Reisverslag 2024  deel 8.

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Verblijf in Griekenland  , de belevenissen van de vaartocht van Lefkas naar Kreta

Nagekomen foto van de zonsondergang te Astakos

 

Zondag 24 november.

In de ochtend , via een liveblog van het verloop van de Formule 1, de race gevolgd.

Max haalde zijn vierde wereldkampioenschap naar binnen. Prachtige prestatie.

-----------------------

Er is geen wolkje aan de lucht een beetje wind, wat houd mij nog hier!!  …. Niets…

Vandaag naar de door Fred aanbevolen baai.

Daarvoor moet ik wel om het eiland   Petalas, 252 meter hoog is dat eiland

Rond de eilanden ligt het vol met fish farms.

Er helemaal omheen varen ga ik niet doen.

                                            Ik rommel er wat tussen door.

Aan de zuidkant van Petalas is de ingang naar een zeer ruime baai. Een uitloper van de grote laagvlakte.  

 Die laagvlakte strekt zich ook een heel eind uit, de zee in.

Een groot ondiep stuk van maar een paar meter diep.

Ik ga verder naar binnen en zie ook de grot die Fred bezocht heeft. Ziet er uitdagend uit! 

Ik houd mijn handen op de rug ......... ik hoef daar niet meer naar toe te gaan.

Die schatkist met gouden muntstukken heeft Fred toch al meegenomen. 

Eigenlijk wilde ik nog een stuk dieper de baai in en zien of ik aan land kan komen.

Kan de met de fiets de laagvlakte verkennen.

Zie Google Earth, dat deed ik ook, Google geeft geen dieptes aan!!.

Het wordt echt ondiep,........ 20 cm onder de kiel, ik ga niet dat niet avonturen. 

De “plas” is hier zo wijds dat verkenning met de bij boot ook geen zin heeft.

Wat staat mij te doen…..

Hier nog blijven, of.. nog gebruik maken van de wind om naar het eiland Ithaka te varen.

Dat kan, maar met het risico dat ik in het donker aankom. Vathi, op het eiland Ithaka is bij mij bekend en bij donker geen probleem , dus… gaan!!.

 

Het is 20 mijl. Om een idee te geven hoever dat is…… Lelystad – Hoorn is vijftien mijl.

Lelystad – Kornwederzand is dertig mijl. 

Hoe lang doe je daarover ?? .. is geheel afhankelijk van de wind.

Nou…en…. die is hier, tussen de grote en kleine eilanden,  wisselend van kracht en richting.

Gunstige wind, geen wind in de luwte van een eiland, draaiende winden etc. .

Ik vind dat prima maar het houd je wel bezig.

We gaan naar Ithaka….. en we zien waar we uitkomen.

 

De hele dag geen wolkje gezien.

Wel een koude wind.

Af en toe wint de zon maar niet zo vaak.

Warme kleren aantrekken.

Tegen de avond nog maar een gevoerde zeiloverall.

Een hele tijd geleden dat ik die gedragen had.

 

De zon zakt achter de bergen van eiland Kefalonia.

Een roze gloed is het laatste teken dat de zon ons gaat verlaten.

Dan gaan alle lichtjes aan het plafond aan.

Bij zo’n een heldere hemel realiseer je wel weer hoe immens groot het heelal is en hoe nietig wij zijn.

Op deze aarde maken we ook nog een zooitje van.

De koers komt uit op het zuid oostelijke puntje van Ithaka.

Naar Vathi is nog zo’n tien mijl verder.

Daar heb ik geen zin in.

 

Op de “dooie “ momenten van dag, zet ik, om enige voortgang te behouden de motor af en toe aan. Dat is niet mijn hobby!

Maar nu met nog 5 mijl te gaan stampen we door. 

Via Navily, een app op de telefoon kan je heel goed zien waar anker mogelijkheden zijn.

Zij geven, de  bescherming aan bij verschillende winden, de ankergrond, de faciliteiten etc. ( kijk zelf maar!!)

Er zijn aan de zuidkant een paar baaien.

Niet de meest ideale!!

Omdat er weinig tot geen wind is besluit ik om in de eerste  kleine- en een beetje lastige baai  aan te doen.

Op de zuid oostpunt van Ithaka is een licht baken.

Makkelijk om naar toe te varen.

Een klein stukje verder is de baai. 

Navily geeft de ankergrond aan:  zand  en steen.

Ankeren met een lijn naar de kant.

We gaan kijken.

In het donker is het lastig om afstanden te schatten.

Achteraf vaar ik de baai veel te ver in, tot vlak bij het strandje.

Hoe dichter bij het strandje hoe beter de ankergrond!

Omdat de baai een smalle trechter is heb ik aan beide zijden rotsen.

                                            Dit zag ik de volgende dag pas!!!!!

Toch tik net met de steven een stuk rots aan.

Achteraf gezien, een geringe verfschade op de  waterlijn. 

Dit was wel erg dichtbij het strandje.

Wat verder van het strand een plek zoeken.

Na een paar pogingen, denk ik dat ik redelijk vrij lig.

Er is wel enig deining als gevolg van de laatste storm, maar er is geen wind en ook niet voorspeld.

Ik zet Anchor Lite aan .

Een apje op de telefoon waarop je afwijkingen kunt instellen t.o.v. je oorspronkelijke anker plek.

Als je daar bijvoorbeeld ingesteld hebt op 10 meter, dan begint er een alarm af te gaan als je meer dat 10 meter “afdrijft”.

Ik stel het alarm in op 5 meter.

Het blijft rustig in de nacht.

Het alarm ging ongeveer 5 keer af.

Ontstaan door draaiing van het schip.

Voldoende vrij van de rots oevers.

 

 

Maandag 23 november

In de ochtend, rond een uur of zeven, komt achter de horizon een oranje gloed te voorschijn.

De zon is in aantocht, en … ik kan nu zien waar ik gisteravond in het donker geankerd heb.

Inderdaad,… ik zat wel heel erg dicht bij het strandje. 

Wel een mooi plekje!!

Het zonnetje komt boven de horizon.

Het wordt genieten van de ochtend zon.

Ontbijtje in de kuip . Wie doet me wat!. 

Er komt ook een beetje ochtend wind, de baai naar binnen toe.

Ik heb geen zin om het e.e.a. af te wachten.

Ik kleed me ook nog niet om.

Anker omhoog en met de zeiltjes op richting  eiland Kefalonia.

Naar het plaatsje Agia Efimia  ( 8 mijl). Daar is een goede havenkom.   

We hebben even redelijke wind en dan valt de wind weg.

Komt mooi uit,   mijn oogjes worden wat klein. Wekker op een half uur en lekker in het zon gaan slapen.

Laat het schip maar drijven.

Ik slaap heerlijk diep als de wekker afgaat.

Toch maar een halfuurtje erbij pakken??  

Gaat niet door!!!

Er komt wat wind en dat loopt op  tot 4 beaufort uit het noorden. 

Agia Efimia  is mooi bezeild.

Omdat je tussen twee eilanden vaart zijn er uiteraard weer de nodige windschiftingen.

Dat maakt het alleen maar interessant. Daarvoor heb ik toch een zeilboot!!

 

Vlak bij de havenkom….de zeilen naar beneden.

Ik kom in prachtig geoutilleerde havenkom twee lange kades met “pilaren”  voor stroom en water.

Voor de winter… keurig afgedekt met een zeil .

De plaats zelf .., er lopen wat mensen rond, er rijden wat auto’s , een uitgestorven toeristen plaats.

Ik vind het prima.

De volle terrassen hoeven voor mij niet, die zijn overal hetzelfde. 

Royale aanlegplaats aan de kade, geen wolkje aan lucht en de  zon in de kuip…  Fantastisch.

 

Ik ga mijn dag verslagen maken. Ik loop wat achter.

Dan het 7^e verslag versturen.

Ik ben bijna de hele middag bezig met blogspot.

Bijna klaar en… oeps  alles weg.

Kan ik weer opnieuw beginnen. Balen!!!

Ik ga maar avondeten klaarmaken.  

Na het eten opnieuw beginnen.

Het gaat nu goed, het 7^e verslag staat op internet.

De avonden zijn fris / koud., binnen warm genoeg!

Morgen zon, dan maak ik er een fiets dagje van.

De weersverwachting vermeld ik niet meer op het dagverslag. Wewetn nu dat het mestal wel weer iets afwijkt.

Zelf  houd ik de weersontwikkelingen wel in de gaten.

 

 

Dinsdag 26 november

Rustige nacht gehad en.. de zon is er weer.

Er komen wel wat wolkjes langs.

Mijn vliesjack over mijn pyjama en de kade op om foto’s te maken. Straks is het bewolkt!

Er is een bakkerij open…. Vers broodje scoren…..   Mooi meegenomen.

Na het ontbijt de achterband van de fiets plakken.

Was  langzaam leeg gelopen. Had ik al in Astakos ontdekt!

Op de kade is een bankje en daar kan ik mooi de werkzaamheden doen.

 

                                                Eerst de poesjes verwennen. 

Een plakje worst gaat er goed in , de familie is gewaarschuwd!!

Er komen meer. …..Eén katje komt niet aan bod.

Geen vechtersbaasje!....  Ik jaag de andere katten weg opdat dit katje zijn plakje worst op kan eten. Wordt in dank afgenomen.  Het katje blijft mij trouw,

 

Als ik de banden aan het plakken ben komt ze(?) bij me een beetje knuffelen en je komt er niet meer vanaf. Ze blijft trouw op de kade bij de boot zitten.

 

Bij nadere inspectie van de banden, zie ik dat er doornen in de band zitten.

Het zijn er een aantal, ook de voorband.. ja hoor en als ik er één uithaal  hoor ik de lucht ontsnappen.

In het “laagland”  van Astakos waarschijnlijk over takken met doornen gereden.

Alle doornen verwijderd en dan de gaatjes opzoeken.

Drie in de achterband en drie in voorband.

                                      Mijn "werkplaats" .    Goed ik kan weer fietsen.

 

Het plan is om, met de fiets, naar Sami te gaan.

Een plaats die aan de andere , en meer besloten kant van de baai ligt.

Tien  km langs de kust weg, met enig hoogteverschillen.

 

Gisteren hoorde ik het geklingel al van de geiten bellen. Vandaag zie ik ze dan.

 

Onderweg zie ik een gat in de bergwand zitten , niet afgegraven maar natuurlijk ontstaan.

 

                           Ziet er indrukwekkend uit. Het gat wordt opgevuld met puin.

De Grieken maken er een zootje van,  ondanks dat er veel vuilnisbakken staan. De bermen liggen vol met plastic afval.

Niet aan ergeren maar lekker doorfietsen. ….

Mijn voorband wordt toch wat zachter, toch nog een gaatje over het hoofd gezien???   Even oppompen en ik kan de weg vervolgen.

 Bij Sami aangekomen zie ik een wat overhangende sinasappelboom.

                                        Een paar meenemen voor onderweg??.

 

In Sami eerst meer kijken naar aanleg mogelijkheden voor de boot.

Een kleine jachthavens, goed beschermd. Dat is mooi

Even de sinasappeltjes proeven, die zijn heerlijk!1

                             Verderop een grote havenkom ook goed beschermd.

Lange kade muur waar 3 zeilbootje afgemeerd zijn. Geen volk aan boord.

Ik fiets door het dorp. Wel afgestemd op toeristen maar lang niet zo fanatiek en opgepropt als in Lefkas en Maganissie. 

 

Sami ligt aan de rand van een grote laagvlakte dat geeft ruimte en lucht.

Het lijkt me zo dat in de zomer, het hier, qua drukte best te doen is.

Wel mooie aanloop met aanleg mogelijkheden voor de charters. 

 

Nautische info.

 

De havenkom van Agia Efimia  ligt naar het NW.

Dat houdt in dat haven kom naar ZO  open zee is.

Bij windkracht 8 kunnen hier golven van twee meter ontstaan.

De haven kom biedt dan betrekkelijk bescherming.

 

                            De golfwering voor de huizen verderop is dus niet voor niets

 Bij Sami ligt dat weer anders .

Die krijgen golven vanuit het noorden die tussen de eilanden Ithaka en Kefalonia vandaan komen.

De kleine haven en de grote havenkom waar ook de veerboten komen, geven goed bescherming. 

Er wordt nu geen slecht weer verwacht. ….Geen zorgen!.

----------------------------------------

Ik fiets door Sami, het doet mij plezierig aan.

Veel authentiek  alleenstaande huisje s met tuintjes daar omheen.

We moeten echter niet vergeten dat in 1953 hier een grote aardbeving is geweest waarbij veel verwoest is.

Het huidig bestand komt dus voort uit de weder opbouw. 

Toch zijn er nog eeuwen oude bouwsels gevonden.  

 

En plek in Sami waar men nog bezig is opgravingen te doen.

 ------------------------------------------

Dan zie ik een werkplaats voor scooters etc.

Even vragen of hij een binnenband voor mijn fiets heeft.

Altijd handig als je er een op voorraad bij je hebt.

Bingo!!! hij heeft een binnenband en  de tijd voor een babbeltje. 

“Hoeveel  heb je voor de fiets betaald”?   Ja dat was op Malta. etc. etc.

In Amsterdam zijn makkelijker fietsen te vinden.

Dat kon hij bevestigen, daar vissen ze de fietsen uit de grachten.

Scootertje huren???..... Alles is opgeslagen!!  Wisten we al. Wel jammer .

Het is zo’n heerlijke afwisseling om met en scootertje door de bergen te rijden. Met de fiets???.... Laat maar….

De hoop is gevestigd op Kreta. Mogelijk dat je daar in de winter wel een scooter kan huren.

 -------------------------------

 We gaan op de terugweg. De 10 km lange kustweg .

Nog even bij de overhangend sinasappel /mandarijnen bomen langs.

 Aan de kade van Agia Efimia  is er een zeilboot bij gekomen. 

Een Engelsman. Hij woont hier en  's zomers schippert hij op de charters.

Hij brengt zijn boot in de winter naar Argostoli.

Dat ligt aan een heel beschutte baai aan de west kant van Kefalonia.

Hij ziet ook het verschil van toerisme op Lefkas en Kafelonia.

Hij verwacht wel dat het in de toekomst hier ook veel drukker wordt.

Voorlopig hebben daar nu geen last van.

 

Na zo’n tocht  vind ik wel dat ik een Irish koffie verdient heb. 

Mijn lievelingskat krijgt nog een plakje worst.  

Een bordje met slagroom is voor alle katten een interessant menu.

 

Blijven we hier morgen nog.. ik denk het niet .   Volgende bestemming???

Het plaatsje Poros op het eiland Kefalonia. 14 mijl

 

 

Woensdag 27 november

In mijn pyjama/joggingpak… het ontbijtje op het achterdek genuttigd.

Het is lekker weer zon en geen wind.

Ik doe mijn vliesjack aan en maak een ochtend wandeling.  

Tegen de berg aan zijn tussen de huizen smalle gangetjes met traptreden.  

Daar kom je niet met de fiets.

Het geeft weer een ander beeld.

Een afgraving, een beschermd gebiedje, is ook van de partij.

Het is wel duidelijk dat dit eiland al eeuwen geleden in gebruik was.

                     Foto’s die ik hiervan gemaakt heb, ben ik helaas kwijt.

                                   Joost maag weten waar ze zijn. Helaas.

Als ik terug kom ga ik even liggen.

Het is half twaalf als ik wakker wordt.

Er is inmiddels een beetje wind.

Tijd om te vertrekken.

De Engelse schipper is aan de kade en we hebben nog een gezellig gesprek. Maar ik wil weg . Naar Poros. 

De baai uit, heb ik wind tegen.

Voorspelling is dat na tweeën de wind uit het Westen komt. Niet dus. De wind valt weg,

Het is saai.

De kust niet veel bijzonders en als er wolkjes voor de zon komen word het fris. Ik zet de motor aan.

Er grote havenkom. Die is bestemd voor grote Ferrys. Daar dus maar niet.

Om vijf uur meer ik af aan een pontoon  van het kleine haventje bij Poros.

 

Ik ben rozig. Als ik in het warme schip kom wil je wel even plat.

Foto’s in de computer opgeslagen en de maaltijd klaargemaakt. 

Morgen gaan we met de fiets op verkenning.

 

Donderdag 28 november

 

Het is bewolkt maar niet koud. Eerst maar de voorband van de fiets plakken . Dat is dan het vierde (speldenprik) gaatje. 

 

Rond één uur komt de ferry binnen. Achteruit insteken, ankers laten vallen en dan aan de kade vast maken.

Het nodige verkeer komt eruit. Maakt me wel nieuwsgierig waar dat vandaan komt en waar dat naar toe gaat.

 

Poros is door een uitstekende klif in tweeën gedeeld.

Een haven gedeelte , met daarbij  ook wel bewoning etc. geen boulevard.

Als uitloper van de klif is er een onbewoond eiland een mooie creatie van moedertje natuur.

Als we over de klif gefietst zijn hebben we uitzicht over het toeristisch gedeelte en is duidelijk ingericht op het toeristisch gebeuren.

Een lang strand met boulevard.

 

                                        Links . niet op de foto is de Cliff. hier is uitzicht op de kloof

Wat ik interessant vind is een diepe kloof tussen twee bergen.

De kloof leidt naar het binnenland.

Zal wel ontstaan zijn uit het langdurig uitslijpen van een rivier.

De rivierbedding in het dorp is geciviliseerd.

Het maakt een ongecompliceerde doorstroom mogelijk als het echt nodig is.

 Of het vaak voorkomt??   Je moet op hert ergste voorbereid zijn.

                                       Na een stevige regenbui

Door de kloof  gaat een weg naar de binnenlanden.

Die wil ik wel volgen. Zolang de weg omhoog gaat vindt ik dat niet erg.

Wel even bikkelen,  de terugweg is easy going!

Op het hoogste punt heb ik een kijkje naar het binnenland.

Ik ga niet naar beneden dan weer terug!!!!.. werk voor een scooter of auto.

Helaas… de verhuurbedrijven zijn op slot. 

Eens kijken wat het openbaar vervoer voor mogelijkheden heeft.

Terug naar beneden gaat als van een leien dakje.

Een tochtje langs de boulevard…... Ongeveer gelijk als alle anderen.

Op de terug weg boven/achterlangs het dorp.

De nodige authentieke huisje staan hier nog.

Sommigen mooi gerestaureerd, sommige als bouwval.

Afgewisseld door nieuwbouw huizen en appartementen.

Tussendoor nog kaveltjes genoeg.

De bebouwingsdruk is nog lang niet zo hoog als op Lefkas…..voor hoelang??

 

Om een uur of vier duikt de zon achter de bergen.

Op het grote parkeerterrein bij de ferry is nog zon en er zijn bankjes.

Daar ga ik naar toe om enige mandarijnen te nuttigen die ik onderweg tegen kwam.. Nog even geniet van de zon.

Als ik aan boord ben zie ik de ferry zo rond een uur of vijf binnenkomen.

Het fietsje gepakt en toch maar kijken hoe het e.e.a. in zijn werk gaat.

Er komt weer het nodige verkeer uit, en het gaat er ook weer in.

Uiteindelijk wonen hier toch wel zo’n 34.000 mensen! Op Lefkas is dat 24.000.

 

Als laatste wordt een ambulance naar binnen gereden.

Kan die er ook weer snel uit.

Op het eiland is wel een ziekenhuis maar een uitgebreid zieken huis ?? daarvoor moet je naar de vaste wal.

..

 Drie maal daags vertrekt de ferry naar Killini.  Een plaats op het vaste land.

Vertrektijden   05:45 uur    14:15 uur en 18:45 uur

 

De komende dagen is er ongunstige wind om naar Zakynthos te varen .

Mogelijk dat ik met de Ferry een heen en weertje doe.

Morgen wil ik met openbaar vervoer naar  Argostoli .

Dat ligt aan de westkust aan een grote beschutte baai.

 

Fred heeft daar de nodige tijd met de boot doorgebracht.

Voor mij, om daar met de boot naar toe te gaan, gaat dat te lang duren.

 

Er vertrekt een bus om 7:15 van het plein aan de toeristisch kant .

Als ik dat wil halen moet ik er  vroeg uit!!

 Maar een ritje door het binnenland naar de andere kant, wil ik ook wel meemaken.

Dat wordt dan de wekker zetten.

 

 

Vrijdag 29 november

Als de wekker afgaat is het nog donker.

Alle moed bij elkaar geraapt en de klif op gefietst/ gelopen.

Op het plein is inderdaad een bushalte.

Ik ben royaal op tijd dus rustig afwachten.

Om kwart over zeven zit de zon achter een paar wolken .

Het wordt licht. Geen bus te zien.

Dan ga je toch weer twijfelen, zit ik wel bij de goede bushalte?

 Nogmaals op de  internet gekeken.

Er zijn hier drie bus stops.  Eén daarvan is bij de uitvalsweg.

Daar ga ik naar toe.

Daar staat wat schooljeugd! ……Er is leven in het dorp.

 Er stop een bus, de school kinderen stappen in maar de bus gaat niet naar Argostoli.

 Een oudere , die kennelijk ook naar Agostoli moet,  verteld mij dat de bus  zo wel komt . en……. inderdaad de bus kwam.

Nu maar zorgen dat ik een goed zitplaats vindt. Uiteindelijk wil ik wat van het landschap zien!

Vooraan aan de linkerzijde van de bus achter de chauffeur.  Prima.

 Het wordt een mooie rit..

Het is bewolkt met af en toe een spatje.

De ramen van de bus zijn donker gekleurd, maakt het er niet vrolijker op.

Even wennen maar het zicht blijft redelijk.

 

Het eerste stuk komt mij bekend voor,… daar heb ik “omhoog” gelopen en gefietst.

Met de bus gaat dat makkelijker.

Over het hoogste punt gaan we het dal in.

Zo te zien een grote laagvlakte, opgesloten tussen de bergen.

 Ruimte voor dorpen en andere economische activiteiten.

Als we daar doorheen zijn,  gaat het bergopwaarts.

Een weg omgeven door berglandschap.

 

                                          Nu moet u even Google Earth erbij halen..

We zitten nu nabij de zuidwest kust van Kefalonia bij het plaatsje  Pastra.

Uitzicht over het talud, wat leidt tot aan de zee.

Bij Markopoulo zitten we op het hoogste punt van de weg ongeveer 300 meter boven zeeniveau. …………..Zo hoog als de Eiffeltoren!!!!

 

De weg blijft op hoogte en strekt zich over de hele route langs de bergwand uit. Op Google Earth kun je de weg goed volgen.

Omdat we hoog zitten blijf t het uitzicht mooi en fascinerend.

Richting Argostoli gaan we heel langzaam  naar beneden.

Bij Lourdata word het ook een groot gedeelte relatief vlakker.

Goed voor de landbouw en nederzettingen.

Van bovenaf  is dat een mooi panoramisch uitzicht.

Vlak voor Argostoli komen we zowaar op een autosnelweg. 

Teken dat hier serieus bevolking is!

De hele weg, hiernaar toe, was een smalle tweebaansweg en soms net genoeg voor de bus .

Overigens,  de busdiensten worden met moderne touringcars onderhouden.

 

Argostoli is de hoofdstad van Kefalonia, heeft ongeveer 12000 inwoners.

Een derde van het totaal aantal inwoners van Kefalonia dat 34000 inwoners  telt.

 

De aankomst is een herademing . gewoon een gezellig drukke stad.

Bij het busstation stap ik uit.    

Vlak bij de brug die de binnen baai in tweeën deelt.

Het “dooie” stuk van de baai is ondiep en alleen interessant als grote vijver.

De brug verbind de beide oevers, echter niet geschikt voor auto's. 

De brug is gebouwd in 1813 en 690 meter lang.

Toen bestond het woord “auto” nauwelijks!

 

Zonder fiets moet ik het lopend afdoen.

Gisteren heb al het e.e.a gedaan, vandaag maar rustig aan.

Bij een volgend bus trip informeren of ik de fiets mee kan nemen.

 

De zon komt door.   Mijn jack en trui kunnen in de rugzak. Weldra loop ik in mijn polo shirt rond te darren.

 

De stad doet plezierig aan.

De kade is ruim bemeten en in de ochtend verse vis aan de kade..

Ik loop “achter” langs  terug.

Een mooie winkelstraat “op stand”!    

Winkels die geen toeristische prullaria verkopen.  

 

Om kwart voor één vertrekt de bus.

Tijd genoeg! Vroeg op gestaan!!….tijd voor een rust momentje .. de bank aan de kade is er goed voor. 

 

Nautisch probleempje.

Op de telefoon is een weersvoorstelling app Windy genaamd.

Als je die opent krijg je een animatie over het verloop van de weersystemen over een bepaald gebied voor de komende paar dagen.

Wel zo handig als weet wat je te wachten staat.

Gisteren was dat en grijze kaart. Van alles geprobeerd . Ik krijg het niet boven water.

Marti gebeld , die is goed op de hoogte van dit soort zaken.

Voor hem een herkenbaar probleem. Heeft hij het ook gehad.

De oplossing is simpel.

 Ga naar Google Play store en installeer de laatset update.

Probleem opgelost met dank aan Marti.    Een geruststelling.

Ik ben bijtijds bij het grote buisstation.

 Het is druk…… bussen met de o.a. aanduiding Athene!

Eén van die bussen moet ik hebben die gaan via Poros en de ferry naar Athene. De bus is aardig vol . Ik weet me bijtijds een goede plek te bemachtigen.

Op de terugweg heb ik, nu de zon schijnt, wat foto’s vanuit de bus kunnen maken.

De rest vindt je op Google Earth.

Een aangename tocht terug.

 De heenweg was, met de nodige tussenstops, anderhalf uur.

Nu met een beetje meer gas onder het pedaal, één uur.

 Dat moet ook wel, kwart over twee vertrekt de ferry .

Om twee uur staan er twee bussen voor de ferry.

Die gaan mee voor het vervolg van de reis.

 

Ik wordt bij mijn fiets afgezet en  ga naar de boot.

Een half uurtje later gaat het regenen.

De komende tijd tot zondag ochtend is het regenachtig weer .

Zaterdag blijven we binnen. 

Ik kan terug kijken op een heerlijk dagje toeren. 

Goed alternatief voor scooter of auto.

Enig nadeel… je kan niet even stoppen voor een fotootjes te maken of een ander weggetje inslaan.

 

 

Zaterdag 30 november.

 

Vandaag is een regendag voorspelt!

Dan beginnen we met uitslapen met een muziekje erbij.

Regen dat op het dak klettert. Prima zo.    Voor even!!

Als je niks doet gebeurd er niks.        Wat staat mij te doen.

 

Verhaaltje  over een kleine wereld!

Toen ik 15 jaar was ontdekte ik, op de zolder van een botenloods  jachthaven de Uitkijk,  een 12m2 sharpie, geheel onder het stof! Bouwjaar .. omstreeks 1933

De eigenaar opgezocht en ik kon het scheepje voor weinig kopen.

 Met mijn vader het scheepje opgeknapt.

Met deze zeilboot, heb ik, met veel plezier,  op de Loosdrechtse plassen , wedstrijden gevaren.

De boot is verkocht en uit het zicht verdwenen.

 Een paar jaar geleden bezocht ik de website van de 12 m2 sharpie klasse organisatie.

Daar stond mijn sharpie, de Ever Sharp, vernoemd naar het potloden merk, met het nr H38,    te koop aangeboden. …Leuk maar ik heb al genoeg bootjes.     

 

Vandaag kwamen er gedachten binnen over mijn sharpie.

Toch maar even op de website kijken. Ja hoor…  de boot was nog te koop. Mooi. ……..Wat zal ik doen, de eigenaar bellen of gewoon niet.

Als je niks doet gebeurd er ook niets. Dus  bellen.

Ik kreeg de eigenaar aan de lijn. Hij had wel wat jaren met de boot gevaren maar het onderhoud werd hem te veel .

Verkocht aan een neefje en daarna is het spoor bijster.

Neemt niet weg dat ik in een gezellig gesprek terecht kwam.

De eigenaar heeft altijd in de buurt van Arnhem gewoond maar is op een gegeven moment verhuist naar een piep klein dorpje ,   ,  gelegen  in het noorden van  Friesland.

 

 Hij is kunstenaar en maakt hele bijzonder portret foto’s.  

Zie:   www.alexvreeman.nl

In dat zelfde plaatsje heeft een goede kennis van mij, een beelden kunstenaar, gewoond. (Zie   www.henkrusman.nl) 

Oude Bildtzeil ligt aan de dijk van de wadden .

Ameland kan je daar zo zien .

 

Een goede vriendin, Dini,  die ik vanuit Leeuwarden ken, heeft hem een paar jaar geleden ontmoet …..,( Zij zijn nu een gelukkig paar!!!. )

Met de vraag of hij hem kende werd volmondig… ja…. geantwoord.

 

Even alles op een rijtje.

Mijn boot was uit de 60 jaren,

Dini kende ik vanaf 2010.

Alex komt uit Arnhem en ontmoet Henk die inmiddels met Dini is getrouwd.  Het cirkeltje is rond.

Wat een regenachtige dag zoal niet kan brengen!

                     

Wat gebeurd er nog meer op zo’n regenachtige dag.

 

Het was even droog. De bijboot regent altijd vol.

In Leeuwarden heb ik een dekzeiltje voor de bijboot gemaakt.

Nu ik meestal aan de kade lig heb ik bootje niet steeds nodig.

Het zeiltje over het bootje gedaan. Hoef ik morgen niet meer te hozen..

 

Wat nog meer….

Op mijn fok zit een ongerechtigheidje.

Als niet oppast kan dat zomaar een grote schuur teweegbrengen .

Moeten we voor zijn.

De fok naar binnen gehaald om te drogen, kan ik morgen de repatriatie uitvoeren.  

Ook moet er nog een simmerring in de reserve waterpomp vervangen worden. Eigenlijk ook niet zoveel werk en wel fijn als dat in orde is. ….Ook gebeurd.

 

Tussen door mijn rustmomentjes en wat muziek geluisterd.

In de avond  de motorlaten draaien om de accu’s bij te laden.

Geen zon geen stroom.!!

Dat is  wel nodig om alles goed te laten functioneren.

Dat was het weer voor vandaag.

 

 

Zondag 1 december.

Vannacht veel regen gehad.      Ik hoef niet meet te hozen!!  Eureka!!

Laat in de ochtend was het droog. Fok buiten gelegd en “opgerekt” om de reparatie bij een fokleuver beter uit te kunnen voeren.

 Is niet helemaal gelukt.

Fok weer naar binnen, in de middag komen er weer spetters.

Om 14:15 vertrekt ferry naar Killini.  Een plaatsje op het vaste land.

Ik wil dat vaartochtje wel doen en dan meteen weer terug. 

Dat kan wel maar ik moet wel met een andere ferry terug.

 

Het weer is niet bijzonder.

Ik had al vernomen dat in het oosten van Griekenland noodweer is geweest.

Dat is zeker ook hier van invloed geweest op de weersvoorspelling .

Elke dag toch weer wat anders.

Eerst zou zondag een mooie dag zijn om naar het eiland Zakyntos te varen.

Toen werd het maandag en zoals het er nu voor staat wordt het dinsdag.

Vandaag dus geen florissante dag, bewolking en buien .

 

                  Vertrek van Poros. Hier is de klif goed te zien. links de haven rechts de toeristenplaats!!.

 Op een Ferry is er altijd een apart sfeertje.

Aan boord is het gezellig druk en een ieder moet dat anderhalve uur door komen.

Ieder doet dat op zijn manier.

In het weekeinde zijn er meer families . Zowel op de heen als de terug weg.

Het is één grote huiskamer waar een ieder zijn ding doet.

 

Het vertrek en aankomst vind ik altijd wel interessant.

Op welk moment doe je welke handelingen.

Welke landvasten maak je als eerste los en wanneer haal je het anker op.

Op open water is het een beetje genieten van uitzicht.

Het is bewolkt, het eiland Zakyntos is in nevelen gehuld en weldra ook Kefalonia.

 

De kust is in zicht , zij het wel met regen.

Bij de haven moet is schip kort draaien om achteruit tegen de kade af te meren.. Eerst de ankers uit dan de landvasten naar de wal. Knap stukje werk!!

 

Voor ons was er al een ferry binnen gevaren, die kwam van Zakintos.

Beide eilanden worden van hieruit bevoorraad.

De route van het ene eiland naar het andere  gaat dus via Killini.

 

Op het vaste land van Peloponnesos, staan geen grote bergen en ik verwacht ook niet veel van de kust naar het zuiden. Allemaal redelijk vlak.

Zo te zien stelt het plaatsje ook niet veel voor.

 

Ik moet wel van Ferry verwisselen. “Mijn” Ferry gaat naar Zykintos en de andere Ferry die van Zakyntos kwam gaat Kefalonia.

Een ander schip, ietwat groter en van jongere leeftijd.

De inrichting is iets simpeler dan de oudere Ferry. Het zij zo, comfort genoeg.

 

Het grote ruim van het schip, is bestemd voor vrachtwagens.

Daarboven is een dek voor personenauto’s.  Beiden zijn goed gevuld.

 

De bezetting van  restaurant/ binnen accommodatie schat ik op 50%

De “buiten” dekken worden alleen bezet door mensen die zo nodig een sigaretje op moeten steken.

 

Van de buitendekken kan je, bij het aan- en afmeren, mooi de verrichtingen van het dek werk aan schouwen.

 

Bij thuiskomst regent het. De fiets staat vlak bij de Ferry.

Het is maar een klein stukje naar de boot, ik schat 500 meter.

Genoeg om aardig nat te worden. Aan boord is het droog.

Een bloempot op het gas fornuis een paar kaarsjes aan en in een wip is de kou eruit.

 

Buiten temperatuur zit hier overdag op zo’n 15 graden. Makkelijk te doen. 

 

Nog even een spannende F 1 race volgen en de dag kan langzaam beëindigd worden.

 

Maandag 2 december .

Nagenoeg de hel nacht regen gehad. Voorspelling  voor vandaag: regen tot de middag en behoorlijk wat wind aan het einde van de dag.

 

In de nanacht was het even rustig, weinig wind en droog.

Eigenlijk lig ik aan de verkeerde kant van het pontoon.

Als er harde wind uit het NO komt t de Raaf tegen het pontoon aan te duwen. Met nog wat deining er bij en het wordt minder plezierig.

Dus nu van de gelegenheid gebruik maken en de boot aan de andere kant van het pontoon leggen.

Alles oké. Om drie uur kan ik weer gaan slapen.

En dat doe ik dan ook.

Met veel regen buiten en binnen in mijn warme bed blijf ik lekker uitslapen.  Dan komt er een moment dat je ook daarvan genoeg krijgt.

Opstaan huishoudelijk werkjes doen en de fok reparatie ter hand nemen .

 

Zeilmakers praat:

 Dat moet met de hand gedaan worden. Eerst de versteviging stukken plakken..

Met een naald door 3à4 lagen doek prikken valt ook niet mee.

Met de priem gaatjes voor prikken.

Met naald en garen de “stiksels “aanbrengen.     Klaar is Kees.

------------------------------------------------------------

 

Ik heb buren gekregen . Een grote catamaran.

Spaanse vakantiegangers met een schipper aan boord.

De schipper vindt de catamaran maar niks.  Een drijvend huis!!

De Raaf spreekt hem meer aan.            

 

Nadat ik een fietstochtje langs het  strand heb gemaakt, en ook  gezien heb dat er water uit de rivier de zee in stroomt. Komt hij even buurten.

 

We komen in gesprek en hij wil dolgraag het schip verder bekijken . Dat kan. Hij heeft wat over zijn zeilervaringen gesproken en dat was het dan.

 

Ik ga het schip klaar maken voor morgen.

Om 6:30 gaat de wekker. 07:00 uur gaat het licht worden en dan wil ik het water op.

Er is weinig wind uit het NO voorspeld en daar wil ik zoveel mogelijk gebruik van maken . 

De dagen na dinsdag is het verkeerd weer en dan is het wel zo prettig als ik in de haven van Zakyntos lig, de hoofd stad van het eiland Zakyntos. 

We gaan het morgen allemaal zien. Oogjes toe en slap lekker,.

 

 Mooi moment om dit verslag af te sluiten