Reisverslag 2024  deel 4.

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Verblijf in het vaargebied Lefkas maar een beetje verder weg

 

Dinsdag 22 oktober.....

De vlucht, terug naar Lefkas, verloopt allemaal vlotjes .

Op het vliegveld van Lefkas wordt ik op gehaald door Frans en Frank. Nog wat boodschapjes doen.

Dan aan boord en de waterpomp van de motor vervangen, die is op het laatste moment erg gaan lekken.

Kennelijk toch nog een simmerring die niet goed functioneert. 

De reserve pomp werkt oké.

De vorige pomp heeft een maand goed gefunctioneerd.

Hoe lang doet deze pomp zijn best???/  

                              

Het is ook altijd wat met een bootje.

 

Tijd om te gaan varen.

De mannen (Frank en Frans) willen graag nog wat ervaring opdoen. 

Dussss… de uitvoering wordt door hen gedaan.

Ik kijk wel of het goed gaat of niet… Anker op , zeiltjes omhoog en varen maar.

Met een klein windje en onder de volle zon, varen we de Vliho baai uit naar het eiland Meganisi.

Op het water is het rustig, een paar bootjes.

In plaatsje Vathi meren we af.

Met de kont van het schip naar de kade.

Inmiddels bekend terrein en…. (foto van de vorige keer)

Er is ruimte genoeg aan de kade.

Nu nog een kaartje scoren voor elektra (walstroom) en water.

De mannen gaan op stap, worden van het kastje naar de muur gestuurd, maar geen kaartje. 

Meteen een mooie kennismaking met Vathi

De havenmeester komt ook niet langs.

Voorlopig is het mooi voor vandaag.

 

 

Woensdag 23 september.

 

Frank gaat vroeg op stap om verder te zoeken naar een kaart voor de elektra.

Hij heeft een telefoonnummer en heeft contact.

Er wordt  over twee uur teruggebeld over hoe en wat.

Dat gaat niet gebeuren.

Frans heeft intussen genoten van een heerlijk zeebad aan een strandje een stuk verderop.

We gaan verder en wachten niet op resultaat van het zo broodnodige kaartje.

De boordaccu is wel aardig leeg.

We besluiten op de motor langs de grillige kust van Meganisi te varen en al motorrend de baaien te verkennen.

Worden in ieder geval de accu’s weer wat bijgeladen, daar zijn ze wel aan toe.

We vinden een rustig plekje, uit de wind, goed om een lunch te nuttigen. Het bereiden van de lunch wordt door Frans gedaan.

Hij is goed op de hoogte van wat gezonde voeding is.

Na de lunch een stukje verder varen .

We komen bij een restaurantje met steiger,

Ik was daar met de fiets al eerder geweest.

Mogelijk dat op de steiger  elektra en water aanwezig zou zijn.

We hebben beet, de steiger is vrij en we kunnen langszij liggen.

Bij het restaurant gevraagd of we water en stroom kunnen gebruiken. Dat kon.

Voor tien euro zijn we helemaal het “heertje”.

De accu is gretig en begint al meteen met 12 ampère stroom op te nemen.

Dat loopt langzaam terug.

Een nachtje aan de accu lader liggen kan geen kwaad.

Ook de watertanken, met in totaal 800 liter water,  worden we geheel gevuld. We zijn weer goed voorzien voor de komende dagen.

Het toerisme is nagenoeg nul . Heerlijk!!

En…..We zijn net op tijd voor stroom en water want morgen komt er nog een flottielje bij het restaurant en daarna gaan ze voor het seizoen sluiten.

Frans vindt het restaurantje gezellig en we besluiten daar te eten.

We zijn de enige gasten, op de één na laatste dag dat het restaurant nog open is.

Frank en Frans gaan nog een wandeling maken.

Ik ga aan het verslag werken. 

Met gepaste snelheid ronden we deze dag af.

 

Donderdag 24 oktober

In de ochtend is er veel dauw op het schip.

Het restaurantje was nog dicht en kennelijk sluiten ze ook de waterkraan af.

Toen het hek weer open ging kwam ook de waterdruk op de kraan en kon ik het schip even lekker afspoelen.

Frans had ook nog, met warm water, heerlijk  kunnen douchen.

Toch nog maar de watertanken weer vol gemaakt.

Je weet, nu  het seizoen teneinde loopt, nooit waar je nog water kan tanken.

Gebruik van eerste vijftig liter water heeft geen zorgen.

Als de tanken plotseling leeg zijn denk je terug aan die 50 liter die je zo makkelijk hebt geconsumeerd. 

Had ik maar,……!! maar dan is het te laat.

Dus.. altijd zorgvuldig omgaan met verbruik van water, gas en elektriciteit. 

Mast verhaal:

De wind meter zat vast, die heb ik met Marti uit de mast gehaald. Die moet nu weer terug.

De mannen hijsen mij op.

 

 

Mooie gelegenheid om “lucht” foto’s te maken.

De klus is geklaard. De meter werkt niet , is ook niet nodig  je zo wel zien hoeveel wind er staat!

===============================================

Bij het restaurant nuttigen we nog een heerlijk glas verse jus d’orange.

Dat gaat er goed in .

Het schip is op orde en we kunnen vertrekken.

Eerst op de motor, er nog geen wind.

Eenmaal ´buiten” is er wat wind en zo zeilen we met een matig windje richting het eiland Kalamos.

Het laatste stukje op de motor en… inmiddels kunnen  de mannen zelfstandig de zeilen strijken.  Eureka!!!

 

We worden enthousiast ontvangen door George.

De restauranthouder die de schepen naar een goed plek loodst.

Hij is een beetje gek op de Raaf en herkende mij van het bezoek twee weken geleden.

We liggen er royaal bij!

Als we op de wal staan worden ik begroet met een dikke “hug”.

Ook onze man in de “supermarkt” heet ons welkom.

De druk is van de ketel.

Er zijn wat schepen maar er is nu meer tijd om wat aandacht aan elkaar te besteden.

Wel zo ontspannen.

Frans maakt weer een heerlijke maaltijd.

Een biertje in een restaurantje aan de kade . Het wordt weer bedtijd.

 

Vrijdag 25 oktober.

In de haven is het geen zwemwater.

Het weggetje naar de “beach” is best wel leuk.

Bij de beach is het goed toeven.

Een paar grote rotsen in het water.

Mooi om te snorkelen.

Het restaurantje verderop, waar ik met Marti wat genuttigd had, is inmiddels gesloten.

De keuken helemaal uitgebroken. Dat wordt allemaal vernieuwd voor het nieuwe seizoen.

 

Het is maar een klein stukje varen. We gaan naar het eiland Kastos.

Het haventje is niet zo bijzonder.

Frans wil graag s’morgens even zwemmen.

We gaan naar een ankerplek nabij de haven.

Daar had ik ook met Marti gelegen.

Helder water en Frank kan met het bijbootje naar het strand om een wandeling te maken.

Het bijbootje vindt hij maar niks.

Die moet hij dan ook nog het strand optrekken.

Frank ligt liever aan de kade. Kan hij zo afstappen en zijn wandelingetje maken,

 

Zaterdag 26 oktober.

Het brood is op.

De mannen gaan met de bijboot naar het haventje.

Effe een stukje roeien.

Geen bakkerij op dit eiland.

Een restaurant, had desgevraagd, nog een half witje.

Daar zijn we mee geholpen.

De zeilen gaan omhoog richting “varkens baai” of ook wel “one house baai “ genoemd.

Gesitueerd op een onbewoond eiland. Varkens en geiten zijn waarschijnlijk door de laatste bewoner daar achter gelaten.

Het echte verhaal is ons niet bekend.

Het is nu een attractie geworden. 

We gaan het niet redden daar ogenschouw te nemen.

Te weinig wind.

Op de motor gaan we naar Vathi op het eiland Ithaka.

Daar aangekomen zien we dat er nog maar een paar bootjes zijn.

De meeste toeristen zijn weg.

Royale aanlegplaatsen.

Frans wil graag aan de kade liggen en dat kan.

Zonder anker langszij de kade. 

Maar er staan wel palen die water en elektriciteit kunnen leveren. Mogelijk dat hier havengeld geheven wordt.

Voor Frank geen probleem…..totdat de havenmeester langs kwam die  twee en dertig euro liggeld berekende… kassa !!

Dat was niet de bedoeling van Frank.

Het bijbootje is toch zo gek nog niet.

Het is zaterdag. De toeristen zijn weg en het dorpsplein wordt in beslag genomen door de plaatselijke jeugd.

De oudere garde vindt, aan de aaneengesloten tafels, weer de rust en gezelligheid terug als weleer.

Een herademing om hier nu te mogen vertoeven.

 

Frank en Frans gaan boodschappen doen.

Hier is een goede supermarkt dus dat komt wel in orde.

Ik pak de fiets en doe enige verkenning.

Totdat ik op een weg fietste die omhoog ging…. en omhoog…. en….. het dorp uit.

Reden genoeg om rechts omkeer te maken.

Met behulp van de zwaartekracht kwam ik weer veilig bij het dorp aan.

 

Zondag 27 oktober.

Het zonnetje schijnt in de kuip.

Er heerst een serene rust, de kerkklokken luiden.

De toeristen fabriek is gesloten.

Lekker rustig1

In de baai liggen nu nog zo’n drie bootjes voor anker een paar aan de kade verderop.             Genieten!!

Ook voor deze "comfort bak" is er genoeg ruimte.

Gewoon heerlijk om hier nu te mogen zijn.

Er is wat wind, genoeg om de zeiltjes te hijsen en richting Kioni te gaan , hier op hetzelfde eiland Ithaka.

                                    Frank aan het  werk.

Geen grote afstand naar Kioni, maar met weinig wind doen we er toch wel lang over.

Bij Kioni eerst even geankerd op de plek waar ik met Marti heb gelegen.

Hier hebben we de lunch genuttigd en hebben de mannen gezwommen.

Tegen de avond komen we in de schaduw van de bergen.

We halen anker op en gaan richting kade en dorp van Kioni.

                                            Zicht op Kioni

In de veronderstelling dat er geen havengeld geheven wordt gaan we met de kont van de boot tegen de kade.

Kan Frank weer de wal op wanneer hij dat wil.

Morgen ochtend moet Frans maar een plek vinden waar hij de te water kan gaan voor zijn dagelijkse zwem kwartiertje.

Zij gaan het Kioni verkennen.

Ik ga mijn verslagen bijwerken.

Na een tijdje wordt ik door Frans gebeld.

Zij zitten aan een tafel bij het enig open gebleven restaurantje.

Of ik kom…. Ja natuurlijk.

Aan tafel hoor ik dat de haven meester bij hun langs kwam.

Zijn jullie van de Witte Raaf???....  eh … ja..

Mag ik even havengeld afrekenen???   25 euro, ..

De toeristen fabriek is nog niet helemaal dicht.

Des ondanks toch heerlijk gegeten.

Er zijn nog geïnteresseerde zeilers die langs kwamen om wat meer over de Witte Raaf te weten te komen.

Daar is natuurlijk genoeg over te vertellen.

De dag wordt afgerond. …….Morgen verder

 

Maandag 28 oktober

Niets weerhoud ons om in Kioni te blijven.

Wild Pig Beatch op het eiland Atokos, ben ik verschillende keren voorbij gevaren.

Nu gaan we daar echt naar toe.

Veel valt er echter niet over te vertellen.

De baai waar we naar toegaan heet ook wel One House Baay.

Op het (privé) eiland is één klein huisje en een kapelletje.

Wat betreft de historie hiervan kunnen we niets gewaar worden.

Wat er wel is zijn een aantal varkens… We hebben er vier gezien.

Als je met een bootje daarnaar toe gaat en je bent bij ze in de buurt dan zwemmen ze al naar je bijboot toe.

Waarschijnlijk op jacht naar eten.

Het zijn makke dieren.

Je kun ze aaien, ze zijn beslist niet schuw of agressief.

Meer valt daar niet over te zeggen, dan alleen dat het een toeristische attractie is en er veel charters op af komen.

Ankeren, met het bijbootje naar het strand, varkentje kijken en weer weg. In de middag is het even heel druk.

 

Een reddingsactie…..may day- may day!!

Frans ziet een klein vogeltje die in het water is beland.

Heftig spartelend, strijdend om te overleven.

Frans doet een reddingspoging met de bijboot.

Het lukt! Het vogeltje zetten we even in een zoet water badje en dan laten we vogeltje  op een doekje opdrogen.

We laten het vogeltje in de beschutte omgeving van de kuip van het bijbootje.

Als we terug komen van onze avontuurlijke ontmoetingen met de varkens is het vogeltje dood.

----------------------------------------------------

 

Aan de zuid kust van dit eiland zijn prachtige rotsformaties te zien. Sommige verdwijnen recht in de zee.

Dat willen we van nabij bekijken.

Het buitenboord motortje gaat op de bijboot en wij op pad.

Achter een rotsformatie helemaal in een hoekje zien we een grot waar we in kunnen varen.

Dat doen we …. Aan het einde van de grot, als we niet verder kunnen varen gaat Frans nog op onderzoek, de spelonk in.

Klein stukje lopen door het water en je hebt droge grond onder de voeten.

Er is hier niks te beleven, die kist met goudstukken is ook al weg. Onverrichter zaken keren we weer terug.

Enige huishoudelijke werkzaamheden roepen ons om uitgevoerd te gaan  worden.

Frank voelt zich daartoe geroepen.

Als het motortje van de bijboot afgekoeld is wordt ook dat opgeborgen.

We blijven hier liggen, samen met nog een ander schip.

Een andere stek opzoeken doen we maar niet.

Morgen weer verder naar onbekende gebieden.

 

Dinsdag 28 oktober

De  Wild Pig Beatch op het eiland Atokos ligt aan de oostkant . Dus…. s’morgens het zonnetje in huis.

Heerlijk,en…..er is wind.

De eindbestemming voor vandaag,  weer en weder dienende  , is de Sivota baai aan de zuid kant van het eiland Lefkas.

De wind is noord en we moeten naar het noorden.

Dat wordt dus laveren.

Met een aan de windse koers komen we uit aan de zuidkant van het eiland Kastos. 

Ik zie daar nog een inham/baai.

Omdat de baai op de koers ligt en in de luwte van het eiland, ben ik toch wel nieuwsgierig.

We varen door , vallen in de windstilte.

Het actieve zeilen wordt ingewisseld door glijdend de baai in te varen. De stilte en rust valt over je heen.

Alles loslaten, ontspannen en genieten van het moment. 

Er is geen strandje en waarschijnlijk ook geen anker mogelijkheid. Wil je “voor anker gaan” dan zal je waarschijnlijk lijnen naar de kant moeten brengen en als een spin in het web de nacht door brengen.

Dat is niet onze bedoeling .

Voor een volgende keer??

Je weet maar nooit.

 

We dobberen de baai uit. Het water is helder en we zien de bodem aan ons voorbij gaan.

De dieptemeter wijst 15 meter aan!. Geweldig toch?

In open water krijgen weer wat wind.

Sivota is aan de wind bezeild. Ik schat zo’n 10 tot 12  mijl.

In de middag wordt de wind wel een beetje summier.

Het is heerlijk weer en we hebben geen haast.

Er is weinig wind en wat windschiftingen.

We laten het over ons heen komen.

Het wordt wat later, aankomen in het donker is ook niet alles. We zetten de motor bij.

Dat schiet lekker op.

Maar na een kwartiertje komt er weer wind.

De wind trekt een beetje aan .

We tikken de 7 knopen aan.

Eindelijk voor de mannen een beetje stevig zeilplezier.

Helaas van korte duur, we komen in de luwte van het eiland Lefkas en vlak bij de ingang van de Sivota baai valt de wind weg.

Het laatste stukje op de motor.

Vergeleken met twee weken gelden is het alweer een stuk rustiger in de baai .

We zoeken een plekje om te ankeren.

Het is een slappe bodem .

We verwachten geen wind . dus goed genoeg.

Een plekje aan een leeg pontoon?? 

Voor hetzelfde geld komen ze weer met een centenbakje langs.

Het is mooi zo.

Frank en Frans gaan naar de kant de boel verkennen en boodschappen doen.

Weer een dag voorbij.

Zo komen we steeds dichter  bij hun vertrek, zaterdag morgen vroeg.

Morgen naar het eiland Meganisi.

Met die spaarzame windverwachting blijven we in de buurt om op tijd het vliegtuig te kunnen halen.

 

Woensdag 29 oktober

Wederom worden we gewekt door de opkomende zon.

Het is al bijna een maand mooi en stabiel weer. Hulde.

Op Sivota is een warme bakker,

Frank gaat naar de kant om vers brood te halen.

Eerst nog even Frans afzetten, op het strandje, voor zijn dagelijkse zwempartijtje. Het komt allemaal goed.

Er is geen wind. Op het motortje de baai uit in de hoop dat er buiten wind is. 

De wind stelt niks voor.

Frank wordt ongedurig en als voormalig zwemkampioen doet hij een poging om de boot, zwemmend,  voort te trekken.

Het lukt, er is enige beweging,  na een kwartier zwoegen is Frank uitgeput.

We dobberen maar verder. …of.. toch maar een stukje op de motor. We willen tussen het eiland Lefkas en Maganisi door varen.

Er komt een beetje wind , genoeg om enige progressie te maken.

 

Op het water is het rustig, het seizoen is toch echt wel op zijn einde. 

Drie .. vier bootjes zien we op deze plek, dat is alles, een herademing!

 

Met een paar knoopjes snelheid rommelen we tussen de eilanden door. Je kunt jezelf de vraag stellen…. Wat doe je liever snel op de motor naar een baai en dan stilliggen…. of… je langzaam voort laten bewegen door een vleugje wind.

 

We kiezen voor het laatste. Eind van de middag komt er iets meer wind.

Genoeg om de baai van Atherinos Port in te glijden.

                                                Foto van vorig jaar

Aan de kade ligt één boot van iemand die er al 12 jaar ligt…en….

een passant.

Wij kiezen ervoor om achter het anker te gaan liggen.

De enige twee restaurantjes zijn dicht.

Wat overblijft zijn een aantal vissers bootjes die hier hun domicilie hebben.

We genieten nog van de ondergaande zon die alras achter de bergen verdwijnt.

Maar….. we liggen op een ankerplek waar we  morgen ochtend weer de zon in de kuip hebben.

Het is etenstijd. Frans heeft er wat moois van gemaakt.

Ik zal dat volgende week missen.

 

Donderdag 31 oktober

We worden weer wakker met een zonnetje.

Deze verwennerij begint “gewoon” te worden.

 

Frank gaat een lang stuk wandelen, Frans gaat op de fiets naar Vathi, een brood scoren.

Eerst via een weggetje langs de baaien en dan omhoog over een heuveltje naar Vathi.

Op de neemt hij contact met Frank…. Waar zit jij ???..in Katomeri. Dat  is het dorpje waar ik ook met Marti ben geweest.

 

Ik geniet van  rust.

Twee bootje aan de kade en verder niks.

Dat is zomers wel anders. Kade vol en…. zoeken naar een ankerplekje tussen de vele andere boten.

 

Een visser heeft “zijn “baai weer terug.

Hij kan nu rustig zij lijntjes uitzetten.

Een paar meeuwen hebben een interessante conversatie.

De een zit boven op een elektriciteitspaal, de ander op een rotspunt die boven het water uitsteekt en de derde vliegt wat rond.

 

De schippersvrouw  van de passantenboot aan de kade brengt de katten wat te eten. Van her en der komen ze aangerend, de katten commune is nu compleet… het is etenstijd!!!!

 

                Foto van vorige week, ik had nog wat kattenvoer over!

Als de mannen terug zijn is er nog steeds geen wind. Hier wachten op wind doen we niet.

Eerst maar de baai uitvaren en dan maar zien.

De plaats Palairos stond nog niet op het lijstje, we doen wel een poging om daar naar toe te dobberen.

Afstand  +/- tien mijl… niet zo ver maar met een half tot één knoop voortgang doen we daar de hele dag over.

 Er is een haven en we kunnen daar een plaatsje aan het pontoon bemachtigen.

Het afmeren is hier iets anders.

Achteruit naar het pontoon. Geen anker uitbrengen maar een lijn oppikken die aan het pontoon ast zit.

Deze lijn gaat naar een betonblok wat zo’n  25 meter van het pontoon afligt.

Die lijn kun je dus op de voorplecht beleggen en klaar is Kees.

We net voor donker binnen.

Weer een nieuwe ervaring voor de mannen.

 ( stom..  stom.. ik heb geen foto's van Palairos)

Het Palairos is een ” toeristisch” plaatsje, het ligt niet op de toeristische route van de zeilbootjes.  Een beet buiten de toeristen fabriek.

Leuk om hier te zijn.

De haven is grotendeels bezet door charterbedrijven die hier hun domicilie hebben.

We liggen dan ook geheel tussen het “Plastic”

 Pleintje , boulevardje, strandje, restaurantjes, winkeltjes,   wel gezellig om hier rond te wandelen

De hele dag hebben we veel zon gehad.

Nu hebben we nog warme lucht van de bergen.

Aangename temperatuur om aan het strand het avond maal te nuttigen.

 De dag komt weer ten einde

 

Vrijdag 1 november.

We hebben ons voorgenomen om vroeg te vertrekken.

Waarom??

1^e   is het de laatste zeildag van de mannen en we moeten om ongeveer 6 uur in Nydri zijn om de huurauto op te halen

2^e  De vaarafstand is niet zo groot, maar als er geen wind is kan het lang duren.

3^e Redelijke kans dat er in de ochtend wat wind staat.

 

Het lukt redelijk.

Om 6:45 gaat de wekker af omdat ik dan mijn maag pil moet slikken.

Frank gaat zijn ochtend wandelingetje maken en de ochtend duik van Frans laat hij voor gezien.

 

Trossen los, we varen, het  ontbijt wordt onderweg genuttigd.

Er is een zwak tot matig windje , uit het noorden / of uit het oosten.

Aan bakboord hebben we een hoge berg rug en dat beïnvloed de windrichting.

Als alles goed gaat willen naar de eerste baai waar we aan het begin van de vakantie de lunch hebben gehad.

Wederom, als afsluiting onze lunch daar nuttigen???.

 

Eerst het eiland Scorpios ronden en dan naar de baai op Meganisi.

Het duurt wat te lang, toch maar de motor er bij.

Komen we in ieder geval een beetje in de buurt van Nydri.

Motoren  gaat stierlijk vervelen .

We zetten de motor uit en onze gebeden worden verhoord.

Een beetje wind valt ons ten deel,

Genoeg om een baai van het eiland Scorpios aan te doen en daar onze lunch te nuttigen. Niet de baai waar we wilden lunchen, dit is ook goed.

 

Verhaaltje over het eiland Scorpios.

Het eiland was destijds van de reder Onassis, ook wel bekend met zijn avances naar Maria callas.

Het verhaal gaat dat Maria in de krant moest lezen dat Onassis ging trouwen met Jackie Kennedy. Niet zo leuk voor haar.

Het streven van Onassis was om het eiland zo oorspronkelijk mogelijk te houden met veel groen.

Er werd wel enig vorm van aangenaam verblijf gerealiseerd.

Na zijn dood wilde zij dochter het eiland gebruiken als pleisterplaats voor de rijken der aarde met hun grote…en..luxe jachten.

Uiteindelijk werd het eiland verkocht aan de Russen.

Wie of wat is mij niet bekend.

Het eiland werd van grote borden voorzien, “ Strikt Privé”, stukken water werden met boeien begrensd.

Er ontstonden  aardig wat bouw activiteiten.

Werknemers moeten een geheimhoudingsverklaring tekenen t.a.v. hun werkzaamheden aldaar!! ( we weten je wel te vinden)

Nu , waarschijnlijk naar aan leiding van de oorloog met Oekraine , waar het nodige geld voor nodig is, wordt, zo te zien , het eiland alleen bewaakt.  

We hebben geen kalashnikov’s gezien, we hebben ook geen schot voor de boeg gehad.

U begrijpt inmiddels wel dat ik geen fan van Poetin ben.

 (Heb ik ook geen foto's van dan maar op  internet zoeken!!)

Goed … genoeg daarover.

==================================================

 

Frans  en Frank nemen nog een duik en nuttigen de lunch.

Na de late lunch komt er zowaar weer wind.

Goed genoeg om nog een paar trekjes te halen en om het eiland  te varen.

Het is een fijn windje en tikken toch nog even de 7 knopen aan.

Dat is een cadeautje voor Frans en Frank die twee weken met weinig wind te maken hebben gehad en eigenlijk naar Griekenland kwamen om eens  lekker te zeilen met de Witte raaf.

 

We ankeren op tijd en staan om zes uur voor de deur van het verhuur bedrijfje.

Niemand te zien.

Frans herinnerd zich nog een apje dat hij in de ochtend kreeg.

Tel nr.   030 etc. …zal wel iemand uit Utrecht zijn…. Vandaag niet!! 

 

Toch maar verder nagedacht..

030 is het landen nummer van Griekenland, het betrof een bericht van verhindering.

Geen auto dus.

Morgen ochtend moeten we wel om 09:00 uur op het vliegveld zijn. Een alternatief is mijn vriendje bellen???

Voordat we dat doen lopen we naar het andere einde van Nyrdri en zowaar daar is nog een verhuur bedrijf dat open is. 

Probleem opgelost.

 

De vakantie wordt afgesloten met een etentje in een van de weinig nog open restaurantjes. Er zijn nog drie andere tafeltjes bezet!!

 

De weersomstandig heden van afgelopen 4 weken

 

De wind:

In de ochtend: wat wind uit verschillend windstreken,  over het algemeen van 0 tot 3 beaufort.

 

Het midden van de dag:  meestal weinig tot geen wind,

In de middag: wat wind uit verschillend wijnstreken, over het algemeen van 0 tot 3 beaufort,

Tegen de avond ; wat aantrekkende wind , soms tot 3 beaufort, of meer.

In de nacht: meestal windstil.

 

De temperaturen:

Volgends de voorspellingen… van 22 graden tot 25 graden.

In praktijk is dat wat anders: als er wind is die over het water komt , kan het fris zijn, is er geen wind dan is de zon erg krachtig en kan de gevoelstemperatuur oplopen tot 30 graden.  

Het zonnezeil biedt dan uitkomst.

Komt de zon achter de beregen dan zit je in de schaduw.

Lange broek en vest komen dan tevoorschijn.

 

De heldere uren:

We naderen de kortste dag, nog twee maandjes.

 Ik zet de timer op een half uur, dan moet ik mijn ontbijt nuttigen.

De zon laat steeds meer van zich spreken.

Na het ontbijt de timer op een half uur zetten voor de chemo pillen, Maar dan laat de zon zich echt zien. Het beloofd dan weer een mooie dag te worden.

De donkere uren:

 Nu, 2 november wordt het na zes uur al donker.

Als er geen maan is dan is het ook echt donker, weinig “licht vervuiling” afhankelijk waar je met de boot ligt natuurlijk.

Nabij een kade is er wel straatverlichting.

Maar in baaien waar geen verlichting c.q. schaarse verlichting is, is het echt donker.

 

Zaterdag 02 november

Vroeg op… 6:45 gaat de wekker af!!.

Om acht uur staan we, bepakt en wel, aan de kade en nemen we de zitplaatsen van de huurauto in.

Nog een ritje van 3 kwartier en we zijn op het vliegveld.

Ik doe  de mannen uitgeleide tot de douane, de rest moeten ze zelf maar uit zoeken.

Beiden zijn, zonder kleerscheuren en ontvangst in een zonnig Nederland,  in hun huis beland.

 

En ik….. ik moet weer wennen aan het alleen zijn.

Eerst maar even wat alternatieve routes naar Lefkas nemen.

Paadjes die soms op niks uitkomen, dan omkeren, en verder gaan!

Uiteindelijk heb ik de auto de hele dag tot mijn beschikking,

 

De eerste stop is bij de Lidl.

Ik denk nog een weekje in de Vliho baai te liggen en dan ga ik op mijn gemak zuidwaarts.

Op de kleine eilanden hebben we al ervaren dat niet overal van alles te koop is. 

Inwoners van het eiland Kastos gaan elke week met de boot naar de plaats Lefkas  om daar inkopen te doen.

De plaatselijke supermarkt is  voor wat betreft de niet houdbare spullen aardig  leeg.  Daar moet ik wel rekening mee houden.

Dus … uitgebreid inkopen doen, tegen redelijke prijzen van de Lidl      

 

Tussen verhaaltje

Toen ik bij mijn bijbootje kwam stond er en man aandachtig naar mijn bootje te kijken.

Het bleek een Nederlander te zijn. Ronald.

We komen in gesprek.

Hun schip, Verna, een royale  tweemaster, ligt hier aan een mooring.

De eigenaar heeft de mooring voor langere tijd kunnen bemachtigen.  Goed gedaan jochie!!

 

Even later kwam de eigenaar.

Hij kwam mij bekend voor,

In Zwartsluis had hij een bedrijfje.

Nu begint mij wat te dagen… Ik kan me nog herinneren, inmiddels 25 jaar geleden, dat ik tijdens de renovatie van de Raaf bij hem wat polyester kon verkrijgen.

Toen hij hoorde dat ik de Witte Raaf aan het restaureren was kon ik de polyester om niets meenemen.  Mooi toch1

 

Hij had net zijn vrouw naar het vliegveld gebracht.

Eind van de middag ging hij met zijn maatje met auto terug naar Nederland.  

Geen gelegenheid om verder oude herinneringen op te halen.

Zo af en toe komen er toch wel frappante dingen op je weg.

                    ===============================

Rond een uur of drie lagen de boodschappen op hun plaats. Nog even bij Lee en Roger langs, die waren niet thuis.

Van de week nog maar weer even proberen.

Auto teruggebracht en het stuk door de “toeristen” straat naar de boot gelopen.

Veel winkels zijn dicht en winterklaar.

Het klopt wel, voor zover ik kan nagaan waren vandaag de laatste vluchten vanuit het vliegveld nabij Lefkas.

Er blijven weinig “toeristen “ over!

Wat overblijft zijn gelegenheden waar de plaatselijke bevolking gebruik van maakt, cafeetjes , snackbar , supermarkt, de kapper, de broodjes winkel , etc.  

De oorspronkelijke rust is weder gekeerd.

Iets waar ik volop van kan genieten.  

Aan boord doe ik een slaapje, en ga ik mijn achterstallige verslagen bij werken.

 

Morgen de verslagen verzend klaar maken?? 

Waarom een planning maken???

De dag loopt toch altijd anders dan ik gedacht had.

We gaan het zien. Tot morgen!

 

Zondag 3 november

Bijtijds naar de kant om een vers brood te halen.

Daarna…. Naar de Vliho baai.

Ankeren vlak bij de “yachtclub”. Ankerplek genoeg!!

Wel zo handig , daar hebben ze internet en er zijn Engelsen genoeg die daar een drankje of een hapje nuttigen.

Daar neergestreken om een poging te wagen het derde verslag te versturen.

Dat valt niet mee, met die trage computer van mij  duurt het lang om foto’s in te voegen.  

Uiteindelijk lukt het….het derde verslag staat op internet.

Morgen het vierde verslag.

Nu het zo laat geworden is ter plekke het avond eten tot mij nemen. De Vliho Yachtclub heeft een goede keuken!

 

Mooi moment om dit vierde verslag af te ronden.