Reisverslag 2018  deel 12  Elba en Italië.

Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind?  Volg dan de volgende link.      https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952

Woensdag 25 juli . Elba-  Strand van Fetovaia

In de ochtend komt er van het strand (dat ik in het donker nog niet gezien heb ) wat leven. Ik draai mij nog even om. Om tien uur in de ochtend gaat het mij niet lukken om door te slapen en kan ik de omgeving aanschouwen.

Aan de oever zie ik een heleboel parasols met daarvoor een strookje zand.

Elke vierkante meter van het strand is benut. Een mooie indicatie van de te verwachte strand drukte. 3/4 is verpacht en ¼ is voor de zelfstandige strandganger.

Inmiddels zijn er weer wat schepen vertrokken. Vannacht lagen hier zo’n 20 tot 25 stuks. Maar overdag loopt dat op tot zo’n 40 stuks. 

Er is wat meer ruimte om mij heen en ik laat nu mijn anker op een plek zakken dat ik niet meer tegen de boeien aan kom en vrij blijf van andere schepen.

Een Duitser met kinderen aan boord, probeert naast mij te ankeren, in knauwend Duits worden er bevelen gegeven ten aanzien van de anker manoeuvre. De laatste tijd heb ik alleen maar Fransen om mij heen gehad. 

Het is hoogseizoen, de toeristenindustrie draait op volle toeren, daar kom ik niet onderuit. Mijn vakantie gevoel is nu weer helmaal op het hoogtepunt.

Vandaag blijf ik hier, ik heb “achterstand” met het schrijven van mijn dagverslagen. Op zich niet zo erg, maar het korte termijn geheugen takelt een beetje af. Dus zo af en toe de laptop aan en schrijven maar.  Ik wil ook nog klusjes doen maar daar kom ik niet aan toe. Het is warm en al die vakantiegangers met huilende en schreeuwende  kinderen met opblaasspeeltjes moet ik toch ook aanschouwen. Binnen is het 32 graden, buiten zit ik, met een verkoelend windje,  onder het zonnezeil. Zo kom ik de dag wel door.

Donderdag 26 juli . Elba-  Strand van Fetovaia. Zon en weinig wind

Als ik wakker wordt is het warm in de boot, mijn lijf is kleffig, dus trek ik de stoute zwemvliezen aan en ga zwemmen. Vroeger zat ik meer in het water dan er op maar nu trekt het niet meer zo.

 

Het is wel verkwikkend, je hele lijf koelt lekker af en daarna spoel ik het zout met zoetwater van mijn lijf.

Ik heb zowaar enige klusjes gedaan, niet wat ik moest/wilde doen, maar toch…..
De luchtpomp voor het bijbootje was defect, dat heb ik weer kunnen repareren en ik heb enig lakwerk gedaan. Door de hete zon komen er soms scheurtjes in hout/ lak en die heb ik bij gewerkt. Dan ben ik ook nog naar de kant gegaan. Geroeid, goed voor de conditie en daarna een stuk door het dorp gelopen.

Nou ja .. dorp. Het overgrote deel wordt bezet door kleine hotels.

Het strand is tjokkie vol en dat is idem met de parkeerplaatsen. Er is ook een winkeltje voor strandspeeltjes etc. Daar koop ik een boekje met veel foto’s van Elba. Op een terrasje maak ik het mij gemakkelijk en bestudeer het boekwerk.

Daar maak ik uit op dat de kracht van Elba wordt gevormd door de verschillende baaien met stranden en het heldere water. De foto’s van de baaien en stranden zijn in het voorjaar gemaakt. Zon, bloemenpracht en weinig mensen op de stranden.

Hoe zal het op die andere stranden  nu zijn??

Ik zie ook dat er hier ergens wifi is, kan ik morgen mijn verslag de deur uitdoen.

Een fruitwagen kan mij nog van druifjes voorzien en dan roei ik weer terug naar de boot. Mijn verslag verder afmaken en nogmaals doorlezen.

Nog een leuk ondernemers initiatief:  Het is best wel een uitdaging om van een grote boot over de reling het water in te springen. Maar in een haven doe je dat niet.

De kapitein van een grote rondvaartboot heeft daarop ingespeeld.  Aan het eind van de middag, als iedereen klam en bezweet is van de warme dag, stappen mensen in badpak in  Marina di Campo aan boord. Dan vaart hij naar de baai van Fetovaia omdat het daar zulk mooi zwemwater is. Daar springen de gasten, onder begeleiding, vanaf de reling stuk voor stuk het water in.

Als iedereen voldaan is vaart hij weer terug om een nieuwe groep op te halen.

Je moet er maar op komen en de gasten daarvoor te vinden!

Vrijdag 27 juli . Fetovaia naar de Golvo di Campo    5 mijl . Zon en weinig wind.

Eerst maar weer afkoelen in het water. Schip opruimen en met de laptop naar de kant.

Als ik het bootje op het strand parkeer wordt ik erop gewezen dat het bootje niet op het strand mag liggen. Er is lijn in het water en daar kan ik het bootje aan vast maken.

Begrijpelijk want het is al zo vol op het strand.

Het eerste terrasje verwijst mij voor de Wifi naar de hotels. Bij het strand zie ik een bord met o.a. wifi. Even navraag doen. …….Dan moet u bij de strandman zijn. Degene die de parasols met stoelen verhuurd.  Oké, ……..Dag mijnheer……. Als u wifi wilt gebruiken moet u een parasol huren, 25 euro per dag en als u alleen bent 16 euro. Dat is mij te veel. Van de buurman parasols krijg ik wel een wifi code. Ik ga op het terrasje zitten maar krijg geen verbinding. De lol is er af!!  Ze kunnen me wat met die toeristen industrie.

Voor strandgasten is dat toch een kostbare zaak, er is wel een “vrij” stuk strand maar je moet ook je auto kwijt, en dat is passen en meten en betalen. Het terras, c.q. snackbar c.q. winkeltje vraagt ook overal geld voor.

Wat heb ik dan toch een vrij en goedkoop leven aan boord.. Carpe Diem!!

Ik ga terug naar de boot en haal het anker op. Er is weinig wind en op de motor ga ik langs de kust. Het zijn maar korte stukjes tot aan de volgende ankerplekken.

Bij de Golfo di Campo vind ik een mooi ankerplek.

Een baai in een baai. Het strand is zuidwest gepositioneerd met daarachter een bergrug begroeid met bomen een druivengaard en tussen het groen een paar bungalows. Ik hoor vogeltjes, slechts enkele stemmen van het smalle strand en een tractor die het land bewerkt.. 10% van de parasols zijn bezet en de rest is open strand.

Een oase van rust.

Waarom alles op gehokt zit in de baai van Fetovaia…… ik zou het niet weten.

In het boekje wordt het strand betiteld als het meest geliefde plekje van Elba. Maar ja ….als iedereen naar die plek toe gaat……

Hier lig ik heerlijk rustig en als ik de baai verder in zou varen kom ik bij een grote plaats: Marina di Campo. Ik heb nog wat ander schrijfwerk wat de nodige energie vraagt, en daar kom ik de dag mee door.

Tegen de avond, als de zon bijna achter de bergen verdwijnt ga ik toch nog even met het bootje naar de kant. Dan kom ik er ook achter waarom het hier zo rustig is. Vlak achter het smalle strand ligt een landgoed en dat is allemaal privé terrein.

 

Ook de wegen daarnaar toe zijn privé. Via een smal wandelpad, over een heuvelrug, kan je naar Marina di Campo lopen.

Uitzicht over de baai.                                                Mooie klimop

Dat heb ik dus maar even gedaan. Ik kom bij het haventje en kan even een kijkje nemen in de vissershaven. Zij vissen daar o.a. in de nacht met lichtbakken. Daartoe hebben ze bijbootjes die een alleen een aggregaat en een lichtbak hebben.

 

Die worden op zee overboord gezet en  de vis zwemt naar het licht toe. Dan is het een kwestie om met een groot net de vis uit het water halen.

Het wordt donker en ik moet weer er terug. Nog even een foto maken van een mooie dame die en jurk heeft in de kleuren van een mooie bloeiende klimop. Na dit intermezzo  en de tocht weer huiswaarts aanvaarden. Nog even in het water afkoelen, Yvon bellen over de toestand in Nederland en dan maar weer  slapen.

Zaterdag 28 juli .  Golvo di Campo   . Zon en weinig wind.

De koelkast moet hard werken met dit warme weer en water. De energie komt van de  zonnepanelen. Als die goed gericht naar de zon staan brengen ze veel op. Staan ze niet goed gericht dan is de opbrengst een stuk minder. Dus vandaag wat extra aandacht daaraan besteed.

De laptop heeft ook stroom nodig en dat krijgt hij via een omvormer die van 24 volt gelijkstroom 220 volt wisselspanning maakt. Ook dat is een energie verbruiker. Er moeten wat updates gedaan worden en dat kost veel tijd. Het lukt allemaal. Dan begin ik aan een klusje dat ik steeds uitstel.     De scepters staan op een RVS “stoeltje” die stevig in de epoxy zit. Roestvast staal wil niet zeggen dat het ook roestvrij is.

Door het zoute water gebeurt het dat er door scheurtjes in de lak roestaanslag op die stoeltjes komt. Dat is geen fraai gezicht.  E.e.a behoeft een grondige behandeling; goed schoonmaken, antiroest emulsie op de gevoelige plekken en dan behandelen met epoxy verf, Dan moet het over zijn.  Ik tel 18 scepters!!! Maar het begin is gemaakt.

Als ik even op de bank ga liggen en de koele lucht van de “airco” waait over mij heen val ik in diepe slaap. Het is half zes als ik wakker wordt. Ik ben zo duf als een konijn. Eerst maar weer bijkomen: een fris drankje een rauwkostsalade, nog wat schrijfwerk en voor de zoveelste keer valt de avond weer.  Morgen weer een dag.

Zondag 29 juli .  Golvo di Campo   . Zon en weinig wind.

Vandaag ben ik lui en heb ik niets te melden.

Maandag 30 juli .  Golvo di Campo   . Zon en matig windje uit het noorden.

Begin gemaakt aan de scepter potjes. In de schaduwkant van de boort is het redelijk te doen. Dus de bakboord scepterpotjes zijn schoon gekrabd en voorzien van de anti roest emulsie.

In de middag als de wind iets gaat liggen, ga met het bootje en de fiets en de laptop naar de kant. De heuvel over en naar Marina do Campo.

Het eerste terrasje is raak. Zij hebben een goede wifi en lekker ijs. De foto’s in de blog downloaden en het verslag kan gepubliceerd worden! Dan het fiets gepakt en op stap.

Het dorp, wat volledig is ingericht op het toerisme, is niet veel anders dan de andere strandplaatsen. Ik fiets er doorheen  maar aan de “achterkant” van het dorp  is een groot vlak (delta) gebied.

Daar is ruimte voor een klein vliegveld , dorpjes en wat tuin en landbouw. Bij een warme bakker scoor ik een broodje , het is eind van de middag, dus een warm broodje is het niet meer. Ik kan lekker even fietsen en op de terugweg nog even langs een supermarkt.

Als ik met het bootje terug vaar zie ik een Nederlands  motorjacht, toch maar even buurten.

Via de kanalen van Frankrijk zijn zij hier gekomen en zijn nog geheel onbekend. Ook zij hebben last  van de weersvoorspellingen die niet overeenkomstig zijn met de plaatselijke omstandigheden.  Het werd voor hun niet de westkant van Corsica maar de oostkant , Bastia.

Net als ik, hadden zij geen behoefte daar te blijven en liggen nu hier achter hun anker in de Golvo di Campo.

Dinsdag 31 juli .  Golvo di Campo   . Zon tussen de 30 en 35 graden met een matig windje uit het noorden maar dat wordt eind van de middag wat meer.

De verwachting is 5 tot 6 in de middag en de nacht. Als ik opsta is het nog rustig en zoek ik een beter beschut plekje in de baai. Ik ga uitgebreid zwemmen. Het water is inmiddels op “oude heren”temperatuur. Bij de rotswand liggen onderwater wat grote keien en rotsblokken en daar kun je mooi tussendoor snorkelen. Veel is er niet te zien, wat begroeiing visjes en rotsblokken. Genoeg om lekker af te koelen.

In de middag ankert  er een sleepboot

Een soortgelijk schip als  ik vorig jaar in Redon, zuid Bretagne heb gezien.  (zie verslag 2017 deel 3). Ik verzamel wat informatie over dat schip en gaan naar de sleepboot toe. Er is niemand aan boord. Ze zijn met de Tender naar de wal. Ik leg de info op het dek en ik zie wel of er reactie komt. Daarna ga ik naar de Nederlandse buurtjes. Ik wist nog een paar appjes waar ze plezier van kunnen hebben. Het is gezellig . De schipper is een fan van de Nederlandse zeezeiler /zwerver Henk te Velde. (zie internet). Genoeg stof om over te praten.

Zoals meestal heb ik in de morgen niet veel haast. Eest maar even afkoelen in het zoute water en daarna de huikjes van de zeilen. Het bootje op het dek neerleggen, de zonnepanelen op hun plek en als alles klaar is kan het anker omhoog.

Er is weinig wind maar genoeg om redelijk vooruit te komen. Ik ga de volgend baai, richting oosten,  naar binnen: Golf di Lagona. De baai is wat “gewoontjes ”. Ik vaar door naar de volgende baai die achter de Capo di Stella ligt.

De wind wil mij hier houden, het wordt windstil en warm!!!!! Met wat duwen en trekken kom ik in de Golfo Stella, die is interessanter, mooie rotspartijen en redelijk goede ankerplaatsen.

Maar het pas drie uur en het windje kan de stilte niet meer aan en begint een beetje te blazen. Als aan de oostkant van de baai ben, heb ik mooi uitzicht op het stadje Capoliveri. Dat ligt op een bergrug en aan de andere kant zal Porto Azzurro wel liggen.

De wind haalt de schade in en aangezien hier aan de oostkant van de baai geen fraaie ankerplekken liggen vaar ik door richting Porto Azzurro.

Voordat het zover is moet ik om de zuidoostkust van Elba. En daar zijn vroeger veel mijn activiteiten geweest om ijzererts te delven.

 

Het is te zien aan de bergen, hele stukken zijn zwart tot roesbruin. Moedertje natuur is speels, en doet er af en toe een witstreepje doorheen.

De nodige bouwwerken en stellages staan er nog.

De wind houdt ook lekker aan en een “motorraar” die de zeilen niet omhoog wil trekken kan mij niet bijhouden. In de ruime baai bij Porto Azzurro zijn veel anker mogelijkheden. De wind is nog niet weg dus ik kruis nog lekker even verder de baai in.

Als ik daar tegen de avond ben, valt de wind ook wat weg en kan ik mijn  zeiltjes bergen.

Aan het einde van de baai is een drooggevallen delta gebied wat zich ver landinwaarts uitstrekt. In zo een situatie is het watergedeelte aangrenzen aan de delta meestal ondiep. Dat is hier ook het geval. Die ruimte wordt gebruikt voor kleine boten van de lokale bevolking. Op vier meter diepte laat ik het anker zakken.

Een mooie plek. Aan de zuidkant van de baai  is er een Jachthaven/werf meet daarachter bergen. 

Aan de west kant ligt het delta gebied met ver daarachter de bergen.

Aan de noordkant een berg met rotsen tot in het water en een paar kleine strandjes. In het noord oosten het plaatsje Azzurro met de oude haven, die inmiddels helemaal in gebruik is voor de pleziervaart.

Er zijn daar weinig activiteiten t.a.v. snelle rondvaart boten en al wat dies meer zij. Aan de oost kant is de zee en in de verte, door de nevel heen, zie ik de kust van Italië.

Een plekje waar ik het wel even kan uithouden..

Woensdag 1 augustus .   Porto Azzurro  Zon en  een matig variabel windje op de ankerplek.

Wat zijn hier, op deze ankerplek, de mogelijkheden:
Wat zij de plannen van onze Hollandse vrienden en waar bevindt mijn Italiaanse vriend zich op het ogenblik.

Met mijn Hollandse vrienden, die met hun dochters en aanhang, zich tussen LiVorno en Secina zijn bevinden, heb ik contact gehad, zij zouden familie beraad hebben.

Het lukt niet om nader contact te hebben dus ik ga er maar vanuit dat zijn hun eigen plannen en afspraken hebben. Uiteindelijk moeten zij  alle wensen in drie wekenvakantie stoppen, dat valt niet mee!

Van mijn Italiaans vriend krijg ik een berichtje dat het hem niet gelukt is om nu in Italië vlakbij Elba te zijn.

Hij is nu in Londen en eind augustus in Rome. Hij volgt mij via internet en als er mogelijkheden zijn zal hij mij contacten

Voorlopig heb ik geen afspraken waar ik rekening mee wil houden.

Dus wat ga ik vandaag doen???

1^e bij de jachthaven/werf kijken of daar en zeilmakerij is, De rits van de bezaanhuik moet vervangen worden.
2^e In Azzurro naar de toerist informatie voor:
      -          Dienstregeling van de lijnbussen.
      -          Waar kan ik een scooter huren.
      -          Ik moet een nieuwe muis hebben , waar is zo een winkel’
      -          Een goed platte grond van Elba
3^e Het verrichten van enige boodschappen.

Alles is makkelijk met het bootje te bevaren dus de fiets blijft thuis.

Kan ik lekker met een temperatuurtje van boven de dertig graden door Azzurro wandelen.
Ad 1: er is geen zeilmaker
Ad 2: er is geen toeristen bureau
Ad 3: boodschappen doen is gelukt.
Weer aan boord zet ik de sproeier op mijn hoofd en kleding, spoel mijn kleren uit en hang die te drogen. Kan ik weer fris de avond in.

In de middag was het erg rustig in Azzurro.

 

Wanneer zijn al die lege terrasje vol??

Om negen uur in de avond ga ik weer naar de wal.

Dan is het gezellig drug en de bezetting van de terrasje is goed te noemen. Ik doe zo mijn wandelingetjes en geniet van alles wat er zich afspeelt. Het gaat maar om een paar dingetjes. Gezellig eten en drinken op de terrasjes die in grote getalen aanwezig zijn. Vele winkeltjes met allemaal mooie “hebbe dingetjes”. Dingen die je niet nodig hebt maar wel leuk is om te kopen.

Ik dacht nog een luchtig wit poloshirt te kopen, maar 110 euro vond ik wel wat mee.

Kosten van een menu gaat vanaf 14 euro dus dat is goed te doen.

Ikzelf heb al genoeg gesmikkeld en koele drank tot mij genomen dus ik heb geen behoefte om in mijn eentje hier te gaan eten.

Wat ik wel doe is op een bankje het één en ander gade slaan. Kleine hondjes en jonge kinderen….. ze zijn allemaal van de partij. Op de steigers is het al niet anders . De haven is volgelopen van kleine… tot grote schepen.. (max 30 meter) de dagjes mensen vergapen zich aan de luxe jachten met de toneelstukken op het achterdek en het circus is weer compleet.

In de steegjes vindt je veel stalletjes met alle bedenkbare  en ondenkbare creativiteiten aan snuisterrijen, “Groeten uit Elba”  armbandjes, etc …… leuk voor later.

Om elf uur wordt het wat minder druk, als ik op de jollensteiger kom is het merendeel ook al aan boord . Nu is het mijn boord om de “terugtocht´ door het donker te aanvaarden. Alhoewel donker….. er liggen hier zo’n 40 schepen voor anker met allemaal een ankerlichtje. Verdwalen?  dat valt dan wel weer mee!

Donderdag 2  augustus .   Porto Azzurro  Zon en een matig variabel windje op de ankerplek.

Op deze ankerplek varieert de wind , door de aanwezigheid van bergen en het vlakkere delta gebied, regelmatig van richting. De gevolgen daarvan zijn dat de zonnepanelen niet altijd goed staan en de opbrengst matig tot nul is. De koelkast daarentegen, die watergekoeld is,  vraagt veel energie, want het zeewater is ook niet meer zo koud als het was. Dus vandaag aandacht besteden aan de zonnepanelen en de opbrengsten.

Het gevecht tegen de warmte!

Met kleding kan je jezelf goed tegen koude beschermen. Met warmte ligt dat anders.

Als er wind is c.q. een luchtstroom langs je vochtige lichaam gaat zal het vocht verdampen. Daar is warmte voor nodig en dat wordt aan de huid ontrokken. Het voelt dan frisser aan.
Dus wind is een belangrijke factor.
Je kan ook wind creëren door op de motor sneller te gaan varen. Of met een scooter te gaan rijden of in de auto met open raampjes etc.  Fietsen kan ook maar dan moet je alleen de berg afgaan want omhoog fietsen wordt je kletsnat van het warme zweet.
De supermarkt is ook een aangename, die heeft airco en daar doe ik dan ook wel lang over weinig boodschappen. Het zelfde geld voor de trein en de bus.
Terug naar Nederland is geen optie, daar is het nu ook al een hele tijd tussen de 30 en 35 graden!
Schaduw geeft enige bescherming van de directe zonnewarmte. Als je op een schaduw plek zit waar ook wind is dan is dat nog beter. Vandaar dat de bebouwing van veel stadjes, hier in deze warme streken, hoog zijn en met smalle straatjes. Weinig zon en veel windtocht door de staten en balkonnetjes.
Bomen geven ook een goed beschutting.
Aan boord heb ik de Bimini.  In plaats van de sprayhood.  Dat geeft enige schaduw en de wind blaast er lekker onderdoor. Is er weinig wind dan kan ik nog het grote zonnezeil onder de bezaangiek spannen. Over de giek van het grootzeil kan ik nog een zeiltje spannen wat ik ook kan gebruiken als verlengstuk van de grote zonnezeil als de Bimini buiten gebruik is.
Voldoende schaduw in de kuip.
Dan heb ik nog de alternatieve airco, reeds in een vorig verslag beschreven.
Die windvang blaast lucht door de kajuit heen.  Daar is het ook al 30 graden plus!,  Die wind gaat over de stuurboord bank / slaapkooi door de achter ingang weer naar buiten.

Overdag, bij voldoende wind , is het hier soms beter toeven dan in de beschutte kuip. Voor slapen in de nacht is het hier prima, slapen in de voor hut is dan minder aangenaam.

Rest nog een laatste verkoeling!  Het water in springen en een tijdje zwemmen. In de kuip heb ik een sproeikop met naar keuze zout of zoet water en daar kan ik mij mee afspoelen. De waterafvoer van de kuip kan ik afsluiten en zo blijft het water in de kuip staan. Lekker aan de voetjes.  Want…… het teak houten dek is ook gloeien heet, je kan er even op lopen en dan mar gauw met de voetjes in het water of slippers aan de voeten doen.
Het lakwerk van de kuiprand is ook bloedje heet, je kan er een eitje op bakken!

Er zijn vast  nog wat andere middeltjes om het wat minder warm te hebben maar voorlopig laat ik het hierbij.

Einde van het gevecht tegen de warmte!

 Zonnepanelen: een vluchtige blik…. Het is niet zoals het zijn moet.

Vrijdag 3  augustus .   Porto Azzurro  Zon en een matig variabel windje op de ankerplek. 

Eerst maar aandacht besteden aan de zonnepanelen. De opbrengst is 50 % van wat ik gewend ben. Bij nader onderzoek zie ik dat er stekkers niet meer goed functioneren. Wil ik het goed doen dan moet ik alle stekkers en contrastekkers (12 stuks) zorgvuldig nakijken. Daar moet ik de tijd voor nemen.

Vandaag nog maar genoegen nemen met  50 %, als de nood aan de man is kan ik altijd nog stroom draaien met de motor.

Gisteren kwam ik tot de conclusie dat ik toch maar moet proberen de dag in vieren te delen, zoals dat hier gebruikelijk is. In de nacht slapen, in de ochtend actief zijn, in de middag geen activiteiten ontplooien, in de avond is er weer ruimte voor creatieve werkzaamheden.

Dus:…. In de namiddag boodschapjes gedaan, 6 flessen water  want dat gaat er lekker door. Tomaten waren uitverkocht volgende keer beter. Ik breng de boodschappen naar de boot en ga dan naar een strandje aan de westkant van de baai. Op  10 minuten loopafstand is er een benzine station. De jerrycan voor de BB motor is bijna leeg en dat moet weer aangevuld worden.  Een wandelpad door het moeras/delta trekt mij het meest, maar helaas, deze weg leidt niet naar het benzine station. Wel zie ik het plaatsje Capoliveri  dat op een bergrug ligt en wat ik van uit de  Golfo Stella heb mogen aanschouwen, Een beetje hoog en met de fiets????   Met dit warme weer…??//. De bus met airco is een beter alternatief.  

Naast de benzine pomp is een supermarkt. Goed om even af te koelen. Tomaten hebben ze ook. Dat is mooi meegenomen.

Als ik weer aan boord ben zie ik een stevig onweer boven Italië. Om de zonnepanelen goed te kunnen verzorgen moet het frame op de bijboot liggen. Ik maak alles weer in orde. En als alles bijna klaar is komt de donkere lucht onze kant op. Toch nog maar de nodige voorzorgen treffen : zonnezeiltjes opbergen reserve anker bij de hand en alles klaar maken voor veel wind en regen. Maar het blijft uit. Toch weer een beetje anders dan we in het noorden van Europa gewend zijn. De baai is ook opvallend leeg. Elke dag is het een komen en gaan van allerlei soorten boten. Ik heb het vermoeden dat er veel huurboten in omloop zijn . Die moeten vrijdag/ zaterdag weer ingeleverd worden. Ik maak nog ven een waterdip en dan is het weer mooi voor vandaag.

Zaterdag 4 augustus .   Porto Azzurro  Zon en een matig variabel windje op de ankerplek.

Als ik wakker wordt draai ik mij niet om maar ga er uit. Buiten is het aangenaam en vandaag staat in het teken van de zonnepanelen nakijken.  Dat is een technisch verhaal interessant voor technische mensen.

Reparatie zonnepanelen

Ik heb zes combinaties zonnepanelen van 2x 20wat  12 volt.   Twee zonnepanelen in serie geven 24 volt.

Dat heb ik nodig om mijn accu’s bij te laden
Bij slecht weer wil ik de panelen niet aan dek hebben en kan ik ze als “boekjes” dichtslaan en benedendeks opbergen.
Aan dek worden ze middels stekkers met elkaar verbonden. Totaal 6 stekkers en zes contra stekkers.
Voor deze stekkers heb ik waterdichte stekkers aangeschaft die je met schroefdraad aan elkaar vast maakt.

Nu na drie jaar intensief gebruik, constateer ik dat een paar stekkers het zout niet hebben weerstaan. Oxidatie van de soldeer  verbindingen heeft de stroomdoorvoer verbroken. Dat was bij vijf van de twaalf stekkers het geval,.

Reparatie is lastig omdat alle oxidatie verwijdert moet worden om een redelijke soldeer verbinding te kunne maken.  Met het nodige knutselwerk is het gelukt.

Gereedschapjes gebruikt om tot een bruikbaar resultaat te komen.

Als ik in Nederland ben toch maar een reserve setje maken. Dus alle gegevens goed documenteren  opdat ik in Nederland geen fouten maak.

Einde reparatie zonnepanelen

Ik ben al in overwerktijd, de siësta is al begonnen. Ik kan het niet laten om toch nog iets af te maken.

Na de siësta gaan de panelen weer volop in de zon. Zij geven nu weer bijna 5 amp bij 24 volt. Hetgeen gebruikelijk is.

De baai loopt inmiddels ook vol en op mijn gemak kan ik alles gade slaan. Schepen van allerlei aard en met diverse soorten bemanningen.

 

Allen in zwemtenue. Zoeken naar een geschikte ankerplek. Mensen met klein budget en mensen met groter budget .  Het meest toch wel gezinnen op vaar vakantie.

Onder het nuttigen van tomaatjes met mozzarella, een drankje en al wat dies meer zij is dit alweer een boeiend schouwspel.

De avond afronden met mijn dag verslagen en de dag is weer op voor vandaag.

Zondag 5 augustus .   Porto Azzurro  Zon en een matig variabel windje op de ankerplek.

Vandaag ga ik een bus toertje maken. De bus van 9:50 uur  lukt niet dus wordt het 11:25 uur.

Vlak bij de jollensteiger is de bushalte en als eerste plaatsje wordt  Capoliveri aangedaan. Het plaatsje op de bergrug wat ik al van vele kanten gespot had.

Ik stap niet uit want de dag duurt nog lang en ik moet zorgvuldig omgaan met mijn fysiek reserves. We rijden door een mooi landschap waar de nodige land en tuinbouw is met hier en daar enig dorpjes en bebouwingen.  

We komen aan bij her plaatsje Portoferraio. 

 

Dit is de grootste ferry haven van Elba.

Maar ook het meest interessante plaatsje omdat de ligging zo mooi is.

Uiteraard zijn hier op de uitstekende bergtoppen de nodige verdediging werken gesitueerd.

  

Dat moet allemaal met de benewagen belopen worden. De route wordt hoofdzakelijk bepaald door straten met schaduw. Het tempo is, door de huidige weersomstandigheden, aangepast. De verblijfplaats van Napoleon ligt op de route. Ik sprak een Nederlands echtpaar die het onderkomen van de Keizer, graag hadden willen bezoeken maar in de middag is deze bezienswaardigheid gesloten.

Hij wist mij wel te vertellen dat, ondanks de ballingschap van Keizer Napoleon, de Keizer toch  nog wel een lijfwacht had van zo’n 1000 man.

Volgens mij is er in deze wereld nog niets veranderd. 

 

Van de  buitenkant is het gebouw geen bijzonder optrekje maar Napoleon had ook nog de beschikking over aan ander riant buitenhuis. 

Goed geregeld voor een verplichte vakantie van één jaar. En….. de Elbanezen plukken nog steeds de vruchten van zijn korte aanwezigheid.

Het blijft leuk om door dit soort plaatsjes te lopen en dingen te ontdekken.

Maar echt unieke, totaal ander omgevingen, zijn hier niet te vinden.  Om half vier stop ik weer in de bus. Ik ga nu naar Cavo, een plaatsje aan de noord oostkust van Elba.

De route loopt via Porto Azzurro maar daarna is er een prachtige rit met bochtige weggetjes door een fraai berg gebied.

 

We doen het hooggelegen plaatsje   Rio Nell’Elab aan en we volgen daarna via Rio Marina, een mooie kustroute naar Cavo.

 

Cavo is een standaard stranddorp met een aanloophaven voor de Ferry’s.

 

Buiten is het warm en in de bus is een aangenaam. Ik heb al genoeg toeristen winkeltjes gezien.

 Ik blijf lekker zitten en geniet van een mooie terugtocht naar Azzuuro.

Nog even “vers”brood en een diepvries maaltijd halen. Het is inmiddels zes uur en nog steeds rustig in het Azzuuro.

Als ik boord kom kan ik de diepvries maaltijd klaarmaken en verschalken… Dat valt niet mee. Gedurende de dag drink ik veel, zo af en toe wat fruit, een snackje of een ijsje en dan is de maag vol. Weinig plaats meer voor een diepvries maaltijd . Ik doe mij best.

Ik ben nu lang genoeg op Elba geweest. Dus morgen het water op richting Italiaanse kust.

Het schip wordt zeeklaar gemaakt en voldaan ga aan de nachtrust beginnen.

Maandag 6 augustus .   Porto Azzurro  naar Isola del  Giglio 30 mijl   voor de Italiaanse kust.  Zon  warm   wind Zwak tot matig windje   uit het oosten/ tot zuid westen oosten.

Wat het weer gaat worden weet ik niet precies. In ieder geval wordt het weer heet vandaag en komt er niet veel wind.

Beter op zee dan op de wal. Ik zie wel waar ik uitkom en als ik geen ankerplaats heb blijf ik de nacht op zee.

 Ik laat Elba achter mij

Een stukje westkust van Italië

Dag Elba!

Het begint met variabele winden. Zoals de wind waait,  waait mijn bootje. Ik zie wel waar ik terecht kom!

Einde reisverslag 2018  deel 12  Elba en Italië.

.