Reisverslag 2024 deel 3. Vaartocht Nederland naar de Middellandse zee.

 

Reisverslag 2024  deel 3.

Vaartocht Nederland naar  de Middellandse zee.

---------

Verblijf in het vaargebied Lefkas maar een beetje verder weg

 

Laatste stukje van het voorgaande verslag:

 

Wij, Marti en Wouter , zijn nog in de baai Port Athenis op het eiland Meganisi.

 

Er zijn nog wat simpele schakelaars die niet goed werken. Ook daar hebben we aandacht aan besteed. Er ziet ergens een contactje los of zo, maar waar. Morgen verder zoeken

 

Vanavond naar het restaurantje. Daar kregen we te horen dat morgen de laatste dag van het seizoen is.

Was  in de verwachting .

De bezetting van bootjes loopt erg terug .

Nu is er nog een tafel bezet met 4 personen.

Met een bezetting van zes man personeel (inlcl opa)  is dat wat karig.

 

Het resultaat is wel dat er zowel overdag als s’avonds en s’nachts er een serene rust over de baai ligt.

Dat zijn de mooie kanten van het nu nog varen.  We zijn bevoorrecht!

 

Morgen gaan we naar een ander eiland.  Kalamos.

Mooi moment om het 2^e reisverslag hier mede af te sluiten

==========================================

 

Zaterdag 12 oktober

We gaan een mooie zeildag tegemoet.

Port Atherinos en omgeving op  Meganisi hebben we wel gezien. We gaan naar het eiland Kalamos.

We hebben de noorden wind afgewacht en varen met een plezierig windje naar het eiland, 11 mijl verderop.

De wind stelt niet veel voor maar we hebben wel de 8  knoopjes aangeraakt .

Kalamos is een klein eiland maar wel met een hele hoge steile berg en veel bomen.

Het plaatsje Kalamos is, op enige andere bebouwing na, eigenlijk het enig intensief bewoonde gedeelte.

Als we aankomen is er nog ruimte genoeg aan de kade.

We worden ontvangen door George .

Een gezellige gezette Griek die de honneurs van havenmeester waarneemt.

Hij zorgt ervoor dat alle bootjes netjes aan de kade geparkeerd worden.

Gedurende de dag loopt dat wel vol  naar zo’n 20 (charter) schepen.

Nagenoeg allemaal  modern plastic spul.

Als ze maar plezier hebben.

George is er blij mee en heeft  “enig” belang met een plezierige ontvangst.

George runt een restaurant , “George’s Restaurant” aan het einde van de kade en dat laat hij ook weten.

“Zijn” havengeld is in de prijzen verrekend.

Hij doet het goed!!!

We eten lekker aan boord.

 

De wind blijft in de avond staan en in de haven staat een stevig briesje.

Het dorpje met steile weggetjes naar boven, is een beetje uitgestorven.   

Het seizoen is bijna voorbij.

Een supermarkt op dit dun bevolkte toeristeneiland??

Er is wel iets maar stelt nu niet meer zoveel voor.

De lokals gaan eens in de maand naar Lefkas, groot inkopen doen.

Er blijft altijd wel een kroeg/restaurant open voor eigen bevolking. 

Een technisch verhaal.

De AIS werkt niet naar behoren.

Tot aan Vliho functioneerde alles naar wens maar nu zitten er vraag tekens.

Het is ook altijd wat met zo’n boot.

Niet zo’n groot probleem, ik heb hem pas echt nodig als weer in de buurt van Frankrijk kom.

Eerst maar lekker met Marti varen.

Klusjes op de tweede plaats.

Op Kreta heb ik tijd genoeg~~

 

Zondag 13 oktober

We worden  door het zonnetje gewekt. Het wordt een dag met verassende momneten.

Dat wisten we toen nog niet. Op het moment van dit schrijven wel.

Gisteren hadden we al het dorpje verkent .

Zoveel nieuws was er niet te verwachten.

Het “supermarktje” aan de kade was open.

Je merkt wel heel duidelijk dat men het toeristen seizoen “zat” zijn.

Dat vond ook de uitbater van de super.

Al 40 jaar runt hij de winkel, genoeg om van te leven.

In deze omgeving, met dit weertype, kan je ook al gauw tevreden zijn.

Omdat er weinig toeristen zijn is er tijd genoeg om een praatje te maken.

Aandacht geven geeft aandacht terug.

Boodschapjes afgerekend, en voor de goede verstand houding kregen we nog een paar “snickers” cadeau.

Leuke ontmoeting.

 

Boodschapjes naar de boot gebracht.

Marti wilde nog wel even naar een strandje.

De weg daar naar toe was verrassend.

Geen van ons beide heeft behoefte om de “grote” weg te nemen,

Van auto verkeer is hier nauwelijks sprake.

Golf karretjes zijn hier best praktisch in gebruik.

Tussen door weggetjes/paadjes zijn het meest verrassend.

De foto’s hier onder geven daar een indruk van.

 

 

Hoef ik verder niet uit te leggen.

 

 

Na terugkomst, het schip klaar gemaakt voor de volgende trip. Een vaartocht van een paar mijl naar het nabij gelegen eiland Kastos.

Er stond een fijn windje windkracht vijf.

Aan de wind was het eiland lang de kust mooi bezeild.

Het eiland heeft niet zo’n steile bergwand en hier zagen we ook meer  strandjes met anker mogelijkheid.

Tegen het einde van de middag kwamen we bij het haventje   aan.

De kade lag  vol, dat in half oktober!!

Hoe moet dat in de zomer zijn.

Gelukkig is hier buitengaats voldoende redelijk ankergrond  en niet al te diep.

Daar kiezen we voor. We willen ons niet tussen de “kade” schepen wringen.

Met het bootje naar de kant gaat ook prima.

Wel een stukje roeien maar dat is goed voor de conditie.

Het dorpje Kastos is minder interessant dan het dorpje Kalomos.

Er is een mooie uitzichtplek bij een restaurant met “molen”.

Het is de moeite waard, daar hebben een biertje genuttigd.

 

 De taak verdeling aan boord.

Taakverdeling kan je vooraf allemaal afspreken maar in de praktijk wordt toch altijd anders.

Met ervaren bemanning is dat meestal ook niet zo’n probleem.

Marti zorgt voor de inwendige mens.

Aan dek heeft Marti maar een knipoog nodig om te weten wat er gedaan moet worden.

Aan boord heeft Marti weer een spaghetti maaltijd gemaakt.

Ik moet zeggen dat ik wel door Marti erg verwend word.

De taken zijn dan ook vanzelfsprekend  verdeeld.

Marti staat graag aan het roer en doet de navigatie via zijn mobiel.

Het vaargedrag van de Raaf is wat anders dan zijn eigen boot’

Een moderner schip, een Winner van elf meter .

Voor Marti is het een mooie uitdaging om de Witte Raaf te bezeilen.

Een geheel ander schip om te varen.

Het  dekwerk, zeilen hijsen en strijken doe ik.

Het is allemaal een beetje specifiek “Witte Raaf “van de vijftiger jaren.

Het ankeren is een ander dingetje.

Normaal doe ik dat in mijn eentje en heb je de timing in eigen hand.

Ik ben niet gewend om daar over te communiceren.

Voor mij allemaal vanzelf sprekend.

Maar nu zit de één bij de ankerlier en de ander aan het roer. Beide met verschillende ervaringen en gewoontes.

Het communiceren is dan lastig. 

Vooral als je achter het anker met de kont van het schip aan de kade wil liggen.

Achteruitvaren met een langkieler, wat de Raaf is, is erg lastig en dan moet je het schip goed kennen.

Maar ook de timing en waar je anker laat vallen is van belang. Daarbij zijn er dan ook nog de nodige adviseurs aan de kant die de helpende hand willen bieden.

Maar met onze beider ervaringen en geduld komt het voor elkaar.

 

In Kastos liggen we vrij achter het anker en is er meer tijd om op dezelfde golflengte te komen.

Marti verzorgd de maattijd.

De afwas wil ik wel doen. Marti vindt dat niet nodig.

Doe ik in die tijd de verslaglegging

------------------------------------------------------------

 

Vandaag na de avond maaltijd, die we buiten in de kuip genuttigd hebben, genieten we van de invallende nacht.

Het was een dag waarvan je aan het eind jezelf afvraagt van …. had ik in deze ochtend kunnen bedenken dat de dag zo zal verlopen??? 

Nee dus. Plannen moet je maken maar met de wetenschap dat die à la minuut kunnen veranderen.

 

Morgen?? We hebben wel plannen… maar of het zo zal lopen.  Morgenochtend gaan we het zien.

 

Maandag 14 oktober

En… wat zien we vandaag.. Het zonnetje en weinig wind. Willen we hier nog blijven??

Eigenlijk niet.

Volgende bestemming….. Vathi op het eiland Ithaki.

Na ontbijt nog wel  even snorkelen.

We zien dan wel dat er, iets meer naar de oever, een rotsachtige bodem is.

Daar kan je anker lekker in vast gaan zitten.

Maar ook zodanig dat het anker er niet meer uit kan krijgen. We zitten nu nog goed. Maar volgende keer .. toch nog beter opletten.

Met een beetje wind vertrekken we.

De wind wordt later wat meer, maar rond de eilanden kan de wind makkelijk wat draaien en in kracht af- of toenemen.

Dat is mijn zorg niet.

Dat zoekt Marti maar uit.

De afstand is zo’n 11  mijl ( ongeveer 20 km. )

We varen nog langs kleine  onbewoonde eilandjes.

Zien hier en daar mooie ankerplekjes, maar niet voor vandaag. Vlak bij Ithaki, in de luwte van de bergrug,  valt de wind weg.

Op het motortje naar het eind van de binnenbaai gevaren.

En daar, op ondiep water, het anker uitgegooid. 

 

Een sociaal verhaaltje.

Even later ankert er bij ons een boot met Nederlandse bemanning.

De schipper komt naar ons toe gezwommen.

Komt aan boord met een brandende vraag.

Moeten we echt ankeren met zo’n lange anker ketting, tot wel 50 meter?/

Ons idee is dat uit zekerheid geadviseerd om veel ketting te steken, maar nodig??

Vuistregel is minimaal drie keer de diepte.

Dus hier op 5 meter diepte, met goede ankergrond, is 15 meter goed. 50 meter overdreven .

Standaard steek ik meestal 30 meter ketting omdat dat in mijn eerste ankerbak zit.

Een tweede ankerbek die dieper in het schip, herbergt nog eens 50 meter ketting maar  is wat lastiger binnen halen.

We drinken een biertje.

Hij  heeft met een paar vrienden een  boot gehuurd.

In het naseizoen 1500 euro, per week.

Met z‘n vijven is dat goedkoper dan een hotel en.. uiteraard veel leuker.

Nadat de buurman in het water is gedoken om de terugweg te aanvaarden, gaan wij met het bootje naar het dorp.

=================================

Ik wilde, in een restaurantje,  mijn 2^e verslag op internet zetten.

We krijgen geen verbinding met internet.

Alternatief: morgen  maar op een andere manier proberen.

 

Einde seizoen

Wat we ook ervaren… is…. dat waar we ook zijn, men moe en uitgeput zijn van een druk  seizoen.

Niet gek, zo’n 7 maanden 7 dagen in de week in de weer en dat met lange dagen en het nog een steeds drukker wordend  naseizoen.

En dan ook nog het enorm tempo van bediening, die nodig is om het iedereen naar de zin te maken.

Als je de bediening daarop aanspreekt zijn ze blij dat wij dat onderkennen .

Het lukt hen dan nog om een vrolijke glimlach tevoorschijn halen. 

 

In het voorjaar medio half mei, is dat anders.

De bloemen komen uit en met gaat weer fris en fruitig het nieuwe seizoen in.

 

 

Dinsdag 15 oktober 2024

Vathi op het eiland Ithaka is een goed bezette toeristen plaats Er zijn ook hier weer veel meer schepen dan vorig jaar begin juni toen ik met Jan Paul hier was.

We halen een broodje en hier is een goed gevulde supermarkt. Daar doen we nog wat inkopen voor de komende dagen. 

Er is weinig wind en..  in de baai,  ruimte genoeg om de zeilen te hijsen.

Daarna anker op…de wind valt weg…. dan een stuk op de motor naar open water.

“Buiten” krijgen we wat wind, na een uur is dat ook weg.

We dobberen richting een dorpje Kioni dat ook op eiland Ithaki ligt.

 

Snel daarna toe is niet handig, het is echt warm op het water.

Liggen in een beschutte hete havenkom is niet zo plezierig. We maken een uitgebreid lunch en tegen het einde van de middag varen we het laatste stukje op de motor.

Om een of drie vier de baai binnen gelopen.

De kade is al vol, de overkant waar vorig jaar een paar schepen lagen, ligt het nu ook vol.

Achter hun anker met lange lijnen naar de kant.

We hebben geen zin om ons daartussen te wringen.

In het begin van de baai zagen we een strandje.

Daar naar toe.  

Anker uit, die ging plat op de grond liggen.

Marti het water in en het lukte hem de punt van het anker in de grond te duwen. Het bleek een compacte ondergrond te zijn.

Even aan de ankerketting trekken en het anker graaft zich goed in.

Met de bijboot, aan bakboord, een lijn naar de wal uitgebracht.

Over stuurboord??

Aan de wal lastige plekken om een lijn vast te maken.

We brengen een klein danfort anker uit…..dwars uit.. en …. zwemmend.  

Het anker is een beetje te zwaar om zwemmend  mee te nemen.

Je met het anker direct naar beneden. Dat is niet de bedoeling.

Het anker bevestig je dan aan een grote stootwil.

Dat houdt het anker omhoog.

Zwemmend met het anker aan de stootwil naar een geschikte ankerplek zoeken.

Dat kun je heel makkelijk zien, het water is hier zo helder als glas.

Stootwil losmaken en het anker gaat naar de bodem.

Met de snorkel er achter aan en het anker met de punt in de bodem duwen.

Dan nog even de lijn strak trekken opdat het anker zich goed ingraaft.

Klus geklaard… Het schip ligt goed. 

 

We kunnen met een gerust hart naar het dorp.

Wel een stuk roeien, goed voor de conditie.

Inmiddels waren er nog meer boten bijgekomen, zoekend naar een plekje waar ze terecht konden.

Het wordt echt vol!!

Van het charter bedrijf  Sailing Holidays, die hier waarschijnlijk met een flottielje aanwezig waren, was het zo erg dat ze hun schepen met de neus tussen de andere Sailing Holidays boten in duwden.

Blij dat we frank en vrij onze eigen mooie plek hebben.

Maar wat een verschil met begin juni van het vorige jaar,  en het is nu half oktober.

Het zullen wel de laatste stuiptrekkingen van het seizoen zijn.

Eind oktober, begin november stoppen de lijnvluchten naar Preveza.

Volgend jaar begin April komen er weer geregelde vluchten.

 

Ik ben nog steeds verbijsterd.

Langs andere oevers waar vorig jaar juni geen bootjes lagen, is het nu dringen geblazen.

Vergeet niet de grote catamarans die met hun breedte van soms 8 meter, ook de nodige plaats innemen.

Hoe is het hier in het hoogseizoen??

We roeien weer terug naar onze eenzame privé plek.

Marti verwent ons met een heerlijke maaltijd.

Heb ik weer even gelegenheid de verslagen bij te werken.

 

Woensdag 16 oktober

Nadat de zon achter de berg tevoorschijn kwam, zijn we vertrokken om naar de Sivota baai te varen. 

Weinig wind en veel zon, dus erg warm.

De Sivota baai is aardig verscholen en als je het niet weet is het even zoeken.

Een mooi beschermde baai.

Geheel ingericht voor het toeristen gebeuren.

Gelukkig was het niet zo druk met boten.

Ten opzichte van vorig jaar zijn hier in middels veel drijvende steigers (pontoons), bij gekomen.

Een groot deel is dus “jachthaven” geworden.

De omringende berghellingen, worden inmiddels volgebouwd met appartementen en bungalows. 

Het wordt er niet mooier op.

Wij kiezen voor een ankerplekje.

Langs de oevers en kade gewandeld.

Restaurantjes en toeristen winkeltjes, bepalend voor dit dorp..

Op het balkon, van een restaurant, met mooi uitzicht over de baai, een pilsje gedronken.  

----

Vorig zat ik hier met Jan Paul en zagen wij de Raaf van zijn ankerplek afglijden.

Veel paniek onder de huur boten.

Toch maar eerst ons pilsje opgedronken. Bijbootje van het strand afgeduwd en de zaak geklaard. Niks aan de hand.

----

 

Weer terug naar de boot.

Mijn computer wil geen WiFi ontvangen.

Marti krijgt het ook niet voor elkaar.

Het is lastig. Zoeken naar creatieve oplossingen.

Waarschijnlijk komt dit verslag via een omweg.

Ik ben wel toe aan een  nieuwe laptop maar dat moet geen overhaaste handeling zijn . 

Voor vandaag???   Het is genoeg. Wel te rusten.

 

Donderdag 17 oktober

In de Visota baai hebben we niets meer te zoeken.

In de ochtend is er meestal wat wind.

Dus redelijk vroeg anker op en onderweg nuttigen we ons ontbijtje.

We hebben inderdaad een fijn windje.

Eerst aan de wind en later voor de wind tussen het eiland Meganisi en het eiland  Lefkas door. 

De ingang naar de Vliho baai is in de wind.

Er is genoeg wind om, onder zeil, met een paar  slagen aan de wind, de baai binnen te komen.

Onze oude ankerplaats opgezocht  ……

              Het commando “Val anker” wordt gegeven.

Voor Marti zit het varen er op.

 

Marti is nog niet bij de watervallen, van het eiland  Lefkas , geweest.

We zetten de fietsjes op de wal en Marti gaat naar de watervallen. 

( Zie internet).

Ik ga aan de slag om de boot klaar te maken voor volgende week.

Vrijdag middag bij de Lidl boodschappen voor de volgende week doen en Marti naar  het vliegveld brengen.

Frans en Frank zitten in hetzelfde vliegtuig, dus die gaan dan weer mee naar Vliho.

Zaterdag morgen vlieg ik naar Amsterdam.

Maandag voor controle naar het  Meander ziekenhuis.

Dus… een heel korte tijd voor de overdacht.  

Dinsdag ben ik weer terug.

Alles aan boord is redelijk op orde. blijft nog over,…… de nodige klusjes waar geen haast mee is.

Als afsluiting eten we vanavond  bij het familie restaurant Limanaki .

 

Vrijdag 18 oktober

Vandaag eerst even de auto regelen.

Dus naar het vertrouwde adres.

Ik zei tegen Dimitrios, voor het gemak noem ik hem maar zo, dat ik de auto pas in de middag  nodig heb.

“Dan ben ik niet op kantoor, neem de auto nu maar mee”!! Ook prima. Met de royaal overgebleven tijd konden we of in de kuip blijven zitten of wat anders doen.

We zitten op de gelijke golf lengte.

Wat anders doen betekend: gebruik maken van de gelegenheid dat we een autootje ter beschikking hebben.

Een rond toertje over het eiland is dus een mooie optie.

Marti zorgt er voor dat hij reisklaar is.

Aan boord nog even wat stroom bijdraaien en klaar is Kees. Dacht ik…Jammer dan…. De dynamo laadt niet bij.

Daar kan ik de “mannen “ niet mee laten zitten.

Dus toch maar even op onder zoek.

 

Technisch verhaal

 

De riem van de dynamo staat erg los. Alsof er een te grote riem omheen zit. De riem spannen???... Dan zie ik dat de stoel, waarop de dynamo gemonteerd, is los zit.

Van de vier bouten die los zitten is er één afgebroken. Voorlopig zijn drie bouten voldoende.

Bouten aandraaien , riem op spanning brengen en voorlopig kunnen we daarmee voort…… Probleem opgelost.

------------------

 

We zijn klaar voor vertrek en gaan naar de wal.

 

Nog een tegenvaller

Shit de telefoon niet bij me. Terug naar de boot.

Daar vind ik hem ook niet.

Ligt mijn telefoon bij het auto verhuur bedrijf???

Toch maar even naar Nydri.

Marti gaat nog even op de boot op onderzoek.

Onder weg bedacht ik dat ik bij het benzine station nog betaald had.

Daar navraag gedaan, maar geen telefoon met mijn pasjes..

Terug naar de boot…..Marti had de telefoon gevonden.

In de boot onder mijn handschoenen lag de telefoon.

Oké. Puf puffff.

Achter af, toen ik op de boot was en Marti mij gebeld zou hebben, was het probleem opgelost.

Beiden hebben daar niet aan gedacht.

Dat krijg je als je ouder word.

De positieve kant van zo’n onbenullige, maar toch wel indringend voorval is,…. zoals Marti dat verwoorde… je hebt er hevig de pest over in dat je zo stom bent geweest om je telefoon uit het oog te verliezen….. maar je bent o zo blij en opgelucht als de  telefoon weer terug is.

Loopt er weer een gelukkig en blij mens op deze wereld rond.

Dus…. ben je “depri” en wil je weer vrolijk worden, …. dan weet je hoe je dat kunt bewerkstelligen!

----------------------------

 

We zijn nog jong genoeg om onze plannen in bij te stellen. Een mooi tochtje gehad over het eiland.

Had ik niet willen missen.

Aan de zuidkust  is het haven/strand plaats  Vasiliky.

Daar is een complete nieuwe jacht haven.

Niet in gebruik.. en dat, terwijl er overal schaarste is.???

Zal wel met juridische problemen te maken hebben.

Niettemin een leuke plek om, als dat zo voorkomt, voor anker te gaan.

Bij groot noodweer kun altijd in de “afgesloten“ haven aan een pontoon gaan liggen.

Een leuk toeristisch plaatsje.

Het binnenland is ook de moeite waard.  

We rijden door de nodige onbedorven dorpjes.

Door de hoogte verschillen soms verassende uitzichten. Alhoewel ook hier wel het “vreemd” kapitaal de mogelijkheden onderkent en er “design” huisjes/huizen gebouwd worden.

 

We zijn nog erg vroeg in de plaats Lefkas.

Het dekzeiltje voor het bijbootje behoeft nog enige stikselwerkzaamheden.

Het dekzeiltje bij de zeilmaker afgegeven voor het vast naaien van twee bandjes.

Een toeristenprijs wordt afgegeven , het zij zo , er is weinig andere keus.

Tijd voor een drankje bij de stad Lefkas.

Daarna het zeiltje afgehaald.

Twintig euro voor de twee stikseltjes.??!!! 

Maar….. we zijn gematst.

Normaal berekenen ze het bodembedrag van veertig euro.

Ze weten het wel. De  toerist betaald wel en ze hebben hun verhaaltje  al klaar.

Maar goed ik blij dat ook dit klusje van  mijn rug af is.

 

Bij de Lidle voor de “mannen” boodschappen gedaan.

Die brengen mij morgenochtend vroeg naar het vliegveld.

Het dan wel fijn als er voldoende voorraad is.

Het wordt tijd om Marti naar het vliegveld te brengen.

We hebben royaal tijd over.

We rijden een stukje verder… daar waar de Raaf op de kant heeft gestaan.

Aan de kade / strand vlak bij de werf waar de Raaf op de kant heeft gestaan, nuttigen we nog wat proviand wat we bij de Lidle aangaschaft hadden met…..  uitzicht op het water en de stad Preveza.

Beter dan in de wachtruimte van het vliegveld.

We zijn allebei blij en voldaan.

Dan komt tocht het uur “U”.

Terug naar de airport.

Marti inchecken en de controle door.

Ik wachten op de nieuwkomers, Frans en Frank.

Ze zijn mij voor.

Ik zat nog in de wachtruimte en daar stond Frans voor mijn neus.

Het is inmiddels donker.

Op de terugweg met de mannen is er weinig te zien maar wel veel te vertellen.

Dan, met zijn drieën en bagage en boodschappen met de bijboot naar de Raaf.

Ik zet de makkers af en haal de laatste boodschappen op.

 

Aan boord, de nodige, ten overvloede, instructies, gegeven. Het is tijd om ons te ruste te begeven.

Nog wel even alles klaar maken voor morgen.

Half zeven gaat de wekker. Dan is het nog donker.

Niet het juiste tijd stip voor een bejaarde om op te staan en tot actie over te gaat .

Het is niet anders.

 

Zaterdag 19 oktober

De verjaardag van mijn kleinzoon.

Het wordt een grootzoon, inmiddels 30 jaar jong.

Goed… de wekker gaat om half zeven af.

Kop onder de kraan .

Versneld het ontwakingsproces afwerken plus ontbijtje.

Frans en Frank zijn inmiddels ook van de partij.

We vertrekken op tijd.

Het donker ochtend wordt inmiddels door licht verdrongen..

Zien we beter in welke omgeving we naar het vliegveld rijden. Daar werd ik af gezet en moet ik het maar zelf uitzoeken.

De vlucht gaat allemaal volgens de regels.

Jeroen , mijn oudste zoon, is op Schiphol om mij op te halen. Wel zo gezellig.

Kunnen ook mijn laptop naar de computerman brengen om mijn wifi/internet, probleem te herstellen.

Voor vijf uur weer ophalen. Het probleem is op gelost. Ik blij, kan ik weer verder.

 

Als ik in december weer in Nederland ben, toch maar een nieuwe aanschaffen .

Wie dan nog leeft wie dan zorgt. Zo is het wel.

Voorlopig kan ik nu mijn derde verslag op mijn blogspot zetten.

 

Jeroen en Hilde hebben mijn verblijf goed voorbereid.

De ingrediënten voor de Irisch coffee staan klaar.

Mooier kan het niet.

Morgen met Jeroen naar de zeilvereniging de Vrijbuiter.

Daar ontmoet ik twee broers, oudgedienden/collega’s  uit mijn jeugdige perioden van zeilinstructeur bij zeilschool Loosdrecht.

 

Zondag 20 oktober

Ik wordt vertroeteld door Hilde en Jeroen.

Er moet ook gewerkt worden.

Ik had in de zomer al twee raampjes voor de dakkapel gemaakt.

Die moeten nu geplaatst worden.

Alleen gaat dat niet, maar met zijn tweeën lukt dat.

Op tijd klaar om, met Jeroen , de twee broers bij de Vrijbuiter te ontmoeten. 

De kantine van de zeilvereniging de Vrijbuiter is leeg.

We  gaan naar cafe /restaurant Heineken.

Er komt één broer, Arjan, de andere, Rob, is onderweg naar Friesland.

We hebben lekker en gezellig bijgepraat

En… zodra de omstandig heden dat toelaten, komen de broers Arjan en Rob (ook al een beetje op leeftijd), naar Kreta.    Zolang er plannen zijn is er leven!! 

 

Maandag 21 oktober

 

Jeroen brengt mij naar het Meander ziekenhuis. Om 9:00 uur bloedprikken en om 11:00 gesprek met de medici. Jeroen is daar bij, opdat ook hij, goed  geïnformeerd word.

Mijn voeten zijn helemaal goedgekeurd, ook de bloedtest is oké.

We hebben het e.e.a. doorgenomen .

Nog twee kuren te gaan, en dan, een jaar na de operatie een bodyscan om te zien of er nog kankercellen c..q. uitzaaien zijn’

 

Dat wordt april 2025.

Vanuit voorgaande gesprekken hadden we begrepen dat deze scan na de achtste kuur plaats zou vinden.

Geen probleem.

Ik hoef mij niet te haasten om in Kreta te komen.

Op mijn gemak langs eilanden en kusten, heerlijk.

Jeroen heeft een heerlijk maaltijd gemaakt.

Dat kan  hij goed en we hebben nog een aangename avond.

Morgen om 05:05 vliegen. Dat wordt dan om 1:45 uur opstaan.

 

heel vroeg .. mijn vliegtuig vertrekt om  05:05 uur  brrrrr

 

Einde derde verslag.

 

.