Reisverslag
2017 deel XIII Algarve –Portugal.
Wil je weten waar de Witte Raaf zich bevind? Volg dan de volgende link. https://www.vesselfinder.com/?mmsi=244850952
Dinsdag 24 oktober, Ferragudo . Hele dag zon met veel wind.
Als ik ’s morgens wakker wordt staat er veel wind. De Raaf
is ook wat opgeschoven maar dat geeft voor vandaag geen hinder. Wel blijf ik
aan boord, met stroom en veel wind weet je niet wat het gaat doen en de
ankergrond is hier niet perfect. Ik doe
wat onderhoud maar door de harde wind doe ik niet wat ik wilde doen. Morgen
weer een dag. Tegen de avond valt de wind weg. Ik breng de fiets aan wal en doe
een kleine verkenning.
 |
| Een verdedigings werk aan de ingang van de rivier |
Aan de overkant ligt Portimão.
Het plaatsje ligt tegen een berg en daar is geen plaats
meer over voor grote appartementen gebouwen. De gaatjes zijn wel opgevuld met
appartementjes maar het karakter van het dorp is, evenals in Alvor, redelijk
goed behouden. Voorlopig heb ik de komende dagen weer voedingsbodem om enige
activiteiten te ontplooien. Het wordt inmiddels al weer donker. Morgen gaan we
verder kijken.
Woensdag 25 oktober, Ferragudo . Hele dag een beetje zon met bewolking
en iets minder wind.
De dag begint met randjes afplakken, (50 meter). Schuren en
lakken. Tegen de middag boodschappen doen bij de Nautic shop in Portimao. En nu ik hier
toch ben even een blik werpen naar de “Europa”. 
Het schip dat in Alvor gezonken
was en hier staat hier op de kant staat.Het onderwaterschip is met de hogedrukspuit schoon gemaakt.
Grote delen
van de gangen zijn behoorlijk aangetast door de houtworm. Delen van gangen
zijn, nu het slechte hout weggespoten is, aardig dunner geworden. Zo op het
eerste gezicht zou ik niet weten wat ik er mee aan moet. Het is gelukkig mijn
zorg ook niet. Ik heb het achter de rug, mij rest slechts lakwerk.
Ik ga ook nog even naar de “superbazar”. De versnellingskabel
van de fiets staat op springen. Ook de fiets vraagt zo nu en dan enige
aandacht. Ze hebben het benodigde artikel
€ 1,00.
Ik moet ook nog een nieuwe korte broek scoren. Ik probeer
een winkelcentrum te vinden. Er zijn wel wat winkel straatjes, maar wat ik
zoek, een C&A bijvoorbeeld, kan ik niet vinden. Dan maar weer terug naar
het strandje bij Ferragudo. De beste landingsmogelijkheid voor de bijboot. Er staat hier geen branding, dat is goed te
doen. Het water is niet koud en mijn voetjes kunnen daartegen!.
Vannacht is er een Cruiseschip binnen gelopen. De gasten
zijn vanochtend in Portimao losgelaten maar nu gaan ze weer de zee op, een
stukje genieten van de kust, dineren, feesten en morgen vroeg weer op. Het
aanschouwen van de volgende bestemming.
Donderdag 26 oktober,
Ferragudo . Hele dag weer volop zon
Ik heb nog lakwerk te doen.
50 meter kajuitlijst afplakken betekend 25 meter schuur- en lakwerk. Met
het leefritme wat ik nu heb ben ik daarmee om drie klaar.
Er is hier ergens een Lidl supermarkt, ik heb meer Duits en
Frans horen spreken. Dus een Duitse winkel voorziet in de behoefte.
Ik fiets langs de achterkant van Ferragudo, redelijk
volgebouwd met “slapende” keurige appartementen. Het is een beetje levenloos,
er zit geen ziel in. Verderop fiets in naar de provinciale weg, Portimoa Albufeira. Daar zijn geen toeristische
activiteiten, maar het “normale” Portugese leven heeft hier de overhand. Het is
in beweging en het leeft!Ik kom bij de Lidl, groots opgezet en ik kan hier meer van mijn gading vinden. Onder andere Mozzarella. Ik had in Portimao een tomatensalade genuttigd: tomaat met mozzarella en weinig garnering, dat kan ik ook.
Thuis nog maar inventariseren en morgen weer even lans de Lidl gaan. Aan
boord de witte wijn en de kaasjes uit de koeling, Tomaatjes met mozzarella
klaar gemaakt. En dat alles bij een ondergaande zon. Na een tijdje vallen mijn
oogklepjes naar beneden, tijd om naar bed te gaan.
Vrijdag 27 oktober, Ferragudo . Hele dag weer volop zon
Het wordt weer eens tijd om de nodige huishoudelijke
werkzaamheden te doen. Voor één bordje
maak je geen warm water, …. maar er komt een moment dat de behoefte aan
“schoonschip” groter wordt. Na de schoonmaak met de fiets er op uit. 
Door het
dorpje (een paar steegjes,)
Zuidwaarts langs de smalle paadjes langs de
bovenkant van de rotskust en tussen door
over leuke kleine strandjes.
De terug
weg gaat weer via de “achterkant” van Ferragudo. Hier staan mooie
zomerverblijven met voldoende grond er om heen. Daartussen door mooi begroeid
natuurgebied. Via Ferragudo naar de Lidl. Ik heb het hier nu wel gezien en met
het beetje wind wat er morgen staat wil ik naar nu Albufeira gaan. 16 mijl verder naar het oosten. Dus doe
ik nog wat extra boodschappen wat ik weet niet wat de mogelijkheden bij Albufeira
zijn. Blijf ik daar een paar dagen of ben ik de volgende dag weer weg. We gaan
het zien. Voorlopig weer terug naar de boot en lekker smullen van een spaghetti
schotel.
Zaterdag 28 oktober, Ferragudo - Albufeira 16 mijl . Hele dag weer volop
zon wisselende wind.
In de ochtend is er wind vanaf het land. Boot zeeklaar maken
en het zeegat uit. Er is een matig windje maar ik heb een geweldig tochtje naar
het oosten. De eerste 6 a 7 mijl zijn geeft een fantastisch mooie kust. 
Vele rotspartijen , strandjes grotten etc. (
zie Google Earth). Ik voel me gezegend dat ik dit op deze manier dit mag beleven. Jammer dat ik niet met anderen kan delen. Maar er zijn mensen die andere verplichtingen en /of bezigheden hebben . Het zij zo. Van af land is er niet zoveel van deze formaties te zien. Je staat hoog op de steile wand, en als je geluk hebt kun je een mooi strandje met grotten spotten. Vanaf zee is het een totaal ander gezicht. Reden waarom er zoveel toeristenbootjes varen . Grot en grot uit, strandjes die allen vanaf zee te bereiken zijn, noem maar op.
Het eerste
deel van de ochtend heb ik een lekker “land” windje. Daarna wordt het kwakkelen.
Wind tussen oost en zuid. Ik moet oost. Maar tegen het einde van de dag komt er
wat meer wind uit het oosten, (bf 4) maar ook een korte golfslag. Een mens kan niet
alles hebben. Voor Albufeira twijfel ik nog om naar binnen zal gaan. Het ziet
er niet aantrekkelijk uit. Maar het is al half vijf, ook maar een “Albufeira”
ervaring op doen. De haven zelf is waarschijnlijk een moerasgebied geweest
verscholen achter een rotswand van de zee. Moeras uitdiepen, steigers maken,
appartementen en boulevard met winketjes creëren. Mogelijk heden voor
toeristische bedrijfsactiviteiten
scheppen, de rotswand doorbreken en een paar pieren maken. En het
project is weer volledig.
Zakelijk gezien perfect, maar een “betonnen” plek die
niet aan mij besteed is. Morgen weer weg. Al met al een mooi tochtje langs een
interessant en afwisselde kust. Zeker de moeite waard geweest.
Zondag 29 oktober, Albufeira Vilamoura
7 mijl . Hele dag weer volop zon weinig wind.
In de ochtend is er veel dauw op het schip. Mooie
gelegenheid om al het zout er af te spoelen. Daarna kan ik weer vertrekken.
Buiten staan er behoorlijke golven met weinig wind. Meer uit de kust wordt dat minder en er komt wat meer wind. Golven en winddruk zijn nu in balans en is het goed toeven. Ook hier is de kust weer mooi, ik ga daar heel langzaam aan voorbij.
Om half drie lig in voor
Vilamoura.
Doorgaan heeft geen zin, ik ga naar binnen. Na de administratieve
rompslomp krijg ik een mooie plek aan gewezen. Ik neem de fiets en ga er op
uit.
Ten westen van Vilamoura is een vlak landschap wat geheel natuur gebied
is.
Ik zie een klein paadje en die is voor mij. Er is een klein getijde riviertje
die voor de watervoorziening zorgt, hier en daar een zoetwater poeltje en
allerhande begroeting.
Op mijn pad lig ook nog een sinasappel boomgaard. Het is
nog geen oogstseizoen maar toch kan ik nog een rijpe sinasappel vinden. Goed
voor de vitamientjes. 
Verder op tussen de bebouwing van de appartementen en het
natuurgebied een mooie golfbaan. Ik kom lans een supermarkt, nog even lekkere dingetjes halen. Het is nog niet donker, kan ik nog even doorfietsen naar Quateira. Een vissershaventje aan de oostzijde van Vilamoura.
Het is zondag en de haven ligt vol met vissersschepen.
Van de oorspronkelijke bebouwing is weinig over. Dus ga ik weer richting
Vilamoura.
Vilamora is ruim opgezet en ook de haven is niet verkeerd. Door de ruime opzet van boulevard en haven is deze plek toch een paar sterren meer dan Albuveira.
Vilamora is ruim opgezet en ook de haven is niet verkeerd. Door de ruime opzet van boulevard en haven is deze plek toch een paar sterren meer dan Albuveira.
Het is, vind ik, gezellig druk. Maar aan de tafeltjes van de restaurantjes te
zien is het seizoen voorbij. Ik schat nog geen 10% van de tafels zijn bezet.
Ook de parkeerterreinen zijn leeg en vele appartementen zijn geblindeerd. Mij
bevalt die winterslaap wel. Ik betaal nu €23,99 euro voor een nacht in het
hoogseizoen is dat een €68,50 per nacht.
Als de zon onder is heb ik aan boord mijn boodschappen heb uitgepakt, kan
ik in de kuip, met kaarsjes op tafel, het avond diner nuttigen. Daar kan geen restaurant
tegenop.
Maandag 30 oktober,
Vilamoura . Hele dag weer volop zon weinig wind.
Vandaag was er weinig wind voorspeld, voor morgen meer wind.
Dus ik blijf nog een dagje in Vilamoura. Fiets nog wat langs de haven
boulevard. Het is rustig, ik vind het prima. Kan ik makkelijk overal tussen
door fietsen. Er is hier ook een zeilmaker. Daarvan wil ik weten wat de
mogelijkheden zijn om in januari reparaties te laten verrichten. Voordat we met
de camper op stap gaan kan ik hier mijn zeilen afleveren. Verder een relaxed
dagje.
Dinsdag 31 oktober,
Vilamoura Ilha da Culatra 17
mijl Wind ZO 5 bf Wolken en af en
toe een gaatje voor de zon.
Ik ga vroeg op (8:30 plaatselijke tijd). Eerst maar even
“dauwtrappen” d.w.z. Er is veel dauw op schip en afdekzeilen, eerst maar even
het meeste vocht opnemen dan kan de zon de rest doen. Water tanken en dan naar
de aankomststeiger bij de receptie varen, daar kan ik afrekenen en inmiddels
zijn dan ook de afdekzeiltjes droog geworden. De voorspelling is 4 bf. zuid oost en dat is de richting waar ik naar
toe moet. Ik sla de kluiver en stagfok aan en maak de rest ook zeilklaar. In de
luwte van het enorme hotel wat aan de haven ligt, kan ik de zeiltjes omhoog doen en om half elf ben ik
op open zee. Er staat windkracht vijf op open water, prima, daar varen we goed
bij. We moeten een aantal lange en korte slagen maken om onder de kust te
blijven. Deze is niet zo bijzonder. Bij het natuurgebied Ria Formosa is er een lang strandeiland met een beetje begroeiing. Bij cape Santa Maria, kunnen we bezeild het waadden gebied naar binnen. 
Er staat
stroom tegen en er zijn diepe gaten op de zee bodem. Dit geeft een mooi
wastobbe effect. Korte hoge golven en een stroomrichting die alle kanten
opkolkt. 
Als we binnen de pieren zijn wordt het rustiger en onder zeil met
motor bij kunnen we mooi doorvaren naar het anker gebied dat 3 mijl verderop
ligt. 
Ik anker in de luwte van het
eiland Culatra. Tegen de tijd dat het schip
het water uitgaat ga ik naar een andere ankerplek dichter bij de werf,
ongeveer 4 mijl naar het westen.
Als ik achter het anker lig komen Tom en Karina van de
Botter die hier alweer een tijdje liggen, een borrel halen. De dag gaat zo weer
snel om.
Woensdag 1 november, Ilha
da Culatra Zon en af en toe
wat wolken
Vandaag, voor de komende dagen eerst maar een dagplanning
gemaakt. Voor je het weet zit je in het vliegtuig te bedenken wat je allemaal
had moeten doen. Vandaag de voorpunt grondig schoonmaken en het eiland bezoeken.
De voorhut behoeft extra aandacht en dat is dus een puntje voor komende dagen,
voorbewerking op de kant en
nabewerking/afwerking in het voorjaar. De voorhut is weer schoon en dus kan de
bijboot weer in gereedheid gebracht worden voor het eiland bezoek. Vandaag
waren er ook zeilwedstrijden. Met hoog water, net als in de baai van Morbihan
in zuid Bretagne, is er genoeg water om overal te varen. Met een mooi windje een ideale dag voor de
wedstrijdzeilers.
Het eiland is een verhaal apart.
Het is één grote zandbak.
Een aantalhuisjes, verbonden met tegel paden. Daartussen allemaal zand. Het
vervoer, voor zover dat nodig is, gaat per tracktor over zandpaden. Daar waar
de tractoren de tegelpaden kruisen ( de
spoorweg overgang), zijn extra betonnen verhardingen aangebracht.
Het eiland is een onderdeel van het natuurgebied: Ria de
Formosa. Ik krijg duidelijk de indruk dat de oorspronkelijke huisjes die hier
stonden mogen blijven maar dat er niets bijgebouwd mag worden. Een gedeelte van
de huizen is dus voor de oorspronkelijke bevolking die zich bezig houdt met
visvangst en toerisme en een gedeelte voor huisjes verhuur en restaurantjes voor de
toeristen in komsten.
Er is ook nog een veerdienst van het dorp Culatra naar het tweede dorpje op hetzelfde eiland:
Farol aan de ingang van de zee. Vandaar gaat het veer naar Olhao op het vaste land. Daar wil ik in één
van de komende dagen wel gebruik van maken.
Kan ik met de fiets Olhao en
omstreken verkennen.
Je kan ook te voet door het mulle zand naar Farol, of met
een tractor. Een automobiel heeft hier geen bestaansrecht.
Ik maak nog een strand wandeling langs het “wad” en als ik
in het “dorpje” terug kom wordt ik aan geroepen door Tom, die zit met een stel
Ieren, die hier ook achter hun anker liggen, op een terrasje. Weer hebben een gezellige
kennismaking met vrijbuiters die zich van het “dagelijks” leven hebben kunnen
losmaken. Zij zijn niet, zoals vele Ieren, blijven plakken in de Spaanse Ria,s. (Zie vorig verslag van de NW kust van Spanje). Dan wordt het etenstijd en een ieder gaat zijns weegs.
Donderdag 2 november,
Ilha da Culatra Wolken en af
en toe een gaatje voor de zon.
Dag planning afwerken en dan naar de wal. Culatra is een lang gestrekt eiland dat van
oost naar west gaat. Ik lig met de boot aan de noordkant van het gelijknamige dorpje Culatra. Met het bootje naar de wal. Met de voetjes door de zandbak, overal is
mul zand met tussen de huizen een verhard wandel gedeelte van een meter breed.
De oostkant van het dorp verkennen. 
Daar zijn de visloodsjes en opslag van
alles en nog wat. Onze consumenten maatschappij produceert allerlei spullen die
ook op het eiland van nut kunnen zijn. Wat er daarna met de onbruikbare spullen
gedaan wordt zal onze consumenten maatschappij een zorg zijn. Afvoeren van
onbruikbare spullen gebeurt dus niet en stapelen zich op. Tractoren, bootjes,
plastic kratten , noem maar op, het is hier allemaal te vinden. De overheid
zorgt wel voor voldoende afvalbakken voor huisvuil etc. dat wordt wel
weggewerkt maar de rest ??? Het is een
ingesleten mentaliteit die nog geen
omslag kent. De Denen en andere Scandinavische landen kunnen een voorbeeld zijn
. Daar is de bevolking zuinig op hun land. ‘s Lands wijs ‘s lands eer. 
Het is hoog water geweest en de “slufters “ lopen
leeg. Sommige waterdoorgangen kan ik inmiddels doorwaden en ik kom een de buitenkant van het eiland , het
strand aan zee terecht.
Het is rustig op het strand en via een steiger die door
het tijdelijk ondergelopen gebied loopt kom ik weer bij het dorp uit. Al met al
een behoorlijk wandeltochtje door het mulle zand.
Vrijdgag 3 november,
Ilha da Culatra in de ochtend een
lekker zonnetje, in de middag een stevige regenbui met wind.
In de ochtend werkzaamheden gedaan, de middag was gebroken,
dus wat aan gerommeld.Tegen de avond komen Tom en Karina langs. Zij gaan morgen naar de Guadiana rivier, of ik nog een afscheidsborrel kom halen. Daar heb ik wel zin in. Ik was net met de bereiding van het avond maal bezig, maar dat kan ook wachten. Met de bijboot tussen de druppels door naar de Alkatraz. Karina had de nodige hapjes dus mijn avondmaal schiet er bij in. Heb ik morgen een makkelijke hap. Op de rivier, bij het plaatsje Alcoutim, zullen zij ”winter”doorbrengen.
Rond februari / maart wordt het daar al voorjaar. Wellicht
dat wij elkaar omstreeks die tijd wel weer treffen. Het was weer een gezellig
avondje en laat in de avond ga ik met de bijboot weer retour.
Zaterdag 4 november,
Ilha da Culatra Zon met wat
wolken en een stevige wind (5bf) uit het noord westen. Rest van de week is het
weer droog en geeft het eenzelfde weerbeeld.
Als ik ’s morgens wakker wordt is de wind gaan draaien. De
laatste tijd kwam de wind uit het zuid oosten .Om dat ik nu met de boot anders
lig net met het achterschip op een zand bank. Op zich geen probleem. 
Het water zakt
nog en als het schip scheef valt kan ik mooi aan één kant het onderwaterschip
gedeeltelijk ontdoen van de aangroei. Ik kan ook bij de schroef, daar zitten
wat pokken op en die kan ik ook weghalen. Als ik klaar ben komt het water weer
omhoog en ligt het schip recht. Ik kan de dagelijkse gang weer oppakken. Vandaag 50 meter plakken, 25 meter schuren.
Het is te laat om te lakken dus dat kan morgen. Rest nog een 50 meter verder op
te ankeren. De maaltijd was al voorbereid en na de maaltijd verwen ik mijzelf
met een irish coffe.
Een gedichtje van mijn grote vriend Jan Holtrop dat wel toepasselijk is op dit zeilersleven.:
zingen
geen duidelijk doel voor ogen
en maar doorrijden dag en nacht
buiten zie je van alles bewegen
soms wordt je verrast door een bijzonder uitzicht
maar de reis gaat door
als je toch al weet, dat je naar Parijs wilt
dan is de weg ernaar toe gauw te lang
en let je niet zo op, waarlangs je rijdt
het gaat om het doel
zo lekker veilig
je weet waar je naar toe gaat.
heel wat anders als er geen doel bepaald is
en je voorttrekt als een zwervende backpacker
dan maak je alles
wat je voorbij ziet komen wel mee
want het doel is ingewisseld voor het moment
het hier en nu
het bewustzijn kan zich dan ook helemaal concentreren
op dat ene moment
en dan zie je veel meer
en beleef je de dingen veel vollediger
dan wanneer je je aandacht verdeelt over zoveel schijven
ik moet dit nog
ik moet dat nog
je komt al gauw in tijdnood
en dan merk je de gehaastheid in jezelf
alsof je achterna gezeten wordt
alsof iemand je op wil jagen
om maar vooral te voldoen aan je verplichtingen
en aan al je ambities
je wilt dit nog
je wilt dat nog
het roept spanning op
een snaar die strak gespannen is
kan knappen
een snaar die slap gespannen is
kun je niet bespelen
het is de kunst die spanning op te roepen
die je doet zingen.
Zondag 5 november,
Ilha da Culatra Hele dag zon en
minder wind.
Mooie dag om te lakken. Daarna uitgebreide wandeling door
het dorp Culatra en om 13:00 uur met de pont naar Olhao. Dat is maar eventjes want de pont gaat om
15:00 uur terug en de volgende gaat pas om19:00 uur. Dan is het al donker. De
fiets mag niet mee, dat is niet zo erg. In Olhao voldoende tijd voor een korte
lunch. Even wennen aan auto’s en toeristen. Net op tijd weer terug voor de
pont. Even nagenieten van het avond zonnetje. Om zes uur wordt het al weer fris
en gaan we naar binnen. Kaarsjes aan en wachten totdat ik naar bed mag.
Maandag en dinsdag 6
en 7 november, Ilha da Culatra Hele dag zon en minder wind.
De vlonders van de keuken en voorhut moesten in de 2
componentenlak. Eerst schuren, dat moet met de hand want ik heb hier op mijn
ankerplek geen wal stroom. Zwaar schuren en dat is goed voor de conditie.
Daarna plekje vinden in de boot om ze te kunnen lakken. Ook nog even de kajuitrandjes in de laatste
laklaag en de twee dagen zijn weer om. Geen tijd om naar de kant te kant te
gaan. Het begint op een werkvakantie te lijken. Dat was niet de bedoeling maar
het is zo gekomen. Morgen naar de nieuwe ankerplaats vlak bij de werf bij Faro.
Woensdag 8 november, Ilha
da Culatra - Faro 6,5 mijl
Hele dag zon en een rustig windje.
Vandaag het schip opruimen. Ontdoen van de littekens van
schuren en lakken. Daarna op het eiland nog enige boodschappen doen. Ik weet
niet hoe de situatie en mogelijkheden in Faro zijn. Beter mee verlegen dan om
verlegen. Kan ik de komende dagen in ieder geval overleven.
Aan het einde van de ochtend bij opkomend tij gaat het anker
omhoog en op mijn gemakje ga ik op de motor naar de uitgang van het wadden
gebied. Als je vanaf zee naar binnen
gaat dan is oostwaarts het eiland Culatra en westwaarts de “vaargeul” naar
Faro.
Eerst een beetje stroom tegen en als ik door de splitsing
heen been, stroom mee. Kronkelend door het wadden gebied kom ik op de
ankerplaats uit. Een kom waar een aantal jachten achter een boei liggen en er maar
een klein plekje over is om te ankeren. In de kom komen op verschillende tijden
water en wind naar binnen. Het is lastig om de juiste plaats te vinden om het
anker te laten vallen. Voorlopig anker naar beneden en dan zien wat er alle
maal gebeurd bij het opkomen van het tij. Bij hoog water weet ik wat me te doen
staat en weet ik waar ik het anker het beste kan laten vallen.
Vanuit deze plek heb ik zicht op het vliegveld, de werf, het trein- en busstation en de plaats Faro. Daarnaast wordt ik nog verwend met een mooi uitzicht over het wadden gebied met zijn getijden.
Met de bijboot toch nog wel een heel stuk varen. Hier blijf ik nog vier dagen liggen. Om vijf uur wordt er door een medewerker van de werf, een schip opgehaald om op de kant gezet te worden. Vanaf deze plek is lokale kennis nodig om bij de werf te komen. Om half zes is het hoog water.
Vanuit deze plek heb ik zicht op het vliegveld, de werf, het trein- en busstation en de plaats Faro. Daarnaast wordt ik nog verwend met een mooi uitzicht over het wadden gebied met zijn getijden.
Met de bijboot toch nog wel een heel stuk varen. Hier blijf ik nog vier dagen liggen. Om vijf uur wordt er door een medewerker van de werf, een schip opgehaald om op de kant gezet te worden. Vanaf deze plek is lokale kennis nodig om bij de werf te komen. Om half zes is het hoog water.
Ik constateer ook dat de meeste toeristische rondvaarten door
het wadden gebied van uit Faro georganiseerd worden. Het plaatsje Culatra
blijft daar grotendeels van verschoont.
Om half zeven is het donker, gaan de deurtjes dicht en trek
ik mij terug in mijn cocon. Het was weer en mooie en bijzondere dag.
Morgen zien we wel wat ik verder ga doen.
Donderdag 9 november,
Faro Hele dag zon.
Vandaag wat onderhoud en huishoudelijk werk gedaan.
Vrijdag 10 november, Faro
Hele dag zon
Gisteravond kwam mijn buurman even langs. 
Hij heeft een
klassiek zeiljacht van de Engelse ontwerper Buchanan. Een fraai gelijnd schip ,
gebouwd in 1960. Hij wist mij te vertellen dat als je langs een wandelpad gaat, het vliegveld een kwartiertje lopen is. Toch maar even checken met de fiets. Met de bijboot naar de werf alwaar ik mijn aanwezigheid meldt. Dan met de fiets langs het wadden gebied.
Een mooi tochtje maar met de fiets toch ruim een kwartier naar het vliegveld. Als ik met de bus ga moet ik eerst naar het busstation lopen en dan met de bus. Vorige keer, met de camper, over de normaal aangegeven weg een halfuurtje.
Op de terug weg een klein stukje Faro gedaan. In ieder geval heb ik een “gamma” ontdekt. Wel zo handig als ik nog wat onderhoudsspullen nodig heb. De fiets in de camper geparkeerd en weer terug naar de boot. Van de zon genieten en begonnen met het schuren van de kuiprand.
Zaterdag 11 november,
Faro Hele dag zon
Eerst maar de kuiprand verder schuren. Met fijn schuurpapier
(korrel 280) net zolang totdat de laklaag helemaal mat is. Dan krijg je het
beste lakresultaat. Helaas, de lak is met de roller opgezet en het was net wat
te warm om met de kwast na te strijken. De lak heeft nu een sinaasappelhuid.
Oké, de kuiprand heeft in ieder geval weer zijn bescherming. En mocht ik zin
hebben…… het kan altijd nog een keer gedaan worden. 
Daar na met de bijboot naar de werf, even bij Bob langs die ik vorige keer al had gesproken, hij kan mij heet een en ander vertellen over het reilen zeilen op deze werf. Ladders zijn er niet, lenen is lastig, dus ga ik naar de “gamma”en schaf ik mij een ladder aan. Daarna nog een rondritje door Faro, ziet er best leuk uit. Daar kan ik nog wel wat tijd besteden. Net voor de ondergaande zon ben ik weer aan boord. De kuiprand is er niet mooier op geworden. Jammer dan.
Zondag 12 november, Faro
Hele dag zon.
Het werklijstje afgewerkt, ik en het schip zijn klaar om de
kant op te gaan.
Maandag 13 november, Faro
Hele dag zon.
Rond tien uur is het hoog water en is er diepte genoeg om
naar de werf te gaan. Eén schip, begeleid door een werfscheepje, verlaat de werf en een ander schip en de
Witte Raaf worden onder begeleiding naar de werf gebracht. De werf heeft twee
travelliften zodat wij achter elkaar het water uit gaan. Ik heb er voor gekozen
om zelf het onderwaterschip schoon te boenen. Als de werf het onderwaterschip
schoonspuit kost dat meer dan €130,00.( Een retourtje met Transavia naar
Nederland, kost evenveel) Door zelf het onderwaterschip schoon te maken krijg ik meteen goed inzicht in de staat van
het onderwaterschip.De mond is groter dan de maag. Ik zou eigenlijk een schip moeten hebben met een half onderwaterschip. De tweede kant valt me zwaar, maar gelukkig had ik bij Culatra , toen het schip half droog viel, al een gedeelte kunnen doen.
Na de schoonmaakbeurt wordt het schip naar haar plaats
gebracht.
Zeer zorgvuldig is het schip afgestempeld en voorzien van
stormlijnen. De eigenaar van de werf heeft een heldere blik, weet wat hij wil en daar is
geen plaats voor discussie. Daardoor blijft het terrein prima verzorgd en is er
voor rotzooi makers geen plaats. De dochter van de werfbaas doet de administratie en zij wist mij te vertellen
dat het hele jaar een komen en gaan van schepen is. Sommigen voor een korte
tijd en sommigen voor veel langere tijd. Er zijn de nodige schepen die “bewoond worden” daardoor is het een klein dorp met de nodige doorstroming van diverse nationaliteiten, interesse, en doelstellingen. Waarbij vermeld dient te worden dat de meeste doelstellingen naar aanleiding van het voortschrijdend inzicht aangepast worden. Bij aankomst zijn er dan ook de nodige nieuwsgierige blikken van…wat voor een schip komt er nu weer binnen en wat zijn de achtergronden van de “bewoners”.
Het is vreemd op een
boot te zijn die helemaal niet beweegt.
Als je niet oppast wordt je er landziek van, De boot staat dichter bij
het toilet gebouw dan de camper. Vannacht slaap ik aan boord. Morgen wel kijken
hoe we het water uit de gootsteen op kunnen vangen. Voorlopig aandacht besteden
aan de nodige klusjes die ik voor vertrek nog wil uit voeren. Het laatste deel
van de planninglijst voor vertrek.
Dinsdag 14 november, Faro
met schip op de wal . Hele dag zon.
Klusjes gedaan, ankerketting in zijn geheel naar buiten op
een pallet. Ankerbakken schoon gemaakt en kleine roestplekken als gevolg van
beschadigingen voorbereid voor behandeling, dan kan ik die plekken in februari
weer goed in de epoxy zetten. Onderwaterschip bekeken en testjes gedaan t.a.v.
van schuren als basis voor het opnieuw opbrengen van antifouling. Wasmachine
naar buiten gehesen en op de grond gezet kan ik morgen kijken waar er
kortsluiting is.
Woensdag 15 november,
Faro met schip op de wal . Hele dag zon.
De besturing van de wasmachine geeft kortsluiting, in
Leeuwarden kijken of ik nog reserve onderdelen heb. Nog even bij Bob langs
geweest, hij heeft een handicap aan zijn benen en is daardoor slecht ter been .
Hij woont hier met zijn partner al een aantal jaren. 
Hij heeft het mooiste plekje van de werf met uitzicht op de lagune (en het vliegveld). Zijn vrouw Haiti is vandaag jarig, morgen een flesje wijn brengen.
In de middag naar Faro alwaar een gezellig centrum is met
een oud historisch gedeelte. Als ik met Yvon in februari weer terug ben, gaan we dit gedeelte uitgebreid verkennen.
Vlak bij de werf is ook nog een groots opgezet
winkelcentrum. Ziet er prima uit en het is een plezier om daar rond te lopen. Boodschapjes gedaan en de dag zit er weer op.
Donderdag 16
november, Faro met schip op de wal
. Hele dag zon.
Het is windstil met een strak blauwe hemel. Eerst nog maar
even genieten van de heerlijke ochtendzon. Nog wat klusjes gedaan (even dit en
even dat) en het dekzeil op de boot aangebracht. Bij Bob langs en van het mooie
uitzicht genieten . Haiti is er niet,
zij brengt haar zusjes ,die op verjaardag bezoek waren, naar het
vliegveld. Aan boord de laatste etensrestjes weggewerkt. Na enig laptop werk
weer lekker gaan slapen,
Vrijdag 17 november, Faro
met schip op de wal . Hele dag zon.
Nog wat schoonmaakwerk, o.a. de koelkast droog en schoon,
afwas, vegen etc. Als er tijd over is kan ik altijd nog schuren aan het
onderwaterschip. Omkleden schip afsluiten, ladder en fiets in de camper zetten
en dan naar het busstation.Ik moet de bus van 16:35 uit Faro hebben maar met de bus van 17:45 moet het ook lukken. Het wordt de bus van 15 :50. Toen alles klaar was had ik geen zin meer om nog wat op te pakken. Afscheid nemen en met een paar minuutjes lopen ben ik bij het bus station.Lopen, via een korte weg naar het vliegveld, is een half uurtje, dat is een alternatief. Het vliegtuig vertrekt om 20:10 uur. Tijd genoeg. Veel te vroeg op het vliegveld waar ook niks te beleven is. Krantje gekocht en de tijden de klok "uit gezet", die zet ik weer aan als ik in Amsterdam, geland ben.
18 januari vlieg ik weer terug naar Faro. Yvon komt een paar
dagen later en dan gaan we met de camper een rondje door Portugal en Spanje.
Voorlopig weer het einde van de berichtgeving. Inmiddels heb
ik mijn verslagen van foto’s voorzien maar de bestanden zijn te groot om via
G-mail te verzenden. Geïnteresseerden kunnen zich melden voor de foto versies.
Tot zover en tot ziens in Nederland.
Groetjes Wouter en Yvon
Einde reisverslag
2017 deel XIII Algarve - Portugal.
