht op het eiland. Het is dan ook een groen eiland met af en toe wat  kale stukken.

Afgezien van Ibiza stad zijn er weinig stranden. In de baaien aan de noordkant zijn er tussen de bergwanden wel kleine strandjes maar t.o.v. van de Spaanse oostkust en Formentera zijn ze hier maar karig bedeeld.

Dat brengt ook weer met zich mee dat, zodra er mogelijkheid is voor enige huisvesting t.a.v. appartementen dat er op zo’n strandje meteen een enorme toeristische druk staat. Voor mij niet aantrekkelijk.
De toeristisch plekken kenmerken zich door:

  

veel waterspeeltjes , kano’s, waterfietsen/vlotten met glijbaan, jetski’s. speedboten met bananen of “badkuipen” er achter..Deze attributen geven weer de nodige golven en lawaai etc. Maar dat wordt weer goed gemaakt door de ritmische disco die in de avond weer voluit aan gaat.

Er zijn baaien die niet aantrekkelijk zijn voor toeristische exploitatie maar daarom des te mooier. Als er anker mogelijk zijn is het een eldorado. Fraaie uitzichten en door de grillige rotsformaties is het mooi snorkel water. Als het een beetje wil zijn er strandjes die van de wal niet bereikbaar zijn. Goed voor een gezamenlijke strand BBQ

De andere kant van de mediale is dat deze baaien meestal meer “open” zijn dus bij serieuze weersveranderingen is het oppassen geblazen.

Soms een prive baai met een droomhuisje aan de oever, wat dan weer paradijsjes op zich zijn. Voor weinigen weggelegd maar als er anker mogelijkheid is dan hebben de bootjesmensen daar ook hun plezier van.

In veel baaien vindt je de oorspronkelijke karakteristieke botenhuizen destijds bedoeld voor de visserij met klein boten.

Deze botenhuizen zijn meestal met de plaatselijke keien tegen een steile rotswand gebouwd. Een dak van golfplaten er op en klaar is Kees. Veel botenhuizen zij voorzien van een “betonnen” dak om steenval van bovenaf op te kunnen vangen dat is wat beter.

De voorkant is afgesloten met een deur van planken waardoor er goed geventileerd wordt. Vanwege slechte weersomstandigheden kan het hier goed te keer gaan en de botenhuizen zijn daarom een paar meter boven zee niveau gesitueerd,(er is hier geen eb en vloed)..

De botenhuizen zijn voorzien van een scheepshelling.  Twee gladde balken die tot aan het water komen. Met een handlier wordt de boot omhoog getrokken tot in het botenhuis.  Een beetje vet op de balken en de boot glijdt zo het water weer in.

Als er ankermogelijkheid is, is Ankeren is op zich niet zo moeilijk. Door het heldere water zie je bodem tot op wel 10 meter diep en onderscheid je de zandplekken van de met gras begroeide boden of  rotsbodems. Op een witte plek waar zand is laat je het anker vallen en de zaak is geregeld. D.w.z. omdat je meestal in de luwte van de bergen ligt heb je ook draaiende winden. Dat houdt in dat je ook om je anker/ankerketting heen kan draaien en dat kan weer tot gevolg hebben dat het anker losgewerkt wordt. Om de zaak in de gaten te houden heb ik een anker alarm op mijn telefoon. (weinig energie verbruik!), wel zo handig.

Soorten ankers:

Zelf heb ik een CQR anker (enigszins gemodificeerd en aangepast op mijn schip) als dat anker zich goed ingegraven heeft middels het op de motor achteruit varen van het schip, is dat prima, maar als het schip veel om het anker heen draait kan het anker zich los werken en gaan krabben.  Dat gebeurt soms pas na twee of drie dagen goed achter het anker te hebben gelegen.

Ik hen nog een tweede Danfort anker met een lijn wat altijd zeer goed houdt. Wil ik rustig slapen dan gaat dat als tweede anker in het zand. Het anker is goed met de hand te gebruiken dat is dus geen probleem, wel kan de ankerlijn om de ketting draaien, dagelijkse controle is aan te bevelen.

Van collega’s hoor ik dat de Rockner ankers zeer goed voldoen. Daar kijk ik met een scheef oog naar, maar de schacht van mijn anker is aangepast op de omstandig heden van mijn schip dus het is de vraag of zo’n Rockner anker zonder meer op mijn schip past. Komt tijd komt raad.

Stof:

Als je in de luwte van het eiland ligt, en dat wil je graag, wordt fijn zandstof, van het eilandland, met de wind aangevoerd en vestigt zich op het schip, stagen mast etc. wordt, eenzijdig, bedekt met een fijn laagje stof, af en toe even varen en een beetje regen en het is weer netjes. In het ergste geval de dekspuit met zout water erover en het ziet er weer netjes uit.

Voorseizoen en hoog seizoen:

Vorig jaar had ik van collega’s al vernomen dat de je na half juni het in de Balearen veel drukker wordt. De ankerplekken zijn dan overvol met ook nog een percentage onervaren schippers. Alternatief is dan verder buiten gaan op dieper water ankeren en wachten tot een geschikt plekje vrij komt of een ander ankerplek opzoeken.

Onervaren schippers moeten soms wel drie tot vier keer prikken voor het hun lukt om vast grond onder de voeten te krijgen. Dat gaat dan ook nog gepaard met de nodige afdrijfpartijen, waardoor andere schipper weer in de stress schieten etc.  Kortom “FEEST”.

Ik ben blij met deze kennis nu is het acceptabel druk. Maar als alle appartementen bezet zijn, de stranden vol en alle bootjes op het water zijn, kan ik me voorstellen dat het hier niet meer aangenaam vertoeven is. Tegen die tijd ga ik richting Sardinië.

Dagelijkse belevenissen:

Dinsdag 29 mei.  Cala Xucla. Rustig en  zonnig weer.

Ik ga met het bootje langs de mooi uitgeslepen rotspartijen. Het lijkt op druipsteen, maar de zachte bestanddelen van het kalkzandsteen is door de zee en erosie  weggesleten waardoor door deze mooie kunstwerkjes ontstaan.

Wij liggen bij een restaurantje met ligstoelen op een grindstrandje. Volgens  Margriet is het daar prijzig.
Aan de andere kant van een rotspunt is ook een klein strandje met een simpel restaurantje. Magriet neemt pols hoogte, een bolletje ijs 4 euro een kopje koffie 6 euro. E.e.a. is niet overeenkomstig met onze huishoudboekjes.
Toen ik weer aan boord kwam miste ik een afdekplaatje van mijn motor kap. Waar ik dat verloren ben weet ik niet,  maar een mooie gelegenheid om de snorkel op te zoeken en op zoek te gaan. Lekker gesnorkeld maar geen afdekplaatje gevonden. Niet zo erg, …op deze manier wordt het motortje steeds onaantrekkelijker om voor onbepaalde tijd te “lenen”.

Er komt nog een Nederlander voorbij zwemmen. Verlegen om een praatje. Komt aan boord en verteld dat ze met zijn zevenen zijn. Vier meisjes en vier jongens. Een aantal jaar geleden hadden zij van uit hun studie en verschillende universiteiten een congres georganiseerd.

De contacten zijn aangebleven en zijn inmiddels afgestudeerd. Nu hebben ze een  “reünie” vakantie. Hij zwemt terug naar zijn clubje. Even later komen Menno met een vriend weer langs. Er wordt voorzichtig geïnformeerd of ze morgen mee kunnen gaan zeilen.
Ik weet nog niet wat onze plannen zijn maar als er geen bijzonderheden zijn is zeilen een optie. Ik geeft ze de Raaf  informatie  mee en breng ze naar de kant.  Zij gaan vanavond stappen. (entree voor de Disco   75 euro) .

Ik besteed nog wat aandacht aan poetswerk en het avondmaal wordt op bij Susan aan boord genuttigd.

Woensdag 30 mei.  Cala Xucla. Zonnig  en winderig weer.

Twee van de 7 feestgangers kunnen de 500  meter niet volbrengen. De zeiltocht wordt afgeblazen. Volgende keer beter. Ik ga weer door met poetsen!. En….in de middag op de fiets snaar Portinatx, boodschappen doen. De weg is wat bergachtig maar over deze kleine afstand wel te doen. Portinatx is een puur toeristisch gebeuren. Een mooi strand met daaromheen alle geneugten van de zonaanbidders.

Blij dat we hier niet liggen. De plaatselijke supermarkt is ook niet alles. Net genoeg voor de dagelijkse behoeften en dat alles behoorlijk geprijsd.

Terug van boodschappen hebben we een strand BBQ. Ik heb worstjes en de bekende champignons als aperitief meegenomen, die gaan er goed in. We hebben een strandje waar je alleen via het water kan komen en met zicht op de ondergaande zon.

Er is nog een Noor aangeschoven en het wordt weer een aangename avond.

Donderdag 31 mei.  Cala Xucla. Zon en weinig wind dus warm!

Als er weinig wind is zijn er weinig golven en met de zon erbij kan je witte zandbodem goed zien. (5mtr diep). Als er tegeltjes zouden liggen lijkt het of je met je boot in een groot zwembad  ligt .

Vandaag is de "jongere" generatie op stap. Er moet iemand van het vliegveld gehaald worden en het de hoogste tijd om boodschappen te doen, dus hebben zij een auto gehuurd, volle bak!.

Ik heb “ankerwacht” dwz. er liggen nu drie schepen onbemand , kan ik mooi een oogje in het zeil houden. Nog even bij onze Noorse buurman geweest en daarna heb ik mijn aandacht besteed aan enig schuur en lakwerk. Voor je het weet is de dag weer om!.

Vrijdag 1 juni.  Cala Xucla -  Platja de Port de Sant Miquel,  4 mijl   Zon en  wind dus aangenaam!

Het gaat een beetje kriebelen. Ik heb lang genoeg stilgezeten.  Zondag is het weer wat minder, bewolkt en in de nacht regen en “veel” wind uitschieters tot 7 Bf. Ik heb geen zin om hier te blijven en wil toch wel de noordkust een beetje verkennen. Ik haal de huiken van de giek en dan komt de Noor  nog even langs. Hij heeft vroeger o.a. op boorplatforms gewerkt en meestal niet langer dan drie jaar hetzelfde werk bij eenzelfde baas. Hij is inmiddels 54 jaar, heeft een soort wao pensioen waar hij nog dik van overhoud. Met het gespaarde geld heeft hij een Bavaria 41 ft gekocht. Daarmee vaart hij in de zomer rond de Balearen en in de winter ligt hij in Marokko. Daar is het erg goedkoop 6 euro per nacht incl. water, licht en WIFI.

Ik neem afscheid van de anderen, zij gaan maandag of dinsdag naar Mallorca en dat is ook ongeveer mijn plan.. Ik denk dat we elkaar daar wel weer ontmoeten. Het is lekker zeilweer. Onder invloed van de bergen varieert de wind wel wat maar dat maakt het allemaal alleen maar spannend. en onder zeil vaar ik, westwaarts, door een paar baaien tot ik een geschikte overnachtingsplek vindt.

De kust is hier fantastisch mooi en heeft zo zijn eigen karakteristieken. Hoge bergen, veel baaien en afgezien van een paar kale plekken , veel groen naaldhout,

Als er een strandje is, is er ook ankermogelijkheid, en afhankelijk van de bereikbaarheid over land en de toeristische wensen is er veel of weinig bebouwing. Deze keer aan de ene kant appartement gebouwen met strand en palmen en aan de andere kant mooie rotsformaties en een klein knus strandje. Voor elk wat wils.

                                                           Huishoudelijke mededelingen.

Van Tjoppe heb ik een app voor anker plaatsen gekregen en op mijn telefoon geïnstalleerd. www.NAVILY.  Ziet er goed uit en je kan makkelijk ankerplekken vinden in je omgeving.

Inmiddels heb ik ook mijn hotspot via de telefoon in gebruik genomen. Ik heb nu internet aan boord maar moet dan wel mijn data gebruik in de gaten houden. Geen grote downloads etc.

Zaterdag 2 juni.  Platja de Port de San Miquel – Sant Antonio  14 mijl   Zon en  wind dus aangenaam!

Als ik om 10 uur in de kuip stap ligt er een vers stokbroodje. Met dank aan de gever maar het is niet duidelijk wie de gever is. Waarschijnlijk mijn buurman verder op. Een solozeiler die twee honden aan boord heeft en deze vroeg uitgelaten heeft. Later op  de dag vertrekt hij weer meer ik vergeet te vragen of dat broodje bij hem vandaan komt. Ik zie hem wel weer een andere keer.

Een ongrijpbare storing:

Al tijden geleden ging de zekering door van de dekverlichting op de grote mast.
Buiten op de stuurstand heb ik schakelaars en drukknoppen voor dekverlichting en starten en stoppen van de motor. Dezelfde schakelaars en rukknoppen heb ik ook binnen, want als er buiten iets niet werkt heb ik altijd een backup via de schakelaars en drukknoppen binnen..
Als ik de zekering van de dekverlichting vernieuw en ik doe met de schakelaar binnen de dekverlichting aan dan is er geen vuiltje aan de lucht.
Doe ik buiten de schakelaar aan dan gaat de zekering kapot.  
Komt tijd komt raad.
Vandaag is de tijd gekomen en demonteer ik de buitenschakelaar om te zien of daar kortsluiting in is. De schakelaar is perfect in orde. ……Waar gaan de draadjes naar toe??. 
Die draadjes gaan door de stuurstand,  waar ook het schakelmechanisme van de motorbediening is gehuisvest, naar beneden onderdeks en vandaar naar het schakelpaneel.
Ik kijk nog eens goed naar het mechanisch schakelgedeelte van de motor bediening.
Als ik de hendel heen en weer beweeg gaat er een beugeltje net langs een draadje van de dekverlichting. Nog eens goed kijken met een lichtje erbij. En jawel, er is enige isolatie weggesleten en onder bepaalde omstandigheden , als de hendel in “vrij”staat, en de schakelaar aan is, wordt er kortsluiting gemaakt. Het draadje iets anders neerleggen en weer isoleren en het probleem is opgelost.

                                                           ----------------------------------------

Verder met de orde van de dag:

De wind staat pal op de ingang en dat geeft enige deining. In de middag gaat het anker op en vaar ik langs de kust naar San Antonio. De kust wordt gevormd door bergen die steil in zee zakken en voorzien zijn van geweldig mooie formaties. De baaien zijn diep en ik vraag mij af of re dan ook wel goed ankergrond zal zijn.

Ik vaar, met de wind in de rug, de verrekijker en fototoestel in de aanslag,  door naar San Antonio. Onderweg is er geen enkele bebouwing van huizen etc.  te bekennen, het is een onbegaanbaar gebied. Als ik om de hoek van Cabo Gratio ben wordt het landschap vlakker en staan er vila’s op de bergflanken.

Bij San Anonio zijn alleen maar appartementen gebouwen. De disco schepen varen je tegemoet en ik ben weer geheel in de “bewoonde” wereld. Op de kaart zie ik nog een kleine inham en onder zeil vaar ik door deze  kleine baai. Een mooi plekje dat bij hoogseizoen wel   stampens vol zal zijn. Voor San Antonio , waar ruime ankermogelijkheden zijn, is het ook al aardig vol. Ik zie een mooi klassiek schip liggen. De Alexia of London, een charterschip.

Bij nader onderzoek blijkt dat zij in Polen is gebouwd  maar t.o.v. Nederlandse jachtbouw is het interieur wat simpel afgewerkt. Het schip meet 37 meter, is 8 meter breed, heeft 5 bemanningsleden en er is plaats voor 8 gasten. Huurprijs: 44.000 euro per week.

Ik vindt een ankerplek van waaruit ik mij goed kan oriënteren.

Dan gaat de zon onder en krijgen we in de nacht wat regen over ons heen.

Zondag 3 juni.   Sant Antonio  Zon en  wind dus aangenaam!

De nacht begon  rustig maar in de ochtend regent het stevig. Lekker onder de wol blijven.
Het wordt droog de zon komt erbij maar we krijgen een nare dwars deining naar binnen. Ik vindt een andere ankerplek en besteed tijd aan de motor. Er zit een rammeltje wat ik niet kan vinden, Eerst maar alles opnieuw afstellen, een nieuw luchtfilter monteren, riemspanning van de dynamo iets strakker. Wat het precies was  weet ik niet maar alles loopt weer lekker.

 P.S. Deze lucht filters zijn haast niet meer te vinden, mocht iemand er eentje vinden. Wilt u dan op mijn kosten zo’n filter aanschaffen?
Specificaties:  o.a. Gebruikt op de BMW auto 520. Merknaam Knecht (onderdeel van Mahle) type LX 205 Micro Star. of Mann C3465 of Fram 5164

Dan met het bootje en de fiets naar de kant.

Eerst maar even naar de havendienst informeren of ik water kan tanken.
Mijnheer…. Als u geen ligplaats heeft en hier niet overnacht, roept u via kanaal 12 de havendienst op. Zij wijzen u een lege box aan waar u kunt afmeren om water te tanken. Er zijn geen kosten aan verbonden,  valt onder algemene service verlening…. Dat is netjes….

Ik maak mijn fiets rondje langs de boulevard. Het is niet veel anders dan alle andere boulevards.

Dan maar  de achterkant van de het toeristendorp aanschouwen, ook daar is geen bijzonder landschap.
Maar wat ik wel zie is een uitgebreide Lidl. Dat wordt weer plezierig boodschappen doen. Twee tassen vol en nog niet genoeg. Eerst maar even de boodschappen naar de boot brengen. De rest haal ik wel bij de Mercado, een kleine supermarkt op de boulevard. Dat valt tegen. Daar is alleen het hoogst noodzakelijke te vinden en dat hebben we al aan boord.
5 minuten verder is de Lidl dus….. op naar de Lidl. De paar boodschapje worden wat meer. Wat wel leuk was  dat de Lidl, voor camping gebruik, zwarte douche zakken in de aanbieding  heeft.  Die zak vul je met 25 liter water en hang je in de zon. Als het water warm is kan je onder de sproeikop lekker douchen. 
Vijf euro en vijftig cent…... verkocht! …..      

Kan ik, als ik tijd heb!?.. Even leuk mee experimenteren om warm water aan boord te krijgen.

Ik ga weer terug naar het bootje, boodschappen er in fiets erop en de boot een klein beetje wegduwen want het is hier erg ondiep. Motor starten en klats,… de schroef komt tegen een steen of zoiets en de breekpen van de schroef doet zijn werk. Noodaggregaat te voorschijn halen. D.w.z. de roeispaantjes monteren en een groot stuk tegen de wind in roeien. Gelukkig krijg ik halverwege een lift en dat is toch wel erg aardig. Bootje uit het water heisen, breekpen vernieuwen en alles is weer oké. Morgen, als ik toch aan de steiger lig om water te tanken,  kijken of ik weer een nieuwe reserve breekpen kan scoren. We gaan de nacht in met veel disco geweld maar als je lang genoeg wacht houdt dat vanzelf op.

Maandag 4 juni.   Sant Antonio -  Cala Xucla   18 mijl  Zon en  wat wisselende wind.

Als ik wakker wordt haal ik anker op en ga naar de haven. Ik had al een mooi plekje gezien maar die werd net ingenomen door een andere boot. Deze had een defecte motor en werd geholpen door de dames van de haven dienst. Ik meteen vragen, om 10 uur bent u de eerste.. Nog een uur wachten.

De windvoorspelling is zuidwest matig windje.  Dat wordt voor de wind varen en als het even wil de spinaker erop. Ik verwissel de nodige zeiltjes en vindt inmiddels een andere geschikte plek om af te meren. Via kanaal 12 krijg ik te horen dat dit niet gaat. Later komt de havendienst bij mijn boot. Deze plek is gereserveerd voor een groot schip. Ik moet naar de andere kant en ergens achteruit insteken. Dat is lastig met een langkieler. Het gaat om een kwartier en de grote boot is nog lang niet in zicht.  Met enig gezond verstand komt ook hij tot de conclusie dat e.e.a. wel omslachtig is terwijl ik hier in een zo ben. Hoelang is uw schip?? (Vandaag) 12 meter, dat is dan elf euro. Ik ben allang blij en ga verder niet in discussie. Als de tanken vol zijn (800 liter totaal) heb ik 300 liter bijgetankt, dus in een maand, de laatste keer in Gibraltar getankt, gebruik ik ongeveer 300 tot 350 liter water.

Los gooien en wegwezen. Buiten gekomen komt de wind in het NW. Dat wordt halve wind varen. Toch maar weer de andere zeilvoering aanbrengen. Het eerste stuk tot aan Cabo Gratio
Is er weinig wind en met de motor bij om ik rond de kaap en kan ik ruimer varen. De wind wordt nog minder maar ik het motorlawaai zat en laat mij drijven. Later komt er uit westen iets meer wind en met een gangetje van twee a drie knopen vaar ik vlak lans de steil bergwanden.

Als je omhoog kijkt krijg je er een stijve nek van. Ik schat de deze bergen/wanden  200 tot 300 meter hoog zijn.

Daar onder, vaar ik, op een afstand van 40 meter en een diepte van 60 meter door het diepblauwe water. Geen behoefte om hardt te varen. Met de kijker en het fototoestel tuttel ik langzaam langs deze mooie kust. Ik had al veel foto’s gemaakt maar er zijn er weer veel bijgekomen. Ik vindt het hier prachtig! Te bedenken dat dit miljoenen jaren geleden ontstaan is, de corrosie en de zee heeft veel werk verricht en er is nog geen mensenhand aan te pas gekomen. Niemand is ooit op deze bergwanden/grotten/.spelonken etc. geweest. Maar goed ook want dan was alles vierkant en hetzelfde..

In de middag komt er meer wind en rond een uur of vier ben ik weer bij ons oude ankerplekje. De Goodfibes, de Wilma en Susan zijn reeds vertrokken naar Mallorca.  Het is nu zeven uur in de avond en als ik via internet/vesselfinder,  kijk waar zij varen dan liggen zij nu voor Palma de Majorca. Voor hen nog een paar uurtjes varen.

Ik blijf hier overnachten. Ik laat mij zeilvoering voor wat het is. Morgen als ik die kant op ga is er meer bewolking en wat meer wind. We gaan het wel zien.

Dinsdag 5 juni.   Cala Xucla  - Palma Nova/ Majorca  ca 60 mijl.  Zw wind 4 a 5 .Grijs wolkendek waar af en toe d zon door breekt.

                                                          De overtocht.
60 mijl is als je redelijke weersomstandigheden hebt in een dag te doen. Het eerste wat je in de morgen doet is varen, dan tellen de mijltjes al vast.
Om half acht ging mijn linkeroog open en mijn rechter oog zag door het dekluik dat de vlag aan het wapperen was. Er is dus wind. Natte doek over het gezicht. Anker op en zeiltejes omhoog. Er staat redelijk wat deining maar er is ook wind en als ik op koers lig vaar ik ruim voor de wind. Kluiver op, kleine genua op de kotterstag  want met deze kleine genua kan ik mijn spinakerboom gebruiken om de genua te loevert uit te bomen. Bulletalies op de gieken stuurautomaat doet zijn werk en we zijn klaar voor de komende 60 mijl.

Tijd voor het ontbijtje.

Als ik een paar mijl uit de kust ben zie ik aan de horizon bergen!. Toch maar even op de kaart kijken of ik een eiland over het hoofd heb gezien. Dat is niet zo, dus dat moeten de bergen van Majorca zijn. Het lijkt dichtbij maar 60 mijl is toch wel ver. Ik kan in ieder geval niet zo gauw meer verdwalen. Bij aankomt van een nieuwe bestemming is het altijd even spannend . Waar is een goed anker c.q. ligplaats, moet ik voor de aanloop nog mijn zeilen verwisselen. Is er veel of weinig wind. Heb je tijd om op je gemak te kunnen oriënteren etc.  De kaart en /of pilots geven wel voldoende informatie maar een  relatie met de omgeving is er niet.

Zijn er hoge bergen? Hoe is de bebouwing, hoge of lage havenpieren, hoe is de golfslag terplekke , wat zijn mijn manoeuvre mogelijkheden , noem maar op.

Via mijn hotspot op de telefoon heb ik internetverbinding en via internet kan ik zien waar de Wilma en Goodvibes liggen. Dat geeft al een indicatie van de omstandigheden.  Als ik de grote baai bij Las Palmas binnen vaar kom ik al wat in de luwte en valt de golfslag weg. Ook de wind neemt af, dus relaxed kan ik vlak langs de kust varen en foto’s maken. Daar waar de Wilma en  de Goodvibes liggen is ankerplaats genoeg.  Om zes uur lig ik achter mijn anker. Even zwaaien en dan de boel opbergen. De boot van Susan zie ik niet. Gisteren bij het watertangen heb ik nog een aantal lege flessen met water gevuld, zal ze best wel kunnen gebruiken.

Geen van allen hebben de bijboot er uit, dus morgen zien we wel verder.

 Einde reisverslag 2018  deel 6 de Balearen – Ibiza.