Reisverslag 2025  deel 17

---------

Verblijf in Griekenland met de Witte Raaf.

Het vaargebied ten oosten van Athene…….. Porto Rafti. .

Dinsdag 28 oktober Plaats van handeling:... Porto Rafti

Vandaag werd ik op de “zonnetijd “ zoals voorgaande dagen wakker.

Het is en blijft nog steeds fantastisch zomerweer. In de kuip is het weinig wind en veel zon. Als ik even horizontaal ga zak ik even lekker weg.

Mastklimmen

Ik zei het al…. vandaag weinig wind. Ik wil de mast nog in. De laatste keer dat ik in de mast was, zo’n twee weken gelden, zag ik wat krimpscheurtjes in de verf bij het zaling beslag. Een paar kleine beschadiging op de mast zelf.. Het vraagt om een kwastje verf.

Met de topclimber kan ik zonder hulp, naar boven. Hoe dat gaat kun je zien op you tube filmpjes van de “topclimber”..

Ik doe het op mijn gemak en dat gaat prima zo.

Als ik klaar ben wil ik nog wel even naar de kant, het is……”Ochi-dag”……………...

Ochi-dag.!!!! (ochi is voor Grieks voor nee!)

Het is voor de Grieken een “NEE” - dag. Een nationale feestdag waarbij iedereen vrij is en gevierd wordt.

En dan met dit mooie weer!!!

Waar komt die “NEE” - dag .of in het Grieks “Ochi-dag.” de gedenkdag van “NEE” ...

... ...vandaan??

In 1940 wilde Benito Mussolini met het Italiaanse leger toegang hebben tot Grieks grondgebied.

De Griekse dictator Generaal Ioninis Metaxas weigerde en negeerden het Ultimatum en zei “NEE “ met de vuist op tafel. ….. Zo is het gekomen. ….

De dag wordt hier uitgebreid gebruikt voor het familie gebeuren.

Hier geen toeristen maar alle ruimte voor de Grieken zelf.

Met dit mooi weer is, lijkt wel dat heel Athene hiernaar toe gekomen is.

 Geen plek meer om de auto te parkeren en terrasjes volledig bezet.

Op de fiets ga ik naar de andere kant van de baai.

Neem een pilsje en geniet van de volledige familie / gezins-plezier.

Als de zon zich hier achter de bergen verschuilt ga ik naar het restaurant Fuki Fuki.

Daar waar de bijboot op het strand ligt. Daar is nog zon en met moeite krijg ik nog een tafeltje met een heerlijke maaltijd tot gevolg. Nogmaals genieten van het mooie gezinsleven.

Als ik, in het donker, naar de Witte Raaf vaar, het wordt nu om zes uur donker, wordt ik begroet door de huisgans, daarover later.

Als ik aan boord ben, krijg ik nog een telefoontje van Theo ..als het mee zit, er is morgen niet veel wind, dan zie ik hem morgen avond.

Woensdag 29 oktober

Wederom een rustig dagje, weinig te melden maar genoeg voor mijn “dagboek”.

Theo gaan we vanavond en morgen niet zien…... te weinig wind.

Boodschappen doen, poetswerk aan het schip en foto’s gemaakt van de “huisgans”.

Daarover het volgend verhaaltje.

De huisgans …... een solitaire toendra-rietgans

Een toendra-rietgans is een monogame vogel en leeft in groepen. Deze gans heeft kennelijk gekozen, of het is zo ontstaan, voor een solitair bestaan.

Voor zover ik het kan nagaan betreft het hier een vrouwtje.

--------------- Dit ter inleiding. -------------

Vlak bij de Witte Raaf ligt een groene, uit Frankrijk afkomstige catamaran.

Deze gans heeft deze catamaran, waar momenteel niemand op verblijft, tot domicilie gekozen.

De stevens van de catamaran zijn voorzien van een bulbneus die net onder het wateroppervlak ligt. 

Net genoeg voor de gans om daarop te staan. Met haar voetjes in het water en de rest er boven.

Onder de catamaran is er ruimte om te kunnen schuilen, voor wat dan ook.

In de nacht en de grootse deel van de dag verblijft zij daar.

Af en toe hebben we wel een diepzinnige conversatie. Dat breekt de dag een beetje.

Eind van de middag gaat zij op stap richting het strand bij het restaurant Fuki Fuki.

Altijd dezelfde route.

Op de betonnen steiger kan ze zich opdoffen om daarna, op het strandje haar maaltijd te nuttigen.

Er staat een emmer water, wat groenvoer en ander voer. Ik denk dat het restaurant Fuki Fuki hier zorg voor draagt.

Op het strand liggen ook stukjes brood, die zijn te hard en te groot om op te eten.

Slim als een gans is, neemt ze het stukje brood mee naar het water. Even soppen en het brood wordt zacht en zo kan ze dat naar binnen werken.

Daarna is het even uitrusten op het eind van de steiger. Later komt zij weer bij de groene catamaran om de nacht door te brengen.

--------------------------------------------

Donderdag 30 oktober

de Visserman

Als ik weer bij de mensen ben en ik het hoofd buiten de deur steek, zie ik, dat de Visserman die mijn bootje gered heeft, zie vorig verslag, aan boord van zijn vissersschip is. Die gelegenheid neem ik meteen te baat om hem te bedanken.

Bootje te water, spulletjes meenemen en op...naar Visserman.

Anderen, had ik al verwittigd dat ik hem graag zou willen bedanken. Kennelijk had de tam tam zijn werk gedaan. Hij was alreeds in de verwachting dat ik bij hem langs zou komen..

Hij is beroeps visser en vist op inktvis. In de avond vertrekt hij en in de morgen komt hij weer terug. Ik bedank hem uitgebreid en nodig hem uit, als hem dat uitkomt, bij mij aan boord te komen. Komende dagen blijf ik nog hier. Ik overhandig hem nog een pakketje, wat bier en een envelop. Ik hoop dat dat voldoende is. Van een “vrienden dienst” alleen kan hij geen diesel kopen. Ik neem weer afscheid, opgelucht dat ik mijn belofte heb kunnen invullen.

-------------------------------------------------------------------------

De draad weer oppakken!

Het is weer een zomerse dag, luieren in de zon en tussendoor wat van die kleine klusjes.

Vroeger… toen ik jong was, was dat luieren voor mij, een onmogelijk opgaaf.

Tien minuten stilzitten en dan was het wel genoeg.

In de huidige levens fase gaat mij het luieren beter af, en geniet ik optimaal van het mooie weer. …...Morgen kan het over zijn!!.

In de middag krijg ik een telefoontje van Rob. 

 Een oud-collega zeilinstructeur uit onze jeugd jaren. Van de zomer heb ik nog heerlijk gevaren met zijn zeilboot, een G2. Met een goed windje was dat, met zo’n puur zeilschip, wel even kicken.

Zondag avond land hij op Athene Airport, 17:55 uur. Dan is het al hartstikke donker.

Met de taxi naar restaurant Fuki Fuki. Daar ontmoeten we elkaar. Ik zie er naar uit, genoeg om over te praten. Het gaat dan wel over een tijdsbestek van zo’n 60 jaar!!!

Mooi dat is geregeld.

----

Rest nog een afzakkertje en verse groente halen bij de groenteboer.

Vrijdag 31 oktober

Wat te doen als er niets te doen is.

Vannacht kon ik moeilijk in slaap komen.

In eens bedacht ik mij dat ik op mijn oude telefoon een Griekse data kaart heb met ongelimiteerd gebruik.

Dat houdt in dat ik films etc. via you tube ongestoord op mijn laptop af kan spelen.

Achter het anker met een rustige nacht, bioscoop in eigen huis…. fantastisch toch…..

Deze keer de komische opera “de Barbier van Sevilla” van Rossini boven water getrokken. Ben je toch weer een paar uur onder de pannen. Daarna onder zeil, een goede nachtrust tegemoet.

---------------------------------------------

Voor de rest van de dag zijn geen bijzonderheden te melden.

Zaterdag 1 november

Op zondag zijn de winkels dicht. Rob komt zondag avond en maandag wil ik bijtijds vertrekken.

Op maandag vers brood halen en als Rob nog speciale wensen heeft t.a.v. drank en voeding kan dat geregeld worden. Het gros van de boodschappen doe ik vandaag.

Dat is weer een hele tas vol!!

Gisteren contact gehad met Theo. Waar hij nu ligt is nergens brood te krijgen en dat is op. Bij een hotel heeft hij nog wat brood kunnen ritselen. Hij komt morgen, Vandaag neem ik twee verse bruine broden voor hem mee.

Een fiets/wandel tocht met een speciaal tintje!

Als alles aan boord zijn plek heeft ga nog een stuk fietsen.

Het stukje kust ten NO van de Witte Raaf ziet er best leuk uit. Wat strandjes, rots oevers en verderop aardig wat groen.

Omdat hier mooie oevers zijn, zijn hier ook de nodige appartementen, kleine strandjes met hier en daar een verdwaalde toerist die het nog heerlijk vinden om te zwemmen.

Het eerste stuk gaat over een geciviliseerd stuk wandel pad. Hier onder enige indrukken daar van.

Aan het einde van de promenade kom ik bij groen…...daar lopen voetpaden door waar je ook nog wel met de mountainbike uit de voeten kan. Leuker dan een geasfalteerde weg.

Ik neem jullie mee op mijn tocht.

Hier kom je op plekjes die je vanaf de weg niet kunt zien en met de boot alleen maar met een verrekijker.

Ik kom bij een groot strand met…. Een kerkje/kapel, ook leuk, maar verderop is weer het groen!!

Het pad varieert wat,

Stukken waar ik kan fietsen en stukken waar ik de fiets op de schouder moet nemen. 

Uitzicht over het water

 

Soms smalle doorgangen door het struikgewas, eerst ikzelf en de fiets daar achter aan.********
Uiteindelijk loop het dood. ……..Teruggaan???? . Staat in mijn woorden boek.

Ik zie wel een betonnen voetpad met treden die naar een zwemplateau gaat. Dan moet de andere kant op de bewoonde wereld zijn.

Een stuk met de fiets over de rotsen klauteren en ik kom bij het voetpad.

Dat gaat omhoog!!

Dan kom ik voor een dikke muur met een dikke deur,,

Private area. !!!

Zo ziet het er zeker wel uit. Op een dikke boomtak kan ik over de muur kijken en zie ik dat er een breed pad/weg achterlangs loopt. De weg naar de bewoonde wereld. Eerst maar over de muur zien te komen. De fiets bij de deur ophangen en dan over de muur. Dat gaat.

De fiets los wurmen en ik kan verder. Wel onder het oog van de nodige veiligheidscamera’s.

Ik zit hier kennelijk in een zwaar beveiligde villa wijk. Logisch het mooiste stukje van de kust hier!! Weggelegd voor de gegoeden der aarde. Daar mogen “gewone” mensen niet komen en van genieten!!!

Ik pak de fiets en probeer een uitweg te vinden

Ergens links omhoog zie ik auto’s staan. Dat geeft mogelijkheden.

Even uitrusten en van het uitzicht genieten. …..Daar komt het niet van!!

Iemand van de bewaking komt op een brommer naar mij toe. Spreekt geen Engels.

Hij belt zijn “baas” op die spreekt wel Engels..

Ik krijg de telefoon de telefoon aan mijn oor!!

....... U mag daar niet zijn. !!…..

Zo iets had ik al begrepen…..

….U moet direct het terrein verlaten anders wordt de politie gebeld…..

Het terrein verlaten??…. Dat is nou precies mijn bedoeling!!.

De man van de brommer wijst mij de weg en ik loop de steile weg naar boven..

Komt die man weer achter mij aan..

………..Opdracht van superieur ??? ......“houdt die man in de gaten!!”….

Kortom ik krijg begeleiding tot aan de stevig afgesloten hoofdpoort.

Ik wordt daar opgevangen door de “chef beveiliging”’ ….Die zit echt in zijn rol….

Een glimlach of enig blijk van begrip kan er niet af…. “Identiteitsbewijs !!!! “ ….

Dat kan !!.

Heel gewichtig worden alle informatie op een blocnote geschreven.

‘Ik geef hem ook nog mijn kaartje kan hij mij desgewenst opbellen.

Zonder ook maar een spoor van glimlach of wat dan ook zorgt hij ervoor dat het hek open gaat..

PPPPfffffff

In ieder geval hebben zij hun bestaansrecht eer aangedaan!

Een indringer die ze gelokaliseerd hebben en vakkundig de poort uit gewerkt

Hoe dat zit met die mogelijkheid om met fiets en al op het terrein te komen???

Dat zoeken zij maar uit.

Ik ben weer “vrij” man. Beland op een openbare weg!

Tijd voor een zitbankje met uitzicht.

-------------------------------------

Ik bel Kees, die heeft vandaag een auto gehuurd, rijdt langs de kust naar het noorden.

Mogelijk dat hij Theo op het water kan spotten!!

Theo is inmiddels onderweg en als ik hem aan de lijn heb hoor ik dat hij in de verte de ingang van de baai al kan zien.

Eind van de middag ontmoeten Theo, Kees, en mijn persoon elkaar.

Theo vaart de baay in en legt zijn boot achter het anker, een klein stukje verderop.

De boot van Theo

Met zijn bijboot komt hij naar mij toe geroeid. De avonturen komen op tafel.

Even later meldt ook Kees zich, over een uur is hij bij ons. Wij gaan naar de kant.

Ik sleep Theo met bijboot en al met mijn bootje met bb motor, naar kant. Hoeft hij dat stuk niet te roeien.

Theo wil nog wel naar de super om boodschappen te doen. Net als hij weg is komt Kees aanlopen.

Bij Fuki Fuki hebben we een tafeltje aan het water. De temperatuur is nog aangenaam, ook als het donker wordt.

Tuurlijk hebben we elkaar wat te vertellen!!

Maar bovenal…...geeft Kees “telefoonles” over gebruik van de verschillende apps. Hoofdzakelijk Google maps met de diverse mogelijkheden die wij nooit gebruiken en ook komt Navily, de app die informatie geeft over ankerplekken komt ruimschoots aan de orde. Of ik het morgen in mijn grijze hersencellen terug kan vinden??? we gaan het zien.

Als de scheepsmotor van Kees gerepareerd is (een nieuwe koppakking) gaat hij via de Dodekanesos en Rhodos naar Kreta. December en Januari wil hij in Nederland zijn.

Theo gaat via Poros, waar hij nog een aantal bekenden wil ontmoeten, ook naar Kreta om daar de winter door te brengen.

En ik…….. Eind november komt Elien aan boord en op 8 december vertrekt zij naar haar zus in Australië. Ik wil dan naar Poros gaan, voor mij nog onbekend terrein.

De kerst en oud en nieuw daar doorbrengen. Daarna ….waar het weer en wind mij brengt.

-----

Het is een gezellige avond, wanneer zien we Kees weer??

------------------------

Kees gaat met de huurauto terug naar Lavrion. Ik sleep Theo mee naar de Raaf, zijn broden ophalen, dan door naar zijn boot. Met het bb motortje is dat makkelijker dan roeien.

De dag zit er weer op.

Zondag 2 november.

Vandaag staat in het teken van de komst van Rob. Dat is pas laat in de avond rond een uur of negen.

Neemt niet weg dat als je gasten aan boord krijgt dat het er aan boord fatsoenlijk uitziet

Dat wordt geregeld.

Gisteren had ik per ongeluk drie broden aan Theo meegegeven. Dan grijp je mis als de lunch wilt bereiden

Met het bootje naar Theo, thee gedronken en weer het nodige van gedachten gewisseld.

Fiets mechanica

De rem van mijn fiets bleef hangen, is het de boot niet dan is het de fiets wel!!

WD 40 hielp niet. Met mijn hogere technische kennis heb ik het euvel kunnen verhelpen.

Aan boord geldt…..als er iets niet in orde is, zorg dan, bij de eerste de beste gelegenheid, dat het probleem opgelost wordt. Doe je dat niet dan betaal je de rekening onder slechte omstandigheden.

-----------------------------

Het vliegtuig, waar Rob in zit, heeft heeft bijvertrek vertraging, komt redelijk op tijd aan!! We gaan wel zien of er nog wat gegeten moet worden als Rob hier in Porto Rafti aankomt.

Dat wordt laat in de avond. Hopelijk is de keuken van Fuki Fuki nog open.

En inderdaad de keuken is nog open.

Onder een aangenaam temperstuurtje op het terras nuttigen we enig grilde garnalen. Daar naast is er nog genoeg stof om over te praten.

We gaan aan met het bootje naar de Raaf. Het slapen wordt wat later dan we gewend zijn.

Maandag 3 november

De ochtend ontwaakt met een opkomende zon.

Eerst boodschappen doen. Theo is ook onderweg naar de kant en met zijn drieën maken we de winkels onveilig!

Aan boord een ontbijtje en het schip vaarklaar maken. BB motor opruimen, bootje op dek, zonnepanelen op hun plaats, lifelines in orde en we kunnen gaan. De baay uit varen gaat met de kop in de wind. Er is niet veel wind, dus relaxed.

Dit is Rob

Buiten kunnen we ruime wind tot voor de wind met de hele dag zon in de rug, naar Boufalo varen. Kalm water ., een heerlijk tochtje voor twee oude mannen.

Net voordat het donker wordt valt het anker.

Een mooie beschutte anker plek met bij een dorpje met weinig reuring. Er ligt nog een catamaran en dat is alles.

Tijd voor een biertje. Daarna een maaltijd salade. Het wordt langzamerhand tijd om de rust op te pakken.

Dinsdag 4 november

In de ochtend is er tijd om met de kijker de omgeving te verkennen. Een taveerne die dicht is , aan aantal eenden en twee mensen die we hebben zien bewegen.

Enige indrukken van de baay  waar we nu liggen

Het hele dorp in ruste... geen toeristen!!

Een heel leuk strandje , met lichtbaken want het steekt wel uit1

Er is verder weinig te beleven1

------------------------------------

Rob en ik kennen elkaar van de zeilschool rond het jaartal 1964 /1965.

Rob is later een zeilschool in Friesland begonnen, ik ben in het huwelijk getreden.

Een aantal jaren hebben we, ook in het kader van de zeilschool veel contact en plezierige momenten meegemaakt.

Daarna is ieder zijn eigen weg gegaan. Ik met gezin werk etc. en Rob met zeilschool uitgebreid naar caravan park.

Later heeft hij de scheepsexpertise en taxatie opgepakt Zie http://www.drosnautic.nl

Sinds een aantal jaren hebben wij weer contact.

Nu Rob aan boord is, en we alle tijd hebben, komen onze levenservaringen over tafel.

Vanuit de watersport zijn er heel veel raakpunten en herkenningen.

---------------------------

Vandaag was er wat regen voorspeld en weinig wind. Dat heeft er in geresulteerd dat we uiteindelijk na de nodige gesprekken te hebben gehad, we rond twaalf uur in de avond toch maar naar bed zijn gaan.

Morgen redelijk weer en dan gaan we verkassen .. Niet te ver weg dus niet ingewikkeld doen.

Woensdag 5 november

Lekker uitslapen ontbijtje en de wederzijdse verhalen komen weer op gang. Rob van zijn veel ervaring met scheepskeuring, werven etc. daar weer de nodige herkenning en aanknoping punten!. Uitlopend in diepzinnige gesprekken over onze privé ontwikkelingen, politiek etc,

O ja …. tussendoor bedachten we dat we naar de naastgelegen baai wilden varen. Voor je het weet zitten we ver in de middag. Dus…

Inmiddels is er stevig windje zes uit het noorden. Aan de wind met motortje bij om hoogte te houden konden we met bezaan en kleine genua netjes de baai uitkomen.

Daarna een ruime- en voorde winds rak…. 8 knoopjes op de klok. De volgende baai, bij Panacia weer naar binnen.

Daar is meer bebouwing, meer activiteiten???. Ook hier heeft de winterslaap zijn intrede gedaan.

Er word veel wind uit het noorden verwacht We vinden een plek die geografisch niet verkeerd is. Echter met de harde windvlagen en de bergen op de achtergrond, gierde het schip tot wel tot 180 graden .

We komen, gestoord door een paar anker meldingen, vanwege het gieren, ...goed door de nacht.

Donderdag 6 november

Het anker had zich prima vastgegrepen maar toch… Als de wind uit de verkeerde hoek kwam zaten we dicht bij de kant.

Besloten om een ankerplek elders in deze baai te zoeken. Daar het anker laten zakken en het schip ligt weer goed achter het anker

De harde wind voor vandaag is milder dan verwacht en af en toe is ook de zon erbij.

De bedoeling was om vandaag een leesdag te hebben.

Rob had de restauratie film van de Raaf nog niet gezien. Beide voorzien van een behoorlijk zak scheepskennis wordt er uitgebreid ingegaan op de ins en outs van de restauratie.

De foto boeken komen te voorschijn met de “sloop” en wederopbouw van de van de Witte Raaf. Gespeend met technische verhalen over hoe en wat.

Het is weer blijft redelijk en in de late middag doen we de lunch in kuip. Aan land is hier niks te beleven.

Een middag slaapje is welkom, van lezen is nog niets terecht gekomen.

Vrijdag 7 november.

Zaterdagavond vliegt Rob weer terug naar Nederland.

Vandaag gunstige wind uit het noorden en zon. Ideaal om naar Rafina te varen. Een grote plaats waar de ferry’s aan komen.

Ochtend ontbijtje in de kuip. De wind draait iets en ik zie dat de boot dwars blijft liggen. Met de kiel op de grond. Met dit heldere water is dat duidelijk te zien. Op zich geen enkel probleem geen golven en het anker ligt in dieper water. Als we zover zijn kunnen we ook makkelijk anker op ...en weg varen.

Zeiltjes op en met een windje 3 BFT is een een relaxed tochtje.

Tussen een paar eilandjes door waar op de kaart geen dieptes aangegeven zijn, maar wel wit gekleurd. De blauwe plekken bij de oevers die op de kaart staan, geven aan dat het daar ondiep is.

We wagen het er maar op .

“Vroeger “ deden veel meer dingen waarvan je kan zeggen “zou je dat wel doen”??? maar we deden dat wel.

Morgen komt er veel wind uit het zuiden en in de zuidelijke , beschutte, havenkom van Rafina hebben we een hele vrije kade tot onze beschikking.

Uitzicht op restaurantjes en boekingskantoren voor de ferry’s .

In de havenkom is er wel wat zwel.., golven die van buiten naar binnen komen.

Een kwestie van voldoende stootkussens en landvast met schokdemper.

Een paar dagen vertoeven, in een winterslaap omgeving, nodigt uit tot bezoek aan een Taveerne..

Wat is de beste??? .. Vuistregel….waar de tafels aardig bezet zijn zal het wel goed zijn.

Natuurlijk is het restaurant waar wij gegeten hebben het beste restaurant.

We hebben weer een heerlijke dag achter de rug. Met onze wederzijdse watersport- levens ervaringen……. Nog geen “stille “momenten” tegen gekomen.

Zaterdag 8 november.

De hele dag aan boord blijven zitten wachten op vertrek van het vliegtuig is ook niet alles.

We huren een auto.

We zoeken onze weg langs de kust, want daar is water, beiden hebben we zoiets van …. wat zou er achter dat weggetje zitten????/ …...gaan….... dus niks...…. alleen strand,…... wel leuk !! achteruit over het weggetje weer terug,

De Marthona kuststreek is het vrij vlak met stranden ideaal voor massa toerisme. Veel campings vakantiehuisjes etc.

De vlakte strekt ook uit in zee. Ver uit de kust is het nog maar 30 meter diep

Zo komen we ook aan bij de noordkant de van de ruime baai, nog een klein weggetje naar links en we komen bij een strand waar het lagerwal is.

De hele kuststrook is hier relatief ondiep met veel strand en brandingsgolven. Zo ook hier. 

Een eldorado voor Kitesurfers. 

 Spectaculair om te zien. Ik ga het niet meer doen……. maar...Als ik de kans krijg???? ik weet het zo net nog niet niet…. het is nu te koud!!

We hebben het gezien.. verder langs de kust. Die is hier steil met rotsen.

We rijden steeds een stukje omhoog. Een berg die geliefd is om de mooie bouwplekjes / villa’s met royaal uitzicht over water.

Enige indrukken: 

Het gaat steeds hoger en hoger. Verder komen we niet. Geen doorgaande weg via dezelfde kant van de berg weer naar beneden, inmiddels bekend terrein.

We willen naar de stad Chalkis.

Het één na grootste eiland van Griekenland, Evia , ligt hier voor de kust van het vaste land, met een smalle strook water er tussen. Zoiets als de randmeren, maar deze randmeren zijn een “tijdje” geleden ontstaan.

Zie Google Earth en je kunt ons auto tochtje meebeleven..

----------------------------------

Als we aan de voet van de berg zijn en daar omheen rijden, komen bij een grote vlakte, goed voor veel landbouw en industrie.

Weer zo’n openbaring die ik ook Kreta heb meegemaakt. Een totaal andere omgeving!

Stom stom.. geen foto's gemaakt!!

Inmiddels is daar een grote tolweg aangelegd. Wij nemen de oude parallel weg . Duurt wel wat lange maar wel interessant. De zien de nodige bedrijfjes langs de weg, die vanwege de tolweg, hun bestaansrecht verloren hebben. Opruimen kost geld en brengt niks op. Laat maar zoals het is!!

We komen bij Chalki

Daar is si een kleine natuurlijke water doorgang met een beweegbare brug. ( The Old Bridge).

Later is er, op een andere locatie, een hangbrug gemaakt om de stad aldaar en het eiland beter toegankelijk te maken.

Zie Google Earth

Enige indrukken: 

Onder de hangbrug

Blik op de binnenbaai vanaf de hangbrug, rechts om de hoek is de Old Bridge.

We doen een rondje binnen baai, vlak voor de “Old Bridge” hebben lunch. 

Een stukje langs de jachthaven, bootjes kijken het stadje door en via de hangbrug gaan we weer naar het vaste land.

We willen wel op tijd op het vliegveld zijn. We nemen de tolweg. Een prachtige weg. Onderweg hebben we wel wat spetters gehad maar hier krijgen we wel een behoorlijke plensbui over ons heen, 80 km maximum snelheid.. oké dat gaat weer over.

Door Athene met de nodige wegenbouwkundige kunstwerken, zoals een grote stad betaamd, komen ruim op tijd op het vliegveld

Rob verdwijnt achter de digitale poortjes en ik verdwijn in het donker. Want als ik buiten kom is het licht uit!

Om weer terug te komen helpt Google Maps me uit de brand.

Mogelijk dat ik een donker een verkeerde afslag heb genomen maar ik heb de nodige klein weggetjes en nauwe straatje van dorpen gezien. Helaas in het donker.

Ik ben wel royaal op tijd om de auto in te leveren. Klein stukje lopen en ik ben aan boord. Alles ligt er nog prima bij. Tijd om te gaan slapen.

Einde verslag no 17